Winteratelier

kijk `m gaan!

handvormen

Grappig, de eerste pot die werd gedraaid in mijn winteratelier werd gemaakt door een kind van acht jaar. Geweldig dat kleine manneke zo achter die draaischijf te zien zitten. Voor zo`n eerste introductie in het edele pottenbakken ging het hem toch niet slecht af, helemaal niet. Ooit een hyperactief kind iets proberen te leren? Nou, ik kan je vertellen dat dit een totaal nieuwe ervaring is geweest voor me! The kid keek overal heen behalve zijn werk. En voor draaien is het handiger ietsjes meer concentratie op te brengen. Hij deed zijn best, en bij het centreren kreeg ie een rooie kop, gewoon aandoenlijk. Wat ik me afvraag is, hoe je je als kind moet voelen als drie volwassenen op je in zitten te praten. Niet op je gemak denk ik. Je zag dat hij zich afsloot. Dus al snel gaf ik hem gewoon de stukjes van 500 gram klei aan en deed niets anders dan het ergste te korrigeren. Daarmee ging het steeds beter. Hij hield zich kranig, zonder meer. We hebben toch wel lol gehad en daar ging het per slot om. Twee werkstukjes zal ik verder voor hem afwerken dan heeft ie er toch nog een herinnering aan. Vreemd dat ouders altijd willen dat hun kids met iets naar huis komen… een soort prestatie dwang of zo? Zo jong al?

ONDERTUSSEN
De gasten in het appartement waren niet zo geweldig enthousiast. Het begon al dat ze bij aankomst buiten in hun  auto bleven wachten. En het was best fris buiten. De voordeur was toch echt open! Was ook een beetje bij toeval dat ik naar buiten keek en hun auto ontdekte. Jammer. Gauw naar buiten gelopen en ze verwelkomd. De heer was behoorlijk ontstemd, en dat merkte je de volgende ochtend nog. Je vraagt je af wat hun verwachtingen zijn geweest. Wat de gasten zich niet gerealiseerd hadden is dat er voor het appartement niet zoveel pampering plaatsvindt dan als je in de gewone gastenkamers verblijft. En bij de boeking was toch nadrukkelijk gezegd dat ze zich zelf moesten redden in het appartement. Jawel, de bedden waren opgemaakt, alles was klaar. En ik heb ze even wegwijs gemaakt. Toen ik koffiepoeder en zo aanbood, zodat ze in ieder geval een bakkie konden zetten, werd dat afgeslagen. Waarschijnlijk omdat ik er niet bijvertelde dat dat on the house was. Merk ik wel vaker dat mensen iets weigeren omdat ze denken dat dat op de rekening kom, en dat ze zich generen om daarna het alsnog te accepteren. Als ik die signalen opvang, zeg ik dat nog eens nadrukkelijk: du maison - op het huis. Waarschijnlijk had ik al teveel strafpunten. Op mijn vraag de volgende morgen, of ze goed geslapen hadden, kwam dat typische beleefde, maar toch afkeurende antwoord van mijnheer. Zoals Fransjes dat zo subtiel kunnen brengen. Mevrouw had last gehad waar veel reizigers mee te kampen hebben, namelijk dat ze slecht in een ander bed slapen de eerste nacht. Toen ze vertrokken zat ik natuurlijk in het atelier te klussen, tsja en als je dan zomaar weg wil gaan... Afijn, eentje kwam er op het idee om ff te bellen. Waarop ik het atelier uitstormde om afscheid van de gasten te nemen. Het is een groot huis, dus je kunt elkaar wel eens niet meteen vinden. Meneer knikte maar eens. Geen beste beurt gemaakt dus. Moet es ff met Fannie overleggen hoe we hier het beste mee kunnen omgaan als gasten voor een nacht in het appartement willen slapen. Suggesties iemand?

In ieder geval ben ik blij dat ik de elektrische kacheltjes heb laten hangen. `s Nachts dooft het vuur in de CV natuurlijk en koelt het af in de kamers. Dan kunnen de gasten die kacheltjes aandoen als het hen te fris wordt. Dat was in ieder geval dan weer een pluspunt. An sich deed de CV het prima, die kan die 11 radiatoren met gemak aan. De zonnecollectoren houden overdag, als de zon schijnt dan, het zaakje op 15 graden en dan is de sprong naar 20° in de kamers door de houtkachel natuurlijk zo gemaakt.

PEREN

Gisteren weer een nieuw eet experiment. Peren met chocola (LMQR`s kookboek - naar beneden scrollen totdat je het recept ziet van de chocoladesaus) krijgen de gasten hier vaker. Als er kinderen bij zijn dan zit er bijna altijd iets met chocolade bij, dan laat ik wel de alcohol eruit. De peren die in de schappen van de supermarkt lagen waren nu niet direct rijp. Toch de rijpste er maar uitgezocht. Ergens kwam vaag iets bovendrijven als peertjes koken met iets erbij. Dat iets erbij werd vanille. Na een halfuurtje koken vond ik ze zachtgenoeg. De peren door midden gesneden, in een stervorm op een groot bord gelegd, dan de vriezer ingeschoven. Tijd om de chocoladesaus te maken kwam wel als het toetje opgediend moest worden.
Toch maar gekozen voor boeuf bourguignon en aardappelpuree met een gegrilde kaaslaag er boven op. Omdat er een kind bij was verder niet zitten sleutelen aan de puree, anders doe ik daar nog een stinkkaas door en room + een klont boter. Salade is bij Fransjes altijd een entremet (tussengerecht) of een entree, daar maakte ik dan de fromage blanc saus bij omdat de BB al redelijk zwaar op de maag ligt. De zachtgekookte peer was behoorlijk gekoeld, daar met een lepel voorzichtig de chocoladesaus over die gelukkig ook nog meteen opstijfde. Altijd weer spannend of de saus niet te dun of te warm is. De rest in een kommetje er bij geserveerd. Misschien een volgende keer nog iets als rode kersjes erop of zo. Walgelijk klassiek maar het oog wil ook wat. Het smaakte weer voortreffelijk en de peren waren precies zacht genoeg. Een gouden truuk die ik moet onthouden.