Ruilhandel

dat was even zweten

Wat doe je op het platteland waar geld een schaars middel is. Juist, ruilen. Nu zit ik al jaren te vlassen op een zaagmachine voor het brandhout. En BP zit al maanden lang te lekkerbekken op een van de  lammeren die in januari geboren zijn. En dan weet je het wel hè, hij "récupereert" een zaagmachine en ik geef hem daarvoor een lam. Hij goedkoop een lam, ik goedkoop een machine.
Dat je ooit nog eens in de wei een potje handjeklap zou gaan staan doen, dàt had ik in mijn meest wildste dromen niet kunnen bedenken. En die zijn wild ;=) Nadat tot ieders tevredenheid de deal was gesloten stiefelde BP vol bravoure de wei in om een lam te vangen. Uiteraard spurten de beesten letterlijk alle kanten op. Halverwege de spurt zag je ze opeens omkeren. Alsof ze aan een elastiekje zaten. BROOD! De spurt ging ineens in omgekeerde richting en met zijn allen stonden ze vervolgens om BP heen te dringen om een stukkie brood te bemachtigen. Daar zijn ze echt aan verslaafd geraakt. Toch is het opletten met de beesten. De ram is een beetje aggressief, die is namelijk niet happy als je te dichtbij de ooien komt. Nu hou je je die wel van je lijf met een paar tikken op z'n neus, maar je moet over je schouder heen blijven kijken. Flash wordt namelijk steeds gehaaider in zijn aanvallen. En als je dan ook nog met een zakje oud brood komt aanzetten dan is die jongen natuurlijk helemaal niet meer te houden. Springt ie gewoon over een ander schaap heen om de buit te bemachtigen! Asjemenou.
Uiteindelijk weet BP de kudde de stal in te lokken met het brood. Maar het beoogde lam laat zich maar niet zomaar vangen. Hoezo BP heeft last van zijn rug... Na vijf minuten kat en muis met de kudde, en een hoop lawaai van net weer ontsnappende beesten die tegen de stalen staldeuren aan knallen, komt BP met een vette grijns naar buiten zetten met het gewenste lam in zijn armen.

BROOD! mjammie!

Toch gaan fransjes merkwaardig met beesten om. Zoonlief probeerde de beesten puur uit ballorigheid op te jagen. Waar dat nu voor nodig was, dacht ik. Voordat ik mijn stem moest verheffen, greep BP in, wetende dat ik van dat soort praktijken niet echt gediend ben. 

Ondanks dat er de komende maanden schapen in de potten gaan verdwijnen, kun je best de dieren met enig respect behandelen. Of niet dan. Het zijn geen voetballen. Wat zullen we nou krijgen. Dus een beetje storm stond wel op mijn gezicht te lezen. Afijn, met het lam in zijn armen beloofde BP een stukkie te bewaren voor me. "Alleen het eindproduct", zei ik nog. Een stoofpotje van jong lam is namelijk echt héél erg lekker. Vooral als de beesten altijd volop beweging hebben gehad. Ze kregen ook geen krachtvoer, alleen gras. Ja, In de winter als er een laag sneeuw op het gras lag, of als het stervens koud werd, ja, dan werden ze met een handje brokjes bijgevoederd. En dan nog oud brood hè. De buren weten namelijk ook hoe ze van hun oude brood af moeten komen. Voor de rest, bijna biologisch dynamisch vlees dus.

Vroeg me vorig jaar iemand, kun je je eigen beesten wel opeten? Ja, geen probleem. Daar worden ze voor een deel gewoon voor gefokt. Je moet je niet gaan hechten aan de beesten als je weet wat het eindstation voor ze is. Simpel zat.

Schrijverij

bron: festool.com

Ben ik in de nieuwe douche aan het werk, de radio aan op France Culture, je weet wel die wauwel / klets zender. Of die andere zender die ik laatst ontdekt heb, ook overmatig veel ge-OH. Eigenlijk ben ik niet zeker welke van de twee het was. In ieder geval, hoor ik een mannetje ineens verontwaardigd sputteren over de huidige trends over dode bomen (papier) auteurs, dat e-books echt in opkomst zijn en niet meer te stoppen. Wat nu precies zijn betoog was heb ik niet helemaal kunnen volgen, ging te snel voor me. Omdat de interviewer er nogal doorheen kakelde en de zaag behoorlijk lawaai maakte, werd het allemaal wat warrig voor me. De kern van het verhaal was duidelijk. Door de moderne, ultra snelle - goedkopere - (andere) manieren van publiceren wordt er erg veel puinzooi op de markt geplempt. Waardoor niet alleen iedereen maar zijn hersenbraaksels kwijt kan,en dat het mede daardoor met de kwaliteit van de schrijfsels wel erg bar gesteld is. Veel hype er omheen creëren is ook een verkoop strategie. Soms maakt de reclame een boek ogenschijnlijk beter dan het in werkelijkheid is. Totdat men het begint te lezen, en dan gaat het met de populariteit van dat boekwerkje snel bergafwaarts. Exit naar de Slegte dan maar.
Kwaakt een betweterig modernistisch mens er nog doorheen dat alles zich begint te richten op publiceren via internet, e-books en zo, en dat de dode bomen publicaties de langste tijd gehad heeft. Dat was natuurlijk olie op het vuur van het panel. De rest kon ik door het lawaai van het werk, en dat van de anderen achter de microfoon, niet meer volgen.

Zoals te doen gebruikelijk dwalen mijn gedachten dan af. Zou het werkelijk zo zijn? Dat er in de nabije toekomst niet meer op papier gepubliceerd wordt? Ja, maar niet zo snel als die kemphanen wel denken, denk ik dan weer. Als het grote geld er mee gemoeid is dan lijken alle ontwikkelingen zich tot een tergend langzaam proces om te toveren. Dingen komen op de plank te liggen of verdwijnen in de koelkast. Totdat de geldmeneertjes ineens ontdekken dat dat een nieuw verdien model blijkt te zijn, en gaat ineens alles als een speer.

bron: wikipedia

Literatuur staat nog steeds in hoog aanzien in LDF. Of eigenlijk moet ik zeggen: de klassieke literatuur. Bien sur, daar kleeft natuurlijk een behoorlijk gehalte aan chauvinisme en "keeping up appearances" aan, maar wat dan nog. Er wordt nog steeds verrassend veel nieuwe literatuur over de lezers uitgestort in LDF. Gewoon een kwestie van: als er niet gelezen wordt, zal een uitgever niet gaan publiceren. Vraag en aanbod zeg maar, en ook, adverteren doet verkopen. Waarbij er uiteraard flink wordt ingespeeld op de nationale sentimenten, gewoon strategie. De laatste paar jaren lagen de historische romans goed op de markt. In bepaalde kringen is het bon ton als je iets van de (nationale) historie in je gesprek kan weven. Wat ook goed ligt momenteel zijn de psycho/surrealistische thrillers. Zo iets dus. Leuke mix. Beide trends zijn een klein beetje op hun retour. Een nieuwe is zich aan het vormen: realisme. Dingen die mensen meemaken en verbouwen tot een roman of gedramatiseerde non-fictie. Ruim voldoende keus. Kijk maar eens op Babelio, kun je mooi volgen wat populair is, de site staat bol van reviews. Voor mij is dat een mooie site voor het kiezen van een boekje. Enerzijds omdat ik van de Franse literatuur als zodanig geen bal verstand heb, en anderzijds omdat je daarmee van de platgetreden paden afraakt en zo ook eens een andere schrijver leert kennen. Altijd spannend.
In een van de vorige stukjes schreef ik dat boeken hier euries goedkoper zijn dan in NL. Nu constateer ik dat er een sterke prijsstijging bezig is. Lang zal dat verschil er dan ook niet meer zijn ben ik bang. Dan toch maar naar die wat goedkopere e-books, zal de consument - ikke dus - beslist gaan denken. Maar ja, daar moet je weer zo'n reader voor hebben. Of een tablet. En dan zijn er altijd fabrikanten die denken dat ze hun formaat anders dan de anderen moeten maken. Hierdoor zullen de boeken weer niet uitwisselbaar zijn met andere e-readers of tabletten. Stelletje dwazen.
Vanzelfsprekend heb je ook weer van die malloten die proberen de prijzen kunstmatig op te fokken, werkt ook niet mee zo. Er zijn producenten die schrijvers zelfs dwingen alleen maar voor deze of gene uitgever te schrijven op straffe van een ban op hun eerdere werk. Oostblok praktijken?

gutenberg.org

Gelukkig heb je dan nog organisaties als Gutenberg, Google, en nog een handje meer, die de auteursrechtenvrije boeken gratis op het net ploffen. Uiteraard heb je ook tientallen sites waar je het nieuwste van het nieuwste kunt downloaden. Dat schijnt dan weer illegaal te zijn. Het boek over Steve Jobs was nog geen dag officieel uit en je kon het al ergens downloaden. Ik bedoel maar.

Hebben de kwakers op de radio gelijk dat het gedaan is met de literatuur? Dé literatuur zoals wij die op de middelbare school in ons brein gepropt krijgen? In mijn ogen niet. Wel anders. Meer temporale literatuur. Daar bedoel ik mee: literatuur die onlosmakelijk met een tijdsgewricht te maken heeft en daarbuiten, buiten dat tijdsgewricht, niet of nauwelijks te begrijpen is.

E-SCHRIJVER
Denk ik ook nog: zou je een computer literatuur kunnen laten schrijven. Iets dat een zekere eeuwigheidswaarde zou kunnen houden of krijgen? Zelfs populair kan worden? En is daar lol aan? Grappig, dat zou een soort Turing test voor schrijvers kunnen zijn. Namelijk, heb je hier te maken met een kunstmatige of menselijke schrjver. Daarover een andere keer maar ;=)

Uitslag

Hollande wint van Sarko, als viel te verwachten. Maar na correctie slechts met 1.5%. Wel uitzonderlijk dat een zittende president verslagen wordt. Moet die Sarko het toch wel heel bont gemaakt hebben in de ogen van de fransjes.

Nou ja, hij gedroeg zich dan ook echt als een kwajongen en niet met de grandeur die men van een president mag verwachten, hoor ik telkens. En dat gesleutel aan de sociale wetten, werktijden, pensioenen dat is voor de gewone man natuurlijk erg bedreigend. Achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk praten nietwaar. Toch geen dramatisch verlies zou ik zeggen.

MSP
Nieuwschierig geworden naar hoe men in Mailleroncourt-Saint-Pancras gestemd heeft, ga ik ff naar de site van binnenlandse zaken. Daar vind je letterlijk alles over de verkiezingen. Sowieso een zeer nuttige site als je iets over LDF in cijfertjes of feiten wilt weten.

asjemenou!

Zo! Die kunnen ze in hun zak steken. Marietje, de vleesgeworden Wilders in LDF,  heeft vet gewonnen. Daar opmerkingen over makend vanochtend, informeer ik langs de neus weg of ze alle 'Ollanders' weg willen hebben. "Nee, we hebben gewoon schier genoeg van de regering", klinkt het. "Tijd dat er iets anders gebeurd." Waar heb ik dat vaker gehoord, en wat was het resultaat? Niets, nul, zilch, niema, niks dus. Het establishment gaat niet weg. Of er moet een revolutie starten waar veel koppen letterlijk in het mandje vallen. Daar hebben ze in LDF ervaring mee, dik twee eeuwen geleden, 1789 ergens. Tuurlijk is dat geen oplossing, agressie is nooit een oplossing.

Dan maar op naar de tweede ronde. Dat wordt spannend als Le Pen zich gaat scharen achter Sarko.

Romeins bad

Die Romeinen hadden het prima voor elkaar met die baden.
In Jonvelle is er zo'n romeins bad. Alleen op zondagmiddag open. Vandaag dus. Ikke erheen want zoiets met eigen ogen zien is altijd meer waard dan van de plaatjes. Je weet natuurlijk al wel dat niet alles in perfecte staat is, en dat er een soort van vrijwilligers organisatie zich voor het behoud inzet. Dat in ogenschouw genomen, ziet het er allemaal prima verzorgd uit. Mooie loods er omheen zodat alleen de vrieskou er nog iets mee kan doen. Zo te zien zijn ze nog bezig met wat restauratie werk.

Zoiets als die baden, dat ontwikkel je ook niet van de ene op de andere dag. Daar gaan, zeker in die tijd, wellicht een honderd of zo jaartjes overheen voordat iets op die manier uitgekauwd is. Dat die Romeinse jongens klein waren wist ik, maar het verbaast je altijd wel weer als je dan de maten van zo'n zitbad ziet. Meer de maten van een huidig kinderbadje.

MOZAIEK
Ik kwam hier voor twee dingen. De mozaieken is er een van. Die steentjes zijn dus echt steentjes. Van zo'n 1 bij 1 cm en soms kleiner. Allemaal met de hand gemaakt uit gekleurd steen of marmer of zelfs graniet. Die vissen komen of kwamen voor in de Saone rivier die hier langs loopt, en de andere motieven zijn, volgens het bijschrift, ook op de omgeving geinspireerd. Knap hoor.

het mozaiek

Wat een werk is dat geweest. Daar moeten toch een paar vakmensen een paar maanden aan gewerkt hebben. Steentjes houwen, snijden, bijwerken. En dan nog een beetje op de juiste plek leggen. Het zijn geen perfect rechte lijnen, maar juist dat vind ik de charme van zo'n kunstwerk uit de 2e eeuw.

detail van een mozaiek rand

En dit is de tweede reden voor mijn komst hier. Hoe zit zo'n badhuis precies in elkaar? Hoe verwarmden ze dat. Nou gewoon onder de vloer een vuurtje stoken. De kunst is alleen om de warmte gelijkmatig te verdelen. En daar hadden die jongens wat op gevonden. Een soort kruipruimte op paaltjes. En door die ruimte joegen ze dan hete lucht door.

Een stapeltje gebakken stenen ongeveer (25x25cm)  op elkaar gemetseld tot een pilaartje van pak 'm beet 60cm hoogte. Daar bovenop ligt dan een grotere plaat met een eerste stortvloer van een soort beton. In plaats van kiezels hebben ze gruis gebruikt van mislukte tegels en/of  dakpannen. Twee lagen zijn op elkaar gestort. Zou dat geweest zijn om het uitzetten en krimp op te vangen? Want zo te zien zit de tweede laag niet "vast" aan de eerste. Of zou het een constructieve reden hebben, en konden ze niet in een klap de hele dikte storten. Wie het weet mag het zeggen in de comments hieronder.

Zie je toch weer dat het een en ander slecht gerestaureerd is.  (zie plaatje hieronder) De positie van die kolom links is fout zodat de tegel ernaast is gebarsten. Jammer, maar de plaatjes geven wel een goede indruk hoe het gedaan is. Oh ja, dit is dus de ruimte onder de (zwevende)vloer van het badhuis. Hierin werd de hete lucht van een vuurtje geleid zodat het het bad en de ruimte erboven opwarmde.

Aan de zijkanten van deze ruimte zaten dan nog spleten. Daarop stonden dan en soort drainagebuisjes die op die manier de muren verwarmden. Hetelucht verwarming van de muren. Dat moet wel een bijzonder hete aangelegenheid zijn geweest. Volgens de literatuur kon je, als er gestookt werd, niet met je blote voeten op de vloer lopen. Die werd dan te heet. Zou daar de uitdrukking: "het wordt me te heet onder de voeten" (ik smeer hem) vandaan komen? Vloerverwarming, een paar duizend jaren oude technologie.
Ik kick er altijd van om dat dan even aan te raken, net alsof je dan contact hebt met de makers van zo lang geleden.

Update 2012 04 26
In een ander blogje heb ik het al eens gehad over de Romeinense plaatsen en wegennet: kijk hier.

Regen

Vannacht regende het pijpenstelen en dan wordt het meteen een stuk kouder. Maar zo na het ontbijt tussen de middag klaarde het ineens op. Wel nog dreigende wolken, en hier en daar komt er nog een plensbui volgens meteox. Een mooie gelegenheid om eens een paar plaatjes te schieten van die wolkenpartijen die hier zo dramatisch kunnen zijn. Zo gezegd en fort met de geit. Camera geladen? Check!
Nog even een shot van de verkiezingsborden. Opvallend ook hier weer een soort van standaardisering. Je ziet praktisch dezelfde modellen in de dorpen staan.

Mailleroncourt-Saint-Pancras

Gut wat een koud, triest weer. Waar hebben we dat nu weer aan verdiend. Ook es even kijken hoe die schapenboer dit jaar heeft gedraaid in Melincourt. Dramatisch. Zichtbaar minder lammeren. Zou ie er nu gevoelig voor zijn een ram te verkopen? Ter plekke besluit ik richting Vesoul via Polaincourt te gaan.

Polaincourt

Langs die route heb je van die mooie glooiende weiden en bossages, dat moeten mooie luchten opleveren.

onderweg naar Polaincourt

En jawel. De luchten zijn dramatisch. Alleen jammer dat het zo hard waait. Het licht verandert net ff iets te snel voor een bestudeerde shot. Zoals die lichtvlekken die over de wei razen, moet je maar net op tijd afdrukken. Net te laat om het bosje mooi in het licht te krijgen. Dat jonge groen licht dan zo mooi op. Het is hondenweer zogezegd dus stap ik met de eerste vlaag regen weer in de auto. Volgende keer beter.

Een van mijn favoriete doorkijkjes. Stop, ik sta boven op de rem. Gewoon midden op de weg stilstaan en op je gemak uit de auto klimmen, kan zo maar hier. En knip! Mooi, met die witte koeien op de achtergrond.



Als je goed kijkt zie je de grauwe regenslierten door de lucht zeilen. Het land wordt weer groen ;=)

SHOPPEN
Een van de grotere winkels in de buurt is wel Cora in Vesoul. Had ergens reclame gezien van een douche voor de halve prijs. Dus die ging ik dan maar even scoren. Dan heeft Fannie meteen ook haar zin en komt er ook nog een hand-douche of zo iets. Cora is totaal verbouwd. Nou ja, zeg maar heringericht. Nieuwe schappen, maar centen voor een nieuwe tegelvloer hadden ze blijkbaar niet meer. De nieuwe ingang is in ieder geval prima gestyled en heeft het geheel niet meer zo'n Oostblok uiterlijk. Hoe lang moet dat zo geweest zijn denk ik dan, heel, heel lang.  Er is nu een lange gang ontstaan, had ik een soort promenade van gemaakt met link én rechts wat shops. Ligt er een of ander soort zeil op de grond dat als een soort puzzelstukjes in elkaar gedrukt is. Mooi bedacht, maar had dan de ondervloer met vloeicement afgewerkt. Nu zie je alle oneffenheden, geen porum. Je ziet er nu al de nodige schade aan. Dit is over een jaar kapotgelopen en komt het veredelde lapwerk weer om de hoek kijken. Een gietvloer zou beter geweest zijn, dan hadden die kleine oneffenheden mooi weggewerkt kunnen worden. Hoe gladder een vloer is afgewerkt des te minder snel een vloer wordt afgetrapt. Vooral als je er een paar miljoen klanten per jaar over heen krijgt. Enfin, de douche voor 25 euries gescoord, heeft ook nog ledjes om de temperatuur aan te geven, we gaan helemaal met de tijd mee. Zouden ze ook sambal hebben? Jawel hoor, een 100 grams potje kost 1.46E. Tien meter exotische dingen uit allerlei streken van de wereld staan in de schappen.

WIJN
Uiteraard kijk ik nog snel in de wijnrekken en vind twee betaalbare (max 4E) flesjes met opvallende  namen. Weer iets voor de wijnproeverij.

Prince du Prieur (soort kerk vorst) een Saint Emilion, niet verkeerd voor die prijs. Vooral die Uch leek me een merkwaardige naam, en warempel daar zitten wel 14% alcootjes in. Bijna een glas vol alcohol per fles. Da's dus best krachtig spul, oppassen dus! Medoc is altijd wel aan de heftige kant. Er zijn de laatste tijd opvallend veel Medoc wijnen die ineens betaalbaar worden. Hebben zeker in de gaten gekregen dat ze zich uit de markt aan het prijzen zijn. Ook opvallend vond ik vooral de omschrijving van deze wijn op het etiket, waarop zeer specifiek beschreven wordt wat je er het beste bij kunt eten: Entrecote a la Bordelaise of Pavé de boeuf au poivre. Oempf, heftig rood vlees. Vanzelfsprekend. Ha! Erg eenvoudige receptuur, precies mijn ding, eenvoudiger is altijd beter. Als Eef komt van de week zal ik die Bordelaise maken. Zoiets heb ik al eens vaker gemaakt, maar dan met Filet Mignon. Een entrecote is echter kachtiger van smaak. Die pavé lijkt me interessanter met Filet Mignon. Kan ik weer lekker met room gaan klussen, een van mijn favoriete ingrediënten. Entrecote a la Bordelaise, de naam alleen al rolt al lekker over je tong. Iets lichts erbij als gestoofde aardappel met een lichte knoflook crème saus in de schil met een salade, vooraf een bouillon, en na die peer met chocolade of een taartje van feuilleté deeg met appel, honingsaus en rozijnen. Uitersten in smaken. Even rekening houden met het budget maar dat is denk ik wel te halen.

LIJSTJES
Heb ik lijstjes met boodschappen, kan deze er ook wel bij: wijnen.

• Luberon 2009 - absolute favoriet (etiket met de drie boompjes) die van 2010 valt slecht, volgend jaar beter
• Morgon - zware koppige rode wijn 
• Medoc - vooral uit de haute medoc
• Chateau Neuf du Pape - eigenlijk onbetaalbaar
• Bordeaux supérieur - kijk uit naar flessen met prijzen
• Corbiere - hiermee moet je oppassen er zit veel gemeen spul tussen
• enz. 
• enz.

Dat is eigenlijk best wel een lange lijst. Overpijns ik dat  ook niet alles waar Bordeaux supérieur op staat goed is. Er zit enorm veel verschil tussen de wijn uit de zelfde streek. En geloof me St. Emilion is ook niet altijd geweldig. Vloek ik als ik zeg dat ie qua karakter erg dicht in de buurt van de Pinot Noir komt? Ja dan vloek ik. So what.
Meestal geldt voor mij een prijs tegen de 4 euro per fles, daar heb je een redelijke eet wijn voor. Uitzondering zijn de Morgon (2009 is perfect op dronk, hoor mij nou) en Medoc (ouder dan 3 jaar svp) die zijn altijd wel een paar eurotjes of zo duurder. Over Chateau Neuf maar te zwijgen. Die begint bij de 10-12 en de sky is the limit. In het algemeen geldt wel, dat je een redelijk drinkbare wijn tussen de 4 en 5 euries gemakkelijk kunt vinden. Hoewel, van een Corbiere voor 1.50 weet je dat dat een goede kookwijn is, maar om uit de vuist te drinken... dat vraagt om een iets betere kwaliteit. Ach, met een stukje zachte kaas erbij kan ie best passeren.
En zo kan ik wel uren door ratelen. Maar probeer die twee recepten eens van de entrecote en de pavée. Met een klein beetje aandacht goed te doen. Succes verzekerd.

Kandidaat

Nog twee dagen en dan wordt er een president de la republique Française gekozen. Uiteraard staan de kranten er bol van. De (staats) TV blèrt niets anders dan dat, is immers goedkoop TV maken. Maar het enige dat hier door de straat dendert zijn de landbouwmachines. Niet de politieke karavaan. Wel staat in elk dorp in de omgeving het obligate rek met verkiezingsposters. 'k Geloof dat ik tien kandidaten heb geteld. (in 2002 waren het er 16!) Daarvan zijn er 8 kansloos, honderd procent zeker. Twee gaan de tweede ronde in. Ook 100 procent zeker. Dat zijn Sarkozy en Hollande, traditioneel le Droit contre la Gauche (rechts tegen links)  Ach, klinkt het uit diverse monden, of je nu door links of rechts gebeten wordt, het gaat ons zwaar geld kosten de komende jaren.

BP mag toch niet kiezen vanwege zijn tijd in de bak vorig jaar, dus daar heb ik dit keer ook niks aan als informatiebron. Dat pakken ze toch wel erg rigoureus aan, niet meer rijden, rijbewijs ingenomen, en tijdelijke ontzegging kiesrecht. Je zou bijna medelijden met die gast krijgen. Alhoewel gisteren zag ik hem toch vrolijk achter het stuur zitten. Kan allemaal op het platteland waar politie controle minimaal is.

DE KANDIDATEN
Zo ff de gezichten van de kandidaten bij elkaar geveegd. Verschrikkelijk, er zijn tientallen sites over die politieke zaken te vinden. Hebben ze niets beters om te doen dan? Er even een lollig achtergrondje bij gemaakt, het oog wil ook wat. En hop hier is mijn eigen billboard, veel gezelliger met die frisse kleurtjes. Die dame met dat kekke brilletje is de kandidaat van de groenen. Bijna elke dag heeft ze een andere kleur montuur, verschrikkelijk. Zou dat een soort systeembril zijn, koop je glazen met een 10 kleuren montuursetje erbij?

mooie quizvraag, wie is wie?

Gisteren was dat een fluoriserend gifgroen ding, jakkes. Linksonder is Hollande en rechts onder Sarko, vond ik wel toepasselijk. Marie le Pen staat naast Sarko. Is toch een beetje ingezakt tijdens een beetje té vroeg begonnen campagne, en staat maar een beetje retoriek uit de vorige campagne te hermalen. Over retoriek gesproken. Die Hollande is schor, zichtbaar vermoeid, en braakt paragrafen uit met een signatuur uit de jaren 60-70 toen het communisme nog een groot ding was in LDF. Opvallenderwijze houdt Sarko zich erg gedekt. Geen al te groot haantjes gedrag, maar acteert de kalme staatsman, wie stinkt daar nu in, met een beheerst stemgeluid. Toch ff dat horloge afdoen tijdens een rondje handjes geven onder het volk, da's dan wel weer grappig. Zoals de waard is vertrouwd ie zijn gasten ;=)
Het blijft natuurlijk wel poppenkast, dat politiek gedoe, toch?

De landelijke politiek leeft hier in het dorp gewoon niet. Het is zoals men zegt "ça m'est égal"- kan me niet schelen of interesseert me niet. Wat merk ik als buutenlaander nu van de verkiezingen? Niets, behalve de items op het journaal dan. En ik moet zeggen dat het teelevee journaal zich erg terughoudend opstelt. Bijna krijg ik de indruk dat Sarkozy niet prima ligt bij TF1. Of zou je mogen concluderen dat over alle kandidaten de aandacht verdeeld wordt op gelijke basis en dat ze daarmee nota bene hun neutraliteit in acht nemen? Ongeloofwaardig, dus het zal mijn eerste stelling wel zijn, dat Sarko niet zo geweldig ligt bij TF1.
Verder heb ik zegge en schrijven slechts één foldertje door de bus gekregen. Van ene Hollande. Goed opgestelde folder, precies zoals men tegenwoordig een krant leest: koppensnellen met een bijzinnetje erbij. Oké, met onhaalbare punten, dat is over twee jaar echt wel vergeten door iedereen. Hollande neuzelt dat de macht NU gegrepen moet worden. Ja, wiens macht vraag je je dan af. De macht voor M. Hollande of de macht door en voor het volk. Als politiek onbenul schat ik in dat het zijn persoonlijke macht wel zal zijn en niet die voor het volk. Maar wel de macht van het volk, van, snap je?

STEMRECHT
Als buitenlander mag je op zijn hoogst voor de gemeenteraad stemmen, je kunt zelfs gemeenteraadslid worden, maar geen burgemeester. Die grens vind ik terecht. Dat je wel invloed mag uitoefenen op je locale politiek omdat je nu eenmaal in die gemeente leeft, maar als je de landelijke politiek in wilt moet je maar Français worden. Als burgemeester kun je ook in de conseil general terecht komen, dus daarom kun je als buitenlander volgens mij ook geen bourmaitre worden. Die laatste wordt overigens uit de gemeenteraad (conseile communal) gekozen heb ik gelezen. Dus helemaal geen rechtstreekse verkiezing van de bourmetre zoals ik dacht. En dan komt het natuurlijk weer neer op een potje handjeklap van heb ik jou daar. En verklaart dit meteen waarom men er zo zeker van is wie de volgende bourmaitre hier dan wel niet zal worden. Hier: in Mailleroncourt-Saint-Pacras. Of de beste man dat wil is de vraag. Want hij heeft een relatief groot bedrijf, en kan dan de agenda's misschien niet verenigen. Misschien tot ons voordeel, dan kunnen die ruïnes zonder al te veel bombarie plat gemaakt, en tot parkjes of parkeerplaatsen ingericht worden. Dat zou het dorpsgezicht aanmerkelijk verbeteren.

Jonvelle

Dit stukje is naar aanleiding van de post die ik ontving van de stichting die de Romeins-Gallische archeologische vindplaats in Jonvelle beheerd. Daar stond ik nu al twee keervoor niets voor de deur. Toch sympatiek om my informatie te sturen voor onze gasten.

ROMEINEN
Deze streek heeft een rijke historie. Een deel van de historie is de erfenis die de Romeinen hier hebben achter gelaten. Zo liggen hier in de buurt nog oude Romeinse wegen die kaarsrecht door het landschap lopen, en soms nergens eindigen. Badhuizen die uit die tijd stammen. Steden die toen zijn gesticht en waar in/onder eigenlijk elk jaar nog opnieuw archeologische vondsten gedaan worden. Maar ook resten van dorpen, legervestingen, en zowaar villa's. Dat laatste daar gaat dit stukje over. Een pater / archeoloog heeft begin 20e eeuw in Jonvelle een Romeinse villa uit de 2e eeuw ontdekt en die is, van wat er dan nog van over was, helemaal uitgegraven. Het is ook het enige bekende exemplaar in de Haute Saone.

Van ons - LMQR - naar Lonvelle

Hoe kom je er? Rij het dorp uit richting Vauvillers, blijf de D417 volgen richting Corre > Bourbonne dan kom je er vanzelf voorbij. 

Oh en dan kom je ook door Demangeville heen, daar zit die creatieve prijsverhogende bakker met dat bronwater in zijn brood, maar fabriekt wel gigantische croissants.

Bij Jonvelle afslaan en de bordjes volgen. Het is een kilometertje of 20. Jonvelle is een heel oud dorp en dateert van ver voor de 2e eeuw. Je kunt die villa bekijken, althans het badhuis ervan is het enige wat is overgebleven. De openingstijden zijn een beetje eigenaardig. Van 1 april tot 30 oktober elke zondag van 14-18  in de zomer (1 juli - 31 aug) alle dagen behalve dinsdag 14-18. Toegangsprijs 3E volw. Site: hier er is ook een NL pagina.

BADHUIS
Twee dingen trekken me erg aan bij dit soort dingen, de mozaieken

mosaic Jonvelle badhuisl bron Jonvelle museum

En dan, hoe ze die baden, vloeren en muren toen verwarmden. Dat vind ik fascinerend.

Geniaal in de eenvoud dus. Daar wil ik dan ook iets mee gaan doen, Interessant is dat je die techniek ook terugziet in de tegelkachels zoals je die veel in Oostelijk europa ziet.

Sambal

Gevonden in de Carrefour, een schap met oosterse artikelen. Mijn blik waait er even overheen en blijft hangen op een potje met een overbekende rode drap. Het is een klein potje maar toch:

Sambal & Mosterd onscheidbare vrienden ;=)

Sambal Bingo! Gemaakt in China, naar Vietnamees recept, hoe kan het ook bijna anders. Echter, zonder sambal is het leven een stuk minder in eet geneugten. Pasta zonder sambal, dat kan eigenlijk niet. Oh ja, en pindakaas met vuistdik roomboter op je baguette zo, vers uit de oven MET een dikke lik sambal! Dat is net zoiets als je geen aardappelen zonder Maggie eet, of worst zonder mosterd. Dat zijn zo van de eetgewoonten die er in zijn geslopen, en er niet uit te rammen zijn. En nee, ik hoor ze al roepen, dat is niet vies, niet tegen de goede smaak, en niet tegen alles is wat verder zo zou zijn zoals het hoort. Het is gewoon omdat het lekker is. Overigens, je zou er zo een ritje voor NL aan wagen om grote hoeveelheden sambal in te slaan. De laatste tijd zie ik ook vervelende reclame over mijn scherm komen van een winkeltje waar je al dat lekkers zomaar kan bestellen via internet. Heb je Google weer om de bocht komen met zijn 'adsense' Juist, daarom dus niet. Ook omdat het niet onmogelijk is om iemand een pot Sambal Oelek van Conimex uit NL mee te laten nemen, als het echt, echt, moet. Liefst in grootverbruik verpakking en absoluut van Conimex. Nee, ben geen grootverbruiker van dat godengoedje, af een toe een lik sambal door de pasta heen of een veeg over de pindakaas. Dat eet je toch niet elke dag.

BOODSCHAPPENLIJSTJE
Men vroeg mij jaren terug eens wat ik uit NL wilde hebben.

Toen we hier pas zaten zag het lijstje er zo uit:

• Sambal - Conimex
• Koffie - DE roodmerk
• Rietsuiker, grove korrel
• Brinta
• Pindakaas met stukkies - Calvé
• Havermout
• Muesli, zonder suiker
• Rozijnen
• Hoi Sin sauce
• (Riet)Suikerstroop - niet die van van Gilse, maar in die rode verpakking
• Appelstroop - voor de gelakte kip en crepes
• Chocolade vlokken puur, voor de garnering

Die lijst is in de jaren wel korter geworden omdat je steeds meer dingen hier kan krijgen (Muesli, havermout, rietsuiker) of het gewoon ineens vind. De rietsuiker is alleen niet zo grof als ik hem graag heb. En nu kan Sambal ook van het lijstje met boodschappen uit NL af. Appelstroop heb ik zelf leren maken. Rozijnen zijn hier nog steeds peperduur, de pindakaas is wel smeuiig tot op de bodem maar zo mogelijk nog zoeter dan in NL, bah, bah, bah! De Franse koffie, daar kan ik nog steeds niet aan wennen. Heb ik al veel water bij de wijn gedaan door over te stappen op Roodmerk, maar toch. De rest van het lijstje is vrijwel intact gebleven. Dingen als kaas, rookworst, en drop of zo, de klassiekers, hoeven niet zo erg. Ben nooit een dropmens geweest, Fannie wel, maar die heeft het uit haar dieet gedaan. Had iets over hart een vaat dingen. Overigens de verpakking van de suikerstroop van Gilse (geel) begint na een paar maanden op voorraad gestaan te hebben te lekken, geen goed idee dus. En gek genoeg vind je op de pindakaas zonder stukkies wel en die met stukkies geen laagje olie staan, als je het potje opendraait na het na een paar maanden uit de voorraadkast gehaald te hebben.

Aan de sambal moet nog een schepje zout worden toegevoegd om het in de richting van de Conimex smaak te krijgen. De Conimex sambal beschimmelt niet, blijft ook buiten de koelkast prima als je het goed afgesloten wegzet. Zou dat dan aan het zoutgehalte liggen? Fannie zeg van wel, toen ik haar dolblij vertelde dat je het in de schappen kon vinden.
In de echt grote steden kun je vast en zeker al dat lekkers wel kopen. In Portland (Or) is een Holland winkeltje, met eigen ogen gezien. Zo ook in Paris, heb ik van horen zeggen. In Lyon ook, wellicht? Wishfull thinking doet. En dat zal in veel landen zo zijn die hoog op het emigratielijstje van NLlers staan. Of waar je grote concentraties NLers hebt. Dan is er altijd wel iemand die daar business in ziet. Zo zag ik laatst in de super, paaseitjes liggen. Spekulaas wordt erg populair, en van andere expats hoor ik dat stroopwafels aan een opmars zijn begonnen. Je doet de Fransjes een groot plezier met een pakje stroopwafels. Grappig he, zoals dit soort dingen zich over de aardkloot verspreiden.

KOOKLIJSTJE
Gisteravond liep ik na te genieten over mijn vondst. Komt er nog zo'n lijstje boven drijven. Een lijstje met dingen die eruit springen. Niet zozeer zout, peper, uien, basilicum, rozemarijn, provencaalse kruidenmix, paprika, enz. enz. die behoren tot je standaard uitrusting.
Voor mij in het bijzonder is: honing, kaneel, rietsuiker, chocola +80%, vanille, abrikozen, en gember die veel gebruikt worden. In mindere of juist mét mate: anijs, trompet de mort, curry, mosterd, hoi-sin sauce, citroen, kruidnagels.
Dat is wel zo'n beetje mijn arsenaal. Niks bijzonders. Ware het niet dat ik in de gerechten liberaal met honing omga. Dat is zo'n beetje mijn signatuur geworden merkte Fannie eens een keer op. Een kilo honing per week in het hoog seizoen, als ik voluit aan het kokkerellen ben is wel zo'n beetje het quotum. Het gaat in de toetjes, de dressings, het vlees, de chocolade saus ... Heel af en toe moet ik zelfs een ritje naar de honingboer zelf maken. Ook geen straf, er is altijd wel wat te proeven of te kwebbelen bij die gast. En die twee oudjes weten precies wat ik nodig heb, dat scheelt.

Kunstmarkt

Niet alles is natuurlijk kunst met een grote K wat je op zo'n kunstmarkt tegenkomt. Soms is het kitsch en soms niet onverdienstelijk. En af en toe denk je: nou dat is heel erg goed gemaakt. Voor mij was mijn aanwezigheid op deze markt meer een demo aangelegenheid. En als ik iets verkocht zou hebben dan was ik erg blij geweest. Maar dat heb ik niet. Andere kunstenaars verkochten ook eigenlijk niets. Wel de stands waar ze spullen verkochten met lage prijzen. Zo van die houten plankjes met een sticker erop van Goofy, en dan een of andere almanak uiting er met de hand bijgeschreven, plus de naam van de koper of voor wie het bestemd was. Dat deden ze ter plekke, slim om zoiets te personaliseren. Verder zag je dat kinderkleding erg in trek was en ja, de nodige kitsch. Slechts twee keer zag ik iemand de deur uitlopen met een kunstwerk in de hand.

BP wilde ook ff achter de draaischijf zitten ;=)

wat je al niet met een paar spuitbussen voor elkaar krijgt

Tsja leuk voor in een cafe of eetzaaltje van een duister hotel, maar dit doet me toch wel erg veel aan het zigeuner jongetje met die traan in zijn ogen denken.

kunst of kitsch voor de eetzaal

Vind ik leuk, zo'n dorpsgezicht. OK niet onverdienstelijk, kunst met een kleine K?

Kunst of kunst

zeker weten, dit is kitsch

Niet alles valt natuurlijk in de smaak, zou ook een klein wonder zijn. Enfin, een artiest is er toch maar ff druk mee geweest, dus alle waardering is hier op zijn plaats, toch wel.

kunstig

kunstig

erg goed gedaan die kalligrafie

Dan een paar standjes verderop knalt er iets in je oog. Een meesterstukje van kalligrafie staat daar. Zomaar op een ezel te pronken. Altijd al een zwak voor gehad, kalligrafie. Wordt er fijntjes door de mevrouw gezegd: "Ja dat is een hele klus hoor, zoiets." Denk ik weer, heb nog niets gezegd! Keek zelfs met enige bewondering. En ja, dat weet ik ook wel, het is echt monnikenwerk. Schitterend staaltje handarbeid.

In een sporthal moet je geen geweldige verlichting verwachten, dus sommigen waren zo slim geweest eigen spotjes mee te nemen.

spotjes aan, licht waardeloos

Links onder, die is naar mijn smaak, wel mooi. Wat dat kostte weet ik niet want ik werd geroepen om een demonstructie te geven.

altijd misterieus een gesluierde dame

En, welja, dit moet kunnen. LDF is immers een land van uitersten: een club voor het inlijsten ;=) Echt nog nooit van gehoord, maar het bestaat. Overigens, de meesten zijn best wel smaakvol ingelijst.

plaatje inlijsten? kom bij de club

In deze streek staat het kantklossen en naaldwerk hoog op de lijst van handenarbeid. Van flessendoekjes tot complete kostuums worden er van dit kantwerk gemaakt. je moet er van houden. Kunstig is deze vlijtigheid wel, en als je de dames bezig ziet, gaan de handjes sneller dan de eigen schaduw.

klosje garen en gaan!

Dan opeens zie je een groepje door de hal schuifelen van stand naar stand, blocknootje erbij en maar ouwehoeren onder elkaar. Bleek dat de commissie te zijn om een prijs van de beste, weet ik veel waarvan, uit te reiken. Overal en nergens plakken de fransjes een lintje aan of op, schrijven een oorkonde, of reiken een diploma van verdienste uit. Zoals de ere kunstenaar van vrijdag avond die kreeg uitgereikt. Mooie traditie. Spoort de mensen alleen maar aan, toch?

de-fééstcommissie

Een collectief van dames staat de hele dag te schilderen, koffie te leuten, te kwekken, en elkaar aan te sporen. Onderstaand heeft ook wel iets. Heel fijn penseel werk.

babbel, babbel, en toch nog iets leuks

Ondertussen paste BP op de winkel. Die nam trouwens die draaischijf onder z'n arm mee alsof het een baguette was. Die kerel is een bonk spieren. Maar we hebben toch een paar leuke potjes dammen gedaan voor het tijdverdrijf.

BP past op de winkel

Opeens wordt er met tafels en bankjes gezeuld. Van een model die je trouwens overal tijdens braderieen en feesten terug ziet. Een soort standaard uitvoering van klapbanken en ditto tafels. Dan komt het middageten binnen en krijg ik de indruk dat dat toch ietsjes meer is dan wat de rest krijgt. Maar de burgemeester zit dan ook aan de dis mee te eten. Moet je wel iets te bieden hebben hè.

repas de midi voor de organisatie met de burgemeester

De kunstenaars kregen een soort van plat d'Alsac. Iets onduidelijks met worst en een vies ranzig plakje spek. Gelukkig had ik nog iets bij de bakker gescoord vanochtend dus we konden het spul met veel brood en een fles wijn door de hals spoelen. Getverdrek, wat was dat een smerige hap. Nou ja, ik heb het wel eens viezer gehad, dus wat klaag ik eigenlijk.

Dan zit je maar zo in de ruimte te turen, twee lange dagen lang. En af en toe komt er een jong mensje langs en die wil het wel eens proberen, dat draaien. Als je dat voor de eerste keer doet wordt het steevast een modderzooi. Niettemin wel dikke pret met zijn allen als er toch nog een asbakje blijft staan op de plaat.

uitzicht vanuit mijn draaischijf

Ooit eens in een dwaze bui in elkaar geflikkert, en nooit meer kunnen namaken zoiets. Maar van Fannie mocht ik hem eigenlijk niet verkopen. Alhoewel, de kans daarop was sowieso miniscuul klein.

pronkstuk, Buddha kop

Een Buddha kop, handgevormd, kuilvuur gebakken.

Morgen krijg ik van BP nog een paar flimpies en fotootjes, dus die komen er ook nog bij, als het wat is dan.

Tot twee keer toe kwam er iemand vragen of ik ook op hun kunstmarkt wilde komen staan. Nou voor de publiciteit graag natuurlijk maar of je wat verkoopt: ijdele hoop. Ik ben geboekt op 1 mei in Bains les Bains. Als we dan gasten hebben gaat dat feest natuurlijk niet door. Die andere is midden in het seizoen, dat moeten we maar ff afhouden.

Vernissage

Het is vrijdagmiddag. We ruimen de zooi op in de in wording zijnde nieuwe badkamer van kamer 5. En we spreken om half vijf af. Want BP zou me helpen sjouwen met de draaischijf en ander zwaar materiaal. Uiteraard springen wij op het, naar het zich laat aanzien, laatst mogelijke moment voor de vernissage zou beginnen in de auto om alles op te stellen. Nou ja alles, een draaischijf en wat potjes, een paar pakken klei voor de demonstructie en dat was het wel. Het laatst mogelijke moment is in LDF een erg rekbaar begrip. Want na ons kwamen nog hele volksstammen met datzelfde idee: op het laatste moment. Enfin echt op zijn Frans dus.

Organiseren is niet de sterkste kant van een gemiddeld fransje. Dus als er al eens iemand opstaat die dat verfoeilijke organiseren op zich neemt wordt ie al snel tot lokale held verheven. Zo ook degene die zich de eerste kunstmarkt (foire artisanale) als taak heeft gegeven. En zo geschiedde. Een typisch fransje, een druk gebarend, kort gebouwd iemand, gekleed in zo'n ook weer typisch vestje, geschoeid met instappers waarvan de tenen omhoog gekruld waren. Stuiterde in het rond. ADHD? Nou ja exemplarisch dus. Die werd dus geproclameerd tot held van de dag.
Maar wel iemand die alles en iedereen in de gemeente Aillevillers in beweging heeft gezet om deze markt mogelijk te maken. Verrek Allevillers heeft zelfs een facebook pagina!

Om vijf uur zou de vernissage beginnen, dat werden er zes ;=) Door BP en mij werden al gekscherende opmerkingen gemaakt waarom al die glazen daar maar leeg stonden te staan. En wie uit de menigte de burgemeester dan wel niet moest zijn.

Uiteraard wordt zo'n happening door de burgemeester geopend, dat soort figuren neemt elke gelegenheid te baat voor een microfoon te kunnen blaten. Zoals gezegd, zaten BP en ik zitten achterover geleund in de stoel te gokken wie dat in die kluwen mensen bij de ingang dan wel niet mocht zijn. We gokten allebei verkeerd. Het was die dame, met een fundamentele achtergevel, gekleed in een soort rok met ruches waardoor haar achtergevel nog meer geprononceerd werd. Een perfecte spotprent van het menselijk voorkomen. Arm in arm met haar entourage zwierde le maire door de zaal heen. Hier en daar handen schuddend, om uiteindelijk achter die microphone te belanden. Dwingend klonk het: "komt u allen naar voren, dichterbij, ja komt u maar." Toen dat eindelijk gelukt was en iedereen zo'n beetje richting le maire keek begon het bekende ritueel. Zoiets klinkt dan als:

Geachte gekozenen, (zoiets als de gemeenteraad) mijn collega's burgemeesters (die overigens schitterden in afwezigheid - en waarover nogal stuntelig gedaan werd) voorzitter van de (plaatselijke) feestcommissie, de organisator, dan ineens kwamen de artisans aan de beurt, en beste genodigden...

Waarvan er ook niemand aanwezig bleek te zijn. Maar er stonden en boel mensen.

Uitvoerig werd iedereen anders bedankt voor hun komst.

Tijdens dat voorspel wordt dus iedereen bij naam en toenaam genoemd hè. Dan ben je al snel weer 15 minuten verder. Die burgemeesters krijgen in dat gewauwel waarschijnlijk een opleiding. Opdat ook maar niemand vergeten wordt, die een vinger opgetild heeft, om deze blijde gebeurtenis mogelijk te maken.

Dan werd nog iemand naar voren gehaald, die oorspronkelijk bedenker van deze kunstmarkt bleek te zijn. Prompt tot eregast werd omgedoopt en daarna als een haantje rond liep te paraderen.
Eindelijk werd het woord aan de organisatie gegeven. Die gieten dan meestal een A4tje blurp over de goegemeente uit, en passeren de microfoon aan iemand, die ook belangrijk is. En hop, weer dat A4tje blurp. Er komen bij zo'n gelegenheid al snel 4 tot 5 mensen aan de beurt die hun ding doen. Zoiets kan makkelijk een uur duren, dat namen noemen, veren in konten steken, en zichzelf profileren voor een verzameling partycrashers die alleen maar voor de verre de l'amitié komen. De hapjes en drankjes dus.
Etiquette is, dat de hoofdpersoon het eerste glas heft. Dat is dan het startsein voor een run op de klaarstaande schalen met hapjes en flessen drank. Je hebt er altijd een of twee stofzuigerende gasten tussen zitten die schier onverzadigbaar lijken. Oei! Die champi was behoorlijk verraderlijk, tikte je zomaar omver. Zelfs BP had er al snel genoeg van, en die is verklaard alco! Kun je nagaan.
Zo claimde een of andere gnome een complete schotel pasteitjes voor zich zelf, keek me ff vuil aan toen ik over haar heen reikte en een hapje van haar schotel plukte. Zo klein als ze was, haar gulzigheid was groter. Afijn na een uur van het ene op het andere been te hebben staan wiebelen had ik het wel gezien. En klampte ik de organisator aan om te vragen wanneer dat diner nu was. Die gosert was totaal verward. "Diner?" mompelt ie. "Ja", zeg ik, "waarvoor ik al betaald had." "Oh maar dat is er niet hoor, ja, er is wel iets georganiseerd voor het middageten morgen en overmorgen. Maar geen diner." Krijg nou wat, dacht ik, en pissig geworden liep ik weer terug naar BP. Want daarmee had ik hem namelijk gelokt om me te helpen met sjouwen. We schoven nog wat shampi en hapjes naar binnen, en taaiden af.

DE-DAG-DAAR-OP
Te vroeg, naar later bleek. Want dat diner was er wel degelijk, alleen niet om acht uur of de volgende dag, maar veel later in de avond. Gewoonte getrouw uren later dan gepland, echt op z'n Frans, zoals het hoort. Maar ja, als kaaskop heb je dat natuurlijk niet door.
Dat hoorden we dus van de vrouw van de organisator de volgende dag. Die heel correct geld terug kwam geven. En plop, daar verscheen het organisator mannetje ook ineens. "Waar waren jullie gisteren", klonk het een beetje verwijtend. BP en ik keken elkaar verbouwereerd aan. "Ja maar", begon BP, "gisteren hebben we je nog gevraagd of en hoe laat dat zou zijn. En toen wist je van niks!" Een duidelijk gevalletje van zich er onder uit lullen werd nu opgevoerd. Zoals niet begrepen hebben, en al verbaasd zijnde waarom ik zei dat het al betaald was, en dat ie zich nu pas realiseerde waarom ik dat had gezegd etc. etc.
De etiquette gebiedt dan dat je nadrukkelijk verklaard dat allemaal als misverstand te accepteren, het niet erg te vinden en dat het volgend jaar wel weer goed zou komen. Waarop het ronde gezicht van het organisator mannetje begon te glunderen, en je op je conto weer een aantal kudo's kon bijschrijven. Gewoon aandoenlijk zoals die drukknop etiquette werkt hier in LDF, zo lekker voorspelbaar. Daarmee was de kous af, en stonden, hingen, zaten, BP en ik, vrolijk roddelend over dit mannetje, te wachten op de eerste klanten.

Zo van die dingen

Vanochtend kwam het geglazuurde spul uit de oven. Grote schrik! Het 'rode' glazuur was heel erg vlekkerig geworden. Daarmee is het werkstuk totaal verpest. Oh shit en nu? Zoiets hoort dus stukgeslagen te worden volgens de door mijzelf opgestelde criteria. En vanavond is de vernissage. Goede raad is duur nu. Meenemen, toch maar? En het als special effect "verkopen" aan't publiek? Het opnieuw glazuren zal enige inventiviteit vergen, of als onderglazuur behandelen en een nieuw jasje eroverheen spuiten. Dat moet een maf effect geven. Ik denk dat ik besluit tot het laatste. Er zit gewoon teveel werk in zo'n huisje om het niet te proberen.
De schaaltjes zijn wel redelijk geworden, dat donkerrode ijzerkleurige glazuur heeft beloftes. Daar moet ik meer mee doen. Dat blauwe is altijd mooi. Jammer van die huisjes, had een klapper moeten worden.

SYSTEEM
In mijn vorige beroep heb ik veel voor banken gewerkt, trouble shooting was mijn specialiteit. Ik mag dan ook wel zeggen dat ik het een en ander weet van hoe een banksysteem IT-technisch in elkaar zit. Echter wat ik de afgelopen weken van BNP heb mogen mee maken slaat werkelijk alles. Wilde ik een aantal weken geleden inloggen voor internetbankieren, nou vergeet het maar. En ik heb echt mijn best gedaan om de varianten om in het systeem te komen te gebruiken. Uiteindelijk komt de directeur van de bank terug met een verhaal waar je helemaal perplex van staat te kijken. Het toegangssysteem was volgens hem al twee weken plat, en het zou nog minstens een week duren voordat dat hersteld was. Dat was twee weken geleden. Als ik dat flikte bij mijn vorige opdrachtgevers zou ik nooit meer aan het werk gekomen zijn als zo'n incident niet binnen een paar uur opgelost was.

