Gasten

Mooi ruim op tijd waren we klaar met, wat ik hier maar voorjaarsschoonmaak zal noemen. Er was nog ruim tijd om even te douchen, en een bakkie te doen. Je zou bijna zeggen dat de planning keurig klopte. Dit keer vond eens niet, met de poetslap eigenlijk nog in de handen, de begroeting van de gasten plaats. Of moest een vuiltje nog snel even onder het hout geveegd worden. Evengoed keihard werken geweest om het huis als gîte op te leveren. Het huis totaal opleveren betekent een keuken totaal te ontdoen van sporen van een seizoen kokkerellen, voorraad die zich ongemerkt toch weer in de keuken opbouwt, en lades of kasten waarin zich altijd het nodige kruimelwerk ophoopt. De koelkast die ik een maand geleden totaal spic en span gemaakt had, vertoonde natuurlijk de nodige spetters van vloeistoffen die ergens over geklotst waren en/of gelekt ga zo maar door. Sta je toch iedere keer weer van versteld hoe vuil een koelkast kan worden in zo'n korte tijd. Ondanks dat je er relatief regelmatig een doek doorheen haalt. Maar ja, aan Fannie's haviken ogen ontsnapt geen vlekje. Het appartement was al een keer eerder helemaal aan kant gemaakt dus was dat ook niet al te veel werk om het klaar te maken voor de gasten. Uiteraard ligt er altijd hier en daar wat stof, een paar spinnenwebben, als je er een paar weken niet geweest bent. Ah, nu meteen ff die kraan afstellen, kachels aan en de dekbedden op wintermodus brengen en ook dat is weer klaar voor de gasten.
Nog even checken of er hout genoeg ligt voor een heel weekeinde, de kachel staat al te loeien, vind ik een mooi geluid dat loeien. Laat de gasten maar komen.

Kinderen
Die kwamen rond 16.00 aan, mooi op tijd. Als een soort kolonne reden ze de straat in parkeerden de auto's als in formatie voor. Tot mijn verbazing hield het bijna niet op met kinderen die uit de auto's kwamen zetten. Dat wordt dikke pret, dacht ik nog. Ook een beetje denkende aan het frappante verschil tussen Franse en Nederlandse kids. Franse zijn een stuk minder uitgelaten dan de Nederlandse. De laatsten stuiteren vaak luidkeels schreeuwend door het gebouw heen, vinden andere gasten die nog op een oor liggen niet altijd even leuk. De Franse kids gaan zitten spelen, en hun geluidsniveau is aanmerkelijk lager.
Voordat ik met Le Mouton Qui Rit begon vond ik, net zoals vadertje Cats dat ergens in de 16e eeuw zo treffend uitdrukte: "kinderen hinderen". Gaandeweg, echter, haal ik net zoveel kattenkwaad met ze uit en heb hele watergevechten met ze in het zwembad. Bij het kleien in het atelier vind ik niets mooier dan om een kleintje een eerste werkstukje te zien maken. Daar doe ik extra speciaal veel moeite voor om het heel te houden tijdens het bak proces. Kortom, die kleine mensjes zijn me nu meer dan welkom en vind ik het prachtig zo'n roedel lawaaimachines in het huis te zien rondbanjeren. Ik mag een boon wezen, maar iedere keer als ik vraag: "Ga eens aan het einde van de straat kijken of ik er al aan kom" trapt er altijd wel eentje in. We amuseren ons samen prima.

Hond
De volwassenen smokkelden nog een kleine drommel van een hondje mee, zo eentje met veel te veel vel om zijn lijf. Dat zagen we pas de volgende dag, waarvan de eigenaar zich eigenlijk een beetje betrapt voelde, want ik heb graag dat men huisdieren aanmeld in verband met het aanwijzen van de kamers. Maar we lachten meer om de koddigheid waarmee het arme ding achter de kleintjes aanrende en door zijn met het overtollige vel verblinde ogen, kets tegen de bovenste traptrede aankwakte, dan over de ternauwernood verhulde "betrapt zijn" uitdrukking op het gezicht van de eigenaar. Dat brak het even kritieke "Oeps!" moment. Diezelfde avond kregen we een paar stukjes van het ovenverse baksel aangeboden, als dank voor ons sportief opvatten van de 'smokkelwaar' denkt Fannie. Hoe dan ook, zoiets vers uit de eigen oven is natuurlijk onverslaanbaar met wat je ook in de winkel koopt. Om het af te toppen knauwde Fannie ook nog op de Fève, en is daardoor de koningin van het feest geworden.

Hieronder een stel heel bijzondere uitgaven van een Fève.
 

bron: wikipedia

Die dingetjes, van slechts een paar centimeter groot, worden driftig verzameld in LDF, er bestaan zelfs beurzen voor, en je kunt ze tegen de tijd van Driekoningen, want daar is die speciale taart "galette des Rois" voor bedoeld, in doosjes tegelijk kopen. Dat zijn meestal niet die bijzondere uitgaven als boven. Even naar een recept gezocht, kijk hier.

bron: rcv85.web44.net

Voor bij de koffie, heerlijk, en pas op voor de fève met je kiezen. Overigens volgens Wiki is deze traditie in meer landen dan alleen LDF in zwang.

Stroom
Afijn, dat terzijde. In no time was het huis vol van geluid, was de WII opgesteld met een gigantisch scherm. Kwam het eten binnen in cohorten van 'tig' aantal kratten. Er ging gekookt en gebakken worden. Uiteraard moest men even wennen om niet alle apparaten, oven en kookplaat in een keer aan te zetten. Dan slaan de stoppen door. Ondanks dat er 25 ampère op alle fasen staan in het huis. Toch moet ik dat (opnieuw) eens na laten kijken. Want toen er nog geen krachtstroom was aangelegd had ik daar eigenlijk totaal geen last van. Maar ja spreek maar eens af met een eigenlijk altijd in een café verblijvende vonkentrekker. Eens iemand anders gaan charteren. Vreemd genoeg fikt de keramische oven zonder ooit een enkele storing gehad te hebben. Het heeft iets te maken met het "balanceren' van de stroomvretende machines op verschillende (stroom) fases. Zoiets moet je door een erkende vonkentrekker laten doen schrijft de verzekering voor. Nou ja, een van de Nl-ers hier zal wel een mannetje kennen die dat, bij voorkeur vóór de zomer, voor elkaar maakt.

Michel Houellebecq
Als je het huis als gîte hebt verhuurd is het meestal wat rustiger voor ons. Je dreutelt nog wat met kleine klusjes en zo. Voordeel, zo kom je ook een beetje aan lezen toe. Een van de schrijvers waar ik hoog nodig aan moet (her)beginnen is Michel Houellebecq. Die staat in de top tien meest verkochte auteurs. Op zich zegt dat in mijn ogen alleen dat hij veel verkocht wordt in LDF. Het waarom moet ik nog ontdekken ;=)


Met veel moeite heb ik namelijk zijn boek La possibilité d'une île doorgeworsteld, niet echt vanwege het gebruikte idioom, en heb zelfs de verfilming ervan bekeken, nog steeds begrijp ik geen bal van dat boek. Het epistel stond echter wel in de top 5 een tijdje geleden. Verplichte kost vond ik dan weer. Onlangs kwam Houellebecq in het nieuws in verband met de emigrerende belastingontwijkers (o.a. Depardieu) voor de 73% extra inkomsten belasting van prez. Hollande over alles boven een miljoen. Houellebecq echter, na een exile van iets van tien jaar, verlangde hij terug naar LDF, want dan kon ie eindelijk weer eens gewoon elke dag Frans spreken (= pr complotje?). In het artikel werden ook zijn twee bekroonde boeken vermeld. En dat prikkelde dan weer mijn belangstelling. Via Amazon.fr 2e hands op de kop getikt voor een wel heel zacht prijsje en vol goede moed begonnen aan Les Particules Elementaires. Dat werd na een pagina of 50 door mij als té (letterlijk) fragmentarisch gevonden, en pakte ik, toch wel een beetje teleurgesteld, de tweede aanwinst. Het in 2010 met Prix Concourt bekroonde werk: La Carte et le Territoire. Kijk, nou komen we ergens. Dit keer wel een mooi lopende verhaallijn, nog steeds fragmenten waarbij je even goed moet nadenken over de connectie met eerdere stukken uit diens verhaal. Ik krijg zelfs de indruk dat dit boek wel eens een hoog autobiografisch gehalte zou kunnen hebben. In het boek etaleert H. een mooie stilistische beschrijving van de romances van de hoofdfiguur. Een beetje narcistisch schrijft hij ook zich zelf met naam en toenaam in de roman. Dat doet je wel ff uitroepen van: hé, maar dat is ie zelf, de schrijvert, brutaal, maar op zich toch wel hilarisch. Terecht met een prijs bekroond vind ik.

Toch maar een paar oliebollen bakken vinden we.

Mailleroncourt

Ieder jaar wordt een paar weken voor kerst in Mailleroncourt de feesverlichting ontstoken. Dat zijn figuurtjes in de vorm van een ster, en krul of iets wat daar tussen in zit. Die dingen zitten aan bijna elke lantaarnpaal, ook eentje voor ons huis. Dit jaar heb ik in het dorp voor het eerst iets met verschillende kleuren gezien. Die verlichting wordt aangezet door een manneke die zich bij iedere lantaarnpaal in een soort hefbak hijst, omhoog swiept, een schakelaar omzet en weer naar beneden komt. Natuurlijk denk je als rasechte 'Ollander meteen het jouwe ervan, zoiets als: een centrale schakelaar of zo. Dat is natuurlijk geen gezicht, ineens floep alle kerstverlichting aan. Daar moet een manneke aan te pas komen, die bij iedere paal omhoog gaat. Dát is traditie! Met een grote witte wagen van EDF hobbelt zo'n figuur dan door het dorp en uiteindelijk branden alle lampjes weer. Na het nieuwe jaar herhaald zich deze ceremonie en dat ieder jaar weer opnieuw. Per dorp is de verlichting anders. In St. Loup is dat iets uitbundiger, en in nog grotere dorpen zijn het hele taferelen, licht slingers en soms zelfs een joekel van een kerstboom die in het licht staat. Nog grotere dorpen hebben dan een heuse kerstmarkt die een dag tot enkele weken duurt. In Vauvillers en St. Loup is er iets van een of twee avonden, maar in Plombière les Bains alle advent weekeinden.

Plombière-les-Bains

De verlichting in Plombière is dan ook zeer uitbundig. Erg leuk om eens over heen te wandelen zoiets, een beker warme wijn te slurpen, wellicht een worst aan te knagen, die je iedere keer tegen beter weten in weer opeet (maagzuur). Na een uurtje hou je het dan voor gezien en koers je langs de maanverlichte binnenwegen weer huiswaarts. Zo hou je de kerst traditie weer in ere. Sommige van die markten zijn alleen open gedurende de advent weekeinden, en weer anderen, veelal in de grote steden zijn permanent tot het oud en nieuw open. Geeft toch wel iets speciaals aan de kerst vind ik. Niet elk jaar gaan Fannie en ik samen naar zo iets, soms gewoon te druk met de voorbereiding voor de gasten. Wat laatste klusjes, schoonmaken, kamers inrichten. Een boel werk is dat. En soms omdat we gewoon geen zin hebben en lekker knus voor de openhaard blijven hangen met een film of goed boek.

SCHAPEN
Gisteren kwam de tuinjongen aan de deur om fioul vragen, huisbrandolie / landbouwdiesel. Of ik soms een tankje had. Zonder overigens toe te lichten waar dat voor was. Maar dat kon ik met mijn klompen wel aanvoelen. BP had natuurlijk geen olie meer in zijn tank zitten, en stuurt zoals gebruikelijk in dit soort situaties, altijd een van zijn kinderen. Bijna elk jaar is het weer zover en verpats ik aan BP een tankje diesel. Meestal heb ik wel een tankje op voorraad, voor het (keramiek)kuilvuur in de zomer. Nu had ik nog slechts een paar liter in dat tankje zitten, en dat zou hem niet veel verder helpen dacht ik. Dus, nee, ik had eigenlijk niets waar hij wat mee kon. Zo gezegd, en Alexander droop weer af.
De volgende morgen liepen de schapen in de tuin te maaien. In een optimistische flits denk je dan, há, meteen een goede beurt voor de winter. Dan kijk je nog een keer, en blijkt de jonge kerstboom kaalgeknaagd te zijn, de rodondendron geminimaliseerd, en dan begin je toch wel een beetje te balen. Zie ik ineens iets vreemds aan de solar collector, SHIT. Die arrays staan uit het lood, hebben die beesten dus tegen aan staan drukken.
Oorzaak? Deur van de stal staat open. Wie? Dat laat zich makkelijk raden. Zowel BP als Alexamder hebben de gewoonte om door de stallen heen te gaan om boven bij ons appartment te kunnen aankloppen. BP doet de staldeur altijd goed dicht. Alexander krijgt dat bijkans nooit voor elkaar. En wie was er gisteravond bij ons aan de deur? Juist! OK, die planten groeien wel weer aan, maar die fittingen van de collector waren nu verbogen. Behoorlijk pissig belde ik dan ook naar BP. Krijg ik een bandje van BP, en dat klonk op een van de meest depressieve toonaarden die ik ooit gehoord heb. In zijn zwaarste accent, zacht mompelend, bijna teneergeslagen, klinkt het: c'est moi, si t'a besoin de moi, rappeler plus tard. (met mij, als je me nodig hebt, bel later nog een keer) Alsof die gosert bezopen was toen ie het bandje insprak ;=) Geen contact dus. Nou dat was maar goed ook want ik was en blijf nogal pissig. Die collector is buiten dienst! Moet je weer nieuwe fittingen halen in Epinal, en dan is het nog maar de vraag of de zaak vanaf de manifolds niet verbogen is. Geen glazen buizen stuk gelukkig. Tuurlijk, alles is normaliter te repareren, en meestal heb ik wel wat onderdelen op voorraad. Echter geen 22mm knelfittingen, die gebruik je nauwelijks, en dus geen voorraad. Dubbel balen, net nu er weer een paar dagen zon op komst zijn. Tsja, in ieder geval kan mijn chaggrijn dan wat afnemen voordat ik BP aan de kladden kom. Dat is dan weer een voordeel.

ISS
Van de NASA krijg ik elke keer als het ISS zichtbaar wordt een mailtje:

SpotTheStation! Time: Sat Dec 29 5:55 PM, Visible: 6 min, Max Height: 56 degrees, 

Appears: WNW, Disappears: SE

Vanavond lijkt het helder weer te worden, dus kansen!

Kerstdiner

Deze week is het uiteraard serieus eten geblazen, kerst, oud en nieuw, en de restjes tussen door, of erna. Alle leden van de kookclub waren dit keer in Mailleroncourt en was een smoes snel gevonden om voor elkaar te gaan koken. Eigenlijk hoef je daar geen smoes voor te bedenken, maar het klinkt gewoon leuker.

Wat biedt het kerst diner zoal?
De opening uiteraard met een aperitief: drankje, kaasje, stukje knabbel. Lekker bijkletsen en uiteraard waren Fannie en ik te laat, klonk het. De heren hadden zich al redelijk ingedronken bleek, het werd natuurlijk meteen gezellig. Zoonlief likte een broodje voor en drukte dat in de hand van Fannie die het net zo beleefd weer terug gaf. Slinks verdween het stukje brood vervolgens weer tussen de andere. Om je te begieren! Kinderen!
Het was echter tijd voor het serieuzere werk en we schoven aan de feestelijk gedekte tafel. Volgens opdracht was iedereen in gala. Ook deze jongen had een pak uit het rek getrokken. De tuxedo uit 1990 was iestjes te klein geworden, maar het streepjespak uit '08 was dan weer ruim een maat te groot. Je kunt niet alles hebben.

Menu

• Openingsgambiet werd uitgevoerd met een amuse van tomatencrème, een paté met cranberry saus en een mini, maar dan ook echt mini pasteitje, Hoe krijgen ze het voor elkaar. 
• Louise had een boerenpate gemaakt met een dekseltje van deeg erop. Lekker pittige en stevige paté, plus geroosterde tomaatschijfjes op een toostje. Heerlijk, gecombineerd met een cote du rhone van wel zeer jonge leeftijd. Paste perfect.
• Yvette verzorgde dit keer de hoofdschotel met eendenborst, tijdens het voorsnij werk werd er glimmend van genot uitgebreid voorgeproefd door Willem. Eendenborst, wat er van overbleef dan, in een lekkere saus, geflankeerd door een "schijf" puree met iets erin. Daar bovenop rodekool met als bijgerecht zelfgemaakte appelmoes. Prima combinatie. Lekker ouderwets traditioneel, maar het is dan ook kerst.
• Fannie pakte uit met een kaasplankje, en pièce de résistance de chocobombe volgens een recept van Jamie Olivier zoals dat stond in Allerhande. Beetje aangepast, eigenwijs als we zijn, door de chocolade saus zoals we hem in Le Mouton maken, en ipv vanille-ijs (die in LDF vreselijk is) met rum & raisins. De serie desserts werd afgesloten met zelfgemaakte choco truffels en koffie met de LMQR mandarijnen likeur. Net zo lekker traditioneel als het hoofdgerecht maar allé, het is kerst.

bron: Allerhande

Helaas geen plaatje van ons eigen ding geschoten, dat overigens als twee druppels water hierop geleek. Echt waar ;=)

Al met al een zeer klassiek diner afgesloten met een soort dobbelspelletje dat eigenlijk te dom is voor woorden en dat ik daarom ook maar niet beschrijf. Gaap. Gaan we ook nooit meer doen.

Het was wel een chique aangelegenheid, iedereen in het pak of lang. Fris gekapt en geschoren. Precies waar de traditie om vraagt.
De komende dagen maar eens een paar balansdagen inlassen, hoewel ik me behoorlijk ingehouden heb.

Economie van de kerst
Kerst is uiteraard ook een enorm commerciële aangelegenheid. In LDF bestaat het fenomeen van kerstmarkten, nee niet die van een tiental stalletjes met lampjes, kaneelgeur en wat van de kou stampvoetende kooplui, maar een soort megahappening.

bron: mayetteetnico

Waarvan die in Strasbourg wel de grootste en bekendste is. Tegenwoordig is er in Strasbourg een soort van ballotage commissie die erop toeziet dat een en ander niet in een gewone ordinaire markt ontaard, maar ook de kerstsfeer weergeeft.
Naar aanleiding van een suggestie van een van de gasten eens gekeken wat dat dan kost zo'n stalletje huren om mijn keramiek op zo'n markt te verkopen. Jeetjemina! Dat is een stevig bedrag dat varieert tussen de drie en negen duizend euries. Ex belastingen en verwarming. De suggestie was om er met mijn huisjes te gaan staan. Nou dan moeten er wel een stevig aantal huisjes verkocht worden wil dat er uit komen. In ieder geval, zegt Fannie, weet je dan of zoiets al of niet haalbaar is. Niet dus. Eigenlijk ben ik daar niet rauwig om. Dat is minimaal 2 weken koude voeten en in een hotel zitten. Niet mijn ding.

Wat een enorme vlucht neemt in de kersttijd is de verkoop van tafelservies, kleden, potten en pannen - bij elkaar noemt men dat l'art du table . De verkopen verslaan in deze tijd met gemak de omzet van een heel jaar. Alleen in LDF schijnt er op deze l'art du table markt op jaarbasis meer dan 5 miljard euries omgezet te worden. Natuurlijk zijn er de pas getrouwde stellen die allerlei nutteloos serviesgoed in vijfvoud tijdens hun huwelijksfeest krijgen, maar de kersttijd slaat echt alles. 'Men' wil goed voor de dag komen, dus een frutsel hier en een ornementaal tafelstuk daar. Zijn ze gek op de fransjes. En het staat ook geweldig een mooi stuk op tafel.

Chatons 
Wat ook een mooie traditie is, is die uit de Provence het hele land verovert schijnt te hebben. Namelijk die van de Chatons (soort poppetjes) in combinatie met kerststalletjes. Misschien is het beter van zogenaamde tableaus te spreken. Elk jaar wordt daar in het nationaal tv journaal aandacht aan besteed. En ieder jaar zijn de stalletjes mooier en complexer. Dit jaar doet ook de mechanica voor het eerst zijn intrede. Poppetjes die maaien, schoffelen of op een andere manier bewegen. Hele taferelen worden met de Chatons uitgebeeld, taferelen die niet alleen maar te maken hebben met de kerststal à la kindeke jezus enzo. De uitzending op het journaal laat ook vaak de makers van de zogenaamde Chatons in beeld komen. Mensen die ambachtelijk knutselen in een kleine werkplaats en hun kunst doen. Denk je, is dit kunst? Op zijn minst kleine kunst. De mensen die de producten kopen maken er in ieder geval de meest fantastische voorstellingen mee. Fannie heeft ook van die dingen uit Colombia en Liberia meegebracht en worden elk jaar op tafel uitgestald. Op zich wel grappig.

Gasten
Ieder jaar hebben we tot nu toe gasten gehad voor de kerst en of oud en nieuw. Dit keer alleen voor het oud en nieuw. De kerstdagen liggen midden in de week, ongunstig dus voor de meesten. Dat betekent dat we de laatste klusjes moeten afmaken, de kamers klaarmaken, en het appartement op temperatuur moet laten komen. Een boel werk maar altijd leuk als je tegen het einde van het jaar gasten hebt. Ze gaan voor zichzelf koken dus hebben we daar wel weer een mazzeltje aan en kunnen we lekker een beetje voor onszelf gaan rommelen tijdens de jaarwisseling. Oliebollen? Vraag ik aan Fannie? Wat je wilt, nou we zien wel.

Menukaart LMQR

Een paar weken geleden vroeg iemand me naar aanleiding van een boeking voor volgend jaar: "wat koken jullie zoal?" Een beetje internationaal met een Franse tik. Hebben jullie een specialiteit? Of specialiteiten? En pas toen besefte ik dat er de afgelopen 4 seizoenen een redelijk uitgebreid scala aan recepten is ontstaan die we regelmatig voor de gasten koken. Sommige recepten worden wat vaker dan andere gekookt. Een beetje afhankelijk van, de kostprijs, het seizoen en beschikbaarheid van ingrediënten. Sinds vorig jaar heb ik me opgelegd voor elk seizoen een 5-tal nieuwe recepten te verzinnen eventueel bestaande recepten om te bouwen, en uit te proberen. Bij het samenstellen van een diner probeer ik voor 12 gasten binnen de 2 uur een diner op tafel te zetten. Dat is inclusief tafel dekken en degelijke. Nu gaat me dat redelijk af, in het begin stond ik peentjes zwetend achter het fornuis. In het hoogseizoen verdelen Fannie en ik de taken onderling, en dan redden we het prima. Want je moet ook nog een vijftal kamers schoonmaken, nieuwe gasten ontvangen, entertainen en opletten dat het niemand aan iets onbreekt.

Over het samenstellen van een klassiek frans menu heb op 12 dec 2010 als eens geblogd, dat is misschien nog wel leuk om na te lezen. Klik HIER

Menukaart LMQR

Het is een hele lijst geworden, een beetje ruw, zo uit mijn hoofd, ik laat mijn aantekeningen maar staan.

Le mouton Qui Rit

menukaart

Entrées 6

Plat charcuterie	Locale vleessoorten – inclusief cremes of pate's	aanbieden met geroosterd brood
Gevuld ei	Met madras curry, mayo de dijon	opmaken op grote schaal
Tonijnsalade	Met rauwe ui, majo de dijon, sel, poivre	aanvullen met tomaat, met geroosterd brood
Piedmontaise	Aardappelen creme fraiche, eieren, ham of saucisson de beillard, mayo de dijon	op bedje van sla en tomaten geroosterd brood erbij
Champignons op toast	Gebakken champs met spekkies, uien knoflook op toast	Fannie
Aumoniere	Crêpe gevuld met gehakt of groenten	Allumettes de jardons, champignons uien knoflook... Deeg kan ook Brick deeg zijn, of filodeeg

Een pate en croute de oie of Richelieu (een met een broodkorstje omgeven pate) haal ik ook wel eens, leuk opmaken en staat erg goed op tafel. Dat is echter een kant en klaar product en eigenlijk hoort dat dan niet in deze lijst.

Entremets 7

Salade César	sla met mayo en knoflook, gruyère, ei	Recept allerhande
Carots	Een salade. Geraspte wortels met honing en citroensap	Gewelde rozijnen toevoegen
Tomates	Een salade. Met dressing van olie, basilicum, zeer fijn gesneden ui	Tomaat in hele fijne stukjes snijden
Carots	Met botersaus	Wortels in micoronde gaarmaken bij plats serveren
Aardappelen	Gebakken aardapp uit de oven met rozemarijn en grof zeezout	Bij plats serveren
Gev aardappelen	Met vulling van creme fraiche en jonge kaas	In oven stoven
Pommes de terre	Salade van gekookte aardapp met creme fraiche en ananas en chives	Kan ook als opmaak bij een plât

Deze entremets kun je op twee manieren zien. Als bijgerecht van het hoofdgerecht, bijvoorbeeld de wortels of ardappelen uit de oven. Maar met een beetje extra aankleding ook als tussen gang.

Plats 10

Gigot	Schapenbout middeleeuws	Toevoegen bouillon
Kip abricots	abricot de provence, lardons, ui, knoflook boter	met rijst kip ontvellen
Kip curry	madras curry	Met rijst kip voorbakken en vel eraf
Pasta	tomaten, knoflook, spekkies, ui, olijven, citroen	gehakt of fijngesneden hamlappen als vlees
Varkensfile	Met vijgen of tomaten creme sauce
Filet mignon	a: Stukjes Gegrild met tom. creme sauce b: als saltim bucco	type beetje afhankelijk van aantal gasten
Boeuf Bourguignon	Merlot of soortgelijke wijn gebruiken	Toevoegen basis bouillon opdienen met rijs of aardappelen uit de oven net voor het opdienen nog 1 glas wijn toevoegen
Spare ribs	Met mechun, ui, en knoflook	Eerst aanbraden met spekkies etc, daarna in oven op 225 1/2 uur en 125 1/2 uur
Gelakte kip	Kip gelakt met appelstroop	Saus maken van warme appelstroom , snuifje gember, even opkoken en tijdens het bakken veelvuldig insmeren totdat saus op is. Kippenbout licht voorbakken, 1/2 uur op 225 (+ insmeren met saus), krokant afbakken onder gril
Beef wellington	Pâte, ontbijtspek, kaas, uien knoflook	In pâte verpakken, met ontbijtspek, ui, knoflook, afwerken met ei, clove

Uiteraard heb je nog de in heel LDF graag gegeten Choucroute Alsacienne, een typsich najaars gerecht. Dat kook ik eigenlijk alleen op verzoek, het is wel een complete maaltijd. Kan ik daarom niet zo plaatsen in het rijtje van een drie gangen menu. Je zou dan een heel klein entrée en een zeer licht désert erbij moeten serveren. Daar moet ik eens iets op verzinnen.  

Soupes 3

Tomatensoep	Bouillon + tomaten snij afval filet mignon	Heldere bouillon op basis van veel vlees etc
Uiensoep	Bouillon + uien snij afval filet mignon	Heldere bouillon op basis van veel botten, vlees, groenten etc
Erwtensoup	erwten soep, met carbonades en rookworst	Recept Allerhande rookworst kan prima vervangen worden door saucissons de montbeilard

De overbekende Pot au Feu? Die kook ik eigenlijk uitsluitend voor mezelf, in de winter. Het is een maaltijdsoep, lekker makkelijk en je kunt meteen voor een paar dagen maken. Heerlijk, zo tussen de middag een warme soep. Stukje brood erbij, de dag kan dan niet meer kapot.

Deserts 9

Gebakje	Appel vulling op feuilletée deeg	beetje honing toevoegen
Crêpes	Crêpes met ijs en sauce of bij ontbijt met beleg etc.	Chocolade saus of gembersaus
Poire	Poire met chocola	Evt ijs en of fouette erbij
Fruitcocktail	Vruchten met rosé	vr. van het seizoen, geen appels of druiven
Triffle	Koekies, vanillevla, aardbeienjus
Bananen	Geb bananen met creme saus
Fromage blanc	FB, banaan, grenadine, choc vlokken	Crême fraiche + vanille
Waffle	wafel gevuld met chocomousse	stijfgeklopt eiwit met choco saus wafel kan ook van filodeeg of brickdeeg zijn
Poire	Gebakken in ananas sauce	Gewelde boter met ananas, rietsuiker en honing + vanille

We hebben wel eens een diner samengesteld uit alleen maar toetjes. Dan zit je wel helemaal de hyperen in je bed die nacht.
Natuurlijk kun je de maaltijd ook afsluiten met een paar stukjes kaas. Meestal waarderen alleen de Franse gasten dat.
 

Sauces 5

Tomaten creme saus	allumettes fumee, ail, oignon, sel, poivre, sauce tomate, olive, basil	Bij vlees
Creme sauce	Boter, sirop de gingembre, sucre de cane, vanille	Voor bananen en crepes
Chocolade saus	Choco met crême, vanille, honing	Bij crêpes en peren
Sauce de beurre	Botersaus met een beetje citroensap en zout	boter laten wellen bij wortels
Sauce ananas	Gewelde boter met grotere stuken ananas, ingedikt sap, vanille, rietsuiker of honing	Peer in boter licht bakken, 2 eetl sap van ananas laten inkoken en toevoegen

Dit zijn maar een paar van de sausen die ik maak, deze komen wel van eigen hand, andere sausen haal ik wel eens uit kookboeken of gewoon van het interwebz.

Dressings 2

Fromage blanc	FB met mayo, olijfolie, sel poivre, tomatenketchup
Dressing 1	Balsamico, olie, azijn fijngesnippert uitje, zout, peper,

Enzovoort. Dressings kun je ook uit een flesje halen, of de gasten hun eigen dressing laten samenstellen. Dat wordt erg leuk gevonden, de verschillende dressings op tafel.

Aperatives / Digestives 3

Kir Royale	Shampo met creme cassis	Apero
Liq. Mandarin	soort cointreau	Eigen brouwsel
Liq. Cafe	Tia maria	Eigen brouwsel

Mandarijnen en kofie likeur maak ik zelf. Zo af en toe maak ik een paar liter aan met als alcohol Alcool de fruit of gewone rum. Na de basis escance gemaakt te hebben van grond af aan. voeg je de alcohol toe en laat het een paar weken staan. Dan siphoneren waarna het helder genoeg is. Laat je het langer staan dan wordt het uiteindelijk kristal helder. Zelf vind ik de smaak dan iets teruggelopen. Veel goedkoper dan kant en klare Drambuie of Cointreau in de winkel kopen is het eigenlijk niet, tenminste met de prijzen in LDF, maar het is gewoon het plezier om likeuren te maken.

Tenslotte

Zo, het is nogal een lange lijst geworden. Ik heb een poging gedaan er enige ordening in te brengen. De recepten van de meest populaire gerechten staan ook op onze site: HIER. Die pagina wordt de komende maanden nog aangevuld, opgeleukt en door Fannie gestandaardiseerd, of zo ;=)

Vragen, gewoon in de opmerkingen /remarks hier onder, of mail me.

thema: Brood

De reden dat ik deze special een paar maanden geleden begonnen ben is dat ik gemerkt heb dat veel gasten weinig weten over de tientallen soorten brood die men in LDF kent. De meest gangbare heb ik hier maar eens op een rijtje gezet. Vandaag maar eens de plaatjes erbij gezocht en gepost. Onderaan staan wat links naar sites met meer info. Eet smakelijk.

BROOD
Een maaltijd in LDF zonder een stukje brood is eigenlijk niet voor te stellen. Ook al zou het alleen maar zijn om de jus van je bord af te deppen na de maaltijd.
Brood is in tientallen vormen, maten, en gewichten te krijgen. Daar schrijf ik op gezette tijden over. Brood is ook een van de hoofd ingrediënten van de dagelijkse franse hap. Brood krijg je eigenlijk overal bij, uiteraard het ontbijt, maar ook lunch ( warme maaltijd) en het diner (een lichtere lunch/warme maatlijd) Gemidded eet een fransje ongeveer 300 gram brood per dag. Door de veranderende eetpatronen (kortere pauses, stresssen) is de trend dalende.

baguette en pain

Het ene broodje is weer lekkerderder of smeriger dan het ander. Van bakker tot bakker heb je verschillen, niet alleen in vorm. ook in grootte, gewicht en prijs. Dat heb je bij croissants heel sterk. Soms heb je een kleffe bal in je mond waarbij er zich een dikke vetlaag op je verhemelte afzet en soms zuig je de croissant genietend naar binnen. Af en toe een slok koffie er bij, mmmm lekker, lekker. Mijn verblijf hier heeft me in kwaliteit van croissant en brood gezien heel wat verrassingen gegeven. Nee écht vies klef brood heb je bijna niet, of je moet van een warme bakker een keer afbakbrood meekrijgen ipv een geurende baquette. OK, als je tenminste dat "Amerikaanse" voorverpakte en gesneden brood (pain de mie) uit de supermarkt dan ff vergeet. Brood maakt een belangrijk deel uit van het dagelijkse wat je inneemt.

De afgelopen jaren brachten mij zo de favoriete adresjes, maar ook adresjes waar je nog niet half verhongerd een broodje wil halen. Nou ja af en toe moet je wel als je favoriete bakker op woensdag dicht is en je daar de vorige avond geen rekening mee hebt gehouden.
Iedere bakker heeft zo zijn specialiteiten of geeft zijn eigen uiting aan bijvoorbeeld een Ficelle. Hmm, ficelle au lardons ;=) Andere broodjes krijgen net voordat ze uit de oven komen een veeg tarwemeel mee, (noemen ze fariné) en weer anderen verdwijnen achteloos en masse in een grote voedermand.
En nee, als ik geen gasten heb, dan rij ik niet altijd speciaal naar de bakker om een baguette of pain fariné te halen.
Als je hier net komt wonen heb je natuurijk geen idee van wat een goede baguette is, eigenlijk heb je ook geen flauw benul van al dat andere lekkers. De introductie in het dagelijkse Franse leven door Dries en Els hielp ook. Lekkerder croissants dan bij hen heb ik nooit meer gegeten. Dat waren nog eens tijden. De afgelopen paar jaar heeft me veel geleerd over brood. En niet alleen dat.

De Top 4

• Alle brood begint met een baguette, weegt tussen de 200 en 250 gram en kost op dit moment tussen de 85 en 92 cent afhankelijk waar je hem koopt en hoe artisanal de bakker zelf is, etc.
• Dan heb je de Ficelle. een soort eenmanshap en weegt tussen de 100 en 120 gram. Gek genoeg is die meestal duurder dan een baguette vanaf 95 cent. Ook weer afhankelijk van hoe en wat.
• Volgt de Pain. Zeg maar de vader van alle brood. Weegt gemiddeld 400 gram en kost tussen 97 en 125.
• Van de standaard broden heb je dan ook nog de Pain de Kilo. De naam zegt het al: een kilo knaller, maar zo'n brood kan rustig in een uitvoering van 4 à 5 kilo in de winkel liggen. Het brood kost rond de 2.40 per kilo. Je koopt gewoon een stukje ervan. Dit is een van de broden die je per gewicht koopt, dat was nieuw voor me.

De eerste drie zijn meestal ook in de variant fariné te krijgen. Pain de kilo is eigenlijk altijd voorzien van een beetjes strooisel. Per streek kan hetzelfde soort brood anders heten of uitzien. Soms hoor ik mensen vragen om een wat donkerder gebakken brood: bien cuit = goed doorbakken. Dan is de korst wat bruiner/harder.. Of juist lichter gebakken (blanc ou légère) brood.

Goed (stok)brood herken je eigenlijk aan maar een paar dingen. De korst moet knapperig zijn, niet te bruin, en de structuur van brood moet luchtig zijn, met af en toe grote gaten in het baksel. Die wanden van die gaten moeten dichter van structuur zijn dan het omliggende 'weefsel'.

De ranglijst:

baguette en pain

Baguette, 250 g. Langwerpig stokbrood. Wij denken dat dit het oerbrood is van de fransjes. Niets is minder waar. De baguete in de vorm waarin wij hem kennen is pas in de 20e eeuw ontstaan.

Pain, ook wel pain courante, 400 g. Als Baguette maar dan twee keer zo groot.  

bron: la boule

La miche, witbrood, rond, ziet er uit als een vloerbrood, in twee gewichten te krijgen: petit en ordinaire ongeveer 1 kg

bron: 123RF

Le Batard, 200 g even breed als een pain en half zo lang maar zonder punten aan de uiteinden. Wordt veel verkocht als ruim belegde broodje tussen de middag hap in supermarkten, café's, stations, en bakkerijen. De gewichten en grootte kan variëren. Kost meestal tussen de 85 en 1,25. En belegd tussen de 2 en 3.50
Wordt ook wel als pain sandwich verkocht. Ik zie een pain batard ook wel in andere vormen, maar het is meestal wel half zo groot als een baguette.

bron: wikipedia

La Ficelle, 125-140g, zelfde vorm als een baguette, misschien even lang maar half zo dik. Wordt vaak als een één persoons broodje gegeten. Het woord betekent touwtje. Net zoals de baguette is het een broodje met een harde korst en luchtig binnenwerk. Het gewicht kan per bakker anders zijn.

bron: 123RF

Pain sandwich 125 half zo groot als een baguette, zelfde vorm, is erg populair geworden in de streek.

bron: cardamome

Pain complet, artisanal, het franse equivalent van volkorenbrood, de consistentie is meer dat van tarwebrood zoals wij dat kennen in NL, maar wel met een goede korst. Smaken verschillen natuurlijk, maar ik vind het nergens naar smaken. Integendeel, een klef broodje naar mijn mening.

bron: lecheminsouslesbuis

Pain de campagne, komt in vele vormen voor en weegt tussen de 2 en 4 kilo. Tegenwoordig ook als klein broodje van 400 gram te krijgen. Pain de campagne is de Franse variant van zuurdesem brood.
Het beslag is meestal een mengsel van tarwe en rogge (10%), gist, zout, en water. Vroeger werd dit brood vooral gebakken in de dorpen waar men een communale oven had. Pain de Campagne wordt meestal als vloerbrood gebakken (miche) Het is zeer houdbaar en zeer smakelijk. Het is een van de traditionele broden in LDF en vaak zie je deze broden dan ook op jaarmarkten liggen.

bron: blog.deluxe

Pain de seigle et froment - 300gram, is half zo hoog als een nederlands tarwe brood en smaakt daar ook naar. Het beslag is 200 gr rogge en 100 tarwe (froment) meel

bron:  recette_cuisine

Pain de mie, witbrood geen noemenswaardige korst. Meestal voor tosti's en canapés. Komt het dichts bij het Amerikaans wit. Een heel brood knijp je fijn in een balletje ter grootte van je handpalm. De afgebeelde vorm is een artisanale vorm en is nog wel te pruimen. Het pain de mie wat je in de supermarkt koopt is kort gezegd een belediging voor de goede smaak. Het wordt in supermarkten in plastic zakken en voorgesneden verkocht. Kost meestal rond 1.25.En het brood blijft wekenlang 'vers'.

bron: vacanceo

Pain de kilo, wordt als een brood van 2 kilo of zwaarder gebakken en meestal op gewicht verkocht. Het heeft een knapperige korst en is een beetje grauw wit van binnen. Het spierwitte brood zoals in NL, kennen ze hier niet echt. Als ik veel gasten heb koop ik meestal dit brood of een Miche. Dat wordt voor je gesneden bij de bakker en staat altijd mooi op tafel. Als je plompverloren bij de bakker bent en je kunt geen keus maken, kies je gewoon het grootste brood wat in de winkel ligt en geeft aan hoeveel gram je wilt hebben, altijd veilige keuze.

bron: lecheminsouslesbuis

Pain artisanal, ook wel pain à l'ancienne genoemd, dit kan van alles zijn. Gebakken met zuurdesem of gewoon bakkersgist. Het wordt meestal in 3 kilo vorm aangeboden en lijkt op een groot uitgevallen vloerbrood (rond - miche) Het heeft een stevige structuur. Boerenbrood wordt het ook wel eens genoemd. Pain artisanal vind je altijd op de markten, wordt ook per gewicht verkocht. Er zijn vele vormen van, ook de langgerekte. De korsten zijn stevig, en voor het bakken ingekerfd. Het is een van de meest smakelijke broden die ik ken. Met het pain artisanal kunnen bakkers hun eigen ding doen, het staat ze volkomen vrij hieraan invulling te geven.

bron: recette pain

Pain brioché, 750g (meestal) ziet eruit als aan elkaar gebakken bolletjes, en smaakt als cake met een broodsmaak. Het is zacht en zoet brood, geen hoegenaamde korst. Ik ken het in meerdere vormen. Als tulband of bolletjes. Goed te eten met confiture bij de koffie.










Dat is dan toch nog een hele lijst geworden. Per streek bestaan er nog een tiental varianten aangevuld met de typische streek eigen broden. Het kan best zo zijn dat wat je hier in de Haute-Saône een pain de campagne noemt in het zuiden een totaal andere naam en of vorm heeft.  Sterker nog 15 km verderop verandert de naam soms al.

Iets over meel.
In LDF geven ze nummers aan het meel: T55 is bijvoorbeeld ons standaard meel. Er zijn 6 soorten. Hoe kleiner het getal des te minder er aan vaste stoffen overblijven bij verbranding (aantal grammen as per 1000 gram geloof ik) Heel fijn gebak wordt van het type T45 gebakken, brood en crêpes van T55 en hoger tot T155 (volkoren). Ik heb eens gekeken of dat ook op de NL verpakkingen staat: niet.

Op de onderstaande sites vind je veel recepten voor brood.

http://fr.ekopedia.org/Pain
http://www.laboulemiche.com/boulangerie/pains/
http://www.supertoinette.com/
http://www.marmiton.org
http://fr.wikipedia.org/wiki/Pain
http://www.une-recette.com/

Dit en Dat 2

Het blijft maar regenen. Even leek het vanochtend erop dat de buien zouden overdrijven en het was zowaar een beetje lichter in de lucht aan het worden. Nee nog geen blauwe plekken, maar er was een kleine hoop dat ik buiten aan de collector kon gaan werken. Het mocht niet zo zijn. Volgens de meteo gaat het ook geen witte kerst worden. Jammer. De allereerste kerst die we hier vierden, we hadden woningen geruild met Dries en Els, was het prachtig weer en lag er een laagje sneeuw. Onze eerste witte kerst sinds járen. Daar hebben we echt van genoten. De jaren daarna is het eigenlijk nooit meer wat geworden. Het jaar 2012 was een echt regenjaar. Jawel het klimaat is aan het veranderen, merkbaar. De seizoenen zijn, lijkt het wel, aan het verschuiven. Op zich niets mis mee, als de vakanties dan ook mee zouden schuiven is er voor ons niets aan de hand.

Huisjes

Ha! De huisjes #13&#14 staan in de stijgers en ook een soort verdamper (geurtjes) in de stijl van de huisjes. Leek me weer eens wat anders dan die standaard dingetjes: meestal een klein schaaltje op een voetje met ruimte voor een waxine lichtje. Het is een protoype, dus er zal best nog wel het een en ander aan gaan wijzigen. Dat is het voordeel van klei, beetje nat maken en je kunt er weer alle kanten mee op. De basisvorm van een huisje staat vrij snel. Vooral als je dat met de plakkenwals doet in het atelier. Met de hand uitrollen is iets lastiger, en krijg je zeer onregelmatige plakken. Dit keer heb ik voor een taps toe lopende vorm gekozen. Daarin moeten dan veel kleine raampjes komen. Nu nog even wachten dat de klei een beetje opstijft en de transformatie kan beginnen. Volgende week wil ik nog een paar ondiepe schalen of borden draaien, en dan we kunnen een oven vol mikken. Misschien moet ik die oven in het winteratelier zetten, wordt het lekker warm. Met zijn tweeën is de oven prima te tillen omdat je er de helft aan onderdelen af kunt halen. Als Willem volgende week ff een handje geeft is het zo gepiept.

update:
De verdamper is af, maar het is meer op een 'Gaudi' huisje gaan lijken dan de bedoeling was. Dus heb ik het maar nummer 15 gegeven. Wie weet is dit iets wat de mensen hier wel bevalt. Het praktische verenigd met het nuttige.

huisje #15

De foto is een beetje hard geworden, maar het geeft de idee mooi weer. In die gapende opening kun je de escence / olie gieten en dat kan dan aan de zijkant maar ook door de twee kleine 'huisjes' er bovenop ontsnappen. Vond dit wel een geinig idee. Na het bakken eens kijken wat de warmte van het waxine lichtje doet met het geval.

Glazuur
Als ik in NL ben, is een bezoek aan kunsthandel Hazelaar bijna verplichte kost. Daar vond Fannie dit keer een potje luster glazuur. Luster is een goedje dat na het bakken een metalige glans krijgt, in dit geval een koperkleurige glans. Een paar jaar geleden heeft Fannie dat op een kaarsen-plateau aangebracht en het leek haar leuk om met dat kleurtje iets te doen met de huisjes. Dat wordt spannend. Want dat glazuren kan je werk maken en breken. Bovendien aan een huisje zit ik best wel lang te poetsen en te vormen, dus is experimenteren met glazuren op zo'n huisje niet mijn favoriete bezigheid. Glazuur poets je er van zijn leven niet meer af.  

bron: JW

Huisje #10 heeft een mooi plekje bij JW gekregen: onder de kerstboom. Het geeft altijd een fijn gevoel dat je werkstukjes gewaardeerd worden. Bedankt voor de pic JW!

