19 maart 2017

WhatsUp?

Nee niet vergeten, en nee ook niet opgehouden met bloggen. En ja, ik heb weer eens zitten k*tten. Totdat ik er achter kwam dat ik op het verkeerde account zat te bloggen. Ik houd namelijk een schaduw bij van mijn blogs. Daarna was er iets met de firewall om bepaalde dingen tegen te houden en vervolgens werd het ineens erg druk hier in Le Mouton Qui Rit.


Niettemin, "on y va". De stukjes op de andere blog site houden jullie nog te goed, Zal ook eens kijken of er dingen van Facebook over te zetten zijn zodat het hiaat niet al te groot wordt. Gewoon nog ff uitvlooien hoe die het beste over te zetten zijn.


WatsUp?

Om wat meer beweging te krijgen in de winter hebben we in de herfst van vorig jaar twee elektrieke fietsen gekocht. Dan kun je de heuveltjes hier een beetje beter de baas dachten we. Dat liep geweldig en je ziet stukken meer van je omgeving dan alleen een paar verkeersborden en het landschap dat aan je voorbij zoeft. We hebben namelijk altijd een beetje haast als we met de auto iets moeten doen. Boodschappen, dingen wegbrengen, halen dumpen. Er is altijd wel een reden waarom we snel weer terug moeten. Maar nu roken we ook de herfstgeuren, ervoeren we dat de wind op de heuvels best wel koud kan zijn en dat we niet moeten gaan fietsen als het dreigt te gaan miezeren. Kortom fietsen bleek voor ons allebei een goede therapie te zijn. Minimaal 2 maal per week beloofden we ons zelf een tochtje in de omgeving. Dat ging aardig. De maximale snelheid op het boord computertje geeft 53Km per uur aan. De heuvel af bij Vauvillers om het stoplicht dat de wereldstad Mailleroncourt-Saint-Pancras tijdens de zomer heeft geïnstalleerd te triggeren om op rood te gaan. Want daarvoor dient het ding. Om auto's die te snel gaan tot stoppen te brengen. Bij 50km/h blijft het groen. Eigenlijk wel over nagedacht dus. Toch werd de burgermeester er wel een beetje om uitgelachen, een stop licht! Hier! Ok bij een wereldstad hoort dan nog een rotonde, verkeersdrempels, een zebrapad of drie, een parkeermeter, verboden in te rijden zones, parkeerhavens, een voetgangersgebied... Je zag die gosert nadenken!


Dan ging het mis. Fanie slipte over losliggend grind en viel met de fiets. Gat in haar hoofd en een gebroken sleutelbeen. Afijn om een kort verhaal lang te maken, hup het ziekenhuis in. Na een nacht mocht ze weer naar huis. Veel pijn, nog maar eens wat foto's. Pijn bleef. Een contra expertise. Niks aan doen tot na een aantal maanden en dan kijken of het geopereerd moet worden. Ze heeft nu dus een merkwaardige bult op haar schouder zitten. Over een paar weken gaan we weer voorzichtig aan fietsen langs het Canal de l'Est - lekker vlak fietspad - om Fannie's fiets vertrouwen weer op te poetsen. Alleen fietsen is niet zo leuk dus die twee keer per week haalde ik bij lange na niet. Dan kwam er een winter aan met veel nattigheid en vorst. Lekker bij de kachel zitten, wat kleine klusjes doen en voornamelijk met hout slepen.

Nu hinkte ik al een aantal jaren met een zere knie en die gescheurde heup in 2010 zorgde voor een toenemend ongemak. Na jaren daarmee omgepakt te hebben overtuigde Fannie me eindelijk om daar eens met de dokter over te gaan praten. Afijn een aantal weken geleden werd duidelijk wat er aan de hand was. De foto's lieten zien dat de meniscus van mijn linker knie totaal verdwenen is - vandaar mijn gestrompel - en mijn andere knie en heup tonen alle verschijnselen van arthrose. Kortom het lijf is officiëel versleten verklaard.

Weer een paar weken later  een bezoek aan de chirurg. Die had maar een seconde nodig om me te vertellen dat opereren echt heel erg met spoed nodig was. Daarmee zouden we wel twee lammen in de familie hebben dus enige aarzeling was daar. Na even overlegd te hebben besloten we dat dat dan maar moest gebeuren, ook al omdat ik redelijk snel weer op de been zou zijn. De chirurg pakte zijn agenda, volgende maand schikt dat? Huh? Geen wachtlijst van 6 maanden? Ut Giet An! Het gaat dus gebeuren, eerst de heup, een inplantaat en als dat na een paar maanden goed is gerevalideerd dan de knie. Eerst de heup zei ie, want die krijgt het het zwaarst te verduren na een knie operatie en is het snelst weer operationeel. Ja maar, mijn knie doet 't zeer krimineerde ik nog. Daar kwamen we eigenlijk voor. Dat door die heup problemen het plezier in het motor rijden een beetje vergaan was en het pottenbakken ook niet meer echt lukte, want na een kwartier op iets hards zitten doet de heup op slot slaan en is de lol er van wel af. Goed dus, eerst die heup. Over twee weken krijg ik de eerste inplant. Het is ook mijn eeerste ziekenhuis verblijf in mijn leven. Na een dag hijsen ze je al uit je bed en ga je al de eerste stappen zetten. Na een paar dagen mag je weer naar huis. Als ze maar wifi hebben of zo anders krijg ik ontwennings verschijnselen.

Fannie moet dan B&B eventjes alleen runnen, dat gaat wel lukken. Voor die dagen hebben we wel de boekingen geblokkeerd (zie kalender). Behalve voor vaste klanten dan, maar die bellen altijd van te voren op.

Het zijn dus een paar roerige maanden geweest.