Lammeren

Zoals gewoonlijk eerste ding in de morgen schaapjes tellen... Hé, eentje was niet bij de kudde. Meteen denk je het ergste f*%k als die honden maar niet. Gisteren was de kudde behoorlijk van streek immers? Verrekijker gepakt en balkon opgelopen. En jawel hoor, net uit het zicht, achter de houtwal, staat ze te pronken met twee versgebakken lammeren.


Kamera gepakt, strontlaarzen aan en op de kiek gezet. Inspectie, ha! Twee ooien. Perfect, is de kudde weer op sterkte zo. Dezen lijken een iets betere start te hebben dan het eerste lam, zijn wat levendiger en de moederui is al gevonden. Als je goed kijkt zie je de navelstreng er bij de kleinen nog aan hangen. Het is dus nog geen uur geleden gebeurd. Aardig als ze een beetje op je wachten met werpen.

Even later zie je ma nog samenkrimpen om de laatste delen van de nageboorte eruit te werken. (zie pic hieronder) Sta ja soms verbaast van te kijken hoe in de natuur alles als vanzelf lijkt te gaan. En dan wij mensen, met al onze apparatuur, en dan nog gaat het veel fout. Nou ja.

Als ik in de wei kom is het effect altijd dat de schapies meteen op je afkomen. Brokkies is het dan meestal. Maar nu ff niet. Ze drongen toch wel erg dicht om de jonkies heen. Dus liep ik maar een eindje weg. Na een tijdje blèren hadden ze eindelijk in de gaten dat er niets te halen viel. Ikke, de hobbieboer, nog effe een kiekje van de hele kudde gemaakt. 

Nog ff checken hoe no1 ging, die groeit als kool, springt als een gek om zijn moeder heen. Gaat prima dus.

Van een paar moeten hoognodig de nagels geknipt worden, maar dat moet maar even wachten totdat de stress uit de groep weg is. Anders kan zomaar de melk wegblijven zegt de expert. Geef hem daar niet ongelijk in, kan zo maar zijn. Liever iets voorzichtiger dan nodig dan een lam op zieltogen hebben.

Nou kleinen bij deze welkom op Le Mouton Qui Rit. Het leven is af en toe best mooi.