Eindelijk een beetje regen vandaag. De meteo zat er een aantal keren flink naast de afgelopen tijd. De grond zuigt het kostbare nat gewoon op. Gewoon, foetsie. Na de eerste bui van vanochtend zag je er een paar uur later helemaal niets meer van.
Alleen la Bouffe was kletsnat toen ik d'r de fles gaf, en daarna ik dus ook. La Bouffe groeit nu lekker, krijgt mooi vlees op de botten en kan niet meer onder de stoel doorkruipen. Die leunt daarom maar een beetje tegen me aan tijdens het drinken. De voddenbaal! Ze begint steeds beter en sneller te reageren op het roepen. Gisteren trok ze een spurt helemaal uit de achterste wei. Echt koddig om te zien zoals die zich afzet met de twee achterpoten en de voorpoten het evenwicht bewaren. Een kluwen wol die door de wei schicht. En je herkent LB van ver: de wol is veel witter dan de van de andere lammeren.
Nog steeds weten we niet van wie de lammeren in Achenoncourt zijn. Die met die zwarte koppen dus. Loes zou dat aan een van de koor dames vragen maar die blijkt op vakantie te zijn. Volgende week nog maar eens een poging doen en in Melincourt maar gewoon eens ergens aanbellen dan.
MOTOR
De motor moet volgende week in de service. En verdomd bij het opstarten vandaag bleek de accu weer leeg te zijn. Morgen maar eens aan de lader gaan zetten. Stom dat ik dat ding niet aan de voeding heb gezet in de winter, maar het was een onderhoudsvrije accu, niet nodig zei de Nederlandse dealer. Maarja.
Toen ik vroeg aan het fransje of hij het probleem met de voeding voor de tomtom ook kon maken moest er meteen een paar dagen bijgerekend worden voor die reparatie. Totaal verbaast reageerde ik met: hoe kom ik dan thuis. Daarop werd laconiek gereageerd met dat dat mijn probleem was. En daar gaan we weer met het Franse ondernemerschap, is er niet. Iets wat ik nooit zal begrijpen, dat de consumenten dat maar blijven pikken die botheid van de dienstverleners. Sarkozy maande de Parijse obers al eens vorig jaar hun attitude te veranderen omdat dat schade aan het toerisme deed. Heeft natuurlijk geen moer geholpen, dat zit gewoon te diep in de volksaard. Je moet als ondernemer vooral niet meer dan strikt noodzakelijk doen als je je geld binnen hebt of iemand van je afhankelijk is.
VERKOOPTACTIEK
Die verkoop tactieken, daar zijn ze goed in. Van redelijk geraffineerd tot uiterst agressief. En dan bedoel ik heel erg agressief. Geraffineerd verkopen ze je een sigaar uit eigen doos alsof het een wereld bonus is. Niets mis mee, daar ben je zelf bij. En meestal is het nog grappig ook hoe ze dat doen.
Het summum van agressieve verkoop maakte ik vorige week mee. Dat sloeg werkelijk alles. Iets wat ik mijn hele leven nog niet heb meegemaakt, en ook niet van gehoord of gelezen heb. Dat ging als volgt.
Ik vraag via een site een aantal vergelijkende offertes op voor de verzekering van de auto. Een paar dagen later gaat de telefoon af. OKÉ, te verwachten. Ik neem op, hoor niets en leg weer neer. Prompt weer telefoon: "secret" staat er in het venster. Die neem ik bijna nooit op omdat dat bijna altijd verkopers zijn. Dat ging een half uur door zo. Af en toe kwam er een nummer in beeld, neem je op, geen geluid. Ook colportage denk je dan. Een keer wacht ik wat langer, klik, stilte. De volgende dag opnieuw. Niet een of twee keer, nee een half uur achter elkaar. Niet normaal meer. De derde dag had ik er genoeg van en bel het nummer dat verscheen in het venster om ze te vertellen dat ze naar de hel konden lopen. Op dag vier ineens een mailtje met een link en een telefoonnummer. Dus hop die link gevolgd getallen ingevuld en een prijs gekregen. Dat viel alleszins mee 327 voor een heel jaar all risk. Een uur later gaat de telefoon af, een normaal nummer in het venster dus ik neem op. Daar begon het. U heeft net een aanbieding via het net gekregen, of ik belangstelling had die verzekering te nemen. Ja dat had ik.
Zo hé, wat er toen gebeurde stond mijn verstand bij stil. Klonk het gehaast: dan gaan we samen het formulier verder in vullen. Zei ik, ik zie geen formulier. Nee, maar u krijgt NU een mail met uw toegangs code en dan krijgt u automatisch het formulier. Gaan we samen invullen. Prima, vond dat een beetje vreemd maar daar zou ik later wel achter komen waarom. Na een minuut, waarin onophoudelijk gevraagd werd of de mail al was gearriveerd, verscheen dan eindelijk de toegangscode. Klikt u nu op de link en vult uw code in, klonk het gebiedend. Dat gedaan. En jawel een formulier. Vult u nu uw gegevens in van de auto, deed ik. Klik nu op OK, deed ik. Vink nu alles aan wat van toepassing is. en daar begon het. Mijn vragen van: wat betekent dit, of wat wordt er bedoeld met dit of dat riep een reactie op van doet er niet toe, vul ik wel voor u in. En dan begin ik als telefoonterrorist natuurlijk meteen te steigeren. Dus: wat ik niet begrijp vul ik ook niet in. Nee, nee hoeft niet, doe ik wel. Geeft u nu uw bankkaart code maar en dan doen wij de rest. Nou daar moet je net voor bij mij zijn! Zomaar over de telefoon? Zei ik. Geen sprake van! Kwam het: ja maar vul dat in, doe dat, en dan doen wij de rest. Niks ervan, ikke weer, ga eerst ff de handel vertalen en dan kom ik wel terug. Nee dat kan niet, deze aanbieding geldt alleen vandaag! En die heb ik meer gehoord. Het mannetje begon zowaar boos te klinken. Waarom vult u het niet gewoon in, wat u niet begrijpt doen wij wel voor u. Toe maar, vul maar in en klik op OK. TOE DAN!
Blijkbaar was ik toch iets te halsstarrig voor 'm want na een minuut steeds indringender gemekker, riep ie dat ie mij iemand anders zou geven. Op mijn vraag of ze Engels sprak, gewoon om ff te stangen, werd onnozel gereageerd. Zo van: Engels? Waz dat? Nu had ik al iemand op de achtergrond horen meemekkeren, souffleren, dus die nam het gesprek over. Zelfde tactiek en ik maar volhouden: wat ik niet begrijp vul ik ook niet in. En ook nu weer ging het los, VUL IN, DRUK HIER, KLIK DAAR. Op mijn kalm uitgesproken opmerking of ze me iets kon uitleggen werd niet gereageerd. En of het speciaal nu moest en of het ook iets later kon vandaag, werd gestameld dat dat inderdaad zo was. Maar hop daar ging ze weer: KLIK HIER KLIK DAAR DOE DIT DOE DAT!
Mijn geduld raakte een beetje op. En wat doe je dan als telefoonterrorist, je zegt dat je gaat ophangen als zij zo doorgaat. En ze ging door. Zo graag wilde ze de deal sluiten. Ik hing dus maar op. Eerst maar eens een stukje de wei ingewandeld, schapies geteld en een paar brokkies in de bekken geschoven. Wat geeft dat een rust, die beesten.
Dat formulier heb ik wat later met woordenboek en Google translate op mijn gemak verder ingevuld. Een uurtje later was ik klaar. Heerlijk glazje wijn, muziekje, woordenboek, gewoon op mijn akkertje. Je moest een soort depot storten, ook nog gedaan en de auto was volgens de regels verzekerd. En nu ruim een week later verbaas ik me er nog over hoe dat ging. Tuurlijk wilde ik die verzekering, had ik nota bene al gezegd vanaf het begin. Was niet alleen de goedkoopste maar ook nog met de beste voorwaarden. Dus waarom die agressie. Wie het weet mag het zeggen. Of zijn die gasten zo geld-geil dat de normatieve grenzen allang zijn vervaagd?
29 april 2011
28 april 2011
Privacy
In NL is er ophef onstaan over het verkopen van rijgegevens die de TomTom navigators van rijders genereren. Weer het geneuzel: "je hebt toch niets te verbergen?" Nee, dat klopt, of gaat je gewoon niets aan. Maar dat wil nog niet zeggen dat de overheid boven op je lip mag gaan staan om alles te controleren en vast te leggen wat je uitvreet. Ook al is dat volkomen legaal, onschuldig, of niet ter zake doend? Dat gevoel van privacy is wat we graag willen houden. Dat is net zoiets als het gevoel dat je hebt bij heel veel mensen om je heen, het gedrang, zo erg dat je er bijna benauwd van wordt. Dat ervaar je dan als een inbreuk op je privésfeer. Iedereen heeft zo'n stukje "gebied" om zich heen waarin hij of zij liever geen ander vlees heeft. Behalve dan je eigen liefje, maar dat dan ook zelfs nog soms niet. Vooral in de tram of metro waar iedereen zo'n beetje tegen je aan staat te leunen, dat ervaar je als zeer oncomfortabel. En het gaat juist om die "comfort-zone" die men door de overijverige overheid geschonden ziet. Je voelt je met andere woorden niet langer op je gemak, een onbehaaglijkheids gevoel maakt zich van ons meester.
Al die kamera's, dat gepiel met data waarbij je naam meer dan 3000 keer per dag door een of andere data-zeef wordt gehaald. Bestanden of dossiers die Big Brother over je aanlegt, vinger afdrukken, de kleur van je schaamhaar, je medisch dossier, gegevens die je iedere keer aan de belasting moet geven die of ook al lang bekend zijn of niet eens ter zake doen. Al die formulieren die je voor het minste geringste moet invullen met vragen die nergens toe dienen. Je leven lang doe je dat al. Die gegevens worden verwerkt, geprofileerd, verhandeld, gebruikt voor of tegen je. En ga zo maar door. Als je over een jaar of wat in een nieuwe jas over straat loopt veranderen de reklame borden automatisch om producten aan te prijzen die horen bij jouw profiel. Zoiets als die van Amazon.com: "dit zijn producten die passen bij wat je in het verleden al eens bij ons gekocht hebt" of "dit zijn producten die anderen ook kochten die dit product gekocht hebben" zijn zo'n beetje de onschuldigste. Maar wat te denken van dat je midden in de nacht uit je bed wordt gelicht als preventieve arrestatie omdat je (psycho)profiel uitwijst dat je de volgende dag wel eens een appeltje bij de groenteboer uit de bak zou kunnen gaan jatten. Of dat je op het stationsplein, wachtend op je nieuwe vriendin, na een afspraakje via facebook of hyves, opeens opgepakt wordt omdat je bewegingspatroon duidt op dat van iemand die een bom gaat leggen? Gewoon omdat je een beetje nerveus bent? De techniek is er al, de zwartjassen zitten ook al achter die monitoren naar je te koekeloeren. Dag en nacht.
Dus die argelozen met hun bewering: "ik heb niets te verbergen" moeten vooral eens in de metro gaan staan tijdens het spitsuur en dan nog eens beweren dat de confort zone geen geweld aan wordt gedaan. Een mens heeft die zone gewoon nodig. Anders ontstaat er een gevoel van bedreiging, die zich heel vaak uit in agressie. Die eigenlijk niets anders is dan een signaal: geef me een beetje private ruimte a.u.b. Triest genoeg is het juist de overheid die stelselmatig inbeukt op deze comfort zone. Gebruiken daar allerlei smoesjes voor als veiligheid en dienstverlening. Maar het is niets anders dan ordinaire bemoei- en regelzucht voor 100% controle over de bevolking. Om de laatste cent nog uit ons te kunnen persen. Of is het gewoon pure angst. Want stel je eens voor, dat wat in Egypte, Algerije, Lybie, Yemen... aan de gang is of is geweest zomaar eens over zou kunnen slaan naar de westerse burger die opeens begint te roepen: nu is het genoeg. Ik wil mijn prive ruimte terug. Dan is het immers uit met het parasiteren op, en uitzuigen van de burgers tot meerdere glorie en het eigen zakkenvullen? En dat kan absoluut niet. Toch? Dan nog maar een kameraatje erbij, en intensiever de GSM peilen en afluisteren. Hoor ik hier Machiavelli bulderend lachen?
Al die kamera's, dat gepiel met data waarbij je naam meer dan 3000 keer per dag door een of andere data-zeef wordt gehaald. Bestanden of dossiers die Big Brother over je aanlegt, vinger afdrukken, de kleur van je schaamhaar, je medisch dossier, gegevens die je iedere keer aan de belasting moet geven die of ook al lang bekend zijn of niet eens ter zake doen. Al die formulieren die je voor het minste geringste moet invullen met vragen die nergens toe dienen. Je leven lang doe je dat al. Die gegevens worden verwerkt, geprofileerd, verhandeld, gebruikt voor of tegen je. En ga zo maar door. Als je over een jaar of wat in een nieuwe jas over straat loopt veranderen de reklame borden automatisch om producten aan te prijzen die horen bij jouw profiel. Zoiets als die van Amazon.com: "dit zijn producten die passen bij wat je in het verleden al eens bij ons gekocht hebt" of "dit zijn producten die anderen ook kochten die dit product gekocht hebben" zijn zo'n beetje de onschuldigste. Maar wat te denken van dat je midden in de nacht uit je bed wordt gelicht als preventieve arrestatie omdat je (psycho)profiel uitwijst dat je de volgende dag wel eens een appeltje bij de groenteboer uit de bak zou kunnen gaan jatten. Of dat je op het stationsplein, wachtend op je nieuwe vriendin, na een afspraakje via facebook of hyves, opeens opgepakt wordt omdat je bewegingspatroon duidt op dat van iemand die een bom gaat leggen? Gewoon omdat je een beetje nerveus bent? De techniek is er al, de zwartjassen zitten ook al achter die monitoren naar je te koekeloeren. Dag en nacht.
Dus die argelozen met hun bewering: "ik heb niets te verbergen" moeten vooral eens in de metro gaan staan tijdens het spitsuur en dan nog eens beweren dat de confort zone geen geweld aan wordt gedaan. Een mens heeft die zone gewoon nodig. Anders ontstaat er een gevoel van bedreiging, die zich heel vaak uit in agressie. Die eigenlijk niets anders is dan een signaal: geef me een beetje private ruimte a.u.b. Triest genoeg is het juist de overheid die stelselmatig inbeukt op deze comfort zone. Gebruiken daar allerlei smoesjes voor als veiligheid en dienstverlening. Maar het is niets anders dan ordinaire bemoei- en regelzucht voor 100% controle over de bevolking. Om de laatste cent nog uit ons te kunnen persen. Of is het gewoon pure angst. Want stel je eens voor, dat wat in Egypte, Algerije, Lybie, Yemen... aan de gang is of is geweest zomaar eens over zou kunnen slaan naar de westerse burger die opeens begint te roepen: nu is het genoeg. Ik wil mijn prive ruimte terug. Dan is het immers uit met het parasiteren op, en uitzuigen van de burgers tot meerdere glorie en het eigen zakkenvullen? En dat kan absoluut niet. Toch? Dan nog maar een kameraatje erbij, en intensiever de GSM peilen en afluisteren. Hoor ik hier Machiavelli bulderend lachen?
27 april 2011
Verspilling
Fannie stuurde me net een interessant stukje leesvoer op. Dat meet onder andere breed uit dat er in onze maatschappij verschrikkelijk veel voedsel op de vuilnisbelt terechtkomt. Dat er verschrikkelijk veel voedsel verspild wordt weet niet iedereen. Het schijnen honderden duizenden kilo's te zijn die per jaar gewoon vernietigd worden. In een huishouden schijnt er ruim 20% eten zomaar weggegooid te worden. Soms in de onaangebroken verpakking ook nog! En de hoeveelheden eten die wereldwijd gewoon de ton in verdwijnen schijnt het hele Afrikaanse kontinent aan de praat te kunnen houden. Ja daar schrik je van hè?
Geeft toch wel aansporing tot meer restverwerking en bewuster omgaan met wat je inkoopt. Dat laatste lukt best wel goed. Ondanks de nogal wisselende aantallen klanten. Dat komt omdat ik pas ga inkopen als ik redelijk zeker weet hoeveel tafelgasten er komen. Ook stem je je gerechten op elkaar af zodat wat overblijft bij het ene misschien bij een ander recept of de volgende dag gebruikt kan worden. En de idee: "minder afval is meer winst" trekt me natuurlijk sowieso aan. Natuurlijk leer je na drie jaar koken om behoorlijk scherp in te kopen, al is het maar om telkens fris spul op tafel te kunnen zetten. Soms lukt het net niet om niet weg te hoeven gooien. Daar maken we dan weer kompost van of voeren het op aan de beesten. Er wordt niet veel verspild hier. De biobak raakt dan ook nooit echt vol.
100 COLS
Weer een mazzeltje. Schijnen we aan de route van de 100 cols te liggen! Die wordt algemeen bezien als een van de zwaarste routes ter wereld met de meeste hoogte verschillen.
Vanavond hebben we een wielrijder te gast die deze route rijdt. Eens ff flink uithoren. We staan in ieder geval op de lijst van B&B hotels die onder de wielrijders verspreid wordt.
Geeft toch wel aansporing tot meer restverwerking en bewuster omgaan met wat je inkoopt. Dat laatste lukt best wel goed. Ondanks de nogal wisselende aantallen klanten. Dat komt omdat ik pas ga inkopen als ik redelijk zeker weet hoeveel tafelgasten er komen. Ook stem je je gerechten op elkaar af zodat wat overblijft bij het ene misschien bij een ander recept of de volgende dag gebruikt kan worden. En de idee: "minder afval is meer winst" trekt me natuurlijk sowieso aan. Natuurlijk leer je na drie jaar koken om behoorlijk scherp in te kopen, al is het maar om telkens fris spul op tafel te kunnen zetten. Soms lukt het net niet om niet weg te hoeven gooien. Daar maken we dan weer kompost van of voeren het op aan de beesten. Er wordt niet veel verspild hier. De biobak raakt dan ook nooit echt vol.
100 COLS
Weer een mazzeltje. Schijnen we aan de route van de 100 cols te liggen! Die wordt algemeen bezien als een van de zwaarste routes ter wereld met de meeste hoogte verschillen.
Vanavond hebben we een wielrijder te gast die deze route rijdt. Eens ff flink uithoren. We staan in ieder geval op de lijst van B&B hotels die onder de wielrijders verspreid wordt.
Het is volgens hem ook nog eens zo dat sinds de Franse wet op hotels is aangescherpt erg veel van de kleinere hotels zijn verdwenen uit deze streek. Gewoon omdat deze kleinere hotels de verbouwkosten niet kunnen dragen: vluchtwegen, RVS keuken, veiligheid, etc. Mede daardoor zijn accommodaties schaars geworden in onze streek. Dat is natuurlijk erg goed voor onze business. De ene zijn dood is d'n ander zijn brood. Dat merkte ik ook al aan de hand van de opmerkingen van eerdere gasten dat er weinig is in deze omgeving. Toch zie je wel steeds meer B&B's verschijnen, zo te zien aan de bordjes langs de weg. De normale marktwerking.
B&B
Ons B&B schijnt niet alleen voor kajakkers goed te liggen. We liggen ook aan de Jacobs weg (richting Compostella), we liggen halverwege voor de reizigers naar het zuiden (route soleil), en nu blijken we ook nog aan de route van de 100 Cols te liggen. Wisten we ook niet van te voren. Maar het draagt wel bij aan het succes van dit project, we zijn er hartstikke blij mee.
Als klap op de vuurpijl kregen we gisteren een review van Le Mouton Qui Rit binnen met als cijfer 9.3! We zijn er trots op.
B&B
Ons B&B schijnt niet alleen voor kajakkers goed te liggen. We liggen ook aan de Jacobs weg (richting Compostella), we liggen halverwege voor de reizigers naar het zuiden (route soleil), en nu blijken we ook nog aan de route van de 100 Cols te liggen. Wisten we ook niet van te voren. Maar het draagt wel bij aan het succes van dit project, we zijn er hartstikke blij mee.
Als klap op de vuurpijl kregen we gisteren een review van Le Mouton Qui Rit binnen met als cijfer 9.3! We zijn er trots op.
25 april 2011
Kajakken
Blijkt Le Mouton Qui Rit ook nog eens zeer strategisch te liggen voor het per kajak af te kajak(keren) riviertjes: Saône, Coney, Laterne. Daarvoor liggen we heel centraal klonk het. De gasten die hier het paasweekeinde waren neergestreken waren daar dol enthousiast over. Vertrokken rond een uur of negen en kwamen dan laat in de middag weer terug. En schoven dan naadloos aan aan het diner.
Zo'n 20 tot 30 km waren de trajecten die ze hadden uitgestippelt. Het stuk van de Saône was goed te doen vonden ze, De Coney kende een 3 tal schier onbegaanbare barrages, dus dat werd kajak oppakken en lopend naar de andere kant. En de Laterne had iets te weinig water om lekker op te kunnen schieten in deze tijd van het jaar. Het was ook uitzonderlijk droog geweest de laatste tijd. Als je aan het boeken bent kun je dat niet voorzien natuurlijk zeiden ze.
Met deze gegevens kan ik mooi mijn toeristische kaart weer aanvullen. Nu kun je in Conflans-sur-Laterne kajaks huren, maar volgens de gasten die hier een paar maanden geleden waren was dat best wel prijzig. Daarvoor wordt je dan wel weer met kajak en al aan het eindpunt opgehaald. Onze gasten van het paasweekeinde hadden het beter voor elkaar. Die hadden twee auto's elk voorzien van een speciaal bagage rek. Stalden ze een auto aan het eindpunt en reden ze met de kajaks terug naar het begin punt. De rivier af kajakkeren en de bootjes weer opladen op de daar wachtende auto. Zo ben je behoorlijk onafhankelijk. Goed bedacht.
In de garage konden ze hun neopreen kleding mooi drogen en de volgende dag weer tekeer gaan.
In de avond zaten we dan uitgebreid te kletsen aan tafel, lekker wijntje, hapje, over van alles en nog wat. Vanochtend even na zitten te praten, natuurlijk wil je weten of ze het naar hun zin hebben gehad. Terlooops werd geinformeerd hoeveel gasten hier terecht konden. Want dat zouden ze gaan proberen te organiseren met een groepje hierheen te komen. Dat zou wel erg leuk zijn vonden ze. Ik ook natuurlijk want het waren erg dankbare eters.
LB 7
Een van de gasten was helemaal gek van LB, en wilde het beest erg graag de fles geven. Tuurlijk, is altijd leuk om te doen voor de gasten bedacht ik, dus hop de melk warm gemaakt en LB eraan gezet. Dat ging ff te ongewoon voor d'r. Daar heb je de baas staan, maar die heeft geen fles in de handjes. Ah dààr, die madam heeft'm. Een spurt in die richting werd getrokken, melk is melk en wie de fles in handen heeft daar ga ik op af ;=) ! Tuurlijk ging het eerst even wat onwennig, de speen vloog door de lucht, en een flinke smak melk over LB zelf. Na een beetje oefening ging het verder prima. Aan de ontbijttafel hadden we het zo grappend over dat ie te koop was. Hoeveel zou ie moeten kosten, vroeg ze. En ik zei de gek noemde een prijs; alles is te koop, voor een prijs nietwaar? Later in het gastenboek las ik dat ze het nog zwaar overwogen hadden ook om La Bouffe echt te kopen! Dat zou dan toch wel een giller geweest zijn. La Bouffe op reis, ha ha.
Zo'n 20 tot 30 km waren de trajecten die ze hadden uitgestippelt. Het stuk van de Saône was goed te doen vonden ze, De Coney kende een 3 tal schier onbegaanbare barrages, dus dat werd kajak oppakken en lopend naar de andere kant. En de Laterne had iets te weinig water om lekker op te kunnen schieten in deze tijd van het jaar. Het was ook uitzonderlijk droog geweest de laatste tijd. Als je aan het boeken bent kun je dat niet voorzien natuurlijk zeiden ze.
Met deze gegevens kan ik mooi mijn toeristische kaart weer aanvullen. Nu kun je in Conflans-sur-Laterne kajaks huren, maar volgens de gasten die hier een paar maanden geleden waren was dat best wel prijzig. Daarvoor wordt je dan wel weer met kajak en al aan het eindpunt opgehaald. Onze gasten van het paasweekeinde hadden het beter voor elkaar. Die hadden twee auto's elk voorzien van een speciaal bagage rek. Stalden ze een auto aan het eindpunt en reden ze met de kajaks terug naar het begin punt. De rivier af kajakkeren en de bootjes weer opladen op de daar wachtende auto. Zo ben je behoorlijk onafhankelijk. Goed bedacht.
In de garage konden ze hun neopreen kleding mooi drogen en de volgende dag weer tekeer gaan.
In de avond zaten we dan uitgebreid te kletsen aan tafel, lekker wijntje, hapje, over van alles en nog wat. Vanochtend even na zitten te praten, natuurlijk wil je weten of ze het naar hun zin hebben gehad. Terlooops werd geinformeerd hoeveel gasten hier terecht konden. Want dat zouden ze gaan proberen te organiseren met een groepje hierheen te komen. Dat zou wel erg leuk zijn vonden ze. Ik ook natuurlijk want het waren erg dankbare eters.
LB 7
Een van de gasten was helemaal gek van LB, en wilde het beest erg graag de fles geven. Tuurlijk, is altijd leuk om te doen voor de gasten bedacht ik, dus hop de melk warm gemaakt en LB eraan gezet. Dat ging ff te ongewoon voor d'r. Daar heb je de baas staan, maar die heeft geen fles in de handjes. Ah dààr, die madam heeft'm. Een spurt in die richting werd getrokken, melk is melk en wie de fles in handen heeft daar ga ik op af ;=) ! Tuurlijk ging het eerst even wat onwennig, de speen vloog door de lucht, en een flinke smak melk over LB zelf. Na een beetje oefening ging het verder prima. Aan de ontbijttafel hadden we het zo grappend over dat ie te koop was. Hoeveel zou ie moeten kosten, vroeg ze. En ik zei de gek noemde een prijs; alles is te koop, voor een prijs nietwaar? Later in het gastenboek las ik dat ze het nog zwaar overwogen hadden ook om La Bouffe echt te kopen! Dat zou dan toch wel een giller geweest zijn. La Bouffe op reis, ha ha.Dat de lammetjes huid nog niet tegen de elementen is opgewassen zie je op dit plaatje. LB heeft zijn oren verbrand in de zon. En dan is het nog niet eens zomer, als de zon echt begint te steken.
Beter nu dan straks in juni. D'r neus is al bruin geworden. Als je het bij een schaap over bruin worden kunt hebben. Die oren zijn altijd teer. Bij de andere schapen was dat ook zo. Eerst denk je dan aan iets als schurftmjt of weet ik wat voor engs. Daarna kom je tot de ontdekking dat het gewoon zonnebrand is.
Schapen zijn echt kudde dieren. Komen de logées van de buurman aan het hek staan om naar de schapies te kijken, en hop meteen de hele kudde er op af. Die denken natuurlijk weer te kunnen scoren voor oud brood.
Dit keer niet dames. Na een paar minuten dropen ze teleurgesteld weer af. Gisteren hebben ze hun portie brokkies al gehad, maar die meiden hebben altijd trek in een extra hapje.
ETRE-et-AVOIR
De eigenaresse van de site être-et-avoir kwam vanochtend op werkbezoek. Zij gaat ons B&B promoten in NL.
Was ik druk in de weer om de laatste vuiltjes weg te werken van de kajakkers, kwam ze net ff iets te vroeg. De B&B kamers waren in ieder geval allemaal aan de kant. Maar goedgeluimd zei ze, dat ze door de berg was en de nog rondslingerende stofzuiger heen zou kijken. In kamer 3 stonden de nieuwe bedden nog ingepakt en al. En in het apartement moest nog een lik verf aan het plafond. Vertelde wel dat in het apartement een van de stapelbedden vervangen zou worden door twee eenpersoonsbedden. Dan konden de ouders zelf kiezen waar ze wilden slapen, met of zonder koters.
Was ik druk in de weer om de laatste vuiltjes weg te werken van de kajakkers, kwam ze net ff iets te vroeg. De B&B kamers waren in ieder geval allemaal aan de kant. Maar goedgeluimd zei ze, dat ze door de berg was en de nog rondslingerende stofzuiger heen zou kijken. In kamer 3 stonden de nieuwe bedden nog ingepakt en al. En in het apartement moest nog een lik verf aan het plafond. Vertelde wel dat in het apartement een van de stapelbedden vervangen zou worden door twee eenpersoonsbedden. Dan konden de ouders zelf kiezen waar ze wilden slapen, met of zonder koters.
Het was dus allemaal niet 100% perfekt. Nah, had ik maar niet zo lang moeten lopen kletsen met de vertrekkende gasten. Maar het eindoordeel was goed en ze zou een aktie starten om de maand mei te gaan vullen. Juni mag ook, dacht ik. Vorig jaar was het precies andersom. April niets en mei en juni stroomden toen rond deze tijd al vol. Dat ligt natuurlijk aan de nogal laat uitgevallen pasen denk ik. Nog even tikten we de kontraktvoorwaarden aan, over het vaststellen van de prijzen. Dat zou in gezamenlijk overleg gebeuren, en verlaging van de prijs, om marketing technische redenen, zal niet in ons nadeel werken. Zou ze in een nieuw kontrakt voor ons vast gaan leggen. Ik wil namelijk geen onduidelijkheden waarover later dan weer misverstanden kunnen ontstaan in kontrakten, beter nu muggenziften dan later op de spreekwoordelijke blaren zitten.
Ze nam een serie foto's van het appartement en de buitenkant. Daar ga ik mee aan de slag klonk het. Leuk beroep, beetje rondtrekken door frankrijk, een site met een geselekteerd aantal B&B's opzetten en verkopen die boekingen. Kom je nog eens ergens.
23 april 2011
Soep
Dat een ongelukje een nieuw recept oplevert komt vaak voor. Per ongeluk mikte ik gisteravond in plaats van de groenten voor de soep de reeds voorbereidde salade in de bouillon: halve krop ijsberg sla, een paar kleine in dunne sprietjes gesneden wortels, een gele paprika, stukjes roquefort stinkkaas en een tiental olijven. Die olijven heb ik er maar weer uitgevist, die worden een beetje bitter als je ze kookt. De stinkkaas was nergens meer te bekennen. En de rest: op hoop van zegen.
Theelepeltje provençaalse kruiden erbij, vooraf gefruitte knoflookje en uien lagen ook al klaar. En om de hele handel een beetje pit te geven wat druppels tobasco. Had nog een stukje vlees voor de soep, dat in zeer dunne reepjes gesneden, ook d'r bij. Maar sla als soepgroente? Tijdens het pruttelen wel tien keer boven de pan gehangen om te ruiken. Na een paar uur trekken maar eens geproeft. Helemaal niet onplezierig. Niet eens smerig! Sterker nog die houden we erin. De pureerstaaf er doorheengehaald en nog een half uurtje laten trekken. Dan kwam het uur van de waarheid.
Ah, heerlijk! Die franse keuken heeft toch maar weer veel verassingen klonk het. Tevreden in mijzelf glimlachend, lepelde ik mijn portie ook naar binnen. Het was niet echt smerig. Vond toch dat het iets langer had kunnen trekken zodat de gepureerde worteltjes hun korreligheid verloren zouden hebben, net of er stukjes inzaten. Ook het vlees zou ik liever kapot gekookt willen hebben zodat het geheel net iets smeuiiger geweest zou zijn. En misschien een beetje room of crême fraiche had het net afgetopt. Met zoveel onbekende grootheden durfde ik niet verder te experimenteren, de crême fraiche maar niet gedaan. Een toch nog goed gekomen ongelukje.
Hoofdgerecht was Boeuf Bourguignon en rijst. De BB met een fles Pinot Noir afgeblust. De Rhône of Bordeaux wijnen versterken de smaak misschien beter maar persoonlijk gebruik ik liever een wat zachtere wijn als Pinot Noir. Dat maakt het net iets minder uitgesproken, maar niet minder van typische BB smaak. Een Corbiere zou ook goed gegaan zijn denk ik.
De saus met een klein beetje allesbinder ietsjes ingedikt, en in een sauskommtje gedaan. Dan kunnen ze zelf beslissen hoe drassig ze het willen hebben.
Tsja en de salade, die was immers in de soep verdwenen?
Hah, tomaten! In dunne plakjes, ff snel een nieuwe dressing, beetje peper en zout, olijfolie, wat van die groene sprietjes uit de tuin erover, en klaar is uw kunstgebit. Voor de versiering in kroontjes gesneden radijs en wat randjes sla. Dat zag er vrolijk uit. Pfoe, net klaar voor de bel.
Bij de BB zou een Corsikaanse wijn goed smaken, maar dat viel toch een beetje tegen. Misschien was ie te koud of zo. De Luberon ging er veel beter in.
Toetje: rum and raisin ijs met daaromheen gewikkeld de bekende flensjes. Daaroverheen een soeplepel van mijn inmiddels fameuse zelfgemaakte mandarijnen likeur. De bordjes werden afgelikt!
Het geheel afgetopt met een glaasje zelfgemaakte Tia Maria. Het diner was weer geslaagd te noemen.
Overigens. Bij het inkopen zag ik voor de spekkies een enorm prijsverschil. Het eigen merk van Casino, scheelde toch 2 euries, en was nog meer ook. Bijna in mijn karretje gegooid. Keek toch nog eens naar de verschillen. Die van Casino leken meer vet dan vlees, die duurdere meer vlees dan vet. Hmm, geen zin in een vette hap. Maar dat prijsverschil is wel ernorm. De kwaliteit ook. En ja aan reuzel alleen heb ik geen zin. Het betere spul maar genomen. Moet je toch weer mee oppassen hè? Zou je zomaar een laag vet in plaats van spekkies hebben.
Vandaag lam op zijn middeleeuws...
Theelepeltje provençaalse kruiden erbij, vooraf gefruitte knoflookje en uien lagen ook al klaar. En om de hele handel een beetje pit te geven wat druppels tobasco. Had nog een stukje vlees voor de soep, dat in zeer dunne reepjes gesneden, ook d'r bij. Maar sla als soepgroente? Tijdens het pruttelen wel tien keer boven de pan gehangen om te ruiken. Na een paar uur trekken maar eens geproeft. Helemaal niet onplezierig. Niet eens smerig! Sterker nog die houden we erin. De pureerstaaf er doorheengehaald en nog een half uurtje laten trekken. Dan kwam het uur van de waarheid.
Ah, heerlijk! Die franse keuken heeft toch maar weer veel verassingen klonk het. Tevreden in mijzelf glimlachend, lepelde ik mijn portie ook naar binnen. Het was niet echt smerig. Vond toch dat het iets langer had kunnen trekken zodat de gepureerde worteltjes hun korreligheid verloren zouden hebben, net of er stukjes inzaten. Ook het vlees zou ik liever kapot gekookt willen hebben zodat het geheel net iets smeuiiger geweest zou zijn. En misschien een beetje room of crême fraiche had het net afgetopt. Met zoveel onbekende grootheden durfde ik niet verder te experimenteren, de crême fraiche maar niet gedaan. Een toch nog goed gekomen ongelukje.
Hoofdgerecht was Boeuf Bourguignon en rijst. De BB met een fles Pinot Noir afgeblust. De Rhône of Bordeaux wijnen versterken de smaak misschien beter maar persoonlijk gebruik ik liever een wat zachtere wijn als Pinot Noir. Dat maakt het net iets minder uitgesproken, maar niet minder van typische BB smaak. Een Corbiere zou ook goed gegaan zijn denk ik.
De saus met een klein beetje allesbinder ietsjes ingedikt, en in een sauskommtje gedaan. Dan kunnen ze zelf beslissen hoe drassig ze het willen hebben.
Tsja en de salade, die was immers in de soep verdwenen?
Hah, tomaten! In dunne plakjes, ff snel een nieuwe dressing, beetje peper en zout, olijfolie, wat van die groene sprietjes uit de tuin erover, en klaar is uw kunstgebit. Voor de versiering in kroontjes gesneden radijs en wat randjes sla. Dat zag er vrolijk uit. Pfoe, net klaar voor de bel.
Bij de BB zou een Corsikaanse wijn goed smaken, maar dat viel toch een beetje tegen. Misschien was ie te koud of zo. De Luberon ging er veel beter in.
Toetje: rum and raisin ijs met daaromheen gewikkeld de bekende flensjes. Daaroverheen een soeplepel van mijn inmiddels fameuse zelfgemaakte mandarijnen likeur. De bordjes werden afgelikt!
Het geheel afgetopt met een glaasje zelfgemaakte Tia Maria. Het diner was weer geslaagd te noemen.
Overigens. Bij het inkopen zag ik voor de spekkies een enorm prijsverschil. Het eigen merk van Casino, scheelde toch 2 euries, en was nog meer ook. Bijna in mijn karretje gegooid. Keek toch nog eens naar de verschillen. Die van Casino leken meer vet dan vlees, die duurdere meer vlees dan vet. Hmm, geen zin in een vette hap. Maar dat prijsverschil is wel ernorm. De kwaliteit ook. En ja aan reuzel alleen heb ik geen zin. Het betere spul maar genomen. Moet je toch weer mee oppassen hè? Zou je zomaar een laag vet in plaats van spekkies hebben.
Vandaag lam op zijn middeleeuws...
19 april 2011
Klei
Zo is het 8 graden en nu achter in de middag 23 buiten. Vijfhonderd kilo klei ligt nu keurig soort bij soort in de grange klaar om ermee te gaan kliederen. Bij Fannie ligt de andere helft. Om met 1000 kilo plus nog de nodige goodies naar LDF te knarren trok me niet erg. De helft daarom maar achtergelaten in NL. Dat komt geleidelijk aan wel hierheen. De ervaring vorig jaar met een overbeladen Caddy ligt me nog te vers in het geheugen. Bij elke passerende auto begon het ding namelijk te zwabberen en was het puur geluk dat alles in een stuk aankwam.
En daarmee is het gamma aan klei wel kompleet. Roodbakkend voor aardewerk, klei voor raku en kuilvuur, witbakkend steengoed voor handvormen als draaien. Kadootje van de fournisseur een flesje koperluster, daar kan Fannie dan weer iets moois mee doen. De oven is ingebrand en een dezer dagen ga ik het bisquit bakprogramma eens uitproberen. En daarmee zijn we dan eindelijk startklaar.
Vraag je je af: is het rendabel je klei uit NL te halen? Ja. Klei in LDF is ongeveer 4 maal zo duur. Die 100 euries aan brandstof haal je er dus dubbel en dwars uit. Op 1000 kilo bespaar je ongeveer 600 euries. Dus al zou je alleen maar op en neer gaan voor de klei, het is het waard. Wel nog ff over een business dienaangaande met de klei man gehad. Zou een pottenbakker zomaar overstappen op andere klei? Denk het niet. Ook niet al zou ie zijn spullen voor de helft krijgen. Een rekensom leert namelijk dat op de uiteindelijke kostprijs van een object klei een marginale rol speelt. Maar zoals we hier alles doen rekenen we alles ff goed door. Zeshonderd euries is dus een boel geld. Buiten het economische komt er ook nog een andere factor om de hoek kijken. Voordat je deze nieuwe - andere - kei weer helemaal in de vingers hebt ben je snel een paar maanden verder, als het niet langer is. Dat merkte ik ook bij de Vogelpot, ff draaien, maar dat was totaal andere klei dan waaraan ik gewend ben! Veel plastischer, erg vette klei, dat was even wennen! Een professionele pottenbakker zal dus niet snel overstappen.
Tijdens het uitladen va nde klei stond ineens de kudde schapen in de Grange. Negen man sterk tegen je aan te blèren dat je oren er van af vielen. Wat een kabaal machines. Die willen natuurlijk brokkies hebben, maar dat wordt ff geminderd dames in de zomer! Ze scheten de handel keurig vol en dat is ook weer niet de bedoeling. Eruit gebonjoured dus maar en met een ladder voor de openstaande deuren konden alleen de kleintjes nog naar binnen komen. Zo, zometeen ff de drinkbak nog vol laten lopen en de werkdag zit er weer op.
LAATSTE LOODJES
Daarmee kom ik op dit onderwerp. De verbouwing heeft uiteindelijk meer van me gevergd dan ik gedacht had, niet alleen kwa tijd. Maar je wordt er op een gegeven moment strontziek van alsmaar in de verbouwsfeer te zitten. Het gasten gedeelte was vorig jaar al klaar, met als kroon op al dat werk het zwembad. Daar niet om. Maar onze eigen woonplek daar ontbrak de laatste maanden echt de puf voor. OK mijn heup deed het even het niet zo goed meer sinds het kruien met dat beton voor het bad in augustus vorig jaar. Langzaam gaat die genezing, speelt van tijd tot tijd nog op. Dat is ook niet bevorderlijk voor de werklust. Het gaat wel steeds beter, na een terugval kom ik er steeds sneller weer bovenop. Het gaat goed zo dus.
En ja het zijn de laatste loodjes. Fannie's insteek is dan ook dat het meer een mentale kwestie is, gelijk heeft ze. Het verschijnsel heet verbouw moeheid. En even een tripje naar huis toe helpt de zaak weer op de rails te krijgen. Denk dat heel veel expats dat hebben: er ff tussen uit om weer op te laden. Niet dat het hier geen prettig leven is, integendeel. Het leven is hier goed. En nu de verbouwing bijna voorbij is komt er zicht op rust in de tent. Net op tijd voordat het seizoen lostbarst.
VOGELPOT
Afgelopen weekeinde was er een opendag bij de pottenbakkerij de Vogelpot. Veel ideeën opgedaan om ook eens wat van dat tuingoed te proberen. Fannie deed me een vogelpot kado, als voorbeeld. Zoiets ga ik ook eens proberen te maken, lijkt me leuk om dat aan de gevel te hangen en dan elk jaar zwaluwen in en uit te zien vliegen. Want die hebben we hier veel, als ze tenminste niet opgevreten worden door de katten. Vorig jaar was een heel nest leeg geroofd, dat was niet leuk om te zien. Maarja de natuur houd je niet tegen.
TUIN
Ben nu bezig het pootgoed in de tuin in te graven. Misschien niet het beste weer ervoor, goed nathouden dus. Tijdens de overtocht was er een bak met zaaigoed omvergeknalt. Al die aarde door de laadruimte, wat een zooi. Toch nog een paar plukjes kunnen redden, die gaan het wel maken. Lekkere kruiden om te koken is immers nooit weg. Morgen de maaimachine wegbrengen om te maken en dan hoef ik er alleem maar achter aan te lopen in plaats van te duwen. Het gras begint weer de grond uit te fluiten, en heeft echt een beurt nodig. Het is gelukkig nog geen 400m2 bij elkaar dus te doen. Alhoewel de verleiding is groot om de schapen ff binnen te laten... die piepen dat klusje in een morgen.
De overwinteringsplanten ook maar naar buiten kiekeren het is er warm genoeg voor. Slangetje erbij voor de H2O en we zijn weer in business voor ons balkonnetje.
Ah de zomer komt er echt aan. 23 graden is toch zomer nietwaar? De kajakers die aan het eind van de week komen hebben behoorlijk mazzel met het weer.
En daarmee is het gamma aan klei wel kompleet. Roodbakkend voor aardewerk, klei voor raku en kuilvuur, witbakkend steengoed voor handvormen als draaien. Kadootje van de fournisseur een flesje koperluster, daar kan Fannie dan weer iets moois mee doen. De oven is ingebrand en een dezer dagen ga ik het bisquit bakprogramma eens uitproberen. En daarmee zijn we dan eindelijk startklaar.
Vraag je je af: is het rendabel je klei uit NL te halen? Ja. Klei in LDF is ongeveer 4 maal zo duur. Die 100 euries aan brandstof haal je er dus dubbel en dwars uit. Op 1000 kilo bespaar je ongeveer 600 euries. Dus al zou je alleen maar op en neer gaan voor de klei, het is het waard. Wel nog ff over een business dienaangaande met de klei man gehad. Zou een pottenbakker zomaar overstappen op andere klei? Denk het niet. Ook niet al zou ie zijn spullen voor de helft krijgen. Een rekensom leert namelijk dat op de uiteindelijke kostprijs van een object klei een marginale rol speelt. Maar zoals we hier alles doen rekenen we alles ff goed door. Zeshonderd euries is dus een boel geld. Buiten het economische komt er ook nog een andere factor om de hoek kijken. Voordat je deze nieuwe - andere - kei weer helemaal in de vingers hebt ben je snel een paar maanden verder, als het niet langer is. Dat merkte ik ook bij de Vogelpot, ff draaien, maar dat was totaal andere klei dan waaraan ik gewend ben! Veel plastischer, erg vette klei, dat was even wennen! Een professionele pottenbakker zal dus niet snel overstappen.
Tijdens het uitladen va nde klei stond ineens de kudde schapen in de Grange. Negen man sterk tegen je aan te blèren dat je oren er van af vielen. Wat een kabaal machines. Die willen natuurlijk brokkies hebben, maar dat wordt ff geminderd dames in de zomer! Ze scheten de handel keurig vol en dat is ook weer niet de bedoeling. Eruit gebonjoured dus maar en met een ladder voor de openstaande deuren konden alleen de kleintjes nog naar binnen komen. Zo, zometeen ff de drinkbak nog vol laten lopen en de werkdag zit er weer op.
LAATSTE LOODJES
Daarmee kom ik op dit onderwerp. De verbouwing heeft uiteindelijk meer van me gevergd dan ik gedacht had, niet alleen kwa tijd. Maar je wordt er op een gegeven moment strontziek van alsmaar in de verbouwsfeer te zitten. Het gasten gedeelte was vorig jaar al klaar, met als kroon op al dat werk het zwembad. Daar niet om. Maar onze eigen woonplek daar ontbrak de laatste maanden echt de puf voor. OK mijn heup deed het even het niet zo goed meer sinds het kruien met dat beton voor het bad in augustus vorig jaar. Langzaam gaat die genezing, speelt van tijd tot tijd nog op. Dat is ook niet bevorderlijk voor de werklust. Het gaat wel steeds beter, na een terugval kom ik er steeds sneller weer bovenop. Het gaat goed zo dus.
En ja het zijn de laatste loodjes. Fannie's insteek is dan ook dat het meer een mentale kwestie is, gelijk heeft ze. Het verschijnsel heet verbouw moeheid. En even een tripje naar huis toe helpt de zaak weer op de rails te krijgen. Denk dat heel veel expats dat hebben: er ff tussen uit om weer op te laden. Niet dat het hier geen prettig leven is, integendeel. Het leven is hier goed. En nu de verbouwing bijna voorbij is komt er zicht op rust in de tent. Net op tijd voordat het seizoen lostbarst.
VOGELPOT
Afgelopen weekeinde was er een opendag bij de pottenbakkerij de Vogelpot. Veel ideeën opgedaan om ook eens wat van dat tuingoed te proberen. Fannie deed me een vogelpot kado, als voorbeeld. Zoiets ga ik ook eens proberen te maken, lijkt me leuk om dat aan de gevel te hangen en dan elk jaar zwaluwen in en uit te zien vliegen. Want die hebben we hier veel, als ze tenminste niet opgevreten worden door de katten. Vorig jaar was een heel nest leeg geroofd, dat was niet leuk om te zien. Maarja de natuur houd je niet tegen.
TUIN
Ben nu bezig het pootgoed in de tuin in te graven. Misschien niet het beste weer ervoor, goed nathouden dus. Tijdens de overtocht was er een bak met zaaigoed omvergeknalt. Al die aarde door de laadruimte, wat een zooi. Toch nog een paar plukjes kunnen redden, die gaan het wel maken. Lekkere kruiden om te koken is immers nooit weg. Morgen de maaimachine wegbrengen om te maken en dan hoef ik er alleem maar achter aan te lopen in plaats van te duwen. Het gras begint weer de grond uit te fluiten, en heeft echt een beurt nodig. Het is gelukkig nog geen 400m2 bij elkaar dus te doen. Alhoewel de verleiding is groot om de schapen ff binnen te laten... die piepen dat klusje in een morgen.
De overwinteringsplanten ook maar naar buiten kiekeren het is er warm genoeg voor. Slangetje erbij voor de H2O en we zijn weer in business voor ons balkonnetje.
Ah de zomer komt er echt aan. 23 graden is toch zomer nietwaar? De kajakers die aan het eind van de week komen hebben behoorlijk mazzel met het weer.
LA BOUFFE
La Bouffe schijnt zich definitief bij de kudde aangesloten te hebben. Wordt nog wel weggekopt door de ooien als ze te dichtbij komt, maar dat gaat niet meer zo ruw als in het begin. De melk wordt nu afgebouwd naar 180 gr droge stof en moet dan over een maandje stoppen. Brokkies daar taant ie nog niet naar maar dat komt ook nog wel. Je ziet LB wel aan het gras knauwen en zo, en aan de stront aan zijn kont te zien vreet ie het ook op. Dat gaat helemaal goed komen. Gewicht 10KG, een konstante groeicurve. Die moet dan in de komende weken krom omhoog trekken, zien we ook wel weer.
De tweeling liet gisteren een staaltje van lammerenterreur zien. Die renden tegelijk naar hun moeder toe gingen door de knieen, en beukten het arme beest keihard in de uier. Die kwam echt los van de grond! Even liet ze het toe en stapte daarna resoluut uit de war-zone. Dat moet toch hardstikke zeer doen als er twee gelijktijdig zo hard tegen je uier aanbeuken dat je achterlijf los van de grond komt? Zou dat een van de ingrediënten zijn waarom schapen zo'n hoge pijngrens hebben?
18 april 2011
Drol
Van Dam (1946) is mijn meest favoriete "culinair" journalist. Zijn mening over de smaakpapillen van de gemiddelde nederlander steekt ie niet onder stoelen of banken. Heeft een enorme bieb opgebouwd van culinaire boeken, een soort van Theo van Goch (1957-2004) maar dan op culinair gebied. Van Dam kampt met een slechte gezondheid de laatste tijd.
De man is een ras kankeraar over de slechte kwaliteit van voedingswaren. Of moet ik zeggen: "laat zich nogal cynisch uit". Neemt tegenwoordig iets meer het blad voor de mond, maar er zijn tijden geweest dat ie onomwonden zijn mening gaf: "als je en strik om een drol heen windt dan vreet een NL-er dat ook". Heerlijk zo'n man, die gewoon zonder ogenschijnlijk commerciële prietpraat zijn menig geeft. De man wordt verguisd en vereerd, wat betekent dat ie goed is. Als iedereen met je wegloopt is het ook niet goed, er moet controverse zijn, toch?
BROOD
Zo was ik vorige week even weg van huis naar NL, en dan proef je het verschil in eten echt wel. Het zogenaamde ambachtelijk gebakken volkoren brood lag als een kleffe zoetige smaakloze meelbal in mijn mond. Het blijft nota bene ook nog aan je tanden plakken! Er wordt teveel geknutselt aan het voedsel in NL. Dat waren Fannie en ik wel met elkaar eens. Mandarijn die niet echt een mandarijnen smaak heeft, bananen die meer een meelstaaf zijn; gewoon fruit dat veel te vroeg geplukt is om smaak te krijgen. Maar de verse melk is dan wel weer net iets voller van smaak. Zo heeft ieder land wel iets.
In LDF kom je ook echt wel eten tegen dat niet te pruimen valt. Heus wel. Vooral dat brood uit de supermarkt, kun je ook gewoon een maand laten liggen en is het nog "vers", althans niet beschimmelt. Fruit en groente zijn hier wat verser en smakelijker. Moet je ook wel goed mee opletten om met vers spul thuis te komen. Na drie jaar als gelegenheids kok wel wat ervaring mee opgedaan. En als je goed oplet met je dagelijkse broodhap, waar je het koopt, dan proef je het verschil met het spul uit NL echt wel.
FAVERNEY
Buiten dat Faverney twee redelijke restaurants kent, heb ik in Faverney onlangs ook een bakker ontdekt waar superieur brood te krijgen is. Toevalig! De bakker waar het om gaat is bijna altijd dicht als ik er voorbij rij. Op weg naar Vesoul voor iets officieels, zag ik uit mijn ooghoek iemand uit de bakkerij komen, hup ik boven op de rem. En naar binnen. Bij binnenkomst rook ik het al: dit is goed. Dit moet. En jawel, de baguette overleefde maar weinig kilometers. Die korst is heel bijzonder, knappig en met een smaak alsof het op hout gebakken is. Walgelijk lekker!
Vinden? Vanuit Vesoul komende is het de eerste bakker die je tegenkomt in Faverney aan de rechterkant. Net voor het benzine stationnetje.
De man is een ras kankeraar over de slechte kwaliteit van voedingswaren. Of moet ik zeggen: "laat zich nogal cynisch uit". Neemt tegenwoordig iets meer het blad voor de mond, maar er zijn tijden geweest dat ie onomwonden zijn mening gaf: "als je en strik om een drol heen windt dan vreet een NL-er dat ook". Heerlijk zo'n man, die gewoon zonder ogenschijnlijk commerciële prietpraat zijn menig geeft. De man wordt verguisd en vereerd, wat betekent dat ie goed is. Als iedereen met je wegloopt is het ook niet goed, er moet controverse zijn, toch?
BROOD
Zo was ik vorige week even weg van huis naar NL, en dan proef je het verschil in eten echt wel. Het zogenaamde ambachtelijk gebakken volkoren brood lag als een kleffe zoetige smaakloze meelbal in mijn mond. Het blijft nota bene ook nog aan je tanden plakken! Er wordt teveel geknutselt aan het voedsel in NL. Dat waren Fannie en ik wel met elkaar eens. Mandarijn die niet echt een mandarijnen smaak heeft, bananen die meer een meelstaaf zijn; gewoon fruit dat veel te vroeg geplukt is om smaak te krijgen. Maar de verse melk is dan wel weer net iets voller van smaak. Zo heeft ieder land wel iets.
In LDF kom je ook echt wel eten tegen dat niet te pruimen valt. Heus wel. Vooral dat brood uit de supermarkt, kun je ook gewoon een maand laten liggen en is het nog "vers", althans niet beschimmelt. Fruit en groente zijn hier wat verser en smakelijker. Moet je ook wel goed mee opletten om met vers spul thuis te komen. Na drie jaar als gelegenheids kok wel wat ervaring mee opgedaan. En als je goed oplet met je dagelijkse broodhap, waar je het koopt, dan proef je het verschil met het spul uit NL echt wel.
FAVERNEY
Buiten dat Faverney twee redelijke restaurants kent, heb ik in Faverney onlangs ook een bakker ontdekt waar superieur brood te krijgen is. Toevalig! De bakker waar het om gaat is bijna altijd dicht als ik er voorbij rij. Op weg naar Vesoul voor iets officieels, zag ik uit mijn ooghoek iemand uit de bakkerij komen, hup ik boven op de rem. En naar binnen. Bij binnenkomst rook ik het al: dit is goed. Dit moet. En jawel, de baguette overleefde maar weinig kilometers. Die korst is heel bijzonder, knappig en met een smaak alsof het op hout gebakken is. Walgelijk lekker!
Volgens mij als iemand dit soort broden heeft geproeft eet ie never nooit meer stokbrood in NL. Want dat spul uit NL is daarna een slag in je gezicht. Een drol zoals van Dam dat zo plastisch zegt.
Bij gelegeneid sla ik sindsdien twee of meer broden (pains) in en een baguette voor onderweg. De pains snij ik in 4 stukken en gaan de vriezer in. Voor als ik mezelf eens wil trakteren. Vers is natuurlijk altijd beter, maar als je ze vers in de vriezer stopt en dan oppiept in de oven bij 120 graden lijkt het net echt. Een plak ham erop en een beetje Dijon mosterd extra fijn maakt het feest dan weer helemaal kompleet.
Da's best wel maf zoals je je adresjes krijgt.
12 april 2011
Apartement
Door diverse welgemeende en goedbedoelde opmerkingen van vrienden en bekenden, zo maar recht voor zijn raap, over de indeling en inrichting van het apartement hebben de directie en ik eens beraadslaagd. Was het vorig jaar de race tegen de klok om het uberhaupt maar bewoonbaar te krijgen, dit jaar gaan we het ook leuker aankleden. Op de nadrukkelijke suggestie van Louise eens gekeken naar de plaatsing van de bedden en nog meer. We hebben ook nog dozen vol met wandversiering, talloze beeldjes, "kunst&kitsch" uit allerlei landen. Kort gezegd spullen zat om het een beetje meer aan te kleden.
IKEA
Vandaag dus maar eens naar Ikea gereden voor twee nieuwe bed-ombouwen. Waarom die gasten ieder jaar andere namen aan dingen moeten geven is mij een raadsel. Iedere keer als we spullen als bedden en voor bedden gaan kopen komen we terug met andere modellen of kleuren. Of het is niet meer in het assortiment. Wil je net een kastje erbij kopen, kleur niet meer te krijgen, model is totaal anders, samenstelling anders, en ga zo maar door. Zo nu ook, het model is anders. Geen massief plankwerk meer maar wat latjes met hardboard. Ok het kost dan ook niet idioot veel maar toch had ik liever het andere model gehad. Was een stuk steviger. Moet maar eens kijken of dat niet ver-her-verbertert kan worden. Want ik heb er totaal geen behoefte aan om ieder jaar nieuwe bedden te moeten kopen omdat het zonodig allemaal met nog minder materiaal gemaakt is gemoeten geworden geweest.
Het is wel de enige meubelboer waar je de handel zo kan inladen zonder 3 maanden op iets te moeten wachten. En bedden zijn op europees formaat, bij andere beddenwinkels zijn ze nog steed op 190 lang en dat is echt te kort voor de meeste van onze gasten.
En wat die prijzen betreft. Net als met de zogenaamde stabiele prijzen van het eten. Je krijgt gewoon minder voor de oude prijs. Lekker slim, er zit steeds minder in een doosje hagelslag of suiker (750gr ipv 1000).
BEDDEN
Maar de indeling. We gaan een van de stapelbedden uit elkaar halen en zetten daar twee gewone (90x200) bedden voor in de plaats. Dan kunnen de gasten/ouders zelf kiezen of ze bij de kinders willen slapen of niet, en hoe. Dan aan de wanden een beetje leuke dingen ophangen, hier en daar een verfje, kleurtje, paar latjes vervangen... Voor de huiskamer nog iets verzinnen. Meer stoelen of zo? Plantjes voor buiten bij de entree, en ook nog wat scoren voor binnen. Dan zijn we er weer voor dit jaar klaar voor.
BOEKINGS-SITE
Intussen zijn we ook aan het onderhandelen om het apartement via een bookings site aan de mens te brengen. Een nieuwe strategie, dan neemt de tussenpersoon ons dat deel van het werk uit handen. Voor een fee natuurlijk: 10%. En de klant betaalt ook nog iets als een boekingsfee. Da's niet weinig maar zij doen dan de marketing, maken afspraken, doen de poen. Voor wat hoort wat, da's niet meer dan fair. Wij houden op die manier meer tijd over om te zorgen dat alles klaar is voor de gasten.
Als dat proces positief verloopt kunnen we misschien ook andere bookings sites gaan benaderen. Voor ons is dit een test case. Natuurlijk moeten een aantal dingen zeer duidelijk afgesproken worden daarmee vermijd je misverstanden in het vervolgtraject. En als het vertrouwen - wederzijds - groeit kunnen we natuurlijk altijd de opdracht uitbreiden. Eerst maar eens de resultaten afwachten van dit deel.
POTTENBAKKEN
Het inbranden van de oven duurde bijna 48 uur. Van opstoken tot 1200 graden tot afkoelen naar omgevings temp. Da's verrekte lang moet ik zeggen, en wellicht opzettelijk zo ingesteld. Eens de documentatie raadplegen. Meteen de bakplaten ook maar meegebakken, dan is er minder kans op breuk. En het deksel wordt inderdaad gloeiend heet, daar moet ik toch eens over gaan bellen. Of anders van keramische deken een hoedje maken voor het geval, idem voor aan de onderkant. Want denk ik, de energie moet niet zomaar de lucht ingaan maar gebruikt worden voor het bakken van de klei. Afijn, we kunnen nu 45cm hoge dingen doen en ruim 40 cm breed. Spannend!
Morgen eindelijk die 1000 kilo klei ophalen. Half draaiklei en half chamotte. De banden zijn alvast van extra lucht voorzien. Al eens eerder 1300 kg aan rubberen tegels vervoerd vanuit NL, tuurlijk zwaar overbeladen, dan kan dit ook wel. Moet je natuurlijk niet al te vaak doen, niet goed voor het karretje. Als je met een beetje beleid rijd, geen onnodige risico's neemt, moet het goed gaan. Het is in ieder geval prima weer voor zo'n tochtje.
IKEA
Vandaag dus maar eens naar Ikea gereden voor twee nieuwe bed-ombouwen. Waarom die gasten ieder jaar andere namen aan dingen moeten geven is mij een raadsel. Iedere keer als we spullen als bedden en voor bedden gaan kopen komen we terug met andere modellen of kleuren. Of het is niet meer in het assortiment. Wil je net een kastje erbij kopen, kleur niet meer te krijgen, model is totaal anders, samenstelling anders, en ga zo maar door. Zo nu ook, het model is anders. Geen massief plankwerk meer maar wat latjes met hardboard. Ok het kost dan ook niet idioot veel maar toch had ik liever het andere model gehad. Was een stuk steviger. Moet maar eens kijken of dat niet ver-her-verbertert kan worden. Want ik heb er totaal geen behoefte aan om ieder jaar nieuwe bedden te moeten kopen omdat het zonodig allemaal met nog minder materiaal gemaakt is gemoeten geworden geweest.
Het is wel de enige meubelboer waar je de handel zo kan inladen zonder 3 maanden op iets te moeten wachten. En bedden zijn op europees formaat, bij andere beddenwinkels zijn ze nog steed op 190 lang en dat is echt te kort voor de meeste van onze gasten.
En wat die prijzen betreft. Net als met de zogenaamde stabiele prijzen van het eten. Je krijgt gewoon minder voor de oude prijs. Lekker slim, er zit steeds minder in een doosje hagelslag of suiker (750gr ipv 1000).
BEDDEN
Maar de indeling. We gaan een van de stapelbedden uit elkaar halen en zetten daar twee gewone (90x200) bedden voor in de plaats. Dan kunnen de gasten/ouders zelf kiezen of ze bij de kinders willen slapen of niet, en hoe. Dan aan de wanden een beetje leuke dingen ophangen, hier en daar een verfje, kleurtje, paar latjes vervangen... Voor de huiskamer nog iets verzinnen. Meer stoelen of zo? Plantjes voor buiten bij de entree, en ook nog wat scoren voor binnen. Dan zijn we er weer voor dit jaar klaar voor.
BOEKINGS-SITE
Intussen zijn we ook aan het onderhandelen om het apartement via een bookings site aan de mens te brengen. Een nieuwe strategie, dan neemt de tussenpersoon ons dat deel van het werk uit handen. Voor een fee natuurlijk: 10%. En de klant betaalt ook nog iets als een boekingsfee. Da's niet weinig maar zij doen dan de marketing, maken afspraken, doen de poen. Voor wat hoort wat, da's niet meer dan fair. Wij houden op die manier meer tijd over om te zorgen dat alles klaar is voor de gasten.
Als dat proces positief verloopt kunnen we misschien ook andere bookings sites gaan benaderen. Voor ons is dit een test case. Natuurlijk moeten een aantal dingen zeer duidelijk afgesproken worden daarmee vermijd je misverstanden in het vervolgtraject. En als het vertrouwen - wederzijds - groeit kunnen we natuurlijk altijd de opdracht uitbreiden. Eerst maar eens de resultaten afwachten van dit deel.
POTTENBAKKEN
Het inbranden van de oven duurde bijna 48 uur. Van opstoken tot 1200 graden tot afkoelen naar omgevings temp. Da's verrekte lang moet ik zeggen, en wellicht opzettelijk zo ingesteld. Eens de documentatie raadplegen. Meteen de bakplaten ook maar meegebakken, dan is er minder kans op breuk. En het deksel wordt inderdaad gloeiend heet, daar moet ik toch eens over gaan bellen. Of anders van keramische deken een hoedje maken voor het geval, idem voor aan de onderkant. Want denk ik, de energie moet niet zomaar de lucht ingaan maar gebruikt worden voor het bakken van de klei. Afijn, we kunnen nu 45cm hoge dingen doen en ruim 40 cm breed. Spannend!
Morgen eindelijk die 1000 kilo klei ophalen. Half draaiklei en half chamotte. De banden zijn alvast van extra lucht voorzien. Al eens eerder 1300 kg aan rubberen tegels vervoerd vanuit NL, tuurlijk zwaar overbeladen, dan kan dit ook wel. Moet je natuurlijk niet al te vaak doen, niet goed voor het karretje. Als je met een beetje beleid rijd, geen onnodige risico's neemt, moet het goed gaan. Het is in ieder geval prima weer voor zo'n tochtje.
8 april 2011
Autoinvoeren 2
Eh dus vanochtend naar de vrienden van de belastingdienst. Van die TomTom klopte weer eens geen ruk, Was er al eerder geweest dus wist dat die straat uitgereden moest worden. En over de rotonde...
Afijn word meteen geholpen. Zit dat mens moeilijk te doen over de BTW. Want dat zocht ze op het NL kenteken bewijs. Nu staat er nooit de BTW op een kenteken bewijs maar dat drong niet tot haar door. Ja maar, voordat ik iets fout doe... De laatste keer hadden we ook al zoiets, zegt ze tegen haar collega. Net of die haar incompetent gebazel kon oplossen. En dat doe je uiteraard nooit bij een hogergeplaatst iemand in fransjes land. Ze bleef maar zeveren over dat het niet klopte. En vroeg aan mij of het me ontriefde om maandag terug te komen dan kon ze haar chef raadplegen. Maar zo makkelijk liet ik me niet afpoeieren. Die platen zou ik vandaag hebben basta! Vroeg ik wat het probleem was. Ja die BTW die zie ik nergens terug. Heeft u die echt betaald? Die staat op de factuur zeg ik, kijk daar. En dat totaalbedrag heb ik betaald. Wat die firma met de afdracht daarvan doet kan niet mijn probleem worden. Ja dat is wel zo maar toch klopt het niet. En maar blijven doorzeuren over die BTW. Kortom ze was bang een fout te maken en wilde dat natuurlijk een ander in de schoenen schuiven. Amme hoela. Die platen, en wel vandaag! Dus: wat is uw probleem, want dan kan ik in het weekeinde nog wat regelen. Natuurlijk keihard gelogen. Maar alles voor het doel van vandaag: die platen. Nee dat is het niet ik wil gewoon de mening van mijn collega hebben voordat ik het Quitus Fiscal afgeef. Zou het u echt niets uitmaken om maandag terug te komen? Voor franse begrippen behoorlijk bot, antwoordde ik dat me dat wel wat uitmaakte.
Waarop ze opstond om iemand te vinden waar het probleem op afgeschoven kon worden. En verdomd na een minuut of wat kwam ze terug en begon zowaar het formulier verder in te vullen! Nog wat geschutter met stempels en we waren er bijna. En dan het velletje uit het blok scheuren. Probleem! Was niet geperforeerd, moeilijk. Haar collega bood een schaar aan. Nee daarmee gaat 't vast niet. Trok een la open en, ah ja daarmee gaat het. Ook een schaar ;=) Een scene die ik niet meer vergeet. Ik bood haar nog mijn zwitsers mes aan, scherp als de nete, maar nee met die schaar moest beslist verder gemierd en gepield worden. Bij Bachus! Zo ken ik mijn vrienden helemaal niet. Dat gehannes. Afijn 10 minuten werden een stijf uur, maar dan heb je wel het papiertje in je handen.
Tot nu toe heeft nog niemand naar mijn ID gevraagd of de auto zelf willen zien.
PREFECTURE
We zijn er bijna. Op naar Vesoul. De TT gaf een omweg aan maar zo kwamen we er ook. Via een weg die ik eigenlijk nooit neem. Vesoul heeft eigenlijk best een mooi centrum. Daar tour je met genoegen door. Een vriendelijke dame legde me uit dat ik een nummer moest trekken en wachten tot mijn nummer op het bord verscheen. Ik had nog een dik uur. Moest gaan lukken voordat de loketten om 11:30 dicht gingen. En 7 minuten voor de deadline was ik aan de beurt. Natuurlijk Murphy's law: bij de tergend langzame dame. De heer van het andere loket ging bijna twee keer zo snel. Dat komt ervan als je met een vingertje tikt en de tekst nog met een vinger moet volgen, drie keer nalezen, vier keer twijfelen. Mijn engelen geduld batterij begon op te raken. Maar ja daar help je jezelf niet mee. Dus maar op reserve energie. Eindelijk moest ik een paspoort laten zien. Daarvan werd niets opgeschreven, alleen dat er een PP was getoond: "OK" stond er, heus waar. Die auto zelf was opnieuw niet interessant, alleen dat papiertje van de importeur. Vroeg ze naar een bewijs van mijn vestigingsadres. Nu is simpelweg een telefoonrekening goed genoeg, die notabene gewoon uit mijn compu rolde. Nadat er nog wat papierzooi heen en weer geschoven waren pakte ze het kenteken bewijs op en daar ging een niet door. Ho wacht ff dat moet terug naar NL anders kan de auto niet uitgeschreven worden. Keek ze me aan met iets wezenloos in haar blik en zei: die blijven hier. Ja maar... Ook de originele rekening werd ingenomen, geen kopietje getrokken. Fuck! Hoe moet dat nu. Gelukkig had ik van te voren kopietjes gemaakt van het kenteken, geen man over boord, hoop ik dan. Door de spleet onder het veiligheids glas door schoof ze een rekening van 300+ euries. Gelukkig had ik dat via de site van de belasting al gezien wat't koste, dus ik wist wat er kwam, maar toch een heftig bedrag om een autootje uit de klauwen van de NL belasting te krijgen.
Met die rekening moet u naar het loket hiernaast om te betalen en krijgt u uw CIP, een voorlopig kenteken bewijs. Het definitieve krijgt u over een paar dagen toegestuurd. Prompt daarna gingen de gordijntjes dicht van de twee afhandelingsloketten. Het was 11:30. Oh schrik als die betaal-nicht nu maar ff doorgaat. En dat ging ze. Na 20 minuten stond ik op straat, 325 euries armer. Alsof je een emmer leeg gooit.
NUMMER
Met het CIP naar de supermarkt. Geen ID niks. Iedereen kan dus zo'n CIP gewoon ff namaken want het rolt ook maar uit de computer. Zonder speciale merktekens of zo. De sleutelboer keek vluchtig op het papiertje en maakte de nummerplaten aan waar je bijstond. Geweldig dit zo lek als een mandje systeem.
Deze jongen rijd nu in een officieel tot franse omgedoopte auto. Maar letterlijk niemand heeft belangstelling voor de auto zelf gehad. En het PP werd wel bekeken maar meer om de naam te vergelijken dan iets anders.
VERZEKERING
De laatste aktie alles gladstrijken met de verzekering in NL en verdere afhandeling in LDF.
u hoort nog van me.
Afijn word meteen geholpen. Zit dat mens moeilijk te doen over de BTW. Want dat zocht ze op het NL kenteken bewijs. Nu staat er nooit de BTW op een kenteken bewijs maar dat drong niet tot haar door. Ja maar, voordat ik iets fout doe... De laatste keer hadden we ook al zoiets, zegt ze tegen haar collega. Net of die haar incompetent gebazel kon oplossen. En dat doe je uiteraard nooit bij een hogergeplaatst iemand in fransjes land. Ze bleef maar zeveren over dat het niet klopte. En vroeg aan mij of het me ontriefde om maandag terug te komen dan kon ze haar chef raadplegen. Maar zo makkelijk liet ik me niet afpoeieren. Die platen zou ik vandaag hebben basta! Vroeg ik wat het probleem was. Ja die BTW die zie ik nergens terug. Heeft u die echt betaald? Die staat op de factuur zeg ik, kijk daar. En dat totaalbedrag heb ik betaald. Wat die firma met de afdracht daarvan doet kan niet mijn probleem worden. Ja dat is wel zo maar toch klopt het niet. En maar blijven doorzeuren over die BTW. Kortom ze was bang een fout te maken en wilde dat natuurlijk een ander in de schoenen schuiven. Amme hoela. Die platen, en wel vandaag! Dus: wat is uw probleem, want dan kan ik in het weekeinde nog wat regelen. Natuurlijk keihard gelogen. Maar alles voor het doel van vandaag: die platen. Nee dat is het niet ik wil gewoon de mening van mijn collega hebben voordat ik het Quitus Fiscal afgeef. Zou het u echt niets uitmaken om maandag terug te komen? Voor franse begrippen behoorlijk bot, antwoordde ik dat me dat wel wat uitmaakte.
Waarop ze opstond om iemand te vinden waar het probleem op afgeschoven kon worden. En verdomd na een minuut of wat kwam ze terug en begon zowaar het formulier verder in te vullen! Nog wat geschutter met stempels en we waren er bijna. En dan het velletje uit het blok scheuren. Probleem! Was niet geperforeerd, moeilijk. Haar collega bood een schaar aan. Nee daarmee gaat 't vast niet. Trok een la open en, ah ja daarmee gaat het. Ook een schaar ;=) Een scene die ik niet meer vergeet. Ik bood haar nog mijn zwitsers mes aan, scherp als de nete, maar nee met die schaar moest beslist verder gemierd en gepield worden. Bij Bachus! Zo ken ik mijn vrienden helemaal niet. Dat gehannes. Afijn 10 minuten werden een stijf uur, maar dan heb je wel het papiertje in je handen.
Tot nu toe heeft nog niemand naar mijn ID gevraagd of de auto zelf willen zien.
PREFECTURE
We zijn er bijna. Op naar Vesoul. De TT gaf een omweg aan maar zo kwamen we er ook. Via een weg die ik eigenlijk nooit neem. Vesoul heeft eigenlijk best een mooi centrum. Daar tour je met genoegen door. Een vriendelijke dame legde me uit dat ik een nummer moest trekken en wachten tot mijn nummer op het bord verscheen. Ik had nog een dik uur. Moest gaan lukken voordat de loketten om 11:30 dicht gingen. En 7 minuten voor de deadline was ik aan de beurt. Natuurlijk Murphy's law: bij de tergend langzame dame. De heer van het andere loket ging bijna twee keer zo snel. Dat komt ervan als je met een vingertje tikt en de tekst nog met een vinger moet volgen, drie keer nalezen, vier keer twijfelen. Mijn engelen geduld batterij begon op te raken. Maar ja daar help je jezelf niet mee. Dus maar op reserve energie. Eindelijk moest ik een paspoort laten zien. Daarvan werd niets opgeschreven, alleen dat er een PP was getoond: "OK" stond er, heus waar. Die auto zelf was opnieuw niet interessant, alleen dat papiertje van de importeur. Vroeg ze naar een bewijs van mijn vestigingsadres. Nu is simpelweg een telefoonrekening goed genoeg, die notabene gewoon uit mijn compu rolde. Nadat er nog wat papierzooi heen en weer geschoven waren pakte ze het kenteken bewijs op en daar ging een niet door. Ho wacht ff dat moet terug naar NL anders kan de auto niet uitgeschreven worden. Keek ze me aan met iets wezenloos in haar blik en zei: die blijven hier. Ja maar... Ook de originele rekening werd ingenomen, geen kopietje getrokken. Fuck! Hoe moet dat nu. Gelukkig had ik van te voren kopietjes gemaakt van het kenteken, geen man over boord, hoop ik dan. Door de spleet onder het veiligheids glas door schoof ze een rekening van 300+ euries. Gelukkig had ik dat via de site van de belasting al gezien wat't koste, dus ik wist wat er kwam, maar toch een heftig bedrag om een autootje uit de klauwen van de NL belasting te krijgen.
Met die rekening moet u naar het loket hiernaast om te betalen en krijgt u uw CIP, een voorlopig kenteken bewijs. Het definitieve krijgt u over een paar dagen toegestuurd. Prompt daarna gingen de gordijntjes dicht van de twee afhandelingsloketten. Het was 11:30. Oh schrik als die betaal-nicht nu maar ff doorgaat. En dat ging ze. Na 20 minuten stond ik op straat, 325 euries armer. Alsof je een emmer leeg gooit.
NUMMER
Met het CIP naar de supermarkt. Geen ID niks. Iedereen kan dus zo'n CIP gewoon ff namaken want het rolt ook maar uit de computer. Zonder speciale merktekens of zo. De sleutelboer keek vluchtig op het papiertje en maakte de nummerplaten aan waar je bijstond. Geweldig dit zo lek als een mandje systeem.
Deze jongen rijd nu in een officieel tot franse omgedoopte auto. Maar letterlijk niemand heeft belangstelling voor de auto zelf gehad. En het PP werd wel bekeken maar meer om de naam te vergelijken dan iets anders.
VERZEKERING
De laatste aktie alles gladstrijken met de verzekering in NL en verdere afhandeling in LDF.
u hoort nog van me.
7 april 2011
Oven
Van de week de vonkentrekker maar weer eens opgebeld. Waar ie bleef. Zo aan zijn stem te horen nam ie ter plekke een besluit om dan maar weer eens te komen. Nou ja zeg. Dik ik het nog even aan met de toverzin in LDF: ik heb een probleempje. En verzon eveneens ter plekke wat mijn probleem dan zou zijn. Nou die oven moest eindelijk maar eens gaan fikken. En dus verzon ik: de leverancier wilde weten of alles in orde was ivm de garantie en eventuele nazorg.
En jawel vandaag stond meneer zo tegen 11-ven op de stoep.
Die oven moet en zal vandaag branden had ik me voorgenomen.
Uiteraard had meneer de vonkentrekker niet het juiste stopkontakt bij zich en fietste de handel letterlijk met de franse slag met wat kroonstenen aan elkaar. De volgende keer heb ik de stekkerdoos bij me hoor! Klonk het.
Was ie in een uurtje weer klaar vond ie en zou volgende week terugkomen om de rest te doen. Wanneer? ik bel u op, een vleug van een nogal sarcastisch lachje ontsnapte me. Prompt klonk het: donderdag of vrijdag, oké? Je kunt hem moeilijk boven op de vonken plakken, en stemde ik maar in. Nadrukkelijk stellend dat afspraak is afspraak.
Hij ging nog even metingen doen. Ah alle fasen gebruiken 6 amère kwam het verlossende bericht. Want dat was ook nog spannend of de handel er door zou knallen. Volgende keer gaan we testen als alles aan elkaar zit zoals het moet zeg ik stellig. Da's een goed plan antwoordde de vonkentrekker. Zucht.
Zit je je te bedenken: mot ik nu iedere keer weer achter die gast aan gaan jagen om zijn klus af te maken? Mèrde! Heb ik gewoon geen zin in.
Alternatief? Nou ja een aantal dingen zoals de juiste touwtjes aan elkaar knopen lukt me met advies uit NL best wel. Maar controleren of nu alle groepen in balans zijn kwa verdeling over de fasen, en dat is waar ie hier voor is. da's natuurlijk een ander verhaal. Afijn een estafette loop wordt dit. Nee niet zeggen: wat verwacht je anders... ik verwacht dat als je een afspraak maakt die ook nagekomen wordt. Dat benadruk ik ook als ik iemand inhuur. En toch stink je er iedere keer weer in.
Na de metingen meteen het 0 programma gestart om de oven "in" te branden, zonder iets erin. Volgens de voorschriften moet dat, en er zit een speciaal programma ook nog voor op de automaat. De oven staat sinds half twaalf vanochtend aan en heeft nu, 6 uur later, de hoge temperatuur van zowaar 500ºC bereikt. Het schiet niet echt op. Als ie nog naar de 1200 moet dan staat ie morgen nog te fikken!
In de toekomst wordt dat zorgvuldig uitmikken hoe laat de oven gestart zou moeten worden om optimaal gebruik te maken van de daluren. Ik haal eens heel diep adem.
En jawel vandaag stond meneer zo tegen 11-ven op de stoep.Die oven moet en zal vandaag branden had ik me voorgenomen.
Uiteraard had meneer de vonkentrekker niet het juiste stopkontakt bij zich en fietste de handel letterlijk met de franse slag met wat kroonstenen aan elkaar. De volgende keer heb ik de stekkerdoos bij me hoor! Klonk het.
Was ie in een uurtje weer klaar vond ie en zou volgende week terugkomen om de rest te doen. Wanneer? ik bel u op, een vleug van een nogal sarcastisch lachje ontsnapte me. Prompt klonk het: donderdag of vrijdag, oké? Je kunt hem moeilijk boven op de vonken plakken, en stemde ik maar in. Nadrukkelijk stellend dat afspraak is afspraak.
Hij ging nog even metingen doen. Ah alle fasen gebruiken 6 amère kwam het verlossende bericht. Want dat was ook nog spannend of de handel er door zou knallen. Volgende keer gaan we testen als alles aan elkaar zit zoals het moet zeg ik stellig. Da's een goed plan antwoordde de vonkentrekker. Zucht.
Zit je je te bedenken: mot ik nu iedere keer weer achter die gast aan gaan jagen om zijn klus af te maken? Mèrde! Heb ik gewoon geen zin in.
Alternatief? Nou ja een aantal dingen zoals de juiste touwtjes aan elkaar knopen lukt me met advies uit NL best wel. Maar controleren of nu alle groepen in balans zijn kwa verdeling over de fasen, en dat is waar ie hier voor is. da's natuurlijk een ander verhaal. Afijn een estafette loop wordt dit. Nee niet zeggen: wat verwacht je anders... ik verwacht dat als je een afspraak maakt die ook nagekomen wordt. Dat benadruk ik ook als ik iemand inhuur. En toch stink je er iedere keer weer in.
Na de metingen meteen het 0 programma gestart om de oven "in" te branden, zonder iets erin. Volgens de voorschriften moet dat, en er zit een speciaal programma ook nog voor op de automaat. De oven staat sinds half twaalf vanochtend aan en heeft nu, 6 uur later, de hoge temperatuur van zowaar 500ºC bereikt. Het schiet niet echt op. Als ie nog naar de 1200 moet dan staat ie morgen nog te fikken!
In de toekomst wordt dat zorgvuldig uitmikken hoe laat de oven gestart zou moeten worden om optimaal gebruik te maken van de daluren. Ik haal eens heel diep adem.
Auto invoeren
Om het autootje van franse nummer plakken te voorzien is er een hele weg te gaan. Nee echt niet moeilijk of lastig, gewoon de lijst afwerken. Maar vooral de tijd ervoor nemen.
Stap 1 - conformité
De eerste stap is het verkrijgen van een verklaring van gelijkvormigheid (attestation d'identification). Dat wil zeggen een verklaring van de franse fabrikant / importeur waarin staat dat de auto gelijk is aan het in LDF toegelaten type.
Na meer dan drie weken wachten en 113 euries armer kwam dan eindelijk dat velletje met de gegevens die ik zelf nota bene had in zitten vullen. Waarom dat 113 euries en een paar kantjes formulier moest kosten is mij een groot raadsel. Maar wel op een watermerk en van golvend motiefje voorzien papiertje, prachtig officieel allemaal.
Stap 2 - technische keuring
Dan op naar de technische keuring. Die beweerden dat er geen keuring nodig was omdat het geval jonger dan 3.5 jaar is. Bij auto's van 4 jaar en ouder volgt er wel een keuring. Deze stap gratis en voor niets kunnen voltooien, mazzel.
Stap 4 - belasting
Daarna gebeld met de belastingdienst. Hoe veel kilometers er mee gereden waren? +70K Oh maar dan hoeft u geen BTW meer te betalen. Dus u betaald niets. We zien u morgenochtend? Sure.
Morgenvroeg dus maar ff naar mijn vrienden de balastingdienst in Luxeuil-les-Bains. In 10 minuten zou dat klusje gepiept zijn.
Stap 5 prefectuur
Na Luxeuil een bezoek aan de Préfectuur in Vesoul. Als alles zonder kinken gaat kan ik vervolgens naar de platenmaker bij Cora en hop weer een stap verder in het franse bestaan.
Alleen ergens heb ik een vaag gerucht gehoord dat de nummers niet meteen uitgegeven worden. Dus zal wel weer een nieuwe rit moeten maken. En ja hoor na een beetje spitten. JE krijgt een soort certificat provisoir d'immatriculation mee. Die is een maand geldig. Duurt dus een paar weken voordat je een definitief papier krijgt.
Stap 6 RDW
Oude kentekenbewijs en kopie PP en nieuwe carte gris naar de RDW in NL om het caros te laten schrappen uit NL
Papierkraam
Was dat nou allemaal moeilijk? Nee niet. Meer dan voldoende sites waar de informatie op stond: wat heb je allemaal voor paperassen nodig. Was het lastig? Nee ook niet. Gewoon atijd ff van te voren bellen om informatie, dat werkt makkelijker. Het neemt gewoon wat tijd. De verzekering is de grootste hobbel. Je kunt pas echt de franse verzekering definitief maken als je een verklaring van de NL verzekering hebt. Dat gaat natuurlijk ook weer weken duren. Nou ja je leert hier vanzelf geduld uit te oefenen.
 |
| autootje |
De eerste stap is het verkrijgen van een verklaring van gelijkvormigheid (attestation d'identification). Dat wil zeggen een verklaring van de franse fabrikant / importeur waarin staat dat de auto gelijk is aan het in LDF toegelaten type.
Na meer dan drie weken wachten en 113 euries armer kwam dan eindelijk dat velletje met de gegevens die ik zelf nota bene had in zitten vullen. Waarom dat 113 euries en een paar kantjes formulier moest kosten is mij een groot raadsel. Maar wel op een watermerk en van golvend motiefje voorzien papiertje, prachtig officieel allemaal.
Stap 2 - technische keuring
Dan op naar de technische keuring. Die beweerden dat er geen keuring nodig was omdat het geval jonger dan 3.5 jaar is. Bij auto's van 4 jaar en ouder volgt er wel een keuring. Deze stap gratis en voor niets kunnen voltooien, mazzel.
Stap 3 - verzekering
Wezen rondshoppen voor de verzekering. Bij BNP 545, bij Allianz 425, en bij een online verzekeraar 327. Een beetje shoppen helpt dus. Uiteraard neem je de goedkoopste. Die had ook nog eens de beste voorwaarden.
Daarna gebeld met de belastingdienst. Hoe veel kilometers er mee gereden waren? +70K Oh maar dan hoeft u geen BTW meer te betalen. Dus u betaald niets. We zien u morgenochtend? Sure.
Morgenvroeg dus maar ff naar mijn vrienden de balastingdienst in Luxeuil-les-Bains. In 10 minuten zou dat klusje gepiept zijn.
Stap 5 prefectuur
Na Luxeuil een bezoek aan de Préfectuur in Vesoul. Als alles zonder kinken gaat kan ik vervolgens naar de platenmaker bij Cora en hop weer een stap verder in het franse bestaan.
Alleen ergens heb ik een vaag gerucht gehoord dat de nummers niet meteen uitgegeven worden. Dus zal wel weer een nieuwe rit moeten maken. En ja hoor na een beetje spitten. JE krijgt een soort certificat provisoir d'immatriculation mee. Die is een maand geldig. Duurt dus een paar weken voordat je een definitief papier krijgt.
Stap 6 RDW
Oude kentekenbewijs en kopie PP en nieuwe carte gris naar de RDW in NL om het caros te laten schrappen uit NL
Papierkraam
- Rijbewijs
- Paspoort
- Factuur van aankoop auto
- Attest de conformite
- Offerte verzekering
- Kentekenbewijs NL
- Telefoonrekening of EDF rekening
- Quitus Fiscale
- Verklaring bonus malus NL verzekering
Was dat nou allemaal moeilijk? Nee niet. Meer dan voldoende sites waar de informatie op stond: wat heb je allemaal voor paperassen nodig. Was het lastig? Nee ook niet. Gewoon atijd ff van te voren bellen om informatie, dat werkt makkelijker. Het neemt gewoon wat tijd. De verzekering is de grootste hobbel. Je kunt pas echt de franse verzekering definitief maken als je een verklaring van de NL verzekering hebt. Dat gaat natuurlijk ook weer weken duren. Nou ja je leert hier vanzelf geduld uit te oefenen.
That's it folks. Redelijk recht toe recht aan vond ik eigenlijk.
Komen er nog hindernissen dan wordt deze post bijgewerkt.
6 april 2011
LB 6
Gisteravond kwamen Silvia en Wolfgang aan. Op weg naar hun Alma Mater liggen we precies op de helft. Niet verkeerd dus voor een stop in Le Mouton Qui Rit. En precies op tijd voor de voeding van LB. Mooi voor even een fotomomentje.
Nu heb ik het ff getimed en LB zuigt met een beat van 240 / minuut aan die fles. Dat is rap, heel rap. Niet dat die fles daar eerder mee leeg gaat. Die wordt netjes vacuum getrokken zodat ik de speen uit z'n bek moet trekken, even in de speen knijpen om er lucht in te laten. Mevrouwtje springt dan tijdens dat moment ongeveer in de richting van de fles, want details worden door het beessie nog steeds niet gezien. Steek ik die speen in het bekkie en wordt er weer heftig aan gelurkt.
APERITIEF
Speciaal voor de liefhebbers, die ze zijn, een likeurtje gebrouwen van mandarijnen. Recept? Komt ie.
ingredienten
gereedschap
bereiding
Minimaal een dag laten staan, regelmatig even omroeren door de wekfles om te kieperen,
Filteren door een kaasdoek of iets dergelijks en in een wijnfles overgieten.
Serveren met een ijsklontje of gekoeld. Zelf heb ik dit soort likeuren het liefst op kamertemperatuur
Het alcohol percentage ligt hiermee net iets boven de 20%, en kan ook uitstekend bij roomijs of over flensjes gesprenkeld worden.
De hoeveelheid suiker lijkt wat veel, dat is gedaan omdat de Inmaak alcohol vrij scherp op de tong is. Als je een goedkope witte rum neemt kun je de suiker minderen, maar dat geeft dan toch wel weer een andere smaak. Daarom neem ik de smaakneutrale inmaak alcohol voor deze likeur.
Met suiker en honing kun je natuurlijk ook varieren. Mijn ervaring met andere soorten likeuren is echter dat je de balans moet vinden tussen deze drie zoetigheden. Hangt uiteraard een beetje van je smaak af. De een wil het wat sprekender: meer honing minder witte suiker. Of meer rietsuiker minder honing. Maar het gaat om de smaak van de mandarijnen en daarom voeg je in verhouding meer gewone suiker toe.
De smaak van de mandarijnen is vrij subtiel, als je dat wat uitgesprokener wilt hebben dan kun je een beetje van de buitenschil afraspen en meekoken.
Je hoeft de manadarijn partjes niet te ontvellen, wel de draadjes, pitjes en zo eruit halen.
Je krijgt de vloeistof wel helderder als je de velletjes en zo er van te voren afhaalt. Maar door de likeur een paar weken of langer (oei!) te laten staan en te decanteren lukt het ook om het behoorlijk helder te krijgen. Je zou zelfs kunnen beginnen door met een blender alles te pureren en met een theezeef of kaasdoek voordat je het gaat koken de eerste filtering te doen. Zelf vind ik het niet zo'n punt om de likeur een beetje troebel te laten zijn, volgens mij blijft er dan iets meer van de smaak achter. Mijn voorkeur is om alles mee te nemen en pas achteraf te filteren.
Wat kost 't?
Tja, arbeid kost wat maar dat reken ik maar niet mee, je bent toch bezig. Al met al ben je er misschien een uur mee bezig.
Een liter inmaak alcohol kost hier 10 euries, reken verder 7 euries voor de andere ingredienten (om een liter te maken) en afschrijving / electro etc. Voor 17 piek heb je dus meer dan een liter likeur. Daar gaan ruim 40 likeur glaasjes uit. Voor 50 cent per glas heb je een hoop lol en je gasten vinden het heerlijk als aperitief.
Nu heb ik het ff getimed en LB zuigt met een beat van 240 / minuut aan die fles. Dat is rap, heel rap. Niet dat die fles daar eerder mee leeg gaat. Die wordt netjes vacuum getrokken zodat ik de speen uit z'n bek moet trekken, even in de speen knijpen om er lucht in te laten. Mevrouwtje springt dan tijdens dat moment ongeveer in de richting van de fles, want details worden door het beessie nog steeds niet gezien. Steek ik die speen in het bekkie en wordt er weer heftig aan gelurkt.
APERITIEF
Speciaal voor de liefhebbers, die ze zijn, een likeurtje gebrouwen van mandarijnen. Recept? Komt ie.
ingredienten
2 mandarijnen (middelgroot)
1 el rozijnen (ongezwaveld)
1 kruidnagel
1 stukje gember (op siroop)
2 zakjes vanillesuiker of vanille stokje
300 gr suiker
150 gram rietsuiker
2 el honing
200 ml water
0.5 liter 40% inmaak alcohol
gereedschap
glazen wekfles 1 liter
steelpannetje
keukenmes
fles +/- .75 liter
bereiding
De mandarijnen en gember heel fijn snijden, behalve de alcohol, alles bij elkaar doen in een steelpannetje
aan de kook brengen en een uurtje op een laag pitje (3) iets laten inkoken
af laten koelen
alcohol erbijnotities
Minimaal een dag laten staan, regelmatig even omroeren door de wekfles om te kieperen,
Filteren door een kaasdoek of iets dergelijks en in een wijnfles overgieten.
Serveren met een ijsklontje of gekoeld. Zelf heb ik dit soort likeuren het liefst op kamertemperatuur
Het alcohol percentage ligt hiermee net iets boven de 20%, en kan ook uitstekend bij roomijs of over flensjes gesprenkeld worden.
De hoeveelheid suiker lijkt wat veel, dat is gedaan omdat de Inmaak alcohol vrij scherp op de tong is. Als je een goedkope witte rum neemt kun je de suiker minderen, maar dat geeft dan toch wel weer een andere smaak. Daarom neem ik de smaakneutrale inmaak alcohol voor deze likeur.
Met suiker en honing kun je natuurlijk ook varieren. Mijn ervaring met andere soorten likeuren is echter dat je de balans moet vinden tussen deze drie zoetigheden. Hangt uiteraard een beetje van je smaak af. De een wil het wat sprekender: meer honing minder witte suiker. Of meer rietsuiker minder honing. Maar het gaat om de smaak van de mandarijnen en daarom voeg je in verhouding meer gewone suiker toe.
De smaak van de mandarijnen is vrij subtiel, als je dat wat uitgesprokener wilt hebben dan kun je een beetje van de buitenschil afraspen en meekoken.
Je hoeft de manadarijn partjes niet te ontvellen, wel de draadjes, pitjes en zo eruit halen.
Je krijgt de vloeistof wel helderder als je de velletjes en zo er van te voren afhaalt. Maar door de likeur een paar weken of langer (oei!) te laten staan en te decanteren lukt het ook om het behoorlijk helder te krijgen. Je zou zelfs kunnen beginnen door met een blender alles te pureren en met een theezeef of kaasdoek voordat je het gaat koken de eerste filtering te doen. Zelf vind ik het niet zo'n punt om de likeur een beetje troebel te laten zijn, volgens mij blijft er dan iets meer van de smaak achter. Mijn voorkeur is om alles mee te nemen en pas achteraf te filteren.
Wat kost 't?
Tja, arbeid kost wat maar dat reken ik maar niet mee, je bent toch bezig. Al met al ben je er misschien een uur mee bezig.
Een liter inmaak alcohol kost hier 10 euries, reken verder 7 euries voor de andere ingredienten (om een liter te maken) en afschrijving / electro etc. Voor 17 piek heb je dus meer dan een liter likeur. Daar gaan ruim 40 likeur glaasjes uit. Voor 50 cent per glas heb je een hoop lol en je gasten vinden het heerlijk als aperitief.
4 april 2011
Landschap
Zoals overal ergens anders is hier ook de natuur prachtig. Een van de groenste streken in LDF. Vanavond eens op snor naar een niet zo'n perfecte of gelikte uitvoering van de Mondschein sonate. Er verrek deze jongeman speelt hem zoals ik hem graag hoor.
Probeer deze combo eens;
Klik op start en dit plaatje op je scherm. Laat het maar over je heen komen.
Kan ook stevig genieten zijn in je autootje de nocturnes van Chopin kei en keihard aan en binnendoor naar Conflans sur Laterne te rijden. Dan MOET je gewoon ff stoppen, bovenaan, uitstappen op het bankje gaan zitten en staren in de verte met de ondergaande zon in je rug. De muziek spoelt dan om je heen. Heerlijk melancholisch wordt je daarvan. Ok,ok, het is aso zo hard die muziek maar er komt de eerste vijf minuten, als je pecht hebt, toch niemand aan. Je zit helemaal in de middle of no where immers.
Richting Le Clerjus is ook zo'n plek in het bos. Zet ik Mozart's 21e op. Of richting Epinal binnendoor Nacht op de Kale Berg van Mussorsky. Raar eigenlijk. Er zijn zo van die routes waaraan ik bepaalde muziek heb geknoopt.
Probeer deze combo eens;
Klik op start en dit plaatje op je scherm. Laat het maar over je heen komen.
Kan ook stevig genieten zijn in je autootje de nocturnes van Chopin kei en keihard aan en binnendoor naar Conflans sur Laterne te rijden. Dan MOET je gewoon ff stoppen, bovenaan, uitstappen op het bankje gaan zitten en staren in de verte met de ondergaande zon in je rug. De muziek spoelt dan om je heen. Heerlijk melancholisch wordt je daarvan. Ok,ok, het is aso zo hard die muziek maar er komt de eerste vijf minuten, als je pecht hebt, toch niemand aan. Je zit helemaal in de middle of no where immers.
Richting Le Clerjus is ook zo'n plek in het bos. Zet ik Mozart's 21e op. Of richting Epinal binnendoor Nacht op de Kale Berg van Mussorsky. Raar eigenlijk. Er zijn zo van die routes waaraan ik bepaalde muziek heb geknoopt.
Nerd
To be Nerd or not to be. Van mijn goede vriend John krijg ik een linkje gestuurd. Een reclame filmpje van Samsung. Om een portable aan te prijzen. De natte droom van een NERD in capitals. En dat beelden ze perfect uit. Of ze de plank volkomen missen moet iedere kijker voor zich zelf uitmaken. Maar ik krijg hier een beetje een misselijk makend gevoel bij. Oordeel zelf.
Zelf vind ik dit een behoorlijk infantiele reclame, met de idiootste tekst die ik ooit over computers heb gehoord: curves, billen en borsten. Het is ook een manier om compu's aan te bevelen. Alhoewel, zoiets bedoel je wel maar breng je toch iets subtieler in beeld dacht ik zo. Dit knalt er wel, bèng, in. Voor welke doelgroep is dit dan bedoeld vraag je je af. Voor de dagelijks al door dit soort dingen gebombardeerde (lees: afgestompte) consument? Of moeten we computers tegenwoordig als iets sexy gaan zien. Zoiets? Het is maar een veredelde typemachine en internetdoos notabene! We glijden wel heel snel af naar niets meer verhullende recht voor zijn raap decadentie. En die commerciële boy moest ff zoeken naar zijn woorden om de beste eigenschappen van het ding naar boven te halen, nou ja zeg. Zo gefixeerd was ie op de curves! De feromonen dropen van 'm af ;=) Bijna genant!
Maar die griet doet't goed om d'r lijf op deze manier te verkopen. Dat is tenminste wél weer commerciëel. Met dat dansen kan ze duidelijk nog wel een beetje hulp gebruiken.
Och, ben niet meer van deze wereld, denk ik dan, om me hierover te ergeren. Of is het omdat ik nog een nerd van de oude stempel ben.
ANAYSE
Eens in de zoveel maanden kijk ik in de lijst met de meest gelezen onderwerpen. Die lijst wordt door het Google analyse pakketje bijgehouden. Dan staat Beton Ciré altijd bovenaan. Een item van nov 2009. Merkwaardig omdat de info daarin, daarover, nogal summier is. Tijd om er een dossier voor te openen. Net zoals dat gedaan is over kazen, brood, kruiden, zonne-energie, en wijn. Tot de top 5 populairste stukjes behoren ook die over hoe dit project is opgezet, en vanzelf de avonturen met de schapies. De laatste in dit lijstje is meer een groep artikelen: wat er zo al over het franse eten wordt neergepend. Het stukje over de oliebollen heeft merkwaardig genoeg een eigenplaats in de ranglijst verworven.
Hoe dat komt dat bepaalde artikelen er uit springen? Een van de oorzaken is dat regelmatige lezers daar hun bookmark op hebben gezet, volgens het forum (soort help pagina) van google-analytics dan.
Neem deze bijvoorbeeld als bookmark: http://mailleroncourt.blogspot.com/ dan ben je sneller bij het begin. Een andere oorzaak is dat mensen via google zoeken op dit onderwerp en dan ook dit artikeltje zien.
DOSSIER
Zelf vind ik dit een behoorlijk infantiele reclame, met de idiootste tekst die ik ooit over computers heb gehoord: curves, billen en borsten. Het is ook een manier om compu's aan te bevelen. Alhoewel, zoiets bedoel je wel maar breng je toch iets subtieler in beeld dacht ik zo. Dit knalt er wel, bèng, in. Voor welke doelgroep is dit dan bedoeld vraag je je af. Voor de dagelijks al door dit soort dingen gebombardeerde (lees: afgestompte) consument? Of moeten we computers tegenwoordig als iets sexy gaan zien. Zoiets? Het is maar een veredelde typemachine en internetdoos notabene! We glijden wel heel snel af naar niets meer verhullende recht voor zijn raap decadentie. En die commerciële boy moest ff zoeken naar zijn woorden om de beste eigenschappen van het ding naar boven te halen, nou ja zeg. Zo gefixeerd was ie op de curves! De feromonen dropen van 'm af ;=) Bijna genant!
Maar die griet doet't goed om d'r lijf op deze manier te verkopen. Dat is tenminste wél weer commerciëel. Met dat dansen kan ze duidelijk nog wel een beetje hulp gebruiken.
Och, ben niet meer van deze wereld, denk ik dan, om me hierover te ergeren. Of is het omdat ik nog een nerd van de oude stempel ben.
ANAYSE
Eens in de zoveel maanden kijk ik in de lijst met de meest gelezen onderwerpen. Die lijst wordt door het Google analyse pakketje bijgehouden. Dan staat Beton Ciré altijd bovenaan. Een item van nov 2009. Merkwaardig omdat de info daarin, daarover, nogal summier is. Tijd om er een dossier voor te openen. Net zoals dat gedaan is over kazen, brood, kruiden, zonne-energie, en wijn. Tot de top 5 populairste stukjes behoren ook die over hoe dit project is opgezet, en vanzelf de avonturen met de schapies. De laatste in dit lijstje is meer een groep artikelen: wat er zo al over het franse eten wordt neergepend. Het stukje over de oliebollen heeft merkwaardig genoeg een eigenplaats in de ranglijst verworven.
Hoe dat komt dat bepaalde artikelen er uit springen? Een van de oorzaken is dat regelmatige lezers daar hun bookmark op hebben gezet, volgens het forum (soort help pagina) van google-analytics dan.
Neem deze bijvoorbeeld als bookmark: http://mailleroncourt.blogspot.com/ dan ben je sneller bij het begin. Een andere oorzaak is dat mensen via google zoeken op dit onderwerp en dan ook dit artikeltje zien.
DOSSIER
A propos. Een dossier? Ja een map op mijn veredelde typemachine met alle mogelijke info over dat onderwerp. Dat allemaal wordt gecondenseerd in een nog niet gepubliceerd item voor de blog. En als het af is, dat is het natuurlijk nooit, dan een PDF-je er van maken om te kunnen downloaden. Mwah geen haast. Zo zijn er dossiers in aanbouw over: brood, tuinkruiden, schapen/houderij, wijn, kazen, franse literatuur, en computergeschiedenis. De laatste is een heel eind op weg, ook nog lang niet klaar. Béton Ciré moeten we ook mee aan de gang want dat wil ik zelf ook eens gaan gebruiken in ons project. Tot nu toe geen echt waardig test object gevonden.
3 april 2011
LB 5
Je ziet het niet echt als je elke dag met zo'n lam aan de gang gaat of het groeit of niet. Mijn truuk is door het onder mijn dijbeen te laten komen drinken als ik op een krukje zit. Moet je ook oppassen want ze kruipt onder de kruk door die dan nu te laag geworden is en dondert het ding om. Wil je net gaan zitten, tsja en de eerste keer ben je daar niet op bedacht dus met fles overheerlijke melk en al flikker je in de derrie van de andere schapen. Ach een wasmachine is er goed voor. De wekelijkse weegbeurt gaf er weer een kilo bij, dat maakt 6. En als ie je ziet stuift ie op je af alsof d'r leven vanaf hangt. Dat krijgt ie steeds beter in de gaten dat er een fles melk klaar is en het mekkeren hoor je honderden meters ver.
Zoals gisteravond even buurten bij Louis en Fred. Gezellig zwetzend over w.v.t.t.k. Het was aan het eind van de middag: 26ºC. Buiten lekker aan een glazje wijn met z'n allen. Zo vroeg al in de lente en het luie werkwater stond je al op het voorhoofd, niet te weinig. Vroeg Louise ineens. Zeg Cornelis zoals je over BP schrijft in je blog, dat doe je toch niet over mij hè. Huh, nee natuurlijk niet. Maar die BP dat is een halve zool, een clown, die verleiding is gewoon te groot.
Naarmate de avond vorderde mekkerde LB steeds luider om de fles. Wat kan die een kabaal maken. Als dat dan gedaan is nog ff kletsen met het ook al zwak, ziek, en misselijk thuisfront. Heerlijk zo'n avond. Nog ff de ronde om alle deuren en ramen weer dicht te maken en klaar voor een doesje.
Vandaag ff een fotootje. Ze heeft het schuim van het zuigen aan de melkfles nog aan de kaken hangen. En dan wordt er flink geschud met het koppie en vliegen de slijmerige schuimvlokken alle kanten op. Dan het lijf nog even schudden, dan hoor je het geklots in de maag ook nog en mevrouw is weer klaar voor de komende paar uur.
LB volgt je ook as een hondje, waar je ook maar gaat. Dwars door het huis heen (eng) en weer terug. Wegen is dan ook een makkie, je pakt LB gewoon op, die staat toch tegen je benen aangedrukt. Gaat op de weegschaal staan en laat 'm dan weer los. Af en toe moet je echt oppassen anders struikel je over het beest. Net als met Chippie (Bios 2.0) die kan ook zo hinderlijk om je benen heen kleven. En als je dan op zijn pootjes trapt heeft die kat echt pech vind ik dan weer.
LB zat een keer klem met zijn hoef tussen de deur van de Grange, moet natuurlijk wel buiten blijven. Dat moet behoorlijk zeer gedaan hebben, maar geen kik. Wel een minuutje mank lopen. Ajah het pastorale leven. Geeft wel een merkwaardig gevoel dat zo'n beest volledig van je afhankelijk is voor zijn voeding.
Hoewel. Gisteren zag ik een paar grassprieten uit het bekkie hangen. Zo van: wat zou ik daar nu eens mee gaan doen. Vandaag zag ik dat het groene goud echt ingeslikt werd, kijk en dat zien we graag. Over een paar maanden kan dan het serieuze werk beginnen: het gras maaien. Zo verdiend iedereen de kost hier, za'k maar zeggen.
SUFFOLK
Achter de boer van de suffolk schapies ben ik nog niet gekomen. Misschien gewoon maar eens persoonlijk naar het stadhuis gaan in Melincourt. Eigenlijk is het een beetje merkwaardig, via mail of telefoon krijg je zelden de juiste info, ga je er met lijf en al heen wordt het verhaal ineens heel anders. Wonderlijk. Zo bestuur je toch geen land waar alles op persoonlijk contact moet gebeuren. Dat werkt bepaalde vormen van corruptie stevig in de hand.
LDF
LDF heeft een geweldig voordeel, als je daar flink aan meedoet krijg je meer voor elkaar. Je speelt het spel en rolt de dobbelstenen. Zoiets als met de stroom mee zwemmen, zeg maar. En een vette grijns werkt altijd. Zoals overal op onze aardkloot. Maar hier blijkt een lach de uitwerking van wonder smeermiddel te geven. Het heeft even geduurd voordat ik dit overtuigend kon brengen, die beleefde brede glimlach, maar dan heb je ook wat.
 |
| La Bouffe 5 weken oud |
Zoals gisteravond even buurten bij Louis en Fred. Gezellig zwetzend over w.v.t.t.k. Het was aan het eind van de middag: 26ºC. Buiten lekker aan een glazje wijn met z'n allen. Zo vroeg al in de lente en het luie werkwater stond je al op het voorhoofd, niet te weinig. Vroeg Louise ineens. Zeg Cornelis zoals je over BP schrijft in je blog, dat doe je toch niet over mij hè. Huh, nee natuurlijk niet. Maar die BP dat is een halve zool, een clown, die verleiding is gewoon te groot.
Naarmate de avond vorderde mekkerde LB steeds luider om de fles. Wat kan die een kabaal maken. Als dat dan gedaan is nog ff kletsen met het ook al zwak, ziek, en misselijk thuisfront. Heerlijk zo'n avond. Nog ff de ronde om alle deuren en ramen weer dicht te maken en klaar voor een doesje.
Vandaag ff een fotootje. Ze heeft het schuim van het zuigen aan de melkfles nog aan de kaken hangen. En dan wordt er flink geschud met het koppie en vliegen de slijmerige schuimvlokken alle kanten op. Dan het lijf nog even schudden, dan hoor je het geklots in de maag ook nog en mevrouw is weer klaar voor de komende paar uur.
LB volgt je ook as een hondje, waar je ook maar gaat. Dwars door het huis heen (eng) en weer terug. Wegen is dan ook een makkie, je pakt LB gewoon op, die staat toch tegen je benen aangedrukt. Gaat op de weegschaal staan en laat 'm dan weer los. Af en toe moet je echt oppassen anders struikel je over het beest. Net als met Chippie (Bios 2.0) die kan ook zo hinderlijk om je benen heen kleven. En als je dan op zijn pootjes trapt heeft die kat echt pech vind ik dan weer.
LB zat een keer klem met zijn hoef tussen de deur van de Grange, moet natuurlijk wel buiten blijven. Dat moet behoorlijk zeer gedaan hebben, maar geen kik. Wel een minuutje mank lopen. Ajah het pastorale leven. Geeft wel een merkwaardig gevoel dat zo'n beest volledig van je afhankelijk is voor zijn voeding.
Hoewel. Gisteren zag ik een paar grassprieten uit het bekkie hangen. Zo van: wat zou ik daar nu eens mee gaan doen. Vandaag zag ik dat het groene goud echt ingeslikt werd, kijk en dat zien we graag. Over een paar maanden kan dan het serieuze werk beginnen: het gras maaien. Zo verdiend iedereen de kost hier, za'k maar zeggen.
SUFFOLK
Achter de boer van de suffolk schapies ben ik nog niet gekomen. Misschien gewoon maar eens persoonlijk naar het stadhuis gaan in Melincourt. Eigenlijk is het een beetje merkwaardig, via mail of telefoon krijg je zelden de juiste info, ga je er met lijf en al heen wordt het verhaal ineens heel anders. Wonderlijk. Zo bestuur je toch geen land waar alles op persoonlijk contact moet gebeuren. Dat werkt bepaalde vormen van corruptie stevig in de hand.
LDF
LDF heeft een geweldig voordeel, als je daar flink aan meedoet krijg je meer voor elkaar. Je speelt het spel en rolt de dobbelstenen. Zoiets als met de stroom mee zwemmen, zeg maar. En een vette grijns werkt altijd. Zoals overal op onze aardkloot. Maar hier blijkt een lach de uitwerking van wonder smeermiddel te geven. Het heeft even geduurd voordat ik dit overtuigend kon brengen, die beleefde brede glimlach, maar dan heb je ook wat.
1 april 2011
Keuken
Eigenlijk zou ik in de telefoon klimmen om eens hoog uit de boom beginnen te toeteren dat dit allemaal toch geen stijl was en en... Had een pracht van een tirade voorbereid. En opeens gaat de telefoon. Guess what, staat de poseur voor de deur! Ik slik meteen mijn venijn in en heet hem hartelijk welkom. Leg het probleem uit en binnen een halfuurtje was het euvel uit de wereld. Maar ja garantie is garantie en dan ga je er niet zelf aan prutsen.
Voorzichtig nam ik een aanloop van: 'k heb nog een vaatwasser, zou u die kunnen plaatsen? Kunnen we daarvoor een dag prikken om die vaatwasser te plaatsen? Reageerden ze enthousiast met, ach we hebben nog wel wat tijd. En we zijn er nu toch. U ben onze laatste klant voor dit weekend. Wat een bak koffie en een vriendelijk woord al niet doet hè. Volgens mij worden die mensen voortdurend afgeblaft. Vol enthousiasme gingen ze aan de gang.
En hop de grote kast opzij om plaats te maken voor de vaatwasser. Alle laden er weer eens uit, dingen losgeschroefd en knerp knerp schoof het gammele gevaarte over de grond. Na twee uurtjes hard werken stond het ding op zijn plaats. Afijn een projectje voor volgende week om het ding en de koelkast eindelijk eens op het water aan te sluiten. De leidingen zitten dicht in de buurt. Wordt wel veel gewriemel natuurlijk om de leidingen netjes weg te krijgen. Moet maar een luikje of zo zagen voor het gemak van montage. Na een paar uur waren ze klaar.
En toen ik de sleutelzin uitsprak: "combien je vous dois" (hoeveel ben ik u schuldig) stelde hij 20 euries de man voor als beloning, een schijntje! Dat ronde ik maar naar boven af. Zij blij en ik erg blij. Dit zit tenminste recht. En met de overgebleven materialen van de vorige twee keukenbladen was alles nog op kleur ook! Perfect ingebouwd. Zelf kan ik dat niet zo nauwkeurig, hij bijna uit de losse hand en dan is het nog haaks ook! Hij legde nog uit hoe de vaatwasser er uit te schuiven om het een en ander af te monteren. En dan was het weekend vieren.
Een prachtige goudgele zon schijnt de kamer in. Buiten is het 18.6 graden en binnen loopt de thermometer voor het eerst boven de 20 graden op zonder te stoken. De deuren en ramen staan wagenwijd open. Het is echt lente! Stukje kaas en een glaasje wijn was wel weer verdiend.
Voorzichtig nam ik een aanloop van: 'k heb nog een vaatwasser, zou u die kunnen plaatsen? Kunnen we daarvoor een dag prikken om die vaatwasser te plaatsen? Reageerden ze enthousiast met, ach we hebben nog wel wat tijd. En we zijn er nu toch. U ben onze laatste klant voor dit weekend. Wat een bak koffie en een vriendelijk woord al niet doet hè. Volgens mij worden die mensen voortdurend afgeblaft. Vol enthousiasme gingen ze aan de gang.
En hop de grote kast opzij om plaats te maken voor de vaatwasser. Alle laden er weer eens uit, dingen losgeschroefd en knerp knerp schoof het gammele gevaarte over de grond. Na twee uurtjes hard werken stond het ding op zijn plaats. Afijn een projectje voor volgende week om het ding en de koelkast eindelijk eens op het water aan te sluiten. De leidingen zitten dicht in de buurt. Wordt wel veel gewriemel natuurlijk om de leidingen netjes weg te krijgen. Moet maar een luikje of zo zagen voor het gemak van montage. Na een paar uur waren ze klaar.
En toen ik de sleutelzin uitsprak: "combien je vous dois" (hoeveel ben ik u schuldig) stelde hij 20 euries de man voor als beloning, een schijntje! Dat ronde ik maar naar boven af. Zij blij en ik erg blij. Dit zit tenminste recht. En met de overgebleven materialen van de vorige twee keukenbladen was alles nog op kleur ook! Perfect ingebouwd. Zelf kan ik dat niet zo nauwkeurig, hij bijna uit de losse hand en dan is het nog haaks ook! Hij legde nog uit hoe de vaatwasser er uit te schuiven om het een en ander af te monteren. En dan was het weekend vieren.
Een prachtige goudgele zon schijnt de kamer in. Buiten is het 18.6 graden en binnen loopt de thermometer voor het eerst boven de 20 graden op zonder te stoken. De deuren en ramen staan wagenwijd open. Het is echt lente! Stukje kaas en een glaasje wijn was wel weer verdiend.
Boekjes
Hoe dieper je graaft des te meer kom je tegen aan titels en namen van francofone schrijvers, en de fransjes heben zowaar een soort Gutenberg project. Kllk HIER. Titels waarop geen rechten meer rusten kun je gewoon downloaden. Nou dan komt die 2 TB schijf goed van pas.
Ben ff bezig geweest gisteravond en vanochtend, heb een voorlopige lijst van 450 francophone schrijvers bij elkaar gescharreld. Daar ben ik dan de rest van mijn leven mee bezig om dat uit te lezen 8;)
Op de site van Nota Bene staat ook een lijstje van de top 12 titels van wat de 100 meest populaire schrijvers zelf in hun bieb hebben staan of waar ze mee op reis willen. Het getal erachter geeft aan hoe vaak bij die 100 schrijvers een titel is genoemd. Ze moesten elk 10 titels opgeven.
(bron: www.telerama.fr)
Hoeveel dit politiek correcte antwoorden zijn kan ik niet inschatten. Maar een beetje oubollig is de keuze wel.
Maar, het is een beginnetje. Daar is dan nog wel doorheen te komen dit jaar. Opvallend is ook het aantal francofone nobelprijs winnaars in de literatuur:
bron: notabene
Daarmee zit de franse taal dus in de top 3. Hoogstwaarschijnlijk omdat ze onwaarschijnlijk hard lobby-en voor hun schrijvers bij de Nobel commissie. Dat doen de fransjes dan wel weer hè, hun kultuur uitdragen met alle beschikbare middelen. Want persoonlijk denk ik dat de schrijvers uit de rest van de wereld echt niet beter of slechter zijn. Kwestie van aanbeveling bij, en de commissie "op" druk zetten. Er komen beslist ook juweeltjes uit de afrikaanse, aziatische en zuid amerikaanse landen, maar ja geen aparatski die de handel aanzwengelt hè! Valt me op aan de jaren tussen de eerste drie namen, kun je volgens mij wel zien dat de concurrentie groter is geworden. Is dat een gerechtvaardigde conclusie?
Bijvoorbeeld, wat te denken van dit werkje:
Schijnt iets van 48 delen te zijn een paar duizend vellen in ieder geval, ergens te downloaden? Es kijken.
Afijn.
Van de zo gevonden 1000 titels ben ik terug op ruim 300. Leesvoer in het huidige tempo voor de komende 12 jaar. Poezie, de meeste toneelstukken, reisverslagen, opstellen en essays zijn niet zo mijn ding. Alle buitenlandse vertaalde titels er ook voorlopig uit gemikt. Niet omdat die laatsten niet goed zijn of zo, maar omdat ik me eerst eens helemaal wil onderdompelen in de francofone literatuur van deze eeuw. Er zullen daarom nog wel een 100 tal of meer titels van de lijst afgaan - die rondom 1900 of eerder zijn geschreven.
Zit me net te bedenken dat er eigenlijk een soort van inhaalslag aan de gang is. De afgelopen 25 jaar eigenlijk weinig de tijd of puf gehad om eens lekker helemaal los te gaan met de boekjes. Maakt me dat een bibliofiel? Denk het. Deze winter voor het eerst weer in alle comfort (geen winterse temps meer in huis) helemaal mijn hart op kunnen halen. Zit dan toch maar een paar keer in de week zo'n hele avond te lezen.
En de prijzen van die boekjes vallen ook erg mee. Gemiddeld tussen de 5 en 7 euries. En sommige oudjes zijn soms nog goedkoper. Het lijstje maar eens afdrukken als de vide greniers weer aan de gang gaan. Kom ik met dozen boeken terug, voor een daalder, lachen!
Als vrienden of bekenden hierheen komen brengen ze wel eens een tasje boeken mee. Echt een kadootje voor me. En ook. Vinden andere gasten misschien iets van hun gading voor een regenachtige middag en ik voor de winter.
Ben ff bezig geweest gisteravond en vanochtend, heb een voorlopige lijst van 450 francophone schrijvers bij elkaar gescharreld. Daar ben ik dan de rest van mijn leven mee bezig om dat uit te lezen 8;)
Op de site van Nota Bene staat ook een lijstje van de top 12 titels van wat de 100 meest populaire schrijvers zelf in hun bieb hebben staan of waar ze mee op reis willen. Het getal erachter geeft aan hoe vaak bij die 100 schrijvers een titel is genoemd. Ze moesten elk 10 titels opgeven.
| A la recherche du temps perdu, de Marcel Proust (33 fois) |
| La Princesse de Clèves, de Mme de La Fayette (9) |
| Les Fleurs du mal, de Baudelaire (8) |
| Sous le volcan, de Malcolm Lowry (8) |
| L’Education sentimentale, de Gustave Flaubert (7) |
| Fictions, de J.-L. Borges (6) |
| Une saison en enfer, d’Arthur Rimbaud (6) |
| Correspondance, de Gustave Flaubert (5) |
| Les Liaisons dangereuses, de Choderlos de Laclos (5) |
| Mémoires d’outre-tombe, de Chateaubriand (5) |
| Si c’est un homme, de Primo Levi (5) |
| Voyage au bout de la nuit, de L.F. Céline (5) |
(bron: www.telerama.fr)
Hoeveel dit politiek correcte antwoorden zijn kan ik niet inschatten. Maar een beetje oubollig is de keuze wel.
Maar, het is een beginnetje. Daar is dan nog wel doorheen te komen dit jaar. Opvallend is ook het aantal francofone nobelprijs winnaars in de literatuur:
| 2008 : Le Clézio |
| 1985 : Claude Simon |
| 1964 : Jean-Paul Partre |
| 1960 : Saint John Perse |
| 1957 : Albert Camus |
| 1952 : François Mauriac |
| 1947 : André Gide |
| 1937 : Roger Martin du Gard (?) |
| 1927 : Henri Bergson (?) |
| 1921 : Anatole France |
| 1915 : Romain Rolland (?) |
bron: notabene
Daarmee zit de franse taal dus in de top 3. Hoogstwaarschijnlijk omdat ze onwaarschijnlijk hard lobby-en voor hun schrijvers bij de Nobel commissie. Dat doen de fransjes dan wel weer hè, hun kultuur uitdragen met alle beschikbare middelen. Want persoonlijk denk ik dat de schrijvers uit de rest van de wereld echt niet beter of slechter zijn. Kwestie van aanbeveling bij, en de commissie "op" druk zetten. Er komen beslist ook juweeltjes uit de afrikaanse, aziatische en zuid amerikaanse landen, maar ja geen aparatski die de handel aanzwengelt hè! Valt me op aan de jaren tussen de eerste drie namen, kun je volgens mij wel zien dat de concurrentie groter is geworden. Is dat een gerechtvaardigde conclusie?
Bijvoorbeeld, wat te denken van dit werkje:
| Le Rêve dans le pavillon rouge, van: Cao Xueqin |
Schijnt iets van 48 delen te zijn een paar duizend vellen in ieder geval, ergens te downloaden? Es kijken.
Afijn.
Van de zo gevonden 1000 titels ben ik terug op ruim 300. Leesvoer in het huidige tempo voor de komende 12 jaar. Poezie, de meeste toneelstukken, reisverslagen, opstellen en essays zijn niet zo mijn ding. Alle buitenlandse vertaalde titels er ook voorlopig uit gemikt. Niet omdat die laatsten niet goed zijn of zo, maar omdat ik me eerst eens helemaal wil onderdompelen in de francofone literatuur van deze eeuw. Er zullen daarom nog wel een 100 tal of meer titels van de lijst afgaan - die rondom 1900 of eerder zijn geschreven.
Zit me net te bedenken dat er eigenlijk een soort van inhaalslag aan de gang is. De afgelopen 25 jaar eigenlijk weinig de tijd of puf gehad om eens lekker helemaal los te gaan met de boekjes. Maakt me dat een bibliofiel? Denk het. Deze winter voor het eerst weer in alle comfort (geen winterse temps meer in huis) helemaal mijn hart op kunnen halen. Zit dan toch maar een paar keer in de week zo'n hele avond te lezen.
En de prijzen van die boekjes vallen ook erg mee. Gemiddeld tussen de 5 en 7 euries. En sommige oudjes zijn soms nog goedkoper. Het lijstje maar eens afdrukken als de vide greniers weer aan de gang gaan. Kom ik met dozen boeken terug, voor een daalder, lachen!
Als vrienden of bekenden hierheen komen brengen ze wel eens een tasje boeken mee. Echt een kadootje voor me. En ook. Vinden andere gasten misschien iets van hun gading voor een regenachtige middag en ik voor de winter.
Abonneren op:
Posts (Atom)