House Management Manual

Sommige delen van de installaties hier in huis beginnen een behoorlijk gecompliceerde vorm aan te nemen. Dus roeptoeterde ik dat er een House Management Manual moest komen. Iets waarin stond hoe alles hier in huis aan elkaar is en wordt geknoopt. Hoe sommige dingen werken, en waar je wat vindt. Het afgelopen weekeinde ben ik met een eerste opzetje begonnen. Gewoon om eens te kijken waar ik aan begon. Een soort voorstudie dus. Enfin, eerst maar eens de hoofdstukken bepalen. Dan een structuur van die hoofdstukken en nog wat onderdelen als adressen, leveranciers etc. Er bestaan van praktisch alle deel projecten schetsen, een hoop email, tientallen foto's en de rekeningen heb ik ook nog bewaard. Al te moeilijk moet het niet zijn om dat allemaal in te vullen.

Douches en toiletten kamers

Je vraagt je dan af hoe gedetailleerd het moet zijn.
Over 10 jaar weet je echt niet meer hoe alles loopt. Waar iets is ingegraven, welke stop in de stoppenkast nu met welke stopcontacten werkt, of waar de stroom nu vandaan komt. Zo zijn er 4 stoppenkasten in dit huis, 6 als je die van het badhuis en solarfarm meerekent. Kom daar nu maar eens uit als je er niet bijna vier jaar aan hebt lopen knutselen, uitbreiden, upgraden (sterkstroom). OK vrij gedetailleerd dus.

En voor wie schrijf je dit allemaal op?
Ten eerste, voor mijzelf, als bricoleur en voor Fannie als chef als ze eens iets moet uitbesteden. En ten tweede voor de nieuwe eigenaar wellicht, die over +10 jaar dit huis koopt. Want hoe leuk dit werk als B&B ook is, op een gegeven moment wordt je er te oud voor. Dan zou het leuk zijn als de nieuwe eigenaar met Le Mouton verder gaat. Trekken wij ons terug in een klein apartementje aan de zuidkust of zo. Maar ja als je ziet dat het daar overstromingen, stormen en heftige sneeuwval geeft, lijkt me dat ook niet weer zo'n gunstige stek om neer te strijken.

picture: interchalet.com

Hoe ver moet je gaan?
Nadat de hoofdstukken waren opgeschreven, de structuur binnen die hoofdstukken was vastgelegd, ben ik voorzichtig met een onderdeel begonnen. Want wie A zegt, moet ook B zeggen, toch? Nou, dat is dan ff schrikken geweest. Zovéél. En moeten daar nog foto's bij, en tekeningen? Volgende vraag. Is het interessant om te weten hoe iets is ontstaan? Nee. Voor iemand die alleen de informatie zoekt is dat niet interessant. Weglaten dus. Wel waar het staat en hoe het verbonden is met het huis bijvoorbeeld. Waar de leidingen lopen, en wat wat is. Leverancier? Ja dat wel, garantie en zo.  Iets over die leverancier, hm alleen als dat zinvol is denk ik. Want dat geeft je een goede start bij nieuwe onderhandelingen. Maar moet dat in het HMM? Nee vind ik dan weer. Maar je wilt het wel vastleggen? Ja, waar nodig. Stop dat dan in een aparte bijlage, of beter nog apart deel. Beperk de informatie tot het essentiële dus. De bla bla in een ander deel. Belastingen hoort dat thuis in het HMM? Of hoort dat weer thuis in dat aparte deel. Of moet over hoe je Le Mouton managed ook weer een apart deel komen? Ja denk je dan. Op die manier ontstaat er een technisch deel, een deel over de nitty gritty van het geheel, en hoe run je le Mouton. Tenslotte besluit ik alleen het HMM pur sang te gaan maken. Het moet zinvol zijn, niet ontaarden in hobbyisme. Dan wordt het een tien jaren project. De rest komt dan heel misschien wel, als dat nodig mocht zijn. Er zijn immers nog +10 jaren te gaan?

picture from: atistbooknews.com

Zo dat is dan afgekaart. Alleen de essentiele info, een foto van het eindresultaat, en de ontwerpen. Dat maakt het een overzichtelijk iets, en geen tien jaren plan.

BLOGGERS
Bloggers komen en bloggers gaan. Er zijn er miljoenen van. De gemiddelde levensduur van een blog ligt zo tussen de drie en vijf jaar. De blijvers, die hebben zonder uitzondering iets speciaals. Zo ook deze blog, die van Paul Wuesten. Fotograaf. De mooiste platen maakt ie en houd daar zelfs exposities van. Kijk eens hier voor de blog en hier voor zijn professionele site. Vergeleken met Paul's platen zijn de mijne natuurlijk gewoon vakantiekiekjes. Ook niks mis mee, maar die van Paul zijn werkelijk een genot om naar te kijken. En da's natuurlijk een heel verschil. Hij werkt veel met een techniek die HDR heet. Je maakt drie foto's met een iets verschillende belichting en een programaatje voegt die naadloos samen. Heb ook ergens gelezen dat dat programmaatje die drie verschillende opnames ook kan simuleren, helemaal mooi toch? Je krijgt er zeer indrukwekkende en bovenal dramatische platen mee. Zie je, iets speciaals hebben, dat doet een blog overleven.
Mijn blog heeft niet zo iets speciaals. Het heeft gewoon een duidelijk doel. Iedereen op de hoogte houden van wat Fannie en ik hier uitvreten. Hoe Le Mouton Qui Rit vaart.. Waar we tegen aan lopen, wat we meemaken, verbouwen, kortom gewoon een gezellig babbelen zonder pretenties te hebben. Fatsoenlijk Nederlands schrijven kan ik toch niet, plaatjes maken ook niet, tekeningen maken weer wel.
Hier nog eentje. Deze blog is ook een blijvertje, een jonge journalist Oliveer van Beemen, die op 23 jarige leeftijd als journalist in Parijs aan de slag ging. Reist heel Frankrijk door en heeft daar een boekwerkje van het daglicht laten zien. De recensies zijn lovend.
Zo kan ik nog wel ff doorgaan over bijzondere blogs, maar dan ben ik vannacht nog aan het tikken.

POTJES
Wellicht wordt het pottenbakken toch nog eens iets. Ik ben nu bijna klaar met het inrichten van het winter atelier. Bezig met de droogrekken en materialen naar binnen te sjouwen. De draaitafel staat klaar. En nu is het enige nog de wastafel met warm en koud water. Dan kan  het grote zoeken naar een mooie vorm voor ons eigen servies beginnen. Dat servies moet er met het volgende seizoen zijn, een pracht van een deadline.
Om met een pennenstreek een schapenvorm op een stuk papier zetten, ons handelsmerk moet dat worden, lukt nog niet zo best. Het lijkt meer op een hond tot nu toe. Awel, er is nog wel tijd voor om dat onder de knie te krijgen. Misschien moet ik gewoon een stempel maken. Dan ben ik er vanaf. Hoewel, het is wél een uitdaging.