Seizoen

gewijzigd: 20110329

Zo de kop is er af. De eerste keer full-house van het seizoen. Zo dan loop je wel weer ff het werkwater af te vegen. Het was een groep van oud studievrienden met hun ega's. Een soort Korst dus. Maar dan iets minder wild of zonder limits. Een groep hoogopgeleide bemiddelde fransjes. Wel een heel ander soort gasten dan de gebruikelijke vakantiegasten. We hadden het later zowaar over boeken. Titels van Werber en Houellebeq, hadden ze ook gelezen! Waardering over en weer. Heerlijk het eens over iets anders dan het weer te kunnen hebben. Dat weer was wel knudde maar het knapte op. Meevaller voor de gasten.

Degene die de organisatie van het weekeinde op zich had genomen kwam een paar uur voordat de rest van de gasten aankwamen. En maakte zich nogal zenuwachtig of alles wel in orde was. Zo kregen we het over het eten natuurlijk. Fannie had iets met kip en aardappelen in de oven uitgeprobeerd, en dat leek me prima om dat ook hier te doen. Maar. Er moest en zou iets met kip en paddestoelen komen. Twintig keer vragen of me dat niet "dérangeerde" het moest en zou gebeuren. Nu zijn we zo flexibel als een looien deur hier (geintje) dus gebeurde het. Geen probleem, als de gast iets speciaal wil dan doen we dat gewoon, toch? Dus hop die gedroogde paddo's in de week. Nog wat zitten praten over het recept, is altijd mijn favoriete gespreks onderwerp, en inkopen gaan doen. Als voorgerecht spinazie soep, nagerecht het vertrouwde fromage blanc toetje. Raakte ik mooi al mijn restjes honing kwijt. Maar ze hadden een gezonde eetlust en er bleef dus niets over om zelf te proeven. Tuurlijk je proeft voor enzo. Van die soep wist ik meteen bij het afproeven, da's goed zo. Die kip daar zou eigenlijk nog iets extra's  van zout bij moeten maar dan zou meteen het subtiele van de paddo's verdwijnen. Kalm aan met het zout dan maar. En grote ogen zetten ze op toen ik vertelde dat er een paar druppels tobasco in het nagerecht ging. Een zoet nagerecht met tobasco? Neeeee! Die chocolade saus daar werd om gevochten!  Er bleef toch nog wat over voor de crêpes morgen, maak toch altijd veel van die saus, ook al omdat iedereen daar altijd ruim van neemt... Vorig jaar hadden we een gast die kon het wel drinken ;=)

Soep, kip en nagerecht waren dan ook een succes. Da's altijd kicken als je je gasten zo bourgondisch ziet smikkelen. Koffie na en het feest was compleet. De potten waren bijkant schoongelikt! Hm, maar goed dat ik tussendoor wat had staan proeven en snoepen. Ongemerkt sta je toch te eten tijdens het koken. Een kontje van een tomaat, een stukje wortel. Een hapje van de chocolade saus, een aardappelschijfje uit de oven... Zo scharrel je je maaltje wel bij elkaar.

Vraagt men wel eens "eet je niet mee?" Bij dergelijke vriendengroepen niet nee. Of groepen van een familie fungeer je alleen maar als stoorzender vind ik. En trekken we ons in de keuken terug. Bij gemengde groepen doe je dat wel. Dan fungeer je juist als smeermiddel. Bij het nagerecht ga ik wel altijd met een glas wijn of zo er even bijzitten. Beetje kletsen of ze het lekker vonden, over het ontbijt morgen (zondag crêpes: unaniem jaaaaa!) en hoelaat. Dat de klok een uur vooruit ging en dan ga je je van werkwater druipend lijf onder de douche slepen. Heerlijk, gasten uitbundig tevreden, en ik doodmoe!

Zondagmorgen, traditioneel, eerst maar eens een dertigtal crêpes staan bakken als ontbijt. En als je haast hebt met andere dingen, nou ja ze werden bruiner dan gebruikelijk. Maar, werd er gezegd, er bestaat eigenlijk geen fransje die niet van crêpes houdt. Die traditie houden we erin voor zondagmorgen. Het is iets meer werk maar het smaakt de gasten prima. En daar doe je het per slot voor. Zelfs een tweede batch ging er in als koek. Alleen had ik geen crême fraiche meer, nou ja dan maar niet. Zouden ze het verschil proeven? Niet dus. Zo langzamerhand perfectioneerd zich het recept van de crepes. Weet niet precies meer waar ik het vandaan heb, maar al doende worden hier de recepten sowieso aangepast. Zit ik me zo te bedenken. Meestal aan de hand van hints en tips van Fannie, soms omdat ingredienten missen of niet essentiëel lijken, en er een vervanger wordt gevonden, of gewoon vergeten iets erin te doen. Ben nu eenmaal geen superkok. Bijna altijd pakt dat positief uit, da's dan weer mazzel.

DEUR
De nieuwe deur en raam blijkt stukken beter te isoleren. Door het zachte weer was het natuurlijk snel warm. Maar waar je het eigenlijk voor gedaan hebt:: hoe is 't de volgende morgen als de kachel is uitgegaan midden in de nacht. Want dat doet een houtgestookte kachel namelijk. Prima dus. Het was er zelfs redelijk behaaglijk. Dat thermisch vergiet is dan ook verleden tijd. Al die isolatie op zolder in combinatie met de nieuwe ramen is dus niet voor niets geweest.

Een van de volgende jaren de isolatie en ramen van de keuken maar eens aanpakken als het toilet verhernieuwbouwd wordt. En zo wordt het dan toch langzamerhand een behoorlijk comfortabel huis. Het eerste jaar was echt afzien geweest ook al omdat stoken overdag geen zin had. Alles stond tegen elkaar open in de winter en als je weet dat het toch snel 2 uur duurt voordat je het effect van de kachel voelt, doe je eigenlijk geen moeite om 'savonds de kachel nog aan te steken. De eerste winter was het dan ook een beetje kamperen op m'n slaapkamer met een electrisch kacheltje. Des te meer waardeer ik nu het behaaglijke van een openhaard in ons eigen appartement en een goed werkende CV. En nog kan het een kil in huis zijn als je te laat met stoken begint.

LA BOUFFE
Het aantal keren voeden is nu teruggebracht naar 3. Wel krijgt LB gewoon een liter van die melk per dag. Net gewogen: 6 Kg. Dus de groei zit er in. De langere tussenpozen dwingt wel om eens serieus aan het gras te gaan knabbelen. En dat zie je ook gebeuren. Een goede ontwikkeling. Chippie ziet de voddenbaal als iets nieuws om zijn nagels en bek in te zetten, maar dat leidt af van het zuigen aan die fles en doet LB een schijn beweging: wat moet dat daar? Springt Chippie met een boog in de lucht weg. Schijtert.
Maar goed de groeicurve lijkt constant en dat is een hele geruststelling. Steeds vaker gaat het richting de kleine kudde en heeft ze anschlus gevonden bij de tweeling van Vlekkie. Wordt in ieder geval niet meer ruw weggekopt. Nog steeds heb ik het idee dat het gezichtsvermogen van LB een beetje te wensen overlaat. Maar het gehoor is prima want als ik roep dan komt ze met een noodgang aangezet. Grappig die twee achterste pootjes bewegen tegelijk en zie je dat kleine ding als een speer over het veld hobbelen. Het gaat echt hard! Geen gezicht.