Kachel

Zo die kachel staat. Het heeft ff geduurd want een of ander tussenstuk moest nog uit de staalmijnen komen maar daarna ging het als een speer. In een morgen stond de handel overeind. Pijp door het dak heen met enig rouwdouwen ging ook voortvarend. Gelukkig kon ik nog net ingrijpen om de bak hoger op zijn pootjes te krijgen, maar ook dat was in een zucht gebeurd. Die jongens van Scheffer kunnen wel werken hoor.  Moet nu alleen de pijp boven op het dak nog geschoord worden. Het bestellen van die schoor-ring zal ook wel weer een paar maanden gaan duren en dan zijn we ook nog eens wind vast. Als de tempêtes nu maar uitblijven dan is er geen vuiltje aan de lucht.

Nu nog een ombouw erbij verzinnen en ook dat stukje kunnen we weer afstrepen van de mijlenlange lijst met aktiviteiten.

BEAU PèRE

OK nu zijn fransjes in het algemeen een beetje wispelturig als het om afspraken gaat maar tot mijn stomme verbazing stond vanochtend zowaar Beaupère op de stoep en ook nog eens precies om 0900! Moet ik dan toch mijn beeld van de fransjes bijschaven dus. Mijn verbazing was natuurlijk duidelijk te zien, en hij reageerde van: had je niet gedacht hè? Een zeer terechte observatie.
Later op de dag werd echter mijn wreed verstoord wereldbeeld weer gecorrigeerd toen hij me fijntjes uitlegde, wat kunnen die fransen dat goed, dat hij van normandische afkomst was en met de rest van de fransjes weinig van doen had. Met andere woorden mensjes uit die streek zijn beter van karakter. Nu zeggen de corsicanen, de alpenezen, vogezen, alzasserianen, en alle andere kustbewoners precies dat. Daarmee werd onmiddellijk mijn aan gruizels gevallen beeld van de fransjes weer keurig hersteld.

Apropos
De fransjes voelen zich in de eerste plaats verheven boven alle anderen. Als iemand constateert dat er een nieuwe technologie is bedacht dan klinkt dat als volgt: "deze technologie is nergens anders voorhanden, niet in la France, Europa of de rest van de wereld."
Man man man. Net alsof Frankrijk in technologisch opzicht superieur is, en allereerst in LDF gezocht zou moeten worden voor nieuw speelgoed, ha ha. Ach zomaar weer iets op de radio gehoord.

Maar even terug op het topic. Je vraagt je af wie of wat is dan het typische fransje. Nee, niet (meer) het over straat dwalende alpinopet dragende manneke met een stokbrood onder zijn oksel. Met soms een verdwaald krantje in zijn hand. Die zie je maar uiterst zelden, dat valt echt op. Aan de lichaamstaal van de passanten zie je dat ook wel: hé een alpino, god wat schattig! Echter, boven alles wordt de traditie in LDF hooggehouden en gewaardeerd, daarom zie je soms respectvol geknik naar die zonderling met zijn alpino en een onder de arm geklemde baguette (klein stokbroodje).
Overigens zijn het meestal de madammekes en jongeren die het brood aanslepen. Wat zou het.

KANGO
Een paar weken geleden heb ik een nieuw stuk speelgoed aan mijn gereedschaps-arsenaal toegevoegd: een kango. En niet zo'n klein geval van een paar honderd watt. Nee meneer. Want A: na een paar keer rauwdouwen met een kleiner exemplaar moest ik al weer snel een nieuwe kopen. En B: die vloer in het te verhernieuwbouwen apartement beneden bleek erg bestand tegen het lichte ding. Die 400+ euries lijken goed besteed. Ook al heeft Frerik geen goed woord over voor gereedschap gekocht bij de brico, en helaas ik kan hem daar niet helemaal ongelijk in geven. Dit nieuwe speelgoed lijkt precies geschikt te zijn voor het bedoelde werk. Natuurlijk sloop je er geen heel gebouw mee, alle waar naar zijn geld. Een proffessioneel ding kost toch gauw het vier- of vijfvoudige. Voorlopig doet ie het uitstekend en lijkt de vloer zo zacht als boter onder de doffe dreun van deze kango. Opnieuw goed gereedschap is het halve werk. En alles lijkt erop dat we de klus deze week gaan klaren. In mijn eentje had ik daar zeker nog 2 weken aan te gaan.
Dan kan de vloer er de volgende week toch nog in en zijn we bijna weer op schema, zucht.

