Zoover

Adverteren doet verkopen, een aloud adagio. Daarmee wordt je ook doodgegooid via het web, je mailbox, of je postbus aan de voorkant van je huis. Spamfilters werken redelijk goed, de sticker "Pas de Pub" Frans voor: geen reclame, werkt nu ook goed. Alleen geadresseerde zooi vind ik nog terug in de postbus. Het meeste gaat ongezien de prullenbak in. Het verfromfaaide pakketje van Zoover maakte ik toch maar open. Dat is een site waar gasten hun commentaren op kwijt kunnen over ons B&B. Inhoud: een oorkonde, een verzameling stickers, en wat posters met een begeleidend schrijven. Eerste reactie, zo van: huh?! Moet ik daar nu weer mee. En dan denk je, "hé eigenlijk een prima manier die aan twee kanten snijdt." Enerzijds brengen ze zichzelf weer in de picture, anderzijds is het ook een mooi middel om ons B&B Le Mouton Qui Rit te laten beoordelen door onze gasten. Dat kan dan, eventueel, misschien, weer als een wervingsmiddel werken. Als je de kranten moet geloven zit er veel kaf onder het koren en zijn er best veel toestanden bij het verhuren op afstand. Als je de kranten moet geloven.
Daarom kijken veel mensen dan ook op sites als Zoover om iets meer info te krijgen over een B&B of hotel. Een goed instrument voor alle partijen. Tuurlijk, af en toe levert iemand commentaar over dingen die, als er maar naar gevraagd was, gewoon opgelost waren geweest. Nu lezen we de wensen van de lippen van onze gasten, in een sporadisch geval lukt dat niet 100%.
Nou hier is ie dan, de oorkonde.

Sorry, de scanner die ik nu gebruik is niet van geweldige kwaliteit. Zo'n 'all-in-one' dingetje voor 99 euries, kun je ook niet veel van verwachten.

PLIESIE

Zondagochtend belde de gendarmerie aan. Die hadden zich al aangekondigd in verband met de afwikkeling van de valse American Express cheques. Twee een-strepers sterk stonden in de keuken. Koffie? Nee dat drinken we niet. Huh? Een fransje die geen koffie drinkt, sure! Uiteraard bloednieuwsgierig vroeg ik ze wat er gebeurd was en ging gebeuren. Jawel, ze hadden het spoor terug kunnen volgen naar Afrika. Helaas hadden ze daar geen jurisdictie dus konden ze er verder niets aan doen. "Een ploegje SAS mensen op af sturen misschien?", zei ik. "Huh SAS, wat is dat"? "Nou gewoon, commando's, maar dan in dienst van de Sécurité Nationale". "Kennen we niet", was het commentaar, waarbij ze me nogal onnozel aankeken. Tsja, we zitten wel in de provincie hè. "En wat gebeurd er met de cheques?", vroeg ik nog, tegen beter weten in. "Die gaan naar een speciale afdeling waar ze vernietigd zullen worden". Ook dat beter wetende hechtte ik daar niet zo'n geloof aan. Die verdwijnen namelijk in een uitgebreide collectie ter lering ende vermaak van de recherche. Ik neem niet aan dat een Franse opsporingsdienst wat dat betreft niet anders is georganiseerd dan de Nederlandse of internationale diensten. En deze exemplaren waren best wel goed gemaakt, een plekje in het album zeker waard.

valse American Express cheques 

In de drie keer dat ik met valse cheques te maken heb gehad de afgelopen paar jaar, viel wel iedere keer op dat er spelfouten op de cheques stonden. Bij het zo een op het gezicht bekijken viel dat niet op. Ook niet dat de veiligheidsdraad en het watermerk er op gedrukt waren in plaats van apart erin verwerkt. De scanner die zij gebruiken is dus verrekte goed. Geeft ook aan dat er veel geld aan verdiend wordt, anders zou men niet zo investeren in dergelijke professionele apparatuur.
Uiteraard waren de ontbijtgasten bloednieuwsgierig wat er zich in de keuken had afgespeeld. Dat moet je mij natuurlijk niet twee keer vragen. Het verhaal werd, aangedikt met wat smeuïge feiten en weetjes, flink uitgesmeerd. Het klonk al snel van: "Nou, dat zou ik niet zien of een cheque vals is". Een beetje uitleg over veiligheidskenmerken in cheques en geld resulteerde in druk gespeculeer hoe vaak dat wel niet voor zou komen. Dit leidde ertoe dat ik op mijn beste Frans college gaf over de bendes uit Ghana, Kenia, en omstreken. Niet te vergeten Oekraïne en Georgia, die tegenwoordig echt geen tweede viool meer speelden op dit gebied. Uiteraard sprak ik mijn verbazing uit hoeveel mensen hier blijkbaar toch nog intuinden. Er moest veel aan verdiend worden, anders zou zo'n cheque er kwalitatief echt niet zo goed uitzien. "Ach, hobby van me", antwoordde ik op de vraag hoe ik dat allemaal wist. Heb ze maar niet wijzer gemaakt.

CROISSANT 2
Gisteren een nieuwe deur voor de douche bij BricoDepot gehaald. Die was in de aanbieding met een korting van 100 euries! Moet je nagaan wat die boeven daaraan verdienen. Kom ik gewoonte getrouw in de ambachtelijke bakkerij op de terugweg om een fiselle lardons (soort mini stokbroodje met gerookte spekkies erin) te scoren. Altijd goed voor een maaltijd. Hadden ze ze niet meer. Mèrde. Dan maar een croissant met paté erin. Die bleek dus achteraf niet te pruimen. Beetje te klef van binnen. Met een schuin oog zag ik een wel bijna perfecte croissant liggen. Goed voor mijn onderzoekje.

De bovenste zijn die uit Epinal, de croissant woog bijna 100 gram - 0,84 centime. Je ziet duidelijk dat er met net iets meer aandacht aan gewerkt was dan de onderste uit Démangeville. Die laatste zijn nog steeds de Mammoet's onder de croissantjes. Die uit Epinal staan nu op numero uno. Nu heb je in Conflans sur Laterne ook een bakker met perfecte croissants, maar die is een stuk duurder. De pain chocolat bevat ook nog eens echte chocola, knapperig stukje choco, niet te min zeg! Vanochtend de laatste croissant opgegeten bij de koffie. Begrijp nu ook meteen waarom de fransjes ze in de koffie soppen. Oude croissantjes zijn namelijk niet zo geweldig meer, en het soppen levert dan wel weer een lekker hapje op. Met confiture erbij vond ik niet zo'n succes. Kreeg meteen het zuur in de maag. Een beetje te heftig als ontbijt voor mij.