MiniMax

Dat begrip kent iedereen wel, of ervaart het tenminste. MiniMax = Minimale inspanning voor een Maximaal resultaat. Bij IKEA in Dijon stond namelijk een bordje met: "we hebben de kwaliteit verbetert maar de prijs is gelijk gebleven". Het stond er echt! In Frankrijk! Ik moet erg verbaasd gekeken hebben want mijn schatje vroeg meteen waarom ik zo moest grijnzen daarna. Ja moet je kijken, dáár het staat er echt! Ja, in La Douce France, kon ik nog uitbrengen. IKEA is nu niet de slechtste van het pak maar dat de kwaliteit gelijk gebleven is laat zich natuurlijk betwijfelen. Welke producent het ook is, waar ook ter wereld zoiets is met droge ogen niet vol te houden. Rendementen moeten nu eenmaal gehaald blijven worden anders gaan eigenaren onrustig doen. Komt er heibel in de tent en gaat het niet goed met de winkel. Eenvoudig zat. Hoezo gelijkblijvende kwaliteit? De grondstoffenprijzen blijven maar stijgen en niemand die mij zal durven vertellen dat de eindprijs in de winkel daar niet mee omhoog zal gaan. Als de prijzen gelijkblijven zullen de inkoop kleiner moeten zijn en dus het spul goeiekoper en de kwaliteit minder. Immers de kosten van het spul aan de man te brengen blijven ook stijgen (lonen, reklame, belastingen..) Of ik moet iets in mijn lessen economie gemist hebben, maar volgens mij stijgen de consumentenprijzen dan keurig mee.
Tot nu toe heb ik nog nooit gezien dat ondernemens in de retail het verlies met de klant delen, net zo goed als de winst. Zonder winst geen voortzetting van een bedrijf, geen bedrijf, geen werk en geen belastingen. In een notendop is het zo eenvoudig. Nog steeds geldt maximalisatie van de winst. Is dat niet linksom dan maar rechtsom. Dus als de inkoopprijzen stijgen zullen ook de consumentenprijzen stijgen, nogmaals.
In LDF is de economie heftig ontwricht door de spagaat waarin ondernemers terechtgekomen zijn. Belastingen en prijzen blijven doorstijgen en lonen houden geen gelijke trend waardoor consumptie daalt. Daar helpen geen mooie praatjes aan, er moet iets gedaan worden. Helaas draaien politici de knoppen maar al te vaak de verkeerde kant op en klinkt het uit die praatkoppen telkens: "onvoorziene neveneffecten" als een excuus dat ze weer eens hebben zitten dutten in de bankjes van de regeringskamers. Ze laten zich gemakszuchtig telkens door hun ambetenaren maar wat aanleuen zonder zich echt te verdiepen in de oorzaken en gevolgen. Dat de consument geen geldpers heeft betekend heel simpel dat hun nuttig besteedbaar inkomen steeds kleiner wordt. Er zal dan ergens op moeten worden bespaard. Als eerste sneuvelen luxere dingen in die consumtie piramide. Dan vakanties, opleidingen, kleding, voeding... een beetje in die volgorde. Soms kun je geen kant op, eten moet je anders begin je aan de reis over de Styx, leg je het loodje dus. Niet verwonderlijk dat er steeds meer aanspraken worden gemaakt op voedselbanken, schuldsanering, bijstand en een scala aan andere hulp dingetjes.
In onze omgeving zien we al jaren dat het aanbod in de winkels steeds minder luxe of ruim is. Het assortiment krimpt en grijp je steeds vaker en langeduriger mis in de schappen. Prijzen blijven stijgen of volumes en gewichten worden kleiner in de verpakkingen bij gelijkblijvende prijzen. Verkapte prijsvverhogingen. Steeds vaker zie je aanbiedingen waarvan de prijs eigenlijk hoger is dan de oorspronkelijke, om daarna voor een nóg hogere prijs in de winkel te liggen. Winsten blijven nodig. Niet zo merkwaardig is dan om elk jaar weer ingangen van supermarkten geblokkeerd te zien met karrevrachten stront. Boeren krijgen geen eerlijke prijs meer voor hun spullen en zien met lede ogen dat de consumentenprijzen blijven doorstijgen. Het is duidelijk waar in deze productketen de superwinsten worden gemaakt. Ieder voor zich en de overheid moet daar maar iets aan doen klinkt het. Waarop de belastingen maar weer omhoog gaan omdat de boeren weer een extra steunfonds krijgen. Waardoor het nuttig besteedbaar inkomen van de burger er opnieuw op achteruitgaat, men verder gaat krimpen in de consumptie en dus...
De verkeerde richting gaan die knoppen dus op. Maar het is zo makkelijk, gewoon de belastingen omhoog en klaar zegt men, doet men. Onvoorziene nevenefftecten gaan roepen als er weer een staking uitbreekt, maar wel als kamerlid je eigen salaris verhogen, want: indexeren.
Zie? Een minimale inspanning voor een maximaal resultaat. Waarvan dat laatste door iedereen tegenwoordig in twijfel wordt getrokken. Jarenlang is door verschillende regeringen in LDF geroepen dat het helemaal niet slecht met de financiën ging en werden zelfs ministers ontslagen die dat wel durfde te roepen. Decennia lang werden de cijfertjes op zijn Grieks gladgestreken. Nu LDF zo goed als failliet is begint het onrustig te worden in de opperste gelederen want geen nieuwe pluche zetel meer volgend jaar. De kiezer schijnt nu eindelijk in de gaten te krijgen dat Socialisme leuk is voor in de salon bij een goed glas wijn maar verder geen zoden aan de dijk zet. Veel verder dan dat  zal Rechts het ook niet gaan brengen want ook de rechtsen zullen aan knoppen gaan draaien die maar niet de goede kant op willen.
Iets drastischer is er nodig om de zaak weer vlot te trekken in LDF. Niet alleen het besef dat de zaak totaal ontwricht is geraakt is nodig maar men zal van alle kanten een duit in het zakje moeten doen. De een door niet voor elke wissewasje meer te willen gaan staken, de ander door een riant openbaar salaris te bevriezen, uitgaven aan overheidstaken in te perken en diezelfde te verminderen. Gewoon vereenvoudigen, verminderen van wetten en regels. Daarna het op een natuurlijke manier afslanken van het overheidsapparaat. Als gevolg daarvan kunnen de belastingen omlaag en wordt het nuttig besteedbaar inkomen groter. Ook de consument kan eens kritisch naar diens consumptie gaan kijken. Of ze het wel pikken dat een lamp maar zolang mee gaat. Of dat de verf er ieder jaar weer afbladdert en dat je echt niet elk jaar een nieuwe mobiel nodig hebt.
Gaan voor langer bruikbare spullen is minder letterlijke belasting op het miljeu en dus minder belastingen waardoor prijzen kunnen blijven dalen. Het deflatie spook die men ons als waarschuwing voorhoudt is natuurlijk volkomen onzin. Dat dient alleen maar voor de bescherming van de banken en zo. Wie heeft er nu een probleem mee dat boeren meer overhouden aan de melk in plaats van de prijzen te laten stijgen. Dat diezelfde boeren niet 60% van hun tijd aan administratie hoeven te besteden maar op hun land kunnen gaan klooien waardoor er minder gif in onze voedselketen komt. Want minimax is ook hier van toepassing: heb geen tijd dus spuiten maar, gaat een stuk sneller.
Ach het zal wel niet helpen want zijn we eenmaal aangekomen op dat lagere niveau van consumptie, belastingen, overheidsbestedingen zullen er altijd wel weer mensen gaan roepen dat het; of niet voldoende is, óf dat er méér bij moet. Een soort varkens cyclus dus. Eigenlijk zou je een centrale wetgeving moeten krijgen die uitwassen tegen elkaar wegstreept en verhindert dat ze ontstaan. Wellicht dat dat het beste is wat ons kan overkomen: het weggummen van absurdistische situaties in wetgeving en organisatie. Dat zou het ultime MiniMax wel eens kunnen zijn. Gewoon dingen weggummen zodat ze niet meer onstaan of kunnen bestaan. Zou je zomaar eens een groep overgebleven mensen op kunnen zetten die na gedane zaken weer terugkeren nar de maatschappij om iets anders nuttigs te gaan doen. En ja! Laten we er een soort Pokémon spel van maken, jacht op idiote wetten en regeltjes. Diegenen die het meest kosten of grootste belasting of bevolking miljeu of wat dan ook veroorzaken leveren de meeste punten op. De winnaar valt eeuwige roem ten deel en een standbeeld natuurlijk!