Concert

Daar zit je dan, in de voor 1.2M euries gerestaureerde kerk van Mailleroncourt. Wel lekker die verwarming onder je bankje, het is steenkoud in die kerk!
Afgelopen zaterdag werd daar, een letterlijk donderend, concert gegeven door de fanfare van Fougerolles. Een plaatsje hier zo'n 25 km vandaan. De tuba en de drum zorgden samen voor een kabaal zodat het horen en zien je verging. Alsof er een M1 tank vol gas naar binnen kwam rollen. Verbeelde ik me dat nu, of keken tijdens het spelen een paar orkestleden een beetje benepen omhoog? Verwachtten ze dat er iets naar beneden zou komen?
Maar wat kun je van een plattelands fanfare nu eigenlijk verwachten. Behalve dan dat ze wild enthousiast zijn met de muziek en dat ieder lid van het orkest zo hard mogelijk speelde. Dat het een kakafonie van instrumentaal geweld was, en je uit je geheugen de melodie moest reconstrueren van wat men poogde ten gehore te brengen deed geen zier af aan het zichtbaar plezier hebbende orkest. Dat de orkestleider zijn trompet ook nog eens ter hand nam en daarom iedereen die de maat nog niet gemist had, dat nu wel deed. Wie geeft daar nu om.
Ik moest voortdurend denken aan een zwalkend groepje muzikanten, de dirigent als verpersoonlijking van Dik Trom, voorop. Dat dan met veel kabaal door het dorp heen scheerde. Dat gaf veel binnenpret. Aan de buitenkant leek het dan ook alsof ik er vreselijk van genoot, maar het waren de beelden in mijn hoofd die me voortdurend deden grijnzen. Echt je waande je diep terug in de 19e eeuw van straat orkestjes die van bar naar bar zeulden. Een rasechte filme noir / Fellini scene. Wat een vertoning en wat een onmogelijk kabaal. Als "le bon dieu" daar nog niet van wakker is geworden dan begrijp ik het ook niet meer. Didier maar schreeuwen; "geweldig hè?" Tsja en wat moet je dan terug roepen. Zoiets van: "ach het is geluid". Want muziek... dat was iets anders. Maar wie ben ik, die zijn viool 30 jaar jaar geleden aan de wilgen heeft gehangen en nu weer opnieuw is gaan krassen. Toch?!

Verbeelde ik me dat of klonk het gekreun van de diverse komponisten wiens "muziek" ten gehore werd gebracht, onder uit de krochten van de kerk? Allemachtig wat een tering kabaal! Maar om dat nog eens mee te mogen maken. En de burgemeestersvrouw had me nog zo gewaarschuwd: "ach men is niet zo muzikaal hier..."
Maar wat dondert dat, er is anders toch geen zier te beleven hier. Elke aktiviteit is dan meegenomen in dit dorp.

Kijk dat jasje dan van de dirigent dat telkens omhoog kroop en de vetrollen op zijn heupen liet zien. Hij trok het iedere keer weer met een hand spelend en met de andere het vest telkens weer naar beneden. Wat spande dat strak om die pens heen. Om je te bescheuren zo'n scene. En dat kleine jochie dan, die deed dapper mee, maar hoe dan ook vreselijk vals speelde, én uit de maat. Links, voor de kijkers, zaten de drie muppet mannetjes samen een komplot te smeden: wij doen gewoon ons ding en wat de rest van het orkest doet zal ons worst zijn. Heerlijk samenzweerderig. Kijk dan eens! Die grote trom speler, pom pa pa pom papapa bewoog zijn mond, en ramde keihard op zijn drum. Geweldig die rood aangelopen kop. Rechts een joekel van een tuba, het manneke eronder was eigenlijk onzichtbaar. En zo met elkaar produceerde het Fanfare kollectief uit Fougerolles een ernorm gebrom, gefluit, geroffel en geschetter. Het mocht een wonder heten dat er niet van alles naar beneden kwam.

Klik hieronder om mee te smullen van dit visueel en akoestisch geweld.

Nou ja de kwaliteit van dit filmpke houdt ook niet over, had mijn nanopodje mee moeten nemen. Het is in ieder geval lekker compact gehouden en nog geen 2Mb. Have fun.

VERRE d'AMITIé
Na afloop werden we voor een verre d'amitié (glaasje uit vriendschap) uitgenodigd. Altijd goed, gratis drank toch. Weer een gelegenheid voor netwerken. Natuurlijk zette ik onze auto met die markante belettering pontificaal voor de kerk. Je moet nooit nalaten reklame te maken en het is altijd goed om aan te geven dat je deel uitmaakt van deze  gemeente door je gezicht bij dit soort sociale happenings te laten zien. Zo langzamerhand weet iedereen van ons bestaan hier en is daar heel positief over. Men vraagt altijd belangstellend hoe het gaat en dan kun je weer een beetje PR doen. Dat klinkt erg berekenend maar als nieuwkomer moet je je nu eenmaal extra inspannen, en dat gaat op die manier het beste.
De burgemeester stak natuurlijk zijn praatje af, en dat ongebruikelijk kort. Slechts een of twee volzinnen volstonden. Merkwaardig. Maar zoals gezegd, ik mengde me onder de mensen en maakte hier en daar een praatje. Frustrerend als je soms naar woorden moet zoeken, maar goed, het lukt me steeds beter om me verstaanbaar te maken. 

WIJN
De (witte)wijn die geserveerd werd is uit onze omgeving, smaakt als de meeste wijnen uit de jura in het geheel niet onverdienselijk. Naar mijn gevoel net ff iets te koud geserveerd maar dat zal mijn onwetendheid wel zijn. Persoonlijk vind ik  de Jura wijnen een beetje aan de dure kant: 10 euries en meer per fles. Terwijl de meeste redelijk drinkbare wijnen niet boven de 7 euro komen. Oh ja je hebt echt wel wijnen van 30 euro en ver daarboven in de supermarkt liggen, maar wie koopt die nu. En al helemaal niet daar.

Over wijnen gesproken.

Meestal hoor je van die opgefleurde verhalen en gezemel over wijnen met de nodige mooispraak er om heen. Daar ben ik net een beetje te naïef voor. Tuurlijk het zal best wel een funktie hebben, weet ik zeker. Bij ons is de wijn echter een ingrediënt waarmee we onze gasten proberen te verwennen. Gedurende de afgelopen 2 jaar is er in le Mouton Qui Rit uiteraard van hartelust geëxperimenteerd  met wijnen van diverse classes en prijs. Soms stuitten we op de beruchte "chateau migraine" wijnen en af en toe zat er een lekkere slobberwijn tussen. Wij zoeken naar wijnen die prettig drinken bij de maaltijd. Ik zeg met opzet geen tafelwijnen, die hebben een beetje negatieve klank. Eet-wijnen dus. Na jaren stevig euh "testen" is er een selektie goed drinkbare wijnen overgebleven die uitstekend passen bij onze diners. Nee het zijn beslist geen grand cru's, gewoon prettig drinkbare wijnen zonder poespas.

Afijn. Wijnen testen voor de gastentafel gaat hier op een vrij eenvoudige maar doeltreffende manier.  Je koopt een fles van een redelijke druif, streek of bekende naam: grenache, shiraz,  pay d'Oc, Langedoc, Bordeaux, Corsica, en ga zo maar door. Of je pakt juist die fles omdat het etiket goed verzorgd is, de naam je aanstaat, een beetje op je intuïtie dus. Of naar zo je pet staat.
Zal die of deze wijn je bevallen, dat weet je natuurlijk allemaal van te voren niet. Of je ziet etiketten met iets als club sommeliers, selection de [van wat weet ik het], dan: vermeld in la guide de (gids van)... Daar pak je dan ook een fles van mee. Spannend, want een onbekende fles meenemen is toch altijd een gok nietwaar?
Thuis gekomen ga je er op je gemak voor zitten, trekt open die fles en je neemt een slok. Je merkt dan meteen of de wijn verder als kookwijn in het eten gaat, kan altijd, of en dat is een doodenkele keer wel voorgekomen dat ie meteen doorgespoeld wordt. Verdere poespas is er niet bij. Een stukkie worst of kaas en brood is altijd wel in de buurt, dat "maal" ik dan mee. Mjammie.
Daarna volgt een simpel doch doeltreffend selectie proces. Slok goed? Neemt een heel glas. Bevalt? Neemt nog een glas. Smaakt nog steeds? Deelt de rest van de fles met iemand of bewaar voor morgen. Bevalt nog steeds? Drinkt gedurende een avond / vrije dag een hele fles leeg. Geen koppijn daarna en nog steeds "smaakt goed"? Zet de fles een van je gasten voor met een bijpassend gerecht. Bevalt nog steeds? Meerdere gasten voorzetten. Nog steeds goed? Opnemen in wijnrekselectie en koop naar behoefte in. Flessen waar ook maar de geringste negatieve indrukken bij ontstonden staan op de "ondrinkbare" lijst. Zo hebben we uiteindelijk wijnen overgehouden van Corsa, wijn uit de Corbière, de druif Grenache/Shiraz uit pays d'Oc doet 't altijd goed, een rosé Chardonnay uit pay d'Oc etc, Luberon, een Bordeaux club sommeliers. Heus allemaal geen spektaculaire wijnen, betaalbaar (max 7 euro) en prima bij het eten dat we onze gasten voorschotelen. Natuurlijk let je een beetje op de kleur, hoe de wijn hangt in het glas, de reuk, tanine, en de nasmaak. Maar veel verder dan dat gaan we echt niet. Of de wijn naar frambozen smaakt, een eikengeurtje heeft of desnoods naar anjelieren ruikt, en een heel arsenaal aan kriteria die ook nog benoemd kunnen worden... Sommigen wijnproevers vinden dat belangrijk, heel goed. De hoofdzaak voor ons is dat de wijn onze gasten bevalt.
Mijn eigen favoriet is de wijn uit de Haute Medoc, een beetje zware fruitige wijn, erg lekker, is een stuk duurder, en valt daarmee eigenlijk buiten het budget voor een table d'hôtes. Maar alles is mogelijk bij ons, voor een prijs ;=))

Wie denkt dat ik een rode neus heb gekregen? Nee hoor! Je moet gewoon een beetje dicipline hebben en dit soort akties niet te vaak doen. Er gaat soms best wel eens een week voorbij zonder dat er een druppel alcohol gedronken wordt. En gewoon doelgericht testen, dan hou je het binnen de perken. Maar ja als je gezellig met je gasten zit te kletsen dan gaat er soms echt wel eens een extra of fles wijn door. En af en toe wil je ook je gasten eens iets laten proeven, die vinden dat vaak heel spannend. Moet er dan wel bij vertellen dat dat op het huis is. In mijn eentje komt dat extra glaasje of flesje natuurlijk, zelfs bij het uittesten, niet voor. Dan houd ik het op een of twee glaasjes. Niets heerlijkers dan bij zonsondergang op je balkonnetje een glaasje weg te sippen, en dan toch behoorlijk nuchter te blijven.

BORDJE

Mooi, voor het nieuwe seizoen is los gebarsten heeft de burgemeester keurig onze naambordjes aan begin van het dorp laten plaatsen. Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat.

Kijk precies in het midden. Geel op groen, de officiele kleuren. Geheel gratis verzorgd door de gemeente, waarvoor onze grote dank. Chambre d'Hôtes LMQR staat erop. We behoren dan nu echt helemaal officieel tot de middenstand van het dorp. Wel kicken hoor! Weer een stukje verder in de marketing en publiciteit.