De trend in het computeren is de laatste jaren sterk verschoven naar games. Dat merk je aan de activiteiten van verschillende clubs, en consumenten. Wereldwijd. In NL is het Bonami spelcomputermuseum die het voortrekkers touw heeft overgenomen van het ComputerMuseum. En deze laatste nu meetrekt in de vaart der volkeren.
Bonami timmert heftig aan de weg en krijgt al doende steeds meer medestanders, en sponsoren spreekt dit zeer actieve clubje erg aan. Dat gaat dan toch nog goed komen. Tuurlijk is er in deze trieste tijd bijna niemand die een (door)startend museum een kans wil geven. Of verlaten het schip bij de eerste de beste onheilsboodschap. En zorgen juist door hun vertrek dat dat nog waar wordt ook! Nou ja. Maar er komen steeds opgewektere verhalen uit de Bonami hoek en dat is mooi. De ballen beginnen eindelijk te rollen. De twee verzamelingen van het ComputerMuseum en Bonami bij elkaar gezien, mag denk ik wel de grootste van Europa genoemd worden. Er bestaat in de USA het Computer History Museum dat nog veel meer heeft, maar dat is ver weg. Wat dichterbij is een bijzonder computermuseum in Paderborn.
In de hele wereld zijn misschien een tiental verzamelingen die belangrijk zijn te noemen maar dan heb je het wel gehad. Europa zijn heel wat grote verzamelaars maar, opnieuw, die tippen niet aan deze verzameling. Vaak is het een verzameling met een sterke specialisatie. In NL, en hoe kan dat ook anders, is meer dan voldoende materiaal om, op de een of andere manier samengebracht, de grootste verzameling ooit genoemd te mogen worden. Dat is ook de droom van de twee stichtingen dat dat er ooit nog eens van komt. Een soort verzameling van computer verzamelingen in een gebouw. Dat zou echt een internationale knaller kunnen worden.
In de hele wereld zijn misschien een tiental verzamelingen die belangrijk zijn te noemen maar dan heb je het wel gehad. Europa zijn heel wat grote verzamelaars maar, opnieuw, die tippen niet aan deze verzameling. Vaak is het een verzameling met een sterke specialisatie. In NL, en hoe kan dat ook anders, is meer dan voldoende materiaal om, op de een of andere manier samengebracht, de grootste verzameling ooit genoemd te mogen worden. Dat is ook de droom van de twee stichtingen dat dat er ooit nog eens van komt. Een soort verzameling van computer verzamelingen in een gebouw. Dat zou echt een internationale knaller kunnen worden.
NOSTALGIE
In de jaren 1990 : milleneufcentquatrevingtdix ;=O) ; was de hobby computerscène nog steeds bloeiend. Met de midnegentiger jaren als hoogtepunt. In NL bestond toen de Hobby Computer Club, en honderden andere computerclubjes. Van de HCC hebben we zelfs voor het computermuseum nog eens een jaartje sponsoring gehad. Die club scène is echter behoorlijk afgekalfd. Er zijn nog maar enkele van de oorspronkelijke computerclubjes over. De HCC eens een van de grootste computerclubjes ter wereld zag zijn ledental meer dan halveren. Er is goed de klad in gekomen. Die klub organiseerde ook de in NL en omliggende landen bekende HCC dagen. In de 90-er jaren een grootse happening. Computerspullen voor een habbekrats, veel echte aanbiedingen. En als je maar goed zocht in die tientallen kraampjes, rommelbakken, marktkoopmannen, die soms geen benul hadden wat ze aan het verkopen waren, dan vond je altijd wel wat van je gading. Voedingen, drives, geheugen, kabels, toetsenborden... En heel af en toe legale software die voor een spotprijs onder de toonbank vandaan kwam; geintje, ging meestal wel oficieel. Er waren jaren dat je je letterlijk door de mensenmassa heen moest persen. En er zijn jaren geweest dat je er zelfs twee keer heen ging om vooral de koopjes niet te missen, of wat je de eerste dag gekocht had weer terug te kunnen brengen omdat het ut niet deed. Soms moest je de organisatie erbij halen, maar in het algemeen ging het wel OK met dat omruilen of inleveren. Weemoed.
Helaas, ook in de fameuse HCC dagen kwam flink de klad. Vooral toen alles tot het absurdistische duurder werd haakten heel veel exposanten af. De HCC organisatie hadden de rechten van de dagen verkocht aan een commerciele tent. De HCC dagen vervielen daarna tot een ordinaire koopdag.
In de hoogtijdagen kon je beter met de trein gaan dan met de auto want het was een grote verkeersprop tijdens dat weekeinde in en rondom Utrecht. Ik geloof zelfs dat de HCC dagen een paar jaar niet geweest zijn en er een soort of surrogaat voor kwam als GameWorld of zo. Veel te commercieel, en flopte ook. De HCC is weer begonnen op een veel kleinere schaal. En vriendenclub de Korst is daar weer eens heen gegaan.
Dan lees je in de krant dat een van de eerste commerciele apple computertjes geveild gaat worden de Apple 1. Sure, voor een belachelijk bedrag van 177K geloof ik, zoals alles van Apple voor veel te veel geld en te weinig waar wordt verkocht. De veilingmeesters blijven wel in stijl, dat moet ik ze toegeven.
Tsja, nostalgie als je met een ponsbandje je cariere bent begonnen.
Maar dat verhaal is ook al eens verteld. Vorige week nog liet ik onze gast wat voorbeelden uit die tijd zien, en die zat met grote verbaasde ogen te kijken. Iets uit een andere wereld. Dat je om 16Gb op je usb stikkie nog geen 50 jaar geleden 32 miljard van dit soort dingetjes in je kamercomputertje moest bouwen!!!
picture maximumpc.com
Daar kun je je bijna geen voorstelling van maken. Mijn schatting is dat dat ongeveer 320 kamertjes bij ons vol zou stouwen met dergelijke lampen. Of neem gewoon 5 ruime woontoren complexen uit de Bijlmer, tot aan de nok vol met dergelijke lampjes. Afgezien nog van alle randapparatuur die dat alles moet regelen, dus zet er maar een flatgebouw naast. De energie die dat zou kosten daar kun je immers een middelgrote stad wel mee voeden. Denk, zo uit mijn hoofd, dat je dan een centrale van 128 MW nodig zou hebben om je huiskamer computertje aan de praat te houden. Het zal nooit meer vriezen in de Bijlmer!
Onwezenlijk zoiets toch?
UPDATE
De Apple 1 heeft bijna 160.000 euro opgebracht. Waaaaanzinnig!!! Er schijnen er nog circa vijftig van te bestaan.
4 opmerkingen:
Beste Cornelis,
dit vinden wij, Naomi en John van Bonami, wel heel erg leuk natuurlijk.
In 2007 was er inderdaad een surrogaat en dat heet GamePlay en in 2008 opgevolgd door HME2008 en dat stond voor het Multi Media Event. De grootste miskleun aller tijden. Koffiezet app. Ovens, Mixers en zelf op afstand bedienbare helykoptertjes voor 19 euro uit China. Dat zijn toch wel de items die je op een dergelijk evenement NIET wilt zien.
Op onze site
www.bonami-spelcomputer-museum.nl
is een rubriek Bijzonderheden en daar hebben wij verslagen staan van deze dagen, en meer.
Je schrijft ook over de Commodore-64 en de marktwaarde, en je hebt gelijk voor ca 25 euro heb je een werkend apparaat, maar de Game Cartridges.......dat is echt wat anders.
Ongeveer twee jaar geleden kochten wij deze nog voor 2 á 3 euro tegenwoordig is de startprijs 8 euro.
Terug kijkend in de techniek is erg leuk.
Games die op de data drager, de cassetteband, werden verkocht, voor de prijs die je vandaag nog steeds betaald voor een spel.
Het design van de hoesjes was adembenemend goed gedaan. Het spel spelend zag het er wel erg Jip en Janneke uit. Ook toen werden we al voor de mal gehouden.
Leuke vraag misschien:
1 Terrabyte is hoeveel a4-tjes beschreven aan twee kanten aan data ?
op een A4-tje gaan 61 regels van 70 tekens = zeg maar 4 K. een en ander afhankelijk van spatiereing, regelafstand margins etc.
1 terrabyte = 1000 Gigabyte = 1000 x 1000 Megabyte =1000 x 1000 x 1000 x 1000 byte delen door 8K (dubbelzijdig) = ruwweg 128.000.000.000 blaadjes = 250 miljoen pakken printpapier = een stapel van ongeveer 13 kilometer hoog
En dan te bedenken dat één pak papier zeg: 2,50 euro kost.
En een één Terrabyte harddisk in de winkel gezien hebbende voor 69,- euro.
Wat zou die harddisk in de papier prijs eigenlijk moeten kosten ?
Op die manier wordt de vooruitgang wel heel erg duidelijk lijkt me.
Een pak printerpapier 500 vel kost om en nabij de 5 euro = 1.250 miljard euries aan papier. Wie rekent ff uit hoeveel bomen dat zijn?
Een reactie posten