Deuren

Eindelijk! Vanochtend werd ik door de Diclophenac pillen een beetje later wakker dan gebruikelijk. Puur door het gemekker van Chippie stond ik op en hoor ik een auto toeteren. Of was het andersom. Ongebruikelijk, dus trek je het rolluik op en kijkt uit het raam. Zie ik de ramenboer voor het huis staan! Holladijee denk ik, de dag begint goed. Na een dag knutselen zit het spul er zo op het oog prima in. Ook hier blijkt purschuim en siliconenkit weer eens een onmisbaar goedje, en wordt dan ook ruimhartig gebruikt. Denk maar zo zonder duct-tape, siliconenkit, purschuim en ti-raps is geen enkele verbouwing of klus te doen.

Prettig als je alles documenteert, dan kun je uit de 9000+ fotootjes altijd wel de verschillende stadia van je verbouwing terug vinden. De bovenste toen we het pandje aanschaften, midden die lelijke rasterhoutjes weg, en onderop het nieuwe raam. Geen kromtrekkend hout maar eerlijk plastic. En een subtiel verschil: geen voetboord. Dat geeft zo toch zeker 15% meer licht in de kamer. Maar hopen dat er niemand tegenaan knalt, dat is altijd zo met een glazendeur tot aan de bodem. Nu kan iedereen de deur weer fatsoenlijk afsluiten, zonder gebruiksaanwijzing ;=)
De laatste stage van het projectplan Lobby is de trap naar boven wegbreken. Dat wordt na de doorbraak vanuit ons appartement gerealiseerd. De doorbraak is een beetje op de lange baan geschoven. Ook omdat de keuken maar niet af komt, keukenblad 4 is in aantocht. Nieuwe kans is volgend jaar.

In de middag was de poseur iets eerder klaar dan voorzien, en daar maakte ik mooi gebruik van door hem te vragen ook nog de tussendeur naar de corridoor (de vorige timmer had dat niet echt jofel gedaan) en de voordeur na te kijken. Voor een paar tienen zaten die ook weer perfect. Die voordeur was vorig jaar een regelrechte ramp om te sluiten en het werd steeds erger. Alleen met bruut geweld was het ding nog op slot te krijgen. Was niet alleen kromgetrokken volgens de man, maar ook nog verzakt. Daarom ging het zo moeilijk. De tussendeur naar de corridoor kreeg een paar tussen ringetjes en klaar was dat ook weer. Een klein uurtje en hop! Zou ik zelf een paar uur mee hebben staan klooien, dus.
De oude ramen heb ik maar gehouden, je weet maar nooit waar 't goed voor is. Die kunnen altijd nog naar de déchetterie.
Nu is het zaak iemand voor het tegelen van het platje te vinden. En zo komt er langzaam vorm in. Erg prettig als dingen niet door elkaar heen lopen. Kost wel meer tijd, maar je hoeft dan geen dingen opnieuw te doen. Dingen opnieuw doen is altijd kostbaar.

VONKENTREKKER
Afijn de ramenboer aan het werk, tijd om de vonkentrekker eens uit zijn café te trekken. Hoorde ik daar een pinball machine op de achtergrond? Nee ik kom vanmiddag klonk het. OK als in ieder geval die kookplaat maar is aangesloten voor morgen, want ik moet voor een groep koken daar.
Die is nu weer aangesloten op drie fasen dus daar kan de stop dan ook niet meer van doorslaan.
En verrek de pilot draad is teruggevonden van de boiler, kan die ook weer tijdens de "heures creuse" (dal-uur) opgewarmd worden scheelt weer een slok op een borrel. Aan het einde van de middag bespreken we nogmaals de andere kleine klusjes van het lijstje. De lekspannings beveiliging en het testen van de verdeling van de fasen.
Waar het allemaal om begonnen is moet nog steeds gedaan worden: de nieuwe oven aansluiten. Want hoe sneller die is ingebakken des te liever is het me.

Kijk 'm eens staan te blinken! Ik hoor 'm roepen: steek me aan, steek me aan!

ENZO
Al met al hebben we de afgelopen drie jaar enorme upgrades aan het huis gedaan. De houtgestookte CV kachel beter beveiligd en ge-regeld, het elektro beter aangesloten, krachtstroom, isolatie waar ook maar mogelijk en zinvol, nieuwe HR++ ramen waar we de kans kregen, vloer verwarming, zonnewarmte, zwembad, terras, balkon, winter atelier, en en en... Het enige dat echt nog moet is een hydrofoor om de druk van het water hoger te krijgen. Mooi klusje met Wim samen denk ik. Kan ie weer solderen ;=)

Af en toe krijg je een reklame button als je een post van de blog doet. Zo is er redelijk regelmatig: blogje afdrukken? Tuurlijk denk ik dan laat maar eens wat zien. Verder dan dat kom ik nooit. Wel is dat schrikken. Heb ik 713 pagina's in de afgelopen 2.5 jaar bij elkaar zitten bazelen. Als er 50 pagina's bijzitten die uiteindelijk bruikbaar zijn als een soor memoriam is het veel denk je dan relativerend. En denk je ook: waar doe je het voor. Schouder ophalend zeg je tegen jezelf: als een van soort dagboek? Voor wie? Vrienden en bekenden, ook veel oud gasten, en voor mensen die ik helemaal niet ken. Bij elkaar zo'n 30-40 unieke lezers per dag. Maar 700 pagina's da's een boel.

KEUKEN
De dag wordt afgesloten met: waar blijft die keukenboer nu? Maar eens bellen naar Vesoul. Wordt me daar onnozel gedaan! Oh ja nou we weten van niets... Plots ben ik moeilijk verstaanbaar of begrijpt de man me niet. Geef uw nummer maar dan bel ik u terug. Op mijn vraag wanneer klinkt plots: túút túút túút... Ben een beetje verbouwereerd, onbeschoft gewoon. En een héél veeg teken. Ik besluit volgende week maar eens vis-a-vis een boom op te zetten waarom een simpele inspectie twee maanden moet duren en dat dit waarempel toch geen doen is. We kunnen nu de keuken niet afmaken omdat het niet lukt om een keukenblad fatsoenlijk op te leveren.

ZONNEWARMTE
Daar kijk ik echt naar uit. Wim en ik gaan in mei de zonnecollectoren definitief aansluiten, en een dikke dubbel-dwars geïsoleerde pijp door de grond leggen naar het huis. Kan dan van alles doorheen: water, stroom, en de verwarming. Dat laatste is afhankelijk van de mogelijke overcapaciteit van de installatie. Op langere termijn zou het atelier en bij verdere uitbreiding van het aantal collectoren, zelfs het huis er op aangesloten kunnen worden. Waarschijnlijk moeten er dan meer dan twee elementen bijgekocht worden. Diskussie is: is het dat wel waard. Voorlopige insteek: ja. Al zou daardoor het huis alleen maar vorstvrij gehouden kunnen worden. Dan kun je in de winter de zaak eens met een gerust hart afsluiten. In de zomer komt daar meer van voldoende warm water af voor de douches en de jacuzzi. Scheelt ook weer in de electro rekening. Als je ieder jaar 1200 euries voor hout kwijt bent heb je volgens mij al na 5 jaar de zaak terugverdiend. Hm, en aantrekkelijke optie. Blijft nog een kwestie van hoe sla je voldoende warmte op om de nacht redelijk confortabel door te komen en wat gebeurd er als er een paar dagen lang geen zon is.

De opstelling voor de zomer gaat het uitwijzen. De experimentele constructie deze winter liet eigenlijk al zien dat het eigenlijk geen probleem zou moeten zijn. Zelfs bij bewolkte luchten gaf het systeem nog warmte. Toch maar een beetje terughoudend zijn en eerst kijken wat twee van die units doen met het zwembad en badhuisje.