Avondlicht

De zon is bloedrood aan het ondergaan, de schapies staan kwispelend in de wei. Chippie struint daar een beetje omheen en de twee Mario Brothers (de geiten) liggen voor pampus een beetje afzijdig van de kudde na te meuren. Floppie, de papegaai is een bad aan het nemen. Een puinzooi weer, gelukkig hebben we tegels dus dat is makkelijk op te ruimen. Kortom het is weer een pastorale zondagmiddag.

De duikers meldden dat de slagboom inderdaad open was. Dat scheelde weer met het sjouwen van de flessen. Hopelijk zijn ze niet in de blubber daar vast komen te zitten. Want toen ze gistermorgen wegreden lag de auto toch wel bijna op zijn assen. Ze hebben het in ieder geval naar de zin gehad, da's geweldig.
De zonnecollector had de centrale verwarming tot bijna 20º gebracht vandaag! Een record. Ideaal zou zijn als daar 40 op de thermometer zou staan. Maar ja, dan moeten er toch een paar elementen bijgezet worden. Dat staat op de planning voor volgend jaar. Mag BP zijn rug weer eens breken op het graven van sleuven. De solarfarm is iets van lange adem, en noch Fannie, noch ik, hebben zin om daar meer dan nodig is in te investeren. Nu het is bewezen dat het werkt, gaan we verder. Nog steeds stap voor stap.

BOEKEN
Vandaag begonnen aan het boekje: Histoire de la Cuisine Bourgeoise (geschiedenis van de franse burger keuken). Tweede hands via het web gekocht. Uiteindelijk scheelde dat niet veel van de nieuwprijs met de kosten van de postzegels erbij, maar het is de leut van het vinden van zoiets op het franse equivalent van marktplaats: leboncoin (vrij vertaald als: de goede plek). Er is ook nog een boekje art de la cuisine au 17e siecle, over geschiedenis gesproken. Op het net vroegen ze er toch iets teveel voor naar mijn zin. Vreemd genoeg bood een Spaanse wederverkoper het aan. Gewoon een beetje geduld hebben, dan komt het vanzelf goeiekoper op je af. Bizar, het staat op de site van de uitgever voor een tientje minder. Nog vreemder is dat je dat boekje via Google wel op diens site vindt maar niet via de site zelf. Maandag maar eens over bellen of ze het nog hebben.
Zo stond het laatste deel van de serie van Henri Loevenbruck: "Les Cathédrales du vide" een jaar geleden op 27 euries, harde kaft. Nu kun je het in pocketvorm bestellen voor 7. Geduld is een schone zaak. Mezelf één boekje per winterweek gunnende, heb ik dat dus maar gedaan. De volgende op de lijst is Frank Tilliez "Le syndrome [E]". Daar zijn ook lovende kritieken over geschreven. Zowel van Tilliez als Loevenbruck heb ik al een paar pockets in de kast staan. Beide schrijvers zijn zeer lezenswaardig. Goed voor een week leesplezier.


En tenslotte eentje voor de bestudering van de geschiedenis van de computer: Worm, the first digital world war. Die geldt eigenlijk niet voor mijn wekelijkse leesvoer dieet. In december wordt namelijk weer aan de update van de site begonnen en daar zijn dit de voorbereidende bezigheden voor. De afgelopen drie jaar is alleen het hoognodige aan de site gedaan. Nu ben ik de aantekeningen, knipsels, info van het web, etc van de voorbije jaren bij elkaar aan het zetten en te rubriceren. Een Syssiphus arbeid, maar het moet nu eenmaal gedaan worden. Als over een paar weken het halletje klaar is kan mijn biebje over dit onderwerp daar gestald worden, en kan ik aan de slag. Bizar hoeveel info je in een paar jaar kunt verzamelen.

SPAGHETTI
Iets waar je me midden in de nacht voor wakker kunt maken: spaghetti met bolognese saus. Een keer in de zoveel weken kook ik een paar liter van dat spul, en eet dat dan een heel aantal dagen achter elkaar. Elke dag een portie nieuwe spaghetti koken, stukje kaas en brood erbij, een feestmaaltje voor deze jongen. Héérlijk! Dat top je dan af met een Calva(dos), een ijsklontje erin, de avond kan dan niet meer kapot.

De zon is onder, het wordt heel snel kouder, en ik roep Chippie binnen. Die staat na een minuutje te mauwen aan de deur. Ik doe wat brokkies in zijn bakkie en mevrouw is weer ok voor de nacht. Werkt prima zo, werkend op het Pavlov effect. Je roept de kat, geeft brokkies en klaar. Katten zijn dus gewoon te trainen. Bios was ook zo afgericht en luisterde prima naar zijn naam, vaak was er dan ook wel wat te snaaien. Vanmiddag sprong Chippie echter op het aanrecht. Deze jongen was hem dan toch ff iets te snel af, en hij kreeg een mep met de lege melkfles. Pijn en beloning dat is blijkbaar de manier om Chippie te leren waar ie wel en niet op kan klimmen. Nou ja, zodra ik me omkeer is ie dat natuurlijk totaal "vergeten" ;=) In mijn volgende leven wil ik ook kat zijn. Een beetje mekkeren en hop je bakje is weer vol. Een beetje vervelend doen en je baasje begint zich als een gek af te vragen hoe die je kan pamperen om je dat niet meer te laten doen. Wie is er dan eigenlijk de baas?