SolarFarm

Zo de bestellijst voor onderdelen voor de besturing van de SolarFarm is de deur uit. Totaal vielen de kosten nogal mee. Met de rest van het budget kan ik in het najaar dan nog wat doen voor het verder verfijnen van de besturing.

update 20130501

TWF! De bestelling bij Conrad.de is geweigerd. Waarom? Omdat ze niet naar Frankrijk leveren @#$#%ˆ%#@!!! Nu moet ik de hele kraam weer opnieuw invoeren. Een mazzel was het dat het zoekwerk al door Wim gedaan was, en gelukkig had ik ook een pdf-je gemaakt van de bestelling bij conrad.de. Met het betere kopiëren van de bestelnummers was het in een kleine tien minuten weer gepiept. Dat viel dus wel mee. Geld was ook al weer teruggestort, dat gaat dan wel weer erg snel. Op de site hadden ze ook al een aanpassing gemaakt, of had ik daar gewoon over heen gekeken?

Afijn, bij het eerste item begreep ik al meteen waarom .de niet naar .fr leverde. Die temperatuur sensor is gewoon twee keer zo duur, wat krijgen we nou?! Pure prijsopdrijving! Hoezo vrij vervoer van goederen en personen. Dankzij de EU trekken ze je gewoon een poot uit. Ik besloot het extra snoepgoed niet, en ook wat minder reserve spullen, te bestellen. Dan nog was ik meer dan 50€ duurder uit dan via Conrad duitsland. Asjemenou! Dat is toch wel een beetje merkwaardig. Dik 20% meer kwijt! Tja, kartelafspraken hè.

Solarfarm
Lezers vragen me wel eens hoe dit verhaal in elkaar steekt. Dan mail ik meestal de links naar de blogjes die daar over gaan. Mijn fout is dat ik denk dat iedereen dat begrijpt. Een samenvatting dan even.

De SolarFarm bestaat uit een paar rijen collectoren die met elkaar zijn verbonden. De warmte die daarmee gegenereerd wordt gaat het zwembad of het huis in.

zonne collectoren

Voor het transport van de warmte zijn leidingen in de grond gegraven, is er een soort warmte wisselaar annex warmte opslag die ik accumulator noem, en de nodige kleppen, kranen en pompen.

• Er is een zomer en een winter stand voor de SolarFarm. 
• In de zomer wordt het zwembad, en binnenkort ook de hottub, erdoor verwarmd. Het huis is dan afgekoppeld.
• In de winter gaat alle warmte die door de SF opgewekt wordt het huis in en houdt het huis daarmee op zijn minst vorstvrij. 

In de late herfst en vroege lente is de capaciteit van de huidige opstelling net onvoldoende om niet af en toe bij te moeten stoken. Dat komt omdat er in die tijd van het jaar altijd veel bewolking is, dan daalt de opbrengst aanzienlijk. Daarom is er een derde uitbreiding in de maak.
Halverwege mei tot en met oktober willen we kunnen zwemmen, het zwemwater moet dan volgens Wim en Fannie minimaal 25º zijn willen ze een snoekduik nemen. Zelf vind ik 20 al lekker maar heb dan ook een veel dikkere huid ;=)

Begin
Dergelijke installaties zie je heel weinig in onze streek. Dus denk je, is dit voor ons wel zo'n goed idee. Er werd daarom eerst maar eens een soort proof of concept opgezet met één vacuümbuis. Toen de badmuts (leverancier van het zwembad) daar zijn vingers aan brandde was het wel duidelijk. Zelfs hij was overtuigd van het effect. Bij de Brico werden twee rekken met vacuümbuizen gehaald en van een oliedrum een soort warmtewisselaar gemaakt.

vacuum buizen 1e jaar

warmte wisselaar 1e gen

 Het tweede jaar werd de installatie uitgebreid en pakten we de situatie wat serieuzer aan.

leidingen gaan ondergronds

De tweede uitbreiding kwam in 2011. Een betere en grotere warmtewisselaar en uitbreiding met nog eens twee rekken. Vijftig meter slang in een "sandwich" gewikkeld vormde de tweede versie van de warmtewisselaar.

warmtewisselaar 2e generatie

De derde uitbreiding van 2012 ziet er al een stuk netter uit. Totaal 6 rekken. Dit jaar komen er weer 3 rekken bij.

opstelling collectoren voordat de leidingen ondergronds gingen

Om het een en ander te regelen hebben Wim (voornamelijk) en ik een nogal ingenieus regel paneel in elkaar gezet.

• De eerste versie was vrij eenvoudig met een aantal kranen die de stroom van het warme water regelde. Kon je allemaal handmatig doen. Evenwel, als je 's ochtends vergat de leiding naar het huis of zwembad te openen dan knalde gegarandeerd een van de aansluitslangen kapot. Het water in de collectoren werd dan damp en boem!

regelpaneel V1.0

• De tweede versie van het paneel werd voorzien van een tijdklok en de kranen werden door automatische kleppen vervangen. Perfect! Alleen was er een klep (dat grijze kastje bovenin de foto) die nogal rare dingen deed op de verkeerde momenten. Gevolg: knallende aansluitingen. En dat gaat met enorm veel gesis, stoom en een erg snel lopende watermeter gepaard. Immers het systeem stond rechtstreeks aangesloten op de CV, die op zijn beurt weer een vulautomaat had: te lage druk = water erbij.

regelpaneel V2.0

• Versie 2.1, een provisorische versie, werd in elkaar geschroefd om de winter door te kunnen komen. Die bleek, ook al was alles weer handmatig, behoorlijk goed te functioneren. De bypass naar het zwembad is tijdelijk verwijderd wat het makkelijker maakte de regeling helemaal vanuit de garage te kunnen doen. Natuurlijk moest je dan wel opletten niet het huis uit te gaan zonder de klep open te hebben gezet. In de praktijk kwam het erop neer dat deze dag en nacht open stond. Er ontstond een bepaalde routine om dingen uit of aan, en kleppen dicht of open te zetten.
 

regelpaneel V2.1

Er is hier overduidelijk sprake van voortschrijdend inzicht. Na lange discussies, ver-hernieuwde ontwerpen, technisch noodzakelijke wijzigingen, extra gebruikseisen voornamelijk van mijn kant, rolde er een nieuw ontwerp voor de nieuwe versie uit.  

• Versie drie. Wim en ik besloten om de handel nu fundamenteel aan te pakken en de SolarFarm te gaan automatiseren. Ook omdat de samenstelling van de installatie steeds uitgebreider wordt. Zoals daar zijn: een aantal temperatuuropnemers, thermometers, een Raspberry Pi - een computertje op creditcard formaat - wat relais en elektromechanische kleppen. Plus nog wat ander snoepgoed. Een en ander wordt dan geprogrammeerd in Python (computertaal). 

Met deze laatste versie zetten we de eerste stap naar het volledig automatiseren van de SolarFarm. Grappig genoeg kon de vorige versie vrijwel volledig gekannibaliseerd worden om daaruit V2.1 van het schakelpaneel te bouwen. Het weinige wat er aan onderdelen overbleef zal wel weer opraken bij andere projectjes. Er valt altijd wel wat te knutselen in dit huis.

Drie vragen

• Vragen gasten wel eens aan mij: "Zou je dit alles in een keer neer hebben kunnen zetten?"

Ja natuurlijk. Er zijn echter een aantal redenen geweest om dat niet te doen. In de eerste plaats moest ik niet alleen aan mijzelf maar ook aan mijn lief bewijzen dat een dergelijke installatie nut had: proof of concept. Het was nogal ingrijpend voor hoe we met de warmtevoorziening in huis zouden omgaan. Ten tweede is het leuker dat samen met Wim te doen, ook al zou ik het zelf uiteindelijk ook wel in elkaar kunnen krijgen. Met zijn beiden hebben we gewoon meer lol. Tenslotte, door het systeem gefaseerd in elkaar te zetten konden we optimaal gebruik maken van het voortschrijdend inzicht dat zo ontstond. En ja, het zou allemaal in kortere tijd in elkaar gezet kunnen zijn. Dat is waar.

• Een tweede vraag die vaak gesteld wordt is: "kon je niet gewoon standaard onderdelen en besturingssets kopen?"

Ook hier luidt het antwoord: ja. Dat had gekund. En ook hier weer zijn er een paar argumenten geweest om dat niet te doen. Ten eerste, door standaard besturingsmodules te kopen bond je je meteen vast aan een bepaald systeem, inclusief de tekortkomingen. De systemen die door Wim aangedragen werden hadden twee ernstige tekortkomingen: niet of nauwelijks uitbreidbaar, en nogal duur. Ten tweede wilde ik een zo flexibel mogelijk systeem dat je met onderdelen uit de Brico kon repareren, eigenlijk moest iedere handigert het kunnen blijven repareren. Anderzijds moest het systeem naadloos uitbreidbaar blijven, totdat de capaciteit groot genoeg werd om de herfst en lente in betrekkelijk comfort door te kunnen brengen. En als het kon, ook nog tot diep in oktober te kunnen blijven zwemmen. Ja, de manier waarop we dit gefaseerd hebben gedaan is rond de 20% duurder dan als je alles in een keer zou doen. Het laten doen kwam niet eens in beeld om verschillende redenen, voornamelijk financieel (investering, terugverdientijd etc.). 

• "Ben je niet te veel eisend, en maakt het dat alles niet te ingewikkeld?"

Ja en ja.

Mijn insteek is echter, net als met bijna alle problemen in de wereld, die zijn niet ingewikkeld of complex te noemen. Een van mijn mentoren heeft eens een hele goede opmerking gemaakt: elk probleem is oplosbaar zolang je maar doorgaat het probleem net zo lang in stukjes te hakken totdat de afzonderlijke delen te begrijpen zijn. Daarmee maak je de afhankelijkheden en verbanden zichtbaar en kun je aanvankelijk als probleem ervaren onderdelen verwijderen of beter op het geheel afstemmen.

Daar laat ik het maar bij, anders wordt het nog filosofisch ook.

Toekomst
Niet in het minst is het puur hobby-isme wat hier een niet onbelangrijke rol speelt, ook weer voornamelijk van mijn kant. Wim vertaalt mijn wilde ideeën dan weer in een praktisch uitvoerbaar verhaal. Ongetwijfeld zullen er delen wel weer ver-her-nieuw-bouwd gaan worden naar een versie 4.2...x.
Ondertussen zijn mijn gedachten alweer bezig met de volgende stap. 't Zou lollig zijn om de meetresultaten op mijn scherm te kunnen zien. En met een smartfoon de installatie bij kunnen regelen. Wellicht eindigen we dan bij het koppelen van zonnepanelen, beveiliging, water, robotjes, rolluiken, verwarming, ventilatie, een paar webcammetjes, computers, internetz, weerstation... Afijn, de contouren van een house management System (HMS) beginnen vorm aan te nemen.

Regen

Gisteren kwamen de eerste gasten voor het appartement aan. Bepaald geen geweldige dag, sinds donderdag regende het eigenlijk aan een stuk door. Het druizelde een beetje, en dan weer een stevige bui. Het zag er niet naar uit dat die regenband snel zou ophoepelen. Er hing zo'n band van bewolking tegen de Vogezen en de alpen aan te drukken die maar niet de wind naar het noorden wilde volgen. Gek genoeg als je de animatie van meteox liet lopen dan zag je dat die band gevoederd werd door de losse flodders vanuit het Britse eiland. Raar patroon.

bron: meteox.fr

Door de bergruggen in het oosten wordt de wolkenmassa immers tegen gehouden. Eerst moet de regen eruit voordat de bewolking weg kan trekken. Als het maar geen dagenlang gedoe zou worden dacht ik want dan valt de vakantie van de gasten toch een beetje in duigen. Dus voor hen die aan de knoppen van HAARP zitten, druk ff op die knop dan kan de regen weg. Nou ja, vorige week hebben we mooi weer gehad, dus wat klaag ik eigenlijk.

In de serre waar nu de nieuwe groenzooi voor de tuin staat voor-te-gedijen was het wel 35 graden vorige week. Het spul spoot bijna de grond uit. Het rook ook best wel lekker fris, je zou bijna zeggen fris groen. Er staat dus groenspul in de steigers om uitgezet te worden, dat had ik vanochtend willen doen. Edoch, net zoals de kat, heb ik ook een hekel om nat te worden. Het uitplanten moet dan maar even wachten tot nader order. Voorlopig heeft de tuinjongen de garage weer eens opgeruimd en ben ik de dag druk geweest met de laatste vuiltjes uit het appartement te verwijderen. Kacheltjes aan op 3, dan is het behaaglijk als de gasten zouden komen en hop, is het zomaar weer weekeinde.

Rond middernacht zag het weer er zo uit:

bron: meteox.fr

Ha, de band is onderbroken. Je kunt aan andere animaties van Meteox zien dat de wind ietsjes gedraaid is. Aan de zuidkust vormt zich weer een nieuw front dat zich tegen de alpen aan aan het drukken is. Dat front zal zich dan langs de Alpen schurend naar boven wurmen en bij ons in Mailleroncourt het nodige laten neerplenzen. Toch vandaag weinig of geen regen meer gehad! Hopelijk komt dat zondag nacht naar beneden. Dan kan ik maandag eindelijk de rest van de geraniums erin zetten. Het wordt er in ieder geval niet warmer op en heb vandaag de open haard maar weer eens aangestoken. De warmte van de vorige week is nu wel uit het huis getrokken.

Pottenbakken

Komende week gaat ook de zooi weer over naar de zomersituatie. Met andere woorden het zomeratelier wordt weer ingericht. Mogen de jongens even die twee draaischijven verkassen. Mik ik meteen die onooglijke kastjes weg richting dechetterie en kan ook de machine om klei te malen (pug mill) een vaste plaats krijgen. Op papier heb ik een aantal ontwerpen van schalen en potten gemaakt. Als mijn handen nu gaan maken wat er op papier staat kan dat deel van de zomer voor mij niet meer kapot. Tenminste als de schapen dan niet aan de drogende schalen gaan knabbelen zoals vorig jaar. De fruitschaal voor Fannie verdween ook in de magen van de schapies. Er staat echter een nieuwe op de droogplank, zo begint zich voldoende te verzamelen om een oven te vullen. Nog een paar dingetjes erbij draaien, dan kan er weer gebakken worden. 

De ontwerpen voor een servies nemen steeds vastere vormen aan. Eigenlijk wil ik het zo maken dat het ook allemaal een beetje bij elkaar past voor wat betreft kleur, versiering, stijl en en en. Over de stijl ben ik het wel met mezelf eens, de schalen krijgen allemaal een beetje een oosters trekje. Vind ik mooi, strakke schalen op een hoger dan normaal voetje. De kommen en soepborden worden ook zo. Over de ontbijt en diner borden kan ik het nog niet eens worden met mezelf. De koffie en thee dingen zijn eigenlijk wel het makkelijkst qua model. Dan zijn er nog een heleboel andere stukken nodig als dingen voor de jam, desertbakjes, dingen voor sauzen, boterschaaltjes, eierhouders, pastaborden, dienschalen, soepterrine. Schier eindeloos wat je allemaal niet op tafel kunt zetten. De moeilijkheid is om het allemaal eenzelfde stijl te geven zodat het geen ratjetoe op tafel wordt. Dat is ook de reden waarom ik het eerst allemaal op papier wil hebben staan voordat ik de rest ga maken. Gewoon omdat het handig is en je dan beter kunt concentreren op de vormgeving terwijl je aan het draaien of handvormen bent.

Het wordt een mix van handvormen en draaiwerk. Het gebruiksgoed als borden moet ook iets dikker worden dan de schalen omdat die veel vaker in de vaatwasser gaan en intensiever gebruikt gaan worden. Mijn ervaring is dat er dan minder kans op chippen is. Ook de baktemperatuur speelt uiteraard mee. Steengoed zou het mooist zijn, + 1250 graden. Steengoed is bijna onverwoestbaar. Het probleem is dan dat de gebakken klei bij bepaalde kleisoorten een andere kleur krijgt dan wat op een lagere temperatuur gebakken is. En dat heeft weer invloed op hoe je dingen gaat decoreren. Keuzes, keuzes, keuzes. Nooit geweten dat het maken van een paar potjes zo gecompliceerd kon worden.

En dan iedereen maar zeggen dat ze een zelfde object bij Blokker of IKEA voor een habbekrats kunnen kopen. Ik begrijp best wel dat pottenbakkers daardoor beledigd kunnen zijn. Iemand die zoiets zegt heeft dan geen benul welk vakmanschap, kunnen en kennis in het maken van een goede pot gaat zitten. Irene zei ooit eens tegen me: "dan moeten ze vooral naar Blokker gaan". Dat heb ik haar ook wel eens op een vermoeide toon tegen een klant horen zeggen. Ik denk wel eens dat die Blokker kopers geen idee hebben van wat er allemaal moet gebeuren voordat een vaas, schaal of pot bij hun op de keukentafel staat. 

Een van de keramisten waar ik regelmatig naar kijk op YouTube:

Ik kan uren kijken naar de technieken van keramisten als deze. Youdanxx en HsinChueng zijn nóg twee van mijn favorieten. Alle drie hebben ze hun eigen stijl en vormen die ze maken. Deze filmpjes op YT zijn een geweldige inspiratiebron voor me.

Er schijnt trouwens voor 72 uur per uur aan filmpjes op YT gemikt te worden. Pakhuizen vol met film materiaal is dat. Stel dat je 99% in het ronde archief kunt gooien als zijnde pulp. Dan hou je per dag nog steeds een kleine 18 uur aan betrekkelijk waardevol, mooi, of interessant materiaal over. Dit kun je dus met geen mogelijkheid bekijken. Information Over Dosis zeg maar.

Kauw

bron Northrop Aviation

Eigenlijk best wel sierlijk zo'n kauw. Als je hem boven je langs ziet scheren lijkt het net op die B2 stealth bommenwerper.

De vogel landt dan wel weer wat onhandig met een paar hoppen, net alsof ie struikelt, en staat dan pas stil. Even lijkt het alsof ie daarbij net niet naar voren zou omkiekelen. Een tel later begint de kauw meteen aan een schapenkeutel te vreten, kun je goed zien met een verrekijkert hè. Zo'n keutel, heb ik gelezen, is eigenlijk verteerd gras met de nodige insecten erin. Een hartig hapje tussendoor dus. Tijdens de lunch zag ik die kauw om het zwembad heen lopen, bij elk hoekpunt stoppend om wat te drinken. Waarschijnlijk omdat de hoekpunten meer steun boden. Hoe verzint ie het. Het is niet dezelfde kauw die elke morgen aan het raam kwam tikken, dat was ook grappig. Als je dan heel langzaam naar het raam sloop kon je die vogel van heel dichtbij bekijken. Soms leek het net alsof hij je dan recht in de ogen aankeek. Helaas, dat grapje is weer over. Geen getik de laatste tijd meer aan het raam.

Zwembad

Zo, de eerste dosis anti alg zit in het zwembad. Zal het me wel verbeelden, maar na een paar uur zag je het verschil al. Rondom ook nog even met Roundup gesproeid, niet echt mijn stijl om met onkruidverdelger te sproeien, maar anders krijg ik het echt niet onder controle. Vijf liter is ook maar zo op met dat grindpad om de tuin en het zwembad heen. Over een paar dagen zie ik wel wat er gemist is en kan een tweede ronde nodig zijn. Eerst maar eens nieuw gif halen, beter mee verlegen dan om verlegen. Mazzeltje, de 26e is er een "koop je lam" koopavond bij de Brico, 10% korting op alles. Behalve op... typisch LDF. Stellen ze ook nog een maximum van 2500€ per klant. Net alsof ze zo goedkoop zijn. Die jongens hebben het echt niet begrepen hoe ze met de crisis moeten omgaan. Eens kijken of ik kan scoren voor een extra voorraad aan anti alg en RoundUp.

Smijt ik uit pure balorigheid Duck in het water wijst ie na een paar minuten al 18º aan! Ter plekke besluit ik iets eerder dan geplanned het zwembad zomer klaar te maken. Ook om de SolarFarm om te zetten naar het zwembad. Als het weer een poosje zo blijft kunnen we misschien ergens begin mei weer gaan zwemmen. Lijkt me heerlijk, weer in het water te kunnen liggen. Goed voor mijn botjes!

Kreeg vandaag ook bericht dat de hottub bij de leverancier stond, nu moet diens techneut nog de aanpassingen maken, o.a. voor aansluiting op de SolarFarm, en dan kan de HotTub deze kant opkomen.Ook het "deck" rondom de hottub en eventueel het zwembad gaat lukken in mei, als ik de timmerman maar op tijd insein. Prettig als je kunt rekenen op mensen. Je zou bijna zeggen dat alles loopt als een klokwerk. Marion kwam met het idee om een tegelpad rondom het zwembad te leggen in plaats van een deck. Nu ligt er al een randje tegels omheen, en aan de kopse kant is er al een platje. Het is natuurlijk veel makkelijker (lees: sneller) om dat uit te breiden dan een compleet nieuw deck te bouwen. Stof tot overdenken. In ieder geval komt er een gazebo rondom en over de hottub.

BP

Het boek sluit zich.

Afgelopen vrijdagavond kwam BP langs voor een praatje, zomaar ;=) Nu praat BP nooit zomaar met je, er zit altijd iets achter. Hij had een mooie relax-stoel voor me gescoord, die zou hij morgenavond wel even komen brengen, oh en ik had ook een mandfles nodig? Zou ook geregeld worden. Nee gratis, zonder verplichtingen... Nu wordt ik altijd erg wantrouwend als BP met cadeautjes aan komt dragen. Dan moet ie wat van me. Ook dit keer bleek dat weer zo te zijn. Eerst een schaap, voor zwaar onder de markt prijs, een vrienden prijsje. Want we waren toch vrienden. Langs zijn neus vroeg ie ook nog of er nog klusjes waren voor hem. Ja hoor, de sleuven graven voor de solar collector. Kun je morgen mee beginnen. Nee daar had ie geen trek in. Na veel vijven en zessen kwam het: hij wilde een tientje per uur hebben. Dat vond ie zich wel waard. Toen ik zei dat ik hem in het begin meer dan het minimum (SMIC) betaald had, en dat bruto bij hem netto was omdat hij daarover geen belasting afdroeg als auto entrepreneur (zelfstandige ondernemer) en dat ik daarom vond dat we dat moesten compenseren door het gewoon op 9€ te houden, keek hij een beetje vreemd op. Voegde ik er nog aan toe: "dat ik vond voor wat ie presteerde het goed betaald was." De wending die het gesprek nam beviel hem allerminst, dat zag je omdat ie op het puntje van de stoel ging zitten. Zijn gezicht betrok.

Uiteraard had ie gezien dat Harrie's auto voor de deur stond, de concurrentie hè. De eigenlijke reden van BP's komst vermoed ik. Hij vroeg wat ik die man betaalde. "Wat! Zoveel!? En mij betaald u maar 9€. Ik kan dat net zo goed doen. Niet echt zei ik, dat is een professional en doet het beter en drie keer zo snel als jij. Dus komt het geld-wijze eigenlijk op het zelfde neer."

Ik besloot in het verdere gesprek geen blad meer voor de mond te nemen. Opzouten man, dacht ik.

Begon ie verontwaardigd zijn kwaliteiten op te hemelen. Het elektro deed ie toch ook! Wat ik pareerde met: "moet je niet zien hoe dat er in zit. Wim heeft al héél wat weer losgetrokken en opnieuw gedaan van wat jij gefröbeld hebt. Meer dan je je voor kunt stellen. En waarom doen die lampen in de grange het niet meer? En stukken van de betimmering van het atelier, moet ik ook weer opnieuw gaan doen. En die zooi naast de deur dat is toch geen gezicht. Die kabeltros achterlangs de muur was ook een wonder dat daar nog stroom door kwam, ook nog de verkeerde kleuren aan elkaar geknoopt." Was meneer nog beledigd ook. "En tegelen", begon hij weer, "dat is toch ook gekwalificeerd werk. Zeker, dat is het" antwoorde ik. Vervolgens troonde ik hem mee naar de WC in de keuken. En liet hem zien waarom zijn tegelwerk nogal verschilde met wat ik zelf gedaan had. De laatste rij in de WC was van hem en dat ik dat er uit ging breken, vanwege schots en scheef of niet goed aansluitend. Overal zaten lijmresten op de tegels, en die op de grond had ik er met veel moeite weer af kunnen krijgen etc. etc. Opnieuw speelde hij de beledigde onschuld. Ik drukte nu extra hard door. "En voor wat betreft dat graafwerk, daar kan ik iedere ongeletterde, ongediplomeerde figuur van de straat plukken, een schop in zijn hand drukken en aan het werk zetten". Even bleef het stil. "Dus u vindt dat ik een ongeletterde domme man ben, een lulletje!" Hij speelde overduidelijk de vermoorde onschuld. Nu gaat niets zonder bijbedoeling bij BP en kwalificeerde ik deze move als de zoveelste chantage poging. Afijn, het gesprek ging nog een paar minuten door op die toer. Uiteindelijk werd begrepen dat hij definitief geen werk meer zou krijgen. Als het niet om serieuze dingen ging, zou het nog leuk geweest zijn ook, dit steekspel. Maar er is gewoon teveel gebeurd.

Goed, ik sla het boek BP nu maar dicht. Wellicht dat het een deel van mijn memoires wordt, die ik nooit ga schrijven. Voor aan tafel is het natuurlijk altijd een dankbaar onderwerp om over deze kleurrijke figuur te verhalen, dat dan wel weer.

Uitsmijter

Een prettig stukje muziek dan tot slot.

Zonnewijzer

Al heel lang wil ik een zonnewijzer hebben. Vind ik leuk. Zo staat er op het balkon ook een zeer eenvoudig weerstation, een onooglijk ding. Kun je lekker griezelen als dat beneden de -20 aangeeft in de winter als je zelf zit te bakken voor de snikhete kachel met een ijskoude rug. Alleen die regenmeter deugt voor geen millimeter. Misschien eens een iets meer uit de kluiten gewassen ding voor kopen. Of, als we toch bezig zijn, iets voor het House Management System te ontwikkelen. Dat kan er ook nog wel bij. Windmetertje ook leuk. Nuttig? Totaal niet, gewoon voor de heb, toch? Linkje maken met de site en je hebt live gegevens. Life webcammetje bij de schapies, ook leuk. En-en-en-en...

Goed, die zonnewijzer.

In het kader van de aankleding van de tuin leek het me nu het uitgelezen moment een zonnewijzer te gaan construeren. Daarmee rijst de vraag, welke of wat. Zoals met veel dingen oefen ik daarbij redelijk veel geduld uit, snuffel af en toe op het internet, kijk eens in de tuin centra rond, enzovoort. Tot nu toe nooit iets gezien dat me beviel. Zoals met de meeste dingen wacht ik dan totdat er iets voorbij komt die dat "hebben" moment geeft. Het moest geen saai ding met een wijzer op een paal, aan een muur, of sokkel worden. Eerder iets waar je actief mee aan de gang moet, waar iedereen lol mee kan hebben, de nieuwsgierigheid een beetje prikkelend. Gisteravond vond ik het. Ik zag iets op YouTube voorbijkomen: Analemmatische zonnewijzer. Moeilijke woorden triggeren sowieso mijn aandacht, dus rap via wiki de details opgezocht. Dit is het, was mijn eerste opwelling. Dit is nu precies wat ik wil. Het is een zonnewijzer waarbij de mens betrokken wordt. Het prikkelt de verbeelding omdat een en ander niet helemaal voor de hand ligt. Jijzelf bent de ontbrekende schakel. De schaduw die jij op de cirkel stenen werpt is de tijdsaanduiding. De onderstaande foto is een mooi voorbeeld van wat ik bedoel. Je moet wel op de juiste plek op die stenen strip gaan staan, de juiste maand. Zo werpt je lichaam een schaduw op de juiste uurstenen. Leek me ook leuk voor de kids, ze moeten dan op de kalender gaan staan om de tijd te kunnen lezen. Daarmee worden ze zich meteen bewust van de stand van de zon in de verschillende jaargetijden.

Foto Annemie America, Stad Hasselt

Na een beetje surfen vond ik een eenvoudig model uit Hasselt (BE). Zoiets bevalt me het meest, simpele dingen met een leer element. Volgt de vraag: hoe groot moet je zoiets nu maken. Op de site tijdwijzer.be suggereert men een diameter van 3 - 6 meter. Lijkt me een goede richtmaat.

  foto Willy Leenders

De berekeningen voor de maten van de kalender en zonnewijzer staan uiteraard ook op het net. De positie daarvan is gerelateerd aan de lengtegraad waar je de zonnewijzer wilt maken. In dit geval de meridiaan die loopt van Hasselt (BE) naar Bourg en Bresse (FR). Onze tuin ligt hemelsbreed ongeveer 65 km ten oosten van die lijn. Vraag je je af: zou dat een groot verschil maken. En moet je daarom moeilijke berekeningen gaan uitvoeren?

tekening Willy Leenders

Even de GPS coördinaten erbij gezocht:

• Hasselt GPS: N 50° 55' 57.55'' E 5° 20' 2.56''
• Bourg en Bresse GPS: N 46° 13' 4.54'' E 5° 14' 56.29"
• De mediaan voor de zonnewijzer zit op E 5º 16' 36"
• Mailleroncourt S/P  GPS N 47° 55' 04''   E 06° 07' 55''

Grofweg een graad verschil met de mediaan van Hasselt. Een graad = 4 zonminuten, dus het tijdsverschil met Mailleroncourt is dan iets minder dan 4 zonminuten. Gezien de "nauwkeurigheid" die in de tuin gerealiseerd gaat of kan worden is dat verschil uiteraard verwaarloosbaar. Mijn eerste opwelling om de maten te (laten) herberekenen werd na het opzoeken van de GPS coördinaten meteen onderdrukt, dat zou een zinloze oefening zijn. Of iemand moet dat alsnog leuk vinden om te doen. ;=)

Van een van de projectjes hier zijn nog wat van die flagstones over gebleven. Voldoende om daar de uurstenen van te maken denk ik. De kalender zal van ander (steen)materiaal gemaakt kunnen worden. Al met al zo'n klusje dat je met gemak in stukjes kun doen, zelfs als er gasten zijn. Eerst maar eens de meest gunstige plek bepalen. De winter zonnestand is bekend, de slagschaduw van het huis in de winter ook. Opnieuw een gewetens vraag: is de behoefte groot een volledig functionerende zonnewijzer in de winter te hebben? Niet dus. Een mooie plek voor de zomer dan maar, mooi centraal op het gazonnetje.

Nu maar eens op een avond de noordpoolster opzoeken en de noord-zuid lijn uitzetten.

Update 20130427.
Blijk ik er toch even naast gekleund te hebben:

Bij de constructie van een analemmatische zonnewijzer speelt de lengtegraad helemaal geen rol. Wel de breedtegraad. Het gaat immers om zonnetijd!
Hasselt (ongeveer 51° N) en Mailleroncourt (ongeveer 48° N)liggen 3° van elkaar en dat vereist toch een aanpassing van de berekening.
Je vindt de berekeningsmethode op http://www.wijzerweb.be/analemmatisch.html
en ik wil ze ook voor je maken via het programma dat ik daarvoor maakte.

Willy is zo vriendelijk geweest mij de nieuwe berekeningen te sturen. Vind ik dan weer geweldig zoiets. Met de nieuwe maten gaan we dan in mei/juni aan de slag. Nu nog een mooi plekje vinden in de tuin.

Ohlala!

Het gaat niet goed met LDF. Ze slaan elkaar gewoon op de bek in het parlement omdat er eentje van de oppositie een gemeen lachje om zijn mond had kringelen. Tja, je moet ook niemand te kakken zetten, dan worden ze boos. En meteen de camera's uit hè. De gemoederen lopen hoog op over het huwelijk voor allen. Je lacht je te barsten. Het oer conservatieve revolutionaire Frankrijk in optima forma, ja je leest het goed. LDF laat zich nu even vies in de keuken kijken. Het met de mond beleiden van revolutionaire ideeën blijkt in de praktijk toch net ff iets anders te gaan. Opeens komt de ware volksaard boven. Op straat de revolutionair uithangen, maar in de achterkamertjes de veel te modernistische denkbeelden van sommige fracties in de regering torpederen.
Dat LDF eigenlijk oer conservatief is, uit zich al als je praat met de werkmensen die hier, in Le Mouton Qui Rit, af en toe komen werken. Het veel gehoorde is: hier (in LMQR) is altijd alles anders. Modernere materialen, andere methodes (efficiënter) en steeds aandacht voor de veiligheid op de werkvloer. Waar je dan tegenin moet gaan zijn sentimenten als: we doen het al jaren zo, dus waarom zouden we dat gaan veranderen?
Precies het sentiment dat je overal, bij alle lagen van de sociale en politieke structuur in LDF, tegenkomt. We doen het altijd al zo. Waarom zouden we iets veranderen en niet vasthouden aan de oude waarden? Zo langzamerhand ken ik tientallen varianten daarop. Veranderen is een risico nemen. Kijk, en dat is nu precies de crux van wat hier in La Douce France speelt. Een gemiddeld fransje wíl helemaal geen risico nemen, een gemiddeld fransje gaat ze zelfs met de staart tussen de benen gemelijk uit de weg. Soms tot op het schlemielige af. Een dergelijk fransje zegt geen nee, maar ja. Gewoon om de confrontatie uit de weg te gaan. Een dergelijk fransje neemt geen beslissing of spreekt zijn mening uit, maar zegt dat ie erop terug zal komen, waarna je nooit meer wat hoort. Die mentaliteit zie je ook in de huidige regering. Verkiezingsbeloftes worden dermate afgezwakt dat er nauwelijks iets overblijft van het originele idee erachter. Daarmee ontmoet je geen oppositie. Om dit besluiteloosheid te noemen, nee, dat is voorbijgaan aan de volksmentaliteit. Confrontatie is je dwingen om een besluit te nemen, niet doen dus.
Iets anders wat al decennia lang onder de oppervlakte kankert, komt nu aarzelend aan het licht. Namelijk corruptie, machtsmisbruik, nepotisme en zelfverrijking. Het ene schandaal stapelt zich de laatste tijd op de ander. Aantijgingen worden vehement ontkend, pas als het echt niet meer te ontkennen valt aan de hand van keiharde bewijzen, haalt men de schouders op en gaat verder met de orde van de dag. De zondaar probeert toch nog zijn zetel in het parlement te behouden. Totdat er een geroep bij de burgers ontstaat, dreigende stakingen, uitingen van ongenoegen. Een zeldzaam verschijnsel dat men aangeeft die verloedering eindelijk eens aan te willen pakken. Uiteindelijk loopt het natuurlijk met een sisser af, rekt men dit proces totdat niemand meer belangstelling heeft voor het onderwerp, en vervolgens laat men alles bij het oude. Of de man moet besmet verklaard worden, dan laten ze hem vallen als een baksteen.

Op de laagste bestuursniveaus gaat het precies eender. Burgervaders die tientallen jaren op hun stoel blijven zitten, juist omdat die de bestaande machts-situaties in het dorp handhaven. Dat juist daardoor diens machtspositie ontstaat, waardoor er absoluut niets in beweging komt, heeft men niet in de gaten. Er is geen wet die zegt dat een burgemeester maar twee termijnen mag aanblijven.
De laatste presidents-verkiezingen is ook zo'n staaltje van schlemieligheid. Het feit dat Hollande ondanks diens uiterst zwakke retoriek en ondermaatse programma om uit de crisis te komen, toch aan de macht kwam, is omdat het talking head Sarkozy weg moest. Van beiden is het hoofd groter dan de romp, beiden zijn talking heads. En beiden hebben ze de zaak geen goed gedaan. Want ook Hollande staat nu al op een zijspoor. Door zijn eigen achterban, de hard core stakers, worden alle veranderingen in het arbeidsrecht, al in kiem gesmoord.
Vasthouden aan bestaande waarden, houdt dus geen risico in. In staking gaan als er ook maar iets dreigt te veranderen, is heel normaal in LDF. Er wordt nergens ter wereld zoveel gestaakt als in LDF. Veranderen = risico nemen. Dat ligt niet in de volksaard. Daarom wordt er vrolijk doorgegaan met het op rampzalig hoog niveau houden van de landbouw subsidies, gedoogt men kartels, handelsafspraken, import of distributie beperkingen of zelfs verboden, ga zo maar door. Alles om de bestaande situatie te handhaven. Want stel je voor je zou eens moeten gaan concurreren. Het huidige prijsniveau in LDF ligt daardoor minimaal 15% hoger dan in de buurlanden. Een voor de commercie zeer comfortabele positie. Er is geen enkele druk om dat beleid te wijzigen. Daarentegen, de consument, en indirect de ontwikkeling van het land, is daar rechtstreeks de dupe van. Voorbeelden te over. Het is toch te dol voor woorden dat je iets uit Nederland kunt laten komen voor bijna de helft van de prijs. Wordt het ook nog netjes op de plek gezet die je aanwijst. Of een vloer kunt laten leggen voor duizenden euries minder, en dan komen er ook nog twee tegelleggers mee naar LDF? Daar verdienen lokale mensen dus niets aan. Dat hele EU concurrentie idee is in Frankrijk dan ook een volkomen debacle.
Onlangs ging er een gerucht op een forum dat er een paar cohorten ambtenaren afgevloeid zouden moeten worden, wegens overcompleet. Joh! Het gerucht was niet eens waar, nou ja de waarheid werd gewoon goed verborgen gehouden. Hop, dreigen met staking! Over hoe je elkaar in een houdgreep houdt. Het idee van indikken van het ambtenaren apparaat wordt dus een paar jaar opgeschoven, daarmee niet meer het probleem van de huidige regering.
La Douce France, die voor het oog altijd op de barricaden heeft gestaan van de revolutie, die om het hardst roept: vrijheid, gelijkheid en broederschap, is afgegleden naar een conservatieve elitaire samenleving, waarin van gelijkheid geen sprake is. Nooit geweest overigens, omdat afkomst, relaties en kapitaal al sinds eeuwen de koers van het land hebben bepaald. Zoals dat op die manier ook in de toekomst bepaald zal blijven.
Toch is het zeer prettig leven hier. Waarom? Omdat de massa eigenlijk volkomen lak heeft aan wat er in de bovenlagen van de maatschappij gebeurt. Als je in discussies dit soort onderwerpen aanroert wordt er vrijwel zonder uitzondering op gereageerd met een schouder ophalen en een wegwerpend gebaar. Zo'n open hand die iets over de schouder wegwerpt. Bof, je m'en fou - ik heb er lak aan, wat kan mij het schelen. Er wordt, vooral op het platteland, een beetje tussen de regeltjes door gelaveerd. Het maakt dat alles net een beetje soepeler gaat en prettiger aanvoelt. Ook zeer aantrekkelijk in LDF is dat je de ruimte om je heen hebt. Geen gedoe dat je aan de andere kant van de muur iemand de trap op hoort lopen. Of dat je in je eigen tuin met zachte stem iets tegen elkaar moet zeggen anders luisteren de buren met gespitste oortjes mee. Het is stil en de nachten zijn nog donker hier. Er zijn nog hele stukken ongerepte natuur. Je kunt nog steeds op een bankje aan de rand van het bos bij een weiland zitten zonder dat de petrochemische parfums je neus binnendringen. Op de kleine wegen kom je vaak pas na vijf minuten een tegenligger tegen. Als dat het geval is geeft men elkaar ook nog eens netjes de ruimte. Dat geeft je een bepaald gevoel van vrijheid, "lebensraum". Vele voordelen zijn er die ruimschoots opwegen tegen het mismanagement van een bijna failliet Frankrijk. Op het platteland sowieso, geldt nog steeds het savoir vivre, het lome leven dat al decennia lang uit Nederland is verdwenen.

Koffie likeur
Nu even iets totaal anders.

bron: Kahlúa.com

Kahlua of koffie likeur is al heel lang in de familie een populair drankje. Jaren geleden schonk mijn lief me voor het eerst Kahlua in. In Mexico wonende is dat eigenlijk verplichte kost. Sindsdien heeft de destilleerderij er een zeer trouwe fan bij. Je drinkt het puur, door of naast de koffie, of als het warm weer is, met ijsklonten, of zelfs met pure room erdoor. Giet het over cake, door een gerecht heen, bij een kipgerecht... Natuurlijk, over ijs moet een scheutje koffie likeur. Kahlua doet het uitstekend over vanille, koffie, mokka of chocolade ijs. Niet te vergeten: Rum & Raisin ijs, verreweg de beste combinatie met Kahlua. Het schijnt dat de koffie likeur een van de meest populaire likeuren ter wereld is. Het bestaat in varianten van 12,5 - 36 vol % alcohol. De 20% variant is de meest verkochte.

In LDF heb ik het nog niet ontdekt. Het moet er zijn, misschien heb ik gewoon niet goed genoeg gezocht, of zit het in een ander soort fles. Hoe dan ook, op een dag was er geen Kahlua in huis. Niet getreurd, het is vrij eenvoudig te maken, althans iets wat er op lijkt. Even vraag je je af of het een geheim recept is, net als Coca Cola. Of is het een recept dat gewoon op het internet staat. Klikkerdeklik op het internet, voilá, daar staan net zoveel recepten als je wilt. Voldoende varianten om er tot ver voorbij je pensioen leeftijd mee te kunnen experimenteren. De Kahlua destilleerdrij doet niet moellijk over de ingrediënten. Je weet dus precies wat er inzit. Als een mens het heeft bedacht is het na te maken, zeg ik altijd. Na een heel aantal recepten bestudeerd te hebben, er een aantal gemaakt, zelf wat zitten knoeien en laten proeven aan de gasten, is uiteindelijk het volgende recept ontstaan. De batch voor 2013 is zondagmiddag getest bij het proef panel en kreeg een vette voldoende.



Recept voor 5 liter koffie likeur (een jaar voorraad)

• 250 gr koffie bonen (100% arabica)
• 250 gr rozijnen
• 2 kaneelstokken
• 2 kruidnagelen
• 6 zakjes vanillesuiker of 3 stokjes vanille of 2 el vanille extract
• 1 kg rietsuiker
• 1 kg witte suiker
• 3 liter 40% alcohol, 1L 40% kan worden vervangen met 50% rum
• 2 liter gekookt water
• 2 2L (wek)flessen ( grote augurken flessen kan ook prima)
• grote glazen fles > 5 liter in ieder geval,
• een aantal glazen flessen om het resultaat in op te slaan
• wat monsterflesjes - voor het proefpanel
• siphon, scherp mesje, maatbeker, trechter, grote zeef, grote kookpan, roerspaan
• een karaf

Bereiding

• Was de koffiebonen heel even in koud water, laat ze al schuddend in de zeef even uitdruppen en doe ze daarna samen met de 2 kruidnagelen + 1 L 40% alcohol in de wekfles. Dit laat je ongeveer 4 weken staan. Elke dag even roeren of schudden.
• Idem met de rozijnen, even spoelen met koud water, droog deppen, samenvoegen met de kaneel, vanille en 1L 40% alcohol in de tweede wekfles en 4 weken laten staan. Elke dag even roeren of schudden.
• Na vier weken...
• Iets meer dan twee liter water in een grote pan even goed laten door koken, dit om het water een beetje te ontharden. Bronwater net zo goed koken. 
• Vuur laag zetten en als het niet meer borrelt, schudt de rietsuiker erin, roeren totdat alle suiker is opgelost. 
• Daarna de witte suiker in het water. Intussen blijven roeren. Als alles is opgelost weer even verhitten tot de oplossing begint te bewegen, dit een minuut zo laten. Zo breken we de lange suikerketens af (hydrolyse). 
• Af laten koelen tot op kamer temperatuur.
• Schenk vervolgens eerst het mengsel met de koffiebonen door de zeef boven op de trechter in de grote glazen fles. 
• In de zeef blijven de koffiebonen achter. Die kunnen in de bio bak gestort worden.
• Dan de suiker oplossing in de fles doen. Even roeren of schudden zodat alles zich goed mengt.
• Nu de  oplossing met rozijnen door de zeef schenken. Wat in de zeef achterblijft kan of in de bio bak of je doet alsnog de rozijnen in de fles bij de rest. Ik doe de rozijnen er wel bij.
• Nu komt het tricky deel van dit verhaal. Als je hebt meegerekend zit in de oplossing iets minder dan 20 vol % aan alcohol. De vraag is nu hoe sterk wil je de likeur hebben. Persoonlijk vind ik rond de 30% precies goed. Als je nu de volle 3e liter 40% alcohol erbij doet komt het neer op bijna 27 vol %. Ook prima te drinken. Je hebt uiteindelijk iets meer dan 5 liter likeur gebrouwen. Je kunt er voor kiezen het bij 27% te laten. Er zijn liefhebbers die vinden dat likeur minimaal 32% moet hebben. Mijn oplossing hiervoor is om in plaats van 40% er een liter van 50% erbij te doen, dat maakt het af op ongeveer 32%. 
• Proef na het toevoegen van een halve liter (40 of 50%) eerst of de gewenste sterkte bereikt is. Voor een volgende proeving, mond even goed met water spoelen en eet een stukje brood of zo. Is het niet sterk genoeg voeg dan naar smaak nog een kwart liter toe. Weer proeven. Als het voor je smaak oké is, stop je hier. Anders de rest van de alcohol er bij doen. Blijkt dat dan te sterk te zijn, kun je het alsnog verdunnen met een beetje afgekookt water. Let op, steeds kleine hoeveelheden water. Uiteindelijk vind je vanzelf een balans die het beste bij je past.
• Laat het geheel minimaal een week of twee staan, daarna is de likeur klaar voor consumptie. 
• Giet een deel in de karaf om te serveren.

Aantekeningen

gr8place.com

• De keuze van welke soort koffie is erg belangrijk. Voor een ander recept gebruikte ik een mélange van 50% arabica en 50% robusta, dat geeft een ietwat scherpere smaak aan het extract. Voor dit recept heb ik voor 100% puur arabica koffiebonen gekozen omdat deze een mooie mokka smaak aan de likeur geeft. Omdat ik alleen de expresso branding kon vinden heb ik rozijnen aan het recept toegevoegd, dat neutraliseert het expresso effect. Beter is te vragen om arabica bonen voor gewone filterkoffie. Dan kun je nog steeds de rozijnen toevoegen voor die extra zachte smaak. De niet expresso branding is de laatste tijd namelijk een beetje moeilijk te vinden hier op het platteland.
• De meesten van mijn gasten vinden de 27% variant het beste uit de verf komen.
• Uiteraard kun je ook alles samenvoegen in de grote kookpan en dan meteen overschenken in de flessen. Als je de rozijnen erbij laat verdeel ze dan gelijkelijk over de flessen, anders krijg je een smaak verschil. Het nadeel is hiervan dat het dan lastiger is, indien je dat nodig vindt, de likeur op sterkte te brengen over alle flessen heen.
• Met deze hoeveelheid van 5 liter heb ik voor ruim een jaar genoeg aan Kahlua. Als je alles door een factor deelt kun je ook gewoon minder maken, bijvoorbeeld voor een liter. Met een 5 liter batch heb je een veel constantere smaak door het hele jaar heen. Bovendien hou je altijd wel wat over als referentie bij het maken de volgende batch. Begin je aan je laatste liter, maak dan een nieuwe batch aan. Er is voldoende om ook eens een klein flesje weg te geven, of een flesje mee te nemen als je ergens op een apéro gaat. Het is altijd leuk als je iets origineels mee kunt brengen. Plak er een mooi etiketje op en je maakt totaal de blitz.
• De kostprijs inclusief afschrijvingen etc is ruim 8€ per liter. Een en ander is afhankelijk van je inkoop natuurlijk.
• Voor alcohol ga ik uit van alcool des fruits, een neutrale alcohol. 
• Je kunt ook 6 jaar oude rum nemen, maar dan zou ik de rietsuiker vervangen door gewone suiker of witte rietsuiker.
• Een van de recepten op het internet suggereerde om Vodka te nemen. Daarbij raad ik aan om alleen rietsuiker nemen in plaats van 1kg gewone en 1 kg rietsuiker.
• Een slijter suggereerde in NL inmaak brandewijn. 
• Een nood recept om razendsnel Kahlua te maken, is door 0.3 liter sterke koude koffie, een halve liter 6 jaar oude rum, een zakje vanillesuiker, en 300gr suiker bij elkaar te mengen. Direct klaar voor consumptie. Het smaakt naar koffie en er zit alcohol in, maar haalt het natuurlijk niet bij de bovenstaande langzamere methode.
• De kruidnagelen geven naar mijn smaak net even iets meer beet aan het drankje, vind ik lekker. Je kunt ze er ook uit laten. Kruidnagel is hier dus gebruikt als smaakversterker.
• De rozijnen en kaneelstokken geven een zacht subtiel aroma en een mooie afdronk aan de likeur. Dit is slechts mijn persoonlijke smaak, maakt geen deel uit van de oorspronkelijke receptuur. Wel neutraliseren de rozijnen het effect van de expresso brand van de koffie.
• Niet te onderschatten: in die paar liter zit een hele hoop caffeïne!

Naschrift
Op YouTube is er een TED lezing te vinden over de versheid van koffie. Volgens de spreker is de versgebrande koffie na 5 dagen eigenlijk al dood en flets van smaak vergeleken met het verse spul. Misschien is het een experiment waard om zelf eens koffie te gaan branden en dat als basis voor de Kahlua te gebruiken.

 Bron: TEDxUbud

Printemps

Voorjaar! Jawel, de temperatuur is nog een beetje aan de te lage kant, maar alle tekenen zijn er. De boeren die hun koeien verweiden. Mensen die aan hun tuin beginnen te knoeien. Ik zag zelfs alweer mensen aan het schilderen van de hekken. Veel mensen lopen met fruitbomen te zeulen bij de Gamme Vert - soort coöp tuincentrum - alsof het niets kost. Ik zie ook planten die in de supermarkt voor een prikkie te koop staan, rozen wil ik hebben, veel rozen. Keek toch ook nog even met een schuin oog op de prijskaartjes van die boompjes. Wow, 25 euries per stuk. Via het internet zijn ze uiteraard een stuk goeiekoper, scheelt bijna een tientje per stuk. Want over een paar weken wil ik een nieuwe boomgaard opzetten van 10 fruitbomen met sappige appels, pruimen en peren. Dan wel zo dat er in juli al iets te plukken moet zijn, volgend jaar dan. In het dorp, een stukje verderop in de straat staat een pruimenboom. In juli is die altijd afgeladen vol met de meest lekkere pruimen die je je voor kunt stellen. Je hoeft je hand maar uit te steken. Uiteraard eet ik me dan bijkans klem aan pruimen, die zijn echt megavet lekker! Zoals pruimen horen te smaken. Wat is er mooier dan op je gemak in de avondzon tegen de warme muur van de boomgaard aanleunend een handvol van die sappige, bijna honingzoete pruimen achter je huigje te laten verdwijnen. Hoe noemen ze dat? Likkebaardend lekker! Als ik er alleen maar aan denk staat het eetwater staat me al weer aan de lippen.

Tuin

Dit jaar staat echt in het teken van buiten. Er worden extra dingen in de tuin geplant, badhuisje gebouwd, terras opgewaardeerd, gazebo bij het zwembad gemaakt, uitbreiding SolarFarm, en ga zo maar door. Kortom groot onderhoud aan het smoelwerk van Le Mouton Qui Rit. Na vijf jaar de aandacht voornamelijk op binnen gericht te hebben mag dat ook wel.

De tuinjongen Alexander is vandaag ook weer voor het eerst begonnen, samen met zijn broertje Léon die dan achter de maaier aanholt om wat te harken. Best een potsierlijk gezicht. De kleine met de kruiwagen en Alexander die over het gras heen stuift, als of ze er een wedstrijdje van maken.

Toch maar gezegd dat die mulch gewoon moest blijven liggen. Dat spul is namelijk perfect om een mooie organische laag te vormen. Als je dat een flink aantal jaren volhoudt dan vormt zich een veerkrachtige vochthoudende toplaag op het gazon, goed voor de afwatering en het wordt dan geen grote blubber glijbaan in de winter. In de zomer blijft de bodem daardoor wat veerkrachtiger en niet die keiharde kleigrond die je anders hebt. Allemaal voordelen van een beetje biologisch tuinieren. Ze keken me een beetje niet begrijpend aan. Alsof ze niets gehoord hadden ging het afgemaaide gras toch maar op de mesthoop. Voor alle zekerheid. Nou dat is dan een dezer weken een mooi klusje voor ze die eens om te scheppen en de zooi over de plantenperkjes te gaan kieperen.

Het fruitboompje dat ik vorig jaar in de tuin voor het appartement geplempt heb staat nu in bloei. Eerlijkgezegd heb ik nog geen insect gezien, op een reuzenspin en een joekel van een hommel na dan. Nu maar hopen dat het appelboompje een zelfbestuiver is anders komt daar niets van terecht. Volgens het etiket moet er spappig spul aan komen, ik ben benieuwd. Vorig jaar zat er namelijk één enkel zielig appeltje aan ter grote van een knikker.

Aan de voorkant staan er een massa tulpen en andere boterbloempjes in bloei, leuk gezicht hoor al die kleurtjes. Alleen die klimroos is een beetje een triest gezicht, volgende week ook die maar een beetje fatsoeneren, er zit veel te veel dood hout in.

Nu wil ik ook nog een tiental nieuwe lavendel plantjes hebben voor langs de randjes van het looppad rond de tuin. Die kan Fannie dan mooi meenemen uit NL. Dit soort groen is in LDF toch een stuk duurder. Vanmiddag zag ik namelijk een lavendel plantje voor 8 euries staan, dat is behoorlijk aan de prijs.

Appartement

Gisteren heeft Dave, de klusjesman, het toch nog voor elkaar gekregen de tegels in het gangetje te leggen. Veel strakker dan die planken die er eerst in lagen. Vandaag voegsel gekocht, gris foncé (donker grijs) dat is niet zo besmettelijk. De sneldrogende versie, kun je na 2 uur al overheen lopen. Perfect voor een zondagmiddag klus, als ik moedig ben. Dan is het maandag beloopbaar en kan ik alle kanten uit in het appartement. Alles staat ook al in de plamuur, klaar om geschilderd te worden. Dat is dan mijn taak voor volgende week: het appartement waar nodig te schilderen.  Prettig hoor zo'n professional, het gaat drie keer zo snel als BP dat zou doen en meteen goed. Dat scheelt enorm. Afijn, die Dave houden we erin.

Op weg naar de dechetterie zie ik uit mijn ooghoek dat BP een soort zitbank/tafel aan het lakken was. Precies het ding dat ik wilde hebben. Dus er op af gestapt. Mooie maat, perfect voor bij het appartement buiten. Blijkt dat Alexander tijdens zijn vakantie, het is nu paasvakantie, bij een timmerfabriek werkt. Geen luie jongen die gosert. Voor 65€ kon Alexander er ook een voor mij regelen. Top! Mooie prijs, en hij levert hem netjes in de shit gezet af. Kijk dat is dan weer een mazzeltje. Nu nog een standpijp maken in het terras, dan kan daar weer een parasol ingestoken worden voor als de zon in de zomer staat te branden.

De plantjes in de kweekbakken in de serre doen het ook voorspoedig, bijna klaar om in de bakken op de rand van het terras te mikken. Nu nog een zooi klassieke geraniums, van die rooie, en we zijn er weer helemaal klaar voor.

Ontbreekt nog de hottub. Moet die leverancier zo maar eens even gaan bellen hoe het er mee staat, want het is voor dat je het weet mei. Als de aflever datum bekend is dan kan ik ook een minipel graver gaan regelen en kunnen de sleuven gegraven worden voor de nieuwe leidingen. Het water in de vorig jaar deels gegraven sleuven is al flink gezakt, nog een maandje en dan kunnen de nieuwe leidingen erin zonder er een water ballet van te hoeven maken.

De komende 6 weken staan verder helemaal in het kader van de buiten werkzaamheden. Zorgen dat de tuin er mooi bijligt. Dingen planten, installeren, herstellen en het hoognodige buitenschilderwerk aan de voorkant. Voor als het regent is er altijd nog wel wat te doen binnen.

Schapie

De laatste dagen schijnt er opnieuw een joekel van een roofvogel rond te fladderen hier. En af en toe neemt ie een snoekduik op een van de kleinste lammeren. Meestal komen ze met de schrik vrij, verliezen een pluk haar en dat is het. Een paar dagen geleden was een van de lammetjes toch aan de beurt, sindsdien bleef een van ooien maar klagend blaten. En dan is er meestal iets aan de hand. Met de verrekijker hield ik de zaak extra in de gaten, alles liep nog rond, geen een die een poos niet bewoog, op zijn zijde lag of hinkte. Vanochtend bleek het toch mis gegaan te zijn. Want vanochtend kwam de burgemeester vertellen dat er een dood schaap in de weide lag en of ik het kadaver dan maar ff snel wilde opruimen, op laten halen of begraven. Natuurlijk weer de buren die dan vriendelijkerwijze meteen de politie of in dit geval de burgemeester hebben gebeld. Even aanbellen is blijkbaar teveel gevraagd. Dit keer geen politie, er was immers nog niets illegaals gebeurd. Geen brandstapel of zo. Dus konden ze de politie daar ook onmogelijk voor bellen, hoe graag ze dat misschien gedaan hadden ;=)

Mijn reactie merkende van: huh, waaz daat? Reageerde de burgemeester door op zijn ogen te wijzen: "iedereen houd het hier in de gaten," zei ie, maar wees tegelijkertijd vagelijk achter zich. Hij wapperde in de richting waar de buren wonen. Ik had het dode lam nog niet opgemerkt want we waren druk aan het klussen in het appartement. Fijn dat er dan iemand komt om je te waarschuwen. Want zo'n kadaver kan behoorlijk gaan stinken. Afijn, er was sowieso al een gat voor iets anders gegraven, dat lam kon er nog wel bij. Toegedekt met aarde en een beetje kalk. Na een gepast kort vaarwel en goede reis voor de grote overtocht wensende stampte ik de aarde aan.

Doodsoorzaak: vier forse gaten in de rug. Waarschijnlijk hadden de klauwen van de roofvogel de longen doorboord want er zat bloed op de bek van het lam. Die vogel had het lam never nooit de lucht in kunnen krijgen, het beessie woog toch snel al een kilo of 20. Zinloze dood. Het was ook nog een ooilam, dubbel jammer, daar had ik graag mee door willen fokken. Bizar toch wel. De overburen hadden een joekel van een vogel in de notenboom gezien een paar dagen geleden. Volgens hen schijnt het meer voor te komen dat grote roofvogels kleine lammeren te grazen nemen.

Huisjes

Alle nieuwe huisjes staan nu te drogen, je blijft er telkens een beetje aan poetsen hè! Dat moet ik eigenlijk niet doen, gaan ze nooit op vooruit denk ik dan weer. Als ze wat droger zijn eens kijken of er nog iets bijgewerkt moet worden, kleine scheurtjes dichtmaken bijvoorbeeld. Daarna kunnen ze in het atelier op de droogplank gaan staan totdat er weer een oven voor het biscuit bakken gevuld kan worden. Ik ben benieuwd wat er heel van blijft.

Getuigen

Vanochtend weer een gratis spraakles gehad. Om de zoveel tijd kloppen namelijk een stel Jehova getuigen aan die dan met je willen praten over creationisme, het boze, de geboden van het leven. Dat alles in de bijbel beschreven staat zoals het moet, altijd gaat en eeuwig zo zal zijn. Soms komt me dat niet goed uit, maar dit keer nodigde ik ze met alle egards binnen. Koffie? Willen ze nooit, of water, ook niet. Waarna vervolgens de grote vragen van het leven aan de beurt kwamen. Ik merkte dat we allebei zaten te genieten van het steekspel. Dat gaat dan ongeveer als volgt:

Bestaat de grote man? Nee! Ja, want het staat in het boek. Is dat onomstotelijk bewijs? Ja want het is beschreven. Dus als ik op een papiertje schrijf dat Patokkel bestaat dan is het ook zo? Patokkel, wie? Mijn imaginaire ik. Nee, natuurlijk niet. Maar het staat toch opgeschreven, dus waarom zou dat dan niet de waarheid zijn? Daar keek ie even verward...
Beng! Het boek op tafel. Sloeg het uiteraard op de juiste positie open en begon iets te citeren over het kwade. Want zijn grote baas was altijd het goede. Bij Patokkel, die gast kent dat hele ding uit zijn hoofd...

Het gesprek ging van de hak op de tak, ouderwets geëpibreer weer.

Dan ik weer, ik kan het gewoon niet laten. Ik heb eens een film gezien waarin Hitler de oorlog gewonnen had. Zou het dan zo zijn dat alle ongewenste vreemdelingen uitgemoord zouden zijn geweest, en dat we dat nu in deze tijd als heel normaal beschouwd zouden hebben? Immers het gelijk staat aan de kant van de overwinnaars...

Zijn vrouwelijke compane begon nu toch echt heel erg onrustig te worden. Dit ging en beetje te snel en de verkeerde kant op volgens haar. De man hief zijn hand op en legde in ultra rap Frans uit dat het puur om het argument ging. De dame zakte gerustgesteld weer terug in haar stoel. Ze was de draad allang kwijt. Met een vette grijns zaten we tegenover elkaar, helemaal opgaand in onze discussie.

Het kwade nog een keer. De boze meneer zou in dat geval dan het goede zijn, immers Hitler had gewonnen. En uw Baas het slechte. Iedereen zou dat dan geloven. Even zag ik hem schrikken, dit grensde bijna aan lastering! Ik drukte nog ff door. De waarheid is onderhevig aan interpretatie gekleurd door de epoche, het tijdsgewricht. Om de zoveel jaar heeft immers een andere partij gelijk. Blijkbaar gaan er dan andere regels gelden. De machtshebbers hebben toch altijd het gelijk aan hun kant. Nee, nee, mijn Baas is en blijft het goede, wat er ook gebeurt en wie dan ook aan de macht is. Zijn dan de huidige machtshebbers het Kwade?... Zag ik daar een be-aming van op zijn gezicht?

En zo ging het een uurtje door. 

Uiteraard heb ik niet de illusie dat ik een Jehova getuige kan omturnen, verre van dat. Het  is ook niet het doel van zo'n gesprek. En mijn gesprekspartner heeft ook niet de idee dat ie een nieuwe ziel gaat winnen door met mij te praten. Maar het is wel genieten zo, een beetje schermutselen met woorden, opzettelijk in twijfel trekken van alles en nog wat, argumenten omdraaien, inverse logica toepassen. Lekker zwammen dus. Genieten!

Na een uurtje was het vuur er wel uit en rondden we het gesprek af. Een perfecte spraakles was dit weer geweest. Een paar nieuwe woorden geleerd, af en toe werd ik gecorrigeerd. Geweldig. En dat allemaal door slechts een uurtje van je tijd op te offeren. Bij het afscheid nemen gaf ie te kennen het een fijn gesprek gevonden te hebben, dat had ie niet vaak met de mensen hier. "Nee", zei ik, "die zijn aan het overleven, die maken zich drukker over het weer dan over religie en politiek. Of het niet wezenlijk zijn der dingen. Het interesseert ze niets of de grote Baas wel dan wel niet bestaat, het is gewoon een deel van hun leven."

We maakten een nieuwe afspraak voor volgende maand. Onderwerp: het kwade. Kijk, daar kun je wat mee.

Appartement

De vloer van de gang is weer dicht met watervaste plaat en de randen tegen de muur aan zijn aangesmeerd. Het betere PUR schuim vult de kiertjes op, klaar om morgen de tegels te leggen. De tegels die eigenlijk voor een ander project bedoeld waren komen hier mooi van pas. Het appartement gaat even voor. Volgende keer dan maar weer wat bijkopen als ik in NL ben. Wel mooi dat de dikte van de platen plus de tegels precies aansluiten bij het bestaande.

Van de wand in de huiskamer is er ook een stukje uitgezaagd, die was weliswaar niet door de lekkage aangetast, maar we wilden het gewoon zeker weten. Alleen van de ondervloer, daar moest dan wel een stukje uit. Dat kan morgenochtend dan ook weer dicht, je ziet dan bijna niets meer van de lekkage. Na de buien van afgelopen weekeinde is het drooggebleven, operatie geslaagd zal ik maar zeggen.

Nu de goot nog beter aansluiten aan het balkon en dat is dan weer een probleem minder. Met zo'n huis is er altijd wel wat.

Asjemenou! De zwarte tegelstrips voor de WC zijn ook weer teruggevonden. Die bleken niet bij de restpartij tegels voor de WC te liggen, maar weggemoffeld in een klein doosje bij de voorraad in de grange. Wat een gedoe. De strips zijn uiteraard onmiddellijk, dadelijk, direct, nu geplakt, de laatste twee tegels ook, eindelijk klaar. Morgen voegen dan kan ook het laatste accessoire opgehangen worden. Baal je wel van, dat er dan net een klein plekje onafgewerkt blijft omdat die laatste twee strips ineens onvindbaar waren.

