Einde

Genoeg is genoeg.
Uit puur chagrijn heb ik de hele besturing van de Solar Farm maar losgekoppeld, en slangen nu rechtstreeks aan elkaar geknoopt. Alleen wat absoluut nodig was om warmte het huis in te krijgen zit nu aan elkaar. De afgelopen week heb ik misschien wel een miljoen combinaties van schakelaars, tijdklokken, en relais getest. Op verschillende standen van kleppen, er zit zelfs een motorgestuurde driewegklep bij, ook nog kleppen rechtstreeks op een stopcontact gezet, en ga-zo-maar-door. Op een gegeven moment dacht ik, en nu ben ik het zat. Of een van de kleppen werkt niet of kleppen worden precies verkeerd om geschakeld. Tot overmaat van ramp knalde ook nog een van de slangen bij array 1 eruit. Waar hebben we die overdruk klep dan voor geïnstalleerd, denk ik dan simplistisch, als de handel dan alsnog klapt. Afijn, ik heb geen zin meer om hier nog verder mee te pielen. Dan maar, zoals ik dat in vorige mijn job gewend was, rücksichtslos kappen ermee en de meest eenvoudige doch effectieve oplossing bedenken. Vanaf nu loopt de warmte rechtstreeks uit de solar farm het huis in en zorgt de schakelklok ervoor dat de loop-back om 10 uur gesloten en om 17 uur geopend wordt. Zo blijft het water in Solar Farm in de nacht circuleren en kan de warmte uit de CV niet naar buiten. Eenvoudiger kan ik het niet bedenken.
Nu alleen nog antivries in het systeem krijgen. Daarvoor heb ik iets creatiefs bedacht. Een soort van emmer met twee pijpjes in het 'deksel' gelijmd en rechtstreeks aangesloten op de CV. Door het verhaal in serie te zetten moet het water daar doorheen en mengt zich dan automatisch met de antivries. Omdat het vat in de bypass zit kun je het vat er weer tussenuit halen om bij te vullen indien nodig, of een monster nemen. Testen ga ik doen door een beetje van die soep in een potje in de vriezer te zetten bij -18. Als de handel dan niet bevriest is het goed. Eenvoud toont de meester, za'k maar zeggen. Of zoiets, ben niet zo sterk in uitdrukkingen en gezegden ;=)
Dat overdruk ventiel moet dan maar meteen aan het eerste array van de solar farm bevestigd worden. Daar knallen de slangen namelijk altijd. Morgen nog wat extra spullen halen en dan is dat ook weer achter de rug. Ik werd er kompleet gestoord van. Automatiseren is mooi, maar het moet wel werken zonder dat je een week aan het puzzelen en uitproberen bent. Als er ook maar een van de onderdelen niet werkt zoals het zou moeten, ben je er behoorlijk druk mee. Dan geraak je het uiteindelijk zat.
Twee nachten geleden vroor het minimaal 8 graden in de nacht, even was ik bang dat er nog meer slangen kapot gevroren waren, maar volgens mij loopt nu alles gewoon door. Een beetje mazzel mag je toch wel hebben. Jammer alleen dat de laatste twee redelijk zonnige dagen niet optimaal gebruikt hebben kunnen worden.
Wat is hier nu van geleerd? Dat je niet zonder testen de zaak zomaar moet migreren (omzetten-veranderen). Gek, dat deed ik in mijn oude baan never nooit. Met 5 kleppen, terugslagdingen, relais, schakelaars etc. heb je gewoon teveel varianten die foute combinaties kunnen geven. De week was natuurlijk niet helemaal verknald. Na een dag of wat heb je doorgrond hoe het systeem eigenlijk zou moeten werken. Dan weet je dat het geen zin heeft een overdruk ventiel in het schakelpaneel te verwerken, en dat je altijd een paar onderdelen mist om iets af te kunnen maken. Als Wim weer komt gaan we eerst een testopstelling maken en dan pas definitief monteren. Een herhaling van deze ellende heeft geen toegevoegde waarde.

U hoort nog van me ;=0

LEESWERK 

Via Google kun je allerlei alerts uitzetten. Uiteraard heb ik er ook een paar lopen. Een ervan is natuurlijk History of Computing. Een keer per week komt er dan een mailtje in mijn mailbox terecht waarin staat of Google iets heeft gevonden over dat onderwerp. Klikker-de-klik doe je, en je leest je vervolgens drie keer in de rondte. Bij alleen die ene site blijft het natuurlijk niet. Zo kwam ik aan een boektitel over zoekmachines. Het boekske meteen via amazon besteld, 2e hands kostte het 23 cent, en 3.10 aan porto kosten...

Erg actueel is het onderwerp weer in LDF met betrekking tot Google's zoekresultaten en hoe dat getoond wordt. Die onderneming zelf begint nogal epische vormen aan te nemen. Ook in de reële wereld zijn de bedrijven die zoekmachines exploiteren een steeds grotere factor van belang geworden. Want, als je als baas van zo'n onderneming min of meer een audiëntie bij de Franse president kan bedisselen, en die dan ook nog eens met je wilt overleggen over een wet die in de maak is, dan ben je iemand. De wet gaat met name om betaling van auteursrechten op het tonen van nieuwsfragmenten in je zoekresultaten.
De Belgische nieuwssites flikten een paar jaar geleden ook al zo'n kunstje door Google te willen laten betalen voor het tonen van de koppen van hun sites. Google reageerde daarop door totaal geen verkeer meer voor die sites te genereren. Een pracht van een boemerang effect! Dat bracht de inhalige nieuwssites met hangende pootjes terug aan de onderhandelingstafel en de wet is van de baan in het land waar de beste patatten en heel lekker bier vandaan komt.
De Franse nieuwssites doen ogenschijnlijk een herhaling van zetten, hoewel zij zich vaak geen bal aantrekken van buitenlandse ondernemingen. Als Google dezelfde truc probeert te herhalen dan kan dat lollig worden. Dan gebeurt er zoiets wat de Chinezen ook doen, en wel door bepaalde nieuwsberichten uit het internet tegen te houden. Als Google het niet vindt bestaat het niet, zeggen de gebruikers wel eens. Dus wat roest het denken de meeste surfers dan. Maar let op! Die fransjes zijn natuurlijk niet achterlijk en hebben daar vast en zeker wel wat op bedacht om juist dat te voorkomen. Het zal wel weer een schimmig spel worden van zetten waarbij die knakker van Google behoorlijk op zijn tellen moet gaan passen. Praten kunnen die fransjes echt wel, ook al begrijpen ze geen bal van het internet. Net als heel veel andere politici in de Europese landen, of de rest van de wereld. Behalve de Chinezen, Iraniërs, Egyptenaren, en zo. Die overheden zijn als de dood voor het internet, en bepotelen het netverkeer net zo lang totdat er alleen maar een propaganda machine overblijft. Ook in overige landen wordt het internet "gezuiverd". Nee, roep je dan. Kan niet! Nou, zoek maar eens op een willekeurig kamerlid naar foto's of gegevens van voor hun ambtstermijn. Vooral van leden die een nogal turbulent leven hebben gehad lijken voor hun lidmaatschap niet bestaan te hebben. Die zijn namelijk heel erg lastig te vinden, alleen de propaganda, die vind je vaak. Da's opvallend, heel opvallend.

Maar Patokkel zij dank, we leven nog steeds in een democratie...

Verhaaltjes

Dit blogje wordt door gemiddeld 100 mensen per dag gelezen, vind ik eigenlijk al enorm. Hoewel, in de bloggerswereld stelt dit natuurlijk niets voor. Dat is ook totaal niet het doel van deze schrijverij, om een groot lezerspubliek te bereiken. Meer om het thuisfront, oud gasten, en belangstellenden die hier beland zijn op de hoogte van de avonturen in en om Le Mouton Qui Rit te houden.

Het stelt ook niet veel voor met het oog op leesbaarheid, inhoud, of stijl. De meeste andere blogs die ik lees hebben meer kwaliteit, een zekere stijl, en stikken niet van de taalfauten. Dit blogje is zelfs geen lectuur, vaak slecht geschreven zonder enige samenhang. Meestal springt het epistel van de hak op de tak, in een zin worden soms stukjes overgeslagen omdat mijn gedachten al verder zijn dan mijn vingers. Heel af en toe verdenk ik zelfs de online spellings-checker er van stiekem onder mijn vingers de orthografie te veranderen. Bij het teruglezen zie je dan de vreemdste woorden verschijnen. Dan denk ik: ik heb toch zeker weten 'weten' ingetikt en geen 'water'. Dat mijn ghostwriter het nog volhoudt mijn epistels te beoordelen en de ergste rommel aangeeft om op te ruimen, verbaast me nog het meeste.

Onder Marion's leiding is stijl en samenhang van te loshangende fragmenten geleidelijk aan iets verbeterd. Zelfs mijn d's en t's schijnen vaker op de juiste manier toegepast te worden. De punten en komma's, daar zijn we nu mee aan het werk ;=)

Soms denk ik dan: “Met al die boeken die je leest zou je toch denken dat inhoud en stijl een beetje op je af zouden moeten geven”. Niets van dat alles. Misschien hang ik teveel op het internet rond, waar correcte taal ondergeschikt lijkt te zijn aan het verhaal dat je kwijt wilt.

Goed, tot zover deze masochistische zelfkastijding.

Schrijverij

De vraag dringt zich steeds meer aan mij op: verhalen schrijven, hoe doe je dat? Vooral, hoe schrijf je zo dat de zinnen geen losse flodders zijn, en tussen de zinnen een zeker verband bestaat. Op het VWO moesten we wel eens een essay schrijven. Daarbij werd er eigenlijk voornamelijk gelet op hoe je de techniek volgde. Nu besef ik dat de leraren (NL, EN, FR) erg vergevingsgezind en lankmoedig zijn geweest. Nee, geen pretpakket. Ik had ook nat, wis, bio en scheikunde in mijn pakket. Noem je tegenwoordig een gamma pakket geloof ik. Toentertijd was de wiskunde nog niet in allerlei stukken gehakt. Had je lineair, stereo, statistieken, calculus onder een en dezelfde noemer. Als hobby had ik quantum mechanica en nog meer van dat grut. Ook tijdreizen fascineerde me daardoor bovenmatig. Ach je hing een beetje de jonge wetenschapper uit zonder dat dat tot iets leidde. Wat gaf 't. Je deed het in je avonduren, en niemand die tegen je zei dat je aan je toekomst moest denken. Ik had immers al een goede baan. Fannie zei vanochtend nog tegen me: al die studie, het harde werk, en nu verkoop je schapen! Kijk, dat is echt lachen! Het leven is betrekkelijk relatief, blijkt maar weer.

