Ben altijd blij als mensen de blog met plezier lezen. Probeer er ook een beetje een leesbaar verhaal van te maken, maar ja niet alles is natuurlijk even interessant voor iedereen. Grappig toch wel, ben ermee begonnen op verzoek van Fannie die bijna drie jaar geleden nogal vaak in het buitenland zat. Dan kon ze de zaken volgen, vooral die opstart fase.
Nu is de blog zo langzamerhand uitgegroeid tot een soort publiek dagboek. Altijd even een moment van: wat heb ik vandaag allemaal uitgevreten, meegemaakt etc. Meestal niets heftigs, maar amusant af en toe wel.
STATISTIEKEN
Als iemand deze pagina leest loopt er een tellertje mee, google analytics. Heb ik al eens eerder over geschreven. Een verrekt handig tooltje waar je veel uit kunt halen. Ook hoeveel regelmatige en wat minder regelmatige lezers er zijn. Op dit moment zijn er 107 regelmatige lezers/ressen die bijna elke dag, of als er iets nieuws op staat, de blog lezen. En een 50-tal die de blog af en toe lezen.
WIE
Dat kun je natuurlijk niet zien, maar wel uit welk land en welke streek, verder gaat deze gratis tool niet. Meer dan voldoende voor mij.
Af en toe vraag je je wel af: wie leest die blog nu? En waarom relatief zoveel lezers/resssen?
Het gekke is, zoveel maak ik niet mee denk je dan. Maar als je de kleine dingen uit het leven hier beschrijft, wat je doet, leest, overdenkt wat je van plan bent, tripjes die je in de omgeving maakt, wordt het ineens weer een verhaaltje voor de blog. En dan denk je weer: zelf ben ik niet zo interessant dus verhaal je maar over wat er om je heen gebeurd. Af en toe om je te bescheuren en soms om je te ergeren. Maar bovenal waar je je soms over blijft verbazen.
Toch, het is geweldig zoveel lezers te hebben die blijkbaar benieuwd zijn wat er allemaal hier in Mailleroncourt gebeurd of de stukjes lezen waaraan ze weer wat hebben. Zoals het stukje over de fraude met het reserveren van kamers voor een belachelijk bedrag,
Vond het ook helemaal geweldig toon die mevrouw nog speciaal belde om ons daarvoor te bedanken.
MIS JE NL
Mensen vragen/schrijven ook wel eens: mis je nederland niet? Nou, behalve mijn lief, is het de pindakaas dan nog wat rest. De rest valt prima mee te leven, en of zoek je een vervanger voor, dus eigenlijk absoluut niets. Sommige dingen die ik van mijn schatje mee krijg zijn dan wel weer handig, ook omdat je geen vervanger zo snel kunt vinden in deze streek. Bijvoorbeeld vloeicement-egalisator is hier niet in de goede vorm of samenstelling te krijgen. Maar meestal heb ik geen idee hoe je dat wat je nodig hebt moet noemen, laat staan dat er een winkel is of zo die het verkoopt. Tuurlijk in de professionele handel zal het er best wel zijn, maar dan moet je een of andere kaart hebben.
Mensen vragen/schrijven ook wel eens: mis je nederland niet? Nou, behalve mijn lief, is het de pindakaas dan nog wat rest. De rest valt prima mee te leven, en of zoek je een vervanger voor, dus eigenlijk absoluut niets. Sommige dingen die ik van mijn schatje mee krijg zijn dan wel weer handig, ook omdat je geen vervanger zo snel kunt vinden in deze streek. Bijvoorbeeld vloeicement-egalisator is hier niet in de goede vorm of samenstelling te krijgen. Maar meestal heb ik geen idee hoe je dat wat je nodig hebt moet noemen, laat staan dat er een winkel is of zo die het verkoopt. Tuurlijk in de professionele handel zal het er best wel zijn, maar dan moet je een of andere kaart hebben.
Maarre NL zelf heb ik geen moment gemist, in tegendeel.
Natuurlijk sluipen er wat franse gewoontes in, zoals een glasje wijn drinken bij je middagmaal. En een stukje stokbrood erbij. En dat handje geven als je iemand in de ochtend begroet, en soms zelfs bij het naar bed gaan. Het immer luidende "bonjour" dat in alle toonaarden klinkt en dan weer een of ander soort sentiment of gelegenheid aangeeft. Of de vorm van bon (fin de) journée / soirée bij het verlaten van een winkel of iemand. Je neemt die dingen als vanzelf over. Zelfs nederlanders ga je een handje geven en wens je bonjour of zo toe. Dat je eerder naar het Franse dan NL journaal begint te kijken, is logisch. Toch volg je de Telegraaf - AD - Volkskrant - Geenstijl punt eN-eL dagelijks, af en toe klik je dan op uitzending gemist. Soms heeft Fannie iets waarvan ze vind dat ik er naar moet kijken. Maar het kijken naar uitzendingen uit NL is steeds meer een gewoonte dan behoefte aan het worden.
En ja, ik ben nog steeds volbloed NL-er sommige dingen weiger ik nog steeds om te pikken: het niet op komen draven van mensen, veel te laat komen, heronderhandelen over prijsafspraken halverwege een klus en vele andere kutsmoezen die ze soms hebben. Het eeuwige afhouden van keiharde afspraken is er ook zo eentje. Dat alles blijf ik me aan ergeren, en hoop dat dat ook zo blijft. Jawel je past je wel aan, maar zaken zijn zaken, en die worden op mijn manier gedaan...
En ja, ik ben nog steeds volbloed NL-er sommige dingen weiger ik nog steeds om te pikken: het niet op komen draven van mensen, veel te laat komen, heronderhandelen over prijsafspraken halverwege een klus en vele andere kutsmoezen die ze soms hebben. Het eeuwige afhouden van keiharde afspraken is er ook zo eentje. Dat alles blijf ik me aan ergeren, en hoop dat dat ook zo blijft. Jawel je past je wel aan, maar zaken zijn zaken, en die worden op mijn manier gedaan...
En nu de winter er echt aan komt, begint alles een beetje stiller te worden, af en toe een gast, alles gaat een beetje trager lopen. De wegen zitten onder de modder van het winterklaar maken van de akkers, de blaadjes zijn zo langzamerhand wel van de bomen af en het is om zes uur al weer donker.
Ach het is somber weer, maar het is behaaglijk in de keuken, in de oven staat kip abricots en over een half uurtje kunnen de aardappels erbij. Een salade met kruiden en fettah en het (eenvoudige) maal is weer klaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten