Ontbijt

Ontbijten doe ik laat in de morgen. Zo tegen een uurtje of 11, dat bevalt me het beste. Dan heb je de post en de kranten gelezen, de email beantwoord, het weer bestudeerd, de beesten gevoederd, de planten bewaterd... Een soort ritueel in deze periode van het jaar.
Maar het ontbijt. Tot mijn verbazing vond ik vanochtend twee dozen met heel kleine restjes havervlokken staan. Had die toch al weggemikt? Afijn, het was precies voldoende om daar een ontbijt uit te fabrieken. Es Effe kijken. Een halve cup vlokken, een zakje vanille suiker, handje ongezwavelde rozijnen, klontje boter en klein mespuntje zout en een halve liter melk. En, had ik nog staan: een soeplepel room. Melk warm maken, haver erin, rozijnen erbij, wachten tot de handel borrelt, vuur op 4 en de rest erbij. Ondertussen goed roeren. Als de zaak een beetje slijmerig wordt, dan is de havermout gaar en kan er gegeten worden. Een heerlijke geur van koffie en iets romigs verspreidt zich door de keuken.

KLEl

picture:japan-i.jp

Muziekje aan. De koud geworden koffie 30 secs in de magnetron, en het tijdschrift Klei er nog eens bijgepakt. Staan vaak leuke dingen in die je op ideeën brengen. Dit keer een special over wat er met het kunstenaarsdorp Mashiko in Japan is gebeurd na de aardbeving. Dat is ronduit gezegd rampzalig. Ik lees een paar interviews met achtergebleven keramisten. Een enorme triestheid spreekt daaruit. Hun wereld is ineen gestort. Veel kunstenaars zijn vertrokken en toeristen blijven goeddeels weg uit angst voor de straling. Over duizend jaar zullen archeologen zich afvragen waarom deze potttenbakkers cultuur tot een abrupt einde kwam. Hier kun je de ravage zien. Die puinhopen zijn de overblijfselen van de specifiek Japanse, meters lange, ovens  Stel je voor dat het Franse kermiekstadje La Borne weggevaagd zou worden. Zou ook niet zo gunstig voor dat gilde zijn. De natuur geeft en neemt.

Al lepelend aan de gloeiendhete havermout staar ik dromerig de wei in, tel de beesten, ze zijn er allemaal nog. Chippie, de kat, amuseert zich door een van de schapen te treiteren en zijn nagels in de vacht te zetten. Gek, eerst scheet ie pullen van die beesten en nu zit ie ermee te klooien. Nou ja, het is beter dat ze mekaar verdragen dan dat ze bang voor elkaar zijn.

GASTEN
Vandaag maar eens de kamers inspecteren voor de gasten morgen. Nog de laatste hand nodig, of misschien iets vergeten? Gasten die om iets komen vragen is niet goed. Een paar ervan willen ook nog kleien. Wat een geluk dat het winteratelier klaar is. De zonneverwarming werkt helaas de laatste dagen niet echt mee, dus dat wordt een boom opfikken in de grote kachel morgen.

Wat gaan we eten? Het idee van de MasterChef op TV1 leek me wel leuk. In de entree dezelfde ingrediënten gebruiken als de hoofdschotel. Maar dan wel anders verpakt. Een ideale kans om die Aumônière te proberen, dan kan die ook weer terugkomen bij het desert maar dan met ijs gevuld  en besprenkeld met chocoladesaus. De cirkel is dan rond. Hmmm-mmm. Vlees? Iets van faux steak? Boontjes erbij of zo? Wat ligt er zoal op de groenteafdeling? Of gewoon aardappeltjes uit de oven, altijd lekker. Er is nog een dag om daar over na te denken en het kan natuurlijk iets totaal anders worden. Aan de andere kant is het bijna winter en dan denk je bijna automatisch aan een choux croute of boeuf bourgignon. Awel, ik laat het een beetje in me bezinken en dan morgen maar eens inkopen doen.

KLUCHT

Dat ik persoonlijk niet zo veel op heb met politici weet de regelmatige lezer van dit blog wel. Maar wat er zich de afgelopen paar maanden aan het afspelen is hier in Europa tart alle verbeelding. Ook dat half Europa door een kleuterklasje geregeerd wordt zal na de komedie van de laatste weken wel duidelijk zijn. Een Berlusconi die alleen maar aan vrouwen kan denken. Een Papandreo die slechts voor zijn eigen politieke hachje gaat en landsbelang of Europa daaraan volledig ondergeschikt maakt. Om het voor deze week af te toppen met een Sarkozy, die natuurlijk gelukkig is met zijn nieuw geborene, maar het verder oorverdovend stil laat zijn. Anders dan wat slap gewauwel over hoe ernstig het allemaal is komt er niet van het Elisée. Komt er een van die regerings bobo`s op teevee om nog eens fijntjes `toe te lichten`waarom er nog meer mensen da`lijk hun huur of hypotheek niet meer kunnen betalen. Nog meer windowdressing, het is gewoon een belediging voor ieders intellect. Spaanse en Portugese overheden spelen een potje poker, met als inzet een recessie voor de komende tien jaren. De Belgen die dan nu na meer dan een jaar neuzelen een regering hebben, maar nog steeds  bakkeleien over een begroting. Waar hebben ze het over. Hop aan het werk mensen!
Iedereen liegt de Europese commissie staalhard voor, en die tuint daar met open ogen in. En niet te vergeten, de oost Europese landen. Ook daar schort het nodige in de nationale huishouding. Je zou zeggen: wat mankeert die gasten? Zien ze niet dat er echt wat moet gebeuren en dat het voor je uitschuiven van dit soort cruciale zaken nu niet meer kan? Nee, ze dreutelen wat, voeren een show op in Cannes, of spelen van de domme.
Op steeds meer fora schijnt door dat de mensen er zo langzamerhand genoeg van beginnen te krijgen. Maar ja dat lees ik nu al een aantal jaren, en het zet nooit door. Iedere keer komt er dan weer een schijnbeweging van een of andere regering en dan waait het weer over. Revolutie, tuurlijk joh! Dan komen de heren van de revolutie weer in het pluche te zitten en beginnen we van voren af aan. In Egypte zie je ook dat verschijnsel. Blijkbaar is het genoeg om als oude machthebber `over te lopen` naar het nieuwe kamp om je weer van een met pluche beklede zetel te verzekeren. Wat is nieuw.
Als ze nu gewoon eens zeiden: wij weten het ook niet meer. Wie wil ons helpen? Om vervolgens die kinderachtige politieke spelletjes eens een poosje opzij te zetten. Om dan met zijn allen keihard te gaan werken aan het herstel van een wereld. ONZE wereld.
Wat las ik op Geenstijl?  "De arrogantie zit zo hoog in je bol, dat je kapsel er voor gevlucht is…" Dit sloeg dan op Dion Graus met zijn kale kop. Maar ik vraag me af of… Ach laat maar.

Hier breekt de zon door op het einde van de dag, da`s al heel erg mooi in deze trieste tijden.