Privacy

In NL is er ophef onstaan over het verkopen van rijgegevens die de TomTom navigators van rijders genereren. Weer het geneuzel: "je hebt toch niets te verbergen?" Nee, dat klopt, of gaat je gewoon niets aan. Maar dat wil nog niet zeggen dat de overheid boven op je lip mag gaan staan om alles te controleren en vast te leggen wat je uitvreet. Ook al is dat volkomen legaal, onschuldig, of niet ter zake doend? Dat gevoel van privacy is wat we graag willen houden. Dat is net zoiets als het gevoel dat je hebt bij heel veel mensen om je heen, het gedrang, zo erg dat je er bijna benauwd van wordt. Dat ervaar je dan als een inbreuk op je privésfeer. Iedereen heeft zo'n stukje "gebied" om zich heen waarin hij of zij liever geen ander vlees heeft. Behalve dan je eigen liefje, maar dat dan ook zelfs nog soms niet. Vooral in de tram of metro waar iedereen zo'n beetje tegen je aan staat te leunen, dat ervaar je als zeer oncomfortabel. En het gaat juist om die "comfort-zone" die men door de overijverige overheid geschonden ziet. Je voelt je met andere woorden niet langer op je gemak, een onbehaaglijkheids gevoel maakt zich van ons meester.
Al die kamera's, dat gepiel met data waarbij je naam meer dan 3000 keer per dag door een of andere data-zeef wordt gehaald. Bestanden of dossiers die Big Brother over je aanlegt, vinger afdrukken, de kleur van je schaamhaar, je medisch dossier, gegevens die je iedere keer aan de belasting moet geven die of ook al lang bekend zijn of niet eens ter zake doen. Al die formulieren die je voor het minste geringste moet invullen met vragen die nergens toe dienen. Je leven lang doe je dat al. Die gegevens worden verwerkt, geprofileerd, verhandeld, gebruikt voor of tegen je. En ga zo maar door. Als je over een jaar of wat in een nieuwe jas over straat loopt veranderen de reklame borden automatisch om producten aan te prijzen die horen bij jouw profiel. Zoiets als die van Amazon.com: "dit zijn producten die passen bij wat je in het verleden al eens bij ons gekocht hebt" of "dit zijn producten die anderen ook kochten die dit product gekocht hebben" zijn zo'n beetje de onschuldigste. Maar wat te denken van dat je midden in de nacht uit je bed wordt gelicht als preventieve arrestatie omdat je (psycho)profiel uitwijst dat je de volgende dag wel eens een appeltje bij de groenteboer uit de bak zou kunnen gaan jatten. Of dat je op het stationsplein, wachtend op je nieuwe vriendin, na een afspraakje via facebook of hyves, opeens opgepakt wordt omdat je bewegingspatroon duidt op dat van iemand die een bom gaat leggen? Gewoon omdat je een beetje nerveus bent? De techniek is er al, de zwartjassen zitten ook al achter die monitoren naar je te koekeloeren. Dag en nacht.
Dus die argelozen met hun bewering: "ik heb niets te verbergen" moeten vooral eens in de metro gaan staan tijdens het spitsuur en dan nog eens beweren dat de confort zone geen geweld aan wordt gedaan. Een mens heeft die zone gewoon nodig. Anders ontstaat er een gevoel van bedreiging, die zich heel vaak uit in agressie. Die eigenlijk niets anders is dan een signaal: geef me een beetje private ruimte a.u.b. Triest genoeg is het juist de overheid die stelselmatig inbeukt op deze comfort zone. Gebruiken daar allerlei smoesjes voor als veiligheid en dienstverlening. Maar het is niets anders dan ordinaire bemoei- en regelzucht voor 100% controle over de bevolking. Om de laatste cent nog uit ons te kunnen persen. Of is het gewoon pure angst. Want stel je eens voor, dat wat in Egypte, Algerije, Lybie, Yemen... aan de gang is of is geweest zomaar eens over zou kunnen slaan naar de westerse burger die opeens begint te roepen: nu is het genoeg. Ik wil mijn prive ruimte terug. Dan is het immers uit met het parasiteren op, en uitzuigen van de burgers tot meerdere glorie en het eigen zakkenvullen? En dat kan absoluut niet. Toch? Dan nog maar een kameraatje erbij, en intensiever de GSM peilen en afluisteren. Hoor ik hier Machiavelli bulderend lachen?