Chippie

BIOS

Chippie is de opvolger van BIOS. Uiteraard een totaal andere kat. Dommer vooral. Geen V2 te noemen van BIOS V1. Waar Bios voor ging liggen maakt Chippie behoorlijk onrustig. Zoals vanochtend. Ineens had ik zin in wat audio geweld, heb het pakketje Piano Werke van Bach uit de kast getrokken, de fiveshooter CD drive geladen met 5 CD-tjes, het volume vlakbij de pijngrens en ging achterover in mijn leesstoel leunen. PC op mijn schoot om de nieuwe smoel van de LeMoutonQuiRit site te gaan ontwerpen. [een probeerseltje, of deze] Zie ik Chippie`s oren heen en weer flapperen op de kadans van de muziek. Loopt ie onrustig heen en weer, springt boven op mijn stoel en kijkt me vervolgens aan met een getergde blik. Zo van "waz dat nou weer baasie?" Uiteraard is dat een stukje `hinein interpretieren` van de bovenste plank, maar toch voelde Chippie zich niet echt op zijn gemak. Beetje schrikachtig kijkt ie naar de speakers. Vreemd geluid natuurlijk, voor hem is het voor eerst sinds maanden dat ie dit muzikaal geweld om zijn oren krijgt. Na een stijf halfuurtje is poesbeest gekalmeerd en gaat op zijn kussen liggen. Maar bij ieder crescendo komt dat koppie weer ff omhoog. Bios vond het heerlijk om naar de muziek te luisteren en zijn laatste winter hebben we lange avonden doorgebracht met grootheden als Chopin, Debussy, Mozart, Beethoven, om de bekendsten maar te noemen. Heerlijk, Bios boven op mijn buik knorrend, boekje erbij, glaasje sap. En het was maar al te vaak dat we samen zo in slaap vielen in die donkere dagen. Chippie is een stuk meer gewone poes. Bij lange na niet zo aanhankelijk als Bios. En bij lange na niet zo slim als die oude rakker. Chippie is wel een betere jager, plukt uit volle vlucht een zwaluw uit de lucht. Bios was volgens mij behoorlijk bijziend en knalde ook vaak tegen dingen aan. Gewoon grappig. Chippie rent als een doldrieste door het huis, zonder zich ook maar ergens aan te stoten. Naja, het huis is groot genoeg dat ie de spurt erin kan zetten.

Bios met Chippie

Toen Chippie en Bios met elkaar kennis maakten was dat geen vriendschap op het eerste gezicht. Op de een of andere manier veranderde Chippie wel heel snel van houding. Bios was aan het sterven. Als je dan zag hoe Chippie daarna Bios benaderde was het gewoon vertederend om te zien. Zoveel respect - sort of - ineens.

GEK
Soms vraag je je af of katten niet gewoon getikt zijn, lijp, krankjorem, of mesjoche. Mensen zien namelijk veel meer in katten dan redelijkerwijze aangenomen kan worden als eigenschap van zo`n beest. Zeker, katten manipuleren mensen voor 100.000%. Beginnen vervelend te doen, precies dat wat je ergert, om hun zin te krijgen. Gaan mauwen om brokkies, draaien om je benen heen om meer, veel meer. En dat is niet omdat ze je iets te vertellen hebben maar gewoon een truuk. Als ik om de baas zijn benen draai dan krijg ik te eten, anders houd ik er niet mee op. Blijf ik mauwen, dan gooit ie me naar buiten. Ga ik krabben aan een stoel krijg ik een haal. Zet ik mijn nagels in zijn broek krijg ik een tik, dus dat maar liever niet. Spring ik op het aanrecht, dan is het grote auw en krijg ik een doodsklap. Kruip ik in de kooi bij de papagaai om nu precies dat ene lekkere kippenbotje van Floppie te snaaien, en de baas is dichtbij genoeg, idem AUW. Auw en niet doen ligt dan ook erg dicht bij elkaar voor Chippie. Bij Bios hielp het stemverheffen alleen al, bij Chippie is dat beslist onvoldoende.

Het blijft wel merkwaardig om een zwart katmonster te zien ronddarren in een kleine vogelkooi, met een papagaai erin die dat als de gewoonste zaak van de wereld ziet en geen kik geeft. Sterker nog, eentje die zeer belangstellend kijkt naar wat dat zwarte ding nou in de kooi moet. Dan de baas of bazin die als de ratten zo snel het zwarte kreng weer uit de kooi willen hebben. Onnatuurlijk zoiets. Een kat die alleen maar op de kippenbotjes uit is, en een Floppie die belangstellend toekijkt. Floppie die bij iedere vreemde kat begint te grollen en grauwen, en dit geval gewoon in zijn kooi de botjes laat pikken. Bizar, toch?

Gek of niet gek. Als je kat roept om te eten en je rammelt wat met iets, komt ie. Sluit je de zaak af voor de nacht en hij glipt naar buiten, denk dan niet dat ie naar binnen komt als je hem roept. De deur gaat niet meer open en Chip moet dan maar in de hooiberg gaan slapen. In alle andere gevallen dat je bewust iets wil van kat, negeert een gemiddelde kat je. Kijkt dwars door je heen. Alsof je dan ineens niet bestaat. Is zoiets dan zich bewust van de interactie van mens, kat? Denk het niet. Instinct leidt het kippenbrein van kat. Eten, oja, daarvoor moet je bij de baas zijn. Voor de rest word je volkomen genegeerd. Net alsof het kattenbrein zich dan in een andere modus schakelt. Voor mij zijn katten dan ook geschift.
Volgens Fannie is Chip nog te jong om zich te kunnen concentreren op onze uitingen om hem dingen niet of juist wel te laten doen. Een educatieve tik is dan soms de enige oplossing om hem dingen af te leren.

updated: 20111210