Couloir

Hoera, krijg eindelijk het gevoel dat ik vooruit ga met mijn frans. Vanochtend een lange zin zonder ook maar een keer te stotteren of zoeken naar woorden. Was ook niet eens boos, dan komt het er namelijk behoorlijk vloeiend en rap uit ;=) Floep, daar lag die zin dan toch maar zomaar op tafel, stond er zelf verbaasd van te kijken. Kreeg ook even het gevoel dat ik door een soort van een barrière heen brak. Nu is deze jongen niet zo bang om fauten te maken, maar voor de luisteraar is het geen doen, als je zo staat te haspelen en zoeken naar woorden. Zeker, dat accent zal never nooit weggaan. Na een paar woorden hoort iedereen dat ik uit NL kom. Belde laatst Antenne Bleu op, een lokale radiozender, en het klonk heel beleefd hoor. "Goh", zegt ze, "u heeft een heel licht accent. Waar komt u vandaan"? "Nederland", zei ik. "Oh maar dat had ik niet gedacht". Toemaar gaan ze ook nog slijmen met je. Als je je zelf dan terug hoort, stijgt het schaamrood je toch wel naar het kale kruintje. Afijn, elke dag lees ik nu een stukje hardop uit een of ander boek of tijdschrift. Las ik ergens als tip. Dat kun je met de compu opnemen, nou dat wil je niet horen! LOL Gewoon volhouden, stug volhouden. Wat ik ook regelmatig doe is de praters op radio zender France Cultuur nawauwelen, in de auto dan. Gaat me steeds beter af.
Dit moet je ook eens doen. Eens roepen: POUR LA GLOIRE DE LA FRANCE! - voor de glorie van Frankrijk. Wel in de context van een of andere discussie hoor, anders slaat het natuurlijk als een tang op een varken. Vinden ze prachtig. Vooral als je dat met een overdreven nasale rollende R doet. Ze gaan dan meteen meedoen en verzinnen dan weer andere kreten met die brallende GLOIRE - spreek uit: glwaarrruh. Ach, je amuseert je wat met die autochtonen, nietwaar?

COULOIR

Het couloir - de gang van ons appartement naar het atelier - vordert gestaag. Voor het zware tilwerk, de wandplaten en het plafond, BP maar weer ingehuurd. De timmerman uit het dorp heeft het zo ontzettend druk dat ie pas in april kan. Komt ie alsdan nòg niet opdagen, gezien de vorige ervaring, is helemaal niet erg. Daar leer je mee om te gaan. Althans, ik wind me er niet meer over op, is volkomen zinloos. Bovendien, met dat soort leveranciers maak ik korte metten en zet ze op de liste noir, de zwarte lijst.
Over vakmensen of lokale bedrijven inhuren. De burgemeester gooide onlangs een balletje op waarom ik die of die `vakman` of entreprise (bedrijf) niet inhuurde uit het dorp. Heb ik hem toch maar even fijntjes uitgelegd waarom, zonder grof of onbeleefd te worden. Zoiets van: "Ik heb niet zoveel zin om een half jaar te wachten, want over een half jaar staan de gasten al weer voor de deur. Dan doe ik het liever zelf, maar dan meteen. U weet toch hoe ongeduldig die Hollanders zijn"? Dat moest ie wel beamen. En daarmee was de kous af. Hij doelde natuurlijk op BP,  waarom die bij mij werkte. Legde ik hem ook uit. Iets met zere heup, het zware tilwerk dat ik daardoor niet meer kon doen, op ladders klimmen gaat ook moeillijk. Afijn beetje zielig doen, en dat was ook weer klaar. Hij knikte vriendelijk, en al bonjourend liep ie verder. Heel discreet, dat moet ik hem meegeven. Ach ja vorm en decorum, erg belangrijk hier. Leuk om daaraan mee te doen. Je weet allebei dat je elkaar in de maling staat te nemen. En toch speel je het spel. Ze kunnen dan ook zo`n heel klein, bijna onmerkbaar glimlachje op hun lippen hebben liggen. En ja tuurlijk nemen ze je in de maling, daarom is die onmerkbare grijns er ook. En zo wat, ik ga gewoon daarin mee. Ook al zie je ze denken: "Die gosert is maf!" Prachtig toch, nietwaar?!

Om het bouwplan in het chicken brain van BP te krijgen, had ik voor hem een stappenplan gemaakt, zoiets van 1,2,3,4, en 5 resp vloer, achterwand, zijwand, plafond, voorwand. Schetsjes erbij, koffie, werkoverleg, en an die Arbeit!

Stap 1. Vloertje gelegd.
Niet zwevend want dan gaat het hout alle kanten op. De Bigmat had hele mooie grote PUR platen met een soort reflexielaag er op geplakt. Dacht meteen aan: grote stappen snel thuis. En bij toeval ook nog de ideale maten. Nog een vracht spaanderplaten erin, demi chevrons, latten geladen, er kon niet meer bij. Het karretje hing weer eens op zijn assen. Stuurde ook niet zo best naar huis toe. Had ik me nog zo voorgenomen om dit niet meer te doen, zo zwaar te laden.
Van het appartement project had ik nog kant en klare, vier keer gelakte vloerplanken liggen. Precies genoeg voor dit oppervlakte. Dacht nog even, waar kan of ga ik die anders nog voor gebruiken. Niet in voorzienbare tijd. Dus hop die planken worden dus het nieuwe vloertje, over de isolatie heen, je ziet er niets meer van. Vloer meteen klaar, hoef je niets meer aan te doen.

Stap 2 De betimmering van de muur aan de kant van het apartement 

Er waren nog een paar isolatieplaten over, die maar meteen verwerkt. BP tillen met die vloerplaten en ikke schroeven. De bovenste mocht BP dan weer doen. Dat deeltje toch weer redelijk netjes afgetimmerd. Helaas is BP niet zo tuk op pur schuim als ik, en hij vergat dan ook voor het gemak de naden af te spuiten. Nou ja, het wordt uiteindelijk toch een binnenmuur, dus niet zo erg. Je moet ook overal zijn handje vasthouden. En dat doe ik, ik hou hem dit keer ultra kort aan de lijn.

 

Zo vloertje en achterwand staan. 

Stap 3. De zijwand.
De platen met houtwol moeten helemaal ingesloten worden, anders ontstaan er teveel koudebruggen en isoleert het niet optimaal. We beginnen met het vochtregulerende plastic, pare vapeur noemen ze dat. Mooi dik spul. Het voordeel van dit stappenplan is ook nog dat je een behoorlijke stijfheid van de constructie krijgt als je alles in kunt klemmen. Zo dient de achterwand weer als vast punt voor de zijwand. Niks zwiebelt ook. Alles zit muurvast zogezegd. De maten van de platen isolatie zijn bepalend voor de afstand tussen de staanders. Die maakten we van spaanderplaten en demi chevrons (4x6 cm), de hele handel werd verlijmd. Zo ontstaat een zeer sterke sandwich constructie. Daarop komen ook nog de liggers van het plafond te rusten. De zwaartekracht zorgt er ook voor dat de isolatieplaten goed op elkaar blijven liggen, dus daar hoefde ik ook niets meer aan te doen. De wandplaten er tegenaan geschroefd en klaar is uw kunstgebit.
 

Zit ook wel redelijk in elkaar. Tot nu toe is alles volgens ontwerp gebouwd, een mooie meevaller. En, de ene wand klemt de ander vast. Geen gedoe met extra zware verankering. Gewoon een aantal slagschroeven van 200mm doen het meeste werk. Het zaakje kan immers geen kant op.