Receptie

Het werd niet echt licht vanochtend en dan werkt mijn biologische wekker niet echt goed. Pas laat in de ochtend gingen de luiken open en logde ik weer in. In, in een nieuwe dag. Bakkie koffie, mijn schatje ff bellen, een lekker vettig ontbijtje: gebakken eieren met ontbijtspek. Geen crêpes dit keer op zondag morgen, een zeer, zeer druilerige morgen. Het miezerde maar door. Chippie eerst maar eens naar buiten geschoven, af en toe moet je hem ook op gang helpen, kon ie weer op jacht. Vorige week had ie nog een flinke rat te pakken gekregen, ik bedoel maar. Na een half uurtje hield die het ook voor gezien en kermde `ie totaal verregend aan de deur. Nou ja voeten vegen kan ie niet, dus staan die pootjes door het hele appartement heen nu.
Het is weer om zwaar depri in je bed te blijven liggen en een flimpie te gaan bekijken. Dus het vuur lekker hoog opgestookt, onderuit in de leesstoel, toch maar dat flimpie, boekje, mijn lijfbladen Klei en Mainson et Traveaux, kranten op het internet gescanned. En dan is het tijd voor de nieuwjaarsreceptie van het dorp.

Natuurlijk heb ik de auto met onze sluikreclame erop pal voor de deur gezet ;=) Hoe bewuster de mensen uit het dorp van onze aanwezigheid worden des te meer bekendheid in de streek we krijgen, en dat betekent weer klanten.

RECEPTIE

de bourmaitre steekt van wal

Die geduchte nieuwjaarsreceptie hebben we ook weer overleefd. Uiteraard waren er maar een paar mensen op de aangegeven tijd aanwezig. De bourmaitre, zijn pappenheimers kennende, wachtte daarop nog een stijf kwartierke en vroeg ons vervolgens plaats te nemen. Nu is de goede man nogal breedsprakerig. Maar dat viel nu heel erg mee, niet ieder poppetje op de slide werd benoemd, zijn vrouw drukte vol overtuiging de slides er in hoog tempo door en wees met de cursor aan wat manlief nog even moest aanstippen. Dat ging goed, heel erg goed. De opkomst was een beetje magertjes, maar dan moest het maar niet zo miezeren.
Eindelijk, eindelijk! De bourmaitre plaatst een opmerking over het aantal ruïnes in het dorp. De grote verrassing voor ons (LMQR) is dat de ruïne en face afgebroken gaat worden. Nu is het officieel. Die procedure zal wel een jaartje of zo duren, maar het gaat gebeuren. De aanvraag voor de vergunning ligt bij de Architect de France!
Na de toespraak stelt zich gewoonlijk de voltallige gemeenteraad op, als een stel schoothondjes staan ze dan braaf te wachten op de burgemeester zijn ding gedaan heeft. Dit jaar gebeurde dat niet, wellicht omdat er teveel van de leden afwezig waren. De Meilleure Voeux (beste wensen) werden nog even herhaald en dan werd het hoognodig tijd voor une verre d`amitié (lett. een glas van de vriendschap).  Het glas wordt geheven.

Didier in functie, geroutineerd

de Bourmaitre, meilleure voeux

fève

De traditionele lekkerheid bij het nieuwjaaar: Galette du Roi leverde mij zowaar een fève op. Zo`n piepklein poppetje die in een taart verstopt wordt en waarvan de vinder een kroon op zijn/haar hoofd gedrukt krijgt. Dat kon ik gelukkig ontwijken, maar traditie hè. Zo`n galette is eigenlijk niets anders dan twee ronde plakken feuilletée deeg met daartussen een soort amandelspijs brij. Lekker, vooral dat eigen gemaakte spul. En de koffie was ook nog eens niet zo slecht van smaak, zou mijn palette zich dan aan het aanpassen zijn? `K zie me nog geen tripes, tête de boeuf of andouilles eten, maar aan de koffie begin ik blijkbaar te wennen. Goede zet geweest dus om om te schakelen naar zwarte koffie.
En dan staat ie ineens voor me, het factotum. Dorpelingen zeggen dat ie getikt is, voor mij is ie gewoon een beetje simpel. Groet altijd, nooit zonder een flesje bier onder handbereik. Zit bij een beetje weer de hele dag buiten op een stoeltje. En ja hij is een beetje simpel, maar dat is ook weer eens iets anders dan de `intelligentia` uit het dorp, toch? Al jaren zit ik er op te vlassen hem eens op de plaat te zetten en dat is me nu gelukt. Prachtige kop toch? Zo met dat vilten petje. Toegegeven, het is technisch niet de mooiste plaat.

eindelijk die foto van ons dorps factotum

Jammer dat het licht niet echt meewerkte. Wel bij bestaand licht genomen, ISO 800, F3.5, beetje gefotosjopped en voilà. Daar ga ik nog eens iets beters voor schieten als zich een nieuwe kans voordoet.

De drank wordt uitgeschonken door de feestcommissie en het zoep`n kan beginnen

drank, en jammie

oud burgemeester

buurtjes

Leuk hoor die folklore. Of heet dat couleure locale?

Wat me dit keer bewust werd was dat ik in 2009 van de toespraak niet zo veel verstond. Nu begreep ik zelfs de grapjes. Het gaat vooruit met mijn frans mag ik stellen.

NEDERLANDS
Bij het oplopen met de burgemeester naar binnen ontstaat uiteraard een beetje smalltalk tussen ons. En zowaar kwam er bijna verstaanbaar een woord engels uit diens mond! Struikelde ik er bijna van, ozo verbaasd, en geef hem natuurlijk direct een complimentje. Hij glunderen. De beleefdheid frases die je altijd uitwisselt tussen elkaar, passeerden uiteraard ook. Het lijkt dan wel een heel gesprek te zijn, maar het is gewoon een ritueel dat zich voltrekt. Een soort draaiboek dat je afwerkt, meer niet. Dan komen de nieuwe Nederlanders ter sprake en ik merk hierbij op dat die groep nu toch behoorlijk groot wordt in het dorp. Gekscherend zeg ik nog: "Het wordt misschien tijd om nederlands te leren". En verrek daar reageert ie ook nog serieus op door de zeggen dat ze nu een woordenboek in het gemeentehuis hebben liggen. Voor het vertalen van de formulieren en zo, zegt ie. Dat maakt alles een stuk gemakkelijker. Die burgemeester toch. Vol verbazing steek ik nogmaals de loftrompet. Hij glunderen natuurlijk, het is zo`n op en top fransje, gewoon vertederend om te zien hoe hij op prikkels als complimentjes reageert.

TIP! Wil je een goede (werkbare) relatie met een fransje opbouwen? Leer de smalltalk en maak af en toe een complimentje naar je gesprekspartner toe. Al is het maar over hoe schoon zijn stoepje vandaag weer blinkt. Het hoort gewoon bij de hoffelijkheid die men hier zo waardeert.
Kleine moeite, groot plezier.