Kookclub

Sinds eind vorig jaar hebben Louise, Fred, Yvette, Willem, Fannie en ik ons gezellig samen dineren tot een soort van kookclub omgedoopt. Iets heel informeels en bedoeld voor de gezelligheid. Ieder paar kookt een gang van het diner, voor,- hoofd,- en nagerecht, met alles wat daar zo bijhoort aan wijn en zo. Louise kwam met het idee om te rouleren van huis en diegene waar het diner gehouden werd kookt dan ook het hoofdgerecht. De anderen de rest. Dat slaat drie vliegen in een klap. Geen gedoe over kosten, iedereen komt aan de beurt, en het is heel transparant. Om het gezellig te houden is het handig als iedereen precies weet wat ie kan verwachten en wat er verwacht wordt. Gem en Marjan hadden we ook uitgenodigd maar die bleven liever thuis. Niets aan de hand mee. Alleen, Gem is wel een professionele kok geweest en ik had gehoopt veel van hem te kunnen leren. Wellicht was dat juist een hobbel die hij niet wilde nemen. Een kok in ruste schept te veel verwachtingen misschien. Nou ja, even goede buren, nietwaar?
Dit keer was het bij Y&W, de tafel was prachtig gedekt, en het feest kon beginnen. Uiteraard passeerde iedereen in het dorp even de revu.

BP
En helemaal uiteraard was BP een prominent onderdeel van de gesprekken. Het is ook een zeer dankbaar onderwerp daarvoor. De fratsen die die knakker uithaalt, dat wil je niet weten. Ieder van ons had zo zijn eigen ervaringen met die gast. En ja, je kunt er een boekje over volpennen.

BP

Geprezen werd ie over zijn enorme taaiheid en het gemak waarmee hij met twee zakken cement onder de armen de trap ophuppelt. Maar enige autonome intelligentie moet je natuurlijk niet van hem verwachten. Tuurlijk, hij is leep, heel erg leep. Weet de meeste dingen wel zo te draaien dat het zijn kant op komt, en is altijd in de weer met een of andere deal. Uiteraard is er met hem geen echte afspraak te maken. Teveel met zijn eigen dingen bezig. Het is een charmeur van de bovenste plank, altijd aardig tegen mij, en helemaal tegen de vrouwen. Heeft ook 5 kids bij 3 verschillende vrouwen, en neemt daar ook zijn verantwoordelijkheid voor. Dat dan wel weer hè, petje af daarvoor.
Ook nooit te beroerd om, als ie er is, extra dingetjes te doen. Dat ie zich altijd tegen je probeert op te wrijven, slijmen heet dat in de volksmond geloof ik, neem je dan op de koop toe. Het is een linkmiechel die je altijd in de gaten moet houden als het op preciese werkinstructies aankomt. Is BP te vertrouwen? Net zover als je hem kunt zien, denk ik. Bij missend gereedschap als je daar over iets opmerkt is het als bij toverslag teruggevonden in een klein hoekje onder een doos of krat. Niet erg zoiets, zolang je maar weet waar je aan toe bent. Ook is ie nogal gefixeerd op het bietsen van een lam van ons, voor een tegenprestatie, zegt ie dan, zolang het maar geen geld kost. En het spel eromheen is dan wèl weer heel vermakelijk. Zeg ik:" ff kijken wat de marktprijs is". Protesteert hij dat ie toch een goede deal met me maakt en dat er dan best iets vanaf kan. Na veel marchanderen, en niet in een sessie, daarvoor houden we teveel van dit spel, komen we tot een soort van afspraak. Die wordt of door hem of door mij dan weer opengebroken en beginnen we weer van voren af aan. Geweldig. Af en toe trek ik dan ook nog een flesje open om het geheel een beetje te smeren. Hij is wel aardig. Vooral als ie op zijn praatstoel zit en het over de wat meer esoterische dingen van het leven wil gaan hebben. Je lacht je te barsten, maar hij meent het goed, denk ik dan maar.

WVTTK
Wat verder ter tafel kwam.
Verder gingen de gesprekken over het affouage (kap) recht, de fratsen van de lokale houtboer, de roddels in het dorp zelf, en het leven in LDF. We voorzagen Y&W van de nieuwste hint en tips. Je helpt elkaar een beetje op weg als expats nietwaar? Maar een NL clan willen we onder geen beding vormen. Dan werd er ineens door de vrouwen besloten dat we het woekerende bamboe gebeuren bij Willem wel even zouden aanpakken. Ik stelde voor Mario, de geit, daar voor aan het werk te zetten. Hoewel, Fannie wilde een stuk van die bamboe in eigen tuin neerzetten. Dat leek mij natuurlijk, niet zo'n goed idee. Het spul woekert, is net als kweegras niet meer weg te krijgen, en persoonlijk vind ik het een lelijk stukje groen. Afijn, de vrouwen krijgen toch altijd hun zin, dus verzin je een soort uitstel van executie, dat op een goed compromis kan lijken. Over een paar jaar zien we wel weer. Is dat op zijn frans of is dat niet op zijn frans?

GASTEN
Het seizoen is duidelijk begonnen en de reserveringen komen met regelmaat binnen. De prijswinnaar van Radio France heeft ook eindelijk een afspraak gemaakt en die gaan we eens lekker verwennen. Inclusief een introductie in de klei. Dat wordt lachen als ze zien dat het helemaal niet zo moeilijk is om iets te fabrieken en dat ook nog leuk is.
We hebben ook een heel aantal terugkerende gasten mogen boeken. Ik zie dat als kroon op ons werk iets van LMQR te maken waar onze gasten graag naar terug keren. Opnieuw, er is geen pijl te trekken op het tijdstip dat gasten beginnen te boeken. Zo kwamen de eerste reserveringen vorig jaar behoorlijk laat binnen, nu vroeg in het jaar. Misschien omdat bijna alle feest, of vrije dagenin de week vallen.

TABLE D'HOTES
Voor dit seizoen hebben we ook weer enkele nieuwe recepten uitgedacht en getest. Bij het kiezen of maken van een recept voor ons B&B komt meer kijken dan allen het recept. Je kijkt uiteraard naar de ingredienten, kiest daarvoor zoveel mogelijk lokale producten. Die zijn nu eenmaal verser. Echter als tomaten uit verweggistan maar de helft van de lokale handel kosten dan ben ik ook geen dief van eigen portemonnaie. Ik zou wel gek zijn. Daarmee komt het zakelijke aspect om de hoek kijken. Wat kost het, zo'n maaltijd. Er is een budget van 18.50 per persoon. Daar moet alles van betaald worden. Behalve de ingredienten ook de potten en pannen die slijten, energie, water, vaatwasser, servies enz. enz. Af en toe breekt er wat.
Gek genoeg werd de huiswijn Luberon 3 duppies goedkoper. Er zit dit jaar dan ook meer dan een procent minder alcohol in. Dat zal dan wel te maken hebben met de accijnzen enzo.
Je kijkt ook of je een gerecht in grote hoeveelheden kan koken, voor 12 of soms meer personen. En wat er dan overblijft van je gerecht qua smaak, geur en kleur. Niet altijd is veel     net zo goed als klein. Er zit relatief meer werk in om voor groepen te koken, daarom kijk ik ook hoeveel tijd het kost om iets te koken. Vier jaar geleden kwam dat niet bij me op om zo naar een keuken te kijken, nu heb ik geleerd voor grotere groepen te koken en de tijd daarvoor in de gaten te houden. Twee uur de tijd heb ik namelijk, om een drie gangen menu in elkaar te schroeven. Nog eens twee uur voor inkopen en een kleine koffie pauze, om dan als een jongleur in de keuken te keer te gaan, binnen die twee uur te koken, de tafel te dekken, de ergste vuile vaat schoon te spoelen en de binnenkomende gasten naar hun kamer te brengen.
Nee, een makkie is het houden van een B&B bepaald niet. In het hoog seizoen is het keihard werken. Maar wel kicken iedere keer als je gasten genoegzaam onderuit aan de tafel hangen en je bedanken voor het eten.
Daar doe je het dan voor, je gasten een ronde buik en een goed gesprek over alles wat verder ter tafel komt.