Voor het vloertje wordt deze week het materiaal besteld, dan kunnen we zien of er nog iets voor te behandelen valt met carboleum of zo en gaan we de leidingen alvast leggen voor water, riolering en stroom. Dat zal een heel geklooi worden dat netjes in positie te krijgen.  Gewoon hier en daar een metertje extra kan geen kwaad denk ik. Wat de riolering betreft moet dat iets nauwkeuriger, niet echt mijn ding maar als ik niet ongeduldig word gaat dat meestal wel goed.

BALKON

Na veel gedub en toeval zijn we eindelijk tot een oplossing gekomen voor het lekke balkon. Rubberen tegels is de oplossing gebleken. Eerst wilden we gewone vorstbestendige tegels leggen, met flexibele voeg. Al snel bleek dat dat te zwaar zou worden en waarschjnlijk voor problemen blijven zorgen. Nu ga ik er een paar blikken bitumen op smeren voor de waterdichtheid en dan rubberen tegels erop leggen. Via marktplaats een handelaartje gevonden die de tegels voor een bodemprijs uitleverde. Moest ik ze wel zelf komen ophalen. Geen probleem, een mooi excuus om een paar dagen naar NL te gaan, het pootje nog wat extra rust te geven en hoppa voor 100 euries brandstof heb je minstens 500 bespaard. Hier zijn dat soort tegels alleen als massief rubber van gerecyclede banden te krijgen. Massief rubber en 2 keer zo zwaar, en ook iets duurder. Dus hop naar Hapert geknart. En die tegels erin. Had ik van te voren voor alle zekerheid extra lucht in de banden gepompt, maar dat mocht niet baten. Kwam de man met, heb ze toch nog even op de weegschaal gelegd en toen bleken ze iets zwaarder te zijn dan opgegeven. Nou wat heet iets zwaarder, had ik eerst met 650 kilo vracht gerekend, en toch al niet teveel geladen, nu werd dat bijna 1000 kg. De caddy ging net niet door zijn hoeven, afijn lucht erbij en weg wezen. Maar goed dat ik en Bios bij Fannie had gelaten en ook niet al te veel geladen had. Er kon dan ook geen cm meer aan spullen bij! Tsja dat hebben we vaker gehad. Onderweg zwaberde het karretje een beetje op de weg als je langs een vrachtwagen ging. En al te scherpe bochten of plotselinge stuurcorrecties moest je echt vergeten. Nogal voorzichtig gereden. Afijn acht uur later stond deze jongen voor de deur in Mailleroncourt, twee uur langer geduurd dan normaal incluisief het laden. Eigenlijk niet eens zo'n slechte tijd.

TENSLOTTE

De boekingen lopen erg goed op het moment. En zijn we bijna over het aantal nachten van vorig jaar heen, het boekingen seizoen is blijkbaar op volle toeren. Buiten dat we goed beseffen dat Le Mouton Qui Rit niet een eerste keuze is profiteren we natuurlijk van de volgeboekte B&B's ten zuiden van ons. Toch heeft onze streek heel wat te bieden. Nee geen Walt Disney pretparken of super de luxe discos en winkelstraten. Maar wel het relaxte landelijke tempo en de gemoedelijke mensen. Weg van de hektiek naar de Haute Saone en je door ons laten verwennen is de beste een manier om van de stress af te komen zeggen oud gasten.

Natuurlijk hebben we onze gasten naar hun mening gevraagd, over prijzen, service en onze site. Met als resultaat: verbeterde pagina's met meer info op de site en iets verlaagde prijzen. Die hebben bijna spectaculair het juiste effect gehad. Een aantal weken zijn we zelfs al helemaal volgeboekt. Dat wordt een paar maanden rennen en vliegen. Heerlijk. Lekker koken, kletsen met de gasten en het hun naar de zin maken. Nooit gedacht dat ik dat zo leuk zou vinden na 25 jaar IT. Wat een leven, heerlijk!

En als klap op de vuurpiijl vandaag het eerste rammetje verkocht. Daar komen we op een redelijk soepele wijze vanaf. Samen met de koper naar een redelijke prijs op het web zitten spitten - voor deze streek dan. En blijkbaar had ie ook al een mooi prijsje in zijn hoofd, want het bieden en loven was snel voorbij. Ik lig helemaal in een deuk. Ben ik ook nog schapenhandelaar geworden! Afijn ff jagen op het uitverkoren lam, een lik verf erover met de spuitbus en meneer kon weer een paar weken gaan grasmaaien.
Ach het landelijk leven is mooi. Het weer begint nu echt aangenaam te worden en de eerste lunch is al op het balkon genoten.  Wat een leven. Maar het is stilte voor de storm, dat weet je in je achterhoofd ook wel.