high-low tech

Het is zondag. Zondag is altijd een lui-lekker dag. Lekker lang in bed liggen met een bak koffie, brunch in bed, muziekje op (internetradio op Chopin gezet), wat boeken bij de hand, een blocknote, lekker kletsen met mijn lief. Ah, echt Victoriaans in je kamerjas met een boel kussens in je rug overeind zitten en zo een groot deel van de dag doorbrengen.

Belle Epoque

huis ontworpen door Gaudi

In mijn schetsboekje ontstaat een nieuw ontwerp voor een huisje. Een beetje naar de stijl van de Belle Epoque - ergens tussen de 1890 en 1920 - Nouveau Art of Jugendstil, net hoe je het wil noemen. Gisteravond stuitte ik op een artikel daarover. Dan gaan de vingertjes weer over het toetsenbord, en via de zoekmachines kom je dan aan plaatjes, filmpjes, nog meer artikelen, en het ontstaan van de stijl Nouveau Art. Dat was zo'n beetje in de geest van: het roer om, maar dan in de kunst en architectuur. Weg ging het van de klassieke vormen. Terug kwam een soort fusie van vormen die je in de natuur vind en daar een stilistische draai aan geeft. Gaudi (filmpje), een van mijn favorieten, gaf daar weer zijn geheel eigen interpretatie aan. Nu zouden we zijn stijl organisch noemen. Hij werkte heel veel met keramisten samen die de bekende daklijsten, schoorstenen, betegeling, en het basis materiaal voor diens mozaïken maakten. Een van de meest bizarre dingen in Barcelona is het onvoltooide Parque Güel. Het was een project dat begon als een woonwijk voor rijken, maar het enige dat er staat is een zeer bijzonder terras en twee huisjes.
Op de twee opvallende huisjes bij de ingang van Parque Güell (filmpje of slideshow) in Barcelona zou je bijna het etiket Hans en Grietje huisje opplakken. De Nouveau Art beweging heeft zeer zeker een drastische omwenteling in de kunst veroorzaakt.

Stijl
De Parijse metro ingangen zijn bijna allemaal in de Art Nouveau stijl.
Deze stijl heeft als basis gediend voor veel dingen in de omgeving van LMQR. Dat kan je bijv. zien aan balkonnetjes van huizen en aan prachtige ijzeren smeedwerk van poorten. Wel, zo heeft iedereen zijn voorkeuren en liefdes. Dit is de mijne qua stijl, en dat uit zich ook in mijn eigen keramische huisjes. Prachtig vind ik ook de talloze mozaïeken die Gaudi ontworpen heeft. Ook hier is het: zoiets spreekt je aan of niet. Gelukkig vindt niet iedereen alles even mooi. De een noemt het kitsch de ander kunst. Als al die stromingen, kleuren en voorkeuren zouden verdwijnen, zou dat erg saai worden. Ik stel me daar het rijtjeshuis syndroom bij voor. Alles is gelijk, eender, hetzelfde. De variatie is weg gecultiveerd, en er is een grauwe eenheidsworst ontstaan waarbij het minste geringste detail is voorgeschreven. Niemand die het opvalt, iedereen tevreden. Of toch niet?

Kunst?

Parque Güell

Dat is precies wat zo boeiend is in de wereld van creativiteit. Onophoudelijk ontstaan er weer andere stromingen, komen er nieuwe materialen, nieuwe technieken die geprobeerd gaan worden. Fascinerend!
Grappig is ook als je mensen over kunst hoort praten. Ze hebben er allemaal verstand van alsof ze er voor hebben gestudeerd. De hamvraag is of je van kunst verstand moet hebben om het te waarderen, dat geloof ik dus niet. Kunst - of kitsch zo je wilt - ontstaat uit emotie. Daarmee wordt een creatie beoordeeld.
Zo maakt Paul (blog) zeer bijzondere foto's van de omgeving waar hij woont in LDF, en van dingen die hij meemaakt. Die vindt je mooi of niet, ikke wel. Wim maakt platen in een geheel andere stijl. Ook schitterende foto's. Is het een of het andere dan mindere of hogere kunst? Het spreekt je aan of niet, dat is eenvoudigweg de hamvraag. En heel af en toe wordt iemand dan hebberig en hangt het aan diens muur of zet het op diens kast. Dat is mooi. Je weet dan dat iemand daar elke dag naar kijkt en ervan geniet..

Oeps, ik dwaal af.

HIGH-LOW
Het thema van vandaag is hightech en lowtech. Iets waar ik, vooral in de winter, dagelijks mee te maken heb. Om het uur een paar blokken hout in de CV kachel mikken om het warm te houden, terwijl je je blog aan het tikken bent op een portable compjoetertje. Leven in die twee werelden geeft een zeldzaam gevoel van onthechting.
Bijna vijf jaar geleden draaide ik aan een knopje en, hop het was warm. Meestal deed de voor ingestelde thermostaat toch wel het werk. Computers stonden altijd en overal aan, dat tweede scherm waar ineens zoveel over te doen is, hadden wij al jaren geleden aan onze tevee gekoppeld. Ook in de keuken hing een computerscherm aan de muur. Handig bij het koken en discussies aan tafel. In de WC zat ook een aansluiting op het netwerk. Maar dat was meer als gadget bedoeld en om de gasten een beetje te stangen. Printen deed je vanuit je stoel, twee verdiepingen hoger spuugde de printer het velletje eruit. Alles automatisch, en het deed 't eigenlijk altijd. De keren dat het internet in een jaar eruit lag kon je op een hand tellen. Dingen om je heen gingen automatisch aan of uit. Kortom, het leven viel je niet lastig met banale dingen.

Hoe anders is het leven nu. Nu is het ieder jaar weer een nieuw avontuur om hout te kappen, kloven en zagen, het huis in te kruien, de as afvoeren... Anders heb je het koud in de winter. Je moet ook dingen inslaan als brandstof voor de maaiers, aanmaakspul voor de kachel. Dat maakt het leven hier wel speciaal. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt dat alles niet meer zo vanzelfsprekend is, en dingen soms niet werken zoals dat hoort.
Om onverklaarbare redenen klapt dan de solar farm eruit. Al beschouwend denk je dan: veel te high tech in een wereld als deze. Hoe meer er dingen aangestuurd moeten worden des te groter is de kans dat het misgaat. Met andere woorden het moet simpeler, directer. Meer low tech, hoewel zo'n solar farm voor de gemiddelde man in de straat dan nog steeds hightech kan zijn. Zodra Wim het met me eens is over versie drie dan ga ik het zo dan ook in elkaar schroeven. In het voorjaar buigen we ons dan wel over het bedrijfszekerder maken van de schakelboom zoals die bedoeld was.

Badhuis
Lowtech is ook het eerste dat in me opkwam toen ik vorig jaar over ons badhuisje begon na te denken. Fannie wilde er ook een bubbelbad van maken. Was ik eigenlijk niet zo'n voorstander van. Zoiets met grote pomp, stroom nodig om te verwarmen, gecompliceerd en geen low tech. Eenvoudig is beter is mijn credo. Wat beweegt of moet bewegen heeft een grotere kans dat het stuk gaat of "het niet doet".
Bij zo'n ontwerp rijzen er altijd vragen over zaken die je niet kent of weet. Enter: het interwebz. Immer beschikbaar met allerlei suggesties en oplossingen voor het een en ander. Van Romeins badhuis tot houtgestookte sauna met alles wat er tussen ligt. Het uiteindelijk ontwerp moet je toch echt zelf doen. Al pratend kom je samen tot een soort van gebruikerseisen, die af en toe bijgesteld worden. Van jacuzzi tot Japans badhuis. Van modern tot klassiek. Welke materialen, welke techniek, wat, hoe, maar vooral wanneer. Er moet namelijk echt een keer een klap op de ontwerp plannen komen en met het bouwen worden begonnen. Moeilijk gedoe met vergunningen wil ik toch wel vermijden. Iets wat zonder vergunning gezet mag worden heeft de voorkeur.

bron: travel-japan.jp

Fannie en ik hebben het er al een paar jaar over: een jacuzzi en misschien een sauna. Die moeten er nu toch echt komen vinden we. Vanochtend las ik over een super efficiënt houtgestookt kacheltje. De associatie met de sauna is dan snel gelegd. Een houtgestookte sauna lijkt me eerlijk gezegd wel wat. Fannie vond die infra rode toestanden namelijk maar niks. Af en toe in schaarsgeklede toestand de kou in om een blokje in de kachel te stouwen is ook niet mis. Koel je meteen een beetje af. De benodigde leidingen liggen er weliswaar al, maar daarmee kun je nog alle kanten op. Ook gewoon wegstoppen. Schakelen we meteen door. Dan kan ook heel makkelijk het bad opgestookt worden met dat kacheltje. Hé, denk ik dan. Komen we weer heel dicht bij het originele ontwerp. Lekker low tech, behalve de bubbels. Die zouden wel fijn zijn, dan toch maar een beluchtingsinstallatie?