Schijnveilig
Over plaatjes gesproken. De afgelopen maanden is hier in de buurt twee keer ingebroken. Bij een van de slachtoffers is zo'n beetje zijn hele werkplaats en auto ontdaan van gereedschap. Voor een klein bedrijfje als het zijne is dat natuurlijk een ramp. En omdat de auto niet afgesloten in de garage stond, keert de verzekering de schade van het gestolene uit de auto niet uit. Wat een zakken. Uiteraard zijn het de Roma, maar die krijgen van alles de schuld, dus neem ik dat even voor kennisname aan. Dat herinnert me eraan, ik heb nog een beveiligingscamera liggen. Die had ik vorig jaar weer van zijn plek afgehaald omdat de burgemeester daarover een opmerking maakte. Die ga ik toch maar weer installeren. Er is nu een keihard argument om dat te doen. Vorig jaar stond ik eigenlijk met de bek vol tanden om een smoes te bedenken. Nu de Raspberry computertjes binnen zijn zou ik die camera aan de Raspberry kunnen koppelen. Lijkt me leuk om als er wat beweegt via internet een fotootje te krijgen. En misschien moet er aan de achterkant van het huis ook zo'n ding gemonteerd worden. Dat kan dan als webcam dienen, kunnen de gasten zien hoe het zwemwater er voor staat.

Hottub
Zwembad. Fannie is nu serieus over de hottub, minimaal 4 personen. Met een beetje geluk staat er in juni dan een hottub in de buurt van het zwembad. Die koop je kant en klaar, wordt voor je op de plek neergezet, stekker erin, water aansluiten, en gaan. Nog een afdakje erboven en heerlijk in de buitenlucht badderen. Het wordt er eentje met een ingebouwde kachel op hout. Want in deze periode is er bijna geen zon (de laatste 5 weken zegge en schrijven iets van 4 zonuren), en dan wil je ook in de tobbe kunnen. In de zomer sluit je de solar farm er op aan, gratis heet water dan. Kun je altijd nog bijverwarmen als dat nodig is.

Chippie
Die kat is een raar monster. 's Avonds roep ik hem en dan komt ie vrijwel altijd aangescheurd voor z'n bakkie voer. Blijft meestal luidkeels mekkeren totdat alles OK is. Dan kruipt ie in zijn kattenmand en pas de volgende ochtend hoor je gekrab en gejengel aan de deur: honger! OK we ontbijten dan gezamenlijk en daarna schuif ik het beest naar buiten. Kan ie muizen en ratten gaan vangen. Daar is ie goed in. Afijn, eergisteren, geen Chippie. Gisteravond, geen kat. En dan denk je meteen aan een tot enkele millimeters dikte platgereden beest ergens op en achteraf weggetje. Rond het midi, hé! Gemekker aan de deur. Zucht, drie dagen is toch wel erg lang om pleite te zijn denk je dan. Ik doe rap een greep in de koelkast, ok hij zal wel honger hebben, een mik een half blikkie sappige brokjes in zijn bak. In no time was dat opgeschrokt en is de eetbak spig&span. Vervolgens klimt het beest om mijn knie en begint uitgebreid te boeren. Even dacht ik dat ie ging kotsen, dat moest ie maar op de grond doen. Loos alarm, poes ff met de borstel aangeharkt en hop klaar om bewusteloos in zijn mand te vallen. Wat een leven hebben die beesten toch. Als je maar hard genoeg mekkert, krijg je voer. Beetje tegen de baas aanschuren dan krijg je massage, en de rest van de dag in je mand een beetje verveeld voor je uit liggen staren. Ga je voor de deur staan mekkeren, mag je naar buiten (of naar binnen) en je ziet zelf maar wanneer je je weer meldt. En wie zei dat beesten stom zijn? Ze weten je perfect te manipuleren, dus eigenlijk zijn ze slimmer dan wij allen bij elkaar. Gratis voer, onderdak, en massage op zijn tijd. Wát een leven!

update:

Boete
Mijn eerste boete te pakken in dit land, iets te hard gereden. Tricky, pal voor het flitsding stond blijkbaar een bord voor 70KM, niet gezien, en flits. Twintig km te hard dus. Die boetes zijn hier niet mals. Maar ze maken je het wel erg makkelijk om te betalen, kan per cheque, overmaking, per telefoon en via een website. Die website maar eens bepotelt. En dit is werkelijk niet van deze wereld. Waar bijna alle websites in dit land in uitblinken is het verstoppen van essentiële informatie. Je wordt gedwongen duizend keer heen en weer te gaan om op de juiste pagina te komen. Om dan uiteindelijk, als laatste redmiddel, via Google/Bing/... een url te vinden welke pagina je dan moet hebben. Want op een gemiddelde franse site kom je via de navigatie op die site absoluut niet waar je zijn moet. Rare jongens, die franse website bouwers. Dit is echt de allereerste site waar het zonder omhalen doet wat het moet doen. Tuurlijk is het zonde geld, maar dit maakte mij bijna weer hoopvol gestemd over hoe een site in LDF ook gemaakt kan worden. Tik maar eens in: amende.gouv.fr. Hop, geen geneuzel, toelichtingen, keuze uit tientallen menuopties, niks van dat al. Gewoon recht toe recht aan: pay your fine. Ook nog taal gevoelig die site. Daar zakt je kaak wel ff van naar beneden. Een soort acceptgiro nummer invullen, checksum erbij en op validate klikken. Zonder rompslomp kom je op een scherm om je kaartnummer in te vullen, klik. Wil je een reçu opslaan, afdrukken of per post ontvangen. Uiteraard per post. Twee keer graag. Vervolgens: thank you for paying. Zelfs die taalgevoeligheid is correct doorgevoerd, door de hele route. Moet je eens bij EDF op de site komen. Alleen de eerste pagina is in het engels, daarna houd het op. Ze kunnen het dus wél. Mijn dag is weer gemaakt. Ok het koste een hand geld om dit te ontdekken, maar zo efficiënt heb ik maar weinig sites gezien. En al helemaal niet in LDF. Bien sûr, klinkt nogal negatief. Maar mensen die ik spreek over de gemiddelde franse site klagen allemaal over de onnodig inefficiënte, en idioot omslachtige manier waarop je via het interwebz met organisaties en instanties moet communiceren. Dus dan mag het best wel eens gezegd worden dat deze "boete" site een compliment verdiend. En dat uit mijn pen ;=)) 

Zo dit was een dit-en-dat pur sang.

Slapeloos

Depardieu
Gister had ik weer eens een van die slapeloze nachten. Kom, dacht ik, laat ik die poppenkast rondom Depardieu maar eens beschrijven. Depardieu is een zeer bekende acteur in LDF, met zo'n 150 films op zijn naam. Hij is onlangs namelijk naar Belgie verhuisd uit protest tegen de in zijn ogen absurde belasting verhoging van 75% op alles wat je boven een miljoen verdiend. Uit "solidariteit" met de lagere inkomensgroepen, zegt de minister van financiën. Logisch dat je daar geen zin in hebt. Nou ja, het hele verhaal rondom deze "sur tax" (overbelasting) is zich tot een soort Griekse tragedie aan het ontwikkelen. Van een klucht kun je niet eens meer spreken. Maar al schrijvende over deze toestand bedacht ik me dat het wel een erg intens negatief verhaal werd. Ook al is die hele toestand bagger, dat hoef je nog niet over iedereen uit te storten. Het was een beetje in de geest van: mag ik ff een emmer. Daarom heb ik het maar weer gewist. Niemand leest een blog om er droevig van te worden.

Kaku
Uit arren moede zet ik dan maar eens iets als YouTube op en flipper een beetje heen en weer. Loop ik tegen een paar lezingen aan van prof. Machio Kaku. Een zeer gedreven wetenschapper die ons bijna aan de haren erbij sleurt om na te denken over het leven buiten onze planeet. Hij beschrijft, in zelfs voor mij te begrijpen bewoordingen, de verschillende types beschavingen van 1 tot en met 4 (wij zijn type 0) die elk een overtreffende trap in het beheersen van energie hebben. Van planetair via sterren als onze zon tot aan galaxies. Waarbij de vierde het beheersen en consumeren van de donkere energie is, energie die tussen de galaxiën aanwezig lijkt te zijn. Nee, zegt hij, sterrengluurders kijken niet naar levensvormen maar naar verschijnselen van energie consumptie. En ratelt door dat over honderd jaar ons eerste contact met een buitenaardse beschaving zal plaatsvinden. Een beschaving die wellicht een miljoen jaar op ons voor ligt. Dat zal een vreselijke schok zijn voor alle relegieën die hier de aardkloot bevolken. Vierhonderd jaar geleden werd ene meneer Bruno nog levend verbrand omdat hij beweerde dat er meerdere planeten buiten ons zonnestelsel waren waar zelfs leven op mogelijk zou zijn. Dat dat uiterst bedreigend voor de gevestigde orde was late zich makkelijk raden.
In een vervolg filmpje ging het over dat Einsteins relativiteits- theorie die zwarte gaten voorspelde, zonder precies te kunnen beschrijven wat dat precies was, een zwart gat.

Zwart gat = een geïmplodeerde ster waarvan de massa zo groot is geworden, waarmee ook de zwaartekracht, dat zelfs het licht er niet meer uit kan ontsnappen - van daar zwart gat. Een zwart gat is dus onzichtbaar voor de kijkers en kan alleen gedetecteerd worden door het gedrag van de andere sterren er omheen te analyseren.

Dat kan natuurlijk alleen maar een geniale geest zijn geweest om dat zo te kunnen bedenken. En dat nog ff wiskundig te beschrijven ook. Volgens prof. Kaku ging echter Einsteins wiskunde de mist in op het moment dat we over de rand of invloedsgrens van een zwart gat gingen. Iets met: dat energie en massa zich totaal anders gaan gedragen zodra je over de grens van een zwart gat gaat. Dat noemen ze de quantum horizon, alles daarachter is onzeker.. Kaku kwakt en passant een formule op het bord en begint dingen tegen elkaar weg te strepen, zoals je dat op de middelbare school hebt geleerd. Over blijft een vergelijking waar er iets met een oneindige massa en oneindige energie ontstaat. Ergens wordt er gedeeld door nul in diens vereenvoudigde vergelijking. En oneindig is iets dat prof. Kaku en diens soortgenoten doen huiveren van onbehagen. Een simpele machtsverheffen van -1 zou het probleem uit de wereld helpen maar waarom dan -1? Omdat je dan de inverse van het universum beschrijft. Met andere woorden het continuüm, de vierde soort, wordt dusdanig transparant dat je deel van het continuüm zelf bent geworden, en is het "a matter of thought" als het ware, dat je aan de andere kant van het universum zou kunnen zijn. Eigenlijk op twee plekken tegelijkertijd; daar komt de quantum  mechanica om de hoek kijken.

Stel je voor je bent dan net een soort oneindig gestrekt elastiekje, afhankelijk aan welke kant je het vast pakt en loslaat ben je of aan de ene kant van het univerum of aan de andere kant. Waarna de zaak omgekeerd wordt en je weer terug in de reële ruimte-tijd bent. Maar dan een stukje verderop.

Na nog een paar filmpjes had ik weer voldoende materiaal om eens te kunnen gaan werken aan mijn ontspannings- meditatie oefening om in slaap te komen. En dat werkte.

Schakelpaneel
Wat een redelijke nachtrust al niet doet. In een paar uur tijd is de nieuwe versie van de schakeling voor de solar farm in elkaar geknutseld. Slechts een onderdeeltje miste ik, dat morgen maar ff gaan halen bij de brico. Dan is het alles netjes waterdicht afmonteren en de slangen chaos in de garage kan weer gefatsoeneerd worden.

versie 3

ontwerp versie 3

Bovenstaand ontwerp en de realisatie komen dit keer toch akelig dicht bij elkaar. Driewegkleppen kon ik zo snel niet krijgen. Dat heb ik maar opgelost met twee extra kleppen. Links onderop zie je dat er nog een klep ontbreekt, die moet ik morgen ff gaan scoren. Zo zijn er dus twee bijpasses gemaak en kun je het atelier of alleen door de zon laten verwarmen of alleen door de houtkachel. Het beste van twee werelden kun je dan kiezen. Als je alles open zet staat de solarfarm rechtstreeks op de CV en anders om. Je kunt de twee ook afzonderlijk schakelen. En dat is precies waar het om ging in deze vereenvoudigde schakeling.
Voor het gemak nog ff versie 1 erbij gepakt: een kunstwerkje. Maar het werkte precies zoals bedoeld.

versie 1

Het verschil met versie 3 is dat de pomp uit het schakelschema is verdwenen. De vulnippel is overbodig geworden omdat er vanuit de CV water bijgevuld kan worden. Nu komen en gaan de slangen zijwaarts en in versie 1 kwamen alle slangen van onderen. Het liggende model geeft een strakker beeld. Strakker is altijd beter is mijn persoonlijke mening. Waar de thermometer zit is een kraan gemaakt die een heel klein beetje openstaat zodat er een zeer kleine stroming ontstaat en zo de temperatuur van de solar farm gemeten kan worden. Onafhankelijk van hoe de zaak is geschakeld. In versie drie had Wim daar iets vernuftigs met een 2 cent stuk voor bedacht, dat komt uiteraard dadelijk weer terug als we het nodig hebben om te meten en weten. Ontluchten kan ook via de CV installatie. Alleen de vulnippel voor de antivries moet nu nog een plaats krijgen. Iets met een sortgelijke driewegklep er tussen lijkt me wel een goede oplossing.
Versie 2 ziet er iets gecompliceerder uit. Ook mooi strak, maar er zit een ontwerpfout in die we nog niet hebben gevonden.

versie 2

Toch eens een lijntje uitgegooid naar de leverancier van de klep. En volgens hem zit de driewegklep verkeerd. Die moet in de aanvoer leiding (rood) zitten volgens hem. Daar kunnen Wim en ik dan weer eens over gaan nadenken. Voorlopig is het paneel V3 gedeactiveerd en gaan we daar in juni mee verder.

Besturing

raspberry model A

Voor de besturing gaan we gebruk maken van Raspberry computertjes. In mei besteld, nu pas aangekomen. Ik heb wel gratis een upgrade naar model B gekregen. Had er ook meteen maar twee besteld, voor als er eentje vernaggeld wordt. Blijft het allemaal heel bij het experimenteren dan kan #2 altijd nog parallel gezet worden in een cluster als het ware, dan werkt het net allemaal ff iets sneller.
Lachen, een parallel (cluster) computer in Mailleroncourt-Saint-Pancras. Wat moet je dat noemen: een super micro of mico-super computer?

Van de oorspronkelijke 10K die de maker ervan verwacht had te verkopen zijn ze de miljoen al vet gepasseerd. Daarom heeft het ook 6 maanden geduurd voordat ze bezorgd werden. De Raspberry is eigenlijk een wondertje van techniek. Alles zit erop en eraan met alle aansluitingen die je nodig hebt: netwerk, usb, hdmi, 512MiB ram intern, en een SSD in de vorm van een flash kaartje. Het verhaal past in een klein doosje van het formaat A6 en minder dan 2 cm dik. Ze werken op een navenant kleine voeding. Je zou er zelfs een batterij aan kunnen koppelen en dan werkt het nog. Staat boven aan de lijst voor januari om daar mee te beginnen te experimenteren. Volgens een artikel uit MagPi kun je het apparaat vanuit je leesstoel benaderen. Dus je hoeft er niet eens een monitor of TV en een toetsenbord aan te koppelen. Gewoon naast de schakelkast bij de slangen in de garage hangen, een netwerkkabeltje naar de router in de gang trekken. Nog ff het IP nummer ontdekken en voilá. Het begint hier warempel weer bijna op Maurik te lijken wat dat betreft. Het blijft toch zuigen hè die computertjes.
  
Zon
De afgelopen weken heeft de zon zich niet echt laten zien. Elke dag plenst het wel een uurtje of wat, en dan blijft het de rest van de dag een grauwe soep. Maar het vriest, zelfs 's nachts, niet. Gisteren zowaar 8ºC! Dus eigenlijk valt het allemaal wel mee. De kachel is aan en het is behaaglijk in de keuken. Nu nog het lek bij de panelen ontdekken, waar ik al een vermoeden van heb waar het zit, en we zijn weer terug in business.

Likeur

links kalua, rechts mandarijnen likeur

In LDF kon je iets meer dan een jaar geleden nog pure (96%) alcohol kopen, zo over de toonbank. Dat zit er nu niet meer in. Begrijpelijk, om misbruik te voorkomen. Wel kun je de zg Alcool spécial pour fruits spiritueuse (inmaak alcohol) krijgen van 40%, een absoluut neutraal smakend goedje. Meer correct, er zit geen smaak áán. Echter, ook bijzonder geschikt voor het maken van likeuren. Ruim een jaar geleden ben ik namelijk begonnen mijn eigen likeuren te maken. Mandarijnen likeur en Kalua zijn wel mijn favorieten. Schenk ik uit aan de gasten als we extra zwaar getafeld hebben. Het geeft veel voldoening je eigen kraak en smaak aan een likeurtje te kunnen geven. Het is leuker het zelf te maken dan gewoon een fles uit het schap te halen. En geloof me, het interwebz staat bor-de-vol met recepten voor allerlei likeurtjes.
Met een fles alcool de fruits van 40% kun je twee liter likeur maken. Nog wat rietsuiker, honing, vruchten, andere ingrediënten en klaar.
Dubbele pret is dat, want je moet tijdens het proces natuurlijk wel telkens een paar druppels proeven. Ik heb nu 3 liter mandarijnen likeur, het is nog een beetje troebel, daarom moet het spul nog een maand of wat in het donker staan om te rijpen en bezinken. Dan kan het gesiphoneerd, en in een mooie fles gedaan worden. Het recept staat - hier. Met deze laatste batch heb ik het suikerwater gebruikt dat van het konfijten van de mandarijnen af kwam. Het heeft een veel sterkere mandarijnen smaak aan het brouwsel gegeven. Ik zal het recept een dezer dagen op de site gaan aanpassen.
Dit keer niet alles in de blender aan gort gemalen maar van te voren de vaste stoffen eruit gefilterd met een theedoek. Was een truc van Fannie. Gewoon in de theedoek gieten en uitwringen. Werkt perfect. De troebelheid is dan ook een stuk minder dan normaal. Nu zou je nog verder kunnen gaan door een fijnmaziger doek te nemen of zelfs iets als kalk toe te voegen, maar zo vind ik het prima.
De essence voor de Kalua is ook al klaar, moet alleen nog de alcohol bij. Dit keer heb ik de koffie niet in laten koken om te kijken of de koffie smaak dan wat subtieler wordt. Vorige keer gebruikte ik rum van Martinique als alcohol, dat kwam mij toch iets te scherp over. Dit keer weer met de neutrale alcohol. Ook hier maak je van 1 liter basis 'essence' twee liter likeur. Opvallend is dat er ongemerkt toch nog een boel "stof" in de koffie zit, dat wil je er graag uit hebben om een heldere drank te krijgen. Oplossing: een paar weken laten staan, decanteren en klaar. Daarmee ben ik voor de zomer wel weer gedekt aan likeuren.

Stoken

bron: Cuerva distilleries

Kom ik terug op het onderwerp alcohol. Graag zou ik iets sterkers hebben zodat alles niet zo verdund zou worden. Voor informatie ga je nu eenmaal op het interweb zoeken, over de sterkte en recepten van likeuren. De echte Cointreau heeft toch al snel 40%. Zelf kan ik tot de 30% komen als ik heel weinig vocht gebruik in de essence. De oplossing wordt toch al snel een kwart liter water verdund, die heb je wel nodig om de suiker op te lossen.
Met de Nederlandse mannen hier heb ik het wel eens over het maken van cider volgend seizoen. Van de appels uit onze eigen boomgaard dan. En het zelfs tot een soort of Calva(dos) stoken. Uiteraard is iedereen enthousiast. Helaas is dat Calvados stoken (zonder vergunning) illegaal, de boetes zijn bepaald niet kinderachtig. Daar komt nog bij dat er tijdens de gisting, niet in het minst het stoken, een zeer specifieke geur wordt verspreid. Iedereen kan buiten ruiken waar je mee bezig bent. Niet zo handig dus. Ik vraag me dus af of er een legale manier is om aan sterkere alcohol te komen.
Vriend Wim kwam al snel met het idee om uit de goedkoopst mogelijke wijn de alcohol te halen met een refractie kolom, krijg je puur spul van zonder bijsmaak. Dat klinkt op zich vrij eenvoudig. Maar is het legaal? Ook niet, je mag blijkbaar geen alcohol stoken uit wijn. Wel als je het via de communale stokerij doet, naar verluid. Je betaald dan accijns naar het gewicht van je fruit en zo. Hoe het met het destilleren van wijn gaat weet ik niet. Minder spannend maar wel veilig. Hoef je ook de apparatuur niet aan te schaffen.
We hebben het er dus regelmatig over hoe zo'n destillatie kolom er dan uit zou moeten zien. Gewoon uit nieuwsgierigheid, begrijp me goed ;=)

bron:Hillbilly Stills

Zo dus. Deze jongen maakt in één run 98%, of daar in de buurt. De alcohol komt uit een brouwsel van mais en gist. Zoek in YouTube maar eens op Hillbilly Stills. In de US mag je wel stoken als het voor brandstof in je auto bedoeld is. Je begrijpt dat het bouwen van destillatie kolommen weer een hoge vlucht heeft genomen in die contreien. Met veel geblader op het web doe je allerlei kennis op. Een prima gelegenheid m'n scheikunde weer eens op te halen. Voorbij komen dingen als Mollen en zuurbruggen, Kw's b's z's, evenwichtsvoorwaardes, de constante van Courvoisier, hé en een titratiecurve, isotroop... Pure nostalgie van de 70-er jaren. Met die opgefriste kennis kan ik nu weer uitrekenen hoeveel liter pure alcohol je uit tien kilo suiker kan halen. Goh, en hoe kun je nu bepalen of je met Ethanol (eten) of Methanol (mijden) te maken hebt; dat is dan weer iets met de Ph waarde bepalen en titreren. Hoe zie je dat er eigenlijk geen Ethanol meer in de vloeistof die uit je kolom komt zit... Razend interessant allemaal.

Maar nu de hamvraag: kun je ook een micro destilleerkolom maken? Eentje van een 50cm hoogte, waarmee je even snel 5 liter wijn kan kraken. Uit 5 liter van 12% krijg je minimaal 500ml pure alcohol. Een die ook nog gewoon onder je afzuigkap past? Ja dat kan. Iets met een kleine kolom gevuld met knikkers op een ordinaire kookplaat. Hé dat biedt perspectieven. Maar ja, linke soep hè, t'is illegaal. Voorshands maar eens verder zoeken naar sterkere legale alcohol. Of leren met minder vocht de essences te maken. Kan natuurlijk ook.
Je bent er maar druk mee, en de to-do lijst wordt langer en langer. Volgend jaar daar maar weer eens een deuk in slaan.
Heb je eenmaal sterkere alcohol dan bieden zich ineens meer mogelijkheden aan. Wie kent die film Parfum? Een grapjas probeerde een liefdes elixer te maken door de essence uit jonge vrouwen te "destilleren". Mooie beelden uit de Provence en boordevol info over het uit rozen en lavendel halen van etherische olie. Met sterke alco kun je uit de lavendel (van eigen kweek) de etherische olie halen, of essence uit de mandarijnen zonder te koken, net zo makkelijk. En dat ruikt dan weer lekker in de kamers. Kun je van die verdampers van keramiek maken en de olie erin doen. Heb ik ook al in mijn schetsboekje staan, dus die komt er echt wel.

VEILING
Iets heel anders nu. Al jaren heb ik een redelijk uitgebreide mail wisseling met iedereen en nog wat over alle mogelijke onderwerpen. Wat wil het geval, sinds enige tijd klaagde een van mijn contacten voortdurend dat ie geen PDF kon openen of de spellingchecker niet kon starten omdat zijn WebTV toetsenbord gedeeltelijk de geest had gegeven. Toen ik hem een PDF-je stuurde over een van zijn geliefde onderwerpen (atheïsme) met een onderzoek van de IEU en hij weer terug kwam met dat ie dat niet kon openen was ik het zat. Eens kijken, wat is dat dan voor iets speciaals, hm iets met veel knoppen en bluetooth. Maar het ding kostte nog geen 20$, waar hebben we het over dacht ik. Zo veel ergernis bij hem en de andere penpals, maar nee, toch gewoon op iets kapots blijven doorgaan. Ah, hij is bijna jarig, een mooiere smoes had ik niet nodig. Zou ik hem beledigen als ik er eentje voor hem bestelde? Toch maar: zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk kom ik op eBay terecht waar nota bene een veiling voor dat toetsenbord aan de gang was. Ha, 'spannond' denk ik dan. Dus ik druk wél op de knop hebben, maar wacht nog éven met betalen. Zo'n veiling begint met een vaste voorraad, zeg tien, en tijdsduur. Dan kunnen mensen bieden, net als bij een echte veiling. Hoe langer de veiling duurt, des te lager wordt de prijs. Dus ik wacht nog even dacht ik, krijg intussen wel een bevestiging dat ik er eentje 'gewonnen' heb, de prijs is al gezakt. Ik wacht nog een dag. Dan kun je pech hebben en je hebt geen deal. Maar dit keer had ik geluk. Voor nog geen 10$ scoor ik een keyboard van 20$. Daarmee zijn de verzendkosten weer terug verdiend. Hop betaalknop ingedrukt en bingo. Maar ja ik zit in LDF en Neil in USA. Transport kosten zijn ineens 34 flappen. Via paypal kon je toch je shippings adres nog veranderen? Yesss, de vrachtkosten gingen terug naar 9$, nóg een heel bedrag. Een voordeel, het ding hoeft niet via de US naar LDF en weer terug.
Twee dagen later kreeg ik een blij verrast mailtje met dat er een nieuw KB was afgeleverd. Hoe kon dat nu, en wie is die afzender LMQRxx. Het kwartje viel snel, gelukkig was ie niet beledigd en nam zijn vroegtijdig verjaardags cadeautje met dank in ontvangst.
Dan ondervind je aan den lijve hoe klein de wereld is geworden met dat internet. Vanuit je luie stoel bestel je een dingetje aan de overkant van de plas, en het wordt keurig afgeleverd op een adres waar ook ter wereld, soms bijna op dezelfde dag. Daar kan niets ter wereld tegenop. Dat heb ik vaak met de boeken die ik bestel. Waar het ook vandaan moet komen, uiteindelijk vind je het leesvoer in je brievenbox naast de deur. Zelfs potten en pannen, teevees, tapijten, een kerststol, alles, alles, is tegenwoordig via het internet te koop en wordt keurig bij je deur afgeleverd. In mijn geval zijn soms de portokosten hoger dan de prijs van het boek. Veelal via Amazon bestel ik 2e hands boeken voor een prikkie, de laatste was 1 cent! Portokosten 3.95, om je te bescheuren.
Over de wereld is klein geworden. Ik kan me nog een akkefietje herinneren uit de jaren 80 om een setje muntjes van Saudi Arabië te bestellen. Eerst een luchtpostbrief er heen, dan een postwissel kopen op het postkantoor, een maand of wat wachten en dan kwam er bericht van de douane dat er een pakketje vrij van invoerrechten lag te wachten op het uitklaringskantoor in Rotterdam. Persoonlijk ophalen en dit bewijs van kennisgeving meenemen graag. Dat is nog eens nostalgie. Die muntjes maken nog steeds deel uit van mijn verzameling hedendaagse munten. Geen zier waard maar leuk om munten van alle landen van de wereld te verzamelen. Daarom, voor mij was het wel jammer dat al die nationale munten verdwenen met de komst van de euro.