Tenletste

Zo, BP heeft zijn schuld afgewerkt en is met de staart tussen de benen verdwenen. Uiteraard hield hij het volgens mijn methode te werken (veiligheid op de werkplek) slechts een paar dagen vol. Zodra je die gast even alleen laat, omdat je nu eenmaal niet met zijn beiden in een klein toilet kunt gaan staan slopen, lijkt het alsof er een soort schakelaar bij die gosert omgaat. Alles begint dan precies andersom te gebeuren dan is afgesproken. Een over bekend verschijnsel met die man. "Omdat het handiger is", klinkt het dan. Voor mij klinkt dat als: "Zo doen we het altijd en gaan we het niet anders doen". Dan ontstaat bij mij al snel weer de ergernis over het vinden van een mes op mijn looppad, materialen die overal en nergens liggen, een doos schroeven op de grond die daar niet hoort en waar je natuurlijk tegenaan trapt. En ga zo maar door. Het werd weer een knallend meningsverschil over hoe ik wil dat er in ons huis gewerkt wordt en waarom hem dat maar een paar dagen lukt. En hop, BP gooide de kont tegen de krib en ging er als een speer vandoor. Uiteraard speelt ie dit allemaal tactisch. Hij had gewoon geen zin de geulen voor de nieuwe elementen van de SolarFarm te graven. Iedere keer dat ik vroeg om er aan te beginnen was er ineens iets dat hij dringend elders moest doen. Ja gekke Henkie. Afijn, volgende week elke dag maar eens een uurtje gaan graven met Wim. Dan komt het best wel voor elkaar.
Een paar dagen later kwam BP zijn geld halen. Legde hij me zomaar iets in de mond wat ik had gezegd en waarom ie maar was weggegaan. Tuurlijk joh. Verslijt ie me nu echt als geestelijk gestoord of zo? Bij het afrekenen uiteraard opnieuw een discussie over de hoogte van het terug te betalen bedrag, want hij had toch dit of dat nieuw uit doos gekocht voor de mensen. Dat kapte ik snel af. Dat is toch echt iets wat je met hen moet regelen. Dat staat buiten de afspraak die wij hebben gemaakt. "Ja maar, u bent toch de bemiddelaar?" "Alleen voor de teruggave van het teveel ontvangen geld. De rest is niet mijn zaak", zei ik. Brommend stemde hij uiteindelijk in. Ik had natuurlijk een ijzersterk argument in handen: die check die ik aan het schrijven was. Maar goed dat ik hem er aan had gewend dat ik nooit cash in huis heb. Anders zou daar ook weer over gesteggeld worden. Nog even brak er paniek uit toen ik de check op zijn naam wilde stellen. Hmm, blijkbaar is de sociale dienst de controle aan het verscherpen. Inwendig grijnsde ik toch wel over zijn gewurm en gekerm.
Kan nu gelukkig dat geld gaan teruggeven. Hij baalde wel, BP, dat ik op die manier hem toch tot inspanning had gedwongen.
Maar wees niet bang, er zal ongetwijfeld een nader avontuur met BP volgen.
Met een schlemiel lachje om zijn lippen en de nodige verhaaltjes namen we afscheid. En klonk het: "u weet waar u me kunt vinden". NOT! De schuld is afgewerkt en toedeledokie BP. Van het graven van de sleuven was ie op die manier mooi afgekomen. Misschien moet ik net doen alsof ik gek ben, en 'm gewoon bellen om dat alsnog te doen. Kijken hoe die reageert.

SCHAPIES
Deel van de deal was ook dat BP een van de kleine rammetjes zou krijgen. Dan zou hij zondag wel ff de schapen in de hogere weide gaan drijven en zijn rammetje afvangen. Nou dat werd natuurlijk lachen. De manier waarop hij met zijn zoontjes de schapen opdreef maakte ze alleen maar onrustig. Na een of twee pogingen stoven de schapies alle kanten op, behalve naar de hogere weide. Na nog een paar pogingen gaf hij het op. Tsja, je moet die beesies ook rustig laten lopen, een beetje sussende geluiden maken en met je armen rustig aangeven waar ze heen moeten. In plaats van dat ie nu brokkies meenam, dan volgden ze je vanzelf. Morgen of overmorgen maar zelf doen, met brokkies en rustig gedrag. Want dat ge-ren achter ze aan heeft totaal geen zin. Deze week ook de advertentie maar weer op LeBonCoin zetten.

De blogschrijverij is even onderbroken geweest om een spurt te maken voor de keukenmuur en het toilet. Je kunt je gasten nu eenmaal niet binnen laten komen in een keuken zonder een acceptabel afgewerkte muur en herbouwd toilet 

De schapies hebben nu uit zichzelf de boogaard gevonden en zijn het nieuwe malse gras aan het knagen gegaan. Dat schiet al lekker op. Je staat er af en toe toch wel verbaasd van te kijken hoeveel die beesten in relatief korte tijd wel niet wegknagen.

KEUKEN
Zo het zwevend toilet kan ingehangen worden. Nu eerst nog tegelen en dan kan alles afgemonteerd worden. Hopelijk kloppen de berekeningen voor de tegelhoogte en zo, anders volgt er een vervelende sessie met heel veel tegelsnijwerk. Het zijn al van die fragiele tegels.

Eindelijk de afwerking

Een ander klusje dat eindelijk is voltooid, is het afwerkrandje van zwarte keramische plintjes van 1 cm hoog boven de metrotegeltjes van het aanrecht. Bijna vier jaar heb ik gezocht naar specifiek die plintjes. Elke bouwmarkt heeft ze, maar toch weer niet. Of net het verkeerde model ;=) en ving ik bot. Zo langzamerhand begon ik er over te denken om die keramische plintjes dan maar zelf te gaan bakken. Dan, een dikke maand geleden in NL, zagen Fannie en ik ze ineens bij de tegelafdeling van de bouwmarkt aangeboden worden. Uiteraard lagen ze niet op de juiste plek. We schoten een van de mensen daar aan. Jawel, ze moesten op voorraad zijn, en mijn hoop steeg. De jongen klom zowaar de stelling in en ineens klonk het, "hebbes!" In NL ervaar ik de bediening in de bouwmarkten altijd als een verademing. Vergeleken met het Franse bouwmarktpersoneel is men een stuk hoffelijker en toeschietelijker. Uitzonderingen voor beide gevallen daargelaten. Volgend vraagstuk, hoeveel? Daar had ik eigenlijk nog niet bij stilgestaan. Een snelle berekening leerde (een keukenkastje is 60cm en er staan zoveel kastjes...) dat de vier stoffige pakketjes plintjes net aan genoeg zouden moeten zijn. Dat kwam wonderbaarlijk ook precies uit. Puur geluk hoor! Want hoofdrekenen is nu eenmaal niet een van mijn sterkste punten. Uiteraard bij het afwerken van de uiteindes, extra speciaal zuinig de eindstukjes gesneden. Wim en ik vinden het prachtig gelukt.

De moraal van dit verhaal is, dat je soms heel wat geduld moet hebben en je oorspronkelijke ontwerp moet blijven volgen. Dan komt het vanzelf voor elkaar. Oke, 4 jaar geduld is misschien een beetje extreem, maar ik moest en zou die zwarte afwerkplintjes hebben. Desnoods zou ik ze zelf gaan bakken.