Mijmering

woonkamer oorspronkelijk

Er heeft zich in drie jaar tijd een metamorphose voltrokken in het huis. We kochten het in 2008 en in 2011 zou de oude eigenaar zijn huis van binnen absoluut niet meer herkennen. Het appartement is wel het meest drastisch veranderd. Een kale betonnen vlakte was het, met twee kleine ramen en een stalen deur die naar het balkon openklapte. Met die deur moest je echt goed oppassen.

isolatie

Na het gereedkomen van het gastendeel stond ons eigen appartement op de rol. Door veranderende prioriteiten werd deze fase van de verbouwing op een zijspoor gezet om voorrang aan het gasten appartement te geven. De draad werd een goed half jaar later weer opgepakt.
Geen sinecure was het om een kale betonnen vloer om te toveren tot een bewoonbaar vertrek met alles erop en eraan. Zaken als vloerverwarming, isolatie rondom, een glazen pui, trap een kwartslag draaien, andere trap slopen, muren zandstralen en voegen, keuken en kachel plaatsen. En, en, en… Er leek geen einde aan te komen. Het isoleren van het dak was wel de grootste uitdaging. Het mocht niet te zwaar of te dik worden, en het moest er ook nog een beetje modern uitzien, zonder nu direct met extra balken, dikke plakken isolatie, of zware plafondplaten te moeten gaan werken. Een idee van de luchthaven in Singapore bracht de oplossing. Samen met de onlangs op de markt gekomen ultra dunne isolatie en OBS panelen werd het pakketje slechts 5 cm dik. Op die manier behielden we het zicht op de oorspronkelijke eiken balken. Een detail wat we perse wilden bewaren. Licht. Vooral licht wilden we in ons hok hebben. Daarom sloopten we de complete voorpui eruit en vervingen die met een 13 meter lange glaswand dat reikte van vloer tot plafond. Er staat nog het een en ander te doen. Veranderende plannen en verbouwingsmoeheid brachten die fase van de verbouwing tot een krakende stilstand om na het seizoen van 2011 weer heel langzaam op gang te komen. Nu we, na langdurig nadenken en ideeën opperen, een besluit hebben genomen over wat er met de ruimte achter de keuken moet gebeuren, geeft dat net weer het extra zetje om het verhaal verder af te gaan werken. Dat het winter is helpt natuurlijk ook een handje mee.

SMAAKMAKEN

slot fase

Opper smaakmaakster Fannie, directeur inrichting, heeft van onze eigen woonplek iets gemaakt dat nu toch wel op een echte huiskamer begint te lijken. Ondanks dat er hier en daar nog een latje of een lik verf moet komen. Dankzij het nieuwe halletje naast het atelier kunnen we weer een hoop spullen doorschuiven. Uit het zicht al die lelijke ordners, weg dat gammele wijnrek dat telkens leek om te vallen, opruimen dat buro... Chippie`s klimpaal dat tot nu toe als bijzettafeltje diende is vervangen door iets op wieltjes van Ikea. En ziet een wonder voltrok zich. We hebben na een paar jaar in diverse kamers gewoond te hebben eindelijk een echte, heuse, woonkamer. Helemaal voor onszelf. Volgens de directie begint het erop te lijken, maar ik vind het een mirakel hoe je met zo weinig een metamorfose teweeg kunt brengen. Voor mij is het af, maar ja, je weet hoe smaakmaaksters zijn, het is nooit helemaal naar hun zin.
Het nieuwe jaar staat in het teken van de (technische) afwerking. Dat is weliswaar iets meer dan een paar intelligente handgrepen, maar dan is het maar af. Ophakken in hapklare brokken, en gewoon maar beginnen. Dat is dan mijn goede voornemen voor 2012.

OUDJAAR

Traditioneel is oudjaarsdag het moment om eens terug te kijken naar wat zich het afgelopen jaar heeft afgespeeld, en je vervolgens af te vragen wat je volgend jaar gaat doen. Wat staat er te gebeuren, en hoe zal het gaan met onze B&B. Dat laatste als eerste maar.
De B&B loopt helemaal niet slecht, dat moet gezegd worden. We zitten precies op de trendlijn zoals we dat in ons businessplan bedacht hadden. Liepen we in 2010 wat voor op de planning, dit jaar waren we onze eigen trendvolgers ;=)
In dit jaar, 2011, kwam ook dat eerste GO / NOGO moment. Zo van, gaan we door of moeten we er mee stoppen, is dan de vraag. Het zal na het bovenstaande geen verrassing zijn dat we  doorgaan. Alle vlaggetjes van de go/nogo criteria signaleren groen. Natuurlijk waren de verwachtingen na 2010 te hoog gespannen gezien dat jaar-resultaat. En het is leerzaam als de roze bril van je neus glijdt en de realiteit zich weer laat zien. Nu lach je erom, maar toen in 2011 de reserveringen pas laat begonnen sta je wel ff te kijken. Stond ook wel in de kranten en zo, dat mensen later begonnen te boeken. Het is ook allemaal wel goed gekomen. Maar toch... Het was opnieuw een signaal dat je geen pijl kunt trekken hoe je B&B in een jaar gaat lopen. Des te verwonderlijker is het, dat de trend die we in het BP hebben bedacht  c.q. uitgezet, nog steeds klopt.

Met je verstand besef je natuurlijk heel goed dat een plan dient als een spiegel die je jezelf voor kan en moet houden. Dat je je ook niet moet laten verleiden, door het enthousiasme van het moment, verwachtingen en beleid aan te gaan passen op basis van eenmalig voorkomende pieken. Toch, wàt voelt dàt goed als je plan werkt zoals het bedacht is, enerzijds, en dat je met je roze bril alles van de zonnige zijde bekijkt, anderzijds. Geeft werkelijk een enorme kick.

Nu dan, veel mensen vragen er naar, en hier is ie. Een soort jaarverslag.

Een veel gestelde vraag is: ontvangen jullie meer Nederlanders dan Fransjes?

Bij een B&B bemenst door NL-ers zou je dit ook verwachten. Namelijk dat NL gasten de hoofdmoot zouden uitmaken. Grappig genoeg blijkt volgens onze statistieken dat iets meer dan de helft Franse gasten zijn. Gasten uit NL, DE, CH, vormen ieder voor ongeveer 15% van het gastendeel. En tenslotte komt een klein deel gasten nog uit UK, AT, US, CA en nog wat andere landen. Dat geconstateerd hebbende moet ik weer denken aan JW`s wijze woorden: `De doelgroep zal heel anders worden dan wat je oorspronkelijk bedacht hebt`. Dit deel wijkt dan wel weer sterk af van wat er in het plan staat. Een ander deel met sterke afwijkingen zijn de tijdslijnen. Vooral bij de allereerste werkzaamheden bleken die van geen meter te kloppen. Niet gehinderd door praktische ervaring dacht ik in drie weken vier kamers te kunnen verbouwen. Er was toch immers voldoende hulp aanwezig? Nu weet je dat je een week in het plan moet vertalen met een maand, dan kom je dichter in de buurt. Een plan is ook geen star ding, en kunnen soms werkzaamheden in de planning omgewisseld worden, door omstandigheden of gewoon een wens van onszelf, of omdat het gewoon slimmer is. Van dat laatste is het zwembad een mooi voorbeeld. Vanuit verzoeken bij reserveringen bleek namelijk al snel dat een zwembad erg aantrekkelijk zou zijn. Wie zijn wij dan om dat onze gasten te weigeren? Dus het zwembad kwam er in 2010 in plaats van een jaar later. Of hevel je projecten uit fase 3 naar fase 2, de fase waarin we nu volgens het plan zijn beland. Soms blijken elementen uit latere fases gewoon te makkelijk te combineren om het niet te doen. Of is het gewoon efficiënter werk uit te besteden. Budgettair verandert daardoor natuurlijk soms ook de financiële planning. Kortom voortschrijdende inzichten maakt van een projectplan een levend iets. Zolang je de uitvoering maar aan je businessplan blijft spiegelen om de grote lijnen in de gaten te houden. Dan kun je namelijk op tijd signaleren of je over de gestelde grenzen c.q. criteria heen dreigt te gaan.
Schrikbeelden en rampen zoals je in de serie "Ik vertrek" kunt bekijken hebben zich hier dan ook niet laten zien. Daar zit zeker ook een dosis geluk bij, maar grotendeels is dat toch wel het masterplan dat succes bepalend bleek en blijkt te zijn.

Maar genoeg gezeurd. Het gaat goed met ons bedrijf en we zitten op de goede koers.

HOOGTEPUNTEN

Ook zoiets. Wat staat me het meeste bij van de afgelopen 3 jaar, vroeg Fannie vanochtend. Hoefde ik niet lang over na te denken.

• Dat de deuren in kamer 1 en 2 doorgebroken werden door 80 cm dikke muren. Alsof je een fort open aan het beuken was. 
• De eerste winter was heel veel kou lijden in de avond. Het hout was nog nat en de kachel verwarmde nauwelijks, dus zette je een elektrisch kacheltje aan dat het nauwelijks redde.
• De inbraak door Damien in ons huis, waarbij het hele dorp zich uiteraard van de domme hield.
• Midden in de nacht de ramen uithakken van het appartement bij het licht van een werklamp. De sneeuwvlokken die uit het duister op je verkleumde vingers vielen en toch nog smolten. 
• Het eerste lam dat ik persoonlijk uit het schaap moest trekken omdat beiden het anders zouden afleggen. 
• Bomen omzagen in het bois communal, geen vergunningen niks. Gewoon de kettingzaag aantrekken, zagen maar.
• De eerste plons in het zwembad, het eerste watergevecht. En afgelopen jaar de poolparty met drie belgische gezinnen was ook iets dat mij bij zal blijven

De lijst is veel langer, maar Fannie`s lijst moet ook een plekje krijgen:

• Het boren van een gaatje door Wim en Cornelis en dat een hele lange boor toch nog te kortbleek
• Het gestress om de eerste kamer klaar te krijgen
• De cola light mannen, een groepje franse jonge werklui die in Vauvillers een karwei te doen hadden en bij ons logeerrden
• De zomer vakantie van het afgelopen jaar, o.a. met de Belgische gezinnen
• inhuldiging van de pottenbakkerij, 
• de geiten werden die van de gasten namen kregen

TOEKOMST
Voor 2012 staat er op de rol dat we een overdekte jacuzzi gaan neerzetten vlak bij het zwembad. Kun je zo uit de hot-tub een koele duik nemen in het bad. Leek ons wel een tof idee. Het ontwerp ervoor is nog niet helemaal uitgekristalliseerd. Dat is dan ook een beetje afhankelijk van de eisen voor, en of we, een vergunning aanvragen of niet. In ieder geval wordt er in het ontwerp rekening gehouden met het recyclen van materialen: met beton gevulde autobanden voor de fundering, en wijnflessen als gezichtsbepalend deel van de muur. Voor het atelier willen we als laatste deelproject in 2012 een soort zithoek annex expositie ruimte gaan inrichten. Daar kunnen dan de gasten die gebruik maken van het atelier bladeren in tijdschriften en boeken, even uitrusten van de inspanning of gewoon een bakkie doen. Maar bovenal ervaringen uitwisselen. Belooft een gezellige boel te worden.

DE AVONDEN
Die groep gasten voor het oud en nieuw werd gisteravond compleet. Uiteraard is het voor hen even wennen dat de verwarming alleen op hout gestookt wordt. Ook dat het niet zo veel zin heeft de oven tot aan de nok toe vol te gooien met hout om het warmer te krijgen. Want dat wordt het namelijk niet op die manier met een dergelijke kachel. Het heeft tijd nodig, het opwarmen van zo`n huis. Maar als het huis eenmaal op temperatuur is dan heeft het niet veel nodig om weer behaaglijk te worden.
Fannie en ik zijn ineens fanatiek aan het scrabblen gegaan. Nee, het ouderwetse bordspel ding, nog met die steentjes en zo. Vult toch wel een hele avond. Glaasje vin chaud erbij, warme hap en de traditie is weer in ere hersteld. Pak je nog een flimpie aan het einde van de avond en hop de dag is weer voorbij. Wat een zwaar leven hè?

updated 20120101

DeWereldVanVandaag

Uiteraard de traditie op zondagochtend: crêpes. Of het nu kerst is of niet, crêpes zullen het zijn. Er moet toch heel wat gebeuren wil dat niet op zondag op de ontbijttafel komen.
De kerstzondag is voorbijgegaan zoals het hoorde. Redelijk ontspannen, een beetje kerstzooi aan de muur, en in de Yucca, als vervangende kerstboom, hing dan de verlichting te knipperen. We hadden twee andere NL families uit het dorp uitgenodigd voor de kerst. Elke familie nam een deel van het diner voor hun rekening. Zeer aan te bevelen, totaal geen stress. Op het uur apéro begonnen we heel traditioneel met vin chaud (glühwein == bisschopswijn), nootje, crackertje om dan langzaam op een ander wijntje over te gaan.

Het recept van de vin chaud  had ik samengesteld uit diverse bronnen, waarvan Marmiton.org uiteraard weer de beste info gaf.

Een kruidige vin chaud werd het:

• 2 flessen niet te droge maar krachtige wijn (bordeaux supérieur of zoiets + een fles chileense chiraz wijn, beiden rond de 14%), 
• 150 gram rietsuiker, 
• 1 vanillestok, 
• mespunt nootmuskaat, 
• nog een mespunt kaneel, 
• een 4 tal ultradunne plakjes verse gemberwortel, 
• een schilletje citroen + een eetlepel citroensap, 
• 4 kruidnagels, 
• een sinaasappel in dunne plakken gesneden, de kontjes weglaten

Mik de hele zooi in een grote steelpan. Vuur hoog zetten en net niet aan de kook brengen. Als net de eerste borrels verschijnen, vuur op laag zetten en nog een 10 à 15 minuten laten doorwarmen. De geur verspreidt zich door de keuken en kamer heen, je waant je terstond in de hogere sferen van de kerst. Niet verbazend leek de vin chaud te verdampen als ware het ether. Iedereen had ineens dorst. Dat het bijna suikerwater was, met die 150 gram suiker erbij, deerde uiteraard niemand.

Ons kerstmenu:

• Amuse met griekse yoghurt, chutney en een sate van pittige kip,
• entree met eendenborst en fois gras op een bedje van sla, witte wijn
• hoofdschotel van Beef Wellington, gelakte kippenpoot en groente+ aardappelen uit de oven, shiraz wijn van de lindeman wineries
• dessert van peer gesauteerd in licht gecarameliseerde ananas (boter + rietsuiker) met chocomouse en roomijs, de ananas werd als saus er bij geserveerd
• muscadet als dessertwijn

Uitbuiken boven in het apartement, met vin de Corse, een stevige droge wijn, maar lekker koppig. Iedereen rolde weer tevreden huiswaarts. Niemand had echt een volgepropt gevoel, dat kwam ook omdat we ruim de tijd namen tussen de gangen door. Volgens de regels ;=)

Toch de volgende dag niet echt trek in een ontbijt. Logisch ook als je het dessert pas tegen elven achter je huigje schuift. Het werd daarom een late brunch, sort of.

De tweede kerstdag bestaat niet als officiële vrije dag in LDF. De winkels zijn gewoon open, schoorsteenvegers komen ook gewoon langs, en bedrijven zijn te bereiken. Voor ons is het òòk een gewone werkdag. Dit betekent kamers klaar beginnen te maken voor de gasten voor het oud&nieuw weekeinde. Een stapel strijkwerk ligt te wachten, de vloeren doen, tafels heen en weer slepen. Er lijkt geen einde aan te komen. Ik begin met de lijst van kleine reparaties af te werken. De wasmachine doet het ook weer als vanouds. Jammer, had toch een beetje gehoopt op een nieuwe 10KG wasmachine ;=) De lekkage aan de afvoer van de beveiliging van de kachel bleek iets minder gecompliceerd, en WD40 deed weer wonderen met de piepende scharnieren. Ha, je voelt je net een Willem Bever als je zo met je gereedschapskistje door het huis heen banjert.
Fannie wil ook een benaderingsschakelaar in het winter atelier zelf zodat ze niet hoeft te zoeken naar lichtschakelaars in het donker. Tuurlijk zeg ik dat dit onzin is omdat er licht van het halletje is dat al op een benaderingsschakelaar zit. Maar goed je wilt je liefje niet teleurstellen. Dus eens kijken naar een mogelijke oplossing.

Het leven neemt zijn gewone gangetje weer op.

Morgen moet ik toch echt die brokkies en liksteen voor de schapen halen.

Dit en dat

Ontstekinkje in de voet kluistert me even aan de leesstoel. Niet zo erg, een pilletje tegen de pijn en de voet goed omhoog. Veel water drinken om de nieren een beetje tegen die pillenzooi te beschermen en hopelijk is het leed over een paar dagen weer geleden. Moet ook wel want er is ook nog een kerstdiner te gaan.

KERSTDINER

pic: kaarsen magie

Vanmiddag maar eens naar de Casino strompelen om de laatste boodschappen voor het weekeinde te doen. Zoveel hebben we niet meer nodig omdat ieder gezin zijn eigen gerecht kookt. Wij doen het hoofdgerecht, en ik zit een beetje heen en weer te wiebelen tussen gelakte kip of Beef Wellington. Laat ik het maar afhangen van wat er nog in de winkel ligt. Of gewoon een kleine schapenbout, ook wel weer eens lekker voor de verandering. Moet die honingboer ook weer een potje lichter maken, zit ik me te bedenken. Verder is alles in huis. Misschien nog wat kaasjes en noten of zo voor de apéro voor zondagmiddag. In ieder geval kan dan het hele huis weer ff lekker warm opgestookt worden. Ook weer een goed plan. Het wordt Beef Wellington, maar dan van meerdere vleessoorten. FF met Fannie overlegd. Nog even naar wat vormpjes kijken om van het deeg ook nog ff wat versieringen te maken.

THOCP
De voorbereidingen voor het bijwerken (updaten) van de THOCP site (history of computing) zijn in volle gang. De laatste 4 à 5 jaar werd de site namelijk op een laag pitje bijgehouden, prioriteiten hè. Wat niet wilde zeggen dat het verzamelen van info stopte. De oogst is, nu ik de afgelopen weken de zaak goeddeels bij elkaar heb zitten vegen, enorm. Veel meer dan ik verwacht had. Honderden kopieën, knipsels uit kranten en tijdschriften. Mappen en notitieblocks vol aantekeningen, een kleine terrabyte aan digitale blurp verspreidt over verscheidene harde schijven / computers, meer dan dertig nog niet in extensie gelezen of bestudeerde boeken. En ga zo maar door. Verder heb ik nog geen goed idee over de nieuwe vormgeving van de site. De toe nu toe vastgehouden lijn over inhoud en routering wordt niet verlaten. Het is meer het smoelwerk en de functionaliteit die respectievelijk moderner en beter kan. Zeg maar, er staat een grote onderhoudsbeurt op stapel. En in zekere zin ook een restauratie.

the history of computing project

Het resultaat van het op een laag pitje bijhouden van de site, was ook het gestaag terug lopen van de aantallen bezoekers. Van ver over een miljoen per maand terug naar een paar honderd duizend.
Gek genoeg is de page ranking de afgelopen jaren wel omhoog gegaan. In mijn ogen deels als gevolg van de herziene regels van page ranking. We hebben op dit moment een PR van 6 uit 10 mogelijke punten, dat is ultra hoog voor een gespecialiseerde site als deze. Hoger dan die van de Telegraaf bijvoorbeeld.
Drie belangrijkste oorzaken liggen hier aan ten grondslag. Relevantie; de site is maar op een onderwerp gericht. Populariteit; er zijn nog steeds rond de 15K aan bezoekers per dag. Referenties; links elders op het net, citaties, ranking in de zoekmachines. Wat dat laatste betreft komen we bij Google in de top 5 voor. Alles bij elkaar genoeg voor een PR6 dus. Nu is een hoge PR niet alles, maar als je gevonden wilt worden is het hebben van een hoge ranking natuurlijk wél weer prettig. Uiteraard gaat het om de inhoud. En die behoeft hoognodig een update.
Keek ik ook ff naar het laatste hoofdstuk in de tijdlijn, blijk ik in 2008 te zijn gestopt met het uitbreiden van de site. Helemaal toevallig is dat natuurlijk ook weer niet. In 2008 was ik begonnen met de verbouwing van Le Mouton Qui Rit. Een kwestie van prioriteiten stellen.

LMQR site

Evenals de THOCP site krijgt onze B&B site LeMoutonQuiRit ook een upgrade. Heeft overigens ook een absurd hoge PR: 4. Het aantal bezoekers zegt daarom niet zoveel, want die ligt uiteraard verwaarloosbaar laag vergeleken bij de THOCP site.

huidig jasje

De upgrade voor de LMQR site zal wat minder spectaculair zijn dan die van de THOCP site, maar toch. Het smoelwerk wordt wat minder oubollig.

eerste misbak

Bovendien moet er wat meer functionaliteit bij, zoals een boekings formulier gecombineerd met een agenda of zo. Het fotoalbum gaat op de helling enz enz. Maar goed dat het winter is.

tweede misbaksel

Het toevoegen van een contact formulier bleek vorig seizoen bijzonder effectief. Bijna alle eerste contacten of reserveringsaanvragen verliepen via dat formulier. Die houden we erin en breiden we functioneel uit.

Hierbij een paar probeerseltjes voor de nieuwe voorpagina. Nou ja, zeg maar vinger oefeningen. Dat spelen met die vlaggen was wel weer leuk om wat te pielen met Adobe Illustrator. Verder is er natuurlijk nog een hele weg te gaan. Het ziet er nog te donker uit. Niet vrolijk genoeg en er moet nog een beetje meer pizaz / dynamiek in komen. Uiteraard moet het in een oogopslag duidelijk zijn dat de bezoeker een vlag moet kiezen om de site in diens taal te kunnen lezen. En ik wil dat de bezoeker ook meteen via een van de buttons op de hoofdpagina moet kunnen boeken. Een beetje zoals Amazon met diens `a deal in one click` button doet. Tegelijkertijd wil ik ook een beetje creativo kunnen zijn. Het zal over een maand, als de site in ieder geval werkend moet zijn, er wel totaal anders uitzien. En wat ook meespeelt, die voorpagina moet je niet meer dan eens per jaar willen aanpassen. Anders raken bezoekers in verwarring. Zo van, heb ik wel de juiste site te pakken. Overigens ga ik niet voor de schoonheidsprijs of zo, doelmatigheid en optimaal informeren is het hoofddoel.

KERAMIEK

De schetsen van het LMQR servies liggen klaar en de eerste experimenten voor borden zijn gedaan. Dat laatste, daar moet ik nog ff op verder oefenen. Iets met krimp, kromtrekken van het bord tijdens het droogproces, en het type klei of zo. Een paar experimenten zijn ook gedaan met mokken. Hoe je een beetje een consistente vorm krijgt, blijkt in de praktijk toch nog iets lastiger te zijn dan ik dacht. Gebruik van passer, lineaal en een maatstokje is hierbij onontbeerlijk. Oortjes is ook leuk, geen enkele leek op elkaar. Een oor aanzetten is ook al zoiets, gepruts van de bovenste plank. Oefenen, oefenen, en oefenen is het. Net zoals Simon Leach altijd zegt in diens JoeTjoep flimpies: `keep on practising`

Propaganda

Oh wat kunnen de fransjes toch mooie propaganda maken. Zelfs een interview met eenvoudige mensen komt nog in gezwollen taal op papier te staan. Uit gebakken lucht blazen ze een pracht van een luchtkasteel, een fata morgana, op tot buiten proportionele dimensies. Zo roept dan iedereen oh en ah, bewondering alom. Dat is toch weer mooi gezegd. Ligt ook een beetje in de volksaard, dat mooie praten. Daar komt dan nog bij, de propagandisten claimen van alles en nog wat. Gewoon om je te doen geloven dat het allemaal hun eigen werk is geweest en hun persoonlijke inzet het project heeft doen welslagen. Nationale helden zijn het! De canonisatie door de paus wacht hen om de hoek, echt waar! Heilig, bij leven al.
Sarcasme? Een beetje maar. Zien is geloven, en citeer ik uit verzamelde werken.

Zo brengt de conseil general (provincie raad) eens in de drie maanden een huis aan huis tijdschrift uit waarmee ze de burger informeren. Terecht staat dat bol van de propaganda. Maar dit akkefietje slaat werkelijk alles. En las ik met steeds stijgende verbazing het verhaal in het Magazine. Wat is er zo verbazend.


TGV
TGV (train a grande vitesse) is een groot ding hier. Niet onterecht want de fransjes leggen een paar honderd km sneldheidslijn aan voor een prijs waar NL slechts een tiental km voor klaar maakt. En nog sneller ook! Dat kunnen die fransjes dan toch wel!. Maar een TGV lijn die onderlangs de grens van de Haute Saône loopt kan ik met de beste wil ter wereld geen ontsluiting van de Haute Saône noemen. Ook niet met behulp van de meest wilde fantasie.

TGV lijnen Haute-Saône

Nog steeds ligt de beste aansluiting met de TGV in Epinal / Remiremont 50km verderop in de Voges. Het dichtsbijzijnde nieuwe station Montbéliard ligt nog steeds op ruim 80 km hier vandaan. Vanuit de hoofdstad Vesoul is de aansluiting met de TGV nog steeds met een boemeltje. Dus hoezo ontsluiting van de Haute Saône? Alle opgezwollen verhalen ten spijt, het doortrekken van een lijntje wil nog niet zeggen dat de bereikbaarheid nu meteen geweldig verbeterd is. Het geblaat van de bestuurders ten spijt die ons het tegendeel willen doen laten geloven. Maar goed, als domme hollander heb ik dat natuurlijk totaal verkeerd begrepen. En ik kan natuurlijk lullen wat ik wil, er is toch maar weer even 300km LGV (lignes a grande vitesse) bijgekomen, en dat is natuurlijk geweldig.

SELLES


Volgende casus. In Selles ligt een massief ijzeren brug over het Canal de l`Est. Daar schreef ik in de herfst al eens over. Een antiek ding, en met recht een industrieel artefact uit de 19e eeuw te noemen. Het is een van de twee draaibruggen over het kanaal die het hebben overleefd. Niet voor niets is het dan ook een industrieel monument geworden. Vooral dat katrollenwerk om met een slinger aan beide kanten de slagbomen naar beneden te krijgen, vind ik nogal ingenieus. De restauratie heeft bijna een jaar geduurd en er is nog net geen miljoen euries aan verspijkerd. Dan ik weer. Je vraagt je dan af wat dat dan zou mogen kosten per bootje. Er gaan ruim 5000 bootjes door het kanaal per jaar, ik ben ruimhartig, en neem aan dat je deze investering in 10 jaar afschrijft, want dan volgt opnieuw groot onderhoud. Het onderhoud van het kanaal kost ook nog miljoenen pepernoten, dat laat ik nog even buiten beschouwing. Iemand moet die brug iedere keer met de hand ronddraaien, zal geen verpot zijn maar kom je toch snel op 20K per jaar incl werkgeverslasten. Met 5000+ bootjes per jaar mag je dan al snel rekenen op minimaal 120 euries wat elke passage zal kosten / gekost heeft. Reken ik nog niet eens periodiek onderhoud, beetje vet en verf, af en toe een reparatie en zo meer. Zeg maar een tonnetje in die tien jaar. Honderdtwintig euries per passage is dus een conservatieve inschatting. Dat gaat een schipper van een plezierboot echt niet betalen. Zie je je al met een roeibootje het canal de l`est afzakken en bij iedere sluis of brug ruim 100 flappen neer tellen? Hilarisch toch? Gemiddeld schijnt er elke 3 km zo`n kunstwerkje te staan. Tel uit je winst bij 500 km van dat slootje. Nog maar te zwijgen over het aantal sluizen etc etc. Kortom een tochtje met een bootje over het Canal de l`Est kost de belasting betaler ruim 12.000 euries. Bovendien duurt dat tochtje ook nog eens ruim 2 weken varen. Conclusie? Een adembenemend tochtje over het kanaal moet je NU boeken of doen. Want een beetje cruise, waar je alleen maar een plas water ziet en af en toe een haven, kost al snel meer. En de overheid betaald vet mee aan je tochtje over het Canal. Hoezo je krijgt geen waar voor je geld ;=)

Kijk maar eens naar het kaartje van de Haute Saône hieronder. Wel veel van dit soort projecten vind ik dan weer.

Wie hier vet aan verdienen, daar hoef je niet naar te gissen. Natuurlijk zijn dat de vriendjes van een vriendje die op het provinciale pluche zit. Het gunnen van klussen hangt hier erg sterk af van wie je hier kent. Verschilt geen klap met elders in de wereld, dus dat is niets nieuws. Waar wel nogal eens over geklaagd wordt door de lokale aannemers, is dat ze geen kans maken er tussen te komen. Het zijn bijna altijd aannemers rond de machtscentra in den lande die je dit soort projecten ziet uitvoeren. Af en toe pikt Le Mouton Qui Rit een graantje mee omdat dan zo`n ploeg hier logeert. Dus mij hoor je niet klagen. Laat ze maar komen. Als ze een paard de haverzak voorhouden vreet ie toch ook? Nou dan.

Zonder meer zijn dit mooie projecten als werkverschaffing. Er worden dingen gerestaureerd, da`s altijd vreselijk mooi om naar te kijken. Ook voor de toeristen. Zelf stop ik er af en toe gewoon voor om eens op mijn gemak naar zo iets moois te kijken. En van toeristen, daar moet de Haute-Saône het toch in toenemende mate van hebben.

Wij ook natuurlijk ;=)

afbeeldingen: Magazin Haute Saône
cijfers: Saone.org

Sneeuw!

Al een paar dagen ligt hier sneeuw. Overdag smelt het gedeeltelijk weg en `s nachts komt er weer wat bij. De schapies krijgen dan ook hooi bijgevoederd. Brokkies heb ik nog niet kunnen halen omdat de winterbanden er nog niet omlagen. Dat heb ik vanmiddag pas gedaan. Wat een zooi in de wei. Met slippende banden de oprit naar de Grange op en hop naar binnen. Het is nu echt winter!
En, hoog tijd om de collectoren `opnieuw` met antivries te vullen. Er zat na het knappen van een van de slangen natuurlijk alleen puur water in. Dankzij het schakelpaneel dat Wim in elkaar geknutseld heeft, is het vullen met anti vries een fluitje van een cent. Een kwestie van de juiste kranen open of dicht, een container glycol in de tank gieten, en binnen een paar minuten was dat klusje ook weer geklaard.

Dat hele paneel is een soort puzzel. Af en toe staan er mensen gapend naar te kijken en vragen verbijsterd waarom er zoveel kranen op dat paneel zitten. Na mijn uitleg krijg je altijd die `blik`. Nog waziger dan voorheen. Uiteraard moet het verhaal opnieuw geconfigureerd worden. Het zou wel zeer bijzonder zijn geweest als het in een keer goed zat. De circuits zijn natuurlijk wel goed, de verschillende situaties van atelier + appartement of CV + appartement of alles open, dat is prima gegaan. Veranderingen zijn bijvoorbeeld: de plaats van de solenoids (elektrische kleppen) moeten heroverwogen worden. Een nieuw schakel en regel schema is dus nodig. Überhaupt leuke puzzel voor de kerstdagen.

KERST

beetje hout gekapt

Volgens de meteo krijgen we een paar mooie zonnige dagen met de kerst. Dat komt dan goed uit omdat de solar farm dan eens lekker voluit kan gaan. De afgelopen maand was het een grote grauwe soep. Bijna geen direct zonlicht. De temperatuur steeg soms tot wel 15 graden in de collectoren, dat is ruim voldoende om de zaak vorstvrij te houden, maar we willen meer. Namelijk het atelier op een temperatuur te krijgen van 18°C. Dat dan en passant ook het appartement warm wordt is natuurlijk mooi meegenomen. Want als de zon eens een paar uur scheen dan schoot meteen de temperatuur omhoog naar de 60°C en de CV van het huis naar 15°C. Geheel volgens berekening. Echter het vroor toen nog niet. Voordat ik nu begin te juichen wil ik het ff zonnig en heel koud hebben. Het grappige is wel, als het zo zwaar bewolkt is blijft de temperatuur ook net boven het vriespunt hangen. De officiële winter is nog maar net begonnen, het is daarom nog ff afwachten hoe het systeem zich in deze periode gedraagt. Het blijft leuk dit experimenteren!

De kerstdagen vallen heel erg ongunstig dit jaar. Dat is w.s. ook de reden dat we in de kerstweek nog kamers over hebben. Kost te veel vrije dagen. Daarom van de nood maar een deugd gemaakt en heb ik de nederlandse kolonie hier ter plaatse, voorgesteld om in Le Mouton Qui Rit het kerstdiner te houden. Dat gaan we dus ook doen. Nu nog even bepalen wie wat gaat koken. Dan is er toch nog een volle tafel.

Dit weekeinde ook nog een kerstmarkt bezoeken. Altijd ouderwets gezellig, bekertje glühwein erbij, heerlijk. Wat een hele rage aan het worden is zijn kerststallen - crêches. In miniatuur dan. Het stellen  dagelijkse taferelen voor, met of zonder kribbe en wijzen uit het oosten of zo. De figuurtjes zijn van keramiek die soms heel erg veel op afbeeldingen van Anton Pieck lijken. Sommigen van die crêches laten ze ook op tv zien, prachtige kunstwerkjes zitten er tussen.

Hier nog meer te bekijken

Knap hoor al dat miniatuur werk. Misschien ga ik er ook wel een paar kopen. Schijnen echte verzamel objecten te zijn. Schijnt een traditie te zijn uit de Provence.

Seculariteit

Staat en kerk proberen ze in LDF behoorlijk gescheiden te houden. Daar slagen ze best wel goed in en levert daarom ook weinig conflicten op. Is ook bij de wet in 1909 vast gelegd, lees ik, en eigenlijk bedoeld is om de Roomse kerk een hak te zetten en minder invloed te laten hebben op het politieke leven. Richelieu (1585-1642) (je weet wel die engerd uit de drie musketiers) heeft zich toen beslist een aantal malen in zijn graf omgedraaid. Die man was de vlees geworden Prince van Machiavelli  lang voordat de franse revolutie in 1789 uitbrak. Richelieu was cardinaal, graaf, en eerste minister in het koninkrijk van Louis de XIII.
Nu zorgt die wet voor meer rust in de tent tussen de islam en christenen. Een extra bonus. Religie is hier een prive ding, iets wat je voor jezelf houdt. Bevalt me wel zo`n instelling. Zou je zeggen dat daar dan weinig uitingen van te vinden moeten zijn in het openbare leven. Hoewel, met minstens een RK kerk in elk dorp, en de overheid die er nog steeds bakken geld in stopt, zou je daar vraagtekens bij mogen zetten.

In de joe-es-of-ee is het de omgekeerde wereld. Leg je geen getuigenis af van je geloof tijdens een politieke campagne, dan lijk je het wel te kunnen schudden met je politieke ambities. Volgens cijfermateriaal blijkt 70% belijdend te zijn. Niet een of ander christen genootschap aan hangen, zet je meteen weg als atheïst. Op zich is dat zoiets van `so what` voor de meeste Europeanen, maar in dat land maakt het wel degelijk iets uit.
Merkwaardig genoeg gaat er dan een gejuich op in het kamp van de crypto anarchistische atheïsten als blijkt dat dit cijfer aan het dalen is.

En voordat iemand op vreemde gedachten komt: ik ben humanist, of iets wat er ergens in de buurt van komt, en vind dat het iedereen vrij staat waar dan ook in te geloven zolang ie dat maar voor zich houdt. Dat respecteer ik, en ik verwacht dat dat wederkerig is. Zo!

Uiteraard heb ik als overmatig nieuwsgierig mens mijn voelhoorns in allerlei richtingen uitgestoken. Zo ben ik al een tijdje geleden met een soort groepje in contact geraakt dat zich als über-atheïsten profileert. Om het een en ander te neutraliseren, heb ik ook contacten met groepen of mensen die alle spectra van geloven en filosofische richtingen aanhangen. Politici mijd ik als het even kan, ook al uit politiek zich soms als een soort geloof, zij het meestal erg opportunistisch.
Terug naar de atheïsten. Niet verrassend, net als andere sektes, weten zij het beter en is hun leer de enige echte ware, heus waar! Alle andere leren zijn leugens of er klopt gewoon niets van. Voornamelijk de godsdiensten zijn het doelwit. Allemaal leugens! En indien er toch iets van klopt, of het zijn geen leugens, dan is het bedrog, of zo iets. Gematigden die zich weliswaar niet van het geloof, maar wel van de kerken afkeren, worden meewarig afgeschilderd als dwalende en dolende geesten.
Ach, denk ik dan, de waarheid is een zeer etherisch ding. De waarheid ligt meestal in het midden en is voornamelijk ongrijpbaar in dit geval. Waar 

maken we ons dan druk om? 

Kijk maar eens naar het verschil tussen de islam en het christendom. Beide godsdiensten hanteren de zelfde basis, geloven eigenlijk in de zelfde soort god, maar bestrijden elkaar op leven en dood. Hoe is dat in vredesnaam toch mogelijk? Vragen, vragen, vragen. Die zullen in mijn leefspanne wel nooit beantwoord worden, zou wel een vreselijk mooi kado zijn. Alleen vrees ik dat het iets als dat getal 42 wordt. (je weet wel: Answer to the Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything. zie Hitch hikers guide to the Galaxy van  Douglas Adams). De uitslag is bekend, maar de oorspronkelijke vraag is in de mist van het grijze verleden verloren gegaan. Reset. En opnieuw wentelt de mallemolen als nooit te voren. Dus, nee ik ga dat niet meer meemaken. Daarom is het ook, als vervanging, zo leuk om over, en de werken van, mensen te lezen die een serieuze poging doen om de vraag van het antwoord te doorgronden. Buddha, Lao Tse, Plato, Descartes, Kant, Hitchens, zijn maar een paar namen uit de schier eindeloze rij. De laatste is afgelopen vrijdag overleden. Het kamp van de atheïsten natuurlijk in rep en roer. Het weinige dat ik van Hitchens gelezen heb, kwam als een goed betoog over. Hier een review van de NYT van zijn laatste boek: "God is niet groot, of hoe religies alles vergiftigen". Vraag je je af, is atheïsme dan ook niet tot zoiets als een geloof aan het ontaarden? Een echte religie aan het worden? Wie het weet mag het zeggen.

JW zei ooit eens gekscherend: als je rijk, schatjes rijk, wilt worden moet je een nieuwe religie starten. De afgelopen decennia bewijzen zijn gelijk. Want het antwoord is ook hier bekend: macht en geld.

Misschien is het niet alleen poen dat hierbij speelt. In Tsjechië (CZ) gaven, tijdens de meest recente volkstelling, iets meer dan 15K mensen aan dat ze 'Knights of the Jedi' zijn. En CZ is niet het enige land waar de 'Knights of the Jedi' religie een officiële status heeft. Niet al te vreemd kruisten ook in de UK en NZ meer dan 300K het vakje Jedi aan. Nu is het geloof in kabouters, trollen en feeën erg sterk in NZ en UK, daarom verbaast me dat niets. Net zo goed als er in AT een religie van de spaghetti god bestaat.
Degene die op het idee gekomen is om Jedi als religie op een volkstelling formulier te zetten moet wel haast een "Trekkie" (affiniado van Startrek) zijn geweest.

BEZUINIGEN

Vreemd dat je ze in Parijs en Den Haag hoort kwaken over dat de ceintuur, de broeksriem, verder aangehaald moet worden. Lees: door de burgers. Waarom is dat vreemd? Ten eerste omdat deze tantra nu al sinds de oliecrisis ten gehore wordt gebracht, en het blijkbaar geen effect heeft, anders zou het niet opnieuw nodig zijn. En ten tweede het overheids apparaat, dat alleen maar groter en duurder is geworden.

Hoeveel gaatjes die riem zo langzamerhand heeft is niet te beschrijven. Volgens mij moet er een stukje riem aangezet worden anders blijft er niet voldoende leer over om nog gaatjes te kunnen maken. Ja, spot er maar mee ;=)
Als ik een bedrijf met 17 miljoen werknemers had, zou ik bijvoorbeeld eens naar de overhead kijken. Wat managers-lagen er tussenuit halen, het aantal divisies of afdelingen verminderen en de procedures vereenvoudigen en samenvoegen. Vervolgens eens naar de out of pocket kosten gaan kijken van de niet productieven. Dat will zeggen, hen die niet rechtstreeks bijdragen aan de winst. Het sluiten van een kantine of bedrijfsarts inhuren via een uitzend organisatie, zet echt geen zoden aan de dijk. Dat is window dressing voor de aandeelhouders. Kortom, NL zit met een waterhoofd van een bestuur en veel te hoge overhead. Het gaat er niet om in deze het productie personeel nog verder uit te knijpen, die hebben niet zoveel vet meer op de rug. Het apparatski sterk afslanken, dat is het, daar zit aan alle kanten erg veel vet. Maar op dat vlak is het oorverdovend stil.

In LDF is de boven beschreven situatie nog veel erger. Mensen die eigenlijk veel te vroeg op pensioen gaan, riante sociale uitkeringen die als een molensteen om de hals van de LDF SAR (SAR ± BV) hangen. Vakbonden die juist bij het begin van de vakanties gaan staken, en zo indirect voor een enorm productie verlies zorgen. Ontevreden werknemers == lage productie, en dus verzwakking van de economie. Overal bestaat wel een vorm van subsidie voor, of een uitkering, of regelingen die zeer gunstig zijn voor de uitkering ontvangers. Maar dat zijn slechts zoethoudertjes. Niet verbazend dat de vakbonden absoluut tegen de minste geringste verandering zijn en onmiddelijk de straat opgaan om de economie nog platter te leggen dan ze al ligt. Hoe kun je nu iemand onderuit halen die al op zijn rug ligt, hoorde ik een figuur op de radio kwaken. Daar zit wat waars in. Maar ook diens verhaal werd voor eigen parochie gepredikt. Zodra dat soort figuren weer binnen de grenzen van Parijs op het pluche zitten is het weer over met de bravoure.

Ik hoor ze niet over het indikken van het overheidsapparaat. En kom nu zeg, vaste werknemers er bij de voordeur uitzetten om ze als ZZPer via de achterdeur weer in te huren, is natuurlijk geen afslanken. Net zo goed als het `afstoten` van taken naar bedrijven die dan de loonverwerking, een of andere registratie, of groenvoorziening uitvoeren. Ja numeriek minder werknemers, maar de kosten liggen bij uitbesteding altijd veel hoger. Er zit immers weer een verdienlaag tussen. Die bonussen van het bedrijfsleven moeten ergens vandaan komen. Opnieuw, window dressing.
Dat alles is echt niet uniek voor NL. Al die politieke gasten bekonkelen het op internationaal vlak met elkaar, wisselen de nieuwste trucs uit, en vertellen elkaar hoe de zaak onder de duim te houden (hoor ik hier Bilderberg?) Daar dienen onder andere die vetbetaalde studie reisjes voor. Een nieuw idee als vet belasting waait niet zomaar over, of zijn absoluut niet te raadplegen via het internet. Dat moet uiteraard ter plekke bestudeerd worden, vijf sterrenhotel, wijntje, pleziertje… En natuurlijk eerste klas reizen, anders worden ze moe. Een extra hotel dag is veel goedkoper dan een 1e klas vlucht. Ah wel, dat is natuurlijk veel te simpel. Daar is niet op gestudeerd, bestaat geen commissie voor, rapportage is er niet. Dus de oplossing bestaat niet of is onmogelijk. Stel je voor dat het ineens een kosten baten analyse zou worden zoals dat in het bedrijfsleven gedaan wordt.

Genoeg geklaag.

Het sneeuwt hier, de schapen maaien het gras in linie tussen de sneeuwbuien door. De grote kachel staat beneden te ronken, en het is tijd voor een glaasje Corbière en een toostje. L`heure apéro noemen ze dat hier. Gisternacht een torrent geladen, filmpje kijken dus. Het is doodstil buiten, het enige geluid is het knappen van de houtblokken in de oven.

Natuurlijk!

Natuurlijk, achteraf zeg je dat altijd. Natuurlijk stond Damien op de hit lijst. En natuurlijk hadden we dat wel verwacht. En natuurlijk is dat ook uitgekomen, wat we met zijn allen hadden gedacht. En natuurlijk is het niet zijn schuld dat hij in een achtergesteld gezin geboren werd. En natuurlijk is ie een kansarme jongen. En natuurlijk is dat uiteraard onze schuld. Natuurlijk moet ik aan het collectief schuldgevoel niet meedoen.
Zaken lopen zoals ze gaan. Voor hem is dat immer bergafwaarts, afglijdend naar de laagste sporten van de sociale ladder. Onze schuld uiteraard, ook door mij is ie ontslagen. En `ons` is niet alleen de buitenlandse elite in dit dorp. Ook de staat, de gemeente, overige potentiële werkgevers, zijn ex werkgever, de sociale dienst, zijn omgeving… Kortom, de hele wereld is schuldig aan zijn persoonlijke misère, behalve hijzelf natuurlijk. Werk heeft ie niet meer, en je kunt wel raden hoe Damien aan zijn geld komt, de makkelijkste. Het daar halen waar er veel van is, bij anderen. Natuurlijk zonder enige vorm van tegenprestatie, anders dan gebroken ruiten, opengetrapte deuren, of kapotte huisraad die toch eigenlijk niemand wilde hebben. Snel worden de zo verkregen goederen verhandeld. Daar schijnt hij dan wel weer erg goed in te zijn.
Uiteraard heeft hij de verkeerde vriendjes. Wie kan nu weerstand bieden tegen een gehaaid groepje randfiguren die zo`n naïef persoon als Damien onder handen neemt. Niemand toch? Dan is het ook zijn schuld niet. Natuurlijk niet.

Althans, dat is de essentie van het verhaal dat BP mij gisteravond over Damien ten gehore bracht. Hoeveel en wat je van dit soort verhalen moet geloven bij BP is altijd maar gissen. Vaak is het zaak uit de diverse versies van een verhaal van BP de objectieve waarheid te destilleren. In de hem eigen kleurrijke taal, verhaalt hij in minachtende bewoordingen over Damien, over diens nieuwste escapades, en diverse vorige ervan. Hoe Damien diens leven naar de haaien gooit. Hoewel. Volgens mij heeft Damien genoeg in zijn mars om niet in de goot te belanden. Hij is, net als zijn vader, een charmeur. Een van zijn beste wapens om te overleven. Uiteindelijk redt die jongen het wel, in of buiten de gevangenis. Wat dan ook.

Een treurig verhaal. Eigenlijk ben ik er wel een beetje mee begaan. Ook omdat ik in onze begintijd hier Damien echt een beetje onder mijn hoede heb geprobeerd te nemen. Dat het achteraf een nutteloze oefening bleek te zijn geweest, dat heeft iedereen wel mee gekregen in de blogs van 2009. Nog spreken BP en enkele anderen hun waardering daar over uit als Damien weer eens ter sprake komt. Het was voor mij ook leerzaam, dit eerste en laatste sociaal experiment in LDF. Sindsdien houd ik afstand, stel me niet meer zo open op en kunnen ze me allemaal wat. Ook geldt voor mij: hoe meer je bekend raakt met de franse werk ethos, des te minder enthousiast huur je franse arbeiders of firma`s in.

BP
Er zijn echter nog wat losse eindjes blijven liggen van BP`s laatste klus. Dus hebben het even over de afronding, maar ook over kwalifikaties, of beter diens kwaliteit. Ik weet, een favoriet onderwerp.
En het verwijt gisteravond, van BP zelf, dat ik hem bij de laatste klussen steeds zit op te drijven, en boven op zijn huid zit, leg ik niet zo maar naast me neer. Moet ie de klussen maar minder traineren en saboteren. Waar ie het lef vandaan haalt om met een glimlach rond zijn lippen een snerende opmerking te maken over het open en bloot laten liggen van stroomdraden, schrijf ik maar af op zijn idee dat ie buitenlanders sowieso moet plukken. Dat is de franse wijze monsieur Robat. Dit ontlokt mij een gemene opmerking over zijn manier van buitenlanders op te lichten. En dus reageer ik redelijk cynisch op zijn opmerking over de franse wijze, dat dat complete lulkoek is. Dit, omdat ik staaltjes afwerking heb gezien die mij likkebaardend de auto deden stoppen, en om dat dan bewonderend te gaan staan bekijken. Vertel hem ook dat ik bouwvakkers aan het werk heb gezien die niet de zaak probeerden te stagneren en saboteren zodra de baas zich omdraaide. Ik bied hem terstond aan een rondje langs zijn werk te gaan maken, want hij speelde natuurlijk weer de vermoorde onschuld, en wijs hem op zijn gebrekkige werk van voor mijn 100% toezicht. Allemaal dingen waar ik dan nog eens dunnetjes overheen moet om het naar mijn tevredenheid te krijgen. Vervolgens toon ik hem het werk waar ik wel bovenop zijn neus ben blijven staan, opmerkend dat het blijkbaar wel goed kon zolang ik er maar bij bleef. Waar zou dat toch aan liggen, anders dan opzettelijk de zaak verstieren. Gaat ie terstond alles bagatelliseren en vindt het dan als de gewoonste zaak van de wereld om aan te bieden het op mijn kosten te doen en te maken zoals het hoort. Want als alles zo gehaast en snel moet, dan kan hij toch niet anders dan prutswerk afleveren. Waarop ik hem fijntjes uitleg, en zonder een blad voor de mond te nemen, wat zo mijn observaties ten aanzien van zijn werktempo, methodes en technieken zijn. Tot mijn genoegdoening was ie even sprakeloos. Je zag hem denken: shit hij heeft me door! Vervolgens braakt BP dan weer allerlei smoesjes uit, die ik verder negeer.
Is nu alles slecht wat die knakker doet? Nee hoor, bepaalde dingen gaan prima, ook zonder al te veel toezicht. Voor het overige kun je met BP goed werken als je hem maar voortdurend onder supervisie houdt, maar owee als hij even uit het directe zicht is. Juist dan moet je zijn werk extra controleren. En de laatste keer liet ik hem zijn gepruts ter plekke gewoon over doen.
Vraagt iemand, wordt je daar niet doodmoe van? Ja, best wel. Maar het is mijn persoonlijke overwinning als ik hem heb kunnen dwingen volgens mijn normen te werken, en dingen achter zijn kont op ruimt. Als het resultaat dan ook nog is wat ik er van verwacht had, word ik zelfs blij.

ACTE 9

Je gelooft het of niet, maar het internet en telefonie verhaal is nog niet ten einde. Belt een miep van SFR op. Ze heeft nog wat vragen en of ik daar tijd voor heb. Mijn antwoord is natuurlijk: neen. Maar ze dropt toch ff haar boodschap. SFR eist een bedrag van 45 euries wegens het opzeggen van de lijn. "Nou," zeg ik, "dat staat nergens." "Oh, maar het staat in het contract", klinkt het. Dat zal ik dan even lezen en zal daarop geëigende actie nemen. "Maar u zegt op?" "Ja," zeg ik, "dat heb ik toch al gedaan, of niet soms?" Ineens is het aangetekend versturen van een briefje niet meer nodig, en kan het via gewone post. We gaan langzaam vooruit. Gewoon je er keihard door heen bluffen is een probaat middel tegen dit soort figuren. Afijn, we gaan maandag dat briefje maar eens posten. Als ik me het goed herinner willen ze dat modem terug, maar ja dat ga ik natuurlijk niet op eigen kosten doen. Moet dus nog ff een antwoordnummer zoeken, wat is dat eigenlijk in het frans? De dame klonk behoorlijk kortaf, een beetje ruw eigenlijk. Zoals alle commerciële fransjes doen als ze geld van je willen hebben. Zeg ik expres niet: krijgen. Daarmee stel je ze in het gelijk. En in dit geval is dat echt niet zo.

IN PARIJS

Zit ik in mijn leesstoel, glaasje sap, stukje camembert, boekje. Net uit. Wil ik ff wat over kwijt.

Olivier van Beemen is een jonge freelancer die stukjes schrijft over LDF voor kranten en tijdschriften. Uit dat materiaal putte hij dan weer stof voor zijn boek: In Parijs. Dat heb ik net uit.Nee, het is geen alleraardigst boekje, zoals mensen wel eens plegen te zeggen als ze het eigenlijk willen afkraken en het daar net te goed voor is. Als verhalenbundel, daar had ie meer van kunnen maken. Er is echter iets bijzonders met dit boekje. Eigenlijk kun je het als een soort autobiografie zien, hoe hij in negen jaar of zo, in zijn vak groeit en daarbij zijn mening over Frankrijk, in dit boekje, niet onder stoelen of banken steekt. Dat is eigenlijk bijzonder, hoe bouw je uit losse stukjes een verhaallijn op, vertelt wat over je zelf, is daar redelijk openhartig in, en licht dan ook nog ff de franse politieke cultuur door. Gepaard gaand met wat couleur locale. Leuke mix. Nee, een coherent verhaal, wat je bij een autobiografie verwacht, moet je hier ook niet zoeken. Wat ik wel een beetje bespeurde is, dat een zekere melancholie met een snuifje nostalgie, door de jaren heen langzaam verandert in een beetje een cynische kijk op de franse maatschappij. Ook iets van: dit komt niet goed en gaat nooit goed komen met LDF op deze manier. Hij stelt die zekerheidsstelling cultuur, die de fransjes tot in het belachelijke hebben doorgestrokken, aan de kaak bij het huren van een appartement. De bureaucratie krijgt een veeg, en uiteraard de despoot Sarkozy wordt heel diplomatiek in de kijkert gezet. En toch spreekt er hoop op verbetering uit, op de manier waarop hij verslag doet.
Een goed boek? Nee. Het doet of voelt, gek genoeg, zelfs een klein beetje gedateerd aan. Maar het geeft wel een prima beeld van, en doet je de toestanden in, LDF weer een beetje beter begrijpen. Dat is het wel weer waard. Wel prima leesvoer overigens voor hen die de franse volksaard beter willen leren doorgronden.

updated 20111217

Blazen!

Zou de storm hier net voorbij scheren, en afbuigen richting het noorden, komt ie met de volle laag over ons heen blazen! Wat een kabaal zeg. De schoorsteenpijp van de kachel, toch een flinke jongen van bijna 50 cm uitwendig, en geschoord met tui lijnen, rammelt behoorlijk.
Net ff de beesten geïnspecteerd. De voddenbalen van schapies liggen rug aan rug in de stal. Stonden hoopvol meteen op toen ik de deur opendeed, en drongen tegen me aan voor brokkies. Mario mekkert angstig, de rest geeft verders geen kik. Beesten voelen over het algemeen haarfijn het noodweer aan.
De code is oranje. Dat wil zeggen: als je niet echt weg moet blijf dan thuis. Eigenlijk zou ik vandaag een nieuwe zak brokkies moeten halen, maar dat doe ik dan morgen wel. Gewoon te link om zo met die windgevoelige Caddy over de weg te zeulen.
Het is natuurlijk ook slechts een kwestie van tijd voordat de hoosbuien arriveren, en dus de stroom uit gaat vallen en of het internet en of de telefoon. Vaste prik. Net een ontwikkelingsland dus. Nu zie ik wel dat steeds meer stroomkabels de grond in gewerkt worden, maar dat is meer tussen de dorpen en steden in. Dat is natuurlijk een enorme vooruitgang. In de dorpen zelf loopt al die meuk nog steeds boven de grond. Bij een beetje heftige regenbui of storm gaat de zaak dan plat. Elke maand valt in de herfst en winter de stroom zonder duidelijke oorzaak wel een of twee keer uit. En dat het internet er nu nog niet uit ligt mag dan ook een klein mirakel heten.

Het is nu bijna 10 uur en de wind lijkt wel iets te gaan liggen. Geen bijzondere schade te zien aan huis of land.
Komen we er toch nog genadig vanaf. Want vorig jaar lag nog het halve bos op de binnenwegen. Op een van mijn ritten over een smal bosweggetje, lagen dan ook uiteraard een paar bomen dwars over de weg. Daar verbaasde ik me niet over, onbewust hou je daar toch wel rekening mee na die heftige oktober storm. Dus reed ik sowieso niet al te hard. Het werd in het pikke donker wel ff een dikke kilometer achteruit rijden. Keren kon je niet met die greppels aan weerszijden. Uiteindelijk werd het dan toch mogelijk om via Bains-les-Bains naar huis te knarren. Linke soep natuurlijk, dat achteruit het bos uit zien te komen. Want fransjes rijden behoorlijk fors over die bospaadjes. Net als ik trouwens begin te doen, je past je een beetje aan hè.

WASMACHINE 

Al een paar dagen ben ik met de wasmachine aan het klooien. Ergens zit er iets in een van de afvoersegmenten waardoor de sensoren op hol slaan. Daardoor kan de was niet meer uit de machine gehaald worden omdat de deur dan geblokkeerd wordt. Het lijkt wel of het `iets`steeds verder het systeem inkruipt. Heb het verhaal nu al drie keer uit elkaar gehaald, iedere keer vind ik wat en denk dat dat het dan moet zijn. Drie keer de machine opnieuw in elkaar gezet, drie keer gestart, maar die deur wil maar niet meer opengaan. Beveiliging noemen ze dat. Iedere keer krijg ik dan weer een andere foutmelding. Die zoek je dan op, op het internet, en blijkt de storing weer een stukje verderop te zitten. Vandaag de zaak dan maar eens fundamenteel aanpakken door het hele afvoersysteem bloot te leggen. Kijken wat dat oplevert. Hopelijk houd ik dan geen schroefje over ;=) Voordeel is wel dat je de handel steeds sneller uit en in elkaar begint te krijgen. Volgens mij is er namelijk niet echt iets kapot. Het zal wel wel een schroefje zijn dat door het filter geglipt is en nu ergens zit waar het niet hoort.

Update 17:00

BLAZEN 2
De storm is gaan liggen, de wind is gedraaid en staat nu pal op de glazen pui van ons appartement. En dat merk je aan het fluiten door de ventilatie spleten. De temperatuur buiten is ineens 5-6 graden gedaald, en zal nog wel iets meer dalen vannacht. Een normaal verschijnsel volgens Météo France na zo`n storm. Hoor ik toch iets langs de dakpannen naar beneden ratelen, en kijk naar buiten om te zien wat dat is. Een brok cement. Hm, dat moet Frerik maar even komen controleren en zo nodig repareren. En ziet! Ineens strak blauwe lucht. Al geen dagen meer gezien. De schapen zijn enthousiast aan het maaien geslagen, en ik zie bij de buurman in de wei vette plassen water liggen. Dat wordt een modderpoel als de koeien weer naar buiten gaan. De lol van de mooie blauwe lucht is echter al weer snel voorbij. Vlak boven de horizont hangt een nieuwe inktzwarte depressie die dreigend aan komt rollen. Wat een weer! Tien minuten later is het ineens nacht. Je hoort de wind, met zo`n laag zoevend geluid, door de kale bomen waaien. Onheilspellend om te horen vind ik dat altijd. Bùùùùù.

Maar, er is nog steeds stroom en internet, het leven voor een loeiende open haard is dan toch nog wel goed vol te houden.

Honk

Zo weer terug op mijn honk. De afgelopen week was een groot feest van koken en proeven. Heerlijk zo mijn lief te verwennen met anders dan anders gerechten. Ha, bien sûr schudt ze af en toe haar wijze hoofd als ze mij ziet koken. Klassiek als zij is opgeleid: meten, wegen, recepten van papier volgend… om mij dan dingen in de pan te zien mikken. Haar goedbedoelde commentaar op de achtergrond, met handen die jeuken om in te grijpen. Ze heeft zich bovenmenselijk beheerst. Zelf ga ik nu eenmaal op mijn gevoel, neus en smaakpapillen af. Laat af en toe per ongeluk, soms express, ingrediënten weg uit een recept. Gewoon om te zien waar dat in resulteert. Dit is voor mij een grote, lekkere, ontdekkingreis. Lekker kliederen in de keuken, als een kleine jongen, met smaken en geuren spelend. Gewoon om te zien wat er uit komt. Meestal is het prima te eten en heel af en toe merk ik aan Fannie`s subtiele signalen dat het niet te pruimen is. 
Of, dat deze nieuwe onverwachte combinatie toch niet zo slecht was. Als een kind in een zandbak bestudeer ik deze nieuwe kookwereld om mij heen. Nee, in mijn beleving althans, het is geen willekeurig bij elkaar fietsen van ingrediënten. Voor een toekijker lijkt het dat wel. Voordat ik aan iets nieuws begin is daar op gestudeerd. Heb ik op internet zitten spitten, joetjoep filmpjes bekeken, of uitzendingen van koks en kookwedstrijden gezien. Zelfs in kookboeken zitten snuffelen. Ja, ja, ik val bijna van mijn geloof af zou je zeggen. Dus helemaal willekeurig is het ook weer niet. Meestal vind ik dat maar niets wat die TV koks in elkaar flansen. Oh ja, wat die kandidaten in de wedstrijden maken ziet er altijd erg mooi uit. Zal ongetwijfeld zeer lekker zijn, voorzien van subtiele smaken en geuren. De genodigde gasten zijn altijd zeer onder de indruk van de koke-rij-en van de finalisten. Maar op de meeste gezichten zie je niet die uitdrukking van: ohhh wat is dit lekkerrrr! Gewoon omdat het een te ver van hun bed show is. Haute cuisine is voor gourmands, fijnproevers, die in gerechten dingen proeven waarvan u en ik niet eens het bestaan weten, laat staan te benoemen. Mijn type keuken is meer die van de cuisine bourgoise, de burger keuken. Eenvoudige kost, maar wel lekker. Gerechten die mensen aanspreken, hun grootmoeder kookte, of gerechten die ze zelf graag zouden willen koken thuis, maar er niet aan toekomen om dat te doen. Zo drukte een van onze gasten dat laatst zeer treffend uit. Liflafjes, zoals dat in mooi nederlands heet, of eten op een lepel serveren, ligt niet zo op mijn weg. Een Boeuf Bourguignon, of Beef Wellington, dat past beter bij mij.
Of zoals onlangs een oud gast zich aanmeldde met een suggestie voor een diner. Konijn (nu in het seizoen), salade van geraspte wortels, en aardappels gratinee uit de oven. Kijk, dat vind ik dan weer een uitdaging om er iets aparts van te maken, door er een onverwachte draai er aan te geven. Geweldig vind ik dat, een gast die vraagt om dingen die hij of zij lekker vindt. Eenvoudig eten, met een Le Mouton Qui Rit draai eraan.


KLUSSEN
Als ik in NL ben zijn er altijd van die dingen die `gerepareerd` moeten worden. Vaste prik, en meestal voor een handigerd ook eenvoudig te doen. Vind ik fijn, beetje klussen. Als je dan weer richting LDF knart, werkt alles weer.
Ook zoiets, vloeren in de was zetten. Lekker op je knietjes en een oude lap met heftig geurende was het parket inwrijven. Bedwelmend, en het hele huis stinkt er dan naar. Een geur uit mijn jeugd die me bijgebleven is als de gangen en kamers nieuw in de was stonden. Dan mochten we een paar uur niet binnen komen op straffe des doods, omdat we dan al dat poets- en wrijfwerk met onze vuile schoenen weer teniet deden.
Tuurlijk zijn er ook minder leuke dingen, administratie, belastingen, bankzaken, betalingen - wie heeft daar nu zin in. Typische klussen die ik steeds voor me uit schuif.
In het huis zit ook een raam dat eigenlijk altijd een storingsgevoelig element is geweest. Leuk om te zien, was zelfs een verkoop kreet toen we het huis kochten: American Garden Window heette het. Werd er pas later over verteld dat het oorspronkelijk ontwerp heftig was aangepast. Mocht de pret niet drukken. Ineens heetten die rijtjeshuizen: Amerikaanse villa`s. Dat die dingen bouwkundig een crime waren is duidelijk, veel te laat opgeleverd. Bij bijna alle huizen uit die serie zit er vocht tussen de beglazing van de garden window. Die dingen zijn een kou of tocht gat van de eerste orde Op het rijtje huizen hebben een drietal eigenaren het "garden window" al laten vervangen door een normaal raam. Wij hadden een paar jaar geleden een soort voorzet raam ervoor geplaatst, wat al behoorlijk hielp. Nu gaan we de "garden window" fundamenteel vervangen door een gewoon raam met echt dubbelglas. Opzouten met dat koude gat. Het laten vervangen van het glas is waarschijnlijk net zo duur als een totaal nieuw raam, hebben we bedacht. Fannie had al een model raam gezien bij een van de huizen, die het beste bij de stijl van het huis paste. Dus wij er op af, bleek dat speciaal maatwerk te zijn. Maar we zouden de tekeningen krijgen en hoeveel dat gekost had. Nu hebben we goede ervaringen met Uijen glashandel, dus die maar eens om een offerte gevraagd. Zien we wel weer hoe dat gaat. En ja, je blijft aan de gang met een huis. Er gaat altijd wel iets kapot of je wilt het verbeteren. Een voortdurend nooit eindigend verhaal. Dat is ook niet erg, uiteindelijk wordt het huis dan precies zoals jij het wilt hebben.

