Pruimensaus

De bij de beef Wellington geserveerde pruimensaus was een gelukkige greep.

Men neme:

Tools:

• Steelpan, roerspaan, koksmes en snijplank

Ingrediënten:

• 250 gr ontpitte (gedroogde) pruimen 
• 1 teentje knoflook
• 2 plakjes ui
• klont (±25gr.) roomboter
• mespuntje zout
• 1 eetlepel rietsuiker
• scheut rode port, tawny
• 1/2 L water

Bereiding:

• Snij de knoflook en ui zeer fijn en bak ze in de roomboter net niet bruin, iets verder dan glazig dus
• Mik de pruimen, suiker, en zout erbij en meng goed
• Voeg water toe en laat het mengsel aan de kook komen
• Na 5 min koken pan van vuur en met staafmixer de grootste stukken fijn maken, niet pureren!
• Terug op vuur, en saus laten indikken totdat het geheel half vloeibaar is, een beetje appelmoes consistentie
• Vuur laag zetten om saus warm te houden
• Net voor opdienen rode port toevoegen, als de saus te dik is kun je iets water toevoegen

Notes:

• De saus heeft geen erg aantrekkelijk uiterlijk, mede omdat het geen gladde saus is. Bij het opdienen zou je er iets als een rode gekonfijte kers op een schijfje sinaasappel of zo als versiering op kunnen doen. Neem een rond ondiep schaaltje voor het visuele effect. 
• Als je de saus koud laat worden dan geeft de afgekoelde boter in de saus er een beetje vettige smaak aan, houdt de saus dus op temperatuur om dat te verhinderen. 
• Pas op dat je het vlees niet te veel aanbraad, eventjes dicht schroeien is meer dan voldoende. Daarmee blijven de sappen voldoende in het vlees zitten

Het bijzondere van de combinatie van de beef Wellington, de wortels gesauteerd in door citroensap aangezuurde botersaus, en de pruimenbrei is dat hier een paar zeer contrasterende smaken op een bord samen komen. In de deegkorst zitten nog de overblijfselen van de sinaasappel. Het zure van de wortels, het zoete van de pruimen, het hartige sinaasappel van de korst en de vleessmaak van de filet Mignon met als vulling halfgegaarde uien (beetje zoetig) en knoflook. Heel apart. Met opzet heb ik er geen aardappelen of andere vulling bij geserveerd, dat zou het effect volgens mij verstoord hebben.

De keuze van filet Mignon als vlees was niet erg gelukkig, de sinaasappelsmaak drong niet goed genoeg het vlees in. Varkenshaasje is natuurlijk beter. Of misschien doet kalkoen het beter, en dat is hier ruim voorhanden. Wat voor vlees zou een varkenshaasje in Frankrijk eigenlijk zijn? Een filet de porc, maar bij de slager zag dat er totaal anders uit dan wat ik in mijn hoofd had.
Hoog tijd om eens een nauwkeuriger studie van de Franse slagerij te maken. Heb altijd al het gevoel gehad dat het prepareren van het vlees bij de Franse slager net ff iets anders gaat dan in NL.

Kruidenthee

Achter in de middag kwamen Willem en Yvette met zoon langs zwaaien. Bakkie gedaan, de nieuwste roddels uitgewisseld en een afspraak voor ons nieuwbakken kook kluppie voor volgende week. Es ff met Louise gaan kwekken wanneer dat het beste uitkomt. Vrijdagavond lijkt me wel iets.

Zo rond zessen arriveerden onze gasten. Het is al donker. Zie ik een hand uit het donker komen om de deur open te doen, met in de andere hand zo`n MaxiCozy. De herkenning was onmiddellijk, gasten van vorig jaar. En ze hebben net een kind gekregen. Sta je toch van te kijken hoeveel je dan wel niet mee moet nemen voor zo`n nieuwe wereldburger. Het bleef maar komen die bagage. Leek wel een complete verhuizing. Poedelhond met het nodige erbij topte het geheel helemaal af. Tja, dan heb je wel een Caddy max nodig dacht ik nog.


Gisteravond een nieuwe variant van Boeuf Bourguignon uitgeprobeerd. Vlees met nauwelijks vet en een Merlot als wijn ipv de Grenache die er normaal ingaat. Ook het verhaal bij een lagere temperatuur laten garen: 125°C i.p.v. 175 en dat 5 uur lang. Had ergens gelezen dat het (magere) vlees daardoor sappiger zou blijven. En dat klopte. Lekker zoals die geur van de wijn door de keuken zweefde. En de neusjes gingen dan ook meteen de hoogte in, snuif, snuif. Nu stond me wel bij dat een van de familie vegetarisch was, en dat dochterlief het niet erg vond om vlees te eten. BB was misschien net iets tè. Maar goed, de aantekeningen weer bijgewerkt dat vegetarisch de voorkeur heeft. Vertelde wat de plannen waren voor morgenavond (beef Wellington), maar dat was geen probleem. Gelukkig, voorgerecht toch maar aangepast naar een kruiden soepje en toetje wordt dan fruit cocktail. Moet ik nog wel ff honing gaan scoren vanmiddag. Het menu wordt dan: kruidensoep, beef Wellington met een saus van pruimen en worteltjes geblancheerd in botersaus, dessert fruitcocktail. Klopt helemaal zo, met kleuren en smaak contrasten. Bitter en zoet, lichte en donkere kleuren. Grappig hoe je daar op bent gaan letten. Een paar jaar geleden ging het alleen maar om: als het maar lekker is.

Ontbijt. Paar croissantjes, pain fariné, koffie, thee. Zoet en hartig beleg, eitjes erbij. Afijn een Hollands ontbijt met Franse ingrediënten, zoals we dat hier gewoon zijn geraakt. Dat geurt zo lekker dat verse brood en de koffiegeur die in de kamer hangt. De ochtend wandeling hadden ze al achter de rug. Vaders had het kleine manneke in een lap tegen zijn borst hangen. Koddig gezicht, dat kleine snoetje dat er nog net bovenuit stak, met een enorme muts op dat kleine koppie.

THEE
Ze hadden een heel apart soort thee bij zich. Thee voor jonge moeders die hun kind de borst geven. Een mengsel van anijs, dille, majoraan, melisse, venkelbloem/blad, zwarte komijn. Neem van alles 30  gram, goed mengen, en 10 minuten laten trekken. Het ruikt heerlijk. Men gebruikt dit al sinds generaties in de familie zegt manlief. Volgens Fannie is het onzin. Aan de andere kant, zegt ze, weet men relatief maar heel weinig van de exacte samenstelling van kruiden. Waarschijnlijk zit er veel foliumzuur in, dat kan dat effect hebben. Nou ja zelf volg ik vooral mijn neus, en wat voor werking het ook moge hebben het ruikt heerlijk. In de lente maar eens uit gaan zaaien. Hebben we weer eens wat anders voor mensen die liever kruidenthee hebben. Dat Rooibos vind ik maar niks.

 Alle afbeeldingen van: kruidenlexicon een zeer gedegen duitstalige site.

List&Bedrog

We krijgen elk jaar weer de nodige boekingen/reserveringen uit landen met een ongewisse reputatie op het gebied van witwaspraktijken en valse cheques. Omwille van het spel, want meer is het niet voor mij, speel ik het spelletje mee en wacht ik af tot hoever men gaat. Slechts een keer kreeg ik daadwerkelijk een cheque opgestuurd, die uiteraard vals bleek te zijn. Een goede kopie, maar om in een vervalsing ook nog een schrijffaut te laten zitten is nogal dom.
Op dit moment is weer zo`n spelletje aan de gang. Men belooft een cheque te sturen en doet net alsof het geen probleem is te wachten tot de cheque is geïnd en geratificeerd. Uiteraard weten `zij` niet dat ik een meer dan gemiddelde kennis heb over hoe dat toegaat in een banksysteem. In het hypothetische geval dat de cheque echt is, geïnd kan worden en het bedrag op je rekening staat, moet je nog een drietal weken wachten totdat het geld onherroepbaar van jou is. Want in die tussentijd kan er nog altijd een soort terugboeking verlangd worden. Hoe dat precies kan is me door het bankpiepeltje een keer uitgelegd. Het het geld is dus meer dan een maand niet echt van jou. Dat het tot die tijd in een soort limbo vertoeft en de bank daar allerlei leuke dingen mee kan doen om gratis geld te verdienen, is iets waar dan schouderophalend op gereageerd wordt. Een van die voorbeelden van een soort `legale` diefstal. Grappig die uitdrukking, diefstal is per definitie iets illegaals, hoe kan dat dan legaal worden? Kwestie van: wie heeft de beste advocaten en het meeste geld, denk ik dan weer.
Niettemin kreeg ik dit keer een reservering voor een paar weken. In het Frans gesteld nog wel! Tuurlijk weer met die typische taalfauten, die je het bruine vermoeden geven dat de aanvraag weer eens een nieuw spel zou kunnen betekenen. Uiteraard reageer ik daar serieus op en geef aan hoe ze hun boeking definitief kunnen maken. Sommige van die aanvragen lijken namelijk behoorlijk echt. Doch bij de tweede email is het kristalhelder een list en bedrog gevalletje. Je gaat via het internet googelen om eens fijn uit te zoeken van wie dat telefoonnummer echt is, en of het adres wel bestaat. Bij die laatste controle blijkt onveranderlijk dat het huis of te huur of te koop staat. Op zich is er niets verkeerds aan dat een huis te huur of te koop staat. Maar gecombineerd met een telefoonnummer dat van een bedrijf is (geen particulier nummer) of zelfs op het internet al via fora aangegeven wordt als van een duistere oorsprong, dan weet je het natuurlijk zeker.

<spel modus aan>

Je schrijft terug dat alle gegevens die ze nodig hebben op je site staan, ook de IBAN nummers, de adresgegevens, de naam telefoon enz. Die laatste gegevens staan ook als footer in de mail, maar dat wordt eigenlijk nooit door dergelijke briefschrijvers opgemerkt. Dat zou kunnen wijzen op robot programma`s die de terug komende mail filteren. De volgende stap van de tegenstander is een soort verificatie ronde. Men vraagt nogmaals om de gegevens. Dat er een abnormaal lange tijd tussen een volgende fase zit voor iemand die probeert te boeken, hoort natuurlijk ook een belletje te laten afgaan.
Steevast komt er dan een verhaal met gedoe over het vrijgemaakte budget, dat daar hun/hem/haar`s reisgeld en verblijfskosten inzit en dat de secretaresse, baas, kantoor maar één enkele cheque wil uitschrijven. Of wij daarom het teveel aan geld maar even terug willen storten. Hoe debiel denken die mensen dat je bent? Uiteraard schrijf ik dan weer terug dat dat geen probleem is zodra het geld op de rekening staat. Waarop dan weer een mailtje terug komt dat dit geen enkel probleem is en de check de week daarop op de post gaat.

<spelmodus uit>

In afwachting van die cheque krijg ik soms een mailtje of ik nog steeds geïnteresseerd ben. Uiteraard ben ik dat. Vaak blijft het daarbij. Heel af en toe is er nog een mailtje of ik dan toch maar niet iets voor kan schieten of zo. Mijn antwoord is steevast dat de cheque nog niet is aangekomen en het geld dus niet beschikbaar is. Deze keer lijkt het er op dat ik echt een heuse valse cheque in ontvangst mag nemen. Ik ben benieuwd. Het interessante van dit kat en muis spelletje is om de spelregels te achterhalen hoe je de verzameling valse cheques zo gladjes mogelijk kunt uitbreiden zonder al te veel argwaan te wekken. Met andere woorden wat zijn zo de beste reacties om te geven. Een psychologisch tik tak spelletje dus.
updated 20120129

TWEE WEKEN LATER
En jawel hoor. Daar zijn ze. Een prachtstel van valse cheques: American Express en 6 heuse cheques van 500 flappen. Zelfs in euries. En ik moet zeggen, het is heel knap gedaan. Maar ze zijn vals, uiteraard.

click op pic voor vergroting

Die laserprinters kunnen er wat van. Als ik me het goed herinner zit er in elke laserprinter tegenwoordig een soort handtekening - een aantal pixels op specifieke plekken. Die fungeren als een soort "watermerk" en door het menselijk oog is dat niet te zien. Een soort vingerafdruk van de printer. Noemt men ook wel steganografie, (link) iets verbergen in een afbeelding. Op die manier wellicht door oom agent te achterhalen aan wie die printer oorspronkelijk verkocht is. De bovenste afbeelding bevat zowaar een soort hologram sticker-achtig iets, maar het zegel verkleurt niet als je het uit verschillende hoeken bekijkt. Dat is dus een stukje alu folie dat met zo`n klein persje erin is geperst. Eerst maar eens een visuele check: geen veiligheidsdraad, watermerk is er op geprint. Oppervlakkig gezien, wel knap gedaan. In de serie nummers zitten vraagtekens = verkeerde karakterset in het software programma. Spelfauten op de achterkant, helemaal in het Duits vertelde onze gast. Slordig is dat. En als klap op de vuurpijl de inkt was geen opdruk en het papier is te dun en te geel.
Wie hier nog in tuint moet daarom echt zijn schoolgeld terughalen. Echter, blijkbaar zijn er best nog wel veel die dat dus doen, anders stopt men er niet zoveel werk in.
Zoals het hoort heb ik een bevestiging van ontvangst gemaild, waarop ik voor mijn eerlijkheid en transparantie gecomplimenteerd wordt. Sure!


AKTIE Nu is het dus zaak om via bank en politie het spel uit te spelen, ook al was het maar om geen gedoe met die jongens te krijgen. Een cheque is nu eenmaal echt of niet, simpel. Maar je moet het spel wel zuiver weten te spelen.

Wordt vervolgd.

Schapies 2012

Een van de ooien staat op springen. Ze zondert zich al een beetje af van de groep, dus dit kan elke dag gaan gebeuren. Steeds meer ooien vertonen verschijnselen van drachtig te zijn. De jongsten (gelukkig) nog niet. Maar als je zag hoe Flash zijn pogingen tot dekking ondernam bij die kleinen!. Dat was zeer koddig om te zien. Op een gegeven moment werd meneer zo wanhopig dat ie maar gewoon een sprong nam. Dan stapte de ooi een paar stapjes naar voren en stond Flash beduusd te kijken waar dat lekkere achterwerk gebleven was.
Huh? Zo net nog vlak voor zijn snuitert! Een beetje onhandig dus. Die wanhoop is ook wel te verklaren. Als de hormonen door je brein razen dan lijkt ineens al het onmogelijke uitvoerbaar. Een beetje een handicap heeft Flash natuurlijk wel. Hij staat iets lager op de pootjes dan het Texelse ras. Moet ie hoger springen. En reken maar dat ie dat gedaan heeft! We gaan het de komende twee maanden zien in hoeverre hij geslaagd is die verleidelijke achtersten van de dames te bestijgen

hier hopen we dan weer op

In de schaaphouderij is het lammeren al begonnen. Dat dit meer gepland gegaan is dan bij ons mag duidelijk zijn. Daar heb je van die kleurstempels voor die je onder de buik van een ram kan hangen met een tuigje. Als een schaap gedekt wordt dan geeft het dekblok af en zie je op het achterste een grote kleurvlek. Je hebt geloof ik drie kleuren. Die kun je dan om de 3 of 4 weken wisselen zodat je weet in welke tijd een ooi gedekt is. Hier laat ik de natuur gewoon zijn gang gaan. Om de drie weken zijn schapen tochtig, tot zo`n beetje december. Op die tijdstippen zag je Flash dan ook heftig in de weer zijn. Vanzelfsprekend houd je het een beetje in de gaten tijdens de herfst en zie je vanzelf welke schapen niet meer besnuffeld worden door de ram. Er zijn maar 7 ooien, makkelijk uit elkaar te houden. De draagtijd is tussen de 144 en 155 dagen. Daarmee kun je een schatting maken wanneer er op zijn vroegst geworpen zou kunnen worden. Vanaf halverwege januari ga ik dan ook elke dag even de stal in, en tijdens de dag de verrekijker erbij om ze te volgen. Uiteraard is dat een heel onzekere methode, maar ik ben geen schapen bedrijf. Bovendien vind ik het eigenlijk veel spannender zo.

BREEDBAND

Oh, en wil je de breedband eindelijk eens in beeld hebben op een minder empirische manier, ga dan hierheen en schrijf je in. Een onderzoek wordt door de EU uitgevoerd in hoeverre de providers werkelijk leveren wat ze beloven. De procedure is een beetje krom, bevestiging van een bevestiging. Echt Europees, zo omslachtig. Maar dan heb ik tenminste gegevens in de hand waarmee Orange weer ff geplaagd kan worden. Je krijgt dan een apparaatje dat je tussen je modem en de breedbandlijn moet zetten. Volgens SamKnows meten ze alleen als er geen netwerk verkeer is, m.a.w. als jij niets doet. Daar ga ik dan wel ff een monitor overheen zetten. Vertrouwen is goed maar controle is beter, niet waar?

Telefoon 10

We zijn aangeland bij episode tien eerste seizoen.
De klucht wordt vervolgd.

NETSPEED < 8MB
De mooie beloften van 8Mb worden door Orange uiteraard niet waargemaakt. Twee Mb komt eerder. En dat kan ik onderbouwen met 2 maanden metingen. De eerste week was het dicht in de buurt van 5, de week erna tussen 3 en 4 en de laatste vier weken komt het tooltje niet hoger dan 2. Twee komma nul twee om precies te zijn. Net zo laag als SFR op topdagen. We zij er wel iets op vooruit gegaan, maar 8Mb No Way José. Herinner me nog het akkefietje dat die telefoonjuf keihard volhield: "U heeft 8Mb", terwijl ik aan mijn kant iets van 4.5 meette. Stoïcijns herhaalde de juf: "U heeft 8 Mb. Drukt u maar op de link links boven in de pagina", waarna na enige vertraging 8 hele Megabits als getal verscheen. Natuurlijk verwees ik die test naar de prullebak, iedereen kan wel een scrippie achter zo`n link hangen dat na 2 seconden met een mooie tekst terugkomt: "de bij u gemeten snelheid is: 8Mb". "Onbetrouwbaar", zei ik toen "Nee hoor wij meten 8Mb", kwam het antwoord. Ik kon toen mijn lachen niet inhouden. Zo ongeloofwaardig was dat. Na twee maanden gebruik concludeer ik dat ze een truuc uithaalden met de snelheid. Je kan immers binnen de 8 dagen je contract ontbinden als je niet tevreden bent. Door iemand een hoge `net` prioriteit te geven gaat het dataverkeer natuurlijk veel sneller en ben je tevreden en ga je niet je kontrakt opzeggen binnen die termijn. Dan denk je: "Mooi snel die verbinding", voor Franse begrippen dan hè. Edoch. Meten is weten en dat heb ik de afgelopen weken een paar keer per week gedaan via Speedtest. En om objectiviteit te waarborgen ook af en toe andere testtooltjes gebruikt, en verschillende meetsites aangevinkt. Met min of meer zelfde resultaat. Min of meer, omdat de metingen niet tegelijkertijd werden gedaan met de verschillende tooltjes. Test-wetenschappelijk is dit dus niet. Dat Orange de kluit belazert staat voor mij echter als een paal boven water. Maar ja, dat zal mijn paranoïde geest wel zijn die ze daarvan verdenkt.

AFLEVERING 10

Wat is de aanleiding van dit stukje dit keer? Uiteraard verwacht je dat SFR nog komt met een eind afrekening. Had ik ze al tot het einde van december het restant gelaten. Maar nee, hebberig als ze zijn willen ze nog twee maanden extra innen. Die automatische afschrijving had ik al geblokkeerd bij de bank, en dat werkt prima. Ieder maand wordt keurig netjes het bedrag weer gestorneerd (teruggeboekt). Daar geen hoofdpijn van. Komt SFR eerst met een mailtje dat ik een betalings achterstand heb. Doen het nog eens dunnetjes over met een brief. Vervolgens dreigen ze me af te sluiten als ik niet betaal. Afsluiten waarvan? Ik neem toch geen diensten meer van hun af, dacht ik zo. Dus het zal wel meevallen. Toch roept dat om ff indekken. Alhoewel de mailbox functioneel zou blijven, toch maar ff snel alle mail die nog naar of via Neuf komt omgeleid, abo`s en mailnglists idem, logins bij de diverse fora, webdiensten ook maar gewijzigd. Ook leveranciers van het nieuwe email adres (info@lemoutonquirit.eu) op de hoogte gesteld. Je staat ervan versteld hoeveel je aan dat Neuf adres hebt gekoppeld denk je dan achteraf. Echt tientallen! Toch een goed idee geweest om een encrypted file-tje bij te houden waar, hoe en waarmee ik me ergens geregistreed heb. Zal wel wat gemist hebben maar daar kom ik de komende dagen nog wel achter.
Als klap op de vuurpijl komt ook Orange er nog eens dunnetjes overheen. Ze willen een RIB hebben om het abo af te kunnen schrijven. Hoe vaak moet ik dat opgeven? Dat had ik bij het aanmelden toch al gedaan? "We moeten uw RIB hebben", klinkt het dan weer alsof je tegen een muur aan kletst. Een RIB is zoiets als een soort IBAN code maar dan op zijn Frans.

bron BNP

Met die code kun je bedrijven machtigen geld van je rekening te halen. Een automatische incasso dus.
Nou ja dat ook maar weer voor elkaar maken. Van die Neuf broeders zijn we nog even niet af.

DataAnarchie

Jaren en jaren geleden ooit eens een serie kleine artikeltjes geschreven over data-anarchie (DA). Een begrip om je privacy zo goed en zo kwaad als het kan te beschermen tegen al te nieuwsgierige oogjes. In een van die artikeltjes gaf ik ook wat manieren aan om dat voortdurende gevraag naar jouw gegevens te omzeilen met antwoorden die net buiten het domein van het waarschijnlijke maar toch mogelijke liggen. Lekker cryptisch voor: je kunt straffeloos liegen dat het gedrukt staat. En wel, omdat in een goede leugen altijd een stukje waarheid zit. Je liegt dus niet, eigenlijk, maar je stelt de zaken in een ander licht.

Wat wil nu het geval. Een nieuw jaar is aangebroken en de Franse callcenters zijn weer met een schone lei begonnen. Prompt beginnen de kandidaten voor gratis spraaklessen zich dus weer aan te dienen. Ook een nieuwe ronde omdat de belastingwetgeving met betrekking tot de crédit d`impots weer nieuwe kansen biedt. Namelijk, je mag ongeveer 10K per vijf jaar aftrekken van de belasting (impots). Dat geld moet je dan besteed hebben aan verbouwing, isolatie, dubbelglas, verwarming of zo iets. De werkzaamheden moeten dan wel door een professional uitgevoerd zijn. Waarmee je jouw crédit d`impots rechtstreeks in de zakken van die professional laat vloeien. En daar is het ook om begonnen. Weinigen houden zich bezig met de vraag of dat dan wel zoveel voordeliger is. In ieder geval worden je projecten dan niet door de eerste de beste beunhaas uitgevoerd, en kun je je altijd op een soort van garantie beroepen. Afijn. Ben je een jaar verder dan mag je ook weer voor een deel gebruik maken van die crédit d`impots regeling. Gebruik maken van de CDI heeft naar mijn mening alleen zin bij werkzaamheden die je zelf niet (alleen) kunt doen, en bij grotere projecten.

BELMEVROUW
Zoals gezegd beginnen de campagnes van de fransjes dus weer te lopen. Database gevuld, adressen ontdubbeld, product afspraken OK? Check! We gaan, bonne chance. En hop in het hele land rinkelen weer de telefoons. Die fransjes zijn er zeer bedreven in om je het hemd van het lijf te vragen. Even de vragen die naar de bekende weg vragen daar gelaten. Welgeteld gingen 5 vragen over het product dat ze verkochten en meer dan 20 waren off topic. In dit soort gesprekken hebben bijna zonder uitzondering noch de vragen zelf, noch de antwoorden een toegevoegde waarde aan het onderhavige onderwerp.

Dat wil ik ff uitleggen. Waarom zijn die bel-mevrouwen zo geïnteresseerd in van alles en nog wat over je? Ook al hebben die vragen geen jota te maken met waar ze je op een zeker moment over bellen? Simpelweg omdat ze daarmee een database vullen en er dan zogenoemde profilers bezig gaan om uit te vlooien welke producten ze nog meer aan je zouden kunnen slijten. Net zoals Appie Heijn met je bonus kaart gaat doen, ook al hielden ze jaren vol dat er niets mee gedaan zou worden; geloof jij dat? Geef je aan dat je bij een bepaalde mobiel provider zit, dan kun je geheid verwachten dat je aantrekkelijke aanbiedingen krijgt om over te stappen. Of als je zegt dat je geen lening hebt uitstaan, wordt je gewoon belaagd met aanbiedingen om toch vooral een lening te nemen. Je moet dus oppassen met wat je zo verteld aan die dames. Enne, omdat alles afgeluisterd wordt, opgeslagen en verwerkt verschijnt jou profiel uiteindelijk ook bij BigBrother in de databases (échelon project, weet je nog?).

Na de eerste off topic vraag ging mijn DA alarm af en loog ik dat het gedrukt stond. De vraag over hoe oud ik was kreeg meer dan 60 mee, de vraag over of ik gehuwd was bleek ik plots weduwe te zijn, en of ik kinderen had? Ach vandaag een stuk of 4. Mijn mobiel nummer, ah die heb ik niet. Waarop stom verbaasd gereageerd werd, van iedereen heeft toch een mobiel? Welk werk ik deed, vandaag was ik PDG (président directeur géneral = een soort CEO) van AsjeMeNou een buitenlandse onderneming. Zeer geloofwaardig met mijn tijdens het gesprek steeds heftiger wordend accent. Verdere vragen beantwoordde ik niet zei ik, omdat die alleen maar dienen om uw database te vullen. Ik wilde wel eens die afspraak met mijn conversatie leraar hebben. "Nog even over de oriëntatie van uw dak, is dat zuid?" "Nee, die is zuidzuid ten oosten". "Is dat zuidoost of zuid west of noord", klonk het. "Ja de as van het huis ligt min of meer op het zuiden." En eindelijk, eindelijk kwam die afspraak. Nee die meneer die bij u in de buurt is en binnen een uur bij mij kon zijn is niet meer beschikbaar, wie had dat nu gedacht. Maar past het u... Een paar data volgden, en we enigden ons uiteraard op een voor mij goede dag en tijd, vrijdag 1800.

LOL
Gescoord!!! Weer een gratis spraakles. Waarom tuinen die gasten daar toch iedere keer weer in. Na de vier bezoeken (lessen) van vorig jaar zouden ze toch wijzer moeten zijn geworden. Het geeft voor mij alleen maar aan dat er niets wordt vastgelegd over de gesprekken / bezoeken en of ik nu een klant wordt of alleen maar een suspect (mogelijke klant) ben.
Je lacht je toch te barsten. Wel beleefd blijven tijdens zo`n gesprek hoor, prent ik me altijd in. Het heeft absoluut geen zin om zo`n belmevrouw onbeschoft te behandelen. Dat doet men in LDF maar al te graag, zo`n dame afblaffen. Zolang die dame maar onzichtbaar is en zich niet kan verdedigen met een snedige opmerking naar de klant toe, dan durft een gemiddeld fransje wel. Ja, het laagje beschaving is bij de mens zonder uitzondering microscopisch dun. Voor mij is het een plezier die mensen aan de praat te houden. De volgende keer maar eens een smartlappen verhaal ophangen, kijken hoe ze daar op reageren. Ach, het is winter, en deze kleine pleziertjes gun ik me dan. Stoor ik u? Nee hoor helemàààààl niet.

NOTE

DA is geen geintje waar je een of twee keer gebruik van maakt. Wat eenmaal in een computerbestand staat komt er nooit meer uit. De kunst is dan ook om zo vaak als mogelijk de techniek toe te passen door de vragers met onmogelijke antwoorden te voorzien. Daarmee wordt je profiel onbetrouwbaar en wordt het niet gebruikt. Het is ook niet belangrijk om te onthouden wat je de vorige keer hebt verteld, verzin gewoon iets nieuws. Helemaal lollig wordt het als je antwoord niet in een lijstje past en de beldame of belheer je een suggestie doet, die neem je dan omdat die dan altijd fout is. Daarmee prikkel je de analyse programmatuur je profiel als onbetrouwbaar te kenmerken. (een programma is niet slimmer dan zijn makers en dat zijn ook maar mensen) En dat is precies wat je wilt. Niet meer lastig gevallen te worden door al die formulieren, bellers etc.
Jarenlang praktiseren in NL zorgde ervoor dat we eigenlijk nooit gebeld werden door telefonische verkopers. En indien toch, vooral aan de praat houden. Hoe langer een gesprek duurt des te groter de kans is dat je uiteindelijk op een lijst van niet te bellen nummers komt te staan. En hoe tegenstrijdiger de gegevens zijn die over je zijn opgeslagen, ditto.
Overigens op formulieren die erg officieel lijken staan ook altijd vaak impertinente vragen. Vul gewoon iets in, omdat ze je anders dingen gaan weigeren. Vragen op een formulier die je naar eer een geweten moet invullen anders zwaait er wat, kun je altijd met n.v.t. wegkomen. Enerzijds omdat het niet met de materie te maken heeft of omdat het je privacy schendt. Je kunt gerust van me aannemen dat wat zo`n agent beweert van dit moet anders kan of mag het niet, in 99;99% van de gevallen gewoon gezwam is. Je mag er ook van uit gaan dat je meer deskundig bent dan de gemiddelde baliekluivert van een instelling. Helemaal als het een bank betreft. Zonder uitzondering kom je de laatste jaren slecht opgeleide en onvoldoend getraind personeel tegen bij de balies. Daar kun je als DA-er natuurlijk handig gebruik van maken door de zaak aan elkaar te breien met halve juistheden of klinklare leugens. Niemand die het kan controleren, als dat überhaupt al gebeurd. Happy DA-sme!

Wintertime

zicht op Vauvillers

De route tussen Epinal en MSP geeft me altijd een kadootje. Nooit is die rit het zelfde. Mag je ook wel een beetje verwachten met de natuur, het is iets wat groeit, sterft, en bloeit. Maar toch. Bij Fontenoy stonden de bomen volop in hun wintertooi, vet in de rijp. Het is zwaar bewolkt maar op de een of andere manier doet het weinige licht dat er nog is die bomen er uit springen. Mezelf uitfoeterend dat ik vergeten had een nieuw geheugenkaartje in de camera te doen, besluit ik om dat morgen even dunnetjes over te doen. Vervolgens rij ik, genietend van dit uitzicht en flink om me heen koekeloerend, slingerend over het weggetje naar Vauvillers. Thuis gekomen gauw even op het weerbericht gekeken en dat geeft hoop op een redelijk weer voor morgen. Het is fris in huis, dus hop de fik in de haard en in no time loeit het vuur hoog op. Ik installeer me er pal voor in een gemakkelijke stoel, maar is het al snel niet meer te harden zo dicht bij. Morgen maar eens de grote kachel aansteken. Dan wordt het hele huis weer eens warm, altijd goed tegen van alles en nog wat.
Balen! Vanochtend kijk ik nog slaapdronken uit het raam en zie dat de wolken van gisteren toch maar besloten hebben hun lading te laten vallen. Een volgende keer maar weer. Leermoment: altijd een geladen camera meenemen.

OOK-WEER-ZO-WAT

Onderweg zet ik of France Musique of France Culture op. De rest is mij een beetje te schreeuwerig. De eerste zou je erg veel musique op verwachten maar dat is het niet. En bij de tweede een goede mix ervan, maar dat is het ook niet. Beiden zenden erg weinig musique uit, wel wordt er erg veel gezwamd. Praatzenders noem je dat. Prima voor mijn luistervaardigheid, maar als je gewoon een stukkie muziek wilt horen moet je dat echt van je eigen CD`tjes hebben. Op een CDtje past bijna 8 uur muziek dus er staat altijd wel iets op waar je stemming dan naar staat. Een beetje moeilijk en link om die CD uit het handschoenenkastje te graaien tijdens het rijden besloot ik toch maar FM aan te zetten.

foto: toutelaculture.com

Wie schets mijn verbazing echter dat het ineens een hele middag over Gustav Leonhardt ging. Een van oorsprong Nederlandse clavecinist, organist, arrangeur, leider van een van de bekendste Barok ensembles ter wereld enz enz. Maar bovenal dé muzikant die Bach opnieuw op de kaart heeft gezet. En diens muziek zo authentiek mogelijk wilde uitvoeren, zo mogelijk op originele instrumenten. Dat de wereld draait door het diezelfde avond alleen over Piet Römer heeft is frappant. Heeft die Mathijs toch ff iets gemist. Een wereld beroemde medelander heeft op dezelfde dag als Römer de pijp aan maarten gegeven. Zelfs de New York Times besteedde er aandacht aan. Dus hop op het internet maar eens naar uitvoeringen gezocht. Nou ja, met respect voor Leonardt`s monumentale bijdragen aan de muziek, hij had al veel eerder moeten stoppen met muziek maken. Oude en de meest recente opnames laten een duidelijk verschil horen in techniek en uitvoering. Zijn jongste uitvoeringen zijn bijna niet om aan te horen. Zijn vroegere opnamen zijn virtuoos. Duidelijk is de stramheid der jaren erin geslopen. Vooral bij een instrument als het clavecimbel is dat goed te horen, jammer. Waarschijnlijk besefte hij dat ook zelf toen hij enkele weken geleden aankondigde er definitief mee te stoppen. Toch is het een reus geweest. Je krijgt niet voor niets 8 ere doctoraten op je borst gespeld, niet?

GASTEN

Opnieuw, je kunt er geen pijl op trekken. De aanvragen kwamen vorig jaar pas laat op gang, reserveringen en boekingen realiseerden we pas rond april. Nu hebben we de eerste gasten alweer gehad en volgende week weer gasten. Zo vroeg in het jaar hebben we nog nooit gasten mogen verwelkomen. Heb zelfs mijn spreadsheet voor de boekingen moeten aanpassen ;=) dat begon pas in april. De eerste boekingen voor juni-juli zijn ook al gemaakt. Veelbelovend allemaal. Natuurlijk maak je je gedachten over de crisis. Want als er één soort business gevoelig voor is, dan is het de hotellerie wel. Vooral iets dat nog maar 4 jaar draait zoals ons B&B. Alhoewel er veel geruchten gaan dat mensen het wat dichterbij huis willen zoeken. Voor ons goede signalen.

Het is slechts een stevige morgen rijden naar ons toe. Als je zo vanuit NL rond 10 uur vertrekt dan zit je tussen 4 en 5 al achter je eerste glas sap aan de rand van het zwembad. Vanuit Brussel is het nog een uurtje korter. En in Luxemburg is de brandstof altijd nog minimaal een dubbeltje minder duur dan in NL. Sla je bij D6A bij Nomexy af het binnenland in dan rij je het laatste uurtje door een stukje prachtig Frankrijk heen. Onderweg ff bij een bakker stoppen voor een croisantje of pain chocolat of gewoon een verse baguette is natuurlijk een must! Als je een beetje oplet in die dorpjes waar je doorheen rijdt, dan is er altijd wel ergens een bakker open. Of een supermarkt, maar het brood daar is niet zo smakelijk en krokant. Je kunt ook ter hoogte van Nancy van de grote weg af, maar dan moet je een redelijk recente kaart in je navigator hebben zitten om dat zonder al te veel gedoe te rijden. Het stukje Nancy -> Epinal vraagt iets meer rijtijd, maar is wel erg mooi. Het stukje Nomexy -> MSP bekort de totale rijtijd zeker met 15 min zonder dat je nu direct aan het racen bent. Wil je toch over de grote wegen blijven rijden, dan kom je ook wel aan je trekken, maar het is minder spectaculair. Een uitgebreide routebeschrijving staat op onze B&B site.

Lekker weertje

bevroren gras foto: Le Fan Belforta

Opvallend genoeg hoor je hier in MSP eigenlijk nooit iemand uitgesproken kankeren over het weer. Erger dan "nat hè?" wordt het niet echt, en dan plenst het al dagen. Deze vond ik ook sterk: "beetje triest weer" en dan hing er al een week een grauwe deken van bewolking boven ons hoofd. Bij ons Nederlanders is het al snel, takkeweer. Is het aanhoudend nat dan komt het: "met bakken tegelijk de lucht uit". Bij een paar graden hoger dan 22° is het "tropisch" weer en bij aanhoudende lichte vorst is het een "ijstijd".
Nog niet zo lang geleden kondigden de Nederlandse media de winter der winters aan, het zou een "doodswinter" worden. Een winter waarbij zelfs de adem je in de keel zou bevriezen, zo`n winter dus. Nu moet ik niet meteen gaan zeggen daar komt niets van terecht, want de koudste maanden moeten nog komen. Op zich is dat best wel vreemd. De dagen verlengen zich met 1 3/4 minuut per dag, er is relatief meer zon, en toch wordt het gemiddeld kouder. Wie legt me dat eens uit. Feit is dat een fransje zich veel milder over het weer uitlaat dan een gemiddelde `Ollander

KLIMAAT
Door de hier wonende NLers wordt op het weer een stuk minder gekankerd, valt me op. De buurman stak laatst nog zelfs de lof trompet over het weer ter plaatse. Dat we helemaal niet zo slecht af waren met het weertype. En dat voor een volbloed Nederlander, mag bijzonder heten. Op de paar zeer trieste weken van de laatste december maand na, is het weer gemiddeld ook prima de luxe.

Wim, onze hof fotograaf aan het werk

Het klimaat is niet al te extreem in deze streek. Eigenlijk wel prettig te noemen. Geen bakken sneeuw zoals zo`n driehonderd kilometer zuidelijker van ons in de franse alpen. In de winter is het gemiddeld ietsjes kouder dan in NL, en in de zomer kan het kwik oplopen tot ruim boven de 35°C. Als het sneeuwt dan ligt er al snel een laagje van een cm of tien, maar de afgelopen jaren was dat na een paar dagen wel weer weg uit de wei.
Volgens meteorologen ligt deze streek in een soort micro klimaat dat Atlantisch genoemd wordt. Iets zachter dan de omliggende provincies. De koude die uit het noorden via de Ardenne de Vogezen instroomt in de winter, blijft meestal net op de grens met de Vogezen hangen. Mailleroncourt-Saint-Pancras grenst aan de uitlopers van de Vogezen en ligt op bijna 300 meter hoogte. De kou voelt hier ook beslist anders aan dan in NL, en de temperaturen boven de 30° doen je echt niet puffen van ellende. Prima te harden.
Als echter de buien uit het zuidwesten komen, zijn we aan de beurt. Dan kan het dagen achtereen triest en miezerig weer zijn. Zelden waait het dan en komt de regen loodrecht uit de lucht naar beneden. Net een soort tropische regenbui dus. Het kan ook wel eens een paar dagen zwaar bewolkt blijven. Een deken van stilte daalt dan over het dorp bij die aanhoudende triestheid. Alsof iedereen dan maar knus in zijn bed blijft liggen. Nee een echt levendig dorp is MSP dan niet. Daarna zijn er dan ineens een paar dagen prachtige zonnige dagen. In de zomer is het weer veel bestendiger. Een stevige regenbui en dan weer zon en warmte. Ik geloof dat we zelfs een droge en een natte tijd hebben. Althans zo komt dat op mij over.