Gargoil

Mijn eerste poging een gargoil (soort van mythologisch beest) op een van de huisjes te maken.

gargoil op huisje #17

Gepruts op de vierkante millimeter, het beessie is slechts 3cm groot. Dit was boetseren met iets als een tandenstoker. Morgen nog maar een beetje bijwerken en dan kan huisje #17 ook gaan drogen.

huisje #17, de gargoil zit op de punt van het dak

huisje #17

Vorige keer bij de Hazelaar in Baarn een paar dingetjes gekocht om makkelijker uitsnijdingen in de klei te kunnen maken. Ook hier smaakt het naar meer om steeds ingewikkelder en verfijndere patronen te maken. Zo stel ik me dat dan tenminste voor. Het is een soort ontwikkeling die je moet doormaken denk ik. Nog 83 huisjes te gaan, dus er is nog hoop.

Merkte tijdens de kunstmarkt iemand op: "die muren zijn allemaal schots en scheef, niets is er recht." Mijn eerste opwelling was om te zeggen dat in LDF niets recht, haaks of waterpas was. Ik kon nog net op mijn tong bijten. "Dat hoort bij het vervreemdingsproces, vervormen en niets recht maken. Daarbij ben ik door Gaudi geïnspireerd geraakt", zei ik maar. Een lege blik was mijn deel. "U weet wel die Spaanse architect uit Barcelona". Dat was bijna een AHA erlebnis, met een blik van: ik weet het niet precies maar ik zal maar niet doorvragen. ;=(

De hut

Nummer 16 ook maar even op de plaat gezet. Lijkt net op een mallemolen. Hij is wel grappig geworden.

huisje #16

huisje #16

Op de kunstmarkt hoorde ik van een bezoeker dat er ergens in de eerste week van oktober altijd een kunstmarkt in Remiremont is. Daar stond een Duitse mevrouw die ook een soort van huisjes maakte. Zij bevestigde er lampen in zodat je ze kon ophangen. Dat verkocht als warme broodjes. Ook een idee, en ook om er eens te gaan spioneren.

Zo ontstaat er en heel dorp van huisjes. Als er nu ook nog af en toe eentje verkocht kan worden kan ik daar weer nieuwe klei voor kopen. Van de zwarte klei (Negro) die uit NL is meegekomen, heb ik eens geprobeerd een huisje te bouwen. De zwarte klei blijkt daar toch minder geschikt voor te zijn. Ramen en zo vallen een beetje weg. Misschien wel leuk om gargoils of zo van te maken of andere details mee aan te brengen. Afijn, het probeersel maar weer in elkaar gedrukt, misschien een grote orchideeën schaal voor Fannie van maken. Tjonge, wat ze in de klei hebben gedaan weet ik niet maar alles is ineens zwart. Net als met die rode klei, die gaf ook zo'n zooi. Nog maar eens goed over nadenken hoe daar mee om te gaan.

Appartement

Voorlopig is het kleien weer over. Nu eerst verder met de reparaties in het appartement. Daar is bij een van de afgelopen stortbuien vocht in de gang gelopen. De vloerplanken bolden er van op. Dus die zijn gelicht om de schade te bekijken. Bleek de ondervloer er ook uit te moeten. Zo gezegd zo gedaan. Gelukkig was er een main d'oeuvre (klusjesman) voor het zware werk beschikbaar en was dat werkje in een middagje gepiept. Mazzel met het droge warme weer het afgelopen weekeinde, zo kon het mooi opdrogen. Morgen materiaal halen en de vloer weer dicht maken. Dan de tegels erop en dat is dan ook weer gebeurd. Volgt nog wat schilderwerk, waarna het appartement weer klaar is voor het seizoen.

Hopelijk komt deze week de aannemer ook nog om de aansluiting van het balkon met de goot te fiksen. Daar had ie speciaal spul voor. Ik ben benieuwd wat dat dan wel niet mag zijn. Anders loopt het water weer langs de muren en mag je die met de hogedrukspuit weer gaan schoonspuiten, een erg nat klusje.

Het blijft toch een probleemzone dat balkon.

Bloggen

Bloggen moet je dus niet doen als je moe bent. Toch wil je je verse indrukken kwijt, en na een hete douche ben je lekker opgeknapt. Dan bestijg je je toetsenbord als een die-hard toetsenbordridder en begint te rammelen. Niet meer doen dus. De laatste blog kwam van Marion dan ook terug met ongemeen veel correcties en opmerkingen. Slecht geschreven was de vriendelijke boodschap.

Nederlands! Steeds meer begin ik te beseffen hoe moeilijk die taal eigenlijk is. Vooral als je in het dagelijkse leven helemaal ondergedompeld bent in een andere taal dan je moerstaal. En ja, ik lees nog steeds fervent de NL sites als Geenstijl.nl of DasKapital.nl, soms de telegraaf, AD, VK etc. Gewoon mijn standaard rondje online kranten, ook niet nl sites waaronder NYtimes, Time, IndianTimes, Frankfurter, Figaro, LeMonde en nog wat andere minder voor de hand liggende sites. Dat houd me tot koffie tijd meestal wel bezig. Je kunt dan ook wel zeggen dat ik redelijk geïnformeerd ben over de gang van zaken buiten Mailleroncourt-Saint-Pancras. Onderwijl luister ik naar een Franse nieuwszender die vanaf een uur of acht afgaat.

Er is dus geen enkel excuus te bedenken waarom ik dan, af en toe een erbarmelijke hoeveelheid, fauten maak. Soms tot wanhoop van Marion. Oké meestal babbel ik maar wat, haal het door de spellingchecker. Laat het nog een paar uur in draft modus staan, lees het daarna nog eens door en druk uiteindelijk op publish.

Meestal herlees ik na publicatie het stukje dan nog een paar keer door, verbeter nog wat, en log af om te gaan slapen. Daarna komt Marion meestal in actie. Af en toe hebben we een discussie over woordgebruik en betekenissen, maar voor de d's en t's en de komma's heeft ze altijd gelijk. Af en toe bekijk ik het waarom van de correcties op onzetaal.nl en leer weer wat bij. Bij twijfel type ik het woord in de zoekregel van Google, de meeste hits krijgt dan de voorkeur van de twijfel en gebruik ik die spelling. Helaas ben ik niet zo'n goede leerling. Veelal ontsnapt me de pointe van die komma's terwijl ik aan het schrijven ben.  

Vroegah, toen waren de zaken wat simpeler. Bij WordPerfect, ja bijna antiek, had je zoiets als een grammar checker onder de F4 knop zitten. Zou dat ook voor bloggers en mail pakketjes bestaan als Thunderbird? Kan me nog goed voor de geest halen, dat ik mensen die beweerden dat hun (schrijf)taal perfect was, altijd een beetje toelachte, niet uit. Wetende dat, als mijn favoriete F4 toets diens werk deed, er ongetwijfeld fauten uit hun epistels kwamen. Er bestaat gewoon niemand die de taal, welke willekeurige taal dan ook, perfect schrijft. Opnieuw, voor mij is dat geen excuus om de fouten te maken die ik maak. Dankzij Marion zijn de ergste er wel uit geramd, perfect zal het nooit worden.

Google translate

Als ik op een lange avond alleen mijn stukje aan het componeren ben, verder niets lees, luister, of doe, gebruik ik wel eens een opmerkelijke truc die ik een tijdje geleden ontdekt heb. Dan haal ik het stukje door Google translate, en vertaal dat resultaat weer terug naar NL. Meestal ontstaat er dan een onbegrijpelijk soort abracadabra. Mijn ontdekking was dat als je aan de syntax en interpunctie ging sleutelen van de brontekst er een steeds betere vertaling kwam. Ik vroeg me af of dit ook was te gebruiken om je NL bij te schaven. En dat bleek zo te zijn.

Dat doe ik als voorbeeld eens met de bovenstaande paragraaf. Van Nederlands naar Engels

• My discovery was that if you went to the syntax and punctuation keys of the source becoming a better translation came. I wondered whether this was to use to refine your GB. And that turned out to be so.

Geen geweldig Engels dunkt me. De tweede NL versie:

• Ik ontdekte dat als je ging sleutelen aan de syntax en interpunctie van de brontekst, de vertaling steeds beter werd. Ik vroeg me af of dit mechanisme ook zou werken voor het verbeteren van het taalgebruik. En dat werkte. 
• I discovered that if you went tinkering with the syntax and punctuation of the source text, the translation was improving. I wondered whether this mechanism would also work to improve the language. And that turned out to be so.

Dat lijkt er al meer op. Een volgende Nederlandse versie geeft een bijna goed resultaat.

• Ik ontdekte dat als je begon te sleutelen aan de syntax en interpunctie van de brontekst, de vertaling steeds beter werd. Ik vroeg me af of dit mechanisme ook zou werken om de oorspronkelijke taal te verbeteren. En dat werkte.
• I discovered that if you started to tinker with the syntax and punctuation of the source text, the translation was improving. I wondered whether this mechanism would also work to improve the original language. And it worked.

Draai je de vertaling om : Engels naar Nederlands dan blijft er een hardnekkig foutje in zitten.

• Ik ontdekte dat als je begon te sleutelen aan de syntaxis en interpunctie van de brontekst, de vertaling te verbeteren. Ik vroeg me af of dit mechanisme ook zou werken naar de oorspronkelijke taal te verbeteren. En het werkte.

Daar houd ik het er maar bij, en ook dat vertaal machines niet perfect zijn. De truc werkt. Het Nederlands is ineens een stuk leesbaarder geworden. Grappig om eens iets te gebruiken waar het eigenlijk niet voor bedoeld is. Voor mij als bijna analfabeet is dit een perfecte oefening. Ook al ga ik dit niet voor alle blogs doen, dan zou ik wel eens tot diep in de nacht bezig kunnen zijn met een stukje. Het moet geen taakstraf worden.