Onwetendheid

Las ik een titeltje. Ag interessant, ff klikken. Blijkt dat bijna niemand dat doet, verder klikken, maar de zaak zonder te lezen verder deeld via public media. Ja, stukje over de psychlogie van het klakkelos delen van artikelen op de Webz. Onwetendheid? Of gewoon naïef. Komt dat omdat we niet meer dan een paar seconden onze ogen willen laten rusten op een scherm, de boodschap moet immers landen binnen 10 seconden anders flippen we door.

De Huffingtonpost, normaliter een redelijk geïnformeerd blog, heeft een artikel hoe duizenden er weer eens intuinden met een titel die dat precies aangaf. Nu ben ik niet erg nieuwgierig maar will gewoon alles weten. Ikke wel dus ff klikkertderklik doen en verder lezen.

Komt een verhaal waarin dat gedrag wordt besproken: verkeerd geinformeerd, gewenst gedrag en de voorspelbare reactie. Interessant leesvoer, Bieden ze ook nog een remedie aan, cool. Dus bij deze geef ik hem door.

How do we combat this problem? Easy, we have to do some work. While I could give a long dissertation on what exactly that means, no one has the patience to read it all, so here are five quick steps that’ll fit in a meme…
1. Read first. Then share. I myself am guilty of basing comments or even clicking share based on the headline. This is the worst thing any of us could do. Stop being lazy.
2. Check the source (and their sources). In the age of new media true and valid information comes from non-traditional sources but so does a lot of garbage. Any article that posts facts, figures or quotes should provide a source for that information. If there is no backup for their claims, move on.
3. Watch out for recycled stories. One thing that seems to be feeding into the misinformation problem is when old stories are being presented as happening now. Check the date on the story before you read on. You’ll be shocked to see how many are from another time and aren’t applicable to the current event you thought they were talking about.
4. If you care about facts, ignore the blatantly slanted. Having a slant or taking a position on a story is not wrong in itself. What is wrong is when these ideas are taken as unbiased fact. You can avoid all of this by simply avoiding those sites to start with. Any website with the words: Conservative, Liberal, Democrat, Republican, etc. in the title are just advertising how slanted they are. That’s ok if you choose to live in your side’s bubble but please don’t have any delusions that these stories reflect the whole picture.
5. Google it. God (and Sergey) gave us Google for a reason. If you see a story that’s unbelievable or has no sources or even if it does, verify. See if the same facts are reported across multiple outlets. See if anyone disputes these facts. Read these pieces and then make up your mind.

Op zich is deze remedie ook weer een luie man's oplossing en blijft weer redelijk aan de opervlakte hangen, maar geeft wel de goede richting aan. Precies zoals iedereen opgeleid wordt om bronnen te controleren, om te gaan met de gewonnen info en het wegen van de waarde ervan. Voordat je je opinie ventileerd of deeld op de media, wordt je dus geacht de herkomst van het verhaal te checken. Wie doet dat nou in deze tijd. Als de titel niet in twee secs wordt begrepen of aanspreekt gaat men verder. Daarna heeft de gemiddelde lezer toch nog wel 10 sec over om de eerste paragraaf te lezen en dan is het aandachtsmoment al weer over. Niet verbazend dat juist op de social media en nieuws sites uisluitend stukjes verchijnen die binnen die tijd  geconsumeerd kunen worden. Plaatje erbij, linkje erop (soms) en, volgende item. Ook voor het nieuws zijn we 'snackers' geworden. Niets mis mee zolang het om de dagelijkse prietpraat gaat. Anders is het als er dingen gesuggereerd worden die gewoon misleidend zijn of zich baseren op horen zeggen of het betere knip en plak werk niet ontstijgen. Maar dat is de manier waarop we tegenwoordig het nieuws tot ons nemen. De media hebben zich daarop aangepast. De neven effecten van misinformatie en domhouden moeten we dan maar op de koop toenemen.
In musea is het niet anders, voor een schilderij schijnen we niet meer dan 4 seconden een blik te hebben. Kaartjes erbij lezen we niet meer dan de beruchte 10 en een gemiddelde zaal zijn we al meestal in 3 minuten uit. Waarschijnlijk is al die moeite die de curatoren doen om een zaal in te richten voor niets geweest. Of zou het precies andersom zijn: juist omdat de zaal zo goed is ingericht kunnen we er in drie minuten 'vanaf' zijn. Of is dit zo'n kip en ei verhaal, zal dit wel weer zijn.