Vandaag rees mijn ergernis over de gebrekkige Franse informatisering weer boven de rode lijn. Ik moest ff het rekeningsaldo opvragen. Ongedekte cheques uitschrijven is hier namelijk een doodzonde, je moet dus weten wat je saldo is. Wie schetst mijn opperste verbazing dat toegang tot de rekening via internet bankieren nog steeds niet mogelijk was. Twee weken later hè! Ikke helemaal over de rooie bellen met die knakker van de bank en wordt vervolgens het spreekwoordelijke riet in gekiekert: zit je wel in "espace pro" ? Ja natuurlijk, ben toch geen randdebiel op dit gebied dacht ik. Ik had geen tijd om hierover te delibereren en vroeg dan maar rechtstreeks het saldo op. Gaf ie ook nog. Tijdelijk probleem opgelost.

Nu ga ik me beraden of er naar een andere bank omgekeken moet worden. Opletten voordat die stap genomen wordt. Zo'n lijstje met gebruikseisen is wellicht handig om voor te leggen. Want met die telefoon is het ook niet helemaal gelukt. Zoiets van een ezel... Geen wonder dat iedereen er zeeën van tijd voor nodig heeft om te switchen van 't een naar 't ander. Je moet dat dus uiterst zorgvuldig doen, anders wordt je er alsnog tussen genomen. Of zeg maar gewoon belazerd. Over verfransen gesproken, ikke dus. Waarom moet alles nu zoveel moeite kosten? Niet dat andere banksystemen zo goed zijn, ING dagenlang slecht bereikbaar, virussen die je rekening (Rabo) proberen te plunderen, Amro die bedragen dubbel afschrijft of bijboekt etc etc. Maar meestal worden dat soort zaken in NL soepel afgehandeld zonder dat men tot het uiterste gaat de klant overmatig te tergen. In tegenstelling tot hier in LDF.
In beginsel is hier alles problematisch, onmogelijk, of niet gebruikelijk als je iets wilt. Uiteraard is alles je eigen schuld, want je hebt immers een verklaring getekend waarin staat dat je van alle rechten afziet. Nou dan, eigen schuld dikke bult. Zonder dat te ondertekenen kun je geen rekening openen, makkelijk zat. Ze hebben je gewoon bij de ballen die banken.

Maar dan dit.

Zoiets simpels als grote bedragen opnemen kan gewoon niet. Dan moeten er ineens allerlei bewijzen komen dat het geld legaal is verkregen. Dingen als belasting of jaar overzichten worden gewoon niet geaccepteerd, nee het moet echt de verkoopakte van je huis zijn, of een bewijs van een erfenis, de verkoop van je firma en de akte daarvan. Genoeg is nog te weinig. Ze blijven maar vragen naar papieren totdat ze het idee krijgen, en dat kan lang duren, dat er echt niets anders meer is om te vragen. Erg professioneel komt dat niet over. Sterker nog, ieder fransje klaagt erover hoe slecht het zakelijk bankieren wel niet is geregeld in LDF. Uiteraard doet niemand daar wat aan, want zoals het is, is het goed. Ook al werkt het systeem slechts een kant op, naar de geldpotten van de bank zelf. En geen gedoe met mondige klanten alstublieft. Ook die hebben immers die verklaring moeten ondertekenen waarin ze van alles afzien.
Geld opnemen dus. Dat weet ik nu, da's schier onmogelijk. Wordt je ook nog eens zonder blikken of blozen beschuldigd van witwaspraktijken. En neemt de leiding van de bank een houding aan van; zie maar eens dat je je geld krijgt, maar niet van ons. En leunt met een uitgestreken smoel achteloos tegen de muur. Bijkans onbeschoft. Boos worden tegen ze heeft geen zin, dan gaan ze je treiteren.
Maar uiteraard is er een oplossing, gewoon een cheque uitschrijven, en het is geregeld. TaTaaah! Alle andere vormen: geld overmaken, een bank cheque, via je internet bankieren, kon allemaal niet. Maar die cheques, dat is hier de Haarlemmer olie. Het is een legaal betaal middel en de banken zijn via de wet gedwongen die te allen tijde te accepteren als wettig betaalmiddel. Gut, waarom zou zo'n wet nu nodig geweest zijn? het leven kan soms zo simpel zijn. Verdomd een bank de dienst te verlenen die je wilt, schrijf een cheque. De eenvoud van deze oplossing, zo voor de hand liggend, bijna geniaal.

Probleem opgelost. Zuchten doe ik.

GHOST

Nog even dit. Mochten jullie in de laatste paar stukkies meer dan gebruikelijke zonden tegen interpunctie en andere fauten hebben gezien dan klopt dat. De Ghostwriter in residence heeft even vrijaf gevraagd. Als iemand onder jullie haar tijdelijk wil vervangen weest niet bevreesd, ik ben het maar, en dankbaar voor opbouwende kritiek en opmerkingen die de epistels smakelijker maken. Mijn talenknobbels behoeven nu eenmaal wat ondersteuning. En dat is niet omdat ik het zeg.
Bien sur, ik ga erg liberaal om met taal, maar dat wil dan volgens mijn lieve criticasters niet zeggen dat het daardoor verteerbaar is voor de gemiddelde bloglezer.

Cigogne

Lag ik lekker in m'n warme bed rond zevenen de kranten na te pluizen, de mail af te handelen en nog wat links en rechts een beetje te surfen, gaat ineens de telefoon naast mijn oor af!
Nog een beetje niet van deze wereld zijnde hoor ik BP in mijn oor roeptoeteren dat er Cigognes in de wei zijn geland. En dat ik maar ff moest gaan kijken. Het eerste waar ik aan dacht was dat er honden in de wei liepen. Cigognes kon voor mij namelijk van alles betekenen, onbekend woord dus. Maar meteen met een pak van 4 of 5 leek me ook weer overdreven. Ik grijp de verrekijker, terwijl BP nog steeds opgewonden door de telefoon toetert, en zie ik in plaats van honden wat vliegend vlees boven het gras zweven. Verrek, ooievaars (dus geen reigers) in de wei! Da's niet normaal denk ik en dan roept BP: fotootje...

De camera ligt altijd paraat, dat was dan ook zo gepiept. Baal je wel ff dat je geen echte telelens hebt. Maar na de foto twee keer door een filter gehaald te hebben, via twee programmaatjes opgekrikt, komt er toch nog wat uit. Ja, die zwart witte vlekkies zijn ooievaars. In no time hoppen een stuk of tien van die dingen op het gras. Een tussenstop, beetje grazen, en na een halfuurtje waren ze weer in de lucht. Heel sierlijk spreidden ze hun vleugels uit, wat een spanwijdte, en sprongen ze als het ware de lucht in. 

Snel opgezocht wat voor soort dit was: de zwarte Alzas ooievaar. Schijnt nogal zeldzaam te zijn, zwaar beschermd en een jaar of 20-30 geleden bijna uitgeroeid te zijn geweest. Geen wonder dat BP nogal opgewonden was. Ook al omdat ze in deze streek zeer zelden zijn. Volgens het plaatselijk bijgeloof brengen ze geluk. Deze dag kan dan ook niet meer kapot.

KAPOT
Nou die dag kon dus wel kapot. Hout halen bij BigMat gaat niet altijd van een leien dakje. De balkjes die ik nodig had worden alleen op bestelling geleverd. Merde, dan maar naar de Brico, die is fors duurder. Kost daar het balkje bijna 15 euries, oei das wel erg veel als je er 20 nodig hebt. Ter plekke besluit ik dan maar een rit naar Epinal te maken, en ziet dezelfde balkjes zijn ruim 8 euries per stuk goeiekoper. Spaar ik toch weer 160 euries uit. Meteen maar lampen schroeven etc ingeslagen, je bent er nu toch. Bij terugkomst zie ik een kaartje liggen op het tafeltje in de serre, denk daar niet bij na en zie dat het van Gem en Marjan komt. Goh leuke kaart, denk ik dan nog. Leg het ongelezen, had ik beter wel kunnen doen,  op de keukentafel, en loop door naar BP die allerlei schijnbewegingen aan het maken is. Da's altijd verdacht. En inderdaad, ik moet corrigerend optreden.
In de ochtend had ik  BP namelijk instructies om de brandstapel aan te steken gegeven om de dode geit te verassen, doet ie dat pas als ik terugkom van Epinal. Daar erger je je toch weer aan. Nog geen half uur later staat vriend pliesie agent aan de deur. Huh? Tegelijkertijd gaat de telefoon af, die neem ik nog even op, buurvrouw die me waarschuwt voor de pliesie die al bijna in de keuken staat. Ik bedank haar toch maar. Klinkt het: "Ja het is verboten om vuur te maken, altijd, immer." Sta ik nog te stotteren dat ik van tijd tot tijd een vuur aansteek met keramiek erin, nou dat mag, daar is niets op tegen. Sta je toch van te kijken hè? Maar gewoon spullen verbranden mag niet. Wist ik 'natuurlijk' niet, iedereen steekt er hier de fik in van tijd tot tijd als dat zo uitkomt. Nou dat is verboten hoor, je moet het gewoon naar de déchetterie brengen. Zien ze ineens het geraamte van Mario liggen dat van een paar maanden geleden. BP blurpt dat we dat in de wei gevonden hebben. Het broertje was echter niet te zien. Begin ik weer te denken had ie in de ochtend dan inderdaad een vuur gemaakt? Verwarring. Foto's gemaakt door de pliesie en tot slot nog een vermanend woordje. En weg waren ze weer. Ben benieuwd of dat een staartje krijgt.
Kom ik terug in de keuken, lees het kaartje van Gem en Marjan, kort gezegd er staat: geen vuur en geen dieren verbranden. Onmiddellijk besef ik wie de pliesie gebeld heeft. Nu moet je over dit soort dingen geen gras laten groeien want daar krijg je altijd gedoe van. Meteen er op af maar en excuses aanbieden, zo gezegd zogedaan. Misverstand en te laat het kaartje gelezen. Zand erover, we gaan een andere plek zoeken om de handel in de fik te steken in de toekomst. Goed plan, en de vrede is weer hersteld. Moet je niet hebben kwaje buren. Heb je niks aan. Ondertussen had ik natuurlijk wel de pest in dat ze niet ff eerst aan de bel hebben getrokken, en denk ik er het mijne van. Het heeft ook geen zin elkaar op stang te jagen, op het platteland is het een kwestie van geven en nemen. De ene keer zit je gewoon fout, de andere keer is het een ander. Daar moet je niet te hard over vallen, uiteindelijk ben je toch een beetje op elkaar aangewezen.

Lammeren

Een nieuw lam is afgelopen zondag geworpen. Fannie zag gisteren wel iets in de wei liggen, iets kleins, maar ik kon niets ontdekken. Zoektocht dus. Na veel geloop en achter de houtstapels kijkend, bingo. Eindelijk trof ik een ooi met nieuw lam aan. Wel laat dit lam. Theoretisch moet nu nog een ooi werpen. Dit is weer een rammetje, voor de Rammadan verkooplijst dus.  Vreemd deze heeft totaal geen kenmerken van Flash. Definitief zwakke genen dus die gosert.
Flash wordt overigens nu toch echt vals. De buurman was namelijk brood in de wei aan het gooien en daar komt de kudde op afgestormd. En tsja, dan komt het recht van de sterkste he. Als je de aanloop van Flash zag dan moest je wel het ergste vrezen. Een behoorlijke klap. De genade slag denk ik. Mario was al niet de jongste meer en ook niet een van de sterksten. Ik vermoed dat die de morgen niet meer gaat halen. Geiten zijn taai dus je weet maar nooit. Maar agressieve rammen kunnen we niet in de wei hebben, alles wat beweegt wordt nu aangevallen, dat kan dus niet.

SPION
Van tijd tot tijd bespioneer ik de concurrentie op wat zij doen. Welke prijzen men hanteert, en hoe de kamers er uitzien. Het ontbreekt er nog maar net aan dat we niet de mystery guest uithangen. Op zich is daar wel wat voor te zeggen voor dat idee, just kidding!!!
Interessant voor ons, is ook welke diensten geleverd worden en of daar iets voor wordt gevraagd.
Net zo belangrijk is het om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen via het internet. Zo publiceert Hotels.com  ieder jaar een onderzoekje over wat gasten waarderen. Dat leg je natuurlijk naast wat wij de gasten zoal bieden en ik moet zeggen we zitten helemaal goed.

bron: hotels.com

Wij hanteren een all in prijs en volgens andere bronnen gaat 90% van de gasten echt voor: geen verrassingen. Kijk je naar het grafiekje dan is gratis wifi en ontbijt er gewild. Dat is bij Le Mouton Qui Rit Inbegrepen, ook gebruik van zwembad en misschien ook nog de jacuzzi, als die op tijd afkomt. All in, dat is ons concept. Hotels.com heeft nog een leuke ontdekt. Bij de vraag wat zou je als extra dienst ook waarderen? Komt er een wijn proeverij naar boven drijven. Dat steekt met kop een schouders boven alle andere voorzieningen uit. En toevallig doen we dat ook nog af en toe. Een beetje afhankelijk van het aantal gasten of de juiste aanleiding. Koffie en thee horen er ook bij, het gratis gebruik van de internet computer in de gang ook, en als er iets te repareren valt kan dat ook nog. Kamperen wordt tegen zo goed als kostprijs aangeboden en kunnen de gasten gebruik maken van de boomgaard en of BBQ. Soort of totaal concept proberen we te brengen.

Leg men ons naast de meetlat van Hotels.com dan durf ik best te zeggen dat we met wat we bieden er heel goed af komen. Niet slecht toch voor een nog maar net bestaand B&B?
Vergeleken met de andere B&B's en hotels in de directe omgeving steken we er daarom helemaal niet slecht bij af. Integendeel. Nee, absoluut geen reden om op je lauweren te gaan rusten, het kan altijd beter.
Kijk je naar de prijs-kwaliteit, ook dan wordt die verhouding bij de waardering sites altijd als uitstekend beoordeeld. Al met al mogen we denk ik best wel trots zijn op wat we hier in de afgelopen vier jaar opgebouwd hebben. Hier is: Mailleroncourt-Saint-Pancras aan de voet van de Vogezen ;=)  Een beetje promo mag toch wel...

CASINO
De nieuwste typisch Franse truc is weer iets van Casino. Nee niet het gokpaleis in Plombière of Luxeuil maar de hypermarché in St. Loup. Het management heeft weer eens iets nieuws bedacht  om de consument strakker de poot uit te draaien. Buiten dat de prijzen steeds sneller lijken te stijgen viel die truc pas op toen ik de bon controleerde van de voorlaatste keer. Er waren geen punten of zo bijgeschreven op de tierelier (klantenkaart - carte de fidélité). Toch maar eens op gaan letten bedacht ik me. En verrek vanochtend weer niet. Dus, maar eens naar de klantenbalie (acceuil) gestiefeld en ff een vraagje gesteld hoe dat nu kon. Want die donderdag van de dubbele punten was ons als consument ook al door de neus geboord. Zo maar ongemerkt. Als leverancier zou ik dat ook stilhouden, stel je voor klanten zouden wegblijven. Nee zo iets dan groots aankondigen, niet doen. Dit wist ik al wel: je krijgt sinds een paar weken ook geen smilies meer, maar gewoon een paar centen op je tierelier bijgeschreven als je boodschappen doet. En sinds een paar dagen ook niet altijd centjes maar alleen onder bepaalde voorwaarden, en ook nog alleen bij het kopen van minstens drie huismerk producten. Ook daar gaf men natuurlijk geen ruchtbaarheid aan. En als er korting op de producten gegeven werd, dan al helemaal geen centjes op je tierelier erbij. Je stapt dus twee van de drie keer zonder punten naar buiten. Degene die dat bedacht heeft krijgt aan het einde van het jaar vast en zeker een dikke bonus. Vooral die truc met de huisproducten, geweldig gevonden. Zo steekt het Franse leven nu in elkaar, je moet zo op je tellen passen. Het gaat er hier vooral om de truuken te kennen.

Eind van het liedje is dat ik maar eens bij de concurrent inkopen ga doen. Casino is sowieso de duurste, heeft wel het grootste assortiment, soit. Ook de truc van grotere verpakking met minder erin of juist kleinere verpakking én minder er in, slechts een cent of zo duurder, of een nieuwe verpakking maar meteen 10% duurder. De prijzen in het algemeen zijn in een jaar tijd met dik 10% gestegen. Nu is LDF nooit een goedkoopte land geweest maar ze beginnen zich nu wel echt uit de markt te prijzen. Vreemd genoeg stijgen de prijzen in de kleine weg restaurantjes voor het repas de midi nauwelijks, nog steeds kun je beneden een tientje een redelijk middagmaal scoren. Typisch, de broodprijs is van overheidswege vastgelegd, maar een creatieveling bakt dan weer met bronwater in plaats van, ja wat? Ja en dan kan de prijs wel weer omhoog. Ook al is het water dat hier uit de kraan komt ook bronwater, echt waar. Dat dan terzijde.