13 december 2011

Honk

Zo weer terug op mijn honk. De afgelopen week was een groot feest van koken en proeven. Heerlijk zo mijn lief te verwennen met anders dan anders gerechten. Ha, bien sûr schudt ze af en toe haar wijze hoofd als ze mij ziet koken. Klassiek als zij is opgeleid: meten, wegen, recepten van papier volgend… om mij dan dingen in de pan te zien mikken. Haar goedbedoelde commentaar op de achtergrond, met handen die jeuken om in te grijpen. Ze heeft zich bovenmenselijk beheerst. Zelf ga ik nu eenmaal op mijn gevoel, neus en smaakpapillen af. Laat af en toe per ongeluk, soms express, ingrediënten weg uit een recept. Gewoon om te zien waar dat in resulteert. Dit is voor mij een grote, lekkere, ontdekkingreis. Lekker kliederen in de keuken, als een kleine jongen, met smaken en geuren spelend. Gewoon om te zien wat er uit komt. Meestal is het prima te eten en heel af en toe merk ik aan Fannie`s subtiele signalen dat het niet te pruimen is. 
Of, dat deze nieuwe onverwachte combinatie toch niet zo slecht was. Als een kind in een zandbak bestudeer ik deze nieuwe kookwereld om mij heen. Nee, in mijn beleving althans, het is geen willekeurig bij elkaar fietsen van ingrediënten. Voor een toekijker lijkt het dat wel. Voordat ik aan iets nieuws begin is daar op gestudeerd. Heb ik op internet zitten spitten, joetjoep filmpjes bekeken, of uitzendingen van koks en kookwedstrijden gezien. Zelfs in kookboeken zitten snuffelen. Ja, ja, ik val bijna van mijn geloof af zou je zeggen. Dus helemaal willekeurig is het ook weer niet. Meestal vind ik dat maar niets wat die TV koks in elkaar flansen. Oh ja, wat die kandidaten in de wedstrijden maken ziet er altijd erg mooi uit. Zal ongetwijfeld zeer lekker zijn, voorzien van subtiele smaken en geuren. De genodigde gasten zijn altijd zeer onder de indruk van de koke-rij-en van de finalisten. Maar op de meeste gezichten zie je niet die uitdrukking van: ohhh wat is dit lekkerrrr! Gewoon omdat het een te ver van hun bed show is. Haute cuisine is voor gourmands, fijnproevers, die in gerechten dingen proeven waarvan u en ik niet eens het bestaan weten, laat staan te benoemen. Mijn type keuken is meer die van de cuisine bourgoise, de burger keuken. Eenvoudige kost, maar wel lekker. Gerechten die mensen aanspreken, hun grootmoeder kookte, of gerechten die ze zelf graag zouden willen koken thuis, maar er niet aan toekomen om dat te doen. Zo drukte een van onze gasten dat laatst zeer treffend uit. Liflafjes, zoals dat in mooi nederlands heet, of eten op een lepel serveren, ligt niet zo op mijn weg. Een Boeuf Bourguignon, of Beef Wellington, dat past beter bij mij.
Of zoals onlangs een oud gast zich aanmeldde met een suggestie voor een diner. Konijn (nu in het seizoen), salade van geraspte wortels, en aardappels gratinee uit de oven. Kijk, dat vind ik dan weer een uitdaging om er iets aparts van te maken, door er een onverwachte draai er aan te geven. Geweldig vind ik dat, een gast die vraagt om dingen die hij of zij lekker vindt. Eenvoudig eten, met een Le Mouton Qui Rit draai eraan.


KLUSSEN
Als ik in NL ben zijn er altijd van die dingen die `gerepareerd` moeten worden. Vaste prik, en meestal voor een handigerd ook eenvoudig te doen. Vind ik fijn, beetje klussen. Als je dan weer richting LDF knart, werkt alles weer.
Ook zoiets, vloeren in de was zetten. Lekker op je knietjes en een oude lap met heftig geurende was het parket inwrijven. Bedwelmend, en het hele huis stinkt er dan naar. Een geur uit mijn jeugd die me bijgebleven is als de gangen en kamers nieuw in de was stonden. Dan mochten we een paar uur niet binnen komen op straffe des doods, omdat we dan al dat poets- en wrijfwerk met onze vuile schoenen weer teniet deden.
Tuurlijk zijn er ook minder leuke dingen, administratie, belastingen, bankzaken, betalingen - wie heeft daar nu zin in. Typische klussen die ik steeds voor me uit schuif.
In het huis zit ook een raam dat eigenlijk altijd een storingsgevoelig element is geweest. Leuk om te zien, was zelfs een verkoop kreet toen we het huis kochten: American Garden Window heette het. Werd er pas later over verteld dat het oorspronkelijk ontwerp heftig was aangepast. Mocht de pret niet drukken. Ineens heetten die rijtjeshuizen: Amerikaanse villa`s. Dat die dingen bouwkundig een crime waren is duidelijk, veel te laat opgeleverd. Bij bijna alle huizen uit die serie zit er vocht tussen de beglazing van de garden window. Die dingen zijn een kou of tocht gat van de eerste orde Op het rijtje huizen hebben een drietal eigenaren het "garden window" al laten vervangen door een normaal raam. Wij hadden een paar jaar geleden een soort voorzet raam ervoor geplaatst, wat al behoorlijk hielp. Nu gaan we de "garden window" fundamenteel vervangen door een gewoon raam met echt dubbelglas. Opzouten met dat koude gat. Het laten vervangen van het glas is waarschijnlijk net zo duur als een totaal nieuw raam, hebben we bedacht. Fannie had al een model raam gezien bij een van de huizen, die het beste bij de stijl van het huis paste. Dus wij er op af, bleek dat speciaal maatwerk te zijn. Maar we zouden de tekeningen krijgen en hoeveel dat gekost had. Nu hebben we goede ervaringen met Uijen glashandel, dus die maar eens om een offerte gevraagd. Zien we wel weer hoe dat gaat. En ja, je blijft aan de gang met een huis. Er gaat altijd wel iets kapot of je wilt het verbeteren. Een voortdurend nooit eindigend verhaal. Dat is ook niet erg, uiteindelijk wordt het huis dan precies zoals jij het wilt hebben.

LUIK
Op de terugweg naar LDF rij ik altijd via Luik. Je kunt dan kiezen om TomTom te volgen, dwars door de stad heen. Of je kiest voor de rondweg die door de tunnels gaat. Tunnels die wel op de kaart van TomTom staan maar op de een of andere manier nooit door dat apparaat worden aangegeven als snelste route. Vandaag wilde ik maar eens door de stad rijden, gewoon voor de afwisseling. Op het moment voor de splitsing kies ik toch maar voor de tunnels, ben moe, wil naar huis. Dat ik redelijk veel ambulances met lichten aan voorbij zie rijden schrijf ik toe aan het gladde stormachtige weer. Zal wel weer een ongeluk zijn geweest of zo.
Op zoek naar een storingsvrije zender klinkt het ineens over de radio van schietpartij, granaten en doden. Allemachtig, weer zo`n randdebiel die de druk van de moderne maatschappij niet aan kon, denk je dan. Maar goed dat het de tunnels werden anders had de stad volledig dicht gezeten, besefte ik. Realiserend dat het waarschijnlijk gebeurde terwijl ik Luik voorbij reed. Pas `s avonds op het journaal hoor je het aantal doden en gewonden. Ernstige tekenen van het huidige tijdsgewricht.
Er komen steeds meer idioten die met geweren en pistolen aan het moorden gaan, merkt Fannie op, als we dit bespreken. Persoonlijk houd ik het op het breken van iemands geest, amok maken is dan het resultaat. De een springt voor een trein, de ander spuit zich dood, en af en toe heb je dan zoiets. Vind dit nu vaker plaats de laatste tijd? Of is het dat er steeds meer, en sneller dan eerst, ruchtbaarheid aan wordt gegeven. Niet te vergeten de sensatiepers die er als jakhalzen bovenop springen en de zaken iets smeuïger brengen dan nodig. En copy cat gedrag, of ideeën die mensen opdoen bij clubs, spelletjes en films. Realiteitsvervaging heb ik wel eens gelezen, horizont- of bewustzijnsvernauwing ook van die mooie woorden. Drugs en drank, ook factoren die hierbij wel eens spelen. Dat mensen gewoon labiel worden onder druk van onze hectische maatschappij en dat daardoor remmingen wegvallen, wordt weggepoetst. Hoor je niemand over dat die druk te hoog wordt. Laat staan dat het als een probleem wordt ervaren. We moeten daar maar tegen kunnen. Het wordt tijd dat de mensen leren zich te wapenen tegen die druk. Maar dat is natuurlijk nog veel te ver gegrepen.

CHECK
Vandaag even een ronde gemaakt over het land en de dieren geïnspecteerd. Wat zijn die luchten zwart zeg! Het waait nog steeds stevig.

Mario lijkt zich prima te handhaven. Bij de diverse buikjes van de schapen zie je al verdachte rondingen. Prima werk van Dram. Of de jongsten ook drachtig zijn zal pas laat in de winter duidelijk worden. Voor vanavond de schapenstal maar opengooien, het weer is wel erg guur. Her en der liggen weggewaaide potjes en afval in het gras. Dat moet hier flink te keer zijn gegaan de afgelopen week. De wei is kleddernat en de eerste plassen beginnen zicht al weer te vormen op de lager gelegen stukken land. Dat wordt dikke pret in de winter.
De solarfarm heeft zich ook prima gedragen, in het atelier is het een paar graden warmer dan erbuiten. En het voelt niet klam aan. Dat geeft de burger moed.

updated: 20111215

Geen opmerkingen: