TAAL

Ik heb het er weleens over gehad dat taal niet alleen poezie en liefde kan uitdrukken, en dat je iemand met weinig moeite de grond in kan prijzen. Taal is ook als een massavernietigingswapen te gebruiken.  Dat is wel eens het geval namelijk, dat laatste. Zo kom je weleens op de meest grappige sites die uitleggen of weleens, wel eens aan elkaar of los van elkaar geschreven zou kunnen worden.
Nooit beseft dat dit wel eens zo, noem het maar, fijngevoelig kon liggen. Voor mensen die de NL taal als tweede taal gebruiken kan dit erg moeilijk zijn.

Hier heb je een kort lijstje van meer van dit soort grapjes; gevonden op de site OnzeTaal.nl:

allesbehalve/alles behalve
dankzij/dank zij
evengoed/even goed
hoelang/hoe lang en hoever/hoe ver
ikzelf/ik zelf
tegoed/te goed
tekort/te kort
teveel/te veel
teneinde/ten einde
weleens/wel eens
zolang/zo lang
zonodig/zo nodig
zoveel/zo veel
zover/zo ver

En? Hoeveel kun jij er uit de losse pols uitleggen? Natuurlijk. Spreken gaat prima, maar verklaren minder.
Het grappige is dat je als native speaker van nature al zegt:

Teneinde de film ten einde te zien moet je wel blijven kijken. Evengoed is die film even goed als het boek.  

Gefundenes fressen natuurlijk, maar het blijft amusant die grapjes in een taal.

Uiteraard kom ik in mijn nieuwe gastland bijna dagelijks dit soort woordspelingen of grapjes tegen. Wat te denken van Tête à l'air, (hoofd in de lucht = leeghoofd), of Tête lourd (zwaar hoofd = kater/koppijn hebben). Zijn toch leuk zulke uitdrukkingen.
Vergeet ook niet de kunst van het iemand helemaal voor minder dan het stof waarop je staat uit te maken en hem of haar smeekt je ook nog, om je daar voor (daarvoor) te bedanken. Daar sta je dan met een schaapachtige lach ongelovig te kijken of ie dat nu meent of niet.
 
In LDF geldt je als goed opgeleid als je in een zin een aantal synoniemen gebruikt. Tsja de gemiddelde fransje is nu eenmaal breedsprakig. Dat is chique. In NL was het ook een tijd de trend om nooit een woord in een zin of dicht bij elkaar liggende zinnen te herhalen, dat was slordig vond men. De laatste tijd is dat idee losgelaten maar je ziet nog vaak dat, geforceerd, woorden vervangen worden door andere woorden van gelijke betekenis (synoniemen dus).
Nu zit ik uiteraard, natuurlijk, vanzelfsprekend, wel een beetje op te scheppen over mijn taalkennis. Vertrouw me, die is net zo belabbert als die van de gemiddelde NL-er. Ik zou denk ik tot de voorrondes van het Nationale Dictee niet eens toegelaten worden. Schijnen ze in LDF ook te hebben zoiets, maar krijgt geloof ik geen nationale televisie dekking. Wat zou't ook. Taal is een gereedschap om te communiceren, en hier en daar een schrijffaut. Who cares? 
Meestal corrigeer ik de erregste fouten in de blog voor zover ze die mij opvallen. Maar Fannie harkt dan nog even fijntjes na, en plaagt me met mijn fouten in de schrijfsels. Liefde is...

PERSONEEL

Gisteren zakte mijn mond open van verbazing. Ontving ik een brief van een mevrouw uit het dorp hier. Een sol-li-ci-ta-tie. Wat krijgen we nou dacht ik. Ze wilde me wel komen assisteren in de huishouding schreef ze. Op zich een prima initiatief maar wat moeten we nu in vredesnaam aan werkverschaffen aan iemand voor die paar maanden in het jaar dat we hier gasten krijgen. OK af en toe is het pezen, maar in de regel kun je het in je eentje redelijk bolwerken. Geen werk voor een extra handje nog. Nog niet.
Wat me overigens verwonderde was dat de handgeschreven brief gericht was aan Le Mouton Qui Rit in Vauvillers, in plaats van Mailleroncourt-Saint-Pancras. Terwijl ze zelf ook in Mailleroncourt woont. Toch een beetje merkwaardig, of op zijn minst een beetje dom. Trouwens had ze de brief ook zonder postzegel in de brievendoos kunnen schuiven of mooier nog persoonlijk kunnen overhandigen. MSP is nu eenmaal geen wereldstad. En alleen de WC schoonmaken bij iemand is hier blijkbaar ook iets dat op een CV thuis hoort. Zou ik zo maar een cursus CV schrijven kunnen beginnen in LDF.
Nu moet je natuurlijk wel oppassen en de dame in kwestie fatsoenlijk bedanken, anders zondig je weer tegen de ongeschreven wetten hier en etikette, dus zal ik 's ff in Google translate duiken om een mooi epistel in elkaar te drukken. Prijs je haar dan de grond in, ofzo, daarmee?