Verhaaltjes

Dit blogje wordt door gemiddeld 100 mensen per dag gelezen, vind ik eigenlijk al enorm. Hoewel, in de bloggerswereld stelt dit natuurlijk niets voor. Dat is ook totaal niet het doel van deze schrijverij, om een groot lezerspubliek te bereiken. Meer om het thuisfront, oud gasten, en belangstellenden die hier beland zijn op de hoogte van de avonturen in en om Le Mouton Qui Rit te houden.

Het stelt ook niet veel voor met het oog op leesbaarheid, inhoud, of stijl. De meeste andere blogs die ik lees hebben meer kwaliteit, een zekere stijl, en stikken niet van de taalfauten. Dit blogje is zelfs geen lectuur, vaak slecht geschreven zonder enige samenhang. Meestal springt het epistel van de hak op de tak, in een zin worden soms stukjes overgeslagen omdat mijn gedachten al verder zijn dan mijn vingers. Heel af en toe verdenk ik zelfs de online spellings-checker er van stiekem onder mijn vingers de orthografie te veranderen. Bij het teruglezen zie je dan de vreemdste woorden verschijnen. Dan denk ik: ik heb toch zeker weten 'weten' ingetikt en geen 'water'. Dat mijn ghostwriter het nog volhoudt mijn epistels te beoordelen en de ergste rommel aangeeft om op te ruimen, verbaast me nog het meeste.

Onder Marion's leiding is stijl en samenhang van te loshangende fragmenten geleidelijk aan iets verbeterd. Zelfs mijn d's en t's schijnen vaker op de juiste manier toegepast te worden. De punten en komma's, daar zijn we nu mee aan het werk ;=)

Soms denk ik dan: “Met al die boeken die je leest zou je toch denken dat inhoud en stijl een beetje op je af zouden moeten geven”. Niets van dat alles. Misschien hang ik teveel op het internet rond, waar correcte taal ondergeschikt lijkt te zijn aan het verhaal dat je kwijt wilt.

Goed, tot zover deze masochistische zelfkastijding.

Schrijverij

De vraag dringt zich steeds meer aan mij op: verhalen schrijven, hoe doe je dat? Vooral, hoe schrijf je zo dat de zinnen geen losse flodders zijn, en tussen de zinnen een zeker verband bestaat. Op het VWO moesten we wel eens een essay schrijven. Daarbij werd er eigenlijk voornamelijk gelet op hoe je de techniek volgde. Nu besef ik dat de leraren (NL, EN, FR) erg vergevingsgezind en lankmoedig zijn geweest. Nee, geen pretpakket. Ik had ook nat, wis, bio en scheikunde in mijn pakket. Noem je tegenwoordig een gamma pakket geloof ik. Toentertijd was de wiskunde nog niet in allerlei stukken gehakt. Had je lineair, stereo, statistieken, calculus onder een en dezelfde noemer. Als hobby had ik quantum mechanica en nog meer van dat grut. Ook tijdreizen fascineerde me daardoor bovenmatig. Ach je hing een beetje de jonge wetenschapper uit zonder dat dat tot iets leidde. Wat gaf 't. Je deed het in je avonduren, en niemand die tegen je zei dat je aan je toekomst moest denken. Ik had immers al een goede baan. Fannie zei vanochtend nog tegen me: al die studie, het harde werk, en nu verkoop je schapen! Kijk, dat is echt lachen! Het leven is betrekkelijk relatief, blijkt maar weer.

Dat bedoel ik nu, van de hak op de tak.

Stukkies

Een aantal mensen uit mijn omgeving schrijven leuke stukkies voor reclame, of doen zelfs aan prijsvragen mee door het schrijven van korte verhalen. Daar leer je van, mede daardoor is mijn interesse in verhalen schrijven behoorlijk toegenomen. Ook door het schrijven aan deze blog, waar gemiddeld eens in de twee dagen een nieuw verhaaltje op staat.
Verhalen schrijven. Hoe doe je dat dan? Kun je die techniek en alles wat daar bijhoort aanleren? Stijl, hmmm, is ook volgens mij met een zekere discipline aan te leren. Het vloeiend laten lopen van een verhaaltje ook. Kortom het schrijven van een lekker lopend en samenhangend verhaal is te leren. Althans dat lijkt het. Om literatuur te schrijven, tja, dáár moet je kwaliteit voor in huis hebben. Dat is weinigen gegeven. Zelfs voor lectuur moet je een zeker talent hebben. Heb ik nu eenmaal niet, en houdt me eigenljk ook totaal niet bezig.

Deze blog te gaan schrijven is eigenlijk geboren uit de vraag van Fannie, toen we hier begonnen met verbouwen, om op de hoogte te blijven tijdens haar reizen. En ben ermee doorgegaan omdat ik er op de een of andere manier lol in kreeg. Overigens, hoop ik dit nog jaren vol te houden. Iemand zei zelfs een keer dat er best wel eens een boek uit te destilleren viel. Materiaal genoeg! Nee, niet echt dus. Enerzijds zou daar een professionele ghostwriter aan te pas moeten komen. Anderzijds is er geen grote behoefte aan een boek uit deze schier eindeloze woorden brij te bakken. Bovendien zijn er tientallen boeken, zo niet honderden, reeds verschenen over emigreren, Frankrijk, B&B's enz. enz. Waarom zou ik er nog eens eentje boven op die stapel moeten leggen. Danku voor het compliment, maar liever niet dus.

Projectje

Edoch, een nieuw winter project is geboren: verhalen schrijven. Puur om de techniek. Opbouw, samenhang, rode draden, karakters, zijn woorden die dan boven komen drijven. Avontuur, spanning, huivering, nee dat maar niet. Wat dan wel? Dat is nu juist het project.

Dit ook nog. In discussies met Wim kwam wel eens bovendrijven of een computer goede verhalen zou kunnen schrijven. Ja dat kan. Iets wat ook de top tien zou kunnen halen? Ja ook dat. Literatuur? Uhm, of iets literatuur is of niet, hangt af van de beleving van de lezers. Er zijn een boel ongeschreven "wetten" wat dat aangaat. Tegenwoordig speelt ook de populariteit van bepaalde stromingen een grote rol. Net zo goed als de steeds vaker voorkomende kruisbestuiving tussen de virtuele (internet) en de reële wereld. Ook niet te vergeten het fameuze tijdsgewricht, dat speelt zeker een rol. Bijvoorbeeld hoe provocerend iets is in een bepaalde maaschappij of tijd. Turks Fruit was ergens in de zeventiger jaren behoorlijk provocerend, Een Roos van Vlees, idem. Wolkers deed dat goed, als een echte kunstenaar voelde hij precies het tijdsgewricht aan. Je vraagt je dan ook af, wáár zou nu de tijd rijp voor zijn. Hoop, fantasie, idiologie, politiek, filosofie... Of, het ding wat al decennia in je zit? Nee, dat maar niet.
Een ander leuk fenomeen om te bestuderen is dit: crowd sourcing / writing. De laatste tijd hoor en lees je er veel over. Iedereen kan iets aandragen voor je verhaal. Of zelfs de richting en karakters, of denkbeelden aangeven. Lijkt me moeilijk, zoiets. Uiteindelijk, nee, ik ben niet de volgende Sartre, Barriere, Zola, Wolkers, Hemmingway of Musso. Maar gewoon een blogger die zijn techniek een beetje probeert bij te schaven.

Wellicht dat er af en toe een 'probeer' paragraaf van een probeersel op de blog verschijnt.

Wie zei dat ook al weer: 10% inspiratie en de rest is hard werk! De inspiratie is er, nu nog het harde werk.