Onze provincie is naar de rivier de Saône genoemd: Haut Saône. En dan heeft het altijd wel wat als je naar de bron daarvan gaat zoeken. Zo ook tijdens een van Wim en mijn tochten naar Epinal. Natuurlijk om nieuwe dingen te halen. Vaak maken we dan een omweggetje want je wilt natuurlijk ook wat van de omgeving zien. Je bent niet hier om alleen maar te werken denk ik dan. Ook om van de omgeving te genieten. En dat laatste doen we! En met we bedoel ik echt niet alleen Fannie, Wim, of ik zelf, maar iedereen die hier komt logeren. "WE" genieten met volle teugen van de natuur hier die eigenlijk geen maand hetzelfde is. Maar we zochten naar een bron. Die bron van de Saône ligt in het plaatsje Veoménil. Als je er van de de kant van Darney inrijdt dan mis je ineens de laatste bordjes. Draai je tenslotte maar weer om dan zie je de bordjes ineens wel. Nou ja typisch frans: het begin aangeven en daarna is het meestal zoek het zelf maar uit! Maar goed we gaven het niet op en vonden de bron toch. Duh!
Daar is ie dan, een miniem beetje water dat uit een gat uit de muur komt. Maar ook weer typisch frans, pico bello verzorgd, als een mooi parkje. Dan vraag je je af, hoe smaakt dat nu, dat water? En je proeft traditiegetrouw van de bron van de rivier, in dit geval de Saône. Een beetje bitter en groenig met een vale nasmaak die erg lang blijft hangen in je mond. Niet het beste bronwater dat ik heb geproefd.
In dit gebied heeft ieder dorp wel een bron en daarbij hoort een wasplaats, en is meestal overdekt. In de meeste gevallen heeft de gemeente er een monument van gemaakt, staat ook vaak vermeld op een bordje voordat je het dorp inrijdt. Die bij de bron van de Saône is een prachtig exemplaar hiervan.
De Saône begint zijn reis door een kleine greppel via de wasplaats om dan snel weg te zakken naar de diepte.
Grappig, net spoorzoeken wat je doet naar een oorsprong van een rivier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten