Weekend

Zaterdag is meestal de dag dat er bouwmaterialen gehaald worden. Dit keer is het niet anders. Brico wordt met een bezoek vereerd en Lapeyre vandaag ook maar eens. In het nieuwe ZAC (zone d'activité commercial = soort industrie gebied) van Epinal liggen tegenwoordig al dat soort winkeltjes naast elkaar. Een uitkomst, niet meer van hot naar her knarren. Lapeyre is een stuk duurder dan Brico, maar heeft gemiddeld ook veel mooiere spullen. Echter om voor een gewone binnendeur ruim 350 euries te gaan betalen lijkt me toch ff iets te overdreven. Wel een deurtje gezien dat binnen het budget valt voor het atelier. Het zal wel een combo worden van leveranciers. Maandag maar ff shoppen bij de quincaillerie (ijzerhandel) om hout te bestellen. Nu lijkt een quincaillerie niet een van de meest logische plekken om hout te halen maar op het platteland is dat een zeer germengd verhaal. Bovendien heeft deze winkel een goed en compleet aanbod. Is ook wel wat duurder dan bijvoorbeeld de Brico. Maar heeft wel alles wat je in een gemiddeld huis verspijkeren kunt. Kortom, een professioneel assortiment waarmee je niet snel met lege handen thuiskomt. Toestanden als Brico waar je van de ene winkel naar de andere moet hobbelen om je project aan materialen bij elkaar te krijgen heb je niet.

Tuurlijk lonkt het herfstlandschap dan weer, zwaai je af van de doorgaande weg, en wandel je een klein stukkie door het bos heen. Goed om de laatste effecten van de jicht weg te werken bedacht ik me. En wat ruikt dat lekker, De versgevallen bladeren, de zuivere boslucht. Perfect voor wat yoga. Je hebt het hele bos voor je alleen, dus niets en niemand die je stoort. 

Na een kwartiertje, weer helemaal opgeladen, brom je verder. Knar je door Clerjus. Daar is ook een motor motel, waar we een paar jaar geleden tijdens onze marktverkenning zijn geweest. Via Clerjus kun je een steek binnendoor richting Epinal maken, zo gezegd zo gedaan.

Vanuit Xertigney richting Clerjus kom je langs een klein dal, daar staat een prachtig opgeknapt kasteeltje. Blijkt dan weer een hotel te zijn. Het meertje ernaast zorgt voor het aandrijven van het waterrad, dat kun je nog net zien onder de poort. Heeft wel wat zoiets.

Het is nogal bewolkt, de witbalans op de kamera maar aangepast. Geeft een wat gele tint aan je foto's merk ik. Nou ja kun je altijd met photoshop nog iets aan doen.  Stap af en toe uit om plaatjes te schieten. Volgens mij zit ik nu ruim over de 7000 plaatjes heen, waarvan natuurlijk meer dan 90% bagger is.

Bij het meertje even rustig zitten:

Overal hoor je water kabbelen. De gouden gloed van enkele weken is totaal verdwenen, en daarvoor in de plaats komen dan de winterkleuren: roestbruin, en bruingrijs.

Nou nog één laatste vergezicht dan, zo met die dorpjes in de verte...

Dan kom je weer op de bekende weg richting Epinal en is het feest weer voorbij.

GASTEN

Zondag. Onze gast wilde een beetje vroeg vertrekken. Sta je om zeven op voor het laatste ontbijt. In plaats van die eeuwige croissants heb ik hem nu maar eens crêpes gevoerd. Nou ja welke gek staat er nu om zeven uur 's morgens crêpes te bakken. De vette grijns en blije ogen van onze gast, die de zoete geur opsnuivend, de keuken binnenloopt is dan meer dan voldoende beloning. Een lekkere bak sterke koffie erbij en het was weer feest! Deze koffie is zijn opmerking, is lekker sterk zonder wrang te worden, prima. Koffie uit NL zeg ik dan met ongepaste bescheidenheid. Reden te meer om fors in te slaan voor het komende siezoen, denk ik opnieuw, de franse koffie is nogal scherp en bevalt mij niet geweldig. Tsja, over een paar jaar als de NL connecties minder frequent zijn, moet ik daar uiteindelijk toch maar eens aan gaan wennen. Ben dan ook de melk uit de koffie aan het schrappen, alles geleidelijk aan hè.

Wat zit die man toch vol met verhalen zeg, heerlijk!  Kwam ie met een van zijn vissers(latijn) verhalen aanzetten. Dat ie met een joekel van een nog bewegende vis aan kwam zetten bij zijn huisbaas. Een Cambodjaan en volbloed boedhist. Bij het zien van de spartelende vis brak meteen paniek uit, en werd de visser als een speer achter in de court weggesmokkeld. Want levende beesten mogen door echte boedhisten niet gedood worden. Met veel franje vertelde onze gast, wat is frans toch een bloemrijke taal, hoe de vis ergens buiten zicht doodgeplet moest worden en gefileerd. Anders aten ze het niet op. En dan de details. Hoe je die karper moest fileren, waaom het zo stonk als je niet alle velletjes meteen verwijderde, waar de graten zaten etc etc. Je ziet het zo voor je geestesoog gebeuren. 

Dan is het echt tijd om op weg te gaan.

Afijn, afgerekend werd per cheque, ik pakte nog een warme crêpe in voor onderweg, gast uitgezwaaid, en hop het huis is weer leeg. Dan liggen er nog een paar crêpes in de warme oven. Smul smul, toch nog maar een tweede achter de kiezen gewerkt. Een kop hete koffie om alles weg te spoelen en voldaan leun ik achterover. Heerlijk zo'n hele week kunnen kokkerellen, gast verwennen en dan dat praten tot laat in de avond onder het zachtgele licht van de tafel lamp. En kleppen hebben we gedaan! Normaal gesproken is etenstijd in Le Mouton Qui Rit eten om een uur of zeven. Dat lukt altijd aardig. En door de geanimeerde gesprekken wordt het snel een uur of 10 voor we van tafel gaan. Dat is bijna nooit anders. Ook de afgelopen week stonden we dan laat van tafel op, voldaan, een paar glazen wijn over de tong gespoeld, verhalen gehoord, weer veel geleerd. 

Begin ik toch aardig wat frans te brabbelen. Verstaan en lezen gaat tegenwoordig wel prima maar dat praten en die zinnen aan elkaar breien is nog steeds erg moeizaam. Hoe meer grammatica je leert des te meer ga je tijdens het praten er over nadenken en begin je opnieuw te hakkelen, moet je eigenlijk niet doen, gewoon gaan ratelen, maar die stomme fouten die wil je vermijden denk je dan. OK er zijn nu twee letergrepen voor nodig in plaats van een, om te horen dat ik een étrangèr ben, het gaat dan ook wel vooruit. En nee, verhalen over vissen, tuinieren, verbouwen, reizen, kunst en wat al niet, zullen nooit als een waterval uit mijn mond komen. Het blijft een moeilijke taal.

TOCHTJE