Boekskes

gewijzigd 20110227

In de winterperiode verteer ik gemiddeld een boek per week. Een frans boekske wel te verstaan. Want nederlandse of engelse boeken lees je in een avondje stevig lezen wel uit. Daar ga je eens voor liggen of zitten en je doet de luikjes pas dicht als het uit is, dat kan wel in de kleine uurtjes worden. Dikke pillen zijn ook niet zo mijn ding maar iets van 300 pagina's is ideaal. Voor mijn wekelijkse dosis leesvoer bestel ik dan of iets via het internet of loop de boekenwinkel van LeClerc in. Die is goed gesorteerd en doet niet onder voor een gemiddelde boekenwinkel in NL. Maar, is er niet zoveel tijd, of ik ben sneller door een boekkie heen dan gepland, dan struin ik wel eens langs de schappen in de Hypermarché. Wat erg opvalt, je ziet er bijna nooit iemand snuffelen, als ik er langs loop. Geen geweldig assortiment, en niet verbazend schitteren ook hier weer de Franse auteurs en zo door afwezigheid. Veel vertaald werk. Ook weer niet mijn voorkeur omdat, vind ik dan weer, de zinnen dan zo gekunsteld worden, en daar is mijn franse kennis nog niet op nivo voor. Maar het lukt steeds beter, minder vaak grijp ik wanhopig naar een woordenboek of op internet zoekend. Zoals in: wat in vredesnaam betekent dit nu weer. Vaak is het iets dat niet in een woordenboek voorkomt, een combinatie van woorden, of een of andere vervoeging waarvan ik de stam met geen mogelijkheid kan determineren. Da's ook niet zo vreemd als kaaskop zijnde. Internet, een uitkomst. Gewoon je laptop naast je stoel en je hebt de meest exotische woorden of vervoegingen zo gevonden.

Het laatste boek dat ik nu met me meesleep, is van een Italiaanse schrijver: Isaia Iannaccone: L'Amie de Galilée. Een verademende uitzondering voor het gebruikelijke slechte vertaal werk. Misschien omdat de taal zo dicht bij het frans ligt. Opvallend is dat deze schrijvert slechts twee boeken heeft geschreven, voor dat soort schrijvers heb ik blijkbaar een zwak. Maar het genre is erg populair in LDF, namelijk:  historische roman.

Dit boek beschrijft de tijd tijdens de Inquisitie in Italie en een soort van Marco Polo die naar china gaat als hoofd figuur. Spannend? Bijna, toch wel interessant beschreven hoe die katholieke vervolgings cultuur in elkaar zit. Zeker 90% is geromantiseerd, 5% gefantasmieerd en er zit wel een kern van waarheid in. Informatie die ik heb komt vrijwel overeen met wat in het boek beschreven wordt. Nou ja een soort grijs gebied tussen hetgeen feitelijk is en wat nog geloofwaardig is werd er vanmiddag op de radio gezegd. Over films dan. Een zeer treffende uitspraak vond ik dat, die ook weer op dit soort boeken slaat. Het is goed geschreven, er zit redelijk vaart in en er gebeuren onverwachte dingen. Prettig leesbaar dus. Opvallend is dat het woordenboek niet zo vaak geraadpleegd hoeft te worden. Redelijk simpele taal dus.
Denk je: hé dat tweede boekje ook maar eens scoren. Moet je natuurlijk niet bij de Hypermarché zijn, en ook niet bij Leclerc, als je een specifieke titel zoekt. Die hebben alleen liggen wat geod verkoopt. Daarom maar op het internet gaan bestellen: het Jade gordijn. En zo groeit mijn biebje franse boekjes aardig. Grappig is dat het vaak schrijvers zijn van boeken na 2000 gepubliceerd die me bevallen. Want vanmiddag stond ik dan toch maar boekje te bepotelen van Camus: La Peste. Nee, beetje vreemde stijl en na te hap en te snap een paar passages gelezen te hebben zette ik het weer terug in het schap. Bien sûr, je moet je klassiekers ook kennen dacht ik, maar met wie moet je het daar dan over hebben? Want dat is ook leuk, boeken bespreken onderling. Als toefje room op het dessert. Nagenieten van een goed boek, of eens kijken wat een ander er van denkt is ook erg interessant.

Zomaar even een lijstje van de best verkochte francophone schrijvers van de afgelopen 4 jaar:

• Levy, Marc 
• Musso, Guillaume 
• Pancol, Katherine 
• Vargas, Fred 
• Gavalda, Anna 
• Pancol, Katherine 
• Werber, Bernard 
• Gavalda, Anna 
• Nothomb, Amélie 
• Barbery, Muriel 
• Schmitt, Eric-Emmanuel 
• de Rosnay, Tatiana 
• Houllebecq, Michel 
• Littell, Jonathan 
• Chattam, Maxime 
• Le Clézio, Jean-Marie 
• Ndiaye, Marie 
• Jacq, Christian  
• Barbéry, Muriel 

Levy staat onbetwistbaar op nummer 1. Daar heb ik al iets van, niet zo verbazend als je in de boekenwinkels naar leesvoer snuffelt. Die Bernard Werber heeft een 4 tal pockets volgeschreven over het rijk der mieren. Alsof het mensen zijn met al hun gedoe. Puik werk.

CAFE
Zit ik ff een bakkie te doen in het cafe in Vauvillers, zo van soms heb je echt behoefte aan een shot, raak ik aan de praat met een besnorde bepette man. Die zag mij wel eens vaker zei ie, en waar dat dan was Le Mouton Qui Rit, vroeg ie. Wijzend naar de bestelauto. Levensgroot is die reklame erop, net zo levensgroot staat er Mailleroncourt-Saint-Pancras onder, maar dat mag niet schelen. Geduldig uitgelegd. U heeft een accent, klinkt het dan steevast, oh "hollandais" wordt er vervolgens waarderend geknikt. Wat doet een NL-er hier nu, ook uitgelegd. Het verhaal wordt steeds compacter en duidelijker in het frans moet ik zeggen. En loopt 't? Een beetje stil in de winter hè, zei ik. Maar dat geeft me weer meer tijd om een beetje te lezen en te klussen.
Van de ene vraag kwam het ander en zeer spoedig ging het over het boek van deze week. 'k Zat natuurlijk vol over dat boek. En vandaar was de doorsteek naar wat filosofie snel gemaakt. Dat strandde natuurlijk al snel op mijn gebrek aan woorden, hakkelen dus en veel andere talen er bij gehaald. Waar de arme man natuurlijk van zijn kant geen bal van begreep.  En toen mijn gespreks partner los ging begreep ik geen letter van wat ie daar zat te oreren. Ja, we hadden het over Chi, Karma, het zijn der dingen en zo meer. Maar deze poging strandde toch wel op een taalbarriere van heb ik jou daar. De mensen die aan de bar hingen keken nogal merkwaardig onze kant op. Alsof we de dorps debielen waren die om negen uur Plato, Cicero en Voltaire van stal haalden. Volgens mij vond de man het een heldhaftige poging van een étrangère om over meer dan het weer te willen praten. Na 10 minuten stokte het gesprek dan wel, en ging het alsnog over koetjes en kalfjes. Maar uit zijn houding sprak toch wel weer waardering. Och er is nog tijd zat om het frans onder de knie te krijgen zeg ik dan maar. Een beetje te hoog gegrepen voor deze keer. Over wijn, kazen en eten ging het gesprek wel weer vlot, recepten dat is ook een mega populair onderwerp in LDF. Scoor je altijd mee. Helemaal als je vertelt dat je regelmatig voor anderen kookt in je B&B en dat je daar redelijk succes mee hebt. Zeker alleen voor buitenlanders, merkte hij op. Nee we hebben zo'n 60+% franse gasten en de rest komt uit NL, B, CH, D, UK. Van alles wat dus. Weer van die grote ogen. Ben dan altijd bang dat het niet begrepen wordt wat ik zeg als ik dat zie. Grote ogen zijn meestal een  beleefd teken van: wat je nu staat te prevelen, daar kan ik geen touw aan vast knopen. Maar ik wil ook niet keihard gaan lachen. Koddig vinden ze dat gebrabbel. Maar nooit klinkt het als: ga eerst maar eens frans leren. Want aan de andere kant wordt het ook vreselijk gewaardeerd dat je zichtbaar je best doet. Eigenlijk moet je zoiets in je brillenpootjes hebben als IBM's Watson, die je gewoon souffleert wat je wilt gaan zeggen. Erg startrek achtig, misschien. Maar in 10 jaar bij u op de hoek. Dachten we van mobieltjes toch ook toen de Startrek series in 1966 voor het eerst op TV kwamen. Nu heeft bijna iedereen een mobieltje met internet, video... Uhm, ik niet dus.

HANDJE
Maar goed voortaan krijg ik een hand van de man, als we elkaar weer eens tegen komen. Zo gaat dat hier. Eerst totaal negeren, dan een knik van herkenning, vervolgens een groet met de hand, daarna een paar zinnen: "Ça va!? Quel temps! La pluie vienne c'est après midi" etc etc - de smalltalk, prietpraat. Verder gaat het meestal niet of nooit, zoals bijvoorbeeld bij de bakker. Je wisselt een paar zinnen uit en je hebt je dagelijkse dosis priet weer te pakken. Maar drink je samen een koffie of wat sterkers, en praat over iets meer dan het weer dan volgt een handen schudden. Dan ben je bijna de brug over die zullie en hunnie (des étrangères) scheiden. Vriendschappen, en dan heb ik het over echte vriendschappen, komen zelden voor tussen hunnie en zullie. Koester daar maar geen illusies over. Maar prettig met elkaar omgaan, af een toe een glaasje drinken met elkaar daar is een fransje echt wel voor in. Je moet het wel treffen, en je moet er open voor staan.  En het is een uiterst ingewikkelde etiquette. Pas als je dat spel door hebt krijg je er als vanzelf meer lol in met die fransjes een bakkie te doen.