Beaupere was zelf ook behoorlijk enthousiast, want toen ik hem kwam ophalen stond ie zwaar te kutten met die kleine brumeur. Daar wordt niemand blij van als je nog 20m2 te gaan hebt met zoiets. OK je bent dan weer een tientje extra per dag kwijt, maar dat betaald zichzelf dubbel en dwars terug.
Afijn de madam zeer hartelijk bedankt dat ze ons weer blij heeft gemaakt en hop als een speer terug. Deze hakkert gaat zoals vanouds als een warm mes door de boter heen. Geweldig spul Makita. Nieuw kost het speelgoed +1800 euries zag ik gisteravond op het net. Maar voor 5 tienen aan huur per dag, zonder dat je het risiko loopt dat de handel aan gort gaat en je nog een keer diep in de buidel moet tasten. Er zal best wel weer een paar tienen aan fantasie kosten bijkomen zodat de prijs alsnog naar 80 euries per dag gaat, maar dat is het in dit geval wel waard.
Edoch! Zowel Beaupere als ik waren het er over eens dat de bel aktie van deze dame zeer ongebruikelijk was. Afijn we zijn weer uit de brand. Mij overigens in opperste verbazing achter latend.
BEAUPèRE
Beaupère is een dankbaar onderwerp voor de blog.Wat een rare knakkert is dat toch weer. Neemt ie een slaafje mee om het kruien van het puin te doen. Dat betaald meneer dan uit eigen zak, zegt ie. Nu heeft ie dat puin weliswaar mooi in kleine stukjes tot gort gehakt maar toch maar. Alles om die planning alsnog te halen. Bravo. Zit ik daar maar met mijn pootje omhoog, mezelf op te vreten aan mijn niet inzetbaarheid. En toch gaat het werk door. Natuurlijk wil hij met die aktie mijn vertrouwen winnen en hoopt hier een heel aantal klussen te kunnen gaan doen. In ieder geval presteert ie beter dan Damien, breek me daarover de bek niet los, wat een terleurstelling was die gast. Schijnt nu in de spaanderplaten industrie te werken aan de lopende band in Saint Loup.
Maar Beaupere. Die gast is een regelrechte alco. In de auto rook ik het gisteren al, een enorme drankkegel. Op de terugweg moest ie nog even bij de hyper marché langs. Komt ie met een 5 liter container onduidelijke wijn aanzetten. Vanochtend was het weer raak, dzjeesus! Ik moest meteen aan Al Capone terugdenken. AC is de overleden man van Lotti, een goede vriendin van ons uit Polen. Het figuur Al Capone is eigenlijk een blog apart waard, wat hebben Fannie en ik niet met hem afgelachen. Als ie dronken was werd hij erg aardig, was altijd zeer galant naar Fannie en van tijd tot tijd erg lollig tot op het kolderieke af. In en in triest dat wel! En nog zie ik Al Capone van de trap af donderen nadat ie een kroes bijna pure alcohol achterover had geslagen. Beaupère heeft precies dezelfde verschijnselen. Trillende handjes, nerveus en zo mager als een graat. Dat wordt dus oppassen geblazen met 'm. Maar goed dat ie geen nederlands leest en ook geen internet heeft.
JUSTITIE
Gisteren vertelde hij me een verhaal over zijn wederwaardigheden waarover ik in de nacht lag na te denken. Het Franse justitiele systeem is keihard. Voor het minste geringste wordt je in de boeien geslagen en mag je een nachtje of meer op staatskosten in de bak doorbrengen. Dat wisten we al wel. Als je met die gasten in konflikt komt kun je maar beter emigreren, ook bekend. Hij vertelde me wat er met hem gebeurd is, als je over de schreef gaat. Dat is echt abnormaal. Natuurlijk neem ik alles met een korrel zout en de preciese omstandigheden zullen wel altijd een beetje mistig blijven maar dan toch. Hij vertelde me het volgende. Men begint namelijk met al je permits in te trekken: jacht, rijbewijs, ID ga zo maar door. Natuurlijk zat ie niet in de bak voor een verkeers overtreding, of voor een klein akkefietje. En volgens mij was dat ernstig genoeg, daar niet van. Maar om dan uit de bak komend te merken dat je ontslagen bent bij je oude baas, geen rijbewijs meer hebt, je een soort licentie moet aanvragen om überhaupt nog aan het werk te mogen. Wat dan notabene via je oude baas moet lopen - soort bewijs van goed gedrag dus. En ook, geen baas neemt je meer aan, daar is men heel hard in hier. Dat is een ervaring die je niet snel zal vergeten.
Op een beetje melancholische manier vertelde hij me dat ie zijn leven weer helemaal opnieuw moest opbouwen. Voor alles heb je een nieuwsoort ID nodig. Zelfs met je bankrekening wordt iets mee gedaan. Het lijkt wel of je onder een soort curatele gesteld wordt. Alles wordt gecontroleerd. En mijn ervaring met de administratie doet me best wel geloven dat dit een nachtmerrie kan zijn. Aanvragen van papieren duurt maanden, een nieuw rijbewijs halen is kostbaar, en zonder auto kom je hier nergens. Dat maakt het beginnen van een nieuw leven toch schier onmogelijk.
Hij bleef dan ook gewoon rondknarren zonder die permit. En werd ie natuurlijk daar weer op gegrepen, draaide opnieuw de bak in etc etc. Wat een toestanden. Zonder het zo te bedoelen en door, naar eigen zeggen, omstandigheden raak je zo wel gebrandmerkt als crimineel. Dan drijf je toch wel naar de rand van de maatschappij af op die manier. Tuurlijk het gekleurde verhaal moet je op zijn meritus beoordelen en zo. Maar, het klonk erg authentiek. Zo iemand grijpt dan naar iets als drugs, of klokt dan en flesje of twee achter zijn huigje in de stille avonduren. Triest. Als je door iemand een flinke klap te geven, je komplete leven letterlijk in stukken slaat.
Bovendien Fransen reageren totaal panisch als het om delinquenten gaat. En misschien zijn dit soort bijverschijnselen onbedoeld door het landelijk bestuur, wellicht. Maar dit verhaal klonk super Kafkaïaans. Bizar gewoon.
Tsja dan wil je als goedbedoelende arbeider iedere kans aangrijpen om weer aan de slag te komen. Ook al is dat zo zwart als de nacht. Vraag ik me af wat heb ik in huis gehaald. Afijn de referentie van Marianne is voor mij goed genoeg. En blijf ik gewoon op mijn qui vive een beetje op afstand de zaak observeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten