Het gaat niet goed met LDF. Ze slaan elkaar gewoon op de bek in het parlement omdat er eentje van de oppositie een gemeen lachje om zijn mond had kringelen. Tja, je moet ook niemand te kakken zetten, dan worden ze boos. En meteen de camera's uit hè. De gemoederen lopen hoog op over het huwelijk voor allen. Je lacht je te barsten. Het oer conservatieve revolutionaire Frankrijk in optima forma, ja je leest het goed. LDF laat zich nu even vies in de keuken kijken. Het met de mond beleiden van revolutionaire ideeën blijkt in de praktijk toch net ff iets anders te gaan. Opeens komt de ware volksaard boven. Op straat de revolutionair uithangen, maar in de achterkamertjes de veel te modernistische
denkbeelden van sommige fracties in de regering torpederen.
Dat LDF eigenlijk oer conservatief is, uit zich al als je praat met de werkmensen die hier, in Le Mouton Qui Rit, af en toe komen werken. Het veel gehoorde is: hier (in LMQR) is altijd alles anders. Modernere materialen, andere methodes (efficiënter) en steeds aandacht voor de veiligheid op de werkvloer. Waar je dan tegenin moet gaan zijn sentimenten als: we doen het al jaren zo, dus waarom zouden we dat gaan veranderen?
Precies het sentiment dat je overal, bij alle lagen van de sociale en politieke structuur in LDF, tegenkomt. We doen het altijd al zo. Waarom zouden we iets veranderen en niet vasthouden aan de oude waarden? Zo langzamerhand ken ik tientallen varianten daarop. Veranderen is een risico nemen. Kijk, en dat is nu precies de crux van wat hier in La Douce France speelt. Een gemiddeld fransje wíl helemaal geen risico nemen, een gemiddeld fransje gaat ze zelfs met de staart tussen de benen gemelijk uit de weg. Soms tot op het schlemielige af. Een dergelijk fransje zegt geen nee, maar ja. Gewoon om de confrontatie uit de weg te gaan. Een dergelijk fransje neemt geen beslissing of spreekt zijn mening uit, maar zegt dat ie erop terug zal komen, waarna je nooit meer wat hoort. Die mentaliteit zie je ook in de huidige regering. Verkiezingsbeloftes worden dermate afgezwakt dat er nauwelijks iets overblijft van het originele idee erachter. Daarmee ontmoet je geen oppositie. Om dit besluiteloosheid te noemen, nee, dat is voorbijgaan aan de volksmentaliteit. Confrontatie is je dwingen om een besluit te nemen, niet doen dus.
Iets anders wat al decennia lang onder de oppervlakte kankert, komt nu aarzelend aan het licht. Namelijk corruptie, machtsmisbruik, nepotisme en zelfverrijking. Het ene schandaal stapelt zich de laatste tijd op de ander. Aantijgingen worden vehement ontkend, pas als het echt niet meer te ontkennen valt aan de hand van keiharde bewijzen, haalt men de schouders op en gaat verder met de orde van de dag. De zondaar probeert toch nog zijn zetel in het parlement te behouden. Totdat er een geroep bij de burgers ontstaat, dreigende stakingen, uitingen van ongenoegen. Een zeldzaam verschijnsel dat men aangeeft die verloedering eindelijk eens aan te willen pakken. Uiteindelijk loopt het natuurlijk met een sisser af, rekt men dit proces totdat niemand meer belangstelling heeft voor het onderwerp, en vervolgens laat men alles bij het oude. Of de man moet besmet verklaard worden, dan laten ze hem vallen als een baksteen.
Op de laagste bestuursniveaus gaat het precies eender. Burgervaders die tientallen jaren op hun stoel blijven zitten, juist omdat die de bestaande machts-situaties in het dorp handhaven. Dat juist daardoor diens machtspositie ontstaat, waardoor er absoluut niets in beweging komt, heeft men niet in de gaten. Er is geen wet die zegt dat een burgemeester maar twee termijnen mag aanblijven.
