Dat een ongelukje een nieuw recept oplevert komt vaak voor. Per ongeluk mikte ik gisteravond in plaats van de groenten voor de soep de reeds voorbereidde salade in de bouillon: halve krop ijsberg sla, een paar kleine in dunne sprietjes gesneden wortels, een gele paprika, stukjes roquefort stinkkaas en een tiental olijven. Die olijven heb ik er maar weer uitgevist, die worden een beetje bitter als je ze kookt. De stinkkaas was nergens meer te bekennen. En de rest: op hoop van zegen.
Theelepeltje provençaalse kruiden erbij, vooraf gefruitte knoflookje en uien lagen ook al klaar. En om de hele handel een beetje pit te geven wat druppels tobasco. Had nog een stukje vlees voor de soep, dat in zeer dunne reepjes gesneden, ook d'r bij. Maar sla als soepgroente? Tijdens het pruttelen wel tien keer boven de pan gehangen om te ruiken. Na een paar uur trekken maar eens geproeft. Helemaal niet onplezierig. Niet eens smerig! Sterker nog die houden we erin. De pureerstaaf er doorheengehaald en nog een half uurtje laten trekken. Dan kwam het uur van de waarheid.
Ah, heerlijk! Die franse keuken heeft toch maar weer veel verassingen klonk het. Tevreden in mijzelf glimlachend, lepelde ik mijn portie ook naar binnen. Het was niet echt smerig. Vond toch dat het iets langer had kunnen trekken zodat de gepureerde worteltjes hun korreligheid verloren zouden hebben, net of er stukjes inzaten. Ook het vlees zou ik liever kapot gekookt willen hebben zodat het geheel net iets smeuiiger geweest zou zijn. En misschien een beetje room of crême fraiche had het net afgetopt. Met zoveel onbekende grootheden durfde ik niet verder te experimenteren, de crême fraiche maar niet gedaan. Een toch nog goed gekomen ongelukje.
Hoofdgerecht was Boeuf Bourguignon en rijst. De BB met een fles Pinot Noir afgeblust. De Rhône of Bordeaux wijnen versterken de smaak misschien beter maar persoonlijk gebruik ik liever een wat zachtere wijn als Pinot Noir. Dat maakt het net iets minder uitgesproken, maar niet minder van typische BB smaak. Een Corbiere zou ook goed gegaan zijn denk ik.
De saus met een klein beetje allesbinder ietsjes ingedikt, en in een sauskommtje gedaan. Dan kunnen ze zelf beslissen hoe drassig ze het willen hebben.
Tsja en de salade, die was immers in de soep verdwenen?
Hah, tomaten! In dunne plakjes, ff snel een nieuwe dressing, beetje peper en zout, olijfolie, wat van die groene sprietjes uit de tuin erover, en klaar is uw kunstgebit. Voor de versiering in kroontjes gesneden radijs en wat randjes sla. Dat zag er vrolijk uit. Pfoe, net klaar voor de bel.
Bij de BB zou een Corsikaanse wijn goed smaken, maar dat viel toch een beetje tegen. Misschien was ie te koud of zo. De Luberon ging er veel beter in.
Toetje: rum and raisin ijs met daaromheen gewikkeld de bekende flensjes. Daaroverheen een soeplepel van mijn inmiddels fameuse zelfgemaakte mandarijnen likeur. De bordjes werden afgelikt!
Het geheel afgetopt met een glaasje zelfgemaakte Tia Maria. Het diner was weer geslaagd te noemen.
Overigens. Bij het inkopen zag ik voor de spekkies een enorm prijsverschil. Het eigen merk van Casino, scheelde toch 2 euries, en was nog meer ook. Bijna in mijn karretje gegooid. Keek toch nog eens naar de verschillen. Die van Casino leken meer vet dan vlees, die duurdere meer vlees dan vet. Hmm, geen zin in een vette hap. Maar dat prijsverschil is wel ernorm. De kwaliteit ook. En ja aan reuzel alleen heb ik geen zin. Het betere spul maar genomen. Moet je toch weer mee oppassen hè? Zou je zomaar een laag vet in plaats van spekkies hebben.
Vandaag lam op zijn middeleeuws...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten