Zondag

Onze gasten hebben een bedrijfje in zuid Frankrijk opgezet en verhuren appartementen en villa's aan de Côte d'Azur. En daar is het een stuk warmer, ook een heel stuk minder groen omdat water daar in de zomer echt een probleem is. Maar Oleanders en Rozemarijn fluiten de grond uit, net onkruid!

www.uitdedrup.nl

Tijdens het kletsen enorm veel ervaringen uitgewisseld. Over hoe gasten omgaan met je inventaris, dat dat meestal goed gaat en soms heb je pech.
Het gedoe met aannemers en dan die prijzen. Op de een of andere manier wordt je als buitenlander toch altijd weer een poot uitgetrokken. Ook al weet je dat, je kunt er geen zier aan doen. Onderhandelen gaat dan als volgt: dit is mijn prijs, neem het of laat het. Dan zakken ze iets met de prijs als er minder geleverd gaat worden. Aan de uurprijs daar kan niets aan gedaan worden. Opeens is er dan geen concurrentie meer, die leveranciers lijken een front te vormen. Een soort van syndicaat dus. Opvallend. En in het zuiden zijn afspraken over levertijden zo mogelijk nog lastiger te maken dan hier in het noord-oosten. Als je al een deal hebt, dan is het vaak ook nog maar afwachten wanneer ze komen. Ja.

Uiteraard liet ik het huis zien en vertelde de ontstaansgeschiedenis, het verhaal van hoe we hier(toe) gekomen waren en hoe het ging. Dat leverde de nodige komplimentjes op, die mij natuurlijk altijd in mijn trots doen groeien over het project dat Fannie en ik hier dan toch maar weer uit de klei trekken.

Vanochtend - zondag crêpes dag - lukten de crêpes weer beter. Krijg er ook steeds meer de slag van te pakken. Voor de gasten een paar in aluminium folie gerold voor onder weg. Kaartjes uitgewisseld, we gaan nog bellen in de toekomst over sites en uitwisselen van links. De idee werd geopperd dat we gasten op de mogelijkheid om hier halverwege te kunnen overnachten zouden gaan wijzen. Prima idee natuurlijk. Als je elkaar een beetje kunt helpen waarom niet.
Na een hartelijk afscheid reden ze de weg op. Het vriest dat het kraakt, de weg was stijf bevroren, voorzichtig met remmen dus. Ik heb maar niet de weg binnendoor uitgelegd want dat is iets te link met deze be-ijzelde wegen.
Vanochtend even op hun site (uitdedrup.nl) gekeken. Wow!  Dat zijn mooie optrekjes!.

KOOR
Van de week deed ik ff een bakkie bij de buurvrouw. Samen met de andere buur zouden ze op zondag met het dorpskoor gaan zingen bij de opening van de nieuwe school in Vauvillers. Belde ze de avond tevoren nog even de tijd door. Nou ik zou er op af gaan, folklore toch?

toespraak bourêtre

Afijn zet ik de sluikreklame met auto pal voor de deur, stap uit en sluip het schoolpleintje op. Wordt ik door een pipo aangehouden, zo van wie bent u en wat komt u doen. De druk doende man had zowaar een lijstje in zijn hand met namen erop enzo. Voor het openen van een dorps schooltje! Nou ja zeg. Na mijn stamelend van ik kom voor het koor mocht ik doorlopen. Dat frans laat me toch echt af en toe in de steek.
Natuurlijk het te verwachten langdradige gebral van de burgemeester van Vauvillers. Geweldig allemaal, lekker zichzelf profilerend dabahdabadah... Wat kunnen die fransjes dat allemaal mooi zeggen. Jawel frans is een geweldige taal om lekker dikdoenerig een verhaal af te steken. Ter meerdere glorie van voornamelijk jezelf natuurlijk. En oh ja, vive la Patrie (vader/moederland) die ook. Als een soort van achteraf gedachte, juist ja, de mensen waar het allemaal om begonnen is, de leerlingen, die dus, werden dan in een terloops gemompelde bijzin vermeld. Was daar dit niet onaardige gebouw dan voor neergezet? Tsjonge jonge.

koor zingt een ode

Een beetje chaotisch mocht dan ineens het koor samen met de leerlingen een lied afsteken. In NL zou dat aboluut anachronistisch zijn, niet meer uit deze tijd. Maar hier oefenen ze een hele maand om een liedje te mogen zingen voor de notabelen. Yeah zomaar een halve eeuw in de tijd terug, of niet dan. De arme buur stond een beetje te blauwbekken, en kreeg net effe te laat in de gaten dat men moest gaan zingen. Prachtig zo'n berookte alt te horen doorkomen bij al die kinderstemmetjes.
Ach wat moet je nu verwachten van een dorpskoortje. Gewoon gezellig zingen, dikke lol. Maar klinken deed het natuurlijk van geen kanten. Dat hoeft ook niet, daar gaat het ook niet om. Uit de maat, te laat inzetten, allemaal niet belangrijk. De ode werd met geweldige inzet gebracht. Arme mensen. Die stonden daar te kleumen om meneer de burgemeester toe te zingen. Althans zo speelde zich dat in mijn hoofd af. Een beetje ielig klinkt het dan bij die kou in die open ruimte.

waar is dat lint nou?

En of de genodigden hem maar wilden volgen om het naambord te onthullen. Opeens was het groepje dik ingepakte mensen onder het baldakijn om het hoekje verdwenen. De rest van de gasten bleven verbaasd staan, aarzelend van, wat gaan we doen. Klinkt het een beetje mompelend door de geluidsinstallatie: "en bij deze openen we..." Een gedempt geklap en daar kwam de kudde dignitarissen weer om het hoekje aanzetten. De bourmétre zou het lint door knippen, of zo. Maar dat was al doorgeknipt, zomaar, en je zag de hem verbouwereerd kijken. Zo van: as je me nou. Twee mensen hielden wazig kijkend de uiteinden in de hand, verward om zich heen kijkend. Je zag ze denken: OEPS! Lekker chaotisch dat, echt op zijn plattelands. En hij deed zo zijn best alles perfect te regelen ;=)) kwam uiteraard geen pit van terecht.
Abrupt kwam de burgemeester dan in beweging en nodigde de genodigden uit om binnen een kijkje te komen nemen. De rest, het koor en ouders en zo bleven, zich opnieuw verwonderend, buiten staan.

happen

Afijn het verre de l'amitié (vriendschaps glaasje) en hapjes stonden klaar en daar werd dan een run door de massa op genomen. Volgens de etikette zou de burgervader het startsein moeten geven, maar of dat nu gebeurd is of niet, dat heb ik niet meer meegekregen. Het leek er niet op. Moest hoognodig gaan shoppen voor het diner, dus die verre de l'amitié maar even overgeslagen.
Onderweg dacht ik, moesten daar de burgemeesters van de dorpen waar de schooltjes van opgeheven waren, en samengebundeld in dit schooltje, eigenlijk niet bijgeweest zijn? Maar later op de foto herkende ik onze eigen burgemeester, dus beter kijken voortaan.

DINER

Aw, weer niet alles kunnen vinden om het geplande diner te koken. Maar met een beetje improviseren ging het prima. Raak je aan de klets met de gasten, vergeet je je toostjes onder de gril. Bij de tweede poging ging het bijna goed. Nou ja nog net geen rook in de keuken. Geeft natuurlijk geen goede indruk. Het smaakte wel prima allemaal. Alhoewel ik vond dat op de lams-rack toch wel erg weinig vlees zat. Was al zo blij dat ik iets gevonden had dat op zijn minst op lams-rack leek. Had toch naar mijn schatje moeten luisteren en gewoon schapenbout moeten halen, had er iets meer vlees aan gezeten. Ook zeker een paar honderd gram aan vet eraf gesneden. Schapenvet is namelijk niet zo geweldig van smaak. Alle filmpjes op youtube over dit gerecht ten spijt was het niet toch zo spectaculair als ik gehoopt had. Toch gewoon lamsbout de volgende keer. Net zo lekker. Wel een ervaring rijker.

Mijn eigen gemaakte Tia Maria - koffie likeur - dat was van een geheel andere klasse. Verradelijk spul maar ozo lekker. Doordat de rum zelf een beetje scherp van smaak was dacht iedereen dat er een ernorme hoeveelheid aan alcohol inzat, maar het was slechts 25%. Heerlijk bij het toastje. Volgens Fannie beter als toetje dan als voorgerecht / amuse. Nou ja zij fronst wel vaker de wenkbrouwen bij de fratsen die ik uithaal. C'est la douce vie.