De laatste presidents-verkiezingen is ook zo'n staaltje van schlemieligheid. Het feit dat Hollande ondanks diens uiterst zwakke retoriek en ondermaatse programma om uit de crisis te komen, toch aan de macht kwam, is omdat het talking head Sarkozy weg moest. Van beiden is het hoofd groter dan de romp, beiden zijn talking heads. En beiden hebben ze de zaak geen goed gedaan. Want ook Hollande staat nu al op een zijspoor. Door zijn eigen achterban, de hard core stakers, worden alle veranderingen in het arbeidsrecht, al in kiem gesmoord.
Vasthouden aan bestaande waarden, houdt dus geen risico in. In staking gaan als er ook maar iets dreigt te veranderen, is heel normaal in LDF. Er wordt nergens ter wereld zoveel gestaakt als in LDF. Veranderen = risico nemen. Dat ligt niet in de volksaard. Daarom wordt er vrolijk doorgegaan met het op rampzalig hoog niveau houden van de landbouw subsidies, gedoogt men kartels, handelsafspraken, import of distributie beperkingen of zelfs verboden, ga zo maar door. Alles om de bestaande situatie te handhaven. Want stel je voor je zou eens moeten gaan concurreren. Het huidige prijsniveau in LDF ligt daardoor minimaal 15% hoger dan in de buurlanden. Een voor de commercie zeer comfortabele positie. Er is geen enkele druk om dat beleid te wijzigen. Daarentegen, de consument, en indirect de ontwikkeling van het land, is daar rechtstreeks de dupe van. Voorbeelden te over. Het is toch te dol voor woorden dat je iets uit Nederland kunt laten komen voor bijna de helft van de prijs. Wordt het ook nog netjes op de plek gezet die je aanwijst. Of een vloer kunt laten leggen voor duizenden euries minder, en dan komen er ook nog twee tegelleggers mee naar LDF? Daar verdienen lokale mensen dus niets aan. Dat hele EU concurrentie idee is in Frankrijk dan ook een volkomen debacle.
Onlangs ging er een gerucht op een forum dat er een paar cohorten ambtenaren afgevloeid zouden moeten worden, wegens overcompleet. Joh! Het gerucht was niet eens waar, nou ja de waarheid werd gewoon goed verborgen gehouden. Hop, dreigen met staking! Over hoe je elkaar in een houdgreep houdt. Het idee van indikken van het ambtenaren apparaat wordt dus een paar jaar opgeschoven, daarmee niet meer het probleem van de huidige regering.
La Douce France, die voor het oog altijd op de barricaden heeft gestaan van de revolutie, die om het hardst roept: vrijheid, gelijkheid en broederschap, is afgegleden naar een conservatieve elitaire samenleving, waarin van gelijkheid geen sprake is. Nooit geweest overigens, omdat afkomst, relaties en kapitaal al sinds eeuwen de koers van het land hebben bepaald. Zoals dat op die manier ook in de toekomst bepaald zal blijven.
Toch is het zeer prettig leven hier. Waarom? Omdat de massa eigenlijk volkomen lak heeft aan wat er in de bovenlagen van de maatschappij gebeurt. Als je in discussies dit soort onderwerpen aanroert wordt er vrijwel zonder uitzondering op gereageerd met een schouder ophalen en een wegwerpend gebaar. Zo'n open hand die iets over de schouder wegwerpt. Bof, je m'en fou - ik heb er lak aan, wat kan mij het schelen. Er wordt, vooral op het platteland, een beetje tussen de regeltjes door gelaveerd. Het maakt dat alles net een beetje soepeler gaat en prettiger aanvoelt. Ook zeer aantrekkelijk in LDF is dat je de ruimte om je heen hebt. Geen gedoe dat je aan de andere kant van de muur iemand de trap op hoort lopen. Of dat je in je eigen tuin met zachte stem iets tegen elkaar moet zeggen anders luisteren de buren met gespitste oortjes mee. Het is stil en de nachten zijn nog donker hier. Er zijn nog hele stukken ongerepte natuur. Je kunt nog steeds op een bankje aan de rand van het bos bij een weiland zitten zonder dat de petrochemische parfums je neus binnendringen. Op de kleine wegen kom je vaak pas na vijf minuten een tegenligger tegen. Als dat het geval is geeft men elkaar ook nog eens netjes de ruimte. Dat geeft je een bepaald gevoel van vrijheid, "lebensraum". Vele voordelen zijn er die ruimschoots opwegen tegen het mismanagement van een bijna failliet Frankrijk. Op het platteland sowieso, geldt nog steeds het savoir vivre, het lome leven dat al decennia lang uit Nederland is verdwenen.
Koffie likeur
Nu even iets totaal anders.
Kahlua
of koffie likeur is al heel lang in de familie een populair drankje.
Jaren geleden schonk mijn lief me voor het eerst Kahlua in. In Mexico wonende is dat eigenlijk verplichte kost. Sindsdien heeft de
destilleerderij er een zeer trouwe fan bij. Je drinkt het puur, door of naast de koffie, of als het
warm weer is, met ijsklonten, of zelfs met pure room erdoor. Giet het over cake, door een gerecht
heen, bij een kipgerecht... Natuurlijk, over ijs moet
een scheutje koffie likeur. Kahlua doet het uitstekend over vanille, koffie, mokka of chocolade ijs. Niet te vergeten: Rum & Raisin ijs, verreweg de beste combinatie met Kahlua. Het schijnt dat de koffie likeur een van de meest populaire likeuren ter wereld is. Het bestaat in varianten van 12,5 - 36 vol % alcohol. De 20% variant is de meest verkochte.
In LDF heb ik het nog niet ontdekt. Het moet er zijn, misschien heb ik gewoon niet goed genoeg gezocht, of zit het in een ander soort fles. Hoe dan ook, op een dag was er geen Kahlua in huis. Niet getreurd, het is vrij eenvoudig te maken, althans iets wat er op lijkt. Even vraag je je af of het een geheim recept is, net als Coca Cola. Of is het een recept dat gewoon op het internet staat. Klikkerdeklik op het internet, voilá, daar staan net zoveel recepten als je wilt. Voldoende varianten om er tot ver voorbij je pensioen leeftijd mee te kunnen experimenteren. De Kahlua destilleerdrij doet niet moellijk over de ingrediënten. Je weet dus precies wat er inzit. Als een mens het heeft bedacht is het na te maken, zeg ik altijd. Na een heel aantal recepten bestudeerd te hebben, er een aantal gemaakt, zelf wat zitten knoeien en laten proeven aan de gasten, is uiteindelijk het volgende recept ontstaan. De batch voor 2013 is zondagmiddag getest bij het proef panel en kreeg een vette voldoende.
Recept voor 5 liter koffie likeur (een jaar voorraad)
Bereiding
Dat LDF eigenlijk oer conservatief is, uit zich al als je praat met de werkmensen die hier, in Le Mouton Qui Rit, af en toe komen werken. Het veel gehoorde is: hier (in LMQR) is altijd alles anders. Modernere materialen, andere methodes (efficiënter) en steeds aandacht voor de veiligheid op de werkvloer. Waar je dan tegenin moet gaan zijn sentimenten als: we doen het al jaren zo, dus waarom zouden we dat gaan veranderen?
Precies het sentiment dat je overal, bij alle lagen van de sociale en politieke structuur in LDF, tegenkomt. We doen het altijd al zo. Waarom zouden we iets veranderen en niet vasthouden aan de oude waarden? Zo langzamerhand ken ik tientallen varianten daarop. Veranderen is een risico nemen. Kijk, en dat is nu precies de crux van wat hier in La Douce France speelt. Een gemiddeld fransje wíl helemaal geen risico nemen, een gemiddeld fransje gaat ze zelfs met de staart tussen de benen gemelijk uit de weg. Soms tot op het schlemielige af. Een dergelijk fransje zegt geen nee, maar ja. Gewoon om de confrontatie uit de weg te gaan. Een dergelijk fransje neemt geen beslissing of spreekt zijn mening uit, maar zegt dat ie erop terug zal komen, waarna je nooit meer wat hoort. Die mentaliteit zie je ook in de huidige regering. Verkiezingsbeloftes worden dermate afgezwakt dat er nauwelijks iets overblijft van het originele idee erachter. Daarmee ontmoet je geen oppositie. Om dit besluiteloosheid te noemen, nee, dat is voorbijgaan aan de volksmentaliteit. Confrontatie is je dwingen om een besluit te nemen, niet doen dus.
Iets anders wat al decennia lang onder de oppervlakte kankert, komt nu aarzelend aan het licht. Namelijk corruptie, machtsmisbruik, nepotisme en zelfverrijking. Het ene schandaal stapelt zich de laatste tijd op de ander. Aantijgingen worden vehement ontkend, pas als het echt niet meer te ontkennen valt aan de hand van keiharde bewijzen, haalt men de schouders op en gaat verder met de orde van de dag. De zondaar probeert toch nog zijn zetel in het parlement te behouden. Totdat er een geroep bij de burgers ontstaat, dreigende stakingen, uitingen van ongenoegen. Een zeldzaam verschijnsel dat men aangeeft die verloedering eindelijk eens aan te willen pakken. Uiteindelijk loopt het natuurlijk met een sisser af, rekt men dit proces totdat niemand meer belangstelling heeft voor het onderwerp, en vervolgens laat men alles bij het oude. Of de man moet besmet verklaard worden, dan laten ze hem vallen als een baksteen.
Op de laagste bestuursniveaus gaat het precies eender. Burgervaders die tientallen jaren op hun stoel blijven zitten, juist omdat die de bestaande machts-situaties in het dorp handhaven. Dat juist daardoor diens machtspositie ontstaat, waardoor er absoluut niets in beweging komt, heeft men niet in de gaten. Er is geen wet die zegt dat een burgemeester maar twee termijnen mag aanblijven.
De laatste presidents-verkiezingen is ook zo'n staaltje van schlemieligheid. Het feit dat Hollande ondanks diens uiterst zwakke retoriek en ondermaatse programma om uit de crisis te komen, toch aan de macht kwam, is omdat het talking head Sarkozy weg moest. Van beiden is het hoofd groter dan de romp, beiden zijn talking heads. En beiden hebben ze de zaak geen goed gedaan. Want ook Hollande staat nu al op een zijspoor. Door zijn eigen achterban, de hard core stakers, worden alle veranderingen in het arbeidsrecht, al in kiem gesmoord.
Vasthouden aan bestaande waarden, houdt dus geen risico in. In staking gaan als er ook maar iets dreigt te veranderen, is heel normaal in LDF. Er wordt nergens ter wereld zoveel gestaakt als in LDF. Veranderen = risico nemen. Dat ligt niet in de volksaard. Daarom wordt er vrolijk doorgegaan met het op rampzalig hoog niveau houden van de landbouw subsidies, gedoogt men kartels, handelsafspraken, import of distributie beperkingen of zelfs verboden, ga zo maar door. Alles om de bestaande situatie te handhaven. Want stel je voor je zou eens moeten gaan concurreren. Het huidige prijsniveau in LDF ligt daardoor minimaal 15% hoger dan in de buurlanden. Een voor de commercie zeer comfortabele positie. Er is geen enkele druk om dat beleid te wijzigen. Daarentegen, de consument, en indirect de ontwikkeling van het land, is daar rechtstreeks de dupe van. Voorbeelden te over. Het is toch te dol voor woorden dat je iets uit Nederland kunt laten komen voor bijna de helft van de prijs. Wordt het ook nog netjes op de plek gezet die je aanwijst. Of een vloer kunt laten leggen voor duizenden euries minder, en dan komen er ook nog twee tegelleggers mee naar LDF? Daar verdienen lokale mensen dus niets aan. Dat hele EU concurrentie idee is in Frankrijk dan ook een volkomen debacle.
Onlangs ging er een gerucht op een forum dat er een paar cohorten ambtenaren afgevloeid zouden moeten worden, wegens overcompleet. Joh! Het gerucht was niet eens waar, nou ja de waarheid werd gewoon goed verborgen gehouden. Hop, dreigen met staking! Over hoe je elkaar in een houdgreep houdt. Het idee van indikken van het ambtenaren apparaat wordt dus een paar jaar opgeschoven, daarmee niet meer het probleem van de huidige regering.
La Douce France, die voor het oog altijd op de barricaden heeft gestaan van de revolutie, die om het hardst roept: vrijheid, gelijkheid en broederschap, is afgegleden naar een conservatieve elitaire samenleving, waarin van gelijkheid geen sprake is. Nooit geweest overigens, omdat afkomst, relaties en kapitaal al sinds eeuwen de koers van het land hebben bepaald. Zoals dat op die manier ook in de toekomst bepaald zal blijven.
Toch is het zeer prettig leven hier. Waarom? Omdat de massa eigenlijk volkomen lak heeft aan wat er in de bovenlagen van de maatschappij gebeurt. Als je in discussies dit soort onderwerpen aanroert wordt er vrijwel zonder uitzondering op gereageerd met een schouder ophalen en een wegwerpend gebaar. Zo'n open hand die iets over de schouder wegwerpt. Bof, je m'en fou - ik heb er lak aan, wat kan mij het schelen. Er wordt, vooral op het platteland, een beetje tussen de regeltjes door gelaveerd. Het maakt dat alles net een beetje soepeler gaat en prettiger aanvoelt. Ook zeer aantrekkelijk in LDF is dat je de ruimte om je heen hebt. Geen gedoe dat je aan de andere kant van de muur iemand de trap op hoort lopen. Of dat je in je eigen tuin met zachte stem iets tegen elkaar moet zeggen anders luisteren de buren met gespitste oortjes mee. Het is stil en de nachten zijn nog donker hier. Er zijn nog hele stukken ongerepte natuur. Je kunt nog steeds op een bankje aan de rand van het bos bij een weiland zitten zonder dat de petrochemische parfums je neus binnendringen. Op de kleine wegen kom je vaak pas na vijf minuten een tegenligger tegen. Als dat het geval is geeft men elkaar ook nog eens netjes de ruimte. Dat geeft je een bepaald gevoel van vrijheid, "lebensraum". Vele voordelen zijn er die ruimschoots opwegen tegen het mismanagement van een bijna failliet Frankrijk. Op het platteland sowieso, geldt nog steeds het savoir vivre, het lome leven dat al decennia lang uit Nederland is verdwenen.
Koffie likeur
Nu even iets totaal anders.
 |
| bron: Kahlúa.com |
In LDF heb ik het nog niet ontdekt. Het moet er zijn, misschien heb ik gewoon niet goed genoeg gezocht, of zit het in een ander soort fles. Hoe dan ook, op een dag was er geen Kahlua in huis. Niet getreurd, het is vrij eenvoudig te maken, althans iets wat er op lijkt. Even vraag je je af of het een geheim recept is, net als Coca Cola. Of is het een recept dat gewoon op het internet staat. Klikkerdeklik op het internet, voilá, daar staan net zoveel recepten als je wilt. Voldoende varianten om er tot ver voorbij je pensioen leeftijd mee te kunnen experimenteren. De Kahlua destilleerdrij doet niet moellijk over de ingrediënten. Je weet dus precies wat er inzit. Als een mens het heeft bedacht is het na te maken, zeg ik altijd. Na een heel aantal recepten bestudeerd te hebben, er een aantal gemaakt, zelf wat zitten knoeien en laten proeven aan de gasten, is uiteindelijk het volgende recept ontstaan. De batch voor 2013 is zondagmiddag getest bij het proef panel en kreeg een vette voldoende.
Recept voor 5 liter koffie likeur (een jaar voorraad)
- 250 gr koffie bonen (100% arabica)
- 250 gr rozijnen
- 2 kaneelstokken
- 2 kruidnagelen
- 6 zakjes vanillesuiker of 3 stokjes vanille of 2 el vanille extract
- 1 kg rietsuiker
- 1 kg witte suiker
- 3 liter 40% alcohol, 1L 40% kan worden vervangen met 50% rum
- 2 liter gekookt water
- 2 2L (wek)flessen ( grote augurken flessen kan ook prima)
- grote glazen fles > 5 liter in ieder geval,
- een aantal glazen flessen om het resultaat in op te slaan
- wat monsterflesjes - voor het proefpanel
- siphon, scherp mesje, maatbeker, trechter, grote zeef, grote kookpan, roerspaan
- een karaf
Bereiding
- Was de koffiebonen heel even in koud water, laat ze al schuddend in de zeef even uitdruppen en doe ze daarna samen met de 2 kruidnagelen + 1 L 40% alcohol in de wekfles. Dit laat je ongeveer 4 weken staan. Elke dag even roeren of schudden.
- Idem met de rozijnen, even spoelen met koud water, droog deppen, samenvoegen met de kaneel, vanille en 1L 40% alcohol in de tweede wekfles en 4 weken laten staan. Elke dag even roeren of schudden.
- Na vier weken...
- Iets meer dan twee liter water in een grote pan even goed laten door koken, dit om het water een beetje te ontharden. Bronwater net zo goed koken.
- Vuur laag zetten en als het niet meer borrelt, schudt de rietsuiker erin, roeren totdat alle suiker is opgelost.
- Daarna de witte suiker in het water. Intussen blijven roeren. Als alles is opgelost weer even verhitten tot de oplossing begint te bewegen, dit een minuut zo laten. Zo breken we de lange suikerketens af (hydrolyse).
- Af laten koelen tot op kamer temperatuur.
- Schenk vervolgens eerst het mengsel met de koffiebonen door de zeef boven op de trechter in de grote glazen fles.
- In de zeef blijven de koffiebonen achter. Die kunnen in de bio bak gestort worden.
- Dan de suiker oplossing in de fles doen. Even roeren of schudden zodat alles zich goed mengt.
- Nu de oplossing met rozijnen door de zeef schenken. Wat in de zeef achterblijft kan of in de bio bak of je doet alsnog de rozijnen in de fles bij de rest. Ik doe de rozijnen er wel bij.
- Nu komt het tricky deel van dit verhaal. Als je hebt meegerekend zit in de oplossing iets minder dan 20 vol % aan alcohol. De vraag is nu hoe sterk wil je de likeur hebben. Persoonlijk vind ik rond de 30% precies goed. Als je nu de volle 3e liter 40% alcohol erbij doet komt het neer op bijna 27 vol %. Ook prima te drinken. Je hebt uiteindelijk iets meer dan 5 liter likeur gebrouwen. Je kunt er voor kiezen het bij 27% te laten. Er zijn liefhebbers die vinden dat likeur minimaal 32% moet hebben. Mijn oplossing hiervoor is om in plaats van 40% er een liter van 50% erbij te doen, dat maakt het af op ongeveer 32%.
- Proef na het toevoegen van een halve liter (40 of 50%) eerst of de gewenste sterkte bereikt is. Voor een volgende proeving, mond even goed met water spoelen en eet een stukje brood of zo. Is het niet sterk genoeg voeg dan naar smaak nog een kwart liter toe. Weer proeven. Als het voor je smaak oké is, stop je hier. Anders de rest van de alcohol er bij doen. Blijkt dat dan te sterk te zijn, kun je het alsnog verdunnen met een beetje afgekookt water. Let op, steeds kleine hoeveelheden water. Uiteindelijk vind je vanzelf een balans die het beste bij je past.
- Laat het geheel minimaal een week of twee staan, daarna is de likeur klaar voor consumptie.
- Giet een deel in de karaf om te serveren.
Aantekeningen
Op YouTube is er een TED lezing te vinden over de versheid van koffie. Volgens de spreker is de versgebrande koffie na 5 dagen eigenlijk al dood en flets van smaak vergeleken met het verse spul. Misschien is het een experiment waard om zelf eens koffie te gaan branden en dat als basis voor de Kahlua te gebruiken.
Bron: TEDxUbud
 |
| gr8place.com |
- De keuze van welke soort koffie is erg belangrijk. Voor een ander recept gebruikte ik een mélange van 50% arabica en 50% robusta, dat geeft een ietwat scherpere smaak aan het extract. Voor dit recept heb ik voor 100% puur arabica koffiebonen gekozen omdat deze een mooie mokka smaak aan de likeur geeft. Omdat ik alleen de expresso branding kon vinden heb ik rozijnen aan het recept toegevoegd, dat neutraliseert het expresso effect. Beter is te vragen om arabica bonen voor gewone filterkoffie. Dan kun je nog steeds de rozijnen toevoegen voor die extra zachte smaak. De niet expresso branding is de laatste tijd namelijk een beetje moeilijk te vinden hier op het platteland.
- De meesten van mijn gasten vinden de 27% variant het beste uit de verf komen.
- Uiteraard kun je ook alles samenvoegen in de grote kookpan en dan meteen overschenken in de flessen. Als je de rozijnen erbij laat verdeel ze dan gelijkelijk over de flessen, anders krijg je een smaak verschil. Het nadeel is hiervan dat het dan lastiger is, indien je dat nodig vindt, de likeur op sterkte te brengen over alle flessen heen.
- Met deze hoeveelheid van 5 liter heb ik voor ruim een jaar genoeg aan Kahlua. Als je alles door een factor deelt kun je ook gewoon minder maken, bijvoorbeeld voor een liter. Met een 5 liter batch heb je een veel constantere smaak door het hele jaar heen. Bovendien hou je altijd wel wat over als referentie bij het maken de volgende batch. Begin je aan je laatste liter, maak dan een nieuwe batch aan. Er is voldoende om ook eens een klein flesje weg te geven, of een flesje mee te nemen als je ergens op een apéro gaat. Het is altijd leuk als je iets origineels mee kunt brengen. Plak er een mooi etiketje op en je maakt totaal de blitz.
- De kostprijs inclusief afschrijvingen etc is ruim 8€ per liter. Een en ander is afhankelijk van je inkoop natuurlijk.
- Voor alcohol ga ik uit van alcool des fruits, een neutrale alcohol.
- Je kunt ook 6 jaar oude rum nemen, maar dan zou ik de rietsuiker vervangen door gewone suiker of witte rietsuiker.
- Een van de recepten op het internet suggereerde om Vodka te nemen. Daarbij raad ik aan om alleen rietsuiker nemen in plaats van 1kg gewone en 1 kg rietsuiker.
- Een slijter suggereerde in NL inmaak brandewijn.
- Een nood recept om razendsnel Kahlua te maken, is door 0.3 liter sterke koude koffie, een halve liter 6 jaar oude rum, een zakje vanillesuiker, en 300gr suiker bij elkaar te mengen. Direct klaar voor consumptie. Het smaakt naar koffie en er zit alcohol in, maar haalt het natuurlijk niet bij de bovenstaande langzamere methode.
- De kruidnagelen geven naar mijn smaak net even iets meer beet aan het drankje, vind ik lekker. Je kunt ze er ook uit laten. Kruidnagel is hier dus gebruikt als smaakversterker.
- De rozijnen en kaneelstokken geven een zacht subtiel aroma en een mooie afdronk aan de likeur. Dit is slechts mijn persoonlijke smaak, maakt geen deel uit van de oorspronkelijke receptuur. Wel neutraliseren de rozijnen het effect van de expresso brand van de koffie.
- Niet te onderschatten: in die paar liter zit een hele hoop caffeïne!
Op YouTube is er een TED lezing te vinden over de versheid van koffie. Volgens de spreker is de versgebrande koffie na 5 dagen eigenlijk al dood en flets van smaak vergeleken met het verse spul. Misschien is het een experiment waard om zelf eens koffie te gaan branden en dat als basis voor de Kahlua te gebruiken.
Bron: TEDxUbud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten