500

En hop, vandaag is de 500 ste blog eruit gerold. Voor mij is dit zowel een mijlpaal als een fascinerend getal. Vijfhonderd. Vijfhonderd kommen, 500 schalen, 500 gasten, 500 lammeren, 500 kilometer, een bijna mystiek getal. Vraag me niet waarom, `k weet `t zelf niet.

Feit is dat vandaag een ander 500 getal is voltooid, het 500ste epistel.

In 2008 ben ik met deze blog begonnen om het thuisfront op de hoogte te houden. Vier jaar later blog ik nog steeds over avonturen, wedervaardigheden, merkwaardige zaken en mensen, de avonturen van onze gasten, mijn gedachten over de Fransjes, de Franse taal en cultuur hoe ik dat zie en beleef. Is dat nog niet genoeg, dan gaat het wel over andere zaken dan Le Mouton Qui Rit. Eigenlijk over alles wat me bezighoudt of voldoende verbijstert om weer eens in het toetsenbord te klimmen.

Gedurende de laatste jaren is er een nieuwe passie ontstaan: koken en daarover wordt zeer regelmatig iets met jullie gedeeld. Aan de reacties te zien wordt het meestal wel gewaardeerd. Fannie zegt dat eten me wel erg veel bezig houdt, ik begin er al bij het ontbijt over. Al ontbijt ik vaak alleen met een kop koffie met de gasten mee.

Aan de laatste honderd-tig heeft Marion, als ghostwriter meegeholpen er iets leesbaar-der-ders van te maken. Fannie liet wel eens wat diepte bommen los, en diverse opmerkingen van jullie, de lezers, hielpen ook om niet al te veel van het onderwerp af te dwalen. Hiervoor mijn dank, want af en toe vergeet ik mezelf of schrijf ik over zaken die niemand interesseert anders dan mijzelf de gek. Soms zijn mijn stukjes niet om te lezen, af en toe koddig, meestal wel informatief. Het zijn in ieder geval dingen van mij, dingen die me bezighouden, en die ik wil delen.

Dik 33 duizend keer heeft iemand een stukje gelezen. Uit alle uithoeken van de wereld zag je soms lezers op het wereldkaartje verschijnen. Gasten kwamen soms bij binnenkomst meteen aandragen met: "Ik heb je blog gelezen hoor!" Dan volgen vaak vragen of opmerkingen van: "Hoe gaat het met", of, "Rare snuiter die BP hè?"

Soms krijg ik mailtjes van lezers met opmerkingen over mijn taal, aanvullingen op het onderwerp, of soms zelfs kritiek op mijn keuze daarvan. Allemaal meer dan welkom natuurlijk. Heel af en toe ontspant zich buiten de blog om een discussie van heb ik jou daar, vind ik geweldig, zolang het maar elkaar in ieders waarde laat. Een enkele keer kreeg ik zelfs een verzoek om een lijst met nederlandse scheldwoorden te produceren. Dat ging me toch iets te ver.

In ieder geval jullie belangstelling voor deze blog laat me steeds weer zoeken naar iets interessants om over te schrijven, foto's van de omgeving te laten zien, dingen die hier gebeuren te beschrijven of over de fransjes in het algemeen te berichten. Dus misschien komt het stukje 5000 nog eens. Zou ik daar 40 jaar over gaan doen?