INFRASTRUCTUUR

Vauvillers

In het verleden was er veel meer leven in de brouwerij. Het dorp lag op een kruising van twee redelijk belangrijke handelswegen en had daar vanzelfsprekend de nodige negotie van. Er waren naar verluid een of meerdere bars en een restaurant, zelfs een heus hotel. Toe maar! Dat was lang, lang geleden. Het was in een tijd dat de ijzer industrie floreerde en de cokes nog in de bossen van de omgeving gebrand werd. Meer dan een eeuw geleden dus. Daarna is de industrie in de omgeving steeds minder geworden en teruggevallen tot een agrarische economie. Je ziet zelfs een heuse ruilhandel die is ontstaan; dienst en wederdienst. De streek ontvolkte vanaf die tijd. De scheepvaart op het canal de l`est is nu puur toeristisch, terwijl het in het verleden altijd een aanvoerkanaal was van brandstof, erts en eindproducten. Het is wat dat betreft einde verhaal in deze streek. Heden ten dage is de Haute-Saône een van die provincies met het laagste aantal bewoners per km2 geworden.

Canal de l`est à Fontenoys le Chateau

Die ontvolking heeft een aantal consequenties gekregen. Echte winkelcentra zijn er niet. Bakkers, slagers, kruideniers, winkels van sinkels vind je alleen nog in de grotere dorpen. Bijna alle spoorlijnen zijn gesloopt. Aansluitingen met interregionaal verkeer gaan over slechts een paar hoofdwegen, en vierbaanswegen zijn al een tiental jaren onder constructie. Met het tempo van de afgelopen jaren zal dat nog wel een tiental jaren duren voordat het vierbaans wegennet in het noorden aansluit op dat van het zuiden. Busdiensten zijn verwaarloosbaar, en voor het dichts bijzijnde boemeltreintje moet je toch al snel 40km knarren. De aansluiting voor de TGV ligt in Epinal op 50km afstand of je moet al snel naar Montbeliard (het nieuwste station) op 85km gaan.

Betancourt St Pancras

MEDAILLE
Is alles kommer en kwel dan? Nee integendeel. Zoals onze profeet heeft gezegd: "Elk nadeel heb zijn voordeel". De medaille heeft een keerzijde. In dit geval een mooie keerzijde. Door het ontbreken van industrie is de streek intact gebleven. De natuur heeft geen kaalslag ondergaan. Juist door het uitblijven van grootschalige  economische activiteit is het aanzicht van de streek authentiek gebleven.
Kortom, een ideaal gebied voor reizigers die het niet zo op de Côte d`Azur hebben begrepen. Of gewoon eens een paar dagen willen komen onthaasten. Er is rust hier, veel groen, stilte, en veel authentieke dorpjes zijn nog in tact. Als je hier gaat wandelen in de bosrijke omgeving kan het zomaar voorkomen dat je tijdenlang geen auto ziet.  Over mede wandelaars maar gezwegen. Als je in de morgen of namiddag een tour met de auto door de omgeving maakt lijkt het uitgestorven in de dorpjes. Je kunt in alle rust aan een klein vennetje gaan zitten zonder bang voor storing te hoeven te zijn.

avondschemer bij Frizon

Typischer wijze wordt het rond twaalven even iets drukker omdat dan iedereen naar de lunch moet, het Midi. Daarna keert de stilte weer terug. Als de avond valt, valt ook meteen de stilte over de omgeving. Heel af en toe hoor je een auto over de provinciale weg, maar na 20:00 is ook dat eigenlijk wel afgelopen. De pomp van het zwembad valt ook stil rond achten en dan is het echt doodstil. Daarbij lijkt het loeien van een koe al een heel kabaal. Je hoort ze zelfs grazen!

De nazomer is hier een periode dat het aantal gasten begint af te nemen en valt er wel eens een dagje open. Ik pak dan vaak een boekje en ga op een bankje aan de rand van het bos, of een kanaal zitten. Flesje water onder handbereik, soms een lunch mee in de auto en een paar uur lang waan je je in het paradijs. Op de meest onverwachte plekken staan bankjes, soms midden in het grote niets. In geen velden of wegen een dorp te bekennen en dan staat er ineens toch weer een bankje. Dat zijn de kleine kadootjes van het leven op het platteland

INTERNET
Oh en nog even lezen hoe vrij het eigenlijk is op het internet? Onlangs is er een uitspraak gedaan dat NL providers inhoud van het internet moeten blokkeren op last van een organisatie als BREIN. Nota bene! Blijkbaar snappen die vertnekken in de politiek en de rechterlijke macht echt geen bal van wat het betekent om een neutraal en onafhankelijk internet te hebben en te houden. Een beetje gisse persoon omzeilt die blokkades eenvoudig natuurlijk, maar 99% van de gebruikers wordt opnieuw richting de middeleeuwen gedreven. Lees HIER welke landen het net censureren. Er zitten ook minder voor de hand liggende landen bij. Persoonlijk vind ik monitoren van jouw prive mail ook niet te verteren maar liever dat dan inhoud af te blokken. Daar gaan we, down the drain, met het ongebreideld kennis vergaren via het internet.

updated 20120118:0900

Site

Terwijl ik bezig ben met het vernieuwen van onze site heb ik ook even gekeken naar de snelheid waarmee deze op een scherm verschijnt. En natuurlijk wil je weten hoe goed je daarin bent geslaagd. Dat kun je meten met bijvoorbeeld de page speedtest van Goochel - zoals de nieuwe Nederlanders bij ons dit uitspreken ;=)

huidige frontpage 2011

Ikke niet nieuwsgierig maar wil graag alles weten, en hop het webadres van Le Mouton ingevuld. Ik ben niet ontevreden.

Here are the results - Ici les résultats

Overview

The page Le Mouton Qui Rit Bed & Breakfast Mai... got an overall Page Speed Score of 72 (out of 100). Learn more

Suggestion Summary

Click on the rule names to see suggestions for improvement.

• High priority. These suggestions represent the largest potential performance wins for the least development effort. However, there are no high priority suggestions for this site. Good job!
• Medium priority. These suggestions may represent smaller wins or much more work to implement. You should address these items next:
  Optimise images, Leverage browser caching
• Low priority. These suggestions represent the smallest wins. You should only be concerned with these items after you've handled the higher-priority ones:
  Prefer asynchronous resources, Avoid bad requests, Enable compression, Serve scaled images, Minify HTML, Minify JavaScript, Minify CSS, Specify a character set, Specify a Vary: Accept-Encoding header
• Already done!. There are no suggestions for these rules, since this page already follows these best practices. Good job!

Good job! Niet gek voor een amateurtje vind ik dan weer. Dat van die plaatjes optimaliseren ga ik dan nog even oppakken. En caching (bewaren van delen van pagina`s op je compu)  heb ik nu juist met opzet uitgezet ;=)

POTTENBAKKEN

Vandaag ook weer eens lekker aan de keukentafel gezeten om mijn handvorm kundigheid een beetje verder op te krikken. Veel gasten willen namelijk liever handvormen dan draaien en dan is het leuk om wat voorbeelden op de plank te hebben staan de komende zomer. Gewoon om wat ideeën op te doen. Geïnspireerd door de uitzendingen op het journaal van de kerst crêches in december uit de Provence eens wat schetsjes van torentjes gemaakt. Hier en daar een sausje Gaudi erover, en de idee om er twee of drie aan elkaar de monteren leek ook wel leuk.

schertsjes

Dan ga je, ter voorbereiding, over wat praktische dingen nadenken. Zoals. Hoe hoog moet je die dingen dan maken? Het totaal moet ook weer niet te massief worden. De eerste serie maar niet hoger dan 30cm maken, dat houdt het hanteer- en draagbaar. De maten moet je uiteraard afstemmen op de grootte van de oven. Twee dan wel drie tegelijk in een batch lijkt me goed te gaan. Het moet ook weer geen priegelwerk worden. De torentjes moeten een zekere symmetrie houden, sjablonen dan maar. Ook een lichte vervreemding van de werkelijkheid, gewoon een fantasie dingetje. Ah en de gulden snede, ook rekening mee houden. Glazuren? Ook weer zoiets. De kleurtjes maken of breken je werk. Eerst maar eens een stel van die torentjes gaan maken en biscuit bakken (eerste brand op 900°C) , daarna zien we wel weer.

een fundament

Dus hop een paar pakken boetseerklei gepakt en aan het werk. Daar ging wel iets meer tijd inzitten dan ik dacht. Gebrek aan routine. Dit is, bedacht ik me, ook meteen een goede voorbereiding voor mijn projectje om de meest markante huizen van het dorp en omgeving na te maken en dat op de vide grenier (rommel markt) op de eerste zondag van augustus te gaan verkopen. Tsja en dan is het lollig om mijn techniek even ietsjes bij te slijpen en routine op te bouwen.
Zo na een uurtje of acht klooien, poetsen en fatsoeneren is dit het dan geworden. Voor de raampjes en schoorstenen heb ik me door Gaudi laten inspireren. Best wel gepiel die schoorstenen een beetje vervormd te krijgen.

Toch aardig gelukt, dit betere monteerwerk. Nu nog de andere ontwerpjes. Elke week maar eens eentje oppakken.

updated 20120116:2230


TERRA NEGRA 
En dan lonken die twee pakken Terra Negra klei naar me die ik al een tijdje geleden heb gekocht. Klei die na het bakken op +1200° een ruwe oppervlakte krijgt en dan inktzwart wordt. Misschien transparant glanzend glazuren, lijkt me een knaller te worden. Er zit 30% chamotte van 0.2 mm in. Typisch een boetseer klei. En met een beetje goede wil ook nog wel te draaien. Fannie wil al een paar schaaltjes hebben voor haar orchideën, dat lijkt me een aparte combinatie te worden, spierwitte orchidee in een zwarte ruwe schaal.

Leven

In een goed leven gaan twee dingen volgens mijn filosofie altijd samen. Boeken en eten. Twee van mijn favoriete onderwerpen op dit blog. Gisteren een nieuw recept aan mijn schatje gevoederd dat zeer in de smaak viel. Eerst over die boeken, want misschien ga ik een mooie slag slaan voor de bieb van LMQR. 

BOEKEN
Tijdens de nieuwjaars receptie had de burgemeester (BM) het ook over de bibliotheek die elke maandag open zou zijn. Een bieb in ons dorp? Da`s een nieuwe dacht ik. Vaag herinnerde ik me echter dat Louise het daar ook al eens over gehad heeft, maar het precieze er niet van wist. En kijk! Tijdens de verre d`amitié (glaasje onder vrienden) bood een van de dorpsbewoners zijn bibliotheek aan ter aanvulling van de bieb. Het scheen nogal veel te zijn, en ook boeken met verzamelwaarde. Uiteraard werd mijn nieuwsgierigheid, en hebberigheid, meteen geprikkeld en spitste ik mijn oren. Dat kon namelijk ook wel eens iets zijn voor LMQR`s bescheiden biebje. Begint die burgemeester met afwerende, bijna bezwerende, bewoordingen een betoog waar de honden nog geen brood van lusten. Nee dat moesten we vooral niet willen, en waar moeten we dat dan opslaan, nee dat is niks voor ons. De bieb van het departement wisselt van tijd tot tijd de collectie en dat moet dan voldoende zijn. Nu ken ik de collectie niet, dus heb geen oordeel daar over.
Mijn verbazing stijgt echter, tijdens het afluisteren van het gesprek, met de seconde. Dit gaat niet volgens de regels der franse politesse (beleefdheid), een beetje erg bot zelfs. Waarom de man niet uitbundig bedanken voor zijn aanbod en hem doorverwijzen naar de organisatie die die bibliotheek beheerd? Dat was enerzijds veel minder confronterend, anderzijds legde je het probleem van afwijzing bij de bieb. Daarmee de onderlinge vrede weer bewarend, iedereen weer tevreden. En de regels van de etikette zijn gevolgd, perfect zo dus. De BM zou zelfs kunnen aanbieden dat aanbod voor te leggen aan de bieb. Niets van dit alles. Ik vond dit gedrag ook niet echt bij de BM passen, daar moest meer achter steken.
De goede man stond er totaal bedremmeld bij. Afgezeken, zouden we in mooi Nederlands zeggen. Het zou kunnen zijn dat de man zijn collectie wilde verkopen en de BM daarom een beetje bits was. Kan ook door diens eerdere ervaring met de man komen dat de bedoelingen van deze niet altruïstisch waren. Zelfs een eerder conflict tussen die twee zou het gedrag van de BM kunnen verklaren, overpeinsde ik nog. Maar de lichaamstaal tussen hen gaf geen agressie te zien, meer een soort neutraliteit gemengd met dat stukje respect wat er bij fransjes ingebakken zit voor functionarissen. Met grote zelfbeheersing wachtte ik het verloop van het gesprek "rustig" af. Toen de burgemeester uit gefulmineerd was en weg liep, sloeg ik vervolgens mijn slag. Klein intrigantje? Welnee!
Tien (kijk), zei ik, als de gemeente niet wil dan ben ik wel geïnteresseerd in een paar boeken. Altijd bescheiden blijven hè. "Voor onze gasten", zei ik nog. De man  reageerde eerst nog een beetje terughoudend, maar raakte zijn reservering snel kwijt. "Ik kan over week of zo eens komen kijken. Gewoon om u te bevrijden van de prettig leesbare boeken, niet de verzamelboeken, dan komen we er wel uit." Beheers je nu, dacht ik, dring je niet op. Nadenkend nog dat het hem natuurlijk om die laatste soort boeken ging. Hierop voegde zijn vrouw zich bij de discussie en was positief over mijn voorstel. "Ach", zegt ze tegen haar man "die boeken liggen nu ook maar in de grange in dozen, daar kunnen we er best een paar van kwijt". Om niet al te hebberig te lijken lichtte ik mijn belangstelling nog toe, naar welk soort boeken ik zocht. "Iets van Stendhal, Zola, Diderot", zei ik. "Maar ook lekker weglezende dingen als detectives. Heeft u dat?" Naar de top tien auteurs, bijvoorbeeld de meest gelezen uit 2009, vroeg ik maar niet. Als die meneer een bibliofiel was, dan zouden dit soort titels niet in zijn collectie voorkomen. Maar je weet maar nooit hoe een vlieg een koe vangt nietwaar? Met enige moeite wrong ik zijn adres uit hem, nummer 13, en we gingen uit elkaar.
Waarom fransjes altijd zo moeilijk doen over adressen, ik heb geen flauw idee. Het is altijd zoiets van: schuin tegenover dit of dat, direct na het roze huis van huppeldepup, of achter het monument links omhoog. In plaats van naam straat en huisnummer. Het zal wel zijn omdat pas recentelijk àlle steegjes, weggetjes, straten en wegen een naam hebben en huizen zowaar nummers hebben gekregen. Hierdoor behelpt men zich maar met: het huis achter de boomgaard van Philippe, en zoek dan maar eens uit wie die Philippe dan wel niet mag zijn. En waar die dan nu weer zijn boomgaard heeft
Onze buurvrouw gaf me nog een tip om niet zomaar binnen te vallen maar eerst ff aan te bellen en een afspraak maken. "Fransjes houden ervan om dingen te kunnen voorbereiden", zei ze nog. Dat wist ik eigenlijk wel, zomaar binnenvallen kun je echt niet bij een gemiddeld fransje. Toch even een goede herinnering. Volgende week maar eens aankloppen en een afspraak maken.

ETEN

Het tweede goede ding uit het leven is eten. Lekker eten. Dit keer had ik iets voorbij zien flitsen van een kookshow. Iets met kip, gewikkeld in ontbijtspek. Daar ga ik dan mee aan de slag, ik zoek namelijk nog naar wat nieuwe recepten voor het komend seizoen. Lees wat om me heen, ga eens kijken op Marmiton en andere kook sites. Gemixed met een dosis fantasie, de weinige ervaring die ik de laatste 4 jaar heb opgebouwd, en de hints en tips van Fannie. Dan rolt er uiteindelijk iets als een recept uit.

Dit is het basis recept geworden. Meer een recept om mee te beginnen, omdat er best nog wel aan gesleuteld kan worden voordat het iets is voor onze gasten. Sleutelen aan dingetjes erbij, opmaak, trancheren of niet, hoeveel per persoon etc.

Tools

• kleine ovenschaal met deksel, keukenmes, snijplank

Ingrediënten

• 2 stukjes kipfilet
• 4 kruidnagels
• snufje nootmuskaat
• 1/2 ui
• 1 teentje knoflook
• 1 ons gesneden onbijtspek
• zout en peper

Bereiding

• Hak de ui en knoflook in hele kleine stukjes, kruimeltjes bijna
• Snijd de filets overlangs open en vouw de stukjes uit elkaar. 
• Prik aan elk van de uiteinden, ongeveer 3 cm uit de kant een kruidnagel in het vlees
• rasp een klein beetje nootmuskaat er over
• Strooi een deel van het ui en knoflook haksel op een van de helften, en vouw het dicht
• Wikkel het geheel in ontbijtspek, en leg het in de ovenschaal 
• Oven (voorverwarmen) op 200°C, zet toegedekte schaal erin. Na 30 minuten deksel eraf en nog 15 minuten nagaren.

Hints

• Opdienen meteen uit de oven
• Let op, nootmuskaat overheerst snel, wees er bescheiden mee
• 500 gram blijkt meer dan voldoende voor 4 personen
• Fannie legde eerst een laagje ontbijtspek in de schaal, en daarna de filet er bovenop, vouwde vervolgens het ontbijtspek om de filet heen, ook een prima manier. Zelf wikkel ik het spek meestal om dit soort dingen heen om een stevig pakketje te krijgen, ieder heeft zo zijn werkwijze, niet verkeerds aan.
  Bij de meeste winkels kun je ook vragen om het spek net iets dikker te snijden, doe ik vaak. Dit omdat het dan wat makkelijker gaat met wikkelen en het vlees net iets sappiger blijft
• De smaak van de combinatie nootmuskaat en kruidnagel door het vlees heen is heel subtiel, niet zomaar dingen toevoegen dus.
• Om op te dienen kun je het vlees trancheren in plakjes van ruim een centimeter. Let op, het is heet en het vlees is zeer gaar, een scherp mes nemen! Kun je meteen de kruidnagels eruit proberen te halen. Waarschuw je gasten er even voor om die kruidnagels eruit te vissen voordat ze toehappen als je niet alles gevonden hebt. Kauwt iemand op een kruidnagel dan blijft die smaak erg lang in de mond hangen en kan daardoor het gerecht verpesten.
• Garneren om het geheel een klein beetje meer body te geven, het oog wil immers ook wat. Er omheen of erbij kun je dan wat aardappels uit de oven doen. Een slaatje bla, wat kersen tomaten, wellicht. Of omdat het winter is: Paddo`s! Trompets de mort, met gebakken spekkies erbij desnoods; lijkt me een goede keuze. Dan krijgt het geheel een mooi uiterlijk, het halve eten gaat ook via het oog. Gelet op de kleur van het vlees zou je naar contrasten moeten zoeken in de garnering. 
• De smaak van het vlees is een heel klein beetje aan de bittere kant, ik denk daarom aan een saus van pruimen met een snufje kaneel en/of een ietsje pietsje honing erin.
• Suggesties? Klik hier voor je opmerkingen of suggesties.

VOETNOOT

Die tien meestgelezen francophone auteurs?  Om jullie alvast voor te zijn:

Marc Levy, Guillaume Musso, Katherine Pancol, Anna Gavalda, Fred Vargas (la reine des romans policiers),  Muriel Barbery, Amélie Nothomb, Bernard Werber, Eric Emmanuel Schmitt, Marie N’Diaye

En deze drie ook nog ff in de gaten houden:

Tatiana de Rosnay, Michel Houellebecq, Maxime Chattam

Die behoren tot de groep meest verkochte auteurs hier in LDF. Marc Levy staat voorlopig nog eenzaam bovenaan in alle lijstjes. Voor elk wat wils. Mijn favorieten zijn Werber, Houellebecq en Loevenbruck. Maar ja, ik ben nog maar net begonnen me in de franse literatuur/ lectuur te verdiepen. En daarom kies ik ook voor de meest makkelijk te verteren boekskes, voorlopig dan maar. Hoewel het nasnuffelen van zo`n lijstje altijd weer een uitnodiging is om dieper te graven. Ook de url`s er maar aan toegevoegd voor de nieuwsgierigen onder ons.

Taal

Zit ik in de auto naar France Culture te luisteren, mijn meest geliefde bezigheid in de kar. Ik luister naar een gemixed groepje van taalkundigen, journalisten en wetenschappers. Die hebben het uitgebreid over hoe taal geleerd en gebruikt wordt. En vanzelfsprekend komt de nadruk op de taal van politici te liggen. Na die discussie ga je zitten nadenken terwijl je op autopiloot verder rijdt. Ik ben op weg naar Dijon, dus tijd zat.

OERTAAL

Dit is wat ik uit mijn geheugen opgraaf.

 

Als kind leren we de taal door onze ouders na te papegaaien. Door verdere training, interactie met het gedoe om ons heen, en opleiding, verdiept zich onze kennis van de taal. Dat taal tegelijkertijd speelgoed en handelswaar is zijn we ons niet zozeer bewust maar zit ingebakken in onze cognitieve vermogens. We kunnen immers smeken, bedelen, liefkozen, dichten, onderhandelen, pijnigen, en plezieren met taal. Om maar een paar kenmerken te noemen. Zowel emoties als rationele zaken kunnen we er mee uitdrukken. Dat maakt taal als middel iets unieks. Taal is een van de belangrijkste stukken gereedschap in onze gereedschapskist waarmee we ons handhaven in de maatschappij. Hiermee komen we op de maatschappelijke ladder plaatsen resp. hoger of lager te staan. Tegelijkertijd is taal ook een verschrikkelijk stuk gereedschap waaraan we voortdurend sleutelen om aan de steeds veranderende eisen die er aan gesteld worden, te kunnen blijven voldoen. Taal is sterk gekleurd door sociale, politieke, weten-, en maatschappelijke invloeden. Hoor ik roepen: allemaal open deuren! Ja, dat is zo. Ik graai het slechts even bij elkaar als een inleiding voor het volgende.

TAALVORMING

Dan zak ik weg in beschouwingen. 

Door je moedertaal wordt je gevormd. Van je manier van denken tot aan de manier waarop je dingen doet. De logica van een fransje is ook niet de logica van een `ollander. De maatschappijen waarin we opgroeien zijn anders gevormd daardoor. Onze gewoonten verschillen, onze omgevingen zijn anders ingericht en onze levenshoudingen zijn daardoor ook anders. Soms ontstaan daardoor onverenigbare inzichten en dan is het pats boom knokken geblazen. Zo wordt bijvoorbeeld het Duits makkelijker uitgelegd als een soort militaire taal dan bijvoorbeeld het Frans of Italiaans, dat vaak wordt versleten als de talen van de liefde. Als luisteraar associëren we een duitstalige toespraak eerder met agressie dan een italiaans klinkend verhaal. Ook al verstaan we van beide talen geen jota. Een pracht van een voorbeeld hoe je een en dezelfde taal kunt gebruiken voor verschillende doeleinden, is te beluisteren via de noord en zuid koreaanse televisie (via satelliet) De Noord Koreanen drukken zonder meer een militaristisch stempel op hun taal dat kortaf, bijna schreeuwerig, en hanig wordt gebracht, als om te imponeren. De zuid koreaanse televisie brengt de taal meer als zakelijke taal. De laatsten presenteren een bijna neutrale verzoenende uiting. Althans, zo klinkt het in de oren, want verstaan doe je er geen syllabe van. Een heel verschil. Binnen elke taal bestaan uiteraard ook variaties op het thema liefde, krijgszucht, verzoenen, en spanning. Zoveel andere mogelijkheden openen zich met een nieuwe taal. Vandaar dat een nieuwe taal leren als het openen van een schatkist is. Al die nieuwe inzichten en ervaringen die je daardoor leert en ervaart, zijn een enorme verrijking voor je geest. Na bijna vier jaar ondergedompeld te zijn in de franse wereld kan ik dat alleen maar bevestigen. Naarmate je dieper doordringt in het Frans, de subtiliteiten in de taal en gedrag begint te bevroeden, besef je dat wat je in NL als vanzelfsprekend aanvoelt, je hier in LDF echt moeite moet doen om een gesprek volgens de franse regels der kunst te voeren. Je lichaamstaal wijkt te sterk af van die van de fransjes, waardoor ze je ook nog eens minder goed begrijpen. Je woordkeus is anders, je zinsopbouw en procedures waarmee je tot een doel komt, alles is anders voor de fransjes. Vergeleken dan met waaraan ze gewend zijn.   

TAAL MAKEN 
Is een taal maakbaar? Vraag ik me dan af.

Om al die moeilijkheden als misverstanden en zo uit de weg te gaan zijn er verschillende pogingen gedaan om een universele taal te creëren. Een van de bekendste is het Esperanto. Dat was een zoeken naar een vereenvoudiging van taal structuren. Zo is het Bahassa Indonesia ook voor een deel kunstmatig vereenvoudigd met als doel een gemeenschappelijke taal te ontwikkelen in de door tientallen dialecten en talen geteisterd land waardoor er onvermijdelijke, wellicht bloedige, ruzies zouden ontstaan. Bahassa is een succes gebleken. Esperanto is een grotendeels mislukt experiment, in tegenstelling tot Bahassa staat Esperanto te ver van de levende talen af. Ook al is het een intelligente mix van bestaande talen en een vereenvoudiging daarvan. HIER meer over kunstmatige talen. Daar kun je lezen dat een van de eerste geregistreerde pogingen van een kunstmatige taal al in 1827 plaatsvond. Er zijn tientallen van dit soort talen gemaakt. En blijkbaar is er behoefte aan talen te creëren die voldoen aan een speciaal doel.

TAALSOORTEN

Als je alles in de blender mikt, wat krijg je dan?

Zou je alle talen van de wereld op een hoop gooien, wat vergelijkende linguïsten doen, dan ontdek je families, zeg maar stambomen, in talen die in de wereld gesproken worden. Zo leiden linguïsten ook de herkomst van talen of woorden af. De oorsprong van sommige talen, zoals het Cherokees, Fins, Portugees, om er een paar te noemen, zal altijd wel een raadsel blijven. Verreweg de meesten zijn op de een of andere manier wel aan andere talen en een voorganger ervan te koppelen. Soorten of groepen kun je binnen talen soms wel onderscheiden Elke taal heeft ook weer haar specifieke eigenschappen. Je kunt in iedere taal ook specifieke idiomen (woord groepen) ontdekken, die soms een internationale dekking hebben. Je hebt idioom voor doctoren, ingenieurs, informatici, psychologen en ga zo maar door. Daar waar een vakgroep voor bestaat ontstaat als vanzelf een idioom specifiek voor die groep gebruikers. Kijk maar eens naar scheepstermen, een mooi voorbeeld van idioom dat in veel talen terecht is gekomen: mast, fokzeil, bakboord, stuurboord....

Taalgebruik is ook zoiets. Sommigen verschuilen zich op een twijfelachtige manier achter een taalmuur van Babylonische proporties, zoals politici en diplomaten. Ze bedoelen of de zaak te versluieren, of braken zinnen uit waar een gewone man geen touw aan vast kan knopen. En dat lijkt veelal de bedoeling. Want als je denkt het begrepen te hebben, ontkent een gemiddelde politicus dat. Je hebt het dan niet in de juiste context geplaatst, en als hij of zij het zo gezegd had dan was het niet zo bedoeld. Dat hoor je maar al te vaak. Gewoon met Ja of Nee antwoorden kunnen dergelijke mensen ook niet. Ze kunnen hun antwoord slechts "duiden" zoals dat in politieke taal zo mooi heet.

Op de radiozender France culture beluisterde ik, zoals ik hierboven schreef,  een discussie die precies over dit soort zaken ging. Heel subtiel werd het politieke taalgebruik als leugenachtig neergezet. De conclusie was verrassend. Men had, zei men, behoefte aan `de taal van de waarheid`. Een taal die ondubbelzinnig was, sterker nog, waarbij liegen onmogelijk zou zijn. Dat zou toch wat wezen. Vraag iemand het in de taal van de waarheid te vertellen en je weet dan 100% zeker dat het de waarheid is.

ROBOTTAAL

Een taal van de waarheid, een taal voor robots.

Nu kennen we natuurlijk ook programmeertalen voor computers zoals Algol, Basic, Fortran, Lisp, C, Java om er maar een paar te noemen. Allen hebben gemeen dat ze een minimum aan idioom hebben van pak weg 300 woorden. Sommigen veel minder, en bij sommigen kun je woorden toevoegen of constructies maken die een soortgelijke functie krijgen, zoals dat in moderne computertalen gebruikelijk is. Als je daarmee nog van een computertaal kunt spreken. 

Dergelijke constructies zien er bijna uit als een piramide. Een recept zeg maar. De naam van het gerecht staat bovenaan, de top. Onderaan staan de ingrediënten, de basis. En daar tussenin gebeurt van alles, inkopen, snijden, hakken, mixen, koken, braden, versieren en opdienen. De standaard zaken, even snel door de bocht.
Dat gebeurt allemaal onder de motorkap. De gebruiker van zo`n taal spreekt alleen maar de naam van het gerecht uit, de nitty gritty wordt onzichtbaar voor de programmeur door de machine gedaan. Daardoor lijkt het een zeer moderne taal, maar in werkelijkheid zijn het nog steeds de ouderwetse boutjes en moertjes, bitjes en byte-jes. Er is dus nog steeds geen revolutionaire vooruitgang in computertalen geboekt sinds de 90-er jaren van de vorige eeuw. Alleen een extra cosmetisch laagje aangebracht. Een suikerlaagje.

De laatste twee decennia heeft robotica een enorme vlucht genomen. Wie kent niet het robothondje Aibo, of het kleine kunstmannetje Asimo? En dus zijn er sinds een paar jaar wetenschappers bezig een speciale taal voor robots te ontwikkelen. Of het tot een universele robot taal komt is koffiedik kijken. Gezien het gedrag van wetenschappers zal er altijd wel weer een groepje zijn die weer net iets anders `net iets beters`vindt. Dus voorlopig zal het daar ook wel niet van komen en raken we behept met een pletoria aan robot talen en je zoiets fictiefs als 3CPIO nodig zult hebben om je weg te vinden tussen robots. Wat natuurlijk een waste of time is.

 

Als gedachten oefening heb ik op de terugweg daar eens mee zitten experimenteren. Hoe zou de taal er uit kunnen zien? Even voorbijgaand aan alle pogingen tot kunstmatige intelligentie. Een taal die alleen tussen robots gebruikt gaat worden, en in zeldzame gevallen tussen robot en mens. 

Streep alles eens weg, alle franje uit de taal. Elke dubbelzinnigheid, elke emotie. Dan houd je alleen de fysieke wereld om ons heen over. Elk object zijn eigen unieke betekenis en beschrijving. In het programma zou je, net als bij IBM`s Watson Jeopardy  (2011) programma, een betrouwbaarheid van het goede of ware antwoord moeten inbakken.

Zou je dan in robottaal termen gesproken kunnen liegen?

Een geconstrueerde taal zal alleen met druk van bovenaf als lingua franca ingevoerd kunnen worden. Er zal een gemeenschappelijke factor moeten zijn als communicatie met en door robots om daar iets van te bakken. En de taal zal voldoende eenvoudig moeten zijn in gebruik.

Conversatie met een robot:

 

Ik: Vervoer Amsterdam snelst

• onder de motor kap worden de plaatselijke GPS coordinaten vergeleken met de bestemming
• mogelijke middelen van beschikbaar vervoer en de snelste manier van verplaatsing
• verkeersgegevens, meteo
• worden de meest frequent bezochte adressen in Amsterdam klaargezet
• kijkt waar je het laatst naar hebt gezocht op het internet
• of welk adres je hebt geraadpleegd via je tablet of zo
• maakt een weging van betrouwbaarheid en komt met een suggestie

Robot: Bestemming Rokin10?

• Waarop je slechts hoeft te bevestigen of een nieuw adres te geven

Ik: OK

• als auto de snelste is wordt dat aangegeven en je navigator wordt dan met de route geladen

Robot: Auto, route geladen, parkeerplaats gereserveerd

Dat is de interactie robot - mens

Tussen robots gaat het anders - even met grote stappen:

• Domein: regio, coordinaten
  
• destination: Amsterdam
• connect
• info: laatste zoekopdracht, Rokin 10
• transmit <> GPS
• restrictions: afstand bestemming > 10KM, file A10, regen A2
• connect
  
• Domein: vervoer: private
  
• middellen: select: auto
• connect: data
• permission: OK
• execution: route in navigator, reservering parking
• communication: Auto, route geladen, parkeerplaats gereserveerd 

Er wordt met verschillende robots verbinding gezocht: route, vervoer, meteo, verkeer en parking. ID`s, bestemming en voorwaarden worden uitgewisseld. En ikke kan in no time vertrekken naar het museum. Hier heb ik met opzet een heel eenvoudig voorbeeld genomen. Het geeft redelijk weer waar we mee te maken krijgen. Interactie mens robot, en robot robot. Is er een nieuwe taal nodig? Nee, alleen het rigoreus wegsnijden van franjes, en toevoegen van wat ze nu augmented reality noemen, een soort transparantje met gegevens over de werkelijkheid heen. Voor robots zullen ze een andere manier van voorsorteren van gegevens moeten opzetten, en robots met van alles en nog wat verbinden. Met andere woorden, het kan nu al met de bestaande middelen gemaakt worden. Dus hop techneuten, aan het werk!

Tsja, in de auto heb je zeeën van tijd, dan volg je nogal eens wat breinkronkels.

 

Receptie

Het werd niet echt licht vanochtend en dan werkt mijn biologische wekker niet echt goed. Pas laat in de ochtend gingen de luiken open en logde ik weer in. In, in een nieuwe dag. Bakkie koffie, mijn schatje ff bellen, een lekker vettig ontbijtje: gebakken eieren met ontbijtspek. Geen crêpes dit keer op zondag morgen, een zeer, zeer druilerige morgen. Het miezerde maar door. Chippie eerst maar eens naar buiten geschoven, af en toe moet je hem ook op gang helpen, kon ie weer op jacht. Vorige week had ie nog een flinke rat te pakken gekregen, ik bedoel maar. Na een half uurtje hield die het ook voor gezien en kermde `ie totaal verregend aan de deur. Nou ja voeten vegen kan ie niet, dus staan die pootjes door het hele appartement heen nu.
Het is weer om zwaar depri in je bed te blijven liggen en een flimpie te gaan bekijken. Dus het vuur lekker hoog opgestookt, onderuit in de leesstoel, toch maar dat flimpie, boekje, mijn lijfbladen Klei en Mainson et Traveaux, kranten op het internet gescanned. En dan is het tijd voor de nieuwjaarsreceptie van het dorp.

Natuurlijk heb ik de auto met onze sluikreclame erop pal voor de deur gezet ;=) Hoe bewuster de mensen uit het dorp van onze aanwezigheid worden des te meer bekendheid in de streek we krijgen, en dat betekent weer klanten.

RECEPTIE

de bourmaitre steekt van wal

Die geduchte nieuwjaarsreceptie hebben we ook weer overleefd. Uiteraard waren er maar een paar mensen op de aangegeven tijd aanwezig. De bourmaitre, zijn pappenheimers kennende, wachtte daarop nog een stijf kwartierke en vroeg ons vervolgens plaats te nemen. Nu is de goede man nogal breedsprakerig. Maar dat viel nu heel erg mee, niet ieder poppetje op de slide werd benoemd, zijn vrouw drukte vol overtuiging de slides er in hoog tempo door en wees met de cursor aan wat manlief nog even moest aanstippen. Dat ging goed, heel erg goed. De opkomst was een beetje magertjes, maar dan moest het maar niet zo miezeren.
Eindelijk, eindelijk! De bourmaitre plaatst een opmerking over het aantal ruïnes in het dorp. De grote verrassing voor ons (LMQR) is dat de ruïne en face afgebroken gaat worden. Nu is het officieel. Die procedure zal wel een jaartje of zo duren, maar het gaat gebeuren. De aanvraag voor de vergunning ligt bij de Architect de France!
Na de toespraak stelt zich gewoonlijk de voltallige gemeenteraad op, als een stel schoothondjes staan ze dan braaf te wachten op de burgemeester zijn ding gedaan heeft. Dit jaar gebeurde dat niet, wellicht omdat er teveel van de leden afwezig waren. De Meilleure Voeux (beste wensen) werden nog even herhaald en dan werd het hoognodig tijd voor une verre d`amitié (lett. een glas van de vriendschap).  Het glas wordt geheven.

Didier in functie, geroutineerd

de Bourmaitre, meilleure voeux

fève

De traditionele lekkerheid bij het nieuwjaaar: Galette du Roi leverde mij zowaar een fève op. Zo`n piepklein poppetje die in een taart verstopt wordt en waarvan de vinder een kroon op zijn/haar hoofd gedrukt krijgt. Dat kon ik gelukkig ontwijken, maar traditie hè. Zo`n galette is eigenlijk niets anders dan twee ronde plakken feuilletée deeg met daartussen een soort amandelspijs brij. Lekker, vooral dat eigen gemaakte spul. En de koffie was ook nog eens niet zo slecht van smaak, zou mijn palette zich dan aan het aanpassen zijn? `K zie me nog geen tripes, tête de boeuf of andouilles eten, maar aan de koffie begin ik blijkbaar te wennen. Goede zet geweest dus om om te schakelen naar zwarte koffie.
En dan staat ie ineens voor me, het factotum. Dorpelingen zeggen dat ie getikt is, voor mij is ie gewoon een beetje simpel. Groet altijd, nooit zonder een flesje bier onder handbereik. Zit bij een beetje weer de hele dag buiten op een stoeltje. En ja hij is een beetje simpel, maar dat is ook weer eens iets anders dan de `intelligentia` uit het dorp, toch? Al jaren zit ik er op te vlassen hem eens op de plaat te zetten en dat is me nu gelukt. Prachtige kop toch? Zo met dat vilten petje. Toegegeven, het is technisch niet de mooiste plaat.

eindelijk die foto van ons dorps factotum

Jammer dat het licht niet echt meewerkte. Wel bij bestaand licht genomen, ISO 800, F3.5, beetje gefotosjopped en voilà. Daar ga ik nog eens iets beters voor schieten als zich een nieuwe kans voordoet.

De drank wordt uitgeschonken door de feestcommissie en het zoep`n kan beginnen

drank, en jammie

oud burgemeester

buurtjes

Leuk hoor die folklore. Of heet dat couleure locale?

Wat me dit keer bewust werd was dat ik in 2009 van de toespraak niet zo veel verstond. Nu begreep ik zelfs de grapjes. Het gaat vooruit met mijn frans mag ik stellen.

NEDERLANDS
Bij het oplopen met de burgemeester naar binnen ontstaat uiteraard een beetje smalltalk tussen ons. En zowaar kwam er bijna verstaanbaar een woord engels uit diens mond! Struikelde ik er bijna van, ozo verbaasd, en geef hem natuurlijk direct een complimentje. Hij glunderen. De beleefdheid frases die je altijd uitwisselt tussen elkaar, passeerden uiteraard ook. Het lijkt dan wel een heel gesprek te zijn, maar het is gewoon een ritueel dat zich voltrekt. Een soort draaiboek dat je afwerkt, meer niet. Dan komen de nieuwe Nederlanders ter sprake en ik merk hierbij op dat die groep nu toch behoorlijk groot wordt in het dorp. Gekscherend zeg ik nog: "Het wordt misschien tijd om nederlands te leren". En verrek daar reageert ie ook nog serieus op door de zeggen dat ze nu een woordenboek in het gemeentehuis hebben liggen. Voor het vertalen van de formulieren en zo, zegt ie. Dat maakt alles een stuk gemakkelijker. Die burgemeester toch. Vol verbazing steek ik nogmaals de loftrompet. Hij glunderen natuurlijk, het is zo`n op en top fransje, gewoon vertederend om te zien hoe hij op prikkels als complimentjes reageert.

TIP! Wil je een goede (werkbare) relatie met een fransje opbouwen? Leer de smalltalk en maak af en toe een complimentje naar je gesprekspartner toe. Al is het maar over hoe schoon zijn stoepje vandaag weer blinkt. Het hoort gewoon bij de hoffelijkheid die men hier zo waardeert.
Kleine moeite, groot plezier.