Zo ook dit weekeinde, weliswaar een dag korter omdat de gasten pas vrijdag weggingen, maar toch weer even 1000 kilometertjes weggedrukt op mijn motortje. Ouderwets zadelpijn, verder viel het reuze mee. Denk door het werk hier dat de spiertjes wel het een en ander kunnen hebben. Ook erg weinig last van het pootje met het schakelen gehad.
Een weekeinde samen met mensen met een gelijke hobby is altijd leuk. En prachtig om te kijken en luisteren naar al die mensen die een beetje vertederd over hun tweewieler verhalen ophangen.
Wat wel opvalt is de geringe verscheidenheid aan merken, BMW en Honda voeren toch de boventoon.
HAP
En ach de bijna niet te vreten smakeloze hap die je krijgt voorgeschotelt, neem je dan maar voor lief. Daar zijnde de schnitzels van aan elkaar gelijmde verschillende vleessoorten, gehuld in een zompig gepanneerd jasje van onduidelijke herkomst. Dat alles overgoten met een, het kan bijna niet, nog onsmakelijker sausje waarin nog net niet vergane, tsja hoe heten het dan, champignons dreven. Gegarneerd met frietjes die bleven plakken aan je tanden. Op mijn vraag of niemand protesteerde over het eten werd schouderophalend gereageerd: de leiding wilde elke avond schnitsel. Ja alsof dat een excuus is om je gasten te vergiftigen zeg! Op de laatste avond een BBQ. Eenvoudig maar met een beetje toezicht verbrandde het stukje vlees waar je je oog op had laten vallen net niet. De gebruikelijke oneetbare toebehoren als saladbar en een onduidelijk soort of aardappelzomp, met echt waar, twee smaken, rechtstreeks uit de zak van de makro, ach dat hoort erbij. Het bier uit de tap, tsja wat moet je daar nu voor venijnigs over neerpennen? Pislauw en het smaakte er ook naar? Gelukkig konden ze dat wat uit de fles kwam niet verpesten, de tafel dronk DUS witbier.
Natuurlijk vulden de avonden zich met sterke (soms motor) verhalen, en je zwamt maar wat raak over wat dan ook. En ach-gut de twee post-puberalen in ons groepje spraken hun natte dromen uit. Denkende dat iedereen dat wel fijn zou vinden om te horen. Kreeg af en toe de idee dat de serveersters, waar het natuurlijk voornamelijk over ging daar niet echt super blij mee waren.
Als vakmensen persten ze wel het bier bijna door onze strotten heen, wat kan dat nou schelen wat er gezegd wordt. Pushen met dat bier. Achteraf bleek ook wel waarom, 3.80 per glas is natuurlijk een hele vette winst. Maar je bent er natuurlijk wel zelf bij hoeveel je achterover slaat.
BROMMEN
Op het eten, het niet te slapen bed met onduidelijk beddegoed en zo na, was het toeren zelf wel een genot. Af en toe afstappen.
Voor mij 400km over de snelwegen, binnendoor iets korter maar 2 uur langer in het zadel. Dus op de heenweg over de snelweg in 4 uurtjes, net op tijd voor het maagvulsel. En terug binnendoor, net voor de regenbui weer terug. Prachtige route, ook voor met de auto beslist aan te raden.
NURNBERGERRING
De toer op zaterdag ging ook even langs de nürenberger ring. Een race circuit waar je als priverijder ook tegen betaling van 39 euries ff op mocht scheuren. Ons veel te link maar wel ff het kijken waard.
Dat af en toe je uitzicht door een samenraapsel aan motorkleding werd onderbroken is dan weer een leuk intermezzo.
Kanariegeel voor mijn volgende brommer lijkt me ook wel wat.
Hier zit zelfs een achteruit op. En wat zien ik: een aparte opbouw rugleuning! Over luxe gesproken, nu nog airco, en je zit werkelijk als een prins. Maar dat geel, mooi kleurtje. Kan niemand meer zeggen dat ie je niet ziet, toch?
Al met al, het was een heerlijk weekeinde. Lekker kleppen met je oude maten, weer ff de inside roddel van de Rabo, en knarren over de bochtige weggetjes.
UPDATE 20090601
Voor een reisverslag van Hans lees HIER. Die is wat milder over het eten. ;=))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten