Solar farm

Het veredelde knutselwerk is gedaan. Een kleine honderd meter slang, een paar honderd ty-raps, Een handvol PVC fittingen en een heleboel uurtjes verder is de warmtewisselaar V 2.0 klaar.
Achteraf zat ik me te bedenken dat er aan de binnenkant van het verticale deel ook nog slang had gekund.
Hoe zit het in elkaar? Ik heb twee kruisen gemaakt van 40 mm PVC buis. In het midden zit een soort kruisstuk en aan de uiteinden van de kruisen 90º bochtjes. Tussen de kruisen schoof ik pootjes die in de bochten pasten, een afstandhouder. Zo ontstaat er een kooi. Op de buizen knoop je met ty-raps de 12mm slang vast. Zowel aan de binnen- als buitenkant. Het was even puzzelen hoe je nu het handigste de binnen- en buitenkant aan elkaar kon knopen, en in welke volgorde je welke kant met slang beknoopte. Die slang is bepaald niet flexibel, dus er gewoon doortrekken ging niet. Dan ontstaan er knikken en dat is dan meteen een zwakke plek in de slang. En wanneer ga je dan de twee kruisen op elkaar lijmen. De bos slang moest tijdens het monteren ook mee draaien anders kreeg je een on-ont-warbare kluwen slang waar je helemaal niets meer me kon. Een secuur werkje waar je het nodige geduld voor moest hebben. En de volgorde goed in de gaten houden. Want als de buizen eenmaal verlijmd waren was er geen weg terug. En kon je opnieuw beginnen.

Versie 2.0

 Nu kan Wim verder met het fit werk. Dat is een van zijn favoriete dingen om te doen.

Om te vergelijken, hieronder zie je versie 1.0

versie 1.0

Zag er ook wel goed uit eigenlijk, maar meer dan 50m kon je zo niet kwijt. En om het maximale er uit te krijgen hadden we bedacht dat het warme water uit de collector meer tijd moest krijgen de warmte af te staan. Dat betekende dan een langere slang, van 100 meter. En een nieuw type, voornamelijk stabielere constructie. Want de constructie van geplastificeerd ijzerdraad van V1.0 maakte het geheel wel erg compact maar ook weer niet echt vormvast. Met V2.0 moet dat verholpen zijn.
Vandaag gaan we verder het geval in de accumulator te monteren en de collector er op aan te sluiten.

Mulhouse

Spreek uit: Muulhoes. In Mulhouse staat wellicht een van de grootste automusea ter wereld. Als je binnenkomt wordt je meteen overdonderd door de bijna onafzienbare rijen auto's.

Moet je van houden, Wim liep in ieder geval likkenbaardend rond om al dat moois te bewonderen. Er rijdt zelfs een soort treintje rond om mensen langs al dat speulgoed te leiden. Het gemak dient de mens, dacht ik. Hoewel, blijkbaar was één rondje voor de chauffeur genoeg. Want op een tactische plek gezeten om het ding op te vangen, geen treintje meer. Balen dus. Och, met mijn wandelstokje ging het ook prima.

Op de bordjes stond zowaar de toelichting in DRIE talen. Toemaar, niet te kort dus. Ongewoon, ook dat weer wel, in drie talen, voor een Frans museum.

Bugatti

Deze jongen schijnt dan een prijsstuk te zijn. Op alle vier de hoeken een sensor. Wat een verleiding om een propje of zo in het sensor bereik te mikken, en daarna met een uitgestreken gezicht weg te wandelen. Echter, beheersing is geen zonde ;=)

nog meer Bugati

Eigenlijk moet je het geen nationaal auto museum noemen, maar een Bugatti museum. Vreemd genoeg geen amerikanen zei Wim. Slechts één 2CV cabriolet. Een nogal eenzijdige collectie vonden we. Zeker, erg mooi spul allemaal. En zoiets als de bovenstaande spatborden/wielkasten kan niemand ter wereld meer maken. Een pronkstukje van plaatwerk!

VRRRRROOOOOM!

En die spektakel show die omgeroepen zou worden, misten we natuurlijk. Veel oude karretjes op een circuit te zien rondrijden zou wel een leuk gezicht zijn geweest. Helaas werd het niet omgeroepen. Wat verwacht je dan ook...

De rit naar Mulhouse was de moeite waard. Natuurlijk werd je over rare wegen gedirigeerd door TomTom, die de rechtdoorgaande vierbaansweg niet adviseerde. Heeft dan weer iets te maken met de aansluiting op het deel van de stad waar het museum ligt, denk ik dan. Toch nam ik de vierbaans. Die hield dan @$%^&!! weer plotseling op vierbaans te zijn, typisch een fransjes truuk. Nou ja, een mooie lange rit die ik met de motor maar eens over moet gaan doen. Lekker diep door de bochten hangen. Vroooom!!!

Mei

Afgelopen zaterdag zouden Wim en ik naar het Automuseum in Mulhouse gaan. Dat is niet helemaal gelukt. Aangezien zaterdag ook de dag is om materialen in te kopen kwamen we met een tijd probleem te zitten. Kun je nagaan in La Douce France een tijdprobleem! Uiteraard een gedoe om de juiste spulletjes in Brico Depot te vinden, kassa met een rij mensen, wachten, wachten, wachten. Opnieuw lang wachten bij de afgifte balie voor een deur. Waarom je beveiliging erbij moet halen om een deur af te geven is mij een volslagen raadsel. Afijn, de bon werd afgetekend. We konden na een aantal uren toch eindelijk op weg naar Mulhouse. Een brandende auto op de snelweg zorgde voor een file en een stuk omrijden. Niet erg, op ons gemak namen we een nog grotere omweg, om stom genoeg wéér in die file te belanden. Nu konden we goed de uitgefakkelde bestelbus zien. Een boel totaal afgefikte huisraad lag in de zijberm van de weg. Leuk hoor, ramp toerisme. Te laat kregen we in de gaten dat er nog ander half uur te knarren was naar Mulhouse, dat het dan 1700 zou zijn en het museum dan nog slechts 2 uur open zou zijn. Onvoldoende tijd oordeelde Wim. We besloten een mooie omweg naar huis te maken en de oefening het volgende weekeinde te herhalen.

VIDE GRENIERS
De eerste VG is weer bezocht. Deze was met een Défilé de Lingerie. Je begrijpt dàt moesten we zien. Het weer speelde gelukkig mee en wij er naar toe.

Natuurlijk de gebruikelijke oude meuk. En zoekend naar een slang voor de Kaercher stofzuiger was uiteraard een vergeefse zaak. Waarom BP die nu weg heeft gegooid is mij nog steeds een raadsel. Ik houd het er maar op dat bepaalde synapsen in zijn brein gewoon niet aangesloten zijn. Dat geeft meer gemoedsrust dan te denken dat ie dit soort dingen expres doet.

Tig-de-hands kinderkleertjes doen het altijd goed. Maar als je niet bij je stalletje staat verkoop je ook niets. Dat ondernemerschap in LDF is soms ver te zoeken.

Dan missen we net de eerste aflevering van het défilé de lingerie. Wim slaagde er nog in de laatste minuten mee te maken. Wat heb je dan gemist hè? Afijn we besluiten een ommetje te maken om tegen 16:30 terug te komen voor het tweede deel. De zon brak in alle glorie door. Een kleine foto safari dan maar? Top!
Eerst dat restaurantje in St Loup s/S. Aan te bevelen volgens Louise. De twee nieuwe eigenaren proberen er echt wat van te maken. De gevel is totaal gerenoveerd, en het restaurant zelf heeft een moderne lik gekregen.

Alleen staan ze nog steeds onder Table de Clove in het telefoonboek. Nou ja, als je weet hoe moeilijk het is om je abo op een andere naam over te zetten in LDF, verwondert me dat niets. Je moet zowat je hele doopceel overleggen om ze te doen geloven dat het echt in orde is.

wasplaats in Vauvillers

Een paar blogjes terug had ik het over gehuchten met hun wasplaats en kerk, daar had ik toen geen echt mooi voorbeeld van. Bij deze dus. Een typisch exemplaar fontijn hoort er natuurlijk ook bij in een streek die zich Région des mille sources (regio van de duizend bronnen) noemt. Hoewel, er zijn misschien wel 20.000 van die fontijntjes te vinden als je je best doet.

Vauvillers, wasplaats op voorgrond

Prachtig toch zo'n echt oud dorpje? Beetje hard licht, een heftig klein diafragma van f22 om een grote dieptescherpte te krijgen, en knippen maar. De kleur en zo kun je altijd nog bijwerken achter je computertje.

Het schijnt typisch te zijn, maar ik vind vervallen dingen het mooist om op de plaat te zetten. Gewoon een tik van me. Denk dat dat komt door de kontrasten in kleur en schaduwen die je dan ziet.

Fotosafari of niet, toch? Die natuurstenen huisjes vind ik wel het meest fotogeniek om te kieken. Kan er niet op uitgekeken raken. Door de dorpjes heen rijdend vind je uiteraard veel vervallen huizen. "Voor de liefhebber" noemen ze dat in makelaars slang. Ikke bezie zoiets  gewoon als een ruine.

DEFILé

En dan het lingerie defilé. Nou ja een paar dames die in ondergoed door de straat liepen. Publiek fluiten en juichen! Zoiets heb je natuurlijk alleen maar op het plaattelaand niet waar? Gewoon recht voor z'n raap je uiting geven van je bewondering voor het vrouwelijk schoon.

en BP doet net of ie niet kijkt!

Wim in aktie

and now the results

De vrouwen gingen helemaal uit hun dak toen het mannelijke model opkwam. Fluiten en joelen! Gewèldig toch. De sfeer zat er prima in.

MEI
De maand mei is behoorlijk nat! Elke dag regent het wel een keer. Het gras fluit dan ook de grond uit. Arbeid voor het weekeinde maar.
Gisteren herbergden we de eerste fietsers van het seizoen. Twee zeer vitale 55+-ers die hun vakanties fietsend en wandelend doorbrachten. Prachtig die verhalen over de route Eindhoven-Compostella. Uiteraard komt dan ook het gesprek op logies onderweg. Dat schijnt niet altijd ideaal te zijn, soms gesloten tot in de avond, soms geen eten in de B&B. Ook beschrijvingen van de mooiste stukjes die ze hadden gefietst. De rit langs het Canal des Voges en Canal de l'Est werd ook door hen als een verademing na de barre tocht door de Ardennnen gezien. Iets bijzonders om langs te fietsen. Sommige stukjes van die route langs de kanalen kun je ook met het motortje of de auto doen, doe ik weleens. En welk jaargetijde je er ook langsrijdt, het is een zeer bijzondere ervaring. Zondermeer aan te bevelen, ideaal tijdens een lang weekeinde. Wandelen langs de oude trekpaden doen sommigen van onze gasten ook, en komen dan onveranderlijk met enthousiaste verhalen over de nostalgie en de natuur rondom het kanaal terug.

KEUKEN
De nieuwe achterwand van de keuken zit weer in de verf. Het kleurtje is door Brico Marché vrij nauwkeurig nagemaakt. Ging met een soort scanner. Je ziet een erg klein verschil, dat wel. De nieuwe verf lijkt iets bruiner dan de oude, die is dan weer met een zweem groen ipv bruin, lijkt het. Voor zo'n hele wand maakt het niet zo veel uit.
We gaan nu de keukenzooi er weer voor zetten. Spoedig het eindresultaat op een scherm bij u in de buurt. Want met al dat gebreek en gezaag is het een gigantische puinzooi in het appartement geworden. Overal staan keuken spullen, ligt afval, eerst maar eens opruimen.

Vorst!

Midden in mei, nachtvorst! Dat gaat de pas geplante dingen door Fannie geen goed doen. Nou ja de afgelopen winter is sowieso een ramp geweest voor de tuin. Veel planten zijn dood gevroren, -22ºC is te bar geweest voor een aantal planten.
De afgelopen weken was het weer toch wel behoorlijk grillig. Veel regen en ook veel perioden van zon, maar dan met een straffe ijskoude wind. De gevoelstemperatuur nodigde daarom niet uit om op ons balkonnetje te gaan zitten. Dankzij die zon bleef in ons apartement de temperatuur tegen de 20 graden hangen. Die zonnefarm in de huidge opstelling werkt buitengewoon goed. Temperaturen daalden 'snachts tot 6-7º en nog was het apartement in de ochtend 19º. Uiteraard hangt dat ook van de warmtecapaciteit van het huis zelf af. Namelijk, hoeveel warmte slaat het huis zelf op in die dikke muren. Dat, samen met de zonnefarm, die elke dag weer warmte in het huis pompt, blijkt genoeg te zijn om de handel op temperatuur te houden.

DOUCHE etc.
Wim en ik zijn van de week begonnen met het slopen van de achterwand van de keuken om de nieuwe waterleidingen en afvoeren van de douche van kamer 5 aan te kunnen sluiten. Aanvankelijk dacht ik dat het weghalen van een paar rabatdelen voldoende zou zijn, maar we kwamen al snel tot de conclusie dat dat ons alleen maar in de weg zou zitten. Hop, vier pakken rabatdelen werden in een halfuurtje tijd gedegradeerd tot aanmaakhout.

De isolatie moest er ook af. Toen ontstond er een gapend gat naar de erachter gelegen ruimte. Weliswaar was onder de dakpannen al isolatie aangebracht maar nog niet afgetimmerd, en dat koelde de kamer in de nacht af tot oncomfortabele temperatuur. Een paar blokken in de openhaard deed wonderen en het werd al snel weer warm. Wim en ik dichtten provisorisch het gat met de resten van de isolatie en het leed was weer geleden. Floppy toch maar even in het atelier gestald, die vogel zat gewoon te bibberen in zijn hok. Het atelier is sowieso het warmste vertrek in het huis.

normalisatie proces

Het veredelde knutselwerk om allerlei PVC leidingen met elkaar te verbinden werd in alle glorie zichtbaar. De afvoer van de boiler zat met ceatieve krul van 5 bochtjes aan een leiding geplakt die ergens in de vloer verdween. Die boiler waterde voor de verbouwing rechtstreeks op het balkon af, dat gaf altijd weer een natte zooi daar. De douche en wasbakken waren aangesloten op dat zelfde leidinkje van 32mm. Niet echt geweldig, want af en toe stroomde het vol als je langdurig ging douchen. Dan ging het lekken in de lobby. Met het slopen van de douchebak hebben we ontdekt waarom. Een of andere bricoleur de dimanche (prutser) had een groot gat door de vloer geboord en dat niet gedicht, zodat als de afvoer het niet meer af kon, de ruimte onder de bak vol liep en het water door dat gat naar beneden kon lopen. Toen later ook nog een keuken aangesloten werd op datzelfde pijpje van 32mm, completeerde dat de wirwar aan aansluitingen en kriskras soor elkaar lopende afvoeren. Geen ideale toestand dus. De afvoer van de douche is dan ook vervangen door een pijpje van 50mm en de wasbakken en aanrecht sluiten daarop aan met 40mm. Dat geheel mondt beneden uit op 100mm standpijp. Fundamenteel. Met een klein maar-tje.

Een gemiddeld Frans huis heeft twee soorten afvoer circuits:

Een, dat met een mooi woord 'eau usée' heet, dat is gebruikt water, en is rechtstreeks op de regenwater afvoer van de gemeente aangesloten. 

En dan heb je ook nog een circuit, 'eau sale', vuil water, dat eerst in de 'fosse sceptique' uitkomt, zeg maar sceptic tank in mooi Nederlands. Daar werken onze vriendjes de bacterieen zich 3 keer in de rondte om er iets van te maken dat mag afwateren op het regenwater circuit. 

Eenvoudiger kan ik het niet maken. Formeel mogen die twee 'soorten' water dus niet eerder aan elkaar gekoppeld worden zonder dat onze vriendjes met het vuile water tekeer gegaan zijn.
Een paar jaar geleden is de gemeente echter begonnen met een project om de rest van het dorp aan te sluiten op de riolering. Dat kost een hoop euries, en voor een gemeente waar het geld schaars is, is dat natuurlijk wel een behoorlijke handicap. Ook al wordt er gezegd dat over 10 jaar iedereen op de riolering aangesloten zal moeten zijn. Een of ander decreet van een of andere president, geloof ik. Erg veel geloof hecht ik daar niet aan: over tien jaar. Ondanks dat, heb ik daar met de ver-her-nieuwbouw van het huis, toch rekening mee gehouden. En geen gescheiden circuits voor "usée" en "sale" gemaakt voor de kamers. Anders kan ik over 8 of 9 jaar alles vrolijk opnieuw gaan openbreken en aanpassen. Daar bedank ik voor. Dan maar een keer extra de fosse sceptique leegpompen mocht de tank problemen gaan geven. Tot nu toe lijkt het goed te gaan.

KEUKEN
Om de achterwand te kunnen afbreken moest natuurlijk ook een deel van de keuken van zijn plaats. Even de apparatuur eruit lichten en de lades leeg, een fluitje. Dan ontdek je dat de hele keuken met slechts vier ijzeren hoekjes tegen de achterwand is aangeschroefd, wat een prutswerk! Opnieuw denk ik dan dat zoiets een typsich voorbeeld is van een met de "franse slag" in elkaar geprutste Franse keuken. Koste toch ff +600 euries om die verzameling spaanderplaten kastjes te laten plaatsen. Maar als je het niet liet doen door een door de keukenboer uitgekozen plaatser dan had je ook geen garantie op van alles en nog wat. Echt een patstelling.
Hoewel, ze zijn toch maar even drie keer terug geweest voor dat keukenblad. Edoch, twee keukenbladen verder zit het nog niet zoals het zou moeten zitten. Zucht. Die garantie hier gaat maar zòver.

Overigens, dit even ter zijde, dat hele garantie gedoe in LDF is een ongelijke strijd. Bij een probleem proberen ze je eerst te overbluffen door te zeggen dat, precies jouw probleem nu nèt niet onder de garantie valt. Gokkend op je slechte Frans, je begrijpt het toch niet allemaal... Hoewel, nu ze het er toch over hebben: eigenlijk valt niets onder garantie. En probeer niet om er aanspraak op te maken. Ook al zegt dat papier in uw hand iets anders, heus waar! Een onmondige consument, hun droom, onze nachtmerrie. Nu begin ik behoorlijk goed Frans te spreken als ik pissig word, dat dwingt respect af. En ik maak ze voor oud vuil uit, waar je niet goed van wordt. Uiteraard wel in uiterst beleefde fraseringen. Daarmee drijf je ze in het nauw, en heel af en toe piepen ze dan ook nog: "C'est pas gentil" (dat is niet aardig). Enfin, een uur of zo verder, na veel gepraat, prik je uiteindelijk door alle smoesjes heen. Dan komt er als slot zet gegarandeerd: "ja maar u moet dan wel bijbetalen voor de verplaatsing (reiskosten) of inbouw door de monteur). Dat wordt door een aparte ondernemer gedaan". Er is bijna geen ontkomen aan. Riekt dat naar bedrog? Ja dat riekt naar bedrog. 

Wim en ik besluiten om de keuken fundamenteel terug te zetten. Geen gedoe met 4mm schroefjes, beslist iets met eeuwigheidswaarde.

Oeps!

Nu weten trouwe lezers dat ik met politiek en politici in het bijzonder niet veel op heb.  Maar het slaat toch alles als ik in het weekblad l'Express moet lezen dat het ex hoofd van een onderzoeksburo sociale studies, Robert Rochefort, nu europarlementarier, ineens een hele boute bewering doet:

Mensen, ik weet dat u een zeer slecht beeld heeft van de politieke classe in het land. Geloof me, het is nog erger dan u denkt.

Zonder in een bepaalde polemiek te vervallen, denk ik dat deze man helemaal gelijk heeft. Zeker ben ik bevooroordeeld. Het staat echter wel letterlijk zo op pagina 11 van de uitgave van 9 mei. Ja, maar, hoeveel erger is het dan. Daarnaar kun je alleen maar gissen.
Hoewel, men heeft het vaak over de banencaroussel binnen de politiek, willekeur, amateurisme van de bovenste plank, onbetrouwbaarheid van partners in de politiek. Niet mijn woorden. Het beeld is niet bepaald rooskleurig. Lees de kranten er van de laatste twee maanden er maar eens op na. Het is een mondiaal verschijnsel, want niets is 's mensen vreemd.
Hoe ik daarbij kom? Via het internet krijg ik een aantal nieuwsbrieven en lees regelmatig een zevental kranten van over de hele wereld (LA Times, The Times, Indian TImes, Telegraph, AD, Telegraaf...),, volg een redelijk aantal internationale nieuwszenders (CNN, RT, TF1, Jazeera...) en lees nog een aantal nieuwssites. Sinds een paar maanden krijg ik van BP een aantal Franse weekbladen en lees/luister ik ook naar o.a. de Franse journaal sites. Tenslotte heb je nog een aantal minder in het oog lopende, misschien zelfs wel obscuur te noemen, nieuwsbronnen. Ook staat de radio vaak aan. Om het ff af te toppen krijg ik redelijk veel mail van allerlei internet vrinden die me dan van hun zienswijze van de toestanden in de wereld op de hoogte houden. Mag ik dan zeggen dat ik redelijk geinformeerd ben van wat er zich momenteel op de wereldbol en daaromtrent afspeelt? Ja dat mag ik. Ben ik een nieuws junkie? Voor mij is het een oplossing om een aantal slapeloze uren door te komen. De avond zelf wordt meestal gevuld met een filmpie, youtube voor pottenbak filmpies of andere zaken die me interesseren. Zonneenergie bijvoorbeeld, vind ik persoonlijk een geweldige oplossing om je huis op temperatuur te houden. Daarover lees ik alles wat los en vast zit op het internet. Dan natuurlijk de blog, die ik vaak tussen de middag schrijf. Zo blijf je lekker bezig.

Terug naar de politiek. Veelal hoor ik opmerkingen over politici dat het klaplopers zijn, hun gezicht slechts eens in de vijf jaar laten zien, en zakkenvullers zijn. Opnieuw, niet mijn woorden. Vanmiddag had ik het met BP over Hollande. Wat hij er van dacht. Nou zegt hij (als beroeps werkeloze) "ik zie het wel zitten, want ik ben nu heel zeker dat mijn uitkerig gewoon doorgaat. Het is toch een socialist?" "Ja", zei ik. "Nou dan zit het wel snor", glunderde BP. Opportunisme ten top. Wie dat allemaal betalen moet? "Ik niet, de ander", klonk het. Uiteraard, het is altijd de ander die er voor moet opdraaien bij de socialisten. "De koek is zo langzamerhand op, de rijken hebben hun geld allang ergens anders gestald", zei ik, "en dan?" "Ach, dan zien we wel weer". "Net als in Griekenland zeker?" Even werd er bedachtzaam gekeken, onbegrijpend ook, waarna er dat typische schouderophalen kwam. Zo van "Bof", 't zal mij de kont niet roesten. Dat hele volksstammen zo denken, is typerend. Men laat de gevolgen van een dergelijk beleid gewoon op zich af komen. Hoe klonk dat ook al weer? "Après moi le déluge", na mij de zondvloed.

En dan leesje inees zo'n uitspraak, dat het nog slechter is dan je denkt!

OEPS!

Kentering

bron: 9to5google

Weet je wat grappig is? De telefoonterroristen tonen nu een ander gezicht. Brutaal, onbeschoft, kortaf en ongemanierd. Om de haverklap word ik namelijk gebeld door telefoonterroristen die mij een veel te duur pakket zonnecellen willen aansmeren. Een paar jaar geleden ging het nog tamelijk gemoedelijk. Heel voorkomend, en of ik alstublieft naar hun verhaal wilde luisteren. "Een gratis luister toets? Niet verkeerd!" dacht ik, en denk ik nog. Geleidelijk aan bemerk ik veranderingen in het gedrag van de gemiddelde telefoonterrorist. Mocht ik eerst nog mensen uitnodigen voor een gratis spraakles in mijn keuken onder het genot van een kop koffie. "De koffie is altijd bruin hier". Werden geleidelijk aan eerst afspraken uitgesteld, sinds een paar maanden melden zich niet eens meer mensen aan de deur na een afspraak gemaakt te hebben. En nu is echt de limit bereikt. Hier een verbatim van een gesprek.

"Spreek ik met de heer Robat?"
"Ja, daar spreekt u mee."
"Mag ik de eigenaar van het pand waar u woont spreken?"
"Wie wil dat weten?"

Er werd vervolgens, zonder ook maar een seconde aarzeling, een voorlees oefening opgedreund...
Kernwoorden EDF (Franse staatsonderneming voor elektriciteit), terugverdien premie, kost u niets, expert komt met u praten

bron: speedace.com

Ik liet de man rustig uitspreken en wachtte af wat zou volgen.

Na een minuut of wat klonk het:

"Kunt u het volgen?"
"Jawel, maar ik ben niet geïnteresseerd."
"Kan dan iemand die Frans spreekt aan de telefoon komen?"
"Spreek u dan Engels? ", reageerde ik adrem.

Dit was toch wel erg onbeschoft, zo slecht is mijn Frans toch ook weer niet. Ja, zeker, na twee lettergrepen hoor je echt wel dat ik een buitenlander ben, maar om op zo'n manier te reageren. De man bakte het naar mijn gevoel te bruin. Dit was niet "gentile".  Met deze verkoop stijl zou de brave man helaas niet gaan scoren, echt niet. En dat ik niet geïnteresseerd was drong pas na een paar keer herhalen tot de man door. Nee ik was écht niet geïnteresseerd. Temeer daar ik inschatte dat hier absoluut geen gratis spraakles uit te peuren viel.

"Dan heeft dit gesprek geen zin" klonk het.

tuut tuut tuut

GENTILLESSE
Verbouwereerd door zoveel onbeleefdheid legde ik de telefoon neer. Peinzend over de manier waarop de telefonische verkoop de laatste tijd plaatsvond. Agressiever, ongeduldig, kortaf, hondsbrutaal. Dit staat in schrille tegenstelling tot een paar jaar terug. Toen kon je nog lekker keuvelen over een afspraak, de technologie, het terugverdien model, en ga zo maar door. Nu ratelen ze van een schermpje een tekst af, en bij de minste weerstand wordt het gesprek afgebroken. Soms zo erg dat er niet eens een goedendag af kan. Waar gaat het met die fransjes heen? Verdwijnt het toch al zo dunne schilletje van gentillesse (vriendelijke beleefdheid)  als sneeuw voor de zon nu de druk op de verkopers groter wordt? Of is het de crisis die nu toch echt voelbaar aan het worden is in het Franse zakenleven en de mensen die druk niet aankunnen? Of ging het tot voor kort gewoon te gemakkelijk, dat verkopen via de telefoon. Typerend voor een fransje is dat ze niet tegen weerstand kunnen. Immers het gros is risico en conflict mijdend. Zo zijn ze nu eenmaal opgevoed. Krijgen ze te maken met weerstand, dan wordt het ze te moeilijk, en haken ze af: SUIVANT! (volgende). Niets, niks meer, van welopgevoed een gesprek voeren, of de kunst van het converseren beoefenen. Reng, deng, wil je niet kopen? Dan opzouten!

KENTERING

de moderne telefoonterrorist

Er is een tweedeling aan het plaats vinden krijg ik het gevoel. Aan de ene kant zijn er ondernemers die merken dat ze net een extra stap moeten doen om omzet te maken, en maken die stap ook. Aan de andere kant heb je nog steeds veel ondernemers die niet vatten dat in tijden van crisis je juist een stap verder moet gaan om je klanten te behouden. Deze laatste categorie is nog steeds arrogant aan het zaken doen, én in de meerderheid, nòg. Met een houding van: "oh je wilt deze exorbitante prijs niet betalen?" "Ga maar naar de buurman", en halen vervolgens, zo karakteristiek voor de fransjes, hun schouders op. "Bof" klinkt het dan nog, als van 't zal mij wat schelen. Als je dan inderdaad opstapt zijn ze stomverbaasd. Maar maken geen vinger krom om je tegen te houden. Valse trots? Of juist valse schaamte. Een aantal van dit soort arrogante verkopers ben ik al eens tegengekomen in de supermarkt, werkeloos. Jawel er is een kentering, maar nog te weinig. Echt zakendoen willen ze nog steeds niet. Wellicht dat het vangnet van de WW nog net ff iets te riant is. En met Hollande nu aan de macht komende zal dat er niet op vooruit gaan vrees ik.
De crisis wordt steeds zichtbaarder voor ons. Zo zie je meer en meer reclame verschijnen van de supermarkten die fikse kortingen beloven. Niet echte recht door zee kortingen. Maar van die slinkse. Koop er 3 betaal er twee en het verschil wordt in punten op je klantenkaart bijgeschreven. Je betaald wel degelijk drie flessen drank. Krijgt dan een paar centen bijgeschreven waarmee je de volgende keer weer iets kunt kopen. In werkelijkheid kost ze dat dus niets. Het het artikel wordt op die manier eigenlijk voor de inkoopsprijs verkocht: 50% van de winkelprijs.

TEGOEDBONNEN
Ook een leuke: bij aankoop van elke tranche van 50 euries krijg je 5 euries korting. Weer zo'n sigaar uit eigen doos. Vaker wel dan niet krijg je een tegoedbon, niet de 3e fles of zo gratis, maar een bon. De meesten vergeten die bon, waar ook nog een uiterste datum op staat. Of de bon gaat pas de volgende dag of veel later in. De kans dat je dat soort bonnen vergeet is heel erg groot. Heb ergens gelezen dat 70% van dergelijke bonnen niet ingeleverd worden. Kijk en dat is nu net het gemene. Met hun marketing rekenen ze daarop. Zeg ik weer, geef dan minder korting maar trek dat bij de kassa gewoon af. Kost uiteindelijk minder, geeft minder gedoe, en is een stuk sympatieker. Zelf let ik zeker op dat soort dingen: remboursement directement au caisse - wordt bij de kassa verrekend. Waarom zou dat er speciaal op moeten staan, balen meer klanten van dit soort truuks? Dus als dat er niet opstaat koop ik het niet. Tenminste niet in de formule 3 voor de prijs van 2.

Lachen! Vorig jaar ging Fannie nog vrolijk shoppen met de wijn bij Hypermarché. Wijn is een grootverbruik artikel in Le Mouton Qui Rit. Dan is koop 2 en bij de volgende aankoop 1 gratis fles een mooi voordeeltje. Dus deden we de boodschappen in twee wagentjes en werd de bon direct doorgegeven aan mij. Later kon dat niet meer, en moest je een dag wachten. Ze gunnen je ook niets hè. Wel lollig zolang de pret duurde ;=)

Zwembad

Weer ff een technisch verhaaltje, voor de liefhebbers.

Het wordt tijd om het zwembad weer aan de Solar Farm aan te sluiten. De winter is redelijk goed doorstaan. Op twee storingen na, die te wijten waren aan mijn eigen fouten van schakelen tussen huis en zonnecollectoren. Daardoor barstte tot twee keer toe de afvoerleiding bij de collector. Stoom en druk doen de PER leidingen geen goed, kunnen ze niet tegen. Over een lengte van 25 cm waren de slangen opengereten. Daar zit dan toch behoorlijk wat kracht op.
Nu ik geleerd heb wat en hoe te schakelen kunnen Wim en ik de volgende stap in de richting van automatisering en beveiliging van het systeem nemen. Versie 0.3. Dat wil zeggen kleppen en temperatuur besturing aansluiten.
Een drietal electrische klepjes moeten er voor zorgen dat ik in de ochtend niet meer handmatig de juiste kranen open hoef te zetten of 's avonds bepaalde kranen weer dicht. Laat staan het te vergeten.

logica ;=)

Het bovenstaande schema is nog steeds geldig. Wat zich in het kunstwerkje hieronder, zoals dat door Wim in elkaar is gesoldeerd, heeft vertaald.

logica in praktijk

SCHAKELEN
In de praktijk van afgelopen winter bleek dit perfect te werken. Nu de handmatige schakelingen zijn uitgeprobeerd wordt het daaarom tijd om versie 0.5 van het prototype te bouwen. Een soort van pre-productie model. Doe ik dan weer met Wim samen, vinden we allebei leuker zo. En tijd is eigenlijk geen factor in deze. In praktisch opzicht wil ik wel een paar veranderingen hebben. Bijvoorbeeld de pomp op vloer hoogte, dan staat er altijd water in. De schakelingen voor het huis aan de andere kant van het vat, daarmee wordt het overzichtelijker en kans op vergissingen kleiner.

handmatige situatie

wim's aanvulling voor de kleppen

We hebben twee differentiaal temperatuurmeters, 3 of 4 kleppen en nog wat relais nodig om het een en ander ook electrisch aan elkaar te knopen.

WARMTETANK

Ook het prototype van de accumulatoren ondergaat een verandering. De spiralen worden op een vlak raamwerk van 40mm pvc buizen gemonteerd, en onderin de tank gehangen. 

Het enige is, kunnen we een lengte slang van 12mm krijgen die lang genoeg is. Dat wil zeggen, kunnen we het met één lengte van 100m af of moeten we er twee aan elkaar knopen. Aan elkaar knopen = fitting = rotten in een tank met chloorwater. Want als het medium in de slang onvoldoende tijd krijgt om de warmte in de eerste accumulator af te staan is de lengte van de slang te kort of moet de pomp langzamer gaan lopen.

FINALE
Daar komt dan nog wat electronica bij en voor de winter hoop ik de zaak via de Raspberry sub mini computer (ter grote van een credit card)  aan te kunnen sturen. Kunnen er meteen statistieken verzameld worden. Als ik helemaal niet meer weet wat ik in de winter moet doen kunnen we altijd nog iets van een tablet app maken om de handel via WiFi aan te sturen vanuit de leunstoel. Of zelfs via je telefoontje.
Al met al is dit een erg leuk project, en kost het maar een fractie van wat het zou hebben gekost als je een kant en klaar oplossing gekozen had. Het neemt wat meer tijd, en je moet alles opnieuw uitvinden, maar dan heb je wel een installatie waarvan je de ins en outs door en door kent. Er zit (nog) geen hight tech in, iedereen kan met een paar moersleutels nog steeds het systeem zelf repareren. Zelfs BP! Ook al kijken de buren met grote ogen naar het langzaam uitdijende systeem.

Alles met elkaar wordt dit dan V0.3 van de Solar Farm.

Ons kennende, weet ik zeker dat huis management V2.0 (electro voltaische cellen) en/of V3.0 (windmolentje?) en/of V4.0 (Puits Canadien = grondwarmte)  er ook nog aan komen. Het mooie is wel dat bijna alles te vervangen is met wellicht moderner spul of dingen die gewoon beter werken. Zonder dat het systeem er onder hoeft te lijden. Bijna een open source mechano-doos-ding dus. Heerlijk! Alhoewel, moet er niet aan denken de spullen te moeten verhuizen. Want dat gaat er geheid nog eens van komen. Of, indien niet, hoe leg ik het een eventuele nieuwe eigenaar uit?

Tenslotte.

Gasten vragen me wel eens waarom dit verhaal niet in een keer afgemaakt had kunnen worden. Ja dat had gekund. Maar Wim en ik vinden dit zo veel leuker, een beetje experimenteren, nadenken, verbeteren en uitbreiden, een never ending story. Gewoon de boys and their toys, nietwaar? Deze hele oefeing is echter wel heel nuttig. Afgelopen winter heb ik daardoor wel tussen de 20 en 25 m3 hout bespaard. Dat, en je huis blijft altijd vorstvrij, mocht je eens voor een paar weekjes weg willen gaan in de winter.

Juist door dit stap voor stap te doen houdt je de zaak goed in de hand qua kosten en dekking van de behoefte aan warmte.

Zoover

Adverteren doet verkopen, een aloud adagio. Daarmee wordt je ook doodgegooid via het web, je mailbox, of je postbus aan de voorkant van je huis. Spamfilters werken redelijk goed, de sticker "Pas de Pub" Frans voor: geen reclame, werkt nu ook goed. Alleen geadresseerde zooi vind ik nog terug in de postbus. Het meeste gaat ongezien de prullenbak in. Het verfromfaaide pakketje van Zoover maakte ik toch maar open. Dat is een site waar gasten hun commentaren op kwijt kunnen over ons B&B. Inhoud: een oorkonde, een verzameling stickers, en wat posters met een begeleidend schrijven. Eerste reactie, zo van: huh?! Moet ik daar nu weer mee. En dan denk je, "hé eigenlijk een prima manier die aan twee kanten snijdt." Enerzijds brengen ze zichzelf weer in de picture, anderzijds is het ook een mooi middel om ons B&B Le Mouton Qui Rit te laten beoordelen door onze gasten. Dat kan dan, eventueel, misschien, weer als een wervingsmiddel werken. Als je de kranten moet geloven zit er veel kaf onder het koren en zijn er best veel toestanden bij het verhuren op afstand. Als je de kranten moet geloven.
Daarom kijken veel mensen dan ook op sites als Zoover om iets meer info te krijgen over een B&B of hotel. Een goed instrument voor alle partijen. Tuurlijk, af en toe levert iemand commentaar over dingen die, als er maar naar gevraagd was, gewoon opgelost waren geweest. Nu lezen we de wensen van de lippen van onze gasten, in een sporadisch geval lukt dat niet 100%.
Nou hier is ie dan, de oorkonde.

Sorry, de scanner die ik nu gebruik is niet van geweldige kwaliteit. Zo'n 'all-in-one' dingetje voor 99 euries, kun je ook niet veel van verwachten.

PLIESIE

Zondagochtend belde de gendarmerie aan. Die hadden zich al aangekondigd in verband met de afwikkeling van de valse American Express cheques. Twee een-strepers sterk stonden in de keuken. Koffie? Nee dat drinken we niet. Huh? Een fransje die geen koffie drinkt, sure! Uiteraard bloednieuwsgierig vroeg ik ze wat er gebeurd was en ging gebeuren. Jawel, ze hadden het spoor terug kunnen volgen naar Afrika. Helaas hadden ze daar geen jurisdictie dus konden ze er verder niets aan doen. "Een ploegje SAS mensen op af sturen misschien?", zei ik. "Huh SAS, wat is dat"? "Nou gewoon, commando's, maar dan in dienst van de Sécurité Nationale". "Kennen we niet", was het commentaar, waarbij ze me nogal onnozel aankeken. Tsja, we zitten wel in de provincie hè. "En wat gebeurd er met de cheques?", vroeg ik nog, tegen beter weten in. "Die gaan naar een speciale afdeling waar ze vernietigd zullen worden". Ook dat beter wetende hechtte ik daar niet zo'n geloof aan. Die verdwijnen namelijk in een uitgebreide collectie ter lering ende vermaak van de recherche. Ik neem niet aan dat een Franse opsporingsdienst wat dat betreft niet anders is georganiseerd dan de Nederlandse of internationale diensten. En deze exemplaren waren best wel goed gemaakt, een plekje in het album zeker waard.

valse American Express cheques 

In de drie keer dat ik met valse cheques te maken heb gehad de afgelopen paar jaar, viel wel iedere keer op dat er spelfouten op de cheques stonden. Bij het zo een op het gezicht bekijken viel dat niet op. Ook niet dat de veiligheidsdraad en het watermerk er op gedrukt waren in plaats van apart erin verwerkt. De scanner die zij gebruiken is dus verrekte goed. Geeft ook aan dat er veel geld aan verdiend wordt, anders zou men niet zo investeren in dergelijke professionele apparatuur.
Uiteraard waren de ontbijtgasten bloednieuwsgierig wat er zich in de keuken had afgespeeld. Dat moet je mij natuurlijk niet twee keer vragen. Het verhaal werd, aangedikt met wat smeuïge feiten en weetjes, flink uitgesmeerd. Het klonk al snel van: "Nou, dat zou ik niet zien of een cheque vals is". Een beetje uitleg over veiligheidskenmerken in cheques en geld resulteerde in druk gespeculeer hoe vaak dat wel niet voor zou komen. Dit leidde ertoe dat ik op mijn beste Frans college gaf over de bendes uit Ghana, Kenia, en omstreken. Niet te vergeten Oekraïne en Georgia, die tegenwoordig echt geen tweede viool meer speelden op dit gebied. Uiteraard sprak ik mijn verbazing uit hoeveel mensen hier blijkbaar toch nog intuinden. Er moest veel aan verdiend worden, anders zou zo'n cheque er kwalitatief echt niet zo goed uitzien. "Ach, hobby van me", antwoordde ik op de vraag hoe ik dat allemaal wist. Heb ze maar niet wijzer gemaakt.

CROISSANT 2
Gisteren een nieuwe deur voor de douche bij BricoDepot gehaald. Die was in de aanbieding met een korting van 100 euries! Moet je nagaan wat die boeven daaraan verdienen. Kom ik gewoonte getrouw in de ambachtelijke bakkerij op de terugweg om een fiselle lardons (soort mini stokbroodje met gerookte spekkies erin) te scoren. Altijd goed voor een maaltijd. Hadden ze ze niet meer. Mèrde. Dan maar een croissant met paté erin. Die bleek dus achteraf niet te pruimen. Beetje te klef van binnen. Met een schuin oog zag ik een wel bijna perfecte croissant liggen. Goed voor mijn onderzoekje.

De bovenste zijn die uit Epinal, de croissant woog bijna 100 gram - 0,84 centime. Je ziet duidelijk dat er met net iets meer aandacht aan gewerkt was dan de onderste uit Démangeville. Die laatste zijn nog steeds de Mammoet's onder de croissantjes. Die uit Epinal staan nu op numero uno. Nu heb je in Conflans sur Laterne ook een bakker met perfecte croissants, maar die is een stuk duurder. De pain chocolat bevat ook nog eens echte chocola, knapperig stukje choco, niet te min zeg! Vanochtend de laatste croissant opgegeten bij de koffie. Begrijp nu ook meteen waarom de fransjes ze in de koffie soppen. Oude croissantjes zijn namelijk niet zo geweldig meer, en het soppen levert dan wel weer een lekker hapje op. Met confiture erbij vond ik niet zo'n succes. Kreeg meteen het zuur in de maag. Een beetje te heftig als ontbijt voor mij.

crêpes

Meestal vraag ik de avond tevoren of de gasten als ontbijt crêpes willen. Op een doodenkele keer na wordt dat enthousiast ontvangen. Een van de gasten kwam uit Bretagne. Zei heel trots over haar afkomst: "ik ben Breton" en was er sterk van overtuigd dat de crêpes hun oorsprong daar ook hadden gevonden. Nou ja, tijdens het bestuderen van de recepten uit de middeleeuwen kwam ik verschillende plaatsen van oorsprong tegen. Het zal dan ook beslist zo zijn dat een of meerdere van de recepten voor crêpes uit de Bretagne kwamen. Wie zal het zeggen, ikke ben geen culinair historicus.
Zij had wel een speciale manier om een crêpe op te vouwen om zonder knoeien te eten. Gewoon een paar keer dubbelvouwen zodat je een soort van tuitje hebt. Het voordeel is dat de onderkant altijd dicht is en de stroop er niet uitdruppelt. Geweldig handig!

En ikke maar zoeken op het web voor mijn crêpes recept. Daar was men namelijk nogal nieuwsgierig naar. Het zal toch niet waar zijn dat ik dat niet ergens heb neer gepend?!

RECEPT

Op het gevaar af dat ik me herhaal, het recept misschien opnieuw uitgewerkt hier. Wel een beetje aangepast. Dat kwam eigenlijk doordat ik vorige week net iets melk tekort kwam. Wat bleek, als je iets water toevoegt vloeit het beslag beter uit in de pan. Als je het beslag te dun maakt met melk dan wordt het op de een of andere manier niet goed gaar of komt niet los. Water toevoegen is dan een betere optie. Let wel er zijn misschien wel honderden verschillende recepten van crêpes beslag. Dit is het mijne.

Gereedschap:

• beslagkom, klopper, maatbekers 1L en 1 cup, groot bord 24cm, flexibele brede spatel, spatel, mesje, 2 koeken of crêpe pannen (max 24cm), keukenpapier, pollepel maat 10, oven

Ingredienten:

• 1 cup boekweitmeel (blé noir)
• 2 cups meel (farine fluide)
• 1 theelepel vanille extract of 2 zakjes vanillesuiker
• mespunt zout
• 50 gram gesmolten roomboter
• 2 eetlepels crême fraiche
• 50 ml room
• 1 liter halfvolle melk
• 200 cl water
• 3 kleine eieren

Bereiding:

• Doe al het meel en zout in de beslagkom, roer om;
• maak een kuiltje in het midden en breek daar de eieren in;
• Klop de eieren los en voeg uit de maatbeker 1 liter melk al kloppend toe;
• Voeg het water, crême fraiche, vanille, en room toe, goed omroeren
• Voeg de gesmolten boter toe onder stevig roeren
• Zet de oven op 75 graden celcius en stop het grote bord erin

Veel recepten geven aan om het beslag dan minimaal 20 minuten te laten rusten, doe ik niet, maar ieder zijn stijl.

• Zet warmtebron op 6 à 7 een beetje afhankelijk van de soort pan en fornuis.
• Laat de pan goed op temperatuur komen en doe dan een klein klontje boter in de pan, 
• Als de boter door de pan sizzelt of de boter kleurt licht bruin dan is de handel op temperatuur
• Vul pollepel met beslag en giet dat, vanuit het midden spiraliserend, uit in de pan
• Verdeel het beslag regelmatig over de pan, gebruik desnoods een spatel
• Als de randjes van de crêpe goudbruin zijn keer de crêpe om en bak de andere kant goudbruin
• Leg de gebakken crêpe op het bord in de oven om na te garen
• Doorgaan totdat het beslag op is
• Inclusief het maken van het beslag doet je er ongeveer een uurtje over met 2 pannen.

EET SMAKELIJK ;=)

Opmerkingen:

• Uit deze hoeveelheid beslag haal je met gemak 18 crêpes.
• Als het beslag zich niet goed genoeg verdeeld over de pan of te dik aanvoelt voeg er dan ietsjes melk aan toe, weer goed omroeren. Je moet een beetje gevoel krijgen voor de dikte van het beslag. Ik controleer dat altijd door het beslag even van de lepel of klopper af te laten lopen. Het mag er niet te traag maar ook niet zo dun als water of zo dik als stroop afkomen. Een beetje er tussen in. Je merkt het vanzelf. Bij een te dik beslag worden de crêpes niet gaar genoeg, en te dun dan komen ze niet goed los van de pan en ontstaan er teveel gaten in de gebakken crêpe.
• Laat de zaak niet te lang in de oven staan, dan drogen ze uit of worden de randen hard. Je kunt ze altijd even op piepen in de magnetron, een warme is nu eenmaal lekkerder dan een koude.
• Gebruik geen bak&braad of margarine, ook olie geeft een merkwaardige smaak.
• Reserveer de pan die je gebruikt altijd voor de crêpes. Als je er iets anders in gebakken hebt (met knoflook bijv.) dan proef je dat terug in de eerste baksels, niet lekker en zonde van je werk.
• Om kleinere crêpes voor bijvoorbeeld entree of toetje te maken gebruik dan pollepel no. 8
• Je kunt ook een paar lepels fijne kristalsuiker toevoegen als de crêpe als toetje of ontbijt is bedoeld. 
• Laat de vanille weg als de crêpe voor een hartig gerecht is bedoeld, bijvoorbeeld een aumoniere. Een aumoniers is een crêpe gevuld met iets hartigs, groentes of zo.
• Je kunt ook cacao poeder toevoegen aan het beslag als je er bijvoorbeeld een zoet voorgerecht of een toetje van wilt maken. Er zijn echt honderden gerechten met crêpes te maken.

Net ontdekt: De Buyer crêpe pan. Schijnt het summum te zijn voor dit soort dingen. Kost ie? Bijna 21 euries. Bekijken of desnoods bestellen kun je HIER.
Die van Demeyere kost rond de 170 euries en dat is nogal begrotelijk, maar dan heb je wel heel professioneel spul. Wij hebben een paar gewone braadpannen van ze, 20 jaar geleden gekocht, en er mankeert helemaal niets aan. Zeer makkelijk schoon te maken door de speciale oppervlakte behandeling en ze bakken nauwelijks aan. Je kunt ze ook met anti-aanbak-laag krijgen. Echter, persoonlijk heb ik het niet zo op anti aanbak lagen in een pan. Er komt altijd iets van dat stofje in je eten terecht.

Observatie

Over die croissants nog eens. Had ik het nog uitgebreid met mijn schatje over vanochtend. In Demangeville bij de bakker heb je dus van die mega croissants. De bakkersvrouw zelf is ook redelijk ruim voorzien van de moderne welvaart, en omhuld met een forse oorlogsvoorraad. De croissants zijn namelijk net zo fors uitgevallen als zijzelf. Au contraire, de croissants van de bakker in Vauvillers zijn nogal magertjes uitgevallen, net zoals de bakkersvrouw. Een echte Francaise in de maat "petit". Net als haar croissants dus. Daar moet ik eens op gaan letten. Is er een correlatie tussen de omvang van bakkersvrouwen respectievelijke die van een croissant? Zou zomaar eens kunnen zijn.

Gewoon een observatie. Ik houd jullie van dit onderzoek op de hoogte ;=).


SPREKEN

foto: WvdM

Een andere observatie is een beetje merkwaardig. Hoor mij nu. Dat wil zeggen: luisterend spreken. Of, door gewoon naast iemand te gaan zitten, die vanzelf iets gaat zeggen, te spreken zonder iets te zeggen. Je luistert door je lichaamstaal daarop af te stemmen, als het ware. Zo zijn wij mensen. Zet er twee naast elkaar en er ontstaat een gesprek. De een luistert, de ander spreekt. Was het niet Erasmus die in zijn Lof der Zotheid schreef: als een vrouw tot je spreekt glimlacht slechts. Luisterend spreken dus. En geloof me, luisteren is het moeilijkste wat een mens heeft te leren. Maar helemaal om je gesprekspartner te laten zien dat je luistert. OK, niet altijd is het gesprek hoogstaand. Over de dingen des levens en de zin ervan. Vaker wel dan niet gaat het om juist de kleine dingen van het leven. Een paar vogels die in formatie landen in een weiland, of de pastelkleuren van de ontluikende lente in de ochtend zon. Of de volle maan die in het zwembad schijnt, de over het weiland kruipende mist, die de zware maar subtiele geuren van een net geboren herfst in je neusgaten doet kringelen. Die keer dat je een klem zittend lam uit een schaap haalt, die blik dan in de ogen van moeders als je het verse lam voor de bek legt om te laten likken. Dat je aan de rand van een vennetje eventjes helemaal alleen bent. Of gewoon op een verdwaald bankje in het nergens, het gevoel van weidsheid krijgt als je kilometers ver het dal inkijkt en de beschaving ver van je waant. Die kleine dingen dus. Dingen die bepalen dat luisterend spreken een fundamenteel deel van je wezen uitmaakt.

Gewoon een observatie, dus.

Croissant

Je hebt croissants en croissants. Van piep kleine - 35 gram, zoals bij de bakker in Vauvillers, tot monster croissants bij de bakker in Demangeville - bijna 150 gram. In croissants zit meestal ook suiker en uiteraard een hap vet. Met recht een calorie bom te noemen. Een gemiddeld croissantje weegt 100 gram en bevat tussen de 360 en 450 Kcal. Dat zijn gemiddeld VIJF normaal belegde boterhammen. Als dat ook nog gesuikerde croissantjes zijn dan mag je daar gerust 50Kcal bij optellen. De fransjes eten daar meestal nog een portie confiture bij zeg maar 48 Kcal. Bij elkaar heb je dus al snel 500 Kcal te pakken. Best wel een fors ontbijt. En wij kaaskoppen maar denken dat de fransjes niet of nauwelijks ontbijten. Die fabel is dan nu van tafel ;=) Bij het ontbijt komt nog een kop koffie, soms met een klontje suiker en/of melk.

Nu heb je verschillende maten, van bakker tot bakker zijn er grote verschillen qua vorm, gewicht, én smaak. Het gebruikte vet is voor een groot deel smaak bepalend. En specifiek over de vettigheid ben ik dan af en toe niet te spreken. Bij de ene hou je een dikke vetlaag in je mond, bij andere lost het zich snel op zoals het hoort. Het is bijna nooit zo dat echte boter gebruikt wordt, vaak een soort reuzel of banketbakkers vettigheid. Dat laatste laat die dikke vetfilm in je mond achter.

mega croissant Demangeville 

Die van de Demangevilleense bakker wegen ruim 100 gram, en hebben geen last van die vettige laag in je mond. Prima te eten. Voor de maat heb ik er maar ff een vieze 1 euro munt opgelegd. Links ligt trouwens een pain chocolat (eigenlijk een croissant met een reepje chocolademousse erin) en rechts de mega croissant. Ze zijn beiden erg groot. De laatste keer kreeg ik een wel heel klein croissantje mee van die bakker in Vauvillers. Dat vulde met 4 croissantjes het broodmandje nauwelijks op. Eigenlijk wel een beetje gênant. Het is maar 10km in totaal dat je méér rijdt naar Demangeville, dus als ik een zak vol moet halen, dan weet ik het wel voortaan.

Nu is het ook weer niet zo dat iedereen in LDF ontbijt met een croissantje. Ook dat heeft op de een of andere manier post gevat bij ons Nl-ers, dat beeld is niet helemaal correct. Vaker wel dan niet is het gewoon een stuk stokbrood, Dat wordt dan met wat jam of een plakje ham of zo erbij gegeten of gewoon gesopt in de koffie.

DOUCHE
Langzaam maar zeker begint de nieuwe douche van kamer 5 vorm aan te nemen. De leidingen en fittingen zijn netjes weggewerkt achter de nieuwe voorzet muur. En als alles goed loopt gaan we vanavond nog de vloer tegelen. Het zijn grote antraciet kleurige tegels van 50 x 50 dus dat moet redelijk snel gaan. Morgen avond voegen. Tegen de muren komen mat witte tegels van 30 x 60, ook grote stappen snel thuis tegels. Ik ben benieuwd hoeveel er gaan breken bij het maken van de gaten.

Links zie je een kluwen leidingen, die worden op een manifold aangesloten voor warm (rood) en koud  (blauw) water. Met opzet heb ik flinke lengtes over genomen, dan kan ik nog alle kanten uit met die boiler. Voor de boiler komt een tussenmuur plus deur te staan, die gaat dan naar de nieuwe werkkamer voor Fannie. De bestaande muur verdwijnt. Blijft er een badkamer van 2.10 bij 2.90 over.

April

April doet wat ie wil, zegt men. Nou dat deed ie echt hier de afgelopen maand. Het hagelde eind april nog fors ook!. Zo moest je de kachel aanmaken, en zo liep het werkwater je langs de ruggengraat. Vorige week de hele week niet kunnen wassen omdat om de haverklap kleine buien kwamen. En dan kun je ineens 4 wasmachines achter elkaar erdoor draaien. Keiharde wind en droog weer. De ene machine was nog niet klaar of je kon de vorige alweer gedroogd en al van de lijn halen. Wat een meevaller, de bodem van de lakens lade begon namelijk al gevaarlijk in zicht te komen.

VAKANTIE

Afgelopen weekeinde is in LDF ook de vakantie weer begonnen. Het lijkt wel een aaneenrijging van vakanties hier. Op het journaal hadden ze het al over code orange voor de wegen, nou dan kun je je lol wel op. Dan is dat wel even stevig balen als je de nodige kilometers moet maken. Zit je met een hongerige maag in de auto, maar je kunt eigenlijk geen tijd nemen om ergens te stoppen voor een bakkie of om iets leuks te zien. 

Betancourt-Saint-Pancras

Als tip had ik de gasten meegegeven niet over de snelweg te gaan maar over de routes nationale - dat zijn net iets grotere wegen dan de Nederlandse provinciale wegen en schiet meestal lekker op. Dat was, volgens mijn bescheiden mening, de mooiste manier om van Parijs naar hier te rijden. Kom je door de Champagne, altijd een avontuur om even een beetje champagne bij de wijnboeren achter je huigje te laten kabbelen. Bovendien rij je langs schitterend gelegen kastelen, eindeloos genieten. Kom je ook door al die karakteristieke dorpjes en kleine stadjes. Wel grappig is het dat, naarmate je verder van Parijs af raakt, de stadjes langzaam over gaan in dorpen,  die vervolgens weer steeds kleiner worden, tot niet meer dan een groepje huizen met een kerk en een fontein. Moet je maar eens opletten.

fontein en wasplaats in Vauvillers

Zou zo ook nog wel eens kunnen zijn voor alle echt grote urbane centra in LDF. En nu ik dat zo zit te bedenken is dat het zichtbare gevolg van de urbanisatie: meer mensen in de steden dan op het platteland. Het platteland ontvolkt dus steeds meer. Lekker rustig zou je zeggen. Maar het gevolg daar weer van is dan wel weer dat bakkers, slagers, kruideniers etc. etc. uit de dorpen verdwijnen.

Maar goed. 

Onze gasten kwamen toch nog op een redelijke tijd binnen. "Zo, dacht ik, die hebben behoorlijk over de A5 en de A31 moeten jakkeren." Thee of koffie gaat er dan na zo'n tocht altijd wel in. Op het vlees na was alles al klaar. De Filet Mignon is altijd heel snel klaar, saus had ik ook al gemaakt. Rijst stond op de warmhoud stand. We konden aan tafel. Luberonnetje opengetrokken en smullen maar.

SAUS

Met die saus ben ik behoorlijk aan het knutselen gegaan. Een aantal varianten geprobeerd, om dan dit te krijgen. Men neme

1 dikke teen knoflook

1 kleine ui

100 gram gerookte spekkies in dunne reepjes (allumettes)

1 blikje tomatenpuree

2 eetlepels creme fraiche

100 ml room

2 el olijfolie

2 el groene olijven

1 tl provencaalse kruiden

 zout

3 druppels tobasco

• Begin met de spekkies uit te bakken (stand 7), ze moeten niet hard of te bruin worden,
• Onderwijl de ui en knoflook heel fijn snijden,
• Olijven in fijne plakjes snijden,
• Olijfolie toevoegen
• Dan ui fruiten, net niet bruin laten worden,
• Knoflook, olijven erbij doen,
• Even, 10 - 20 sec, laten sudderen,
• Vuur laag zetten op 4,
• Provencaalse kruiden toevoegen een tiental seconden laten mee fruiten,
• Tomaten puree toevoegen,
• Voeg de creme toe, goed roeren,
• De helft van de room toevoegen,
• 3 druppels tobasco,
• Alles goed warm laten worden,
• Met zout op smaak maken indien nodig, hoe minder zout des te beter,
• Met de rest van de room maak je de saus op dikte, het moet geen jus worden maar ook geen dikke vla.

Opmerkingen:

Na iets te gevoegd te hebben altijd even te wachten tot de massa weer op temperatuur is gekomen. Bij het toevoegen van de room en creme fraiche (op lage temperatuur) is dat belangrijk anders gaat de zaak te gemakkelijk schiften. 

Denk je te weinig saus te hebben kun je altijd iets meer room toevoegen dan het recept aangeeft, of met water aanvullen, zolang de dikte van de saus maar ok blijft. Weer op smaak maken met zout en of tobasco.

Eetse!

Zomaarwat

Sta je boven aan de trap met je compjoetertje in de hand. Het licht floept automatisch aan. Ik wissel de rekendoos van links naar de rechter armholte en begin naar beneden te lopen.

En dan begint het.

Waarom slijten dingen?
Waarom heb je altijd angst dat je kompjoetertje het niet meer gaat doen omdat je Appeltje ouder dan drie jaar is, en het opstarten ineens een seconde langer duurt dan je gewend bent.
Waarom zit er in een A-merk muesli verpakking meer dan een C-merk en kosten beide pakken bijna evenveel?
Waarom kun je alleen alle lichten in de keuken aandoen en niet alleen die boven de tafel, en andersom?
Waarom mag je niet breeduit een wildvreemde vrouw staan te bewonderen als een kunstwerk door de natuur aan ons gegeven. En waarom zie je diezelfde vrouw dan denken dat ik een vies oud mannetje ben. Terwijl ik echt zou willen dat ik een echte kunstenaar zou zijn om dat mooie menswezen te kunnen mogen vereeuwigen. En waarom stapte ik niet op haar af om haar dat te vragen.
Waarom wordt je midden in de nacht wakker en ontdek je Stefan Pop. En waarom grinnik ik eigenlijk voor het eerst sinds zeer, zeer lange tijd om een komiek?  Met zijn meer dan drie x-jes.

bron JC-Pardoes

Twaalf treden later ben je beneden, kijk je eens mistroostig naar het overgebleven brandhout op de caddy, sloft die twee tredes naar de lobby op, hobbelt de keuken in. Trekt de la met de ontbijtgruwel open, en denk je als laatste: waarom pakte ik niet meteen de fromage blanc uit de koelkast, nu moet je weer teruglopen.

Vaag denk je nog: waarom vraag ik me dat alles af.

Dan stinkt de kaneelgeur uit de muesli je tegemoet en verandert de euforie van het waarom in de realiteit van alle dag.

De koffiegeur dreint door de lucht, het zonlicht piept naar binnen, net over de dakrand van de ruine-en-face. Een vrachttractor dendert door de straat en een eerste hap kleffe muesli met fromage blanc verdwijnt achter mijn huigje.

De dag is nu echt begonnen. Die koffie moet ik NU hebben.

NOTES

De volgende keer dat ik een mooi mens zie moet ik er gewoon op af stappen, neem ik me voor.

Ik kan me mateloos ergeren aan de overmatige geur en smaak versterkers in mijn eten. Helemaal als je dan zo'n nieuwe zak ontbijtmurf openmaakt en de airwick spuitbussen-kaneel-geur je door de neusgaten giert. Da's echt een afknappert.

En waarom ik dan nooit lach om een komiek? Omdat de meesten ofwel groffe taal komisch vinden, buitengemeen narcistisch zijn, vaker wel dan niet opendeuren intrappen, politiek belangrijker vinden dan het grappige wat om hen heen zomaar voor het oprapen ligt, of shockeren van hun publiek grappiger vinden dan de toehoorders zelf ervaren. Kortom, ik lach eigenlijk nooit om de huidige komieken. Alleen, dan is er nu meneer Pop, die heeft me vanochtend een vage glimlach om de lippen weten te ontlokken. Overigens, meneer Pop heeft lak aan de BUMA maffia en heeft zijn show gratis op het net gezet. Klik HIER