LUIK

Op de terugweg naar LDF rij ik altijd via Luik. Je kunt dan kiezen om TomTom te volgen, dwars door de stad heen. Of je kiest voor de rondweg die door de tunnels gaat. Tunnels die wel op de kaart van TomTom staan maar op de een of andere manier nooit door dat apparaat worden aangegeven als snelste route. Vandaag wilde ik maar eens door de stad rijden, gewoon voor de afwisseling. Op het moment voor de splitsing kies ik toch maar voor de tunnels, ben moe, wil naar huis. Dat ik redelijk veel ambulances met lichten aan voorbij zie rijden schrijf ik toe aan het gladde stormachtige weer. Zal wel weer een ongeluk zijn geweest of zo.
Op zoek naar een storingsvrije zender klinkt het ineens over de radio van schietpartij, granaten en doden. Allemachtig, weer zo`n randdebiel die de druk van de moderne maatschappij niet aan kon, denk je dan. Maar goed dat het de tunnels werden anders had de stad volledig dicht gezeten, besefte ik. Realiserend dat het waarschijnlijk gebeurde terwijl ik Luik voorbij reed. Pas `s avonds op het journaal hoor je het aantal doden en gewonden. Ernstige tekenen van het huidige tijdsgewricht.
Er komen steeds meer idioten die met geweren en pistolen aan het moorden gaan, merkt Fannie op, als we dit bespreken. Persoonlijk houd ik het op het breken van iemands geest, amok maken is dan het resultaat. De een springt voor een trein, de ander spuit zich dood, en af en toe heb je dan zoiets. Vind dit nu vaker plaats de laatste tijd? Of is het dat er steeds meer, en sneller dan eerst, ruchtbaarheid aan wordt gegeven. Niet te vergeten de sensatiepers die er als jakhalzen bovenop springen en de zaken iets smeuïger brengen dan nodig. En copy cat gedrag, of ideeën die mensen opdoen bij clubs, spelletjes en films. Realiteitsvervaging heb ik wel eens gelezen, horizont- of bewustzijnsvernauwing ook van die mooie woorden. Drugs en drank, ook factoren die hierbij wel eens spelen. Dat mensen gewoon labiel worden onder druk van onze hectische maatschappij en dat daardoor remmingen wegvallen, wordt weggepoetst. Hoor je niemand over dat die druk te hoog wordt. Laat staan dat het als een probleem wordt ervaren. We moeten daar maar tegen kunnen. Het wordt tijd dat de mensen leren zich te wapenen tegen die druk. Maar dat is natuurlijk nog veel te ver gegrepen.

CHECK
Vandaag even een ronde gemaakt over het land en de dieren geïnspecteerd. Wat zijn die luchten zwart zeg! Het waait nog steeds stevig.

Mario lijkt zich prima te handhaven. Bij de diverse buikjes van de schapen zie je al verdachte rondingen. Prima werk van Dram. Of de jongsten ook drachtig zijn zal pas laat in de winter duidelijk worden. Voor vanavond de schapenstal maar opengooien, het weer is wel erg guur. Her en der liggen weggewaaide potjes en afval in het gras. Dat moet hier flink te keer zijn gegaan de afgelopen week. De wei is kleddernat en de eerste plassen beginnen zicht al weer te vormen op de lager gelegen stukken land. Dat wordt dikke pret in de winter.
De solarfarm heeft zich ook prima gedragen, in het atelier is het een paar graden warmer dan erbuiten. En het voelt niet klam aan. Dat geeft de burger moed.

updated: 20111215

Recepten

Het aantal nieuwe recepten breidt zich uit. Het nieuwste experiment is een soort van Beef Wellington. Vlees in een deegjasje, maar dan anders.

BEEF WELLINGTON
OK, deze is wat bewerkelijker dan mijn normale recepten. En het is ook een beetje geklieder. Moeilijk? Totaal niet. Het vraagt gewoon iets meer tijd.

• Je begint met een soort van marmelade te maken van twee geschilde kleine sinaasappels, snuifje nootmuskaat, 6 volle eetllepels rietsuiker, 150cc water. Inkoken op hoog vuur, goed roeren, totdat het sap nog net van de pollepel afdruipt. Als de zaak te dik wordt, gewoon en beetje water toevoegen. Vuur uit.
• Snij nu een varkenshaasje (250gr = 2 pers.) aan gort, zodat het eigenlijk een soort bieflap wordt. Bak die aan met peper, zout, grof gesneden knoflook. Je kunt ook kip filet nemen.
• Rol een rechthoekig stuk pie deeg uit, leg in het midden twee schijven van de versuikerde sinaasappel, daar bovenop het voor-gebraden vlees, en dan nog eens twee schijven sinaasappel er boven op. Dan vouw je daar het jasje van deeg omheen. Afwerken met wat eigeel of sap van de marmelade en/of wat melk. 
• Drie kwartier (max) in de oven bij 175°C of totdat het pakketje lichtbruin is. 

Eigenlijk heel eenvoudig te maken. Het pie deeg kun je kant en klaar kopen. Ik maakte het zelf van boter, meel, zout, en een beetje water. Dat is het leuke van dit soort experimenten, je maakt alles zelf van de basis ingrediënten. Weet je tenminste zeker wat er inzit, geen verrassingen dus. Later, als je zoiets in productie neemt, kun je altijd nog naar kant en klare producten gaan uitkijken. En die zijn uiteraard ruim voorhanden.

Bij het uitserveren leg je er nog wat marmelade bovenop en klaar. Gewoon een plaatje.

Beef Wellington à la Le Mouton Qui Rit

De hele keuken ruikt heel ouderwets naar marmelade, bijna kerst. Classic FM via het internet reutelt kerstmuziek. Een oer ouderwetse sfeer zo. Glaasje Bordeaux supérieur erbij, en het lijkt wel feest! Overigens dat jaar 2009 lijkt voor wijnen een uitstekend jaar geweest te zijn.

Opengesneden ziet het verhaal er van binnen zo uit.

"Beef Wellington" open

Het zachte vlees omhuld door een mantel van pie deeg. De smaak van de sinaasappel is heel subtiel aanwezig in het vlees. Je kunt van de marmelade ook nog een soort saus maken en erbij serveren. Garneren met een schijfje verse sinaasappel lijkt ook wel een goeie, maar dan moet je denk ik een paar schijfjes achterhouden bij het maken van de marmelade.  

Oja, hoeveelheden, en zo:

• Pie deeg: zie deeg voor hartige taart in aller hande kookboeken. Of haal gewoon bij de supermarkt op de hoek een pakje diepvries. Pas het oppervlakte voor je "enveloppe" aan naar de grootte van het vlees.
• Marmelade, bij voorkeur niet uit een potje. Daar zit van alles in, ook citroenzuur, en dat laatste wil je absoluut niet hebben. De truc is juist dat de oplossing een heel klein beetje gekarameliseerd is, dat geeft een pittiger smaak, en past ook beter bij het vlees. 
• Reken op ongeveer 150 gram ongebakken vlees pp, dat zou je minder kunnen maken, afhankelijk van je honger of portemonnee. Samen met het deeg ligt dit gerecht best wel zwaar op de maag.
• Bij gebruik van kip zou je rekening met de hoeveelheid toegevoegde schijfjes marmelade kunnen houden omdat de sinaasappelsmaak anders al snel meer dan nodig overheerst. Kalkoen lijkt ook een goede oplossing, dat vlees is iets minder mals dan kip.

Het verder uitgewerkte recept komt een dezer dagen wel in ons kookboek op LeMoutonQuiRit te staan.

GELAKTE KIP

Versie twee. Eerst gebakken in de oven bij 200 graden totdat het vet onder het velletje weg was. Kip uit de oven gehaald, velletje open gesneden en naar de zijkant geklapt, daarna het vlees ingesmeerd (gelakt) met de appelstroop dressing. Als de coating opdroogt, het lakken herhalen totdat de zaak donkerbruin is.

Gelakte kip V2

De smaak van de appelstroop is ook bij deze V2 versie niet door en door in het vlees getrokken. Wellicht moet je het vlees in een wat diepere braadslee of ovenschaal bakken zodat het uitgelekte vocht, dat natuurlijk van de appelstroop verzadigd is, er ook nog in kan trekken. Een V3 gaat zeker op stapel gezet worden. Totdat het verhaal perfect is.



updated 20111212

Europa

Dit gaat je verstand te boven. De afgelopen dagen volgde ik met verbijstering hetgeen zich in Brussel afspeelde. Niet normaal meer, is het enige wat ik er van kan zeggen. Gnuivend van plezier staan de uitvreters (ref: Nescio) breed uit te meten dat ze het misbaksel (ref: Jeroen Bos) Cameron buitenspel hebben weten te zetten. Hebben ze niets beters te doen dan?
Dat zo`n figuur het überhaupt in zijn kop haalde om van te voren al aan te kondigen wijzigingen te gaan torpederen, is natuurlijk getuigen van een kortzichtigheid die zijn weerga in de Europese geschiedenis niet kent. Zo`n dwaas zou je eigenlijk meteen in een dwangbuis moeten stoppen en afvoeren naar een mooi rustig plekje ergens in Siberië waar er door dat soort rand debielen geen kwaad kan worden aangericht. Geef de man een bijl om te hakken, doet ie alsnog wat nuttigs. Andere misbaksels roeptoeterden dat er bij het teloor gaan van de Euro oorlog zou komen. Hoezo oorlog? Waar haalden ze die waanzin vandaan?
Je treurlacht je te barsten bij het zien en horen van die clowns. Beseffen ze eigenlijk wel wat er buiten hun ivoren torentjes gebeurd ? Mijn overtuiging is dat dat niet het geval is.
Uiteraard zetten ze allemaal een grote bek op over hoe een ander het allemaal moet doen. Over het belang van ons, de burgers, hoor je geen der uitvreters wat roepen. En ook is het veel belangrijker tijd in te ruimen voor een statie foto dan de handjes te laten wapperen.
Het is immers belangrijker om te ontkennen dat er armoede is. Tsja, als je je kop in het zand steekt dan schijnt de zon ook niet, toch? Waarom bestaan er dan voedselbanken? Vraag je je af. Voor de gourmands zeker, die met de kerst net dat blikje kaviaar te kort komen, of nog net ff een Chateau Neuf du Pape uit 1976 kunnen scoren? Het is ook veel belangrijker om te kunnen roepen dat er niets aan de hand is terwijl in NL bijvoorbeeld tussen de 7 en 11% van de bevolking onder de armoedegrens leeft. Een beetje afhankelijk van hoe je dat dan definieert of welke bron je raadpleegt. Kijk hier of hier voor vergelijkende info. Het is toch om je ogen uit de kop te schamen dat er überhaupt voedselbanken bestaan in NL. Van Fannie`s studenten uit Afrika, Azië, of Zuid-Amerika vallen de kaken open. En spreken zij hun uiterste verbazing uit dat in zo`n rijk land als het onze voedselbanken nodig zijn. Heeft Nederland een probleem? Jazeker. Doen ze er wat aan? Nee, da's zeker.

ANTWOORD
Nou zegt er een jij hebt toch altijd een antwoord klaar? OK, hier dan, heel kort, uit de losse hand:

• Breng het aantal ministeries terug tot 5, 
• Aantal leden van de 2e kamer tot 75, eerste kamer 15 leden. En geen auto's met chauffeurs meer, leger en politie een orgaan, geen commissarissen vd koningin of raad van state, 
• Ministers en kamerleden afzetbaar, ambtenaren zijn aan te klagen en te veroordelen  etc.
• Deel NL op in drie regios, bestuurd door een direct verkiesbare regioraad, burgemeesters ook verkiesbaar. 
• Ook de premier wordt gekozen
• Wie is gekozen is ook afzetbaar, simpel.
• Geef elke regio één rijksmuseum, universiteit, orkest, dierentuin enz.
• Openbaar vervoer, gezondheidszorg en energie worden weer staatsbedrijven met regels en procedures als bij gewone bedrijven (verantwoordelijken kunnen dus voor de rechter terecht komen te staan)
• Schaf al die provinciale staten, deelraden, adviescommissies, of hoe dat ook moge heten af.
• Dun al de nog resterende overheids organen uit tot hoogstens 20% van het bestaande
• Een flat rate belastingen van 32% lijkt me handig, scheelt een hoop gedoe en papier schuiven
• Schaf 66% van alle regels af = minder werk = minder ambtenaren en veel eenvoudiger te automatiseren
• Schaf alle subsidies af, de rest is immers bij de wet geregeld
• Al dat anti terrorisme gedoe, terstond afschaffen, maakt sowieso inbreuk op onze privacy en is alleen maar bangmakerij. Scheelt weer een hoop organen en duizenden regeltjes en wetjes waarvan eigenlijk niemand weet dat ze bestaan ;=( Hoezo NL is het land waar het meest wordt afgeluisterd?

En zo kan ik nog wel even door gaan. En geen ge-Godwin of Wilders gekakel nu. Want die laatste is ook alleen maar uit op macht en vult zijn zakken net zo goed als al die andere clowns in de politiek. Alhoewel het veel leuker is om naar hem te luisteren dan naar die andere onderuitgezakte uitvreters. Hij zegt nu waar zij het zelf later ook over gaan hebben, maar eerst wordt de man ge-Godwin-ned. Wat is nieuw.

APPELSTROOP

Edoch, de kerst is bijna daar, dus wat leukers. Vandaag had ik zin in een experimentje. En ik had wat te bewijzen, al is het maar voor mijzelf. Ik wilde simpelweg weten of het maken van appelstroop inderdaad zo eenvoudig was, of niet. Het antwoord is: Ja. Je moet er wel wat ervaring mee opdoen en ook een Brix meter hebben om een consistent product te kunnen maken. Maar het proces is heel eenvoudig.

Men neme een pak appelsap, en koke dat op hoog vuur tot minstens de helft in. Dan kunnen er ingrediënten als melasse (ook ingedikt) en citroensap toegevoegd worden. Hoeveel ga ik verder uitzoeken. Voor melasse kun je natuurlijk ook iets als een suikerriet oplossing nemen, ik nam een paar flinke scheuten keukenstroop. Is volgens mij ook wel goed. De oplossing verder inkoken tot de zaak voldoende dik is, moet stroperig zijn. Een druppeltje op een koude schotel mag niet meer vloeien. Het toevoegen van citroensap bepaalt ook de hoeveelheid suiker die je kunt toevoegen.
Rinse appestroop heeft een concentratie van 55% suiker. Uiteraard werd de handel net iets te dik, daarom een paar scheutjes appelsap toegevoegd. Het eindresultaat smaakte echt naar appelstroop. Een beetje zurig nog. Maar als eerste 'poging' zeker geslaagd. Fannie zegt dat de troebele soort appelsap waarschijnlijk beter is voor het indikken omdat daar meer pectine inzit. Pectine werkt als gelatine = opstijven. Meekoken van appelschillen is misschien een optie? Maar ja dan is het weer een crime om die eruit te vissen. Afijn meer dan genoeg ruimte om nog van hartelust verder te experimenteren.

zelfgemaakte appelstroop

Van 1.5 liter krijg je ongeveer 200cc appelstroop. Een paar uur koken en hop klaar is uw kunstgebit. Dus als je er echt om verlegen zit...

Vannacht via internet toch maar een Brixmeter besteld, want dat druppelen op een koud bord is me te onnauwkeurig. En het gerecht - gelakte kip - waarvoor deze oefening is gedaan, blijft vast en zeker op het menu staan. Die crèpes ook.

updated 20111212

Chippie

BIOS

Chippie is de opvolger van BIOS. Uiteraard een totaal andere kat. Dommer vooral. Geen V2 te noemen van BIOS V1. Waar Bios voor ging liggen maakt Chippie behoorlijk onrustig. Zoals vanochtend. Ineens had ik zin in wat audio geweld, heb het pakketje Piano Werke van Bach uit de kast getrokken, de fiveshooter CD drive geladen met 5 CD-tjes, het volume vlakbij de pijngrens en ging achterover in mijn leesstoel leunen. PC op mijn schoot om de nieuwe smoel van de LeMoutonQuiRit site te gaan ontwerpen. [een probeerseltje, of deze] Zie ik Chippie`s oren heen en weer flapperen op de kadans van de muziek. Loopt ie onrustig heen en weer, springt boven op mijn stoel en kijkt me vervolgens aan met een getergde blik. Zo van "waz dat nou weer baasie?" Uiteraard is dat een stukje `hinein interpretieren` van de bovenste plank, maar toch voelde Chippie zich niet echt op zijn gemak. Beetje schrikachtig kijkt ie naar de speakers. Vreemd geluid natuurlijk, voor hem is het voor eerst sinds maanden dat ie dit muzikaal geweld om zijn oren krijgt. Na een stijf halfuurtje is poesbeest gekalmeerd en gaat op zijn kussen liggen. Maar bij ieder crescendo komt dat koppie weer ff omhoog. Bios vond het heerlijk om naar de muziek te luisteren en zijn laatste winter hebben we lange avonden doorgebracht met grootheden als Chopin, Debussy, Mozart, Beethoven, om de bekendsten maar te noemen. Heerlijk, Bios boven op mijn buik knorrend, boekje erbij, glaasje sap. En het was maar al te vaak dat we samen zo in slaap vielen in die donkere dagen. Chippie is een stuk meer gewone poes. Bij lange na niet zo aanhankelijk als Bios. En bij lange na niet zo slim als die oude rakker. Chippie is wel een betere jager, plukt uit volle vlucht een zwaluw uit de lucht. Bios was volgens mij behoorlijk bijziend en knalde ook vaak tegen dingen aan. Gewoon grappig. Chippie rent als een doldrieste door het huis, zonder zich ook maar ergens aan te stoten. Naja, het huis is groot genoeg dat ie de spurt erin kan zetten.

Bios met Chippie

Toen Chippie en Bios met elkaar kennis maakten was dat geen vriendschap op het eerste gezicht. Op de een of andere manier veranderde Chippie wel heel snel van houding. Bios was aan het sterven. Als je dan zag hoe Chippie daarna Bios benaderde was het gewoon vertederend om te zien. Zoveel respect - sort of - ineens.

GEK
Soms vraag je je af of katten niet gewoon getikt zijn, lijp, krankjorem, of mesjoche. Mensen zien namelijk veel meer in katten dan redelijkerwijze aangenomen kan worden als eigenschap van zo`n beest. Zeker, katten manipuleren mensen voor 100.000%. Beginnen vervelend te doen, precies dat wat je ergert, om hun zin te krijgen. Gaan mauwen om brokkies, draaien om je benen heen om meer, veel meer. En dat is niet omdat ze je iets te vertellen hebben maar gewoon een truuk. Als ik om de baas zijn benen draai dan krijg ik te eten, anders houd ik er niet mee op. Blijf ik mauwen, dan gooit ie me naar buiten. Ga ik krabben aan een stoel krijg ik een haal. Zet ik mijn nagels in zijn broek krijg ik een tik, dus dat maar liever niet. Spring ik op het aanrecht, dan is het grote auw en krijg ik een doodsklap. Kruip ik in de kooi bij de papagaai om nu precies dat ene lekkere kippenbotje van Floppie te snaaien, en de baas is dichtbij genoeg, idem AUW. Auw en niet doen ligt dan ook erg dicht bij elkaar voor Chippie. Bij Bios hielp het stemverheffen alleen al, bij Chippie is dat beslist onvoldoende.

Het blijft wel merkwaardig om een zwart katmonster te zien ronddarren in een kleine vogelkooi, met een papagaai erin die dat als de gewoonste zaak van de wereld ziet en geen kik geeft. Sterker nog, eentje die zeer belangstellend kijkt naar wat dat zwarte ding nou in de kooi moet. Dan de baas of bazin die als de ratten zo snel het zwarte kreng weer uit de kooi willen hebben. Onnatuurlijk zoiets. Een kat die alleen maar op de kippenbotjes uit is, en een Floppie die belangstellend toekijkt. Floppie die bij iedere vreemde kat begint te grollen en grauwen, en dit geval gewoon in zijn kooi de botjes laat pikken. Bizar, toch?

Gek of niet gek. Als je kat roept om te eten en je rammelt wat met iets, komt ie. Sluit je de zaak af voor de nacht en hij glipt naar buiten, denk dan niet dat ie naar binnen komt als je hem roept. De deur gaat niet meer open en Chip moet dan maar in de hooiberg gaan slapen. In alle andere gevallen dat je bewust iets wil van kat, negeert een gemiddelde kat je. Kijkt dwars door je heen. Alsof je dan ineens niet bestaat. Is zoiets dan zich bewust van de interactie van mens, kat? Denk het niet. Instinct leidt het kippenbrein van kat. Eten, oja, daarvoor moet je bij de baas zijn. Voor de rest word je volkomen genegeerd. Net alsof het kattenbrein zich dan in een andere modus schakelt. Voor mij zijn katten dan ook geschift.
Volgens Fannie is Chip nog te jong om zich te kunnen concentreren op onze uitingen om hem dingen niet of juist wel te laten doen. Een educatieve tik is dan soms de enige oplossing om hem dingen af te leren.

updated: 20111210