WVTTK 21

Brood
La Douce France is echt een van de weinig landen waar brood een grote rol speelt bij de maaltijd. Je eet praktisch overal een stukje brood bij. Een beetje bakker heeft in deze streek minimaal 10 verschillende soorten brood in het rek liggen. Voor stedelijke bakkers lijkt dat een erg schraal aanbod, een dorpsbakker heeft nu eenmaal geen duizenden klanten, meer in de honderden. Zelfs bij het beperkte aanbod is niet alles even lekker, sommige soorten noem ik zelfs een beetje zompig. Het ouderwetse tarvo dat we kennen in NL hebben ze hier ook. Soms met een smaakje, vaker is het gewoon een ordinaire kleffe hap.

Croissants
Die zijn een beetje mijn ding. Wat cijfertjes. Het gewicht van een croissant ligt rond de 60 gram. Er gaan tussen de 30 en 33 croissants uit een kilo bladerdeeg. Een croissant met pure boter nadert al snel de 400 calorietjes. De kleinere vorm, zoals die bij de bakker in Vauvillers wegen rond de 45 gram en hebben ongeveer 200 calorieën. De variant met chocola erin noemen ze pain chocolat die stapelt uiteraard wat meer calorietjes op in de band om het middel.

lichtbruin buiten, crêmig binnen en luchtig

De afgelopen jaren heb ik zo mijn mening gevormd over wat een goede croissant is. Ook de kwaliteit van een bakker meet ik een af naar de kwaliteit van diens croissants.
Gier is mijn checklist:

• Croissants horen luchtig doch niet té te zijn, 
• Met een krul van 2/3 van mijn hand, rond de 13cm
• Moeten een goede vorm hebben. Dat wil zeggen de kruleinden horen niet aan elkaar te raken, niet een flapje hier of daar dat losgelaten heeft of onregelmatig gerold of lagen hebben,
• Een goede croissant is uiteraard lichtbruin en crème kleurig van binnen,
• Hij mag niet vettig aan voelen,
• Als je er in hapt blijft er geen vettige laag in je mond achter, (geen echte boter dus)
• Er mag geen vettige film in je mond achterblijven.

De slechte soorten zijn niet al te luchtig, smaken alsof je een stuk rauwe deeg in je mond steekt, en kruimelen veel. Heel veel bakkers gebruiken een ander vet i.p.v. roomboter. Soms lijkt het wel een mengsel van reuzel en palm of zonnebloemolie. Echt smerig in je mond. Máár als er pure beure staat dan moet er ook pure boter in zitten. Helaas, ook daar zitten kwaliteiten en verhoudingen (andere stofjes) in. Dus een garantie is het niet. De bakker in Vauvillers heeft een wisselende kwaliteit, 9 van de 10 keer zijn de gewoon in orde, van de kleine soort, maar goed. Af en toe lijkt het alsof de bakker het vet bij de termijn markt koopt waardoor het soms een teleurstelling is. Je vraagt je dan af welk vetmengsel er nu weer is gebruikt. Hij adverteert niet altijd met pur beure dus dan weet je het wel.

Niettemin bij de bakker in Vauvillers halen we gewoon ons brood, geen bakker dus die de sterren van de hemel bakt. Gewoon een doorsnee bakkertje met een paar producten die er echt uitspringen. Zoals daar zijn mijn favorieten: het pain fariné en het bekende pain de kilo.

eettafel is 125cm in doorsnede

Dit keer hebben we zo' reuzenbrood gescoord in een lunchroom vlak bij het ziekenhuis in Vesoul. Daar heet het geen Pain de Kilo maar Pain de Ménage. zeg maar brood in "familie verpakking" Het lijkt iets langer dan het Pain de Kilo maar verder precies hetzelfde. Zoals altijd smaakt bij bijna iedere bakker het brood weer net anders dan bij een willekeurige andere bakker. De korst was wat je noemt bien cuit of te wel goed doorbakken. Da's altijd jammer want dat geeft een beetje een bittere nasmaak. Dus als je in de toekomst een pain de kilo koopt goed letten op de kleur. Hier en daar een zwart randje is niet erg, dat is juist wat het hebben moet, maar verder moet het echt lichtbruin zijn en niet te hard aanvoelen. Zelf heeft een beetje knapperig brood mijn voorkeur, maar een al te stevige korst hoeft ook weer niet. Daar wordt je verhemelte ruw van. Alhoewel een beetje harde korst met een beetje roomboter erop en een lik jam dippen in je morgen koffie ook niet weg is.

Pain d'épices (kruiden brood) is een specialiteit wat je voornamelijk vanaf sinterklaas kan kopen in deze buurt. Je eet het met honing, boter, of zelfs Fois Gras zei de bakkersvrouw. Het smaakt bijna hetzelfde zoals wij de honingkoek, c.q. ontbijtkoek, kennen. Is veel droger van structuur en uiteraard veel duurder dan een pak ontbijtkoek. Want: speciaal. Geen echt succes maar je moet alles een keer gegeten hebben.
Genoeg met brood nu. Wordt wel weer vervolgd.

Robot taal
Ook al iets van mijn interesses. Over robots lees ik al van alles en wat sinds de jaren 70 van de vorige eeuw en heb ondertussen een leuk dossier aangelegd. Speciale belangstelling geldt niet zozeer de mechanische kontrapties maar de ontwikkeling van taal, de robot taal. De laatste jaren neemt de ontwikkeling echt grote stappen. Een jaar geleden werd er op de webz een stukje over geschreven. Over de specifieke eigenschappen die een taal voor robots zou kunnen krijgen. Bijvoorbeeld dat normale taalkundige regels op de schop zouden moeten om deze een stuk efficiënter te maken. Ontdoe een taal van alle franjes, trek je niets meer aan op welke plek het onderwerp of lijdendvoorwerp zou moeten staan, onregelmatige werkwoorden exit en vergeet spelling. Zo zou de robot snel een taal kunnen maken. Kies je ook nog de kortste uitdrukking voor een bepaald begrip of sleutelzinnen uit alle beschikbare talen dan dik je zo'n  taal toch zeker met 30-40% in. Zonder dat deze echt in uitdrukkingskracht inboet. Nu hoeft een robot taal in beginsel geen literaire eigenschappen te hebben en lijkt het eerder een commando taal te moeten zijn. Waardoor het nog een stuk efficiënter kan, zeg maar de franje is er afgeschaafd. Of die specifieke taal  voor ons mensen nog te verstaan is betwijfel ik: zie het maar als short-speak (machines en robots) en long-speak (mensen). Vergelijk voor de grap de taal eens die door de jonge mensen op de straat gesproken wordt met het algemeen beschaafd NL.UK.FR.DE De een verstaat de ander nauwelijks meer.

Een paar dagen terug las ik ergens de volgende stap, of stappen. Zoals in de voorgaande stap de taal werd aangepast voor gebruik door robots wordt er nu gedacht om ook dat pad te verlaten en de taal de taal te laten. Waarom niet een soort rudimentaire basis van taal eigenschappen voorbakken en de robots met hun intelligentie zelf hun gang laten gaan en hen dat zelf uit laten werken. De huidige stand van zaken in de AI en Machine Learning (ML) moet dat mogelijk kunnen maken. Je kunt zo letterlijk twee talking heads tegenover elkaar zetten en al babbelend ontstaat er een nieuwe vorm van communicatie, ongehinderd door menselijke beperkingen.
Taal zal dan niet noodzakelijkerwijze meer bestaan uit geluid en de regels zullen redelijk flexibel groeien of blijken te zijn. Fluit en ruis en klippende geluidjes, delen van geluidgolven en ook andere spectra als licht, lange en korte golf signalen. Zelfs het volume of speciaal timbre en flecties zouden dimensies aan het communicatie spectraal kunnen toevoegen. Zo kunnen in de nabije toekomst machines hun eigen taal ontwikkelen die vele malen ingewikkelder en toch efficiënter ingericht zijn dan de menselijke taal zelf. Of ook weer niet. De tijd zal het leren.

Ongelukje

Nu de dingen weer naar redelijk normaal zijn terug gekeerd kan ik er wat over schrijven. Mijn schatje is namelijk 10 dagen geleden van de fiets gevallen. Gat in hoofd, gebroken sleutelbeen, vette schaafwonden aan van alles.

Een paar maanden geleden hebben we twee elektrieke fietsen aangeschaft met als belofte aan ons zelf bij een beetje normaal weer de omgeving onveilig te maken. Is goed voor mijn schatje tegen de ergste effecten van Parkinson. Wordt ze soepeler van en wat zelfverzekerder in de bewegingen.  Dat ging dus hartstikke goed, geleidelijk aan kreeg ze meer vertrouwen in het fietsen en schakelen en gas geven. Want ondanks dat die dingen boven de 20km/uur geen ondersteuning meer geven ging ze soms best wel hard. Trots op haarzelf riep ze dan: "bijna veertig km de weg af!" Dat is dan genieten met zijn beiden door het landschap te crossen, het is hier echt mooi om te fietsen. Mijn record ligt op 53 km/u de heuvel bij Vauvillers af. Het 'educatieve' stoplicht schoot op rood ;=) Dat met een motortje ondersteund gefiets is echt de manier voor ons om van voor de open haard weg te komen en iets van de omgeving te gaan zien. Lekker warm sta je dan weer voor de deur, een beetje duizelig van de frisse lucht, maar ongelooflijk opgefrist. Raad ik echt iedereen aan.

Die vreugde ging over in grote schrik toen Fannie een verkeerde wending nam en met haar hoofd op de grond knalde. Een luide gil ging over in gekreun en toen stilte. Dan staat je hart ff stil, paniek! Je ziet je lief als een hoopje ellende op de straat liggen. Het bloed kwam onder haar hoofd vandaan, SJHIIITTT! Jas eronder en naar het eerste de beste woonhuis lopen om hulp te krijgen. Zoals dat in een klein dorp gaat staat binnen no time iemand bij je met een telefoon in zijn hand. De pompiers werden gebeld, die na 20 minuten kwamen aanrijden. Mijn schatje lag groggy op de koude straat onder een door iemand aangegeven slaapzak. Gelukkig kreeg ze niets van dit alles mee en bleef bij bewustzijn, nou ja ik blaatte tegen haar aan en eiste een antwoord, al was het maar wat gemompel. De vragen van de pompiers beantwoordde ze zelfs nog in het Frans! Later vertelde ze zich van het ongeluk praktisch niets meer te herinneren, shock hè. Afijn de pompiers maakte de wond zo goed mogelijk schoon en onderzochten of er niets gebroken was. Alles werkte als een soort draaiboek, volgens de procedures: dingen bewegen, testen of alles nog gevoel had, bloeddruk, hartslag... Nadat zeker was dat er niets was gebroken werd mijn lief ingeladen en naar Luxeuil-les-Bains gebracht. Daar werd de wond dicht genaaid, foto's genomen en toen ging het ter observatie naar het grote streek ziekenhuis in Vesoull; een nacht ter observatie heette het. Dat was zes uur later. Verbijsterend genoeg werd nergens een probleem van gemaakt, geen vragen die je niet kon beantwoorden, de mensen deden gewoon hun ding. Ook al was er eigenlijk geen bed op de afdeling waar ze moest komen te liggen. Opeens hadden we een keuze uit een privé kamer of een meer persoons, werd er van alles geregeld en kon ik met een gerust hart huiswaarts gaan.

McDo

Eerst nog even iets eten, want sinds die ochtend niks gehad. Vlak bij het ziekenhuis was er een MacDo. Nou dat werd een aparte ervaring. Voor het eerst in mijn leven een smerige MacDo aangetroffen. Een tafel zonder etensresten was moeilijk te vinden. En die vloer! Wat een puinzooi, het vuil erop was echt niet van een uurtje. Zat ik eenmaal van mijn bigmac te eten liep er tot mijn stomme verbazing toch een schoonmakende figuur rond. Veel aandacht voor het poetsen had de jongeman niet echt. Wel voor de meiden achter de balie. Waarop als van zelf gedachten naar boven borrelden: moet ik daar nu wat van zeggen van die smerige vloer en vuile tafels? Of gewoon mijn hap achter mijn huigje schuiven en hem pleiten om hier never nooit meer terug te komen. Moet je zoiets rapporteren? Ha ha, ikke en iets rapporteren aan de baas ;=) Nah besloot ik, ze zochten het zelf maar uit.

Thuisgekomen nog even de namen van haar medicijnen doorgebeld en dan is er ineens een grote leegte in het grote inmiddels afgekoelde huis. Oké, naast je in bed is er niemand die nacht. Toch apart zoiets.

Vesoul

Na een niet al te beste nacht belde eerst mijn schatje met het blijde bericht dat ze vandaag het ziekenhuis mocht verlaten. Een halfuurtje daarna belde de verpleging op dat dat definitief was. Een paar minuten later had men ontdekt dat er geen kleren waren en of ik die asjeblieft mee wilde nemen. En vooral geen haast maken hoor, en of ik na de middag wilde komen. Daarvan niets begrijpend dus toch maar vlug naar mijn schatje geknard. Die zat nog vrolijk te doen met iets als het nagerecht en toen daagde het me. Verrek de mensen wilde haar eerst rustig laten eten voordat er actie ontstond. Erg zorgzaam. Dat bleek ook wel uit het opgewekte gebrabbel van mijn schatje. Natuurlijk nog behoorlijk in shock maar wél met babbels over de goede verpleging en de zorgen. Waarvoor we bij het afscheid uitbundig bedankten.

Wijkverpleging

Die maandag eerst maar de wijkverpleging gebeld en afspraken gemaakt. Medicijnen en verbandmiddelen geregeld en de haard op hoog vuur. Uiteraard is het niet eenvoudig om lief in de stoel te houden en een rustpositie aan te laten nemen. Gelukkig zorgden de pillen voor wat extra rust. Florence de wijkverpleegster uit ons dorp is een fantastisch wijf. Zeer professioneel maar geen tijd voor de koffie. Die loopt haarzelf echt voorbij. Door de bezuinigingen is haar areaal een stuk groter geworden en deze tijd van het jaar zijn er veel huiselijke ongelukken omdat iedereen nog ff dat laatste karweitje voor de kerst af wil hebben. Dus, veryelde ze, hamers op duimen, van trappetjes afstruikelend, messen, boren, beitels door het vlees en ga zo maar door. Want ondanks dat er maar een enkele kerstdag wordt gevierd in LDF die is wel erg belangrijk. Niet alleen qua eten maar alles moet ook netjes aan kant zijn.

Nu, weer een week later gaat het een stuk beter met m'n schatje. Nog steeds een beetje duizelig van de hersenschudding, een gebroken sleutelbeen gaat niet in een dag over: pijn. Ze heeft talloze blauweplekken en bloeduitstortingen. De hoofdwond geneest in ieder geval redelijk snel waarvan de zwelling al bijna weg is.

Fietsen

Het is de laatste twee dagen erg mooi weer geworden, we kijken elkaar een beetje weemoedig aan. Mooi weer om te fietsen. We spreken af, als het weer gaat eerst maar weer een paar korte ritjes op een vlakke weg. Langs het Canal de l'Est bijvoorbeeld. Bovendien eerst maar eens een goede fietshelm kopen, hebben we al op het oog en dan moet er nog iets komen als een jas met voldoende beschermkappen erin of zo. Het gaat wel weer goed komen. Ach, het glas is toch maar liever halfvol.

Onwetendheid

Las ik een titeltje. Ag interessant, ff klikken. Blijkt dat bijna niemand dat doet, verder klikken, maar de zaak zonder te lezen verder deeld via public media. Ja, stukje over de psychlogie van het klakkelos delen van artikelen op de Webz. Onwetendheid? Of gewoon naïef. Komt dat omdat we niet meer dan een paar seconden onze ogen willen laten rusten op een scherm, de boodschap moet immers landen binnen 10 seconden anders flippen we door.

De Huffingtonpost, normaliter een redelijk geïnformeerd blog, heeft een artikel hoe duizenden er weer eens intuinden met een titel die dat precies aangaf. Nu ben ik niet erg nieuwgierig maar will gewoon alles weten. Ikke wel dus ff klikkertderklik doen en verder lezen.

Komt een verhaal waarin dat gedrag wordt besproken: verkeerd geinformeerd, gewenst gedrag en de voorspelbare reactie. Interessant leesvoer, Bieden ze ook nog een remedie aan, cool. Dus bij deze geef ik hem door.

How do we combat this problem? Easy, we have to do some work. While I could give a long dissertation on what exactly that means, no one has the patience to read it all, so here are five quick steps that’ll fit in a meme…
1. Read first. Then share. I myself am guilty of basing comments or even clicking share based on the headline. This is the worst thing any of us could do. Stop being lazy.
2. Check the source (and their sources). In the age of new media true and valid information comes from non-traditional sources but so does a lot of garbage. Any article that posts facts, figures or quotes should provide a source for that information. If there is no backup for their claims, move on.
3. Watch out for recycled stories. One thing that seems to be feeding into the misinformation problem is when old stories are being presented as happening now. Check the date on the story before you read on. You’ll be shocked to see how many are from another time and aren’t applicable to the current event you thought they were talking about.
4. If you care about facts, ignore the blatantly slanted. Having a slant or taking a position on a story is not wrong in itself. What is wrong is when these ideas are taken as unbiased fact. You can avoid all of this by simply avoiding those sites to start with. Any website with the words: Conservative, Liberal, Democrat, Republican, etc. in the title are just advertising how slanted they are. That’s ok if you choose to live in your side’s bubble but please don’t have any delusions that these stories reflect the whole picture.
5. Google it. God (and Sergey) gave us Google for a reason. If you see a story that’s unbelievable or has no sources or even if it does, verify. See if the same facts are reported across multiple outlets. See if anyone disputes these facts. Read these pieces and then make up your mind.

Op zich is deze remedie ook weer een luie man's oplossing en blijft weer redelijk aan de opervlakte hangen, maar geeft wel de goede richting aan. Precies zoals iedereen opgeleid wordt om bronnen te controleren, om te gaan met de gewonnen info en het wegen van de waarde ervan. Voordat je je opinie ventileerd of deeld op de media, wordt je dus geacht de herkomst van het verhaal te checken. Wie doet dat nou in deze tijd. Als de titel niet in twee secs wordt begrepen of aanspreekt gaat men verder. Daarna heeft de gemiddelde lezer toch nog wel 10 sec over om de eerste paragraaf te lezen en dan is het aandachtsmoment al weer over. Niet verbazend dat juist op de social media en nieuws sites uisluitend stukjes verchijnen die binnen die tijd  geconsumeerd kunen worden. Plaatje erbij, linkje erop (soms) en, volgende item. Ook voor het nieuws zijn we 'snackers' geworden. Niets mis mee zolang het om de dagelijkse prietpraat gaat. Anders is het als er dingen gesuggereerd worden die gewoon misleidend zijn of zich baseren op horen zeggen of het betere knip en plak werk niet ontstijgen. Maar dat is de manier waarop we tegenwoordig het nieuws tot ons nemen. De media hebben zich daarop aangepast. De neven effecten van misinformatie en domhouden moeten we dan maar op de koop toenemen.
In musea is het niet anders, voor een schilderij schijnen we niet meer dan 4 seconden een blik te hebben. Kaartjes erbij lezen we niet meer dan de beruchte 10 en een gemiddelde zaal zijn we al meestal in 3 minuten uit. Waarschijnlijk is al die moeite die de curatoren doen om een zaal in te richten voor niets geweest. Of zou het precies andersom zijn: juist omdat de zaal zo goed is ingericht kunnen we er in drie minuten 'vanaf' zijn. Of is dit zo'n kip en ei verhaal, zal dit wel weer zijn.

Asjemenou!

Wat zullen we nu krijgen! Mijn beeld van de geestelijke toestand van de mens wordt met het jaar triester. Nou ja, da's misschien een beetje te gechargeerd. Echter, wat te denken van dit:

ZwartePiet

Het is weer sinterklaas in het land van de kaaskoppen. Een feest voor de kinderen, maar een nachtmerrie voor de gezinnen die in die tijd gewoon vrolijk een feestje willen vieren met hun kinderen. Slaan ze elkaar de kop bijna in omdat een figurant in dit feest, zwarte Piet, niet meer zwart geschminkt mag worden. Althans volgens een groepje opgehitste, betwetende zich zwaar hypocriet gedragende verdwaalde geesten. Nou ja dat is mijn mening. Het is toch te gek voor woorden dat er beveiliging moet komen tegen een stel muitende figuren die dreigen feestvierders aan te vallen omdat ze het niet eens zijn met een zwartgeschminkte blanke man of vrouw die gewoon lol aan het hebben zijn.
Wordt wakker! Als je het er niet mee eens bent hoef je er niet naar te gaan staan kijken, toch? Dat is net zoiets als: je bent het er niet mee eens dat iedereen tegen iedereen oorlog aan het voeren lijkt te zijn. Ga je er dan heen om daar een groep mensen de kop in te slaan omdat je het met een van die partijen oneens bent? Zou ik aan hun willen vragen. Stel je voor, dat wordt dan een free-fighting kooi waarin iedereen, iedereen probeert af te maken. Op zich lijkt me dit een charmant idee omdat dan al die oorlogszuchtige wezens de pan in gehakt worden inclusief het kliekje eromheen die dat dan nodig moeten aanwakkeren of er tegen zijn. Of toch niet. Veiliger is om wat te roeptoeteren vanuit de verte en in plaats van het zelf uit te knokken, wat op zich nog wel zo flink zou zijn, soldaten te sturen die dan op het slagveld mogen creperen opdat jouw politieke correctheid moge zegevieren. Honderden zoniet duizenden gezinnen worden hierdoor verwoest. Alleen maar daarom, ook een beetje natuurlijk omdat er olie moet komen en zo. Zinloze oefening.

Verkiezingen

Net zo zinloos als het vertonen van rouw, klaag, woestheid en verdriet omdat er een president is gekozen die jouw keuze niet was. Let wel, NADAT dit een feit was geworden hè! Als ze het dan zo oneens zijn met de uitkomst hadden ze gewoon met meer mensen moeten gaan stemmen, ze zijn gewoon massaal thuis blijven zitten. Dus het is hun eigen schuld. Nu weet ik ook wel dat geen enkel kiessysteem perfect is maar volgens de wetten van dat land zijn de verkiezingen volgens de regels verlopen en daarmee basta! Of dat nu demokratisch is of niet zal mij een zorg zijn. Gaan ze nota béne en masse de straat op om tegenstanders af te tuigen! Opvallend is dat dit hetzelfde type figuren zijn als bovenstaand: uit de 'socialistische hoek'. Merkwaardig. Loopt het niet zoals zij willen dan moet geweld de zaak maar naar hun hand zetten. Dan wel de mond vol hebben over demokratie en zich zelf ook zo noemende. Treurnis ten top. En als je dan die van haat vertrokken koppies ziet. Wat zijn dat voor mensen? Dat is toch niet normaal meer! Een samenleving komt weliswaar steeds meer onder druk te staan naarmate de bevolkingsdruk en diversiteit in rassen toeneemt. Dan beginnen de oerinstincten zich weer te roeren. Dat moet toch geen excuus zijn om als je het via de verkiezingen niet voor elkaar krijgt dan maar per dictaat? Zo groeien de wortels omhoog, asjemenou.
Kolderiek was wel om te zien hoe de hele pers over elkaar buitelden en hun tongen braken over dat het toch vooral ergens anders aan lag dat Trump gekozen was. Hoe ver zaten de opinipeilers er wel niet naast, hoe kon dat toch gebeuren... Maar, het bleef een foute president. Slechts een praathoofd heb ik horen zeggen: "De man is door een democratisch proces gekozen, dit is wat het volk wilde en daar hebben we nu maar mee te leven. Dit is onze nieuwe president en we moeten hem steunen in deze kritieke tijden." Alle waardering voor die uitspraak.

Wetgeving

Meer dan een jaar geleden gingen mijn geliefde fransjes massaal de straat op om tegen een door hun volksvertegenwoordiging goedgekeurde wet vóór het homo huwelijk in protest te gaan. Staking, de blijkbaar obligate vernielingen en slagpartijen als gevolg. Een totaal verbijstering nam mijn brein over bij het zien van deze idioterie. Wilden ze dan de wet terugdraaien of zo? Weer die aggressie die zo eigen is aan dat soort groeperingen om hun gelijk te halen.

Gedachte

Al met al geeft dat wel de geestes toestand in de wereld aan van grote groepen mensen die hun zin niet krijgen als een soort massa hysterie. Dan gaan ze als kleine kinderen in een driftaanval woest te keer tegen alles en iedereen die het anders willen dan zij. Wat is dat toch met dat soort mensen, die agressie, die van haat glinsterende ogen en tegelijkertijd een ongeëvenaarde betweterigheid waarmee zij de meerderheid van de wereld willen vertellen hoe het allemaal moet. Als ik laat in de avond dan zit te staren in ons haardvuur dan overvalt me een soort mismoedigheid. Dan beklemd me de gedachte dat het allemaal nog veel erger gaat worden. Die groep die aan de rest van de wereld wil dicteren hoe je je zou moeten gedragen, op wie je moet stemmen en wat of wie je moet respecteren. Uiteraard stoort zich die groep zelf juist daaraan het minste. Want dat is toch voor de anderen? En zo niet dan rammen we het er wel in. Merkwaardig. Nu denk ik dat het niet uitmaakt van welke politieke richting of geloof je bent, het is een bepaald type dat samenklontert en dan tekeer gaat. Het respect wat zij prediken is niet het respect wat ze naar een tegenstander uitdragen. De correctheid is niet hun correctheid. Hoewel dat met de mond wel beleden wordt. Vanochtend las ik een stukje over zo'n 'wij hebben het gelijk' figuur op een forum.

Van iemand, mijn geweldig mooie knalrode Camaro ziende, kreeg ik de opmerking: "hoeveel mensen zou die auto gevoed kunnen hebben". De eigenaar antwoordde: "ik zou moeten gokken, maar ik denk veel. Het geeft brood op de plank van de arbeiders en hun gezinnen die die auto gemaakt hebben, degenen en hun families die zorgen voor de brandstof, zij die de caterpiller hebben gemaakt waarmee het kopererts opgegraven wordt waarmee de electrische leidingen in de auto zijn gemaakt, de dealer en diens mensen, en aan de mensen die weer producten leveren aan de autoindustrie om auto's mee te kunnen maken. Ik denk dus veel meer mensen dan ik kan schatten die met deze auto gevoed zijn"

De blog ging verder met:

Dat is het verschil tussen kapitalisme en de gratis geld mentaliteit. Als je iets koopt dan laatje iemand iets verdienen en geeft hem de waardigheid van zijn kwaliteiten en vakmanschap.
Als je iemand iets om niets geeft dan beroof je hem van die waardigheid.

Met mijn kapitalistische auto is het dat er waarschijnlijk meer mensen gevoed worden doordat ik een auto koop en daarvoor geld geef. Voor iets van waarde. Socialisme is dat er van mensen tegen hun wil geld afgepakt wordt en dingen, of je nu wilt of niet, door je strot worden geduwd.

Al starend in het vuur zette me dat even aan het denken, het is ook de tijd van het jaar ervoor om dat te doen. In onze maatschappij zijn nu zoveel uitwassen ontstaan met onbeersbare (geld)stromen. Schuldenlasten die nooit meer af te betalen zullen zijn in verhoudingen die je verstand verbijsteren. Het wrikt en schuurt op de wereld. De mensen worden daardoor onzeker. Onzekerheid heeft niet veel nodig om in aggressie om te slaan. Waardoor groepen zich gaan samenvoegen en hun wil aan anderen willen gaan opleggen, eigenlijk omdat ze het zelf ook niet meer weten. Gewoon uit onmacht dingen doen die ze bij hun volle verstand onmogelijk zouden achten. Of er zijn poppetjes aan het werk die juist nu hun kansen groot zien om meer invloed, macht en dus geld te vergaren. Dus forceren ze een volksverhuizing waaronder tientallen soldaten zitten die in die mensenvloed ongemerkt meedrijven. Dat werd door een krantenartikel deze week bevestigd. Iets wat door de talking heads in den Haag uit alle macht ontkend werd maar door velen werd opgemerkt. Het was immers niet correct om dat te zien dus kijkt men de andere kant op. Dat kort daarop aanslagen in Parijs en Brussel volgden kwam natuurlijk als volslagen verrassing! Of was dat weer zo'n onvoorzien neveneffect, hm?! En zo struikelen de bestuurders van de ene valkuil naar de andere. Geen visie, geen zicht op wat de bevolking wil en nodig heeft, korte termijn denken, eigenbelang... Geen wonder dat de zwarte Piet protestanten hun tegenstanders de kop inslaan, geen wonder dat etnische groepen de mensen in het gastland dicteren willen hoe hun gastheren zich te gedragen hebben en geen wonder dat we steeds minder in onze portemonnaie overhouden om te besteden.
Seneca zei al: "om een volk te kunnen onderdrukken heb je drie elementen nodig: angst, brood & spelen en onwetendheid". Een wijs man die Seneca. Nou, die drie elementen zijn de laatste decennia volop gepredikt en gepraktiseerd.
Ach, het regent al dagen hier en de temperaturen blijven ruim onder het gemiddelde steken. Vanmiddag moeten we maar weer eens op de fiets klimmen om uit te waaien.

Fietsen

Fannie's nieuwe bike wordt geïnspecteerd

Onze nieuwe fietsen doen het geweldig! Met die trapondersteuning kom je nog eens ergens ;=) Het is ff wennen aan de bediening, schakelen en bijstellen van de ondersteuning, dat gaat wel lukken. Dat het systeempje na een kleine pause zich soms ineens uitschakelt daarvan moeten we nog even ontdekken waarom dat zo is. Maar de kleine heuvels hier neem je nu met gemak. Vorige maand was Wim weer hier en zijn we ook gaan fietsen, hij op een gewone 3 versnelling trapfiets. Dat viel hem toch wel ff tegen: "een uitdaging is dat fietsen hier", klonk het. Tja, op een 3 versnellingen ros kan ik me dat wel voorstellen. Als je onderweg de vrouw van de bourmaitre in haar auto tegenkomt en ze bijna van de weg afraakt door stomme verbazing, vind ik dat wel grappig. Die uitdrukking op haar gezicht was bijna onbetaalbaar ;=). Ik sta nu niet bekend om mijn sportiviteit in het dorp.
 

view on Montdorré

Mooi, mooi, mooi denk je voortdurend bij het fietsen door het herfstlandschap zo tussen 4 en 5 in de middag. De zon geeft de bossen een gouden kleur pallet. Je longblaasjes staan helemaal open van die koude maar o zo verse herfstlucht. Het lijkt altijd in dit jaargetijde alsof de grond sterker geurt dan anders. Buiten die vlaag Airwick Stront spray uiteraard waar je af en toe doorheen ploegt met je fietsje. In stille bewondering stap je dan af en toe af om van die plaatjes te kunnen genieten. De patronen van de maisstoppels tegen de in volle kleur staande bosrand. Maar we hebben onszelf beloofd een paar keer in de week te gaan fietsen. Goed voor de conditie en je ziet de omgeving nu eens niet vanachter je autoruit, maar vol in de lucht, vochtigheid en miljarden geuren die door je neus dwarrelen. Fannie vindt dit landschap niet veel mooier dan in onze oude woonplaats in de Betuwe. Ikke natuurlijk wel, maar ik ben bevooroordeeld. Het is in iedergeval meer afwisselend moest ze ook wel toegeven. Mooier? Niet persée natuurlijk, het is maar wat je mooi vind toch? Zeg nu zelf, vindt je dat alles volgens keurige rechte lijnen van appelbomen, wegen, bossen en huizen nu aantrekkelijker dan de chaos in regelmaat van de herfst getooide bossen hier. Of dat je kilometers ver kunt kijken zonder de grauwsluier van de smog die in NL overal hangt? En ja ook in deze streek is bijna alle grond gecultiveerd. Zelfs de bermen van de bossen worden hier nog om de zoveel tijd "geschoren". Kun je een zinloze oefening noemen, maar zal wel iets met bosbeheer te maken hebben. Onze notenboom is bijna helemaal ontdaan van diens tooi, de schapies liggen er naast te herkauwen. Ik heb afgezien een nieuwe ram voor de schapies te versieren nadat ik ontdekte dat de jonge rammetjes zich al van hun taak gekweten hebben.

zo na vieren is het licht op zijn mooist

tussen mailleroncourt en melincourt

 Dat was een mooie en frisse rit.

Old school

Loop ik vanochtend op mijn gemakje naar de regenmeter: 31 mm / m2 de laatste 24 uur gevallen. Roept er eentje: "Dan is alles hier high tech, en dan loop je old school naar een regenmeter! Dat moet toch van een afstand uitgelezen kunnen worden." Hij heeft natuurlijk mijn projectenlijstje niet gelezen. Daar staat niet alleen een elektronische regenmeter op maar ook onze hyper de luxe bewegingsloze windvaan cum meter. Die lijst groeit almaar en is ingedeeld naar hoe wenselijk een bepaald projectje is. Noemen ze MOSCoW (Must, Ought, Should, Could or Want to have) in het project management wereldje. Het weerstation, ook zo'n projectje, is een W-je. De lumenmeter geeft al resultaten op de site: solarfarm.duckdns.org - Wellicht komen ik nooit door de W's heen, altijd zijn er weer andere prioriteiten. Of misschien krijgen sommigen van die projectjes ineens nieuw MOSCoW etiketje. Soms komt het wel eens voor dat: "Waarom niet, we zijn er toch mee bezig" en nemen we een ander W-tje en passant mee. Vier A4-tjes is de lijst nu lang en groeiende. Er is nog wel het een en ander te doen in Le Mouton Qui Rit aan die "internet of things" (IoT). Wim merkt nog op: "allemaal zelf gemaakt (dat Internet of things dan)". Waarna Fannie komt met: "is het dan ook minder te hacken?" Wim en ik maar eens grijnslachen, wetende dat de boel redelijk dicht getimmerd is. Bij alles wat we doen speelt beveiliging een rol en wordt er bij vlagen nog eens extra aan gesleuteld. Maar niets is on-hackbaar. Alles wat de mens gemaakt heeft is uit elkaar te halen. Piepeltjes hebben tooltjes en veel tijd, als je maar lang genoeg beukt gebeurt er vanzelf wel wat. Nou het zal wel, we knutselen gewoon verder.

Boiler

Zo hebben we per vandaag de boiler gekoppeld aan de agenda. De bedoeling is als volgt: zijn er op een dag gasten dan gaat de boiler op tijd aan. Zijn er geen gasten dan gaat de boiler uit, of als we van huis weg zijn (out of office) idem. Niks moeilijks aan maar je moet er ff mee aan de gang. Zo zou je met de peperdure jour rouge rekening kunnen houden. Dat wordt via een functie in mijn programmaatje automatisch van de EDF site gehaald. Noemen ze screenscraping. Pompen, licht, verwarming, alles zou je kunnen laten regelen. Zo reageren de pompen nu al op het verschil tussen de binnen en buiten temperatuur, is het buiten beneden nul gaan de pompen sowieso lopen. In de zomer lopen ze minimaal een uur per dag. Om dat te kunnen doen stel je een setje regels op, laat je programmaatje die dagelijks in lezen en gaan met die banaan. Elk jaar voeg ik meer functionaliteit toe. Geloof het of niet maar ik ben het verhaal nog aan het documenteren ook.

Niks ingewikkelds, gewoon een paar lijntjes trekken tussen van waar het komt en waar het heen gaat. Oké, zo'n systeem bouwen doet niet iedereen. Je moet het wel durven aanpakken, ideeën hebben, fantasie en een hele hoop tijd. Met volharding en een beetje geduld lukt gewoon alles.
Uiteraard helpt Wim me al jaren stevig mee, zonder hem zou dit alles een stuk langzamer gaan en vaker overgedaan moeten worden. Voor ons gold zelf bouwen met basis onderdelen: is leuker. Die kant en klare zooi, je weet het maar nooit en soms doet het maar een deel van wat je er mee wilt. Is alles even solide? Nee, er komt een best wel veel bij kijken om het te krijgen zoals jij dat wilt en dat blijkt soms niet altijd een verbetering te zijn. Nu knallen er geen slangen meer kapot, maar de nieuwe koperen leidingen vereisen wel een stuk betere isolatie en dat hadden we ons onvoldoende gerealiseerd. Gevolg: een paar graden meer verlies dan met onze eerste versie van de pijpleidingen. Wim en ik experimenteren heel veel met allerlei technieken, materialen en methoden. Af en toe schudt Wim zijn wijze hoofd over het volgende dwaze idee. Uiteindelijk ziet ie de lol van het meeste wel in en vond ie het een leuk geintje de boiler aan de agenda te koppelen. Hij trekt de leidingen, schroeft en soldeert de zaak an elkaar en ik schrijf dan de software voor het nieuwe speelgoed. Samen testen we het zaakje. Kortom we hebben een hoop lol. Met de nieuwe dingen kan ik weer maanden spelen, recombineren, verfijnen en perfectioneren.

Soms is het ook zo dat je ergens geen bal van begrijpt, dan moet dat even herkauwd worden, waarop weken daarna ineens dat kwartje valt. Dan maak je weer een spurt vooruit en vliegen de vingertjes over het toetsenbord. Ben ik er continue aan bezig? Wordt wel eens gevraagd. Af en toe gaat er meer dan een week voorbij dat er niets aan het systeem geprutst wordt. Sowieso, meer dan een stevig uur gemiddeld per dag wil ik er ook niet aan besteden. Er zijn ook nog andere zaken om te doen. Ondertussen loop je wel rond met in je gedachten stukken (programmeer) code te bedenken. Al is het maar om een idee uit te werken. Die hersenspinsels houden je redelijk scherp. Heerlijk voor als je even ergens moet wachten. Wat handig blijkt is om al je ideeën op te schrijven in een soort todo lijstje. Heb ik een apart boekje voor, daarin staan dingen voor pottenbakken, de SolarFarm, verbouwingen... alles wat in je opkomt, opschrijven of schetsen is handig. Want hoe vaak kom je niet meerdere malen op een zelfde idee. Op retraite zijn is leuk hoor!

ZoDan!

Vakantie

Ondertussen zijn we even op vakantie geweest en nou ja, voornamelijk dingen inslaan, kopen doen en lekkers halen. Het meeste betere van deze aarde is nartuurlijk allang verdwenen in onze magen. Fannie is zich te buiten gegaan aan drop, ik aan de echte hollandse melk en Qubit en Floppy aan wat het waterland aan blik en zaad offreerde. Tijd is dan altijd weer te kort om mensen te gaan zien, visites en zo. Je staat er altijd weer van te kijken hoeveel tijd zelfs de envoudigste dingen in beslag nemen. Neem nu zo'n tube crême voor mijn lief haar gezicht. Tot aan drie apotheken moesten we aflopen, en nòg niet kunnen krijgen hè! Dus suggereerde ik het goedje maar via de Webz te bestellen. Nog goeiekoper ook en gewoon een week later in huis, thuis in je mailbox. Da's toch wat. De winkels gaan het écht afleggen tegen de websjops als ze niet snel het roer omgooien.
Een van die dingen die we wilden hebben zijn fietsen met trap ondersteuning en de eerste rondjes in het dorp zijn al gemaakt, het bevalt prima. Zo gaan we in de winter niet al te veel voor de kachel bivakeren en kom je nog een beetje in beweging.

Winter

De klussen om de komende winter behaaglijk door te komen zijn ook weer opgepakt. Hout verslepen is wel de hoofdbezigheid geworden. Dat in hapklare stukken te zagen samen met P. en dan netjes stapelen in de stallen. Elke week een paar kuub en we komen de winter wel door. Nu nog die vermaledijde zaagmachine met blad van 70cm gerepareerd krijgen en dan ben ik er weer helemaal klaar voor.
Vóór we op vakantie gingen heb ik samen met Lyn het plafond te pakken genomen: kieren dicht kitten, verven en hier en daar een dingetje vastzetten. Althans de onderste helft. Er is wat acrobatiek nodig voor de bovenste helft dus dat komt dan als de stelling weer opgezet wordt verderop in de winter. Dat plafond hing mij al jaren uit te lachen: verf mij, kit mij... Nu nadert het diens voltooiing en het is een stuk opgeknapt. Kwestie van prioriteiten geweest, dat dan wel weer.

Proces kachel, bijna...

Dan nu nog dit! Het mag een klein wondertje heten. Eindelijk, eindelijk ben ik er uitgekomen hoe en wat er met de kachel in onze studio moet gebeuren. Jaren lang had het een high tech uitstraling, nou ja geen omkasting of zo, gewoon het naakte staal. Dat daarmee ook een stuk van het rendement verloren ging, ok. Die kachel heeft sowieso een dikke overcapaciteit, dus daar had ik eigenlijk geen probleem mee. Maar mijn schatje wilde meer dan voor de kachel te moeten kruipen om het warm te krijgen. Dat zette een trits van dingen in beweging ter verbetering. De ventilator was al in het voorjaar door Frank boven de kachel gemonteerd en dat hielp zoveel met het versrpeiden van de warme dat me dat de impuls heeft gegeven om meer knopen door te hakken. Dan maar niet het meest mooie ontwerp en misschien niet de allerbeste oplossing, maar hop er moest wat gebeuren. Na een telefoontje met de dealer en de documentatie bij uitzondering eens bestuderend gaf me dat het laatste zetje. Zo en zo, dit moest te doen zijn. Uiteraard hielp de "zachte" druk van mijn schatje een beetje mee een besluit te nemen.
Er lopen nu 3 pijpen van 100 mm vanuit de garage naar de inlaat van de kachel, ben je zomaar 12 meter pijp aan kwijt ;=). Alles is netjes weggewerkt in een koof. Na aansluiting bleek er geen straffe wind meer langs de voeten te waaien. Dat was een. Volgende. Brandwerende gipsplaten stevig gevuld met glasvezel zijn gebruikt voor de ombouw van de kachel en de roosters zijn verbonden met de convectie kanalen. Dat laatste draagt behoorlijk bij aan het rendement van de kachel zei de dealer. Resteert nog een laagje stucwerk door Frank waarna dat deelproject een vinkje zal krijgen. Heel langzaam raakt onze studio afgewerkt.
Nu ja, de komende winter staat gewoon in het kader van afwerking van van alles en nog wat

10.000.000!

In le Mouton Qui Rit draaien voor de dagelijkse besturing van allerlei dingen een 7-tal RaspberryPi's mini computertjes. Je hoeft daar maar een muis, keyboard en monitor op aan te sluiten en je bent in business. Een kleine 8 watt heeft dit min computertje nodig. Om het een en ander te kunnen bekijken en managen zou je eigenlijk ook 7 monitoren, muizen en toetsenborden daar op aan moeten sluiten. Dat kon niet de bedoeling zijn. Gelukkig bestaat daar een simpele truuk voor zodat je zonder toetsenborden en zo via je al met toetsenbord en monitor voorziene PC de zaak via je netwerkje kan bekijken en beheren. Nee, snelheid moet je niet verwachten van dit soort mini's, geheugen is net genoeg en schijfruimte op het SD kaartje is natuurlijk beperkt. Zo is dit nu eenmaal ontworpen voor de doelgroep beginnende computeraars. De Raspi is echter onbeperkt uitbreidbaar. Je kunt er alles en zijn moer aan vastknopen. Opslaan van de meetgegevens van de SolarFarm gebeurd dus op een SSD schijfje, plek zat ineens!

alles en zijn moer aan elkaar geknoopt

Staat de RaspberryPi op zich zelf? Echt niet! Ze waren ook niet de eerste met een systeem op een chip (SoC). Echter goed voorbeeld doet goed volgen. Op dit moment bestaan er ruim een tiental vergelijkbare machientjes die hetzelfde doen: BananaPi, Arduino, DPT, OrangePi... Wat ze gemeen hebben is de relatief lage prijs en de gratis software. Dat voor de SolarFarm van LMQR is gekozen voor de Raspi is toeval. Op het moment voor het kiezen van een besturingssysteem voor de SolarFarm kwam de Raspi op de markt en leek de beste keuze voor de klus en is dat nog steeds. Het lijkt echt dat de glorietijd van de C64 of Sinclair herleeft. Maar dan natuurlijk anders, ontwikkelingen op electronica gebied hebben gelukkig niet stil gestaan.

Dat er nu een netwerk van Raspi's in en om het huis is ontstaan was eigenlijk ook niet de bedoeling ;=) Iets met "bloed kroop waar het niet gaan kon". Ondermeer staat nu een kleine parallel computer in de stijgers, samengesteld uit 8 Raspi's. Gebeurd er iets met camera's en worden deze herfst de boilers op het RaspiNet aangesloten. Als in de agenda staat dat er gasten komen zal in de zomer automatisch de boiler aan gaan. En blijven uit als er een dag geen gasten zullen zijn. Spaart weer een hoop stroom uit en verhindert dan ook dat boilers toch uitstaan als er gasten arriveren. Dat wordt soms vergeten en dan is er gen warm douche water. Je kan zelfs met de z.g. jour rouge (52c / kW) rekening houden in het programma. Het gemak dient de mens nietwaar?

infrastructuur 3e generatie RaspiNet SolarFarm

De prijs en opbouw van de RaspberryPi maakt dat het een van de meest interessante en laagdrempelige van al die kleine computertjes blijft. Sterker nog in vier jaar tijds zijn er ruim 10 miljoen van verkocht en stijgen de verkopen nog steeds exponentieel. Dat zegt genoeg. Voor ruim 150 euries heb je al een leuk beginners setje - scherm, en zo inbegrepen. Er zijn zelfs bedrijven die aan het omschakelen zijn naar Raspi's i.p.v. PC's. Afijn, genoeg evangelie nu. Aan de slag maar weer.

LMQR 17

De herfst, zoals altijd mijn favoriete seizoen, is echt begonnen. De bladeren vallen van de bomen en de eerste donker bruine tinten zie je al verschijnen. Begin September was echt een kadootje, we zaten een paar dagen geleden nog op ons balkonnentje te dineren. Genietend van de zonsondergangen en de goede gesprekken, uiteraard vergezeld met redelijke tafelwijnen.. Over een paar weken wordt dat weer een foto safari.

Het eerste hout is alweer naar binnen gekruid zodat we er da'lijk warm bij gaan zitten. Begin dit jaar heeft Frank de ventilator aan het plafond gemonteerd en die gaf wel ff verrassende resultaten. Het hele appartement was warm en niet alleen de ruimte om de kachel heen. Dus dat gaat wel goed komen. Nu nog een dimmer aan het verhaal zetten om de bladen net ff iets langzamer te laten lopen en we zijn helemaal tevreden.

Klussen

Het seizoen voor ons als B&B is nu echt voorbij en meestal is dat het sein om binnenshuis te gaan zagen, schuren, timmeren, bijtelen en verven. Kortom winter onderhoud. Dus hup de verfpotten zijn uit de berging gehaald en spullen als nieuwe kwasten, kit en tape bij de Action gekocht. De laatste weken ben ik, samen met de Work-a-Wayer die hier op dat moment verblijft, druk bezig alles na te lopen met verf op de kwast en kitspuit in de hand. De vloer in kamer 3 heeft een nieuwe glimmende laklaag gekregen en zowaar heb ik samen met Peter (WaW) eindelijk de lambrizering van de trap gemaakt.

lambrizering

Vanmiddag ging de laatste laag verf erover en dat is weer iets van de berg klussen af. De fase van dingen afwerken is al begin dit jaar begonnen, langzaam zie je dat vorm krijgen en neemt serieuze vormen aan.
Het flessenhok is sinds vanochtend ontdaan van de laatste glazen flessen, de grote brandstof tank is verkocht aan een bricoleur, alles in het kader van 'de-cluttering' van het huis. Dat is: je huis ontdoen van alle overbodige zooi plus dingen die je niet of niet meer gebruikt of wilt houden. Nu nog een redelijk beloopbare indeling bedenken voor de isolatie en pijpenzooi die er nog ligt. Volgende week de hout stal aan de kant maken zodat al het hout voor deze winter er weer in kan.
De tuin is al redelijk op orde voor de winter, de 6 meter party tent is opgeborgen, nu nog het tuinspul naar het flessen hok en en en... Nog zat te doen dus voordat we van de rust in de winter kunnen gaan genieten.
Lin onze (WaW) is druk doende de vloeren van de douches en toiletten eens onderhanden te nemen maar erg veel lijkt het niet te helpen om de hardnekkige vlekken van de vloeren af te krijgen. Die zijn daar achtergebleven van een van de vorige kit en verfklussen. Er is dus wat heftigers nodig dan alleen een flinke schrobbeurt. Een staalborstel op een boormachine haalt weliswaar de vlekken weg maar laat ook weer schuurplekken achter. Het middel is dan erger dan de kwaal ;=)

Gaudi
Dit najaar ben ik verder gegaan met mijn projectje van 100 Gaudi huisjes. Nummer 30 is net af. Enig poetswerk is nog wel nodig. Volgende week staat op de planning om dat samen met het werk van anderen te gaan bisquit bakken. Een oven vol krijgen neemt meestal wat tijd en werk. Daarna glazuren, tja. Zoals altijd zal het wel een poos duren voordat ik het met mezelf eens wordt over welke kleuren glazuur gebruikt gaan worden. De eerste gedachte was om dat met luster te gaan doen, slechts hier en daar een accent verder transparant glanzend. Voor een volgend exemplaar is de schets al weer klaar. Iets met kleine puntige torentjes met bovenop een Gargoil. Voor #32 is het idee om iets heel abstracts te maken, we zien wel. Twee huisjes moeten hersteld worden dus na #33 is er weer een oven vol.


BookOfTruth
Vandaag hoorde ik zijdelings dat mijn schatje naar een programma over Altzheimer zat te kijken. Dat zet je aan het denken. Hoe verschrikkelijk zou het zijn als je je geliefde zo ziet aftakelen. Wat een kracht moet je partner dan hebben om vol te houden je te verzorgen en je de aandacht te schenken die een Alzheimer patient nu eenmaal vereist. Wat een pijn zal het doen als je je partner gewoon glashard hoort ontkennen dat ie je kent.
Beng! Bij een moment van helderheid wordt alles als een explosie in je hoofd duidelijk en besef je dat je Alzheimer hebt of een ander eng gebeuren. Dat lijkt mij nog wel het meest erge van zo'n ziekte. Beseffen dat je even wakker bent, beseffen dat je na een moment weer die grauwe, dikke, smorende deken over je geest gaat krijgen. Dan voel je je weer wegzakken. Waardoor je niets meer herkent, je geest als bevroren is en als een baby in grote verwondering in de wereld zal staan. Verschrikkelijk dat verlies van je geestelijke vermogens.
De hoofdpersoon ontkende in een scene glashard dat zijn gesprekspartner zijn vrouw was, of zijn kind nog wel zijn kind was. Wellicht dat iets als een Book of Truth hier zou helpen dacht ik. Iets waaraan je in een vroegtijdig stadium van je ziekte mee zou moeten beginnen, waarin je vastlegt wat voor jouw omgeving als vaststaande feiten gelden. Wie je partner en kinderen zijn,  wat je hebt gedaan, wat je lekker vind, hoe je het liefst slaapt, wakker wordt, wat je blij maakt. De mijlpalen uit je leven en andere dingen die je onthouden wilt of van wilt blijven genieten. Het is jouw BoT, jij moet dat geschreven, gewijziged en aangevuld hebben. Er zal er geen reden  kunnen zijn om wat er in het Book of Truth staat te ontkennen of te wantrouwen. Bij mensen met autisme hanteren ze ook zoiets, een soort mapje, waar je woont, wie je moet bellen en wat de dagelijkse gang van zaken is.

Book of Truth

 Gisteren hadden we het erover dat in huizen van mensen die extra hulp nodig hebben op dat gebied je eigenlijk een soort Watson systeem zou moeten hebben. Een programmaatje die je dan verteld dat je je pil moet innemen, dat je om zo en zo laat naar de dokter moet, of dat er iemand aan de deur is voor het een of ander. Zeg maar een soort elektronische butler. Als je buiten de deur bent stel ik me voor dat het programaatje via je telefoon contact houdt als je bepaalde dingen moet doen of je de weg terug naar huis.wijst. Zeg maar een soort Siri (Apple) Echo (Amazon) waaraan je de bijzondere dingen in je omgeving beschrijft waar je je bevindt en dan weet het systeem ongeveer waar je zit, of je telefoon geeft de GPS coordinaten door, waarna een eventuele alarmdienst gewaarschuwd wordt. Zoiets dus. De technologie is beschikbaar het moet alleen ff aan elkaar geknutselt worden. Omdat de grijze golf pas in 2040 op zijn hoogtepunt schijnt te zijn lijkt me dat nog wel te realiseren voordat het probleem met dolende grijsaards een epedimie wordt.

MiniMax

Dat begrip kent iedereen wel, of ervaart het tenminste. MiniMax = Minimale inspanning voor een Maximaal resultaat. Bij IKEA in Dijon stond namelijk een bordje met: "we hebben de kwaliteit verbetert maar de prijs is gelijk gebleven". Het stond er echt! In Frankrijk! Ik moet erg verbaasd gekeken hebben want mijn schatje vroeg meteen waarom ik zo moest grijnzen daarna. Ja moet je kijken, dáár het staat er echt! Ja, in La Douce France, kon ik nog uitbrengen. IKEA is nu niet de slechtste van het pak maar dat de kwaliteit gelijk gebleven is laat zich natuurlijk betwijfelen. Welke producent het ook is, waar ook ter wereld zoiets is met droge ogen niet vol te houden. Rendementen moeten nu eenmaal gehaald blijven worden anders gaan eigenaren onrustig doen. Komt er heibel in de tent en gaat het niet goed met de winkel. Eenvoudig zat. Hoezo gelijkblijvende kwaliteit? De grondstoffenprijzen blijven maar stijgen en niemand die mij zal durven vertellen dat de eindprijs in de winkel daar niet mee omhoog zal gaan. Als de prijzen gelijkblijven zullen de inkoop kleiner moeten zijn en dus het spul goeiekoper en de kwaliteit minder. Immers de kosten van het spul aan de man te brengen blijven ook stijgen (lonen, reklame, belastingen..) Of ik moet iets in mijn lessen economie gemist hebben, maar volgens mij stijgen de consumentenprijzen dan keurig mee.
Tot nu toe heb ik nog nooit gezien dat ondernemens in de retail het verlies met de klant delen, net zo goed als de winst. Zonder winst geen voortzetting van een bedrijf, geen bedrijf, geen werk en geen belastingen. In een notendop is het zo eenvoudig. Nog steeds geldt maximalisatie van de winst. Is dat niet linksom dan maar rechtsom. Dus als de inkoopprijzen stijgen zullen ook de consumentenprijzen stijgen, nogmaals.
In LDF is de economie heftig ontwricht door de spagaat waarin ondernemers terechtgekomen zijn. Belastingen en prijzen blijven doorstijgen en lonen houden geen gelijke trend waardoor consumptie daalt. Daar helpen geen mooie praatjes aan, er moet iets gedaan worden. Helaas draaien politici de knoppen maar al te vaak de verkeerde kant op en klinkt het uit die praatkoppen telkens: "onvoorziene neveneffecten" als een excuus dat ze weer eens hebben zitten dutten in de bankjes van de regeringskamers. Ze laten zich gemakszuchtig telkens door hun ambetenaren maar wat aanleuen zonder zich echt te verdiepen in de oorzaken en gevolgen. Dat de consument geen geldpers heeft betekend heel simpel dat hun nuttig besteedbaar inkomen steeds kleiner wordt. Er zal dan ergens op moeten worden bespaard. Als eerste sneuvelen luxere dingen in die consumtie piramide. Dan vakanties, opleidingen, kleding, voeding... een beetje in die volgorde. Soms kun je geen kant op, eten moet je anders begin je aan de reis over de Styx, leg je het loodje dus. Niet verwonderlijk dat er steeds meer aanspraken worden gemaakt op voedselbanken, schuldsanering, bijstand en een scala aan andere hulp dingetjes.
In onze omgeving zien we al jaren dat het aanbod in de winkels steeds minder luxe of ruim is. Het assortiment krimpt en grijp je steeds vaker en langeduriger mis in de schappen. Prijzen blijven stijgen of volumes en gewichten worden kleiner in de verpakkingen bij gelijkblijvende prijzen. Verkapte prijsvverhogingen. Steeds vaker zie je aanbiedingen waarvan de prijs eigenlijk hoger is dan de oorspronkelijke, om daarna voor een nóg hogere prijs in de winkel te liggen. Winsten blijven nodig. Niet zo merkwaardig is dan om elk jaar weer ingangen van supermarkten geblokkeerd te zien met karrevrachten stront. Boeren krijgen geen eerlijke prijs meer voor hun spullen en zien met lede ogen dat de consumentenprijzen blijven doorstijgen. Het is duidelijk waar in deze productketen de superwinsten worden gemaakt. Ieder voor zich en de overheid moet daar maar iets aan doen klinkt het. Waarop de belastingen maar weer omhoog gaan omdat de boeren weer een extra steunfonds krijgen. Waardoor het nuttig besteedbaar inkomen van de burger er opnieuw op achteruitgaat, men verder gaat krimpen in de consumptie en dus...
De verkeerde richting gaan die knoppen dus op. Maar het is zo makkelijk, gewoon de belastingen omhoog en klaar zegt men, doet men. Onvoorziene nevenefftecten gaan roepen als er weer een staking uitbreekt, maar wel als kamerlid je eigen salaris verhogen, want: indexeren.
Zie? Een minimale inspanning voor een maximaal resultaat. Waarvan dat laatste door iedereen tegenwoordig in twijfel wordt getrokken. Jarenlang is door verschillende regeringen in LDF geroepen dat het helemaal niet slecht met de financiën ging en werden zelfs ministers ontslagen die dat wel durfde te roepen. Decennia lang werden de cijfertjes op zijn Grieks gladgestreken. Nu LDF zo goed als failliet is begint het onrustig te worden in de opperste gelederen want geen nieuwe pluche zetel meer volgend jaar. De kiezer schijnt nu eindelijk in de gaten te krijgen dat Socialisme leuk is voor in de salon bij een goed glas wijn maar verder geen zoden aan de dijk zet. Veel verder dan dat  zal Rechts het ook niet gaan brengen want ook de rechtsen zullen aan knoppen gaan draaien die maar niet de goede kant op willen.
Iets drastischer is er nodig om de zaak weer vlot te trekken in LDF. Niet alleen het besef dat de zaak totaal ontwricht is geraakt is nodig maar men zal van alle kanten een duit in het zakje moeten doen. De een door niet voor elke wissewasje meer te willen gaan staken, de ander door een riant openbaar salaris te bevriezen, uitgaven aan overheidstaken in te perken en diezelfde te verminderen. Gewoon vereenvoudigen, verminderen van wetten en regels. Daarna het op een natuurlijke manier afslanken van het overheidsapparaat. Als gevolg daarvan kunnen de belastingen omlaag en wordt het nuttig besteedbaar inkomen groter. Ook de consument kan eens kritisch naar diens consumptie gaan kijken. Of ze het wel pikken dat een lamp maar zolang mee gaat. Of dat de verf er ieder jaar weer afbladdert en dat je echt niet elk jaar een nieuwe mobiel nodig hebt.
Gaan voor langer bruikbare spullen is minder letterlijke belasting op het miljeu en dus minder belastingen waardoor prijzen kunnen blijven dalen. Het deflatie spook die men ons als waarschuwing voorhoudt is natuurlijk volkomen onzin. Dat dient alleen maar voor de bescherming van de banken en zo. Wie heeft er nu een probleem mee dat boeren meer overhouden aan de melk in plaats van de prijzen te laten stijgen. Dat diezelfde boeren niet 60% van hun tijd aan administratie hoeven te besteden maar op hun land kunnen gaan klooien waardoor er minder gif in onze voedselketen komt. Want minimax is ook hier van toepassing: heb geen tijd dus spuiten maar, gaat een stuk sneller.
Ach het zal wel niet helpen want zijn we eenmaal aangekomen op dat lagere niveau van consumptie, belastingen, overheidsbestedingen zullen er altijd wel weer mensen gaan roepen dat het; of niet voldoende is, óf dat er méér bij moet. Een soort varkens cyclus dus. Eigenlijk zou je een centrale wetgeving moeten krijgen die uitwassen tegen elkaar wegstreept en verhindert dat ze ontstaan. Wellicht dat dat het beste is wat ons kan overkomen: het weggummen van absurdistische situaties in wetgeving en organisatie. Dat zou het ultime MiniMax wel eens kunnen zijn. Gewoon dingen weggummen zodat ze niet meer onstaan of kunnen bestaan. Zou je zomaar eens een groep overgebleven mensen op kunnen zetten die na gedane zaken weer terugkeren nar de maatschappij om iets anders nuttigs te gaan doen. En ja! Laten we er een soort Pokémon spel van maken, jacht op idiote wetten en regeltjes. Diegenen die het meest kosten of grootste belasting of bevolking miljeu of wat dan ook veroorzaken leveren de meeste punten op. De winnaar valt eeuwige roem ten deel en een standbeeld natuurlijk!

Bandbreedte

Het kan altijd slechter. Ook met de snelheden die we hier met het internet aangeboden krijgen. De laatste tijd is het werkelijk knudde met de bandbreedte. Hier bewijs.

speedtest.net

Jaren geleden toen Le Mouton door Orange.fr met internet aangesloten werd beloofden ze je 2Mb upload en 8Mb download. Dat die snelheden nog nooit gehaald zijn mag geen verassing zijn. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we bijna aan het einde van de lijn zitten en in de provincie. Alhoewel dat geen excuus mag zijn voor dít soort lage snelheden vind ik.

Sam knows
Jaren geleden hadden we een kastje staan van Sam Knows, een initiatief van de EU om op europees niveau de bandbreedte in kaart te brengen. Waarbij de idee gewekt werd dat daarmee een en ander verbeterd zou gaan worden. Toen ze na jaren met een zwaar politieke saus overgoten eindrapport uitkwamen heb ik gedesillusioneerd de zaak er tussenuit gehaald en het kastje in een doos gemikt. Aan onderzoeken die alleen maar het straatje schoon willen vegen en zich uitputten in vrijblijvendheden of vage prietpraat heb je helemaal niets. Daarvoor laat ik instanties niet meekijken in wat ik uitvreet op het net. Want ik weet ook wel dat de geboden snelheden ver beneden par liggen en dat ze de slechts mogelijke kwaliteit voor een topprijs door je strot persen: Minimax (minimum inspanning voor het hoogste resultaat) maar dan andersom. Wil ik een andere keer wel op ingaan. Afijn, Sam was hiermee exit.

Speedtest.net
Enter Speedtest. Zie plaatje boven. Iedere keer als ik begin te klagen over de bandbreedte bij orange.fr klimt de snelheid tijdelijk even richting 2Mb om een dag daarna weer terug naar af te zijn gezakt. Orange techneuten willen altijd dat ik die test laat lopen voordat ze me geloven. Aan hun kant doen ze hetzelfde met een commerciële versie. Eentje die tussen twee IP nummertjes kan checken en niet zozeer tussen servers ergens in het land die willekeurig het dichts bij je staan op basis van een ping algorithme.
Toen bedacht ik me: wat die techneuten doen kan ik dus ook tussen een door mij zelf beheerde server erreguns op de wereld en mijn verbinding hier. Daar komen natuurlijk heel verschillende getallen uit: speedtest, orange en mijn eigen truuk. Zijn die te vergelijken? Nee natuurlijk, appels en peren dus. Wat je wel kunt destileren uit die getallenbrei is of de bandbreedte trendmatig breder of smaller wordt en neem je het voortschrijdend gemiddelde om dat zichtbaar te maken in een grafiekje. ben ik dol op. Neem deze bijvoorbeeld.

buitentemperaturen Le Mouton Qui Rit

De metingen voor de bandbreedte deed/doe ik tot nu toe door handmatig af en toe die testen uit te voeren. Nu de bandbreedte de laatste paar weken werkelijk belabbert is en Orange blijkbaar geen maatregelen neemt dit enigszins draagbaarder te maken dacht ik eraan om mijn eigen SamKnows speedtest in elkaar te knutselen. Alzo bedacht en doende dacht ik: zou je met Python iets kunnen doen? Zeg maar een nieuw leer project. Ja dat kon, ook al is Python niet de snelste jongen in de klas, je kunt er verbazend veel mee. Ikke dus aan het knutselen geslagen. Het programaatje draait nu op een van de raspi's, min of meer. Gegevens van speedtest krijg ik nog niet binnen, iets nog niet goed met screenscraping. Er zijn relatief ook nog te weinig getalletjes om daarvan een fatsoenlijk grafiekje te kunnen fabrieken. Gewoon verder knutselen totdat er iets presentabel uitrolt. Om een SamKnows idee te krijgen zou het lollig zijn een vaste pagina te maken met dat grafiekje en wat kerngegevens op de LMQR intranet site. Gaan we doen. Is dat zinvol, vraagt mijn schatje dan altijd? Neuh, niet echt is het standaard antwoord immer. Maarre, gewoon omdat het kan? Nut heeft dit alles alleen maar als vingeroefening voor screenscraping en een nieuwe truc met Python in de vingers te krijgen.
Want: weerbericht en daaraan de pompen koppelen om te beslissen om 's nachts te gaan koelen of niet. Kijk en dat heeft wel weer zin. Ha! Dingen doen voor de lol, lekker op je gemak kan nu eindelijk. Geen opdrachtgever meer die in je nek staat te hijgen, want: gisteren klaar graag. Een paar uurtjes per dag zijn daarvoor.

Klussen
Dat houdt hier nooit en te nimmer op, een van die charmante dingen van dit vak, en huis overigens. Wat altijd terugkomt zijn dingen als bedden en kamers opmaken, (najaars) onderhoud, tuin. En, oh ja, er druppen natuurlijk nog steeds gasten in ons naseizoen binnen. Die verwachten uiteraard een pico bello kamer. Je kunt dan niet even uitgebreidt staan te verven, kitten, zagen en schuren. Niemand vindt slapen in verflucht echt lekker toch?
Vanochtend bedacht  ik daarom eerst de bovenste kamers maar aan te pakken. Die worden in de praktijk minder vaak verhuurd, dus zijn er extra dagen om de verflucht uit de kamers te krijgen. Vooral in dit najaar gaat dit zo lukken. De keuken en de lobby (eetkamer) hebben we vorige week aangepakt en die zien er weer uit als nieuw. Eindelijk die plintjes eens tegen de muur geplakt, gaten gedicht die de pluggen van de schilderijen hadden achter gelaten en waar de vorgie eigenaar gewoon een klodder gips in had gepropt, bleken dat bijna vuistdikke gaten te zijn met een halve boomstam in de achterliggende muur van natuursteen, waarin je dan een bout van inmense afmetingen kon schroeven. Afijn, dat dat brakke gips niet hield daar konden we gewoon op wachten. De eerste de beste plug zonk als in een sink hole weg, foetsie, pleite! De schroeftol ging er bijna achteraan. Geloof me, ik heb nog nooit zo dom gekeken als toen. Frank had daar weer een mooie oplossing voor, die andere sinkholes ook maar meteen. Vorige week konden we de zaak weer fatsoeneren.
Uiteraard als je denkt klaar te zijn en alles hebt opgeruimd vallen er ineens nog meer dingetjes op die je blijkbaar eerder niet zijn opgevallen. Dan die vermaledijde trap met die waardeloze Franse verf, die moet elk seizoen opnieuw in de shit. Tja, persoonlijk ben ik van de fundmentele reparaties. Eigenlijk moet je dan besluiten: krab die trap helemaal af en veeg er échte verf op. Drie dagen werk dus. Aan de andere kant het bijwerken is eigenlijk niet zo'n grote klus en zou je ieder jaar dat uurtje eraan kunnen besteden. Zou het helpen als je échte vloerlak erover zou doen zodat de onderliggende verf er niet meer af te vegen is? Hmm, over nadenken doet.

LMQR 16

Bij ons komen soms aanvragen binnen waar we eigenlijk niet goed in mee kunnen gaan.

Zo ook gisteren. Je kunt bij ons zowel het hele huis afhuren als een of meerdere kamers, en/of het appartement. Die laatste is apart van de B&B. Zo staat het ook allemaal vermeld op de diverse verhuur sites en op onze eigen site.
In dit geval ging het om het hele huis, of wel gîte. Wat zich dan achtereenvolgens afspeelt is dat je de reservering accepteert, dan wordt er nog wat over de prijs gemaild en volgt er al of niet een boeking. Meestal volgen daarna nog wat vragen over wat er allemaal kan, hoe er te komen en wat mededelingen van onze kant over activiteiten door de snelheidscontroles en of tips over de te volgen route. Dan zetten we de gasten in de agenda met eventuele extra wensen of andere zaken als een maaltijd bij aankomst of boodschappen.

Zeker een keer in de maand krijgen we een reserveringsverzoek waarbij al snel blijkt dat de gasten niet aan de gevraagde logiesprijs kunnen of willen voldoen en stellen resoluut hun hoogste bod: ons budget is maximaal 800E. Althans daar begint het mee. Als de gasten via AirBnB boeken verwijs ik ze terug naar hun boekingsformulier waarin een duidelijke break down staat van alle kosten, AirBnB's eigen fee en tenslotte de logies prijs per nacht of week. Net naar gelang de gevraagde periode. Ook wij betalen daar bovenop nog een fee aan AirBnB, maar hé daarvoor faciliteren zij wel de betalingen en verdere afhandeling ervan. Allemaal geen probleem. Het worden interessante onderhandelingen als er van beide kanten water bij de wijn gedaan moet gaan worden om tot een betere prijs te kunnen komen. Vanuit onze kant vragen we dan de gasten de kamers en gemeenschappelijke ruimtes zelf goed schoon- en de bedden op te maken waarmee we de schoonmaak fee kunnen laten vervallen. Zelf zijn we namelijk ruim een dag bezig de gîte schoon te krijgen voor de volgende gasten dus als dit uit onze handen wordt genomen is dat wat waard. Met 10 of 12 gasten is dat in een stijf uur gebeurd. Soms is daarna het verschil tussen wat men aan AirBnB moet betalen klein genoeg om ook op de logiesprijs een klein gebaar te maken maar dan moet het wel van beide kanten komen. De aanvrager van gisteren wilde echter van geen wijken weten, maar stelde wel een werkbaar alternatief voor. In plaats van de gîte dan maar voldoende kamers. Kijk daar konden we dan weer wat mee. Bleef de zelfschoonmaak wel mee overeind staan. Als kers op de taart konden ze nog steeds van de keuken gebruik maken en van de eetkamer. Met uiteraard het zonverwarmde zwembad. Natuurlijk weet je van te voren waar dat allemaal eindigt, omdat je het onderhandleingspatroon hebt leren herkennen, maar dat wilde ik dan graag uit haar eigen mond vernemen. En ja hoor, ze stonden op het punt om te komen, maar dan moest het terrein inclusief het zwembad wel uitsluitend voor eigen gebruik zijn en niemand anders. Dat zou geen probleem wezen als ze de gîte inclusief het appartement zouden huren. In dit geval zouden er ook nog andere gasten en wijzelf van het zwembad gebruik willen maken, het is tamelijk warm de laatste dagen. Dat mocht dan niet. Daarmee eiste ze wel de hele gite op en betalen maar voor een aantal kamers. Goed geprobeerd. Als klap op de vuurpijl kwam ze terug met: dat ze dacht dat wij de fees van ABB zouden betalen. Met de fees had ze dan weer geen rekening mee gehouden. Dat werd gebracht als een tegenvaller en het excuus om de onderhandelingen af te breken. Goed lezen is ook niet makkelijk. Even Googelen op het net had met onze unieke naam - Le Mouton Qui Rit - een ander kanaal van onderhandelingen geboden om de onderhandelingen op een ander prijsniveau te kunnen brengen. Gek dat daar bijna niemand gebruik van maakt om ons rechtstreeks te benaderen. Uiteindelijk via de site van AirBnB de aanvraag maar geweigerd.
Het is natuurlijk prima dat onderhandelen en zo, maar dan via een slinkse omweg toch nog af te willen dwingen dat andere gasten van terrein en bad geen gebruik mochten maken ging ons te ver. Het alleen gebruik van het zwembad is váker een breek punt bij dit soort aanvragen. Er zitten zelfs aanvragen bij of we het bad dan maar even willen afschermen voor blikken van buitenaf, dat we ons niet in de publieke ruimte bij de wasmachine mogen bevinden of in de garage. Zo'n wensen pakket kunnen we in het hoogseizoen gewoon niet honoreren. Als de gasten zelf een tent om het zwembad heen willen zetten bij het afhuren van gite én appartement zal dat mij een zorg zijn. Maar ons te verbieden door ons eigen huis te lopen, ook nog voor een afbraakprijs, is gewoon onrealistisch. Per slot is dit wel een B&B en dat heeft echt niet het karakter van een hotel wat je op elke manier kunt afhuren die je wilt. Dan wel ook het héle hotel. Ook daar zit natuurlijk een prijskaartje aan vast, wat men vaak niet bereid is te betalen. Wij vinden echter dat een B&B bestaat voor het gastheerschap dat je biedt en niet slechts het verkopen van een bednacht. Alles bij elkaar geteld doet ons dergelijke aanvragen dan weigeren, als het tot het punt van alleen gebruik komt. Subtiel wordt bijna altijd bij ons de onwil om tot een deal te komen gelegd, daar hebben we mee leren leven. De gewraakte aanvragen hebben echter wel allemaal het zelfde patroon tijdens de onderhandelingen en dat geeft dan toch wel weer een vertrouwd gevoel en kun je de volgende stap moeiteloos anticiperen. Zo, dit vond ik wel een leuke om even te delen.

Overigens. Ook fransjes die de gite of meerdere kamers willen huren kunnen in zeldzame gevallen slecht leven met het delen van het zwembad. Dat om het een en ander in perspectief te zetten. Verreweg de meesten echter, hebben daar geen probleem mee en vinden het bij een B&B boeken een prima manier van 'anders' verblijf in de meer gastvrije sfeer. Ook om wat meer persoonlijk contact te hebben met de gastheer en vrouw wordt vaak als reden van bij ons boeken genoemd. Natuurlijk houden we rekening met de privacy van de gasten en hebben we geleerd een zekere afstand te bewaren als we merken dat dat gewaardeerd wordt. Als gasten in het bad liggen dan stellen we, afhankelijk van het contact dat we met dezen hebben, onze zwempartij gewoon even uit. Geen moeite, graag gedaan.

Voor de statistieken: SolarFarm 63.9, Outside 28.9, Pool 30.3

temperaturen 13:45

LMQR 15

staat de wasmachine soms dagen te draaien

Zo, de drukste periode in Le Mouton Qui Rit is voorbij, ook daardoor had ik de afgelopen weken niet zo veel zin om te bloggen. Dat viel op bij de lezers en daarom tussen door een blogje. Zoiets moet toch in de avond uren of vroege morgen gebeuren, maar als je huis vol zit met gasten gaan die uiteraard voor. Nog een paar weken en dan is het seizoen hier voorbij. Dan kan ik weer wat meer aan dingen die we hier beleven of bezighouden besteden.
Dan komt een periode met betrekkelijk weinig gasten. Na September kun je weer wat klussen oppakken en onderhoud doen. Nee wacht! Dat ik hetzelfde, toch? Oké klussen is wat zwaar aangedikt. Meer het winterklaar maken van Le Mouton: de tuin kortwieken, dingen in de grond steken, Hier of daar een muurtje of plafond schilderen, de buitenkant van het huis eens goed bekijken, de goten nakijken en waar nodig wat reparaties doen. Om tenslotte per 15 oktober ook de SolarFarm weer naar het huis om te zetten. Dan wordt het buiten toch te kil om te gaan zwemmen. Dat is dan zo grosso modo het plan voor de komende maanden.

WorkAWay

De afgelopen maand zijn we fantastisch geholpen door James die het leeuwendeel van de kamers schoonmaken voor zijn rekening nam. Ook nog wat andere klusjes gedaan en over een week gaat ie weer terug naar huis. Handig zo'n WorkAWayer over de vloer te hebben. Nu zijn we het flessenhok aan het leegruimen geweest, een paar duizend flessen zijn in de glasbak verdwenen. Daar was ik ooit van plan een muur mee te bouwen bij de schapies, bleek na enig rekenen toch niet echt haalbaar te zijn. Driehonderd flessen per vierkante meter had je nodig, twee keer zoveel zouden er nog nodig zijn als we ondertussen hadden verzameld. Er werd besloten om dat muurtje maar van de projectlijst af te voeren. De flessen berg hebben we naar de déchetterie gebracht deze week. Bij elkaar toch nog vier Caddy's bordenvol!

Schaapdetector

Nu zijn James en ik bezig met een schaapdetector. Een camera maakt een plaatje van de wei en bekijkt of er witte vlekken ( = schaap) te zien zijn. Erg vlotten wil die beeldherkenning nog niet maar er zijn nog een paar dagen om dat te fiksen. Ondertussen ben ik bezig een soort van wachttoren op het pomphuisje te maken waar die camera dan in kan draaien om het hele veld te bestrijken. Al snuffelend op het net kom je van alles tegen maar niets wat specifiek op dit verhaal slaat. Vast wel! 't zal er zijn, want het net staat bomvol met wat mensen hebben bedacht. Niet dat alles al is uitgevonden, zoiets zei tenminste een directeur van IBM in de 50-er jaren. Mocht het een origineel idee zijn zal het op het net komen zodra we er mee klaar zijn. Dan kan iemand anders er weer diens ding mee doen. Dat zou leuk zijn.
Uiteindelijk moet de schaapdetector  ook kunnen analyseren of een schaap mank loopt ( = hoeven nakijken) zich afzondert ( = ziek of gaat werpen ) of zich op een andere manier vreemd gedraagt. De idee was ontstaan omdat ik nogal vaak het werpen van de schapen niet vanaf het begin kon volgen. Dat hoop k met de detector toch vroeger in de smiezen te krijgen.

Kleien

Vorige week hadden we een familie met precies de zelfde plannen. Door strak te sturen hebben ze ook nog wat mee naar huis kunnen nemen.

kwam er toch weer erg kleurig uit

eerste opdracht is altijd een naambordje maken

de oven is nog heet!

vervolgens een masker maken en dan een doosje

 Zelf pak je dan het kleien ook weer op in de spaarzame uurtjes en moet je toch weer ff inkomen. Volgende week komt er iemand uit de US die hier een maandje wil komen kleien. Een perfecte gelegenheid om weer eens een paar huisjes te gaan maken en wat al lang beloofde sier schalen voor onze vrienden. Eindelijk heb ik namelijk een vast idee wat dat moet gaan worden. Ik verklap nog niets.

Vide Grenier

De eerste zondag in de maand augustus is er altijd een VG in het dorp. Op een enkele uitzondering na ligt er de meest onmogelijke puinzooi. Zo ook een vers iuit de klei getrokken fiets, letterlijk!

Een model jaren 70, lijkt me. Dat ze niet eens de moeite hebben genomen om hem schoon te maken... Erg gevoelig voor de huidige toestand in de wereld ben je ook niet als je een kinderwagen voor 100E in de verkoop zet op een VG zou ik zeggen.

een onafzienbare hoeveelheid meuk

onze club Culture & Art bakt wafels om de kas te spekken

babbeltje  maken

even uitpuffen van mijn schatje

Gezellig, kom je allerlei kennissen tegen op de VG. Lekker ff kletsen en F. kan haar frans weer oefenen. Dat gaat steeds beter, nog een beetje zoeken naar woorden, maar over een jaartje kletst ze mij de oren van de kop af.
Alsof de weergoden ons goedgezind zijn, op die dag is het altijd mooi weer. Deze zondag 30.2 graden gemeten. Niet slecht achter in de zomer. De meteo's zeggen dat het een wat uitgerekte zomer gaan worden. Hopelijk komt dat uit want de lente en begin van de zomer zijn echt waar-de-loos geweest. In juni hadden we de haard nog aan, 'k bedoel maar.