Dat bedoel ik nu, van de hak op de tak.

Stukkies

Een aantal mensen uit mijn omgeving schrijven leuke stukkies voor reclame, of doen zelfs aan prijsvragen mee door het schrijven van korte verhalen. Daar leer je van, mede daardoor is mijn interesse in verhalen schrijven behoorlijk toegenomen. Ook door het schrijven aan deze blog, waar gemiddeld eens in de twee dagen een nieuw verhaaltje op staat.
Verhalen schrijven. Hoe doe je dat dan? Kun je die techniek en alles wat daar bijhoort aanleren? Stijl, hmmm, is ook volgens mij met een zekere discipline aan te leren. Het vloeiend laten lopen van een verhaaltje ook. Kortom het schrijven van een lekker lopend en samenhangend verhaal is te leren. Althans dat lijkt het. Om literatuur te schrijven, tja, dáár moet je kwaliteit voor in huis hebben. Dat is weinigen gegeven. Zelfs voor lectuur moet je een zeker talent hebben. Heb ik nu eenmaal niet, en houdt me eigenljk ook totaal niet bezig.

Deze blog te gaan schrijven is eigenlijk geboren uit de vraag van Fannie, toen we hier begonnen met verbouwen, om op de hoogte te blijven tijdens haar reizen. En ben ermee doorgegaan omdat ik er op de een of andere manier lol in kreeg. Overigens, hoop ik dit nog jaren vol te houden. Iemand zei zelfs een keer dat er best wel eens een boek uit te destilleren viel. Materiaal genoeg! Nee, niet echt dus. Enerzijds zou daar een professionele ghostwriter aan te pas moeten komen. Anderzijds is er geen grote behoefte aan een boek uit deze schier eindeloze woorden brij te bakken. Bovendien zijn er tientallen boeken, zo niet honderden, reeds verschenen over emigreren, Frankrijk, B&B's enz. enz. Waarom zou ik er nog eens eentje boven op die stapel moeten leggen. Danku voor het compliment, maar liever niet dus.

Projectje

Edoch, een nieuw winter project is geboren: verhalen schrijven. Puur om de techniek. Opbouw, samenhang, rode draden, karakters, zijn woorden die dan boven komen drijven. Avontuur, spanning, huivering, nee dat maar niet. Wat dan wel? Dat is nu juist het project.

Dit ook nog. In discussies met Wim kwam wel eens bovendrijven of een computer goede verhalen zou kunnen schrijven. Ja dat kan. Iets wat ook de top tien zou kunnen halen? Ja ook dat. Literatuur? Uhm, of iets literatuur is of niet, hangt af van de beleving van de lezers. Er zijn een boel ongeschreven "wetten" wat dat aangaat. Tegenwoordig speelt ook de populariteit van bepaalde stromingen een grote rol. Net zo goed als de steeds vaker voorkomende kruisbestuiving tussen de virtuele (internet) en de reële wereld. Ook niet te vergeten het fameuze tijdsgewricht, dat speelt zeker een rol. Bijvoorbeeld hoe provocerend iets is in een bepaalde maaschappij of tijd. Turks Fruit was ergens in de zeventiger jaren behoorlijk provocerend, Een Roos van Vlees, idem. Wolkers deed dat goed, als een echte kunstenaar voelde hij precies het tijdsgewricht aan. Je vraagt je dan ook af, wáár zou nu de tijd rijp voor zijn. Hoop, fantasie, idiologie, politiek, filosofie... Of, het ding wat al decennia in je zit? Nee, dat maar niet.
Een ander leuk fenomeen om te bestuderen is dit: crowd sourcing / writing. De laatste tijd hoor en lees je er veel over. Iedereen kan iets aandragen voor je verhaal. Of zelfs de richting en karakters, of denkbeelden aangeven. Lijkt me moeilijk, zoiets. Uiteindelijk, nee, ik ben niet de volgende Sartre, Barriere, Zola, Wolkers, Hemmingway of Musso. Maar gewoon een blogger die zijn techniek een beetje probeert bij te schaven.

Wellicht dat er af en toe een 'probeer' paragraaf van een probeersel op de blog verschijnt.

Wie zei dat ook al weer: 10% inspiratie en de rest is hard werk! De inspiratie is er, nu nog het harde werk.

Offerfeest

Voor het Islamitische offerfeest worden wereldwijd hele kuddes schapen geconsumeerd. Het offerfeest heeft iets te maken met een verhaal, uit de Koran en de Bijbel, over Abraham die opdracht kreeg zijn zoon te offeren maar daarvoor in de plaats een schaap mocht slachten, in de naam van.

kudde 4 sale

Dat wordt in de Islam nog steeds gevierd. Gevolg: een serieuze jacht op schapen in deze omgeving. De vraag is hoog het aanbod laag. Pure marktwerking is dat. In de omgeving van de grote steden vraagt men met gemak 200 euries voor een lam van +7 maanden. In de provincie liggen de prijzen rond de 100. Een goed bedrag vonden we, dus hop! Op leboncoin.fr (de Franse marktplaats.nl) een advertentie gezet. In de eerste instantie ging dat niet echt goed en had ik dat te laat in de gaten. Vanochtend een nieuwe poging gedaan en hoppa, binnen een uur was de advertentie zichtbaar. Nog ff met mijn schatje over de tactiek overlegd, en de verkoopstrategie iets bijgesteld. Afijn, rond half tien ging de telefoon af, kwam de mail binnen en binnen een uur waren twee lammeren verkocht. De nood en dus vraag blijkt inderdaad hoog, want er wordt niet gemarchandeerd over de prijs. Ik wil in ieder geval die overtallige rammetjes kwijt zien te raken. Dan kunnen we altijd nog het overige jonggoed als reserve voorraad aanhouden.
Handel? Behalve de autonome maaimachines zijn de overtollige ram lammetjes bijna altijd verkocht voor het offerfeest. Daarmee verdien je dan weer iets om de brokkies, likstenen, veearts en zo nodig, medicijnen te betalen. Nu ben ik uiterst terughoudend om medicijnen in te zetten. Maar af en toe ontkom je er gewoon niet aan. Infecties zijn zo gemakkelijk te bestrijden. Verder lopen de schapies altijd in de wei, maar kunnen in de winter 's nachts in de schapenstal liggen. In de zomer gaat dat hok dicht. Ook al om al te veel vliegen bij het huis te vermijden. De drachtige en lacterende moeders krijgen in de winter periode een paar handjes brokjes per dag. Voor de rest moeten ze zich zelf redden. Nu de boomgaard goed gemaaid is hebben ze er ineens een duizend meter extra graasgrond erbij. Totale oppervlakte is ruim 1.5 ha voor 10 schapies, is, zou je zeggen ruim voldoende. Er kunnen 12 schapen hun pens vol eten op een ha zonder dat je apart land voor het hooi hoeft te hebben. In de zomer houden ze het groeitempo niet bij, en dat is weer prima voor de boer die hier een keer per jaar komt hooien. Daar krijg ik dan weer een baal hooi en stro van voor in de winter. Zo wast de ene hand de andere.
 

Dram

Dram heeft zijn uiterste best gedaan alle ooien te dekken. De rust lijkt ook weer teruggekeerd in de kudde. Misschien een of twee die in de volgende cyclus nog een keer een beurt moeten krijgen. Prachtig, dan worden de nieuwe lammeren tenminste allemaal in de zelfde tijd, 5 maanden later, zo'n beetje in februari-maart,  geboren.
Dit vind ik nu een perfect voorbeeld van een zich zelf voedende cyclus. Er is een klein beetje geld dat rond gepompt wordt, de beesten vermeerderen zich automatisch, en met weinig inspanning (scheren, hooien, uitmesten, hoeven knippen etc.) houd je de zaak aan de gang.
OK, de eerste koper is net aangekomen, die wil hier ter plekke het ritueel uitvoeren. Hm. Ben ik niet zo kapot van, en het is hartstikke verboden. Maar goed, handel is handel, en de wouten zijn aan het lunchen. Nu nog de ons bespionerende buurman om de tuin leiden, want die belt anders gegarandeerd de kit weer. Nou ja, zolang ze maar alles opruimen, en zonder lijk geen bewijs voor onze popo's. Hoewel, de vorige keer bij het verbranden van de overblijfselen van een geit namen de bromsnorren ook al foto's. Bij het volgende akkefietje zullen de klabakken vermoedelijk geen genade kennen.

Offerfeest

Terwijl ik mijn camera aan het pakken was, heeft de man een keihard gevecht moeten leveren om het rammetje te pakken te krijgen. Hij was totaal buiten adem toen ik terugkwam. Goedzo jochie, heb je hem tenminste een poepie laten ruiken. Echt een zoon van zijn vader ;=) Wild en onstuimig! De slacht zelf, de bekende weg. Eerst de achterste pezen open maken, aan de haken hangen en gaan met die banaan. Je kon duidelijk zien dat de man maar weinig ervaring had met villen. Ook dat was weer een strijd voor hem om de huid eraf te krijgen. Volgens mij moet je het beest zijn huid overlangs open snijden en dan trek je het velletje er zo van af. Oeps! De magen raakten beschadigd bij het uithalen, afijn, gepruts van de eerste orde. Dat kan ik toch een slag beter, dat dacht ik wel. En wat je bij veel andere beesten ruikt, dat viel eigenlijk heel erg mee. Tuurlijk ruik je een beetje een zoetige lucht, niet die scherpe ranzige lucht die je in een slachthuis ruikt.

Die ballen van het ventje, da's iets aparts. Ze zijn zo groot als de lengte van mijn hand, ruim 16 cm. Dat voor een 7 maanden oud rammetje. Aan de buitenkant, met het haar en zo er nog op, zie je wel dat ze een beetje spits toelopen. Maar nu de huid eraf is zie je alles veel nauwkeuriger. Een soort dopje zit er op. Toch de anatomie van het schaap eens nauwkeuriger bestuderen. Dat terzijde. Het vlees ziet er prachtig uit, mooi roze zonder al te veel vet. Prima spul dus. De ingewanden worden er zorgvuldig uitgehaald. Met de darmen maken ze later het velletje voor de worstjes, zei ie. Duidelijk zie je de verschillende magen. In de eerste, een grootste maag, zat een soort grasbrij. De andere magen zijn beduidend kleiner. De lange dunne darm lijkt wel een soort pakketje, ingepakt wat een beetje lijkt op een netje dat uit laagjes is opgebouwd. Prachtige constructie, zo kan het weefsel gemakkelijk uitzetten en toch bescherming bieden. De lever, alles zag er zeer gezond uit. Geen enge ziektes dus. We schatten samen het koud geslacht gewicht op rond de 25 kilo. Precies binnen de specs.

met een bakje brokkies lok je je ze zo binnen

Vervolgens hoorde ik hem tijdens de slachtpartij uit over welke eisen nu aan een schaap worden gesteld voor het offerfeest. Een beetje buiten adem hield hij een exposé. Buiten dat het gezond moest zijn, mogen er ook geen gebreken aan zitten. Zoals blindheid, mank lopen of andere zichtbare mankementen. Ook de staart moet nog aanwezig zijn, de ballen zijn minder belangrijk. En het moet een mooi beest zijn om te zien. Dat laatste zat beslist wel snor, het was werkelijk een pracht exemplaar. En alles zat er nog aan. Die staart werd extra speciaal uitgebeend om dat toch vooral te laten zien.
We hadden het nog even over de prijzen omdat ik ook nog ooien in de aanbieding had. Een ooi lam blijkt minder waard te zijn dan rammetjes. Hm, voor mij zou dat andersom zijn. Het blijft toch nog steeds "de wondere wereld " voor mij. Ik ervaar het leven hier meer als een permanente educatie. En, ach, ik ben maar een klein beetje nieuwsgierig, toch? Daarom blijf ik me heerlijk verwonderen, en soms verbazen, over alles om me heen.
De volgende klant kwam met twee dames en een jong ventje aanzetten. Eerst volgt een herhaaldelijk soebatten over de prijs. Zelf hield ik de poot stijf. Die twee dames maar neuzelen over: maar we werken niet, kan er niet een beetje af? En meer van die smoesjes. Ik hield de poot strak: voor het mes er in gaat, eerst betalen. Dit is mijn prijs en daarmee basta. Echter, het gejengel bleef maar aanhouden. Wat bleek: ze hadden zogenaamd niet voldoende geld bij zich. Volgde een gedoe met muntjes. De man naar de auto lopen, kwam weer terug met een handje stuivers. Ik werd het eigenlijk een beetje zat. En zei: maar u heeft de prijs toch op het internet gezien? Waarom komt u dan met te weinig geld? Ineens ging de knip van een van de dames open en kwamen de ontbrekende eurie muntjes eruit. Gedoe...
Ze wilden ook hier slachten, daar hield ik de boot maar zo goed als mogelijk van af. Weer een gesoebat, en OK, men wilde alleen maar doden en dan het karkas inladen. Het geneuzel kwam voornamelijk van de twee jonge dames af, de man wilde alleen maar scoren en inladen. Blijkbaar zag ie mijn ergernis, want een paar voor mij onverstaanbare snauwende woorden deed het ge-OH onmiddellijk verstommen. Kijk dat mag ik wel, discipline in de linies ;=) Binnen een half uur waren ze gepakt en gezakt al weer onderweg. Next!

Vond het toch wel vreemd dat de mail en telefoon verder eigenlijk uitbleven. Blijken die gasten van leboncoin mijn advertentie verwijderd te hebben! Wat krijgen we nou? De ad er maar weer op gezet. De eerste advertentie was ook al nooit verschenen. Rare jongens die fransjes.

update:
Gisteravond laat werd ik door een figuur uit departement 60, Val dÓise boven parijs, opgebeld. Die kwam met een verhaal dat ie coute que coute een ram wilde kopen bij me. Ik vroeg voor alle zekerheid of ie wist wat de afstand tussen MSP en Paris was. Oh, maar dat gaf helemaal niet. Hij zou om een uur of 3-4 's nachts bij me zijn, want hij stapte nu met een ander echtpaar in de auto. En of ik dat een probleem vond. Niet echt. Kijk als er een wanhopige klant is, wil ik die graag uit de brand helpen als dat kan, nietwaar? En slaap heb ik maar weinig nodig. Op mijn gewone tijd ging ik naar bed en werd (gelukkig) niet wakker gebeld. Om 5 uur, nog geen Parijzenaars, die komen dus niet meer, ze hebben hopelijk iets dichterbij huis gevonden.


update:
Alle rammetjes zijn verkocht!  Misschien dagen er nog andere kopers op, maar die hebben dan pech. De laatste ram ging naar een andere hobbyboer die het eerst nog zijn eigen ooien wilde laten dekken. Uiteindelijk geraakt de jongeman over een paar maanden toch in de pot. Deze laatste was een stuk minder beweeglijk, had ook geen kleur-kenmerken van de vader. De kudde is nu op 10 schapen terug. Geweldig zo snel als dat gaat, in twee dagen tijd alles verkocht wat ik wilde verkopen. Als leboncoin tenminste niet je advertentie vernaggelt.

Recepten

Het is winter aan het worden, laat me niet lachen! Buiten is het 20 graden en binnen kouder. Ik zet de deuren tegen elkaar open en een zwoele vochtige lucht wappert door het huis heen. Heerlijk is die geur. Zo'n oud huis kan heel snel een beetje bedompt ruiken. Een beetje luchten kan dus geen kwaad. Opnieuw doen die herfstgeuren me aan de paddo's denken. Vanzelf springen mijn gedachten naar de nieuwe recepten voor het komend seizoen. Iets met vruchten?
Een recept is al een keertje uit geprobeerd: in roomboter gebakken banaan met roomsaus. Daar werden de vingers bij opgegeten. Het sausje maken vereist wel een beetje handigheid en gaat misschien best wel eens mislukken. Maar gewoon er voor gaan staan en alle aandacht op de saus richten is de truc. Haast hebben doet de saus gegarandeerd mislukken. Het is echt maar een paar minuten werk.

    Gebakken banaan in roomsaus voor 4 personen.

Ingredienten: 200 gr boter, 3 eetlepels rietsuiker, 1 eetlepel gember siroop, 1 zakje vanillesuiker, 1 pakje minimaal 30% room 15-20cc op kamer temp, 3 rijpe bananen, chocola 72%
Gereedschap: mes, koekenpan, sauspan, snijplank, roerspaan, vork

Vuur op 5. Smelt 150gr boter in een sauspan. De boter mag absoluut niet bruin worden, zelfs niet lichtbruin. Zet het vuur op 3. Doe er dan de rietsuiker bij en roer stevig totdat het bijna is opgelost. Mag niet carameliseren! Voeg gember siroop toe, roeren, voeg vanillesuiker toe, dit laten oplossen. Zet het vuur op 2, en voeg stevig roerend langzaam de room toe, totdat er geen vetdruppels van de boter meer te zien zijn. Daarna vuur op 1, en doe het deksel op de pan, wel af en toe roeren.

Schaaf wat krullen van de chocolade
Snijdt de bananen in grote stukken en bak die heel licht bruin.

Leg de gebakken banaan op een platte voorverwarmde dienschaal en giet een paar sauslepels van de roomsaus over de stukken banaan. Strooi de krullen chocolade als opmaak op de schaal en over de bananen. Dan meteen opdienen.

Roomsaus in een klein voorverwarmd sauskommetje erbij serveren.

De saus dient dik vloeibaar te zijn, anders iets laten indampen of zelfs iets laten afkoelen. De kleur moet roomkleurig zijn. Samen met een klontje vanille ijs lijkt me het ook heel lekker te doen. Maar dan gaan we al heel snel richting de bananensplit. Als je het geheel serveert met een theelepeltje mandarijnen likeur erbij maakt het dit toetje helemaal af...  Verdere opmaak suggesties: blaadje verse munt voor de versiering, een beetje chocolade poeder strooien, enz. en dergelijke. Wel de kleuren in de gaten houden, rood kan absoluut niet.

Wil je je echt uitsloven maak dan de desertbordjes afzonderlijk op.


Eet smakelijk

Nog 4 recepten te gaan voor het nieuwe seizoen ;=)

update:
Als je gesmolten chocolade (min. 72%) op een koude plaat (bijvoorbeeld een oud marmeren plaatje) giet, of met zo'n spuitje figuurtjes maakt, of cookie vormpjes gebruikt, kun je de meest fantastische figuurtjes in chocolade er bij maken. Leg folie of bak papier op de plaat om de figuurtjes makkelijk van je plaat af te krijgen. Leg een of twee van je creaties op het bordje bij het gerecht.

SolarFarm

Team in aktie ;=)

zwoegend graven

kunstwerkje fitten

truuk met 2cent muntje

slangen verhangen

Na een week van infrastructuur veranderen en elektriek aansluiten, betekende dat ook het einde van de twee weken klussen met Wim. Als laatste nog even een soort oplevertest. Het lijkt erop dat dingen werken. We zijn allebei total loss. Geen wonder met weinig vrije uren, de weekeinden werden doorgewerkt. OK een tripje Nancy en een fotosafari, dat dan wel nog. Zondagmorgen Wim op de TGV gemikt en deze jongen mocht nog even het gastengedeelte en drie kamers schoonmaken, want die middag kregen we nieuwe gasten. In de avond val je dan bewusteloos in je bed. Van vermoeidheid kun je bijna niet slapen, je dommelt maar wat. De volgende ochtend ben je uiteraard geradbraakt. Ik besloot de komende dagen een paar tandjes terug te nemen en mij alleen bezig te gaan houden met het nieuwe speelgoed te testen.

TESTEN
Nu, dat is wel nodig. Op de een of andere manier sluiten twee kleppen elkaar uit of zo. Afijn, een week van testen en fine-tunen zal dit wel gaan oplossen. Het regelpaneel is wel een paar stappen complexer geworden. Bestukt met relais, een tijdklok, automatische zekeringen en elektrisch bestuurde kleppen (die blauwe dingen in de foto hiernaast). Als je goed kijkt zie je ook in het uiteindelijk gemonteerde soldeerwerk al een wijziging. Bij de elektrische driewegklep (het grijze ding op de foto) liep het niet zoals dat zou moeten. Maar hé! Daar heb je immers de test en tune procedure voor. Het enige nadeel is: we hebben de handel al naar de nieuwe situatie omgehangen. Dus is er alleen in de ochtend en avond kans aan de zaak te sleutelen. Gisteren werd het water 80º bij volle zon. Dan kun je geen pijpje meer aanraken! Vandaag is het dikke soep, maar al aan het opklaren. Ben benieuwd hoe de wijziging van gisteren zich gaat houden.

NIEUWE ARRAY

nieuwe rekken voor de buizen

Door het uitlopen van de klussen in de eerste week zijn de nieuwe vacuum tube arrays en de aansluitbuizen naar de bestaande situatie niet afgemonteerd. Die 60 buizen gaan echt een verschil maken in de winter. Het is dus wel zaak die zo snel mogelijk in de lijn aan te brengen. Desnoods door de leidingen bovengronds te laten lopen en een boel isolatie er omheen. Zo zie je maar weer hoe een BP, waar je gewoon niet op kunt blindvaren, de zaak in het honderd laat lopen wat dat betreft. Hij vertikte het gewoon de geulen te gaan graven. Wim en ik zijn er met vol goede moed aan begonnen, dat dan wel. De tijd werkte in ons nadeel en moesten we de aandacht aan de nieuwe infra besteden. De rest afmaken zal gewoon iets langer duren. Belangrijker was de nieuwe infrastuctuur aan te brengen. En dat is gelukt. Nu het een en ander gaan testen en fine tunen.
Voor de volgende keer hebben we opnieuw afgesproken minder hooi op onze vork te nemen, zodat klussen wel perfect af komen. De zoveelste keer dat we dat afspreken, trouwens ;=)

Herfst

Gisteren zijn Wim en ik eens op fotosafari gegaan. Vaste prik altijd als Wim komt. Hij maakt de prachtigste plaatjes, volgt daar ook heuse cursussen voor en voert opdrachten uit en zo. Kan ik nog veel van leren, weer mazzel, toch? Afijn, hieronder mijn pogingen om de herfst van 2012 vast te leggen.

's Ochtends vroeg naar de bakker leverde deze twee plaatjes op. Het is nog een beetje mistig, de zon is net over de heuvelrand verschenen. Volgens Wim is vroeg in de morgen en aan het einde van de dag het licht het mooist.

Mailleroncourt

Jagers clubhuis

Tegen vieren in de middag begint onze fotosafari. Dit keer namen we een route naar Darney via Fontenoy le Chateau. Een zeer schilderachtig dorpje dat lijkt stilgestaan te hebben in de tijd.

Fontenoy

Fontenoy

Daar kun je midden op straat stilstaan, je fotootjes klikken en een paar minuten later komt er pas een auto aan. Je stapt op je gemak de auto weer in, niemand die op zijn toeter begint te rammen omdat ie voorbij wil: opzij, opzij, ik heb haast.
Richting Darney moet je eerst over een bosweggetje heen, waarvan het wegdek een paar jaar geleden fundamenteel gerepareerd is. Daarom kun je nu meer aandacht op de omgeving richten dan op de gaten waar je omheen moest slalommen.

bospad richting Darney

We slaan een willekeurig weggetje linksaf, net voor dat we Darney in zouden rijden. Richting La Rochelle, waar de glasblazerij staat. Uiteraard nemen we even later een pad dat gewoon nergens eindigt. Omkeren maar weer. En tijdens het maken van de zwaai, zie je ineens dit.

bijna Potter, alleen de koeien ontbreken

Die avondzon, dat geeft toch wel heel speciaal licht. Oh, ik had misschien een paar passen naar links of rechts moeten doen voor de beste vlakverdeling. Die boom vond ik zo, net uit het midden, toch het mooist op de plaat staan. Het zonlicht wordt nu behoorlijk minder. Net nog dit kunnen klikken, als afsluiting van een pracht van een fotosafari.

Echt boffen zo met dat licht.
Afijn, de kamera's gaan uit en we gaan naar huis. Daar wachten ons de spareribs en de laatste aansluitingen vastmaken van de SolarFarm.

Ik beloof mezelf, als het weer zo blijft, en dat doet het volgens de kenners, dan pak ik die route volgende week nog eens op de motor. Komt die ook weer eens van stal. Motorrijden heb ik dit jaar eigenlijk een beetje te weinig kunnen doen. Op de verkeerde momenten regen, of te druk of, nou ja, er was eigenlijk altijd iets anders. Die weinige keren dat de motor uitgelaten werd genoot ik dan ook met volle teugen van de omgeving. Dat wel. Geen wonder dat er zoveel vreemdelingen hier wonen. De omgeving is in bijna elk jaargetijde overdonderend mooi.

Nancy

Afgelopen zondag en zaterdag hebben Wim en ik doorgewerkt om toch het een en ander nog op tijd klaar te krijgen. Niet helemaal gelukt overigens. Die pot van de wc is een paar cm te laag, hoe en waarom? Joost mag het weten. Precies volgens de norm opgehangen zegt Wim. En toch 3.5cm te laag. De hele zaak slopen gaat ons te ver. Zijn er andere oplossingen? Ja, die zijn er. Na een beetje snuffelen op het internet vonden we verschillende maten van wc-potten. Ondanks dat de afstanden tussen de gaten van afvoer, waterstort, en ophanggaten min of meer gestandaardiseerd zijn, is dat niet het geval met de afstand tussen de rand van de zetel en die gaten. Daar zijn verschillende hoogten in te krijgen. Hop, leverancier gebeld en met zijn allen gaan we er wat aan doen. Nu nog ff het url-letje naar de leverancier en dan is het wachten op het aanbod. Slopen kunnen we altijd nog. En tot zolang moeten we het maar doen met de huidige situatie.

place Stanislas

ingang place Stanislas

ingang paleis van de duc

Als beloning hebben we onszelf getrakteerd op een uitje naar Nancy. Eindelijk wilde ik dat zo beroemde Place Stanislas nu eens met eigen ogen zien. Dat het plein omgeven is met huizen uit de nouveau art of jugendstil, dat trek ik ff behoorlijk in twijfel. Vergane glorie uit de 20e eeuw, dat wel. Veel verveloos, nog net op de grens van net niet vervallen. Uiteraard joekels van een overheids gebouwen er om heen. Daarachter vind je dan wel weer prachtige gebouwen in alle bouwstijlen van de afgelopen eeuwen. In smalle straatjes vind je dan ineens een juweel van een 18e eeuws paleis, en een eindeloze hoeveelheid bars, restaurants enz. Smalle straten waar je loopt te apegapen en bijkans je nek verrekt van superb beeldhouwwerk boven een entree van het paleis van de Duc.
Een kathedraal die er niet om liegt, oké ben ik niet zo'n fan van dit soort geloofsuitingen, maar het is wel een genot om te kijken naar het door onze voorvaderen achtergelaten vakmanschap. Vakmanschap, dat nu helaas eigenlijk niet meer voorkomt. 

randonner - slenteren

Het is een nogal trieste dag en kwam er naar onze smaak net iets te veel nattigheid de lucht uit zetten. Met de herfstwind erbij nodigde het ook niet uit een terrasje te doen. Wel stoven we een willekeurig restaurantje in. Pizza dan maar, nog in een houtoven gebakken. Dat smaakt toch altijd beter. We beloofden elkaar dit nog eens dunnetjes over te doen, in het voorjaar of zo.

Douche enzo

De afgelopen week zijn er grote stappen gemaakt. De isolatie is nu volledig met purschuim afgekit. De waterleiding die BP had willen laten zitten toch maar weggehaald en vervangen met PER leiding, en uiteraard extra geïsoleerd. De wand zit er weer voor en nieuwe stopcontacten zijn  gemonteerd. De keukenmuur wacht nu nog op het plamuurmes en de verfkwast. Dat kan dan gebeuren als er geen andere prioriteiten meer zijn.
In de wc heeft Wim een nieuwe watermeter gemonteerd. Zo kan ik zonder in het keukenkastje te hoeven kruipen met mijn stramme leden toch de waterstand aflezen. Daar ben ik nu een ombouw omheen aan het maken zodat daar ook nog wc rollen en zo in kunnen staan. Er zal natuurlijk een verschil van een kuub of zo met de officiële watermeter ontstaan, want de keuken zit voor de nieuwe meter. Het doel van die meter is echter om te kunnen controleren of er lekkage in het leidingstelsel zit. Om dan telkens over de vloer in het keukenkastje te moeten kruipen is gewoon te moeilijk voor me met een blessure aan de heup.
De laatste loodjes van de nieuwe wc. Nog een paar tegeltjes voor de hoekjes snijden, dat deel ook nog voegen, dan kan de pot worden opgehangen, en klaar. Het keuken project is dan eindelijk af. Voor volgend voorjaar staat op de lijst: de keuken opnieuw verven. Dat mag ook wel na 4 jaar intensief gebruik.

Voor de douche van kamer 5 heeft Wim zich twee dagen ff heel druk gemaakt. Verlichting, verwarming, en de nieuwe overloop/druk beveiliging voor de boiler die behoorlijk lekte. Daar liep een sloot water door weg van heb ik jouw daar. Achter die lekkage kwam ik toen we de boiler verplaatsten, er bleef maar water komen. Conclusie de beveiliging was aan gort. Ding uitgezet en een nieuwe beveiliging gekocht. Geen wonder dat het waterverbruik zo hoog was. Als zoiets 24 uur per dag blijft lekken is dat een heleboel water. Ik schat zo'n 40 liter per dag. De extra watermeter in de wc blijft nu stilstaan, als bewijs dat er verder geen lekkage is.
Bij het weghalen van de spaghetti aan koperen leidingen in de wc zagen we dat de 14mm aanvoerleiding wel heel erg creatief op een 12mm leiding was aangesloten. Twaalf millimeter! Voor de rest van het huis dus hè. Geen wonder dat er niet echt voldoende druk op de kranen staat. Een klusje voor de lijst voor het volgend voorjaar om die zo ver als mogelijk te vervangen met 14mm. Uiteraard zit er, als uit gewoonte, voor de watermeter in de wc een afsluitkraan, dus geen gekruip in het keukenkastje als we met de vervanging aan de gang gaan.

SOLARFARM
De week goed begonnen. We zijn met het graafwerk voor de uitbreiding aan de gang gegaan, en zo met zijn tweeën schiet dat eigenlijk best wel goed op. De grond is zacht, geen overmatige hoeveelheden keien in de grond. We krijgen uiteraard wel te maken met grondwater in dit jaargetijde. Misschien dat BP hem daarom smeerde, die had uiteraard geen zin in natte voeten ;=) Na een uurtje graven zitten we al op 50cm diepte, dus die meter diepte gaan we wel halen. Op die diepte is namelijk de temperatuur het hele jaar constant, en wel tussen de 5 en 6 graden. In de winter is dat een belangrijk gegeven. Natuurlijk verlies je energie bij die temperatuur in de grond, dat lijdt geen twijfel. In de winter bij -20 boven de grond is dit echter pure winst, in de zomer dan niet. In het laatste geval is er een overschot aan energie zodat dat ruimschoots gecompenseerd wordt.
Ook zijn we uit de nieuwe (automatische) besturing en beveiliging van de solarfarm gekomen.
Legenda: K = klep, een wiebertje met zo'n bolletje erboven is een elektrisch bediende klep (afsluiter), anders handmatig . T = temperatuursensor. De rest spreekt voor zich, denk ik.

Er zal vast nog wel een fout inzitten maar dat ontdekken we wel als we daadwerkelijk de schakelboom om gaan zetten in het schema zoals boven. Een van die dingen is dat als je de solarfarm rechtstreeks op de vloerverwarming van het appartement wil zetten, de pompen blijkbaar tegen elkaar indraaien, er komt daarom geen warmte in de vloer vanaf de SF. Vraagstukken en problemen, daar smullen Wim en ik van.

Tenletste

Zo, BP heeft zijn schuld afgewerkt en is met de staart tussen de benen verdwenen. Uiteraard hield hij het volgens mijn methode te werken (veiligheid op de werkplek) slechts een paar dagen vol. Zodra je die gast even alleen laat, omdat je nu eenmaal niet met zijn beiden in een klein toilet kunt gaan staan slopen, lijkt het alsof er een soort schakelaar bij die gosert omgaat. Alles begint dan precies andersom te gebeuren dan is afgesproken. Een over bekend verschijnsel met die man. "Omdat het handiger is", klinkt het dan. Voor mij klinkt dat als: "Zo doen we het altijd en gaan we het niet anders doen". Dan ontstaat bij mij al snel weer de ergernis over het vinden van een mes op mijn looppad, materialen die overal en nergens liggen, een doos schroeven op de grond die daar niet hoort en waar je natuurlijk tegenaan trapt. En ga zo maar door. Het werd weer een knallend meningsverschil over hoe ik wil dat er in ons huis gewerkt wordt en waarom hem dat maar een paar dagen lukt. En hop, BP gooide de kont tegen de krib en ging er als een speer vandoor. Uiteraard speelt ie dit allemaal tactisch. Hij had gewoon geen zin de geulen voor de nieuwe elementen van de SolarFarm te graven. Iedere keer dat ik vroeg om er aan te beginnen was er ineens iets dat hij dringend elders moest doen. Ja gekke Henkie. Afijn, volgende week elke dag maar eens een uurtje gaan graven met Wim. Dan komt het best wel voor elkaar.
Een paar dagen later kwam BP zijn geld halen. Legde hij me zomaar iets in de mond wat ik had gezegd en waarom ie maar was weggegaan. Tuurlijk joh. Verslijt ie me nu echt als geestelijk gestoord of zo? Bij het afrekenen uiteraard opnieuw een discussie over de hoogte van het terug te betalen bedrag, want hij had toch dit of dat nieuw uit doos gekocht voor de mensen. Dat kapte ik snel af. Dat is toch echt iets wat je met hen moet regelen. Dat staat buiten de afspraak die wij hebben gemaakt. "Ja maar, u bent toch de bemiddelaar?" "Alleen voor de teruggave van het teveel ontvangen geld. De rest is niet mijn zaak", zei ik. Brommend stemde hij uiteindelijk in. Ik had natuurlijk een ijzersterk argument in handen: die check die ik aan het schrijven was. Maar goed dat ik hem er aan had gewend dat ik nooit cash in huis heb. Anders zou daar ook weer over gesteggeld worden. Nog even brak er paniek uit toen ik de check op zijn naam wilde stellen. Hmm, blijkbaar is de sociale dienst de controle aan het verscherpen. Inwendig grijnsde ik toch wel over zijn gewurm en gekerm.
Kan nu gelukkig dat geld gaan teruggeven. Hij baalde wel, BP, dat ik op die manier hem toch tot inspanning had gedwongen.
Maar wees niet bang, er zal ongetwijfeld een nader avontuur met BP volgen.
Met een schlemiel lachje om zijn lippen en de nodige verhaaltjes namen we afscheid. En klonk het: "u weet waar u me kunt vinden". NOT! De schuld is afgewerkt en toedeledokie BP. Van het graven van de sleuven was ie op die manier mooi afgekomen. Misschien moet ik net doen alsof ik gek ben, en 'm gewoon bellen om dat alsnog te doen. Kijken hoe die reageert.

SCHAPIES
Deel van de deal was ook dat BP een van de kleine rammetjes zou krijgen. Dan zou hij zondag wel ff de schapen in de hogere weide gaan drijven en zijn rammetje afvangen. Nou dat werd natuurlijk lachen. De manier waarop hij met zijn zoontjes de schapen opdreef maakte ze alleen maar onrustig. Na een of twee pogingen stoven de schapies alle kanten op, behalve naar de hogere weide. Na nog een paar pogingen gaf hij het op. Tsja, je moet die beesies ook rustig laten lopen, een beetje sussende geluiden maken en met je armen rustig aangeven waar ze heen moeten. In plaats van dat ie nu brokkies meenam, dan volgden ze je vanzelf. Morgen of overmorgen maar zelf doen, met brokkies en rustig gedrag. Want dat ge-ren achter ze aan heeft totaal geen zin. Deze week ook de advertentie maar weer op LeBonCoin zetten.

De blogschrijverij is even onderbroken geweest om een spurt te maken voor de keukenmuur en het toilet. Je kunt je gasten nu eenmaal niet binnen laten komen in een keuken zonder een acceptabel afgewerkte muur en herbouwd toilet 

De schapies hebben nu uit zichzelf de boogaard gevonden en zijn het nieuwe malse gras aan het knagen gegaan. Dat schiet al lekker op. Je staat er af en toe toch wel verbaasd van te kijken hoeveel die beesten in relatief korte tijd wel niet wegknagen.

KEUKEN
Zo het zwevend toilet kan ingehangen worden. Nu eerst nog tegelen en dan kan alles afgemonteerd worden. Hopelijk kloppen de berekeningen voor de tegelhoogte en zo, anders volgt er een vervelende sessie met heel veel tegelsnijwerk. Het zijn al van die fragiele tegels.

Eindelijk de afwerking

Een ander klusje dat eindelijk is voltooid, is het afwerkrandje van zwarte keramische plintjes van 1 cm hoog boven de metrotegeltjes van het aanrecht. Bijna vier jaar heb ik gezocht naar specifiek die plintjes. Elke bouwmarkt heeft ze, maar toch weer niet. Of net het verkeerde model ;=) en ving ik bot. Zo langzamerhand begon ik er over te denken om die keramische plintjes dan maar zelf te gaan bakken. Dan, een dikke maand geleden in NL, zagen Fannie en ik ze ineens bij de tegelafdeling van de bouwmarkt aangeboden worden. Uiteraard lagen ze niet op de juiste plek. We schoten een van de mensen daar aan. Jawel, ze moesten op voorraad zijn, en mijn hoop steeg. De jongen klom zowaar de stelling in en ineens klonk het, "hebbes!" In NL ervaar ik de bediening in de bouwmarkten altijd als een verademing. Vergeleken met het Franse bouwmarktpersoneel is men een stuk hoffelijker en toeschietelijker. Uitzonderingen voor beide gevallen daargelaten. Volgend vraagstuk, hoeveel? Daar had ik eigenlijk nog niet bij stilgestaan. Een snelle berekening leerde (een keukenkastje is 60cm en er staan zoveel kastjes...) dat de vier stoffige pakketjes plintjes net aan genoeg zouden moeten zijn. Dat kwam wonderbaarlijk ook precies uit. Puur geluk hoor! Want hoofdrekenen is nu eenmaal niet een van mijn sterkste punten. Uiteraard bij het afwerken van de uiteindes, extra speciaal zuinig de eindstukjes gesneden. Wim en ik vinden het prachtig gelukt.

De moraal van dit verhaal is, dat je soms heel wat geduld moet hebben en je oorspronkelijke ontwerp moet blijven volgen. Dan komt het vanzelf voor elkaar. Oke, 4 jaar geduld is misschien een beetje extreem, maar ik moest en zou die zwarte afwerkplintjes hebben. Desnoods zou ik ze zelf gaan bakken.

Huishoudboekje

In de auto op weg naar iets, in dit geval de materialenboer, zit ik altijd naar de praatzender France Culture te luisteren. Negen van de tien keer is het geneuzel. Een soort van achtergrond gebabbel is dat dan, en dringt dus nauwelijks door. Maar, het maakt deel uit van mijn pakket luisteroefeningen Franse taal, onbewust pik je de taal op die manier wel op. Deed ik bij het VWO ook, liet gewoon de BBC radio de hele avond aanstaan. Vooral hoorspelen hadden mijn belangstelling. Prachtige uitspraak, maar gezwollen taal altijd. Die zelfde methode hanteer ik sinds mijn verhuizing (hierover later) naar LDF opnieuw, zoiets als volcontinu opleiding.
Onvermijdelijk trekken sommige betogen op de radio, wat is er veel mooipraterij te beluisteren, toch je aandacht en begin je echt te luisteren. Met stijgende verbazing over de hardste schreeuwert's wereldvreemdheid zit ik naar diens monoloog te luisteren. Op een bijna verontwaardigde manier werd beweerd dat het betalen van meer belasting over de meerwaarde (plus value = winst) van je bedrijf bij verkoop (bedrijfsstaking) niet anders dan normaal zou zijn. Sterker nog, het is je patriottische plicht om meer belasting te gaan betalen voor de eer en glorie van LDF. La France moet gered worden van het crisis monster. En dat kan volgens het kakelende mannetje alleen maar door meer, veel meer, af te dragen van je bloedig verdiende centjes aan moedertje staat. Het is dus geen nieuwe belasting hè, begrijp dit wel. Die verhoging van 32 naar 60.5% voor de plus value is iets dat uit de koker van de huidige socialistische regering is gekomen. Want, die walgelijk rijken en bizar welvarende bedrijven moeten worden aangepakt. Die buiten immers de arme werklieden uit. Foei toch!
Als een van de gespreksleiders dan fijntjes opmerkt dat de meerwaarde van een bedrijf wel is opgebouwd uit vele jaren hard werken en steeds maar opnieuw investeren in het bedrijf, werd dat argument, tot mijn stomme verbazing, als niet ter zake van tafel geveegd. Met een stemmetje, alsof de kwakert alle gelijk van de wereld aan diens zijde zou hebben, klonk het: Nee er werd te weinig belasting betaald dus moesten andere manieren om de staatskas te spekken geïmplementeerd worden. Die redenering is toch bizar. Nog meer? Na enige tijd begon de herhaling van zetten in het gesprek, het punt was gemaakt.

Ruif
Mijn aandacht verslapte weer, maar in mijn hoofd begon een andere gedachtengang. Kijk, als in LDF nu in Griekse dimensies de belasting ontweken zou worden, kan ik me nog enigszins indenken dat een politieke vertegenwoordiger zo hoog van de toren zou mogen blazen. Dan zou dat regeringskliekje in Parijs terecht verontwaardigd mogen zijn. Zo is het echter niet. Frankrijk heeft een goed geregeld belastinginningsysteem. Een systeem dat blijkbaar net niet genoeg oplevert om het apparaat op de been te houden. Wegen aan te leggen, scholen in stand te houden, ziekenhuizen open te houden en nog meer van dat snoepgoed.
Bien sur, niet alle handel is zichtbaar voor de fiscus. Niet alles waar mee verdiend wordt, of waar geen geld mee gemoeid is, wordt aangegeven om daar tienden over te betalen. Een schaap verdwijnt zomaar, een pallet graan bijvoorbeeld vind je dan opeens in je stal staan. Niemand kijkt daar van op, zo gaat dat al eeuwen op het platte land. Dat de overheid een dikke hap uit die ruif wil hebben weet iedereen wel. Het gebeurt gewoon niet, het gaat ook niet gebeuren. Gewoon te ongrijpbaar..

Consuminderen?
Opvallend is wel dat je moet constateren dat geen enkele overheid ter wereld zegt: we gaan eerst eens de kaasschaaf over onze eigen operaties halen. Weg met die duizenden afscheids-, of ontvangstrecepties, dure inrichtingen van kantoren, nieuwbouwplannen voor werkelijk megalomane overheidsgebouwen. Of zet de belichting van overheidsgebouwen `s nachts eens gewoon uit, megawatten die niet opgebrand worden. Kan het wat soberder graag, trek zelf de riem eens aan. Niemand die zich afvraagt of het regelen van een hotelkamer en met het OV naar de opening van het een of ander gaan niet een goedkopere oplossing is. Boekdelen zou je met de verspillingen kunnen vullen. Gemeentes die tonnen aan belastinggeld uitstrooien over de meest bizarre projecten. Wat was dat ook al weer? In elk in de crisis ondergedompelt land neemt de staatsschuld met duizenden euries tegelijk toe. Per seconde! Eigenlijk is die toename voornamelijk rente over staatsleningen. Daarom, kan de overheid zelf eens niet wat consuminderen, in plaats van eerst de burger uit te knijpen?

Geldstroom
Waar gaat dat geld allemaal heen? Banken natuurlijk, pensioenfondsen ook wis en waarachtig, andere institutionele beleggers, en naar hier en daar een burger die staatsobligaties heeft gekocht van zijn spaarcentjes. Nou, laat ik er maar over ophouden. Maar als de staat een normaal huishoudboekje zou moeten voeren, zouden nu alle ambtenaren, politici incluis, dakloos zijn en van de bijstand leven. De west Europese staten zijn eigenlijk failliet te noemen met dergelijke schulden. Misschien moeten de overheden eens te rade gaan bij die talloze schuldsanerings-bureautjes die ze nota bene zelf subsidiëren. Scheelt weer overbetaalde consultants. En misschien moet je al die mensen die in de politiek hun ding doen, waar dan ook, op een zelfde basis salaris zetten en een deel als prestatieloon uitkeren. Het zou toch lachen worden als de postbezorger met diens prestatie toeslag meer zou binnen harken dan een minister.

VERHUIZEN
Heel af en toe kom ik wel eens in NL als mijn schatje al voor een poosje niet in LDF is geweest. Steevast organiseren we dan een of meerdere etentjes voor vrienden. In het begin kwamen altijd de vragen als: waarom ben je gestopt met werken, waarom ben je naar LDF geëmigreerd - dus, je bent vast en zeker francofiel. De vaste lezers weten hier de antwoorden op. Anders blader maar eens een vier jaar terug de blogs door. Dan begrijp je het wel. Maar het woord 'emigreren' triggerde mij vanochtend. Zat ik met een bel Hollandse koffie in de hand de kranten te lezen. Kreeg ik een mailtje van Yvette die schreef dat ze toch maar eens aan emigreren moest gaan denken met dat beroerde weer in NL. Emigreren? Voelde ik me geëmigreerd? En is dat nog wel het juiste begrip als je binnen de EU verhuisd? Want zo voel ik dat een beetje. Ik heb geen ander paspoort, betaal de belastingen, en ja, spreek wel een andere taal. Emigreren is, heb ik het gevoel, veel definitiever. Meer van zoiets als 1000-den kilometers verder. Hier heb ik dat gevoel niet. Wel toen we in Trinidad zaten. Vanuit Mailleroncourt st Pancras is het een stevige ochtend knarren en je sluit je lief weer in de armen. Afstanden zijn allemaal zo anders geworden. Jawel, als je de deur van je hok open doet dan zie wel degelijk een andere wereld. Minder strak, een beetje nonchalant voornamelijk. Andere huizenbouw, andere mensen. Maar wel Europeanen, dat scheelt. Niet dat het Europeaan zijn zo leeft bij iedereen, maar onbewust maakt het wel een verschil. Je mag gaan wonen en werken binnen de unie waar je wilt. Geen gedoe met verblijfsvergunningen of wachttijden voor het aanvragen van een, weet ik veel wat. Je doet de deur van je nieuwe huis van 't slot en dat is de plek waar je woont en of werkt. Prima toch? Oke, wel veel andere regeltjes, andere logica, andere volksaard. Maar om nu te zeggen dat je in een totaal vreemde wereld terecht bent gekomen? Nee. Althans ik vind het erg meevallen. Voor mij heeft altijd gegolden: waar mijn bed staat, daar woon ik. Dus, ik ben verhuisd.

WVTTK 3

Ook hier slaat de waanzin van het burgertje observeren toe. Je gelooft het of niet, maar de eerste camera's zijn al verschenen in een dorp als St' Loup sur Semouse. Nog geen 2500 inwoners telt dat gehucht. Op alle strategische hoeken hangen nu camera's. Waanzin! Dacht ik te kunnen ontsnappen aan de alom aanwezige controledrift van de overheid, NOT. Weliswaar heeft in de zomer een groepje 2e generatie Marokkanen in het centrum een 5 tal winkelruiten ingegooid, maar dan nog. Natuurlijk ging dit wereldnieuws in alle geuren en kleuren via de tam tam de streek rond. Wat er nu wel of niet waar van was? De oorzaak kreeg ik in vele varianten te horen. Het zal wel. Feit is de paranoïde angst van de overheden die dan meteen op alle hoeken een camera willen hebben. Net of dat de oorzaak wegneemt, grijnz doen ik. Hoelang zal het duren voordat er in Mailleroncourt-Saint-Pancras voor de deur van Le Mouton Qui Rit een camera van de overheid komt te hangen. En hoe lang zal precies die camera blijven werken denk je? Niet erg lang vrees ik.

Leven als GIF
Ze zeggen wel eens: leven als god in Frankrijk. Dat gaat zeker op voor mensen met een goed gevulde buidel en veel te veel vrije tijd. Van de westerse landen zijn Frankrijk en Italië, in mijn beperkte optiek, wel de beste landen om de herfst van je leven door te brengen. De nog zuidelijker landen als Spanje en Portugal bijvoorbeeld, vind ik al weer snel te warm worden in de zomer. Sommige gasten maken die opmerking weleens tegen me. Je leeft als god in Frankrijk. Nadat ik ze uitgelegd heb dat het in het gasten seizoen kei en keihard werken is, geloven ze je pas als ze je zwetend achter het fornuis zien staan, en ze je door het huis zien schuifelen om alles voor hen in orde te krijgen of te houden.
Maar kun je leven als GIF? Tuurlijk kan dat. Voor rijke mensen die alles naar hun eigen hand kunnen zetten in hun privé domein geldt dat zeker. Maar ook voor mensen die niet gefortuneerd zijn kan dat. Het is de manier van hoe je je leven inricht hier in LDF,  je instelling, niet alles op de zware hand nemen. Een beetje "savoir vivre" hoort eigenlijk wel een van de hoofdingrediënten te zijn waarmee je in het leven staat. Maar ook kunnen genieten van de kleine dingen die in je omgeving gebeuren. Pluk de dag met beleid noem ik dat. Een prachtige zonsondergang. Dram die de ooien bespringt alsof zijn leven er van afhangt, en misschien is dat ook wel zo. Af en toe springt hij mis, wat dan weer heel erg kolderiek is, zo bedremmeld als hij dan weer met zijn kop staat te schudden. Of de kleurenpracht die om je heen, elk seizoen weer, je doet denken in een schilderij te leven. Gewoon op een bankje zitten te luisteren naar de wind, die nooit moe wordt. Genieten van de gasten die genieten van hun verblijf hier. Gesprekken die echt over alles gaan. Sterren kijken, een hapje kaas, een glas goede wijn, je liefje op een stoel naast je. Samen genieten van de stille uurtjes op het balkonnetje. Snuivend de avondgeuren door je neus laten gieren. Iedere politicus voor grof vuil uitmaken, het over tijdreizen hebben en over quantum computers. Leer dat te waarderen en je leeft als GIF, ja best wel hoor.

