Koud!

Een omgekeerde wereld! En een temperatuurval van 20 graden betekende dat de afgelopen week de koudste is geweest sinds 1827! Temperaturen van 5-6 graden! Brrrr. We moesten zelfs de kachel aansteken om het nog een beetje behaaglijk te krijgen. Dan maar hard aan het werk en het slaapkamer gedeelte van het gasten appartement beneden een behoorlijke duw gegeven. Ab en Carla hebben kamer vijf en de douche een komplete metamorphos doen ondergaan. Maandag materialen ingekocht bij de Brico in Epinal. En we konden ervoor gaan. BP timmerde het frame erin en Wim en ik de lambrizering. Zo langzamerhand zijn we aardig op elkaar ingespeeld. Wim en ik nog op jacht naar een scherpe gatenboor. BigMat kwam met een schamel tool-setje aan van enkele tienen waar je gewoon niets aan hebt. Dan maar naar Luxeuil-les-Bains, daar zit een gereedschapswinkeltje met professioneel spul. Die hebben gewoon alles waar een lekkerbek maar over kan dromen. Hop weer nieuw speelgoed en we konden weer. We gingen zelfs zo snel dat we zaterdags ook de douchecabine en deuren opgehaald hebben. Een luxe douchecabine met stralers, radio, verlichting en een zitbankje. Alles paste nog net in de caddy.
En dan ineens slaat het weer om.
Wim begon spontaan de terrastegels op het balkonnetje te leggen. Daar kon ik natuurlijk niet bij staan blijven kijken. En hoppa in een dik uur lagen de tegels. Er waren wel wat bedenkingen omdat BP eigenlijk nog wat te kitten had. Maar als we vanavond wat te BBQ-en wilden hebben, dan maar zo. We zouden wel zien hoe dat zich zou gaan houden. Yvonne had in de morgen nog een wandeling naar Vauvillers gemaakt en in de middag hingen de twee heerlijk ontspannen in de tuinstoelen en nipten aan hun wijntje. Na al die regen was dat even heftig genieten.

De dames boden spontaan aan ook de handen uit de mouwen steken en wilden de tuin gaan maaien. Na wat instructies over de machines werd de grasmat gekortwiekt.

Na een uur lag die er ook weer piekfijn bij. Die kale plek linksonder moet nog wat mee gebeuren, iets planten of zo maar.

Op het vers-gelegde balkon kwam ook de tuintafel weer naar buiten en kon die weer gedekt worden voor de BBQ vanavond.

Staat toch wel chique zo die tegels, een hele verbetering met dat van dik een jaar geleden. Als dan over een paar weken de achtermuur en trap ook nog gevoegd worden is die stage van het project ook weer klaar. Er lijkt waarempel schot in de zaak te komen.
In de avond het vuur aan, het is stralend weer, bijna zomer.

Vanuit je luie stoel met een glasje wijn in de hand, keuvelend over de afgelopen week loer je naar de beesten achter in de wei. Die doen hun best om het gras in toom te houden maar dat is natuurlijk een onbegonnen klus met zoveel water de laatste tijd. Het gras fluit dan ook de grond uit, net zoals de brandnetels, dus die krijgen vandaag of morgen de bosmaaier voor hun kiezen. Dan kunnen de autonome grasmaaimachientjes weer lekker onder de notenboom gaan liggen.
Afijn de BBQ is aan en de dames komen erbij zitten, we beginnen voorzichtig met een Corsicaanse wijn. Een van de wijnen in de testfase. De eerste stukjes komen van het vuur. Wim's saté-tjes, wereldberoemd in Vlaardingen, gaan erin als koek en die sate saus daar is zoals gewoonlijk altijd tekort van. Een émmer is nog niet genoeg, mjammie!
Tsja, de hemel betrekt, we wachtten in spanning af of het toch nog zou overwaaien... niet dus, spetters. In een noodtempo hieven we de tafel met alles erop zo het appartement in. Lekker als alles van ruime dimensies is. De stoelen erbij, waarna, alsof er niets aan de hand was, het beschaafde schransen gewoon door ging. Wim draaide de parasol boven de BBQ open en de bebranding van het vlees  stopte geen moment. Het was weer eens ouderwets gezellig met vette diskussies over wat verder ter tafel kwam. Politiek, economie, werk verleden en heden, ons project aangedikt met bloemrijke anecdotes, herinneringen, gemeenschappelijke historie...

Zondag, gasten weggezwaaid. Fannie ging als een speer de kamers opruimen, de lobby aan de kant, keuken uitmesten. Het linnengoed in de wasmachine. En hoppa, klaar voor de volgende gasten. Nieuwe ronde nieuwe kansen.

Wim en ik gingen het parket leggen in kamer 5. Nou dat ging ff niet van een lijen dakkie. Geen enkele muur staat haaks op elkaar. Het enige dat recht was waren geloof ik de randen van de parket stroken zelf. Maar om nu te zeggen dat kliklaminaat makkelijk in elkaar te klikken is, nee, niet bepaald. Dus veel gekreun van mijn kant en geamuseerd toekijken van Wim. Maar het team overwon weer en achter in de middag lag het spul erin. Natuurlijk een pakje stroken te weinig, de kamer bleek toch een vierkante meter groter dan de anderen te zijn, merkwaardig, dat extra pakje laminaat moet maar a.s. zaterdag meekomen.

Wat een verschil met hoe het was.