Mijmering

woonkamer oorspronkelijk

Er heeft zich in drie jaar tijd een metamorphose voltrokken in het huis. We kochten het in 2008 en in 2011 zou de oude eigenaar zijn huis van binnen absoluut niet meer herkennen. Het appartement is wel het meest drastisch veranderd. Een kale betonnen vlakte was het, met twee kleine ramen en een stalen deur die naar het balkon openklapte. Met die deur moest je echt goed oppassen.

isolatie

Na het gereedkomen van het gastendeel stond ons eigen appartement op de rol. Door veranderende prioriteiten werd deze fase van de verbouwing op een zijspoor gezet om voorrang aan het gasten appartement te geven. De draad werd een goed half jaar later weer opgepakt.
Geen sinecure was het om een kale betonnen vloer om te toveren tot een bewoonbaar vertrek met alles erop en eraan. Zaken als vloerverwarming, isolatie rondom, een glazen pui, trap een kwartslag draaien, andere trap slopen, muren zandstralen en voegen, keuken en kachel plaatsen. En, en, en… Er leek geen einde aan te komen. Het isoleren van het dak was wel de grootste uitdaging. Het mocht niet te zwaar of te dik worden, en het moest er ook nog een beetje modern uitzien, zonder nu direct met extra balken, dikke plakken isolatie, of zware plafondplaten te moeten gaan werken. Een idee van de luchthaven in Singapore bracht de oplossing. Samen met de onlangs op de markt gekomen ultra dunne isolatie en OBS panelen werd het pakketje slechts 5 cm dik. Op die manier behielden we het zicht op de oorspronkelijke eiken balken. Een detail wat we perse wilden bewaren. Licht. Vooral licht wilden we in ons hok hebben. Daarom sloopten we de complete voorpui eruit en vervingen die met een 13 meter lange glaswand dat reikte van vloer tot plafond. Er staat nog het een en ander te doen. Veranderende plannen en verbouwingsmoeheid brachten die fase van de verbouwing tot een krakende stilstand om na het seizoen van 2011 weer heel langzaam op gang te komen. Nu we, na langdurig nadenken en ideeën opperen, een besluit hebben genomen over wat er met de ruimte achter de keuken moet gebeuren, geeft dat net weer het extra zetje om het verhaal verder af te gaan werken. Dat het winter is helpt natuurlijk ook een handje mee.

SMAAKMAKEN

slot fase

Opper smaakmaakster Fannie, directeur inrichting, heeft van onze eigen woonplek iets gemaakt dat nu toch wel op een echte huiskamer begint te lijken. Ondanks dat er hier en daar nog een latje of een lik verf moet komen. Dankzij het nieuwe halletje naast het atelier kunnen we weer een hoop spullen doorschuiven. Uit het zicht al die lelijke ordners, weg dat gammele wijnrek dat telkens leek om te vallen, opruimen dat buro... Chippie`s klimpaal dat tot nu toe als bijzettafeltje diende is vervangen door iets op wieltjes van Ikea. En ziet een wonder voltrok zich. We hebben na een paar jaar in diverse kamers gewoond te hebben eindelijk een echte, heuse, woonkamer. Helemaal voor onszelf. Volgens de directie begint het erop te lijken, maar ik vind het een mirakel hoe je met zo weinig een metamorfose teweeg kunt brengen. Voor mij is het af, maar ja, je weet hoe smaakmaaksters zijn, het is nooit helemaal naar hun zin.
Het nieuwe jaar staat in het teken van de (technische) afwerking. Dat is weliswaar iets meer dan een paar intelligente handgrepen, maar dan is het maar af. Ophakken in hapklare brokken, en gewoon maar beginnen. Dat is dan mijn goede voornemen voor 2012.

OUDJAAR

Traditioneel is oudjaarsdag het moment om eens terug te kijken naar wat zich het afgelopen jaar heeft afgespeeld, en je vervolgens af te vragen wat je volgend jaar gaat doen. Wat staat er te gebeuren, en hoe zal het gaan met onze B&B. Dat laatste als eerste maar.
De B&B loopt helemaal niet slecht, dat moet gezegd worden. We zitten precies op de trendlijn zoals we dat in ons businessplan bedacht hadden. Liepen we in 2010 wat voor op de planning, dit jaar waren we onze eigen trendvolgers ;=)
In dit jaar, 2011, kwam ook dat eerste GO / NOGO moment. Zo van, gaan we door of moeten we er mee stoppen, is dan de vraag. Het zal na het bovenstaande geen verrassing zijn dat we  doorgaan. Alle vlaggetjes van de go/nogo criteria signaleren groen. Natuurlijk waren de verwachtingen na 2010 te hoog gespannen gezien dat jaar-resultaat. En het is leerzaam als de roze bril van je neus glijdt en de realiteit zich weer laat zien. Nu lach je erom, maar toen in 2011 de reserveringen pas laat begonnen sta je wel ff te kijken. Stond ook wel in de kranten en zo, dat mensen later begonnen te boeken. Het is ook allemaal wel goed gekomen. Maar toch... Het was opnieuw een signaal dat je geen pijl kunt trekken hoe je B&B in een jaar gaat lopen. Des te verwonderlijker is het, dat de trend die we in het BP hebben bedacht  c.q. uitgezet, nog steeds klopt.

Met je verstand besef je natuurlijk heel goed dat een plan dient als een spiegel die je jezelf voor kan en moet houden. Dat je je ook niet moet laten verleiden, door het enthousiasme van het moment, verwachtingen en beleid aan te gaan passen op basis van eenmalig voorkomende pieken. Toch, wàt voelt dàt goed als je plan werkt zoals het bedacht is, enerzijds, en dat je met je roze bril alles van de zonnige zijde bekijkt, anderzijds. Geeft werkelijk een enorme kick.

Nu dan, veel mensen vragen er naar, en hier is ie. Een soort jaarverslag.

Een veel gestelde vraag is: ontvangen jullie meer Nederlanders dan Fransjes?

Bij een B&B bemenst door NL-ers zou je dit ook verwachten. Namelijk dat NL gasten de hoofdmoot zouden uitmaken. Grappig genoeg blijkt volgens onze statistieken dat iets meer dan de helft Franse gasten zijn. Gasten uit NL, DE, CH, vormen ieder voor ongeveer 15% van het gastendeel. En tenslotte komt een klein deel gasten nog uit UK, AT, US, CA en nog wat andere landen. Dat geconstateerd hebbende moet ik weer denken aan JW`s wijze woorden: `De doelgroep zal heel anders worden dan wat je oorspronkelijk bedacht hebt`. Dit deel wijkt dan wel weer sterk af van wat er in het plan staat. Een ander deel met sterke afwijkingen zijn de tijdslijnen. Vooral bij de allereerste werkzaamheden bleken die van geen meter te kloppen. Niet gehinderd door praktische ervaring dacht ik in drie weken vier kamers te kunnen verbouwen. Er was toch immers voldoende hulp aanwezig? Nu weet je dat je een week in het plan moet vertalen met een maand, dan kom je dichter in de buurt. Een plan is ook geen star ding, en kunnen soms werkzaamheden in de planning omgewisseld worden, door omstandigheden of gewoon een wens van onszelf, of omdat het gewoon slimmer is. Van dat laatste is het zwembad een mooi voorbeeld. Vanuit verzoeken bij reserveringen bleek namelijk al snel dat een zwembad erg aantrekkelijk zou zijn. Wie zijn wij dan om dat onze gasten te weigeren? Dus het zwembad kwam er in 2010 in plaats van een jaar later. Of hevel je projecten uit fase 3 naar fase 2, de fase waarin we nu volgens het plan zijn beland. Soms blijken elementen uit latere fases gewoon te makkelijk te combineren om het niet te doen. Of is het gewoon efficiënter werk uit te besteden. Budgettair verandert daardoor natuurlijk soms ook de financiële planning. Kortom voortschrijdende inzichten maakt van een projectplan een levend iets. Zolang je de uitvoering maar aan je businessplan blijft spiegelen om de grote lijnen in de gaten te houden. Dan kun je namelijk op tijd signaleren of je over de gestelde grenzen c.q. criteria heen dreigt te gaan.
Schrikbeelden en rampen zoals je in de serie "Ik vertrek" kunt bekijken hebben zich hier dan ook niet laten zien. Daar zit zeker ook een dosis geluk bij, maar grotendeels is dat toch wel het masterplan dat succes bepalend bleek en blijkt te zijn.

Maar genoeg gezeurd. Het gaat goed met ons bedrijf en we zitten op de goede koers.

HOOGTEPUNTEN

Ook zoiets. Wat staat me het meeste bij van de afgelopen 3 jaar, vroeg Fannie vanochtend. Hoefde ik niet lang over na te denken.

• Dat de deuren in kamer 1 en 2 doorgebroken werden door 80 cm dikke muren. Alsof je een fort open aan het beuken was. 
• De eerste winter was heel veel kou lijden in de avond. Het hout was nog nat en de kachel verwarmde nauwelijks, dus zette je een elektrisch kacheltje aan dat het nauwelijks redde.
• De inbraak door Damien in ons huis, waarbij het hele dorp zich uiteraard van de domme hield.
• Midden in de nacht de ramen uithakken van het appartement bij het licht van een werklamp. De sneeuwvlokken die uit het duister op je verkleumde vingers vielen en toch nog smolten. 
• Het eerste lam dat ik persoonlijk uit het schaap moest trekken omdat beiden het anders zouden afleggen. 
• Bomen omzagen in het bois communal, geen vergunningen niks. Gewoon de kettingzaag aantrekken, zagen maar.
• De eerste plons in het zwembad, het eerste watergevecht. En afgelopen jaar de poolparty met drie belgische gezinnen was ook iets dat mij bij zal blijven

De lijst is veel langer, maar Fannie`s lijst moet ook een plekje krijgen:

• Het boren van een gaatje door Wim en Cornelis en dat een hele lange boor toch nog te kortbleek
• Het gestress om de eerste kamer klaar te krijgen
• De cola light mannen, een groepje franse jonge werklui die in Vauvillers een karwei te doen hadden en bij ons logeerrden
• De zomer vakantie van het afgelopen jaar, o.a. met de Belgische gezinnen
• inhuldiging van de pottenbakkerij, 
• de geiten werden die van de gasten namen kregen

TOEKOMST
Voor 2012 staat er op de rol dat we een overdekte jacuzzi gaan neerzetten vlak bij het zwembad. Kun je zo uit de hot-tub een koele duik nemen in het bad. Leek ons wel een tof idee. Het ontwerp ervoor is nog niet helemaal uitgekristalliseerd. Dat is dan ook een beetje afhankelijk van de eisen voor, en of we, een vergunning aanvragen of niet. In ieder geval wordt er in het ontwerp rekening gehouden met het recyclen van materialen: met beton gevulde autobanden voor de fundering, en wijnflessen als gezichtsbepalend deel van de muur. Voor het atelier willen we als laatste deelproject in 2012 een soort zithoek annex expositie ruimte gaan inrichten. Daar kunnen dan de gasten die gebruik maken van het atelier bladeren in tijdschriften en boeken, even uitrusten van de inspanning of gewoon een bakkie doen. Maar bovenal ervaringen uitwisselen. Belooft een gezellige boel te worden.

DE AVONDEN
Die groep gasten voor het oud en nieuw werd gisteravond compleet. Uiteraard is het voor hen even wennen dat de verwarming alleen op hout gestookt wordt. Ook dat het niet zo veel zin heeft de oven tot aan de nok toe vol te gooien met hout om het warmer te krijgen. Want dat wordt het namelijk niet op die manier met een dergelijke kachel. Het heeft tijd nodig, het opwarmen van zo`n huis. Maar als het huis eenmaal op temperatuur is dan heeft het niet veel nodig om weer behaaglijk te worden.
Fannie en ik zijn ineens fanatiek aan het scrabblen gegaan. Nee, het ouderwetse bordspel ding, nog met die steentjes en zo. Vult toch wel een hele avond. Glaasje vin chaud erbij, warme hap en de traditie is weer in ere hersteld. Pak je nog een flimpie aan het einde van de avond en hop de dag is weer voorbij. Wat een zwaar leven hè?

updated 20120101