Huh?

MSP's factotum

Gisteren reed ik St Loup in om hout en zo bij de BigMat te halen. Zien ik ineens een beetje flodderig grijsharige dame, compleet met knotje, een klein flesje water haar huis aan het bespetteren. Een soort zegenen dacht ik. Asjemenou! Onwillekeurig trap je als supranieuwsgierige op de rem. Hier wil je meer van zien. Maar een loeiharde toeter achter me betekende zoveel als pech voor me om die nieuwsgierigheid te dempen. BP en ik keken elkaar eens aan en schaterden van de lach. Oneerbiedig natuurlijk. Misschien was het wel een druïde of zo, dat geloof schijnt weer erg in trek te zijn, die daarmee haar huis beschermde tegen boze geesten. Volgens BP (die zijn schuld aan het afwerken is) komt dit veel vaker voor. Zeggende dat mensen steeds maffer worden in deze tijden. Hoor wie dat zegt, denk ik dan weer. Da's ook weer niet "gentil", hoewel je je tegenover hem net iets meer kan permitteren dan tegen een welopgevoed fransje. We hebben het even over de mafkees die ook in MSP rondslentert de hele dag. Die zit altijd op hetzelfde stoeltje de godganse dag het verkeer te begroeten. In elk dorp heb je wel een of meer van die factotums rondlopen. Een dorp verderop kent zijn clochard die elke zonnige morgen op het bankje bij de kerk zijn roes uitslaapt en lodderig in zijn plastic tasje zit te graaien naar iets onvindbaars. Althans, zo lijkt het. Zo zie ik hem altijd op zijn bankje zitten, nooit komt er iets tevoorschijn. Altijd maar graven in dat zakje. Weer een ander dorp bezit een scharrelaar die ik altijd zie als ik er door rij. Eeuwig en altijd rondsjouwend met een boodschappen karretje, terwijl de dichtstbijzijnde supermarkt toch kilometers ver weg is. Dat is de zelfkant van het leven, heeft niets met als een GIF levend te maken, dat staat wel vast.

Brood
Verrek, kom ik bij het bakkertje in Demangevelle, ja die, die mega grote croissants bakte. Is 'tie zonder dat mij persoonlijk te melden definitief dicht gegaan. Fermeture definitive heet dat in mooi Frans. Hoe definitief dicht, dicht gaan is, is mij een raadsel. Zo'n uitdrukking is natuurlijk wel typerend voor de Fransjes. Zo heb je ook een uitdrukking dat de horizontale strepen op de weg ontbreken. Heb je dan ook verticale strepen op de weg? Ja, je verzint het niet zelf! Goed, het bakkertje heeft het blijkbaar niet kunnen bolwerken. Diens brood was bepaald niet vies! Kwaliteit heeft hier dan toch de hoofdprijs moeten betalen.
Een andere ontwikkeling. Door onze gast werd ik hierop gewezen. Eerst bakte het bakkertje in Vauvillers, waar ik meestal naar toe ga, het betere brood, en de lokale supermarkt bakte er niets van. De rollen schijnen nu te zijn omgedraaid. Het brood, volgens de dorpelingen, is bij de Proxy nu beter. De officiële bakker is, behalve dan dat de croissantjes nogal aan de kleine kant waren, de laatste tijd ook sterk achteruit gegaan in kwaliteit, opnieuw volgens de dorpelingen. Uiteraard meteen de proef op de som genomen, je wilt je gasten natuurlijk het beste van het beste voorzetten toch? En inderdaad, de smaak van de korst was beter, ook  krokanter. Hoewel de luchtigheid en smaak van het broodje zelf een beetje tegenvielen. Onze gast vond het allemaal heerlijk en prees zelfs de luchtigheid, nadat ik haar verteld had waar "la baguette" vandaan kwam. Het zal allemaal wel. Ik vond de strijd eigenlijk onbeslist.

Zonneverwarming
Zo even iets over de SolarFarm, vind ik zelf een van de leukste projecten hier. Op de thermometer van de zonnecollector in de garage zie ik in de beginnende ochtend 24 graden staan. Buiten regent het en er staat veel wind. De hamvraag is, bij welke temperatuur moet ik de elektrische driewegklep laten omgaan als deze eenmaal is geïnstalleerd. Tot nu toe gebeurde al het schakelwerk van de installatie met de hand en een beetje op het gevoel.Vergat je op tijd een van de kleppen open te zetten, of überhaupt op de juiste stand, dan had je twee kansen. Of de leidingen bij de collectoren scheurden open als gevolg van stoomvorming (is druk en temperatuur) in de collectoren, of alles ging nog net goed omdat de temperatuur te laag bleef voor stoomvorming in de buizen. Dat laatste alleen bij middelzware bewolking en uiteraard 's nachts. Tot nu toe heb ik een keer of 5 de handel moeten repareren, een paar keer omdat de kleppen niet op de juiste manier openstonden. Het afgelopen jaar is zeer leerzaam geweest wat dat betreft.
Waarom niet alles in een keer voor elkaar maken. Dat vragen ze me ook wel eens. Kijk, je kunt lang en ingewikkeld gaan zitten nadenken over hoe het allemaal moet en zo, tuurlijk. Dan plemp je +10K neer en een professional knoopt het allemaal aan elkaar voor je. Buiten dat die professional er uiteraard aan moet verdienen, kun je nergens met je jeukende vingertjes aanzitten zonder dat de garantie vervalt, bijvoorbeeld. Bovendien wilde Fannie en ik eerst een proof of concept hebben. Werkte het eigenlijk wel voor wat we er mee wilden. En voor mezelf gold, leer er eerst maar eens mee omgaan voordat je ineens een enorme bak geld gaat investeren. Daarom ben ik klein begonnen, een vorm van proof of concept. Daarna kun je altijd nog de installatie stap voor stap aan de hand van je praktische ervaring uitbreiden, zonder dat er ineens een kapitaal is uitgegeven.

Hierboven zie je hoe de eerste opstelling eruit zag. Twee elementen, waar van de buizen op een DIY houten staketsel waren geflanst. Goed genoeg voor een eerste begin. Een oliedrum diende als warmtewisselaar, die helemaal niet zo slecht werkte. Het zwembad was rechtstreeks aan de wisselaar gekoppeld. Omdat het weer in oktober vorig jaar, in tegenstelling met dit jaar, mooi meewerkte kon ik tot medio oktober blijven zwemmen.
De tweede generatie SolarFarm, zoals het project gedoopt was, zag er al wat professioneler uit. Twee rijen collectoren, netjes op een fundament en schoon terrein, gekoppeld aan een door Wim in elkaar geknutseld schakelpaneel.

Gasten merken wel eens op dat die twee rijen collectoren redelijk ver uit elkaar staan. Dan vertel ik ze waarom. Door rekening te houden met de lage stand van de zon in de winter vermijd je zo dat de elementen in elkaars schaduw komen te staan. Vooral op het einde van de winterdag is dit belangrijk als je van de allerlaatste zonnestraal nog profijt wilt hebben. De hoek van de collectoren wordt bepaald door de breedte graad waarop je woont. In ons geval 48º noorderbreedte. Voor de winter zou +10º steiler beter zijn, dat gaat ook gebeuren bij de nieuwe rij, die uitbreiding is immers primair voor de winter bedoeld.

De doelstelling voor de volgende generatie van de SolarFarm is: het huis op een acceptabele temperatuur brengen voor de herfst en lente. Acceptabel vind ik 15º maar voor Fannie ligt dat natuurlijk boven de 18º. Die 15º is denk ik wel een realistisch doel gezien het totaal aantal buizen na de komende uitbreiding, we zullen zien. Je kunt altijd nog verder uitbreiden door het hek 4 meter verder de wei in te zetten en meer elementen in het verlengde van de bestaande arrays te koppelen. Voor de zomer heb je dan wel een heftige overcapaciteit. Kunnen we er altijd nog de boilers op aansluiten. ;=) Of, zoals Fannie slim  opmerkte, je kunt er ook een soort zonnescherm boven hangen.

Met de uitbreidingen worden er ook steeds ingewikkelder schakelingen gebouwd. Mede omdat de gebruikseisen of wensen groter worden. Het eerste jaar was dat het verwarmen van het zwembad. De daaropvolgende winter kwam na een uitbreiding ook het verwarmen van het atelier in beeld met daaraan gekoppeld het vorstvrij houden van het huis zelf. Dat werkte prima, ik kon langere tijd van huis gaan zonder angst te hebben dat de zaak zou bevriezen. De temperatuur is de afgelopen winter in huis nooit lager geweest dan een graad of 10, ook als langere tijd de CV niet was aangeweest en ik alleen de open haard aan had in het appartement. De rest van het huis werd die winter slechts om de drie of vier dagen gestookt, puur om even de vochtigheid eruit te krijgen. Daarbuiten alleen met de zonneverwarming. Zelfs met de min 20º hield de SolarFarm zich prima. Natuurlijk wel een flinke dot antivries in het water van de CV en zonnecollector gedaan.

Deze zomer werd het zwemwater regelmatig 30ºC en moesten er trucjes uitgehaald worden om de zaak te koelen. Voor de komende winter breiden we het systeem dus uit met 60 buizen (totaal komt dat op 168). Een deel van de schakelingen zullen automatisch gaan plaatsvinden. Leidingbreuk zal daardoor tot het verleden gaan behoren. Daarmee kom ik terug op de hamvraag. Bij welke temperatuur van het water in de collector moet de driewegklep worden omgeschakeld. Van loopback (rondpompen in de collectoren) naar CV of accumulator (afname warmte). Zal dat 20º zijn, of 25º? Of kies je er voor om de klep om te zetten als het water uit de collector warmer is dan in de CV c.q. accumulator? Of stel je bijvoorbeeld een temperatuursgebied in.
Komt er ooit een einde aan? Op een gegeven moment bereik je een punt waar een grotere SolarFarm geen meerwaarde meer geeft en het automatiseren tevens meer gehobby in de marge wordt. Dan stopt het. Ik denk dat een van de laatste dingen zoiets als zonnecellen zullen zijn. Om de pompen en dergelijke aan te drijven. Zo'n 2-3 KW moet ruim voldoende zijn om alles rondom het zwembad en verwarming aan de praat te houden. Dan werkt alles autonoom, dat zal dan de sluitsteen zijn.

Keukenmuur

Die keukenmuur vlot lekker. Het kostte veel meer tijd om alles in verstek te zagen, maar ik moet zeggen dat het er veel mooier uitziet. En niet eens zoveel fouten in het verstekzagen ;=

Misschien beeld ik het me in, maar het voelt ook veel steviger aan. Buiten dat, heb ik een beetje steviger hout gebruikt dan strikt noodzakelijk. Ik heb daardoor voor het liggende model kunnen kiezen omdat de planken zelf dat makkelijk kunnen hebben, die buigen echt niet door. Bovendien ga je net iets zuiniger met materiaal om. Het weinige dat over is gaat weer voor de WC gebruikt worden. Een paar kleine zaageinden en wat afval, da's alles, wordt aanmaakhout. Behoorlijk scherp gecalculeerd dus. Het kaderwerk rondom het bestaande raam was een beetje een Chinese puzzel. Ook dat is met een minimum aan materiaal opgelost. Hierbij is rekening gehouden met de afwerking van het bestaande kozijn. Och, als je er maar even voor gaat zitten. De plakken isolatie schoven er zo in, daar is dan weer een enorme tijdbesparing mee geboekt. Dus of de gebruikte techniek nu zoveel meer tijd heeft gekost? Door de bank genomen weet ik dat zo net nog niet. In ieder geval geen kilo's hoekijzers verspijkerd, of slordig doen met allerlei blokjes en tussensteunen. Een flesje purschuim topte het allemaal keurig af.

laine de bois posé

Op naar de volgende stap.

Morgen maar eens beginnen met die foei lelijke WC.

Zie je die buizen spaghetti op de achtergrond? Weg ermee!

Pastoraal

Je ziet de boeren nog snel even een ladinkje gras van het land afhalen voor het kuilgras. De eerste akkers worden al weer omgeploegd en hier en daar lopen groepen koeien dat wat nog over gebleven is ook nog ff van het land knagen. Het mais staat er prima bij, dat zal volgende week ook wel van het land gaan. Zo rij je langs een paar kilometer maisveld. Ineens besef ik dat dat al snel ruim over de 20 hectaren is. Reken even 50 ton mais per hectare, dan is dat een heleboel popcorn.

Het volgende heb ik ff opgezocht. Blijkt dat in landen waar niet met kunstmest gegooid wordt en er weinig water is, de opbrengst per ha.hooguit 3-5 ton is. Dan hebben ze een goed jaar. Dat is nogal een verschil zeg! Schrik je toch wel van, zo kwetsbaar als die gemeenschappen dan zijn. Stel dat in LDF ook ff een oogst de mist in gaat, en dat er dan geen graan is. Dat zal in de omliggende landen ook zo zijn. Ik denk dat er een regelrechte hongersnood zal optreden in dat geval. Maar vooral brandstof gaan maken van de granen, hoor!. Als er al stemmen opgaan om dat met andere gewassen te gaan doen, gewassen die dan niet door de mens gegeten kunnen worden, hoor je ze na twee keer kwaken niet meer. Waar zou dat toch in zitten? Of aan liggen. Als er voorgesteld wordt om een soort strategische buffer aan te leggen van graan en zo, idem. Idee wordt gedumpt. Ik denk dat dat een beetje merkwaardig is. Te veel lobby-isten vermoed ik die dit tegen willen houden. Of zou het echt geen goed idee zijn om tegen de speculatie in een soort van ijzeren voorraad op te willen bouwen. En hoeveel moet dat dan wel niet zijn. Tarwe voor een week, twee weken? Een seizoen?

Reken maar eens even mee. Een gemiddeld fransje eet toch al snel een baguette per dag. Een baguette weegt 400 gram. Bij 56 miljoen inwoners eten er misschien 45 mil dat broodje de rest eet iets anders. Maar voor het gemak schuif ik alles onder een noemer. Even snel is dat meer dan 8 miljard kilo graan. Ronden we naar boven af en rekenen 2000 kilo tarwe per ha. dan is daar 4 miljoen ha nodig. Daar heb je dan een dikke 200 duizend silo's voor nodig. Zet die allemaal hutje mutje tegen elkaar is al snel 150 hectare. Nou dat is nog wel te doen dacht ik zo. Niet veel groter dan een flinke boerderij. Verdubbel de oppervlakte voor allerlei toe en afvoerwegen, installaties etc en dan ben je al snel klaar. Rijst de vraag: hoe lang kun je graan eigenlijk bewaren onder ideale omstandigheden, 2 jaar? Dan moet het graan weer ververst worden. Zou dat dan betekenen dat we de rest van ons leven baguettes eten van inferieur graan? Kijk, daar heb je zoiets! Iemand heeft na zitten denken! Niks complot theorie. Gewoon: "ik wil geen muffe baguette eten", punt uit. Want kom een gemiddeld frnsje niet aan zijn eten!
Toch wel grappig hè, je kunt al die cijfertjes binnen de 5 minuten gewoon op het internet vinden. Calculatortje erbij en, hoppa. Zit ik me alleen nog af te vragen hoe dat dan moet met een eerste keer vullen van die silo's. Nou ja ze draaien toch tonnen van die handel door elk jaar, omdat de bodemprijs niet wordt gehaald. Waanzin! Dus die silo's vullen zal geen probleem zijn. Waarom het toch niet gedaan wordt, zou toch ideaal tegen de speculanten zijn?

Herfsttooi
Zaterdag op weg naar huis zat ik gewoon te genieten. De ondergaande zon die over de heuvels scheert. Klets! Pal tegen die bosranden aan. Dat wordt nog wat over een paar weken. Zag ik ineens een heel stuk bos al zonder blad zitten. Hé heb ik wat gemist? De temperaturen dalen 's nachts al wel tot zo'n 5 a 6 graden, dat zou het verklaren dat er veel blad verlies is. Maar een stukje verder op was weer niets aan de hand. Een bronzen randje vormt zich heel subtiel om de bladeren heen. Niks aan de hand dus. Blijkbaar gaat de natuur gewoon zijn gangetje, alles rustig aan het oostelijk front.

deze dan, vennetje vlakbij Clerjus

Prachtige mistlandschappen vormen zich al. Vanochtend wurmden de schapies zich door de mist in het weiland. Bij huis was het al een beetje opgetrokken, en dan zie je ineens de kudde aan het hek verschijnen. Echt pastoraal. Daar kan ik echt van genieten. Zo met een kop opgewarmde koffie uit de thermos, van uhm, eergisteren? Bah, zeggen sommigen dan. Hoewel, zo doen ze het allemaal hier. Voor mezelf maakt dat niets uit, deed ik in NL ook al jaren. Koffie werd sowieso altijd koud op mijn bureau, en dronk ik de koude koffie toch ook gewoon op. Dit keer gewoon te lui om nieuwe te zetten. Ik maak me sterk dat, als je ergens op visite komt op het platteland, het niet anders is. Die opgewarmde koffie dan. Of je krijgt van die "over smakelijke" nespresso koffie die eigenlijk net niet naar espresso smaakt en al helemaal niet naar koffie. Nou ja, het is altijd goed bedoeld, en drink ik de handel met een van genot vertrokken gezicht op.
Binnenkort is het ook weer paddo tijd. Mijn Trompets de Mort zijn al lang op, daar moet ik maar eens een extra portie van scoren dit jaar. Is altijd lekker in de soep en sausen. Dan heb je nog kantarellen, lekker in een omelet bijvoorbeeld, een beetje lastig te krijgen. Vorig jaar had ik gelig spul, smaakte prima bij een omelet en gebakken uitje en wat spekkies enzo. De tijd om nieuwe recepten uit te proberen komt er weer aan!

Herfst is hier, als de zon schijnt, geweldig. De temperaturen liggen in het gebied rondom de 17 graden, erg behaaglijk. Als het regent, dan moet je gewoon alle luiken dicht doen, de radio aan, een glas wijn erbij en de open haard in de fik. Boekje openslaan, een beetje doezelen, om dan weer een hoofdstukje te lezen. Prima avonden zo.  Af en toe een paar boeken downloaden, of ik er al niet genoeg heb. Filmpje kijken, en dan in je warme bed. Ja, zo kun je echt wel oud worden.

Voorspellingen
De geruchten zijn niet van de lucht. Iedereen hoor je praten over dat de winter wel eens lang kan gaan duren en koud zal worden. Ook al hebben de boeren geen gelijk, ik moet maar eens wat extra hout naar binnen halen. Je weet maar nooit.

Oeps!
Dit is geinig! Er viel een boek op mijn toetsenbord en wilde ik het er snel vanaf vegen. In de zoekregel van Google verscheen:zoek term: nm,kjmnh. Kom dacht ik, doe eens gek en drukte op enter. Kreeg ik wel hele grappige dingen te zien. Bijvoorbeeld een krant uit 1925!
Meteen eens een paar keer met de hand gewoon over het keyboard geveegd, ook grappige resultaten. Logs van machines, een of ander plaatje van NASA uit 2002. Probeer maar eens, echt een leuk tijdverdrijf. Iets voor als je je balorig voelt.