Ergeren

gewijzigd: 20110224:1400

Vroeguh, ja toen kon ik me mateloos ergeren aan zich zelf bevestigende politici. De laatste drie jaar bekijk ik dat wat meer filosofisch. Dat krijg je ervan als je je weer eens in de filosofie verdiept van de voorbije eeuwen. Verrek dat klinkt toch wel erg koddig als je dat zo eens hardop leest: de lof der zotheid van Erasmus. Of dat nu filosofie is, denk het niet. Wat moet je immers denken van: "het pondje verstand dat de mens is toebedeeld, daarvan kreeg de vrouw een onsje minder". Wel typisch voor die tijdsgeest. De tijd waarin onze zogenoemde Joods-christelijke cultuur wel zo'n beetje gecreëerd is. De tijd van de beeldenstormen, de reformatie, de inquisitie, verbrandingen van politiek ongewenste elementen cum ketters, en later volgde daar de heksen verbrandingen uit. Over welke periode heb ik het dan? De tijd tussen de (12e?)15e en 17e eeuw waarin de godsdiensten en de daarmee gepaard gaande onlusten een kokende chaos veroorzaakten in het feodale europa. Waren net zo'n beetje de roofridders wel verdwenen en geinstitutionaliseerd in belasting heffende graven en prinsen, ach wat is nieuw. Ontstonden opnieuw misstanden met of juist door religieuse groeperingen die uiteraard allemaal gelijk hadden. Gevolg? Uit naam van het goede werden (worden?) hele volksstammen afgeslacht, over de kling gejaagd, vergast, verbrand, geradbraakt. In naam van het goede.

plaatje van: histoire-ariege.monsite-orange.fr

Dan ineens komt de kreet Joods-Christelijke cultuur om de hoek kijken. Zijn wij dat, die cultuur? Vraag ik me dan af. Of is dat iets wat een select groepje politici de rest van de bevolking hebben opgelegd. En middels wetten, gecreëerd in de afgelopen tientallen decennia, de rest van de bevolking hebben gedwongen volgens die wetten en normen te gaan leven. Is het dat? En dan zijn we ineens  een Joods-Christelijke cultuur? Nogmaals, wordt ons dat niet gewoon opgedrongen, ik hou het netjes. Want wat is dat dan die christelijke cultuur, en hoeveelste deel van de bevolking is eigenlijk christelijk. Zoals daar zijn: een miljoen moslims, een tig honderdduizend Boeddhisten, Kabbalah, nog zowat Hindoes, Taoisten, en enkele tienduizenden die geloven in wat zoal ter tafel kwam. Maar je hebt miljoenen die, nergens in geloven, of nergens aan doen maar door hun ouders als ergens in gelovend zijn opgegeven en daardoor in een of ander register staan. En vervolgens voor het gevoeg meegeteld worden ter rechtvaardiging van die Joods-christelijke cultuur. In werkelijkheid claimt een minderheid, van pak hem beet 2% van de bevolking, dat wij, met zijn 17 miljoen, een Joods-christlijke cultuur zijn. Huh?! Een cultuur die moord, plundert, verkracht, steelt, bedriegt, genocide pleegt...

vrij naar: therealshowstopper.files.wordpress.com

Of zou dat net zo werken als in de reklame, als je het maar vaak genoeg herhaald dan 'geloven' ze het vanzelf. (no pun intended) Of is het zoals gebruikelijk, wie het hardst roept het meest gelijk heeft? Zie je niet anders tijdens dat gekrakeel in de 2e kamer. Debatteren kun je een dergelijke vertoning nauwelijks noemen, vandaar. Haantjes en hennetjes die elkaar om het hardst de vliegen afvangen ipv van een land te managen.

Vragen vragen vragen.

Afijn de zon schijnt eindelijk weer eens, de kachel is aan, een bak koffie staat naast me en probeer ik uit te vlooien hoe in vredesnaam een (bedrijfs)balans opgesteld moet worden.
En ja tijdens het voegen van de tegels, of verven van een muur, het draaien van een potje heb je erg veel tijd om over dergelijke dingen na te denken. En waarom ook niet. 'sAvonds bij een knapperend openhaard vuur en een glazje van een of ander sap pak je Plato's Republica nog eens of Machiavelli's De Prins. Je leest eens wat passages en hop weg zijn je gedachten weer. Starend in de vlammetjes, vragen die je bekruipen. Antwoorden die uitblijven...