En daarmee is het gamma aan klei wel kompleet. Roodbakkend voor aardewerk, klei voor raku en kuilvuur, witbakkend steengoed voor handvormen als draaien. Kadootje van de fournisseur een flesje koperluster, daar kan Fannie dan weer iets moois mee doen. De oven is ingebrand en een dezer dagen ga ik het bisquit bakprogramma eens uitproberen. En daarmee zijn we dan eindelijk startklaar.
Vraag je je af: is het rendabel je klei uit NL te halen? Ja. Klei in LDF is ongeveer 4 maal zo duur. Die 100 euries aan brandstof haal je er dus dubbel en dwars uit. Op 1000 kilo bespaar je ongeveer 600 euries. Dus al zou je alleen maar op en neer gaan voor de klei, het is het waard. Wel nog ff over een business dienaangaande met de klei man gehad. Zou een pottenbakker zomaar overstappen op andere klei? Denk het niet. Ook niet al zou ie zijn spullen voor de helft krijgen. Een rekensom leert namelijk dat op de uiteindelijke kostprijs van een object klei een marginale rol speelt. Maar zoals we hier alles doen rekenen we alles ff goed door. Zeshonderd euries is dus een boel geld. Buiten het economische komt er ook nog een andere factor om de hoek kijken. Voordat je deze nieuwe - andere - kei weer helemaal in de vingers hebt ben je snel een paar maanden verder, als het niet langer is. Dat merkte ik ook bij de Vogelpot, ff draaien, maar dat was totaal andere klei dan waaraan ik gewend ben! Veel plastischer, erg vette klei, dat was even wennen! Een professionele pottenbakker zal dus niet snel overstappen.
Tijdens het uitladen va nde klei stond ineens de kudde schapen in de Grange. Negen man sterk tegen je aan te blèren dat je oren er van af vielen. Wat een kabaal machines. Die willen natuurlijk brokkies hebben, maar dat wordt ff geminderd dames in de zomer! Ze scheten de handel keurig vol en dat is ook weer niet de bedoeling. Eruit gebonjoured dus maar en met een ladder voor de openstaande deuren konden alleen de kleintjes nog naar binnen komen. Zo, zometeen ff de drinkbak nog vol laten lopen en de werkdag zit er weer op.
LAATSTE LOODJES
Daarmee kom ik op dit onderwerp. De verbouwing heeft uiteindelijk meer van me gevergd dan ik gedacht had, niet alleen kwa tijd. Maar je wordt er op een gegeven moment strontziek van alsmaar in de verbouwsfeer te zitten. Het gasten gedeelte was vorig jaar al klaar, met als kroon op al dat werk het zwembad. Daar niet om. Maar onze eigen woonplek daar ontbrak de laatste maanden echt de puf voor. OK mijn heup deed het even het niet zo goed meer sinds het kruien met dat beton voor het bad in augustus vorig jaar. Langzaam gaat die genezing, speelt van tijd tot tijd nog op. Dat is ook niet bevorderlijk voor de werklust. Het gaat wel steeds beter, na een terugval kom ik er steeds sneller weer bovenop. Het gaat goed zo dus.
En ja het zijn de laatste loodjes. Fannie's insteek is dan ook dat het meer een mentale kwestie is, gelijk heeft ze. Het verschijnsel heet verbouw moeheid. En even een tripje naar huis toe helpt de zaak weer op de rails te krijgen. Denk dat heel veel expats dat hebben: er ff tussen uit om weer op te laden. Niet dat het hier geen prettig leven is, integendeel. Het leven is hier goed. En nu de verbouwing bijna voorbij is komt er zicht op rust in de tent. Net op tijd voordat het seizoen lostbarst.
VOGELPOT
Afgelopen weekeinde was er een opendag bij de pottenbakkerij de Vogelpot. Veel ideeën opgedaan om ook eens wat van dat tuingoed te proberen. Fannie deed me een vogelpot kado, als voorbeeld. Zoiets ga ik ook eens proberen te maken, lijkt me leuk om dat aan de gevel te hangen en dan elk jaar zwaluwen in en uit te zien vliegen. Want die hebben we hier veel, als ze tenminste niet opgevreten worden door de katten. Vorig jaar was een heel nest leeg geroofd, dat was niet leuk om te zien. Maarja de natuur houd je niet tegen.
TUIN
Ben nu bezig het pootgoed in de tuin in te graven. Misschien niet het beste weer ervoor, goed nathouden dus. Tijdens de overtocht was er een bak met zaaigoed omvergeknalt. Al die aarde door de laadruimte, wat een zooi. Toch nog een paar plukjes kunnen redden, die gaan het wel maken. Lekkere kruiden om te koken is immers nooit weg. Morgen de maaimachine wegbrengen om te maken en dan hoef ik er alleem maar achter aan te lopen in plaats van te duwen. Het gras begint weer de grond uit te fluiten, en heeft echt een beurt nodig. Het is gelukkig nog geen 400m2 bij elkaar dus te doen. Alhoewel de verleiding is groot om de schapen ff binnen te laten... die piepen dat klusje in een morgen.
De overwinteringsplanten ook maar naar buiten kiekeren het is er warm genoeg voor. Slangetje erbij voor de H2O en we zijn weer in business voor ons balkonnetje.
Ah de zomer komt er echt aan. 23 graden is toch zomer nietwaar? De kajakers die aan het eind van de week komen hebben behoorlijk mazzel met het weer.
LA BOUFFE
La Bouffe schijnt zich definitief bij de kudde aangesloten te hebben. Wordt nog wel weggekopt door de ooien als ze te dichtbij komt, maar dat gaat niet meer zo ruw als in het begin. De melk wordt nu afgebouwd naar 180 gr droge stof en moet dan over een maandje stoppen. Brokkies daar taant ie nog niet naar maar dat komt ook nog wel. Je ziet LB wel aan het gras knauwen en zo, en aan de stront aan zijn kont te zien vreet ie het ook op. Dat gaat helemaal goed komen. Gewicht 10KG, een konstante groeicurve. Die moet dan in de komende weken krom omhoog trekken, zien we ook wel weer.
De tweeling liet gisteren een staaltje van lammerenterreur zien. Die renden tegelijk naar hun moeder toe gingen door de knieen, en beukten het arme beest keihard in de uier. Die kwam echt los van de grond! Even liet ze het toe en stapte daarna resoluut uit de war-zone. Dat moet toch hardstikke zeer doen als er twee gelijktijdig zo hard tegen je uier aanbeuken dat je achterlijf los van de grond komt? Zou dat een van de ingrediënten zijn waarom schapen zo'n hoge pijngrens hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten