Vorst!

Midden in mei, nachtvorst! Dat gaat de pas geplante dingen door Fannie geen goed doen. Nou ja de afgelopen winter is sowieso een ramp geweest voor de tuin. Veel planten zijn dood gevroren, -22ºC is te bar geweest voor een aantal planten.
De afgelopen weken was het weer toch wel behoorlijk grillig. Veel regen en ook veel perioden van zon, maar dan met een straffe ijskoude wind. De gevoelstemperatuur nodigde daarom niet uit om op ons balkonnetje te gaan zitten. Dankzij die zon bleef in ons apartement de temperatuur tegen de 20 graden hangen. Die zonnefarm in de huidge opstelling werkt buitengewoon goed. Temperaturen daalden 'snachts tot 6-7º en nog was het apartement in de ochtend 19º. Uiteraard hangt dat ook van de warmtecapaciteit van het huis zelf af. Namelijk, hoeveel warmte slaat het huis zelf op in die dikke muren. Dat, samen met de zonnefarm, die elke dag weer warmte in het huis pompt, blijkt genoeg te zijn om de handel op temperatuur te houden.

DOUCHE etc.
Wim en ik zijn van de week begonnen met het slopen van de achterwand van de keuken om de nieuwe waterleidingen en afvoeren van de douche van kamer 5 aan te kunnen sluiten. Aanvankelijk dacht ik dat het weghalen van een paar rabatdelen voldoende zou zijn, maar we kwamen al snel tot de conclusie dat dat ons alleen maar in de weg zou zitten. Hop, vier pakken rabatdelen werden in een halfuurtje tijd gedegradeerd tot aanmaakhout.

De isolatie moest er ook af. Toen ontstond er een gapend gat naar de erachter gelegen ruimte. Weliswaar was onder de dakpannen al isolatie aangebracht maar nog niet afgetimmerd, en dat koelde de kamer in de nacht af tot oncomfortabele temperatuur. Een paar blokken in de openhaard deed wonderen en het werd al snel weer warm. Wim en ik dichtten provisorisch het gat met de resten van de isolatie en het leed was weer geleden. Floppy toch maar even in het atelier gestald, die vogel zat gewoon te bibberen in zijn hok. Het atelier is sowieso het warmste vertrek in het huis.

normalisatie proces

Het veredelde knutselwerk om allerlei PVC leidingen met elkaar te verbinden werd in alle glorie zichtbaar. De afvoer van de boiler zat met ceatieve krul van 5 bochtjes aan een leiding geplakt die ergens in de vloer verdween. Die boiler waterde voor de verbouwing rechtstreeks op het balkon af, dat gaf altijd weer een natte zooi daar. De douche en wasbakken waren aangesloten op dat zelfde leidinkje van 32mm. Niet echt geweldig, want af en toe stroomde het vol als je langdurig ging douchen. Dan ging het lekken in de lobby. Met het slopen van de douchebak hebben we ontdekt waarom. Een of andere bricoleur de dimanche (prutser) had een groot gat door de vloer geboord en dat niet gedicht, zodat als de afvoer het niet meer af kon, de ruimte onder de bak vol liep en het water door dat gat naar beneden kon lopen. Toen later ook nog een keuken aangesloten werd op datzelfde pijpje van 32mm, completeerde dat de wirwar aan aansluitingen en kriskras soor elkaar lopende afvoeren. Geen ideale toestand dus. De afvoer van de douche is dan ook vervangen door een pijpje van 50mm en de wasbakken en aanrecht sluiten daarop aan met 40mm. Dat geheel mondt beneden uit op 100mm standpijp. Fundamenteel. Met een klein maar-tje.

Een gemiddeld Frans huis heeft twee soorten afvoer circuits:

Een, dat met een mooi woord 'eau usée' heet, dat is gebruikt water, en is rechtstreeks op de regenwater afvoer van de gemeente aangesloten. 

En dan heb je ook nog een circuit, 'eau sale', vuil water, dat eerst in de 'fosse sceptique' uitkomt, zeg maar sceptic tank in mooi Nederlands. Daar werken onze vriendjes de bacterieen zich 3 keer in de rondte om er iets van te maken dat mag afwateren op het regenwater circuit. 

Eenvoudiger kan ik het niet maken. Formeel mogen die twee 'soorten' water dus niet eerder aan elkaar gekoppeld worden zonder dat onze vriendjes met het vuile water tekeer gegaan zijn.
Een paar jaar geleden is de gemeente echter begonnen met een project om de rest van het dorp aan te sluiten op de riolering. Dat kost een hoop euries, en voor een gemeente waar het geld schaars is, is dat natuurlijk wel een behoorlijke handicap. Ook al wordt er gezegd dat over 10 jaar iedereen op de riolering aangesloten zal moeten zijn. Een of ander decreet van een of andere president, geloof ik. Erg veel geloof hecht ik daar niet aan: over tien jaar. Ondanks dat, heb ik daar met de ver-her-nieuwbouw van het huis, toch rekening mee gehouden. En geen gescheiden circuits voor "usée" en "sale" gemaakt voor de kamers. Anders kan ik over 8 of 9 jaar alles vrolijk opnieuw gaan openbreken en aanpassen. Daar bedank ik voor. Dan maar een keer extra de fosse sceptique leegpompen mocht de tank problemen gaan geven. Tot nu toe lijkt het goed te gaan.

KEUKEN
Om de achterwand te kunnen afbreken moest natuurlijk ook een deel van de keuken van zijn plaats. Even de apparatuur eruit lichten en de lades leeg, een fluitje. Dan ontdek je dat de hele keuken met slechts vier ijzeren hoekjes tegen de achterwand is aangeschroefd, wat een prutswerk! Opnieuw denk ik dan dat zoiets een typsich voorbeeld is van een met de "franse slag" in elkaar geprutste Franse keuken. Koste toch ff +600 euries om die verzameling spaanderplaten kastjes te laten plaatsen. Maar als je het niet liet doen door een door de keukenboer uitgekozen plaatser dan had je ook geen garantie op van alles en nog wat. Echt een patstelling.
Hoewel, ze zijn toch maar even drie keer terug geweest voor dat keukenblad. Edoch, twee keukenbladen verder zit het nog niet zoals het zou moeten zitten. Zucht. Die garantie hier gaat maar zòver.

Overigens, dit even ter zijde, dat hele garantie gedoe in LDF is een ongelijke strijd. Bij een probleem proberen ze je eerst te overbluffen door te zeggen dat, precies jouw probleem nu nèt niet onder de garantie valt. Gokkend op je slechte Frans, je begrijpt het toch niet allemaal... Hoewel, nu ze het er toch over hebben: eigenlijk valt niets onder garantie. En probeer niet om er aanspraak op te maken. Ook al zegt dat papier in uw hand iets anders, heus waar! Een onmondige consument, hun droom, onze nachtmerrie. Nu begin ik behoorlijk goed Frans te spreken als ik pissig word, dat dwingt respect af. En ik maak ze voor oud vuil uit, waar je niet goed van wordt. Uiteraard wel in uiterst beleefde fraseringen. Daarmee drijf je ze in het nauw, en heel af en toe piepen ze dan ook nog: "C'est pas gentil" (dat is niet aardig). Enfin, een uur of zo verder, na veel gepraat, prik je uiteindelijk door alle smoesjes heen. Dan komt er als slot zet gegarandeerd: "ja maar u moet dan wel bijbetalen voor de verplaatsing (reiskosten) of inbouw door de monteur). Dat wordt door een aparte ondernemer gedaan". Er is bijna geen ontkomen aan. Riekt dat naar bedrog? Ja dat riekt naar bedrog. 

Wim en ik besluiten om de keuken fundamenteel terug te zetten. Geen gedoe met 4mm schroefjes, beslist iets met eeuwigheidswaarde.