Skelet

Zit ik zo te gluren door de verrekijker naar de schapies. Er zijn er nog twee die moeten werpen, daarom kijk je wat vaker. Ontdek ik ineens wat wits in de wei. Nee voor een nieuw lam was dat te klein en te wit. Hop de wei in, een paar schapen kietelen, en door de zompige grond baggerend naar dat witte spul. Blijkt dat een deel van een skelet te zijn. Van een schaap. Niet een van de onzen, want die tel ik elke dag. En het lijkt op een 1 jarig geraamte gezien de grootte.

Vreemd toch waar dat dan weer vandaan komt. Verderop in de wei ligt nog iets zie ik later weer. Mooi om dat morgen eens te gaan bekijken. Waar een veldkijker al niet goed voor is.

SCHAPIES
Zo, ook ff de gelegenheid de laatste twee drachtigen van dichtbij te inspecteren, een ervan verliest wat bloed, en er lag een of andere bloederig iets achter d'r kont in de wei. Zou meer iets van slijm moeten zijn, mèrde, complicationes? OK laat de natuur zijn gang gaan. Maar 't zou vannacht of zo, zomaar eens kunnen gaan gebeuren. Wat vaker gaan kijken maar. Spannend. De andere van de twee heeft een enorme, maar dan ook een enorme uier onder d'r lijf hangen. Veel groter dan normaal. Boy als dat maar niet een ontstoken uier betekent. Want dan is Leiden weer in last.
Sinds de Korst mij dat boek gegeven heeft over schapenziektes zie ik natuurlijk overal spoken. Slijm uit de neus, dunne poep, kale plekken op het achterste, kale staart, hinkelend  lopen... Allemaal redenen om weer eens door dat boek te bladeren om niet meteen in paniek te geraken en het ergste te vrezen. OK schuim op de bek is iets serieus, een kale plek wat minder. Toch je moet vreselijk oppassen met die beesten want ze zijn natuurlijk wel totaal, en dan bedoel ik TOTAAL, afhankelijk van de mens geworden. Ondanks dat het taaie rakkers zijn, ziektes is iets waar ze prakties geen weerstand tegen hebben. Pijn kunnen ze prima verdragen, kou helemaal met zo'n bontjas, en hitte gaat ook prima. Verder is het redelijk makkelijk schapen te houden, vereisen ze minimale verzorging in de zomer. In de winter voeder je ze wat bij, let je op de hoeven en natuurlijk het werpen. Verder is het best wel grappig spul, en als je ze om de brokkies op je af ziet rennen geeft dat zo'n ruraal gevoel. Net een boertje van buiten denk je dan. Ha, ha, de IT-er die stadsboer is geworden!

Als je allebei de spenen van je moeder mag leegzuigen groeit 't snel hè. Als kool dus. De tweeling gaat ook prima.