Le Mouton Qui Rit

Het is bijna voorjaar en dus tijd voor eens wat tuinieren. Samen met de tuinjongen flink de klimrozen gekortwiekt. En wat zien we daar achter de rozen verschijnen? Een heuse eerste steen gelegd door... Na een beetje getuur en jahoor daar stond een jaartal. Geen gewoon jaartal maar voluit geschreven. De steenhouwer kon zeker niet rekenen of zo ;=) Blijkt dus dat het huis nog ouder is dan we dachten: 8 maart 1821. De aanbouw is van 1854 en we dachten dat dat voor het hele gebouw gold. Nietjes dus.

Bijna twee eeuwen oud, da's heul oud denk je dan. Hoewel in deze streek zijn er nog oudere huizen, zelfs in het dorp.

In de omgeving kom je nóg veel oudere huizen tegen. Al of niet vervallen. Al die oude huizen zijn er nog om de eenvoudige redenen dat er hier eigenlijk nooit iets afgebroken wordt. Van dorp tot dorp verschilt het maar in sommige dorpen in de buurt zijn veel verlaten huizen. Niet zo veel als in het dorp waar wij wonen: 17 van de 77 huizen zijn onbewoonbaar verklaard. Dat is een vette 22% van het totale huizen bestand in Mailleroncourt-Saint-Pancras. Huizen waarvan de bewoners of zijn vertrokken of overleden, en de kinderen geen belangstelling hebben om het huis te onderhouden. Ze verkopen het land dat erbij hoort vaak wel. Voor het huis erop heeft eigenlijk niemand belangstelling. Tsja en dat worden dan ruines. Net zoals die tegenover ons huis.

De ruine en face (tegenover) begint nu eindelijk een beetje in te storten. Blijft er misschien nog tientallen jaren de schoorsteen van overeind. In ieder geval een paar kruiwagens van die stenen zijn al geoogst voor een muurtje achter de kleine zij-ingang van de weide. Moet alleen die sleutel van het poortje nog vinden. Of een afdruk van het slot maken er een kopen. Het zijn van die ouderwetse nummer sleutels. Laat maar lekker instorten dan blijft het een schier onuitputtelijke bron voor stenen, hoop ik. Tsja en als men dan vraagt waarom ik die stenen neem zeg ik gewoon dat dat mijn burgerplicht is en gevaarlijk spul uit de weg ruim. Zo'n steen zou maar eens zomaar op de weg kunnen komen. En dan is de ellende niet te overzien, toch?

Afgelopen jaar is er een van de ruines in het dorp een beetje opgeknapt. Althans het staat niet meer op instorten. Ergens is die verbouwing echter tot een abrubte stop gekomen. Heb me laten vertellen dat iemand die ruine had opgekocht. Er een nieuw dak opheeft laten zetten, een betonnen vloer erin laten leggen, en daar bleef het bij. Als spekulatie opbject. Die ruine is w.s. voor een 10 mile van de hand gedaan. Een 40K erin stoppen voor een nieuw dak en vloer en je verkoopt de handel makkelijk voor 60-70 aan een buitenlander. Tenminste als het achter liggende land er nog bij hoort.

De wind heeft er nog steeds vrij spel. Geen ramen, verdieping vloeren of deuren te bekennen. Tsja, ik weet niet of de grond er nog bij hoort, een behoorlijke weide, schat zo'n beetje een hectare. Het zou een mooi project zijn voor iemand die een paar ton te verspijkeren heeft. Want het is een groot huis, en zo als casco kun je alles nog